Σαν σήμερα το 1988: Η Χαρτοπαίχτρα και η Σαραντάρα στην κρατική τηλεόραση

Στις 31 Μαρτίου 1988 η τηλεοπτική σελίδα των Νέων ασχολήθηκε με δύο κινηματογραφικές ταινίες της Ρένας Βλαχοπούλου, το Μια τρελή τρελή σαραντάρα και τη Χαρτοπαίχτρα. Η πρώτη είχε προβληθεί λίγες μέρες πριν, στις 19 Μαρτίου, στη ζώνη της σαββατιάτικης ελληνικής ταινίας της ΕΤ2 και στις 31 Μαρτίου τα Νέα παρουσίασαν το ποσοστό θεαματικότητας που είχε σημειώσει.

Πηγή: Τα Νέα, 31-3-1988
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τίτλοι των σίριαλ που βρίσκονταν
ανάμεσα στις 20 δημοφιλέστερες εκπομπές εκείνης της εβδομάδας:
Η αλεπού και ο μπούφος, Βόρειοι και Νότιοι, Μπιλ Κόσμπι...

Συγκεκριμένα, στον πίνακα των 20 εκπομπών της εβδομάδας 17-23 Μαρτίου με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα, η Σαραντάρα είχε κατακτήσει τη δεύτερη θέση με ποσοστό 38%, "σε σημείο ώστε να επηρεάζει και τις ειδήσεις που ακολουθούν στην ΕΤ2. Έφτασ[αν]το 36%" γράφει η εφημερίδα--ο όρος lead in ήταν μάλλον άγνωστος τότε... Στην πρώτη θέση βρισκόταν το τελευταίο επεισόδιο της ωραίας σειράς Σαν τα τρελά πουλιά (βασισμένης στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου) που ήταν το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη Φώτη Μεσθεναίου. Η εφημερίδα επισήμανε ακόμα: "Μόλις στη 14η θέση βρίσκεται ο "Μελισσοκόμος" με 28% που σημαίνει ότι τα τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας, που βομβάρδιζαν την εφημερίδα μας, είχαν αντίκρυσμα". Οι αναγνώστριες/-στες των Νέων είχαν τηλεφωνήσει στη στήλη της εφημερίδας "'Ανοιχτή γραμμή' με τους τηλεθεατές" (δεχόταν τηλεφωνήματα καθημερινά 6-10μ.μ...) για να διαμαρτυρηθούν για τις αυστηρώς ακατάλληλες δι' ανηλίκους σκηνές της ταινίας (ο έφηβος Rena Fan παρακολούθησε εκείνο το βράδυ την ταινία καθ' υπόδειξιν της φιλολόγου του και θυμάται ότι σε κάποια σκηνή έπεσε "μαύρο" ενώ ακούγονταν οι ήχοι της σεξουαλικής πράξης--πιθανώς οργισμένες/-νοι τηλεθεάτριες/-τές είχαν ήδη τηλεφωνήσει στην ΕΡΤ!)...

H χαρτοπαίχτρα Ρένα Βλαχοπούλου
Φωτογραφία από το εσώφυλλο του δίσκου 
Η Αρτίστα (Θα σε πάρω να φύγουμε)
που κυκλοφόρησε από την ATHENAEUM (1985)

Στην τέταρτη θέση του πίνακα της εβδομάδας  17-23 Μαρτίου βρίσκεται άλλη μια ελληνική ταινία, Ο ατσίδας του Γιάννη Δαλιανίδη, βασισμένη στο έργο του Δημήτρη Ψαθά Εξοχικόν κέντρον 'Ο έρως'. Η ταινία που προβλήθηκε την Πέμπτη 17 Μαρτίου ήταν η πρώτη ενός τρίπτυχου αφιερώματος της ΕΤ1 στον Ψαθά, που συνεχίστηκε την επόμενη εβδομάδα με τον Αχόρταγο και ολοκληρώθηκε στις 31 Μαρτίου με τη Χαρτοπαίχτρα. Τον καιρό εκείνο, σε δυο δημοφιλή έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, τα Νέα και τον Ταχυδρόμο, τις κριτικές των κινηματογραφικών ταινιών που προβάλλονταν στην τηλεόραση έγραφε ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης. Οφείλω να πω πως οι κριτικές του Τιμογιαννάκη ήταν ένα είδος σχολείου για τον έφηβο Rena Fan (καθώς και μια φωνή απενοχοποίησης!), σε μια εποχή που η βιβλιογραφία για τον εμπορικό κινηματογράφο ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Για την... ιστορία (και για να αποτυπώσω και το κλίμα της εποχής!) παραθέτω την κριτική που έγραψε ο Τιμογιαννάκης για τη Χαρτοπαίχτρα στα Νέα λίγες μέρες νωρίτερα, παρουσιάζοντας τις ταινίες της εβδομάδας:

Αυτή την ταινία πρέπει να τη γράψετε στο βίντεο και να την έχετε. Είναι η καλύτερη κωμωδία της Ρένας Βλαχοπούλου κι η ίδια είναι κάτι παραπάνω από απολαυστική. Θα μπορείτε να τη βάζετε στο βίντεο όποτε έχετε σκοτούρες και είναι εγγυημένο ότι θα φτιάχνει αμέσως τη διάθεσή σας. Πρόκειται για θεατρικό έργο του Ψαθά στο οποίο σατιρίζεται η χαρτοπαικτική μανία των Αθηναίων όχι μόνο του 1964 και του 1965 αλλά και των ημερών μας και των προηγούμενων ακόμα αιώνων αν θέλετε... Είχε ανεβαστεί στο θέατρο Μπουρνέλη (στο παλιό και κατεδαφισμένο τώρα της οδού Πατησίων) από το θίασο Κατερίνας. Εκτός από την ανεξάντλητη Βλαχοπούλου, αξίζει να αναφέρουμε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Κώστα Βουτσά, τη Λίλυ Παπαγιάννη, τη Σαπφώ Νοταρά και τον Νίκο Φέρμα.

Τα Νέα, 26-3-1988

Μολονότι η ελληνική ταινία της Πέμπτης προβαλλόταν συνήθως στις 9.55μ.μ., μετά το δελτίο ειδήσεων της ΕΤ1 (που άρχιζε στις 9), εκείνη την Πέμπτη, 31 Μαρτίου, προγραμματίστηκε εκτάκτως μετά το δελτίο η ζωντανή δημοσιογραφική εκπομπή Απέναντι στον Τύπο, στην οποία γνωστοί δημοσιογράφοι θα "ανέκριναν" τον τότε Υπουργό Υγείας-Πρόνοιας Γιάννη Φλώρο και τον υφυπουργό Γρηγόρη Σολωμό, με αποτέλεσμα η έναρξη της Χαρτοπαίχτρας να μετατεθεί για τις 11.15μ.μ. Η στήλη "Το 3ο κανάλι" των Νέων σχολίασε το γεγονός αυτό ως εξής:

Ελπίζουμε να παιχθεί απόψε έστω στις 11.15 η ελληνική ταινία "Η χαρτοπαίχτρα". Γιατί αμφιβάλλουμε αν θα έχει τελειώσει ως εκείνη την ώρα η εκπομπή "Απέναντι στον Τύπο", που αποφασίστηκε όταν είχε ήδη προγραμματιστεί η "Χαρτοπαίχτρα" και μάλιστα όχι για θέμα της τελευταίας στιγμής, ώστε να δικαιολογείται το έκτακτο του πράγματος. Από τώρα βέβαια λυπόμαστε την τρίτη ηλικία, για την οποία τόσο πολύ κόπτεται το κανάλι. Ξεχνούν όμως πως αυτοί είναι που περιμένουν να διασκεδάσουν με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Αυτοί είναι που διαμαρτύρονται κάθε τόσο στο τηλέφωνο της εφημερίδας μας για περισσότερα ψυχαγωγικά προγράμματα, για περισσότερα ελληνικά προγράμματα. Τώρα, ποιος θα αντέξει μετά τα μεσάνυχτα για να γελάσει, ας μας το πουν οι εγκέφαλοι της ΕΤ1.

Τα Νέα, 31-3-1988

Ο έφηβος Rena Fan ομολογουμένως δεν είδε το τέλος της ταινίας (απορώ πώς άντεξε τότε...), έβαλε το βίντεο να γράφει τη συνέχειά της μετά το δελτίο ειδήσεων, που τη διέκοψε... βάρβαρα, και πήγε για ύπνο καθώς έπρεπε να ξυπνήσει για το σχολείο την άλλη μέρα... "Το 3ο κανάλι" των Νέων πάντως ασχολήθηκε άλλες δύο φορές με τη "Χαρτοπαίχτρα". Την πρώτη έγραψε για την κόπια της ταινίας:

Ας προσέξουν λιγάκι τις κόπιες των ελληνικών ταινιών. Η προχτεσινή "Χαρτοπαίχτρα" στην ΕΤ1 μεταπηδούσε αιφνιδιαστικά στο επόμενο πλάνο, καταργώντας την έννοια του "ρακόρ". Άσε που βλέπαμε κομμένα κεφάλια και πρόσωπα εκτός κάδρου, ενώ συμπιέζονταν τα κεφάλια των πρωταγωνιστών από πάνω, μια και το σινεμασκόπ δεν είχε ρυθμιστεί. Λίγη προσοχή, παρακαλούμε.

Τα Νέα, 2-4-1988

Ήταν η εποχή που η κρατική τηλεόραση όντως πρόβαλλε ταλαιπωρημένες κόπιες των ταινιών, ακόμα και της Φίνος Φιλμ: τις πιο πολλές φορές έλειπαν από τους τίτλους οι διαφημιστικές αναφορές (πχ. τα έπιπλα Συρίγος...) με αποτέλεσμα να ακούς τη μουσική να πηδάει, τα σινεμασκόπ προβάλλονταν με τις μαύρες γραμμές πάνω και κάτω (η Χαρτοπαίχτρα πάντως, παρά το δημοσίευμα, δεν είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο είχαν τα Κορίτσια για φίλημα, που είχαν προβληθεί τρεις μήνες νωρίτερα, πάλι από την ΕΤ1: στη μέση της ταινίας απορρυθμίστηκε το σινεμασκόπ και οι φιγούρες των ηθοποιών έγιναν όλες μακρόστενες) και σε κάποια σημεία όπου ενώνονταν οι πράξεις έλειπαν ατάκες (στη Χαρτοπαίχτρα εκείνο το βράδυ έλειπε επιπλέον η ατάκα της Ρένας "Φάε σκατούλες!"). Έπρεπε να έρθουν τα ιδιωτικά κανάλια για να δούμε καλές κόπιες των ταινιών της Φίνος Φιλμ...

Πολύ δύσκολα μπορούσε να δει κανείς ολόκληρη τη φωτογραφία
της Ρένας Βλαχοπούλου στους τίτλους της Χαρτοπαίχτρας
όταν πρόβαλλε την ταινία η κρατική τηλεόραση...

Τέλος, το "3ο κανάλι" ασχολήθηκε και με τη θεαματικότητα της ταινίας (με μια ακόμα--σχεδόν εμμονική και ενδεχομένως και λίγο ageist!--αναφορά στην τρίτη ηλικία):

Το "Απέναντι στον Τύπο" εκθρόνισε, την περασμένη Πέμπτη, την "Χαρτοπαίχτρα" και της έφαγε την ώρα την καλή, στις 9.55μ.μ. Αποτέλεσμα: 15% θεαματικότητα. Η εξόριστη "Χαρτοπαίχτρα", που απευθύνεται και σε ηλικιωμένο κοινό, αρχίζει στις 11.30μ.μ. περίπου. Αποτέλεσμα: 25% θεαματικότητα. Φαίνεται πως ένα 10% την ώρα του "Απέναντι στον Τύπο" διάβαζε περιοδικά, έπαιρνε το μπάνιο του, κατέβαζε τα σκουπίδια, μέχρι ν' αρχίσει η Βλαχοπούλου. Άλλη μια ένδειξη του πόσο αγαπητές είναι οι παλιές ταινίες της "Φίνος Φιλμ".

Τα Νέα, 8-4-1988

Και όλα τα παραπάνω άλλη μια ένδειξη του πόσο σημαντικό γεγονός ήταν τα χρόνια του '80 η προβολή μιας ελληνικής ταινίας στην τηλεόραση. Πού να φανταστούμε τότε πως θα φτάναμε σε μια εποχή που οι προβολές τους θα περνούσαν πια σχεδόν απαρατήρητες...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1962: Εκδήλωση για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Στις 30 Μαρτίου 1962 διοργανώθηκε μια τιμητική καλλιτεχνική βραδιά για τη στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, στην οποία συμμετείχε, μεταξύ άλλων, η Ρένα Βλαχοπούλου. 

Στιγμιότυπο από την ταινία Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή
(παραγωγή Tanweer Productions & Viewmaster Films).
Μια τιμητική εκδήλωση για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Ο Αντώνης Λουδάρος, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Καριοφυλλιά Καραμπέτη.

Έτσι, εκείνο το βράδυ Παρασκευής εμφανίστηκαν στο κέντρο Φωλιά της Αλεπούς ο Μάνος Κατράκης, που απήγγειλε στίχους της Παπαγιαννοπούλου, η Μαρία Καλουτά, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Φλερύ, η Λίντα Άλμα και η Ρένα Βλαχοπούλου. Το πρόγραμμα παρουσίασε ο Γιώργος Οικονομίδης.

Στιγμιότυπο από την ταινία Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή
(παραγωγή Tanweer Productions & Viewmaster Films).
Η Ματθίλδη Μαγγίρα ως Ρένα Βλαχοπούλου
και η Καριοφυλλιά Καραμπέτη ως Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Δυστυχώς ως τώρα δεν έχω ανακαλύψει ούτε φωτογραφίες ούτε κάποια επιπλέον πληροφορία για τη βραδιά εκείνη. Και, ακόμα πιο παράξενο, δεν έχει ως τώρα εντοπιστεί κάποια φωτογραφία της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με τη Ρένα Βλαχοπούλου, παρόλο που τις δυο γυναίκες τις ένωνε μια στενή φιλία. Τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους η Ρένα γελούσε με τα αστεία που της έλεγε η Παπαγιαννοπούλου. Στη συνέχεια όμως η μεγάλη στιχουργός βρήκε στο πρόσωπο της Ρένας μια μεγάλη συμπαραστάτρια, στον άνισο αγώνα που έδωσε η κόρη της Μαίρη με τον θάνατο. Η Ρένα ήταν εκείνη που ανέλαβε όλα τα έξοδα για τη νοσηλεία της Μαίρης, πλήρωσε τους καλύτερους γιατρούς για να τη γιατρέψουν (το πιστοποιούν στα βιβλία τους για την Παπαγιαννοπούλου και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και η εγγονή της Ευτυχίας, η Ρέα Μανέλλη), αλλά δυστυχώς η εξέλιξη δεν ήταν ευχάριστη. 

Το εξώφυλλο του βιβλίου που έγραψε 
ο Λευτέρης Παπαδόπουλος
για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Σύμφωνα με μια μαρτυρία το τραγούδι
"Όλα είναι ψέμα" τραγουδούσε
η Ρένα Βλαχοπούλου σε ένα από τα προγράμματά της
στον Βράχο...

Σκέφτηκα λοιπόν, αφού δεν έχουμε φωτογραφίες ούτε από την εκδήλωση ούτε από κάποια άλλη συνάντηση των δύο γυναικών, να διανθίσω την ανάρτηση με πλάνα από την ταινία του Άγγελου Φραντζή Ευτυχία που προβλήθηκε πριν από δύο χρόνια με πρωταγωνίστριες την Κάτια Γκουλιώνη και την Καριοφυλλιά Καραμπέτη. Στην ταινία παρουσιάζεται, ανάμεσα σε άλλα περιστατικά, και η φιλία της Παπαγαννοπούλου με τη Ρένα Βλαχοπούλου, την οποία υποδύεται η Ματθίλδη Μαγγίρα. Αν και θεωρώ πως η Μαγγίρα έχει μιμηθεί εξαιρετικά τη Ρένα Βλαχοπούλου σε ρόλους της, έχω κάποιες ενστάσεις για την ερμηνεία της στην ταινία, όπου εκλήθη να υποδυθεί τη Ρένα στις εκτός σκηνής στιγμές της--η Ρένα στην καθημερινότητά της δεν θύμιζε τόσο την κωμική περσόνα των ρόλων της. Ακόμα κι έτσι όμως, είμαι χαρούμενος που η σεναριογράφος Κατερίνα Μπέη σκέφτηκε να εντάξει στην ταινία τη φιλία των δύο γυναικών (διανθισμένη με στιγμές μυθοπλασίας φυσικά) και τη βοήθεια που πρόσφερε η Ρένα στην Ευτυχία, όπως άλλωστε έκανε και ο Πέτρος Ζούλιας στον εξαιρετικό μονόλογο Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου που έπαιξε η Νένα Μεντή. 

Στιγμιότυπο από την ταινία Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή
(παραγωγή Tanweer Productions & Viewmaster Films).
Η Ματθίλδη Μαγγίρα ως Ρένα Βλαχοπούλου χειροκροτεί
τη φίλη της Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Καμβάς της υπόθεσης στο δεύτερο μισό της ταινίας του Φραντζή είναι μια τιμητική εκδήλωση για την Παπαγιαννοπούλου, σαν κι αυτή που διοργανώθηκε σαν σήμερα στη Φωλιά της Αλεπούς. Εκεί εμφανίζονται ο Φοίβος Δεληβοριάς ως Γιώργος Οικονομίδης, ο Αντώνης Λουδάρος ως Μάνος Χατζιδάκις, ο Κρατερός Κατσούλης ως Μανώλης Χιώτης και η Ματθίλδη Μαγγίρα ως Ρένα Βλαχοπούλου, που χειροκροτεί συγκινημένη την καλή της φίλη...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1994: Η οδός του Φίνου

Στις 29 Μαρτίου 1994 η εφημερίδα Τα Νέα δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ από μια εκδήλωση που διοργάνωσε η Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών προς τιμήν του Φιλοποίμενα Φίνου, του ανθρώπου που οδήγησε τον ελληνικό κινηματογράφο στην ενηλικίωσή του. Στις 28 Μαρτίου λοιπόν οι παλιές/-οί συνεργάτιδες/-τες του Φίνου συγκεντρώθηκαν στην οδό Χίου για να τιμήσουν τον άνθρωπο που τις/τους καθιέρωσε και τους χάρισε την αθανασία.

Ο Γιάννης Βογιατζής, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μαίρη Χρονοπούλου
και η Τζέλα Βανάκου-Φίνου στην εκδήλωση για την "Οδό Φίνου"

ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η οδός του Φίνου

Ο Φιλοποίμην Φίνος είναι η ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ή, τουλάχιστον, ένα μεγάλο κομμάτι της. Κάθε χρόνος που περνάει, κάθε μέρα που φεύγει, η πεποίθηση αυτή στερεώνεται στους ανθρώπους τόσο του "παλιού" όσο και του "νέου" ελληνικού κινηματογράφου. Και κανείς δεν έχει ξεχάσει τον πρωτοπόρο παραγωγό που παρέλαβε σχεδόν ένα τίποτα και το έκανε κινηματογράφο.

Οι παλιές εγκαταστάσεις της "Φίνος Φιλ" στην οδό Χίου, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, διατηρούνται πάντα από την κυρία Τζέλα Φίνου και τα τεχνικά εργαστήρια συνεχίζουν να παράγουν έργο. Στο κτίριο αυτό τίμησε χθες η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών τον Φίνο. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η αδιαμφισβήτητα κορυφαία σταρ της "φίνος", αποκάλυψε μια πλακέτα που τοποθετήθηκε στον εξωτερικό τοίχο και που γράφει: "Σε αυτό το κτίριο το 1955 ο Φιλοποίμην Φίνος εγκατέστησε τη Finos Film". Και η οδός Χίου προτάθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο να μετονομαστεί σε οδό Φίνου. Το Συμβούλιο όμως δεν συνεδρίασε ακόμα για το θέμα, όμως ήδη έξω από το παλιό στούντιο εντοιχίστηκε η σχετική πινακίδα "Οδός Φιλοποίμενος Φίνου". Την κίνηση βέβαια θεώρησε πολύ βιαστική ο Γιάννης Δαλιανίδης που έφθασε χθες για να παραστεί στη σχετική τελετή. Και εκνευρίστηκε τόσο, που αποχώρησε λέοντας ότι "δεν συμφωνεί" και ότι έτσι "ρεζιλεύεται ο Φίνος".

Οι υπόλοιποι πάντως έμειναν, φίλησαν την παρούσα κ. Τζέλα Φίνου, θυμήθηκαν τα παλιά, συγκινήθηκαν και μίλησαν για τον "πατέρα" τους. Ήταν εκεί μεταξύ πολλών οι Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Βουτσάς, Θανάσης Βέγγος, Μάρθα Καραγιάννη, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Γιάννης Φλερύ, Δημήτρης Κολλάτος, Νίκος ρίζος, Κατερίνα Γιουλάκη, Τζένη Ρουσσέα, Αλέκος Τζανετάκος, Γιάννης Βογιατζής, Κώστας Κουτσομύτης, Τζόλυ Γαρμπή

Τα Νέα, 29-3-1994 

Τα Νέα, 29-3-1994

Στην εκδήλωση ήταν παρούσα, όπως ήταν φυσικό, και η δημοσιογράφος Κική Σεγδίτσα με την κάμερα της εκπομπής Πρωινός Καφές του ΑΝΤ1. Ζήτησε από κάποια από τα παλιά αστέρια του Φίνου να πουν δυο λόγια. Η Ρένα Βλαχοπούλου της είπε: "Τον ευχαριστώ πάρα πολύ καθώς και τον Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος έδωσε τη γνώμη του στον κύριο Φίνο--Θεός 'σχωρέστον, τον λέω "κύριο Φίνο" γιατί πάντα ζει. Ο Φίνος ξόδευε χωρίς να κερδίζει τότε, αλλά είχε το ψώνιο και την αγάπη για το σινεμά"...

Η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκάκη
η Τζέλα Φίνου και μία συγγενής της.
7 Μέρες TV, 16-4-1994

Ο Γιάννης Φλερύ και η Ζωζώ Σαπουντζάκη

7 Μέρες TV, 16-4-1994

Ο Μίμης Πλέσσας συνοδεύει τη Μαίρη Χρονοπούλου
σε αξέχαστες επιτυχίες από τις ταινίες του Φίνου
7 Μέρες TV, 16-4-1994

Ο Κώστας Βουτσάς και οι... Γιάννης Βογιατζής
και Γιάννης Βογιατζής (πρώτα ξαδέλφια!) τραγουδούν...
7 Μέρες TV, 16-4-1994

Η μεσημεριανή εκδήλωση είχε και βραδινή συνέχεια, σε ένα κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο όπου δόθηκε δεξίωση προς τιμήν του Φίνου. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ όμως η βραδιά δεν είχε αρκετό κέφι. Όπως έγραψε το περιοδικό 7 Μέρες TV, "τη χλιαρή ατμόσφαιρα ανέλαβαν να ζεστάνουν ο Μίμης Πλέσσας με την ορχήστρα του και πολλά ακόμα λαμπρά ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, ενώ κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε και η ταινία του [Ντίντη] Καρύδη-Φουξ με τίτλο "Η Αθήνα του Φίνου".

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Ρένα Βλαχοπούλου
συνεχίζουν ίσως μια κουβέντα που άφησαν στη μέση
πέντε μέρες νωρίτερα στο θέατρο Μπροντγουέι,
στην απονομή του "Μεταλλίου Ψαθά" στη Ρένα.
Φωτογραφία από το αρχείο του ηθοποιού και συλλέκτη Λευτέρη Λαμπράκη,
τον οποίο ευχαριστώ θερμά! 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1943: Εκτάκτως "Ο κύριος Σεραφείμ" για τον Γεώργιο Δράμαλη

Στις 28 Μαρτίου 1943, στις 10.45 το πρωί, δόθηκε μια έκτακτη πρωινή παράσταση της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη Ο κύριος Σεραφείμ προς τιμήν του μεγάλου πρωταγωνιστή Γεώργιου Δράμαλη. Στην παράσταση συμμετείχε, μεταξύ άλλων, η Ρένα Βλαχοπούλου.

Ο Γεώργιος Δράμαλης στα νιάτα του.
Φωτογραφία από ανάρτηση
του συλλέκτη Αντώνη Ευθυμίου στο Facebook

Ο κύριος Σεραφείμ είχε παιχτεί με μεγάλη επιτυχία νωρίτερα εκείνη τη σεζόν, για έναν μήνα, από τις 9 Ιανουαρίου ως τις 9 Φεβρουαρίου 1943, στο πλαίσιο των αναβιώσεων παλιών οπερετών του Σακελλαρίδη από τον θίασο των αδελφών Καλουτά-Μίμη Κοκκίνη-Κυριάκου Μαυρέα και τις επιχειρήσεις του κομμωτή Κώστα Χαμαράκη. Όπως έχουμε πει ξανά, εκείνη τη σεζόν οι παλιές οπερέτες του Σακελλαρίδη που παρουσίαζε ο συγκεκριμένος θίασος γνώριζαν μεγάλη επιτυχία, δημιουργώντας ελπίδες πως το είδος αυτό, που λίγο πριν τον πόλεμο έδινε την εντύπωση ότι θα χανόταν, θα εξακολουθούσε να προσελκύει το ενδιαφέρον του κοινού--ελπίδες που τελικά διαψεύστηκαν μεταπολεμικά. Οι κριτικές για τον Κύριο Σεραφείμ τόνιζαν ότι η επιτυχία του νέου ανεβάσματος (το έργο είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά το 1925 με μέτρια επιτυχία από τη Ροζαλία Νίκα και με θριαμβευτική επιτυχία λίγο αργότερα από τη Ζωζώ Νταλμάς και τον Μάνο Φιλιππίδη) οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στη φινέτσα της Μαρίας Καλουτά (η Άννα δεν έπαιζε σε αυτό το έργο) και στην ικανότητα των σπουδαίων κωμικών Μαυρέα και Κοκκίνη να δημιουργούν σπαρταριστούς τύπους. Εμφανίζονταν ακόμα ο δημοφιλής τενόρος Κώστας Μανιατάκης, η "διαρκώς προοδεύουσα νέα καλλιτέχνις Έλλη Κονδυλάκη" (ευνοούμενη του επιχειρηματία), η Λέλα Πατρικίου και το χορευτικό ζευγάρι Γιάννης Φλερύ-Λίντα Άλμα.

Οι θιασάρχες του θεάτρου Απόλλων: Μίμης Κοκκίνης,
Μαρία Καλουτά, Άννα Καλουτά,
Κυριάκος Μαυρέας και ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης
στη διαφήμιση της επιθεώρησης Κιβωτός του Νώε
που ανέβηκε νωρίτερα τη σεζόν 1942-43 

Μετά τον Κύριο Σεραφείμ ο θίασος του θεάτρου Απόλλων παρουσίασε με εξίσου μεγάλη επιτυχία την καινούρια οπερέτα του Σακελλαρίδη Έγκλημα στα παρασκήνια, ένα σύγχρονο έργο απολύτως εναρμονισμένο με το μουσικό ύφος της τζαζ που χαλούσε κόσμο εκείνη τη σεζόν (με πρωθιέρεια τη Ρένα Βλαχοπούλου!). Εκτάκτως όμως το πρωί της 28ης Μαρτίου τα σκηνικά που φιλοτέχνησε ο Βακαλό για τον Κύριο Σεραφείμ στήθηκαν και πάλι στη σκηνή του Απόλλωνα για να δοθεί η έκτακτη αυτή πρωινή παράσταση τα έσοδα της οποίας θα δίνονταν στον παλιό πρωταγωνιστή Γεώργιο Δράμαλη. Ο Δράμαλης, με λαμπρό παρελθόν στο ελαφρό μουσικό θέατρο, είχε αναγκαστεί να τερματίσει την καριέρα του το 1937 λόγω της τύφλωσής του. Στα σχεδόν τριάντα χρόνια της σταδιοδρομίας του είχε συνεργαστεί αρχικά με τον θίασο οπερέτας του Γιάννη Παπαπαϊωάννου και αργότερα με τις/τους Έλσα Ένκελ, Σπύρο Πατρίκιο, Ζωζώ Νταλμάς, Μαρίκα Κρεβατά και Παρασκευά Οικονόμου. Κόρη του ήταν η πρωταγωνίστρια της επιθεώρησης και μετέπειτα εκφωνήτρια του ΕΙΡ (και για ένα διάστημα σύζυγος του Νίκου Σταυρίδη) Ξένη Δράμαλη. Ο Δράμαλης πέθανε το 1959.

Στην πρωινή παράσταση του Κυρίου Σεραφείμ συμμετείχαν εκτάκτως η Ρένα Βλαχοπούλου και το Τρίο Μουτσάτσος (Φώτης Πολυμέρης και Γιώργος και Χαραλάμπος Μαλλίδης). Προφανώς η έκτακτη αυτή σύμπραξη δεν σχετιζόταν με την οπερέτα του Σακελλαρίδη, αλλά ήταν μια ανεξάρτητη τραγουδιστική εμφάνιση (είτε πριν την οπερέτα είτε στο διάλειμμα) που λειτουργούσε ως ένας επιπλέον πόλος έλξης του κοινού (η Ρένα είχε μόλις στεφθεί Βασίλισσα της Τζαζ!...), ώστε να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ο παλαίμαχος πρωταγωνιστής.  

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1953: Τιμητική της Ρένας Βλαχοπούλου στην Παλιά Αθήνα

Στις 27 Μαρτίου οι διαφημίσεις του κοσμικού κέντρου Παλιά Αθήνα στις αθηναϊκές εφημερίδες καλούσαν το κοινό να παραβρεθεί την επόμενη μέρα στην τιμητική βραδιά της "Μάγισσας του τραγουδιού" Ρένας Βλαχοπούλου, στην οποία είχε δώσει ραντεβού όλη η "Κοσμική Αθήνα"...

Διαβάζουμε λοιπόν ότι στην τιμητική της Ρένας θα συμμετάσχουν μεταξύ άλλων η Σοφία Βέμπο, η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Ίκαρος, ο Αλέκος Λειβαδίτης, ο Τώνης Μαρούδας, η Μαρίκα Νέζερ, η Ρένα Ντορ, ο Νίκος Ρίζος και άλλες/-οι... Βέβαια η Γεωργία Βασιλειάδου εμφανιζόταν σταθερά στο πρόγραμμα της Παλιάς Αθήνας εκείνη την άνοιξη μαζί με τη Ρένα. Οι εμφανίσεις τους είχαν ξεκινήσει νωρίτερα τον Μάρτιο, όταν η Ρένα επέστρεψε από την τρίμηνη παραμονή της στην Κωνσταντινούπολη.

Ενδιαφέρουσα πληροφορία στη διαφήμιση: "τιμές πραγματικής ταβέρνας" και όχι "τσουχτερές" τιμές κοσμικού κέντρου...

Ο Τώνης Μαρούδας και η Ρένα Βλαχοπούλου
σε εξώφυλλο παρτιτούρας του 1953

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1991: Η Ρένα, η Λωξάντρα και οι λιχουδιές

Στις 26 Μαρτίου 1991 διαβάζουμε στην κοσμική στήλη "Αθηναϊκά και μη" της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος:

Η Ρένα, η Λωξάντρα και οι... λιχουδιές

Και ποιος δεν θυμάται την τηλεοπτική επιτυχία "Λωξάντρα" της δεκαετίας του '70.

Η Λωξάντρα, λοιπόν, έγινε ένα παραδοσιακό... γαστριμαργικό στέκι στο Ελληνικό, που συγκεντρώνει την εκλεκτική Αθήνα των γεύσεων.

Στη φωτογραφία η δημοφιλέστατη Ρένα Βλαχοπούλου με το σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη έχουν επιπέσει στις λιχουδιές της Λωξάντρας.

Ελεύθερος Τύπος, 26-3-1991

Βέβαια και με την άλλη τη... Λωξάντρα είχε σχέση η Ρένα! Εννοώ φυσικά την Μπέτυ Βαλάση, την εκλεκτή ηθοποιό, η οποία υποδύθηκε την ηρωίδα της Μαρίας Ιορδανίδου στο περίφημο σίριαλ της ΕΡΤ και με την οποία η Ρένα συνεργάστηκε τη σεζόν 1979-80 στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ (στη Λυσιστράτη '79 και το Φα 'τους πριν μας φάνε) και από τότε τις συνέδεε μια βαθιά φιλία. Συνεργάστηκαν ξανά μόνο στο σινεμά, στην ταινία Ρένα, τα ρέστα σου του Αλέκου Σακελλάριου, αλλά βρίσκονταν κάθε τόσο, μέχρι το τέλος της ζωής της Ρένας, και πάντα περνούσαν καλά. Σε μια κοινή τους έξοδο, στις αρχές του 1985, τις συνέλαβε ο φακός του περιοδικού Βεντέτα:

Βεντέτα, 6-2-1985

Ένα άλλο στοιχείο που συνδέει τη Ρένα με τη Λωξάντρα, ως ρόλο πια, είναι η πληροφορία ότι οι συντελεστές του σίριαλ είχαν σκεφτεί να της προτείνουν να ενσαρκώσει εκείνη τη θρυλική Κωνσταντινουπολίτισσα. Είναι μια πληροφορία όμως που δεν έχω ακόμα εξακριβώσει...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1964: Ο Μίκης Θεοδωράκης στην επιθεώρηση "Κύπρος Γιοκ"

Στις 25 Μαρτίου 1964 ο Μίκης Θεοδωράκης παρακολούθησε την επιθεώρηση του θεάτρου Ακροπόλ Κύπρος Γιοκ που παρουσίαζε ο Γιώργος Οικονομίδης και ο θίασος Ρένας Βλαχοπούλου-Καίτης Μπελίντα-Θανάση Βέγγου-Γ. Δάνη. Την είδηση δημοσίευσε η εφημερίδα Τα Νέα την επόμενη μέρα:

Την χθεσινή βραδυνή παράσταση του θεάτρου "Ακροπόλ" παρηκολούθησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Στο διάλειμμα ο βουλευτής της ΕΔΑ και δημοφιλής συνθέτης ανέβηκε στα παρασκήνια και συνεχάρη τον Γιώργο Οικονομίδη, την Ρένα Βλαχοπούλου, την Καίτη Μπελίντα, τον Γ. Δάνη, τον Θανάση Βέγγο, την Μάριον Σίβα, την Νινή Τζάνετ και όλους τους άλλους συντελεστάς της ωραίας παραστάσεως. 

Τα Νέα, 26-3-1964

Ο Θεοδωράκης είχε... δικό του νούμερο στη συγκεκριμένη επιθεώρηση που είχαν γράψει ο Γιώργος Γιαννακόπουλος, ο Κώστας Νικολαΐδης και ο Γιώργος Οικονομίδης σε μουσική του Λυκούργου Μαρκέα. Ο τίτλος του ήταν "Μπράβο του Μίκη" και το εκτελούσε η Σούλη Σαμπάχ πλαισιωμένη από αντρικά στελέχη του θιάσου--νούμερο, που όπως θα δούμε παρακάτω, σατίριζε την Αριστερά. 

Για να μπείτε στο κλίμα της παράστασης και της εποχής, παραθέτω κάποιους στίχους από το τραγούδι της έναρξης που είχε τον τίτλο "Έξω από τα δόντια" και το απηύθυνε το μπαλέτο στη... γείτονα χώρα  ζητώντας της να αφήσει το "νταϊλίκι" για να μη γελάει μαζί της "και το παρδαλό κατσίκι":

Γι' άλλα, γι' άλλα, γι' άλλα πάμε αφέντη

φαίνεται πως θες ηλεκτροσόκ.

Έλα για να γίνει γλέντι

όταν θα φωνάξεις Κύπρος γιοκ.

Έλα σάλτα σαν τη Μάλτα,

έλα να σε ξαναπιάσει αμόκ

και με την πυξίδα βάλ' τα

όταν θα φωνάξεις Κύπρος γιοκ.

Ενώ η Νινή Τζάνετ και ο Σταύρος Παράβας τραγουδούσαν "Προς συμμάχους":

Οι μπόυδες κι οι Τζώννηδες δεν είναι διόλου εντάξει.

Στη θεωρία σύμμαχοι, μπαμπέσηδες στην πράξη.

Κι είναι να κλαις και να γελάς μ' αυτή την αδικία

να τρώει φάπες η Ελλάς και ντόλλαρς η Τουρκία.

Γεια σας σύμμαχοι και φίλοι,

κόψαμε το χαμομήλι.

Τώρα πόδι πια πατάμε

και το δίκιο μας ζητάμε. 

 

Θανάσης Βέγγος και Νινή Τζάνετ
στην επιθεώρηση Κύπρος Γιοκ

Η επιθεώρηση Κύπρος Γιοκ παιζόταν στο Ακροπόλ από τις 13 Μαρτίου, ενώ η επίσημη πρεμιέρα της δόθηκε στις 20 Μαρτίου. Εκτός από τους κριτικούς είχαν προσκληθεί, όπως γράφτηκε, και προσωπικότητες της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής. Δυστυχώς δεν ξέρουμε ποιες προσωπικότητες προσήλθαν--ο Μίμης Θεοδωράκης πάντως προτίμησε να πάει πέντε μέρες μετά. Όσο για τις κριτικές, εντόπισα, ως τώρα, τρεις επίσημες (και μία ανεπίσημη, σε μορφή ανυπόγραφων κριτικών σχολίων, στα Νέα). Οι δύο από αυτές, της Ειρήνης Καλκάνη και του Γιάννη Παράσχου, είναι μάλλον σύντομες. Η Καλκάνη (Απογευματινή, 23-3-1964) θεωρεί πως το Κύπρος Γιοκ είναι "αναντίρρητα φροντισμένο θέαμα, με πλήθος νούμερα, άσσους του ελαφρού τραγουδιού, δημοφιλείς καλλιτέχνες, ποικιλία και πολλά χορευτικά". Η Καλκάνη αναφέρει τα ονόματα όλων των πρωταγωνιστών/-στριών αλλά αναφέρεται ξεχωριστά στο "ανεξάντλητο κορφιάτικο μπρίο" της "θιασάρχιδος Ρένας Βλαχοπούλου". Αν και ξεχωρίζει το χορευτικό ζευγάρι Φλερύ-Άλμα που βάζουν πάντα στην αθηναϊκή επιθεώρηση "μια νότα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας", είναι δηκτική για το μπαλέτο: "χρειάζεται καιρό και ανανέωσι για να είναι μπαλλέτο, αλλά τέλος πάντων.." Κλείνει δε την κριτική της με μια ενδιαφέρουσα επισήμανση: "Εκείνο που λείπει εμφανώς είναι οι αληθινοί άσσοι της επιθεωρήσεως, που με κέφι και αυτοσχεδιασμό κατάφεραν να κάνουν την επιθεώρησι το πιο ζωντανά ρωμέικο είδος". Ο Παράσχος, από την άλλη, (Εθνικός Κήρυξ, 2-4-1964) θεωρεί πως πρόκειται για μια "αρκετά έξυπνη και κεφάτη" και "ενδιαφέρουσα" επιθεώρηση. Ανάμεσα στα "πολλά καλογραμμένα νούμερα" με τα οποία "οι θεαταί βρίσκουν την ευκαιρία να γελάσουν αβίαστα" σημειώνει τη "Θυρωρίνα" με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Προσθέτει επίσης: "Πολύ ευχάριστα ακούγονται τα τραγούδια της Καίτης Μπελίντα, της Ρένας Βλαχοπούλου και της Μάριον Σίβα". 

Γιώργος Οικονομίδης και Μάριον Σίβα
στην επιθεώρηση Κύπρος Γιοκ

Πιο αναλυτικός όμως και γλαφυρός, ως συνήθως, είναι ο Στάθης Δρομάζος, που μας βάζει στο κλίμα της παράστασης αλλά και στο πολιτικό κλίμα της περιόδου εκείνης.

Οι δύο προηγούμενες επιθεωρήσεις του "Ακροπόλ" είχαν δημιουργήσει περισσότερες προσδοκίες για την τρίτη. Η νέα όμως παράσταση δεν ακολούθησε την ανιούσα και δεν δικαίωσε τις προσδοκίες μιας πιο ανεβασμένης σάτιρας κι ενός θεάματος με περισσότερες αξιώσεις. Η στήλη πιστεύει φανατικά στο είδος και υποστηρίζει κάθε του θετική πλευρά, που συντείνει στην ανανέωση και το συγχρονισμό. Η επιθεωρησιακή σάτιρα, το μπουφόνικο σκετς, η νόμιμη παρωδία είναι βασικά στοιχεία ενός λαϊκού θεάματος. Το "Ακροπόλ" έκανε πολύ καλή αρχή. Στην τρίτη, όμως, επιθεώρηση διέφυγε από τους συγγραφείς ότι η σάτιρα δεν παίρνει συμβιβασμό, γιατί τότε χάνει την ίδια της την υπόσταση. Στο "Κύπρος γιοκ" έγινε προσπάθεια να είναι μεν "αντικαραμανλική η σάτιρα αλλά ταυτόχρονα και... φιλοπαπανδρεϊκή. Η σάτιρα γίνεται από σκοπιάς λαού και όχι από σκοπιάς δυναμικού Παπανδρέου που έβαλε τον Τσιριμώκο στη θέση του. Αν εξαιρέσει, λοιπόν, κανείς 2-3 νούμερα όπως το "Προς συμμάχους", τις "Μετεκλογικές ψαλμωδίες"--το καλύτερο--όπου η πολιτική σάτιρα είχε ανεβασμένη την αιχμή της καθώς και το "Ζητείται δακτυλογράφος", που έχει κοινωνική σάτιρα με απήχηση, τα άλλα νούμερα ή ήταν ισχνά από πολιτική σάτιρα ή αρκετά κοινότυπα (sic). Πιστεύουμε πως την καλή αρχή που έκανε το "Ακροπόλ" την ζημίωσε ο συμβιβασμός που επεχείρησε η σάτιρα σε όλα. Το Κυπριακό διέθετε πλούσιο υλικό, που θα έβρισκε άμεση απήχηση στο κοινό, και όμως με κείνο το "δαχτυλίδι" είναι σαν να λυπόμαστε που δεν θα το ξαναβρεί το ΝΑΤΟ. Όταν οι Κύπριοι λένε "Έξω το ΝΑΤΟ από την Κύπρο" εμείς δεν μπορούμε να απαγγέλλουμε ελεγείες για χαμένες αγάπες.

Οι επιθεωρησιογράφοι μας πρέπει να προσέξουν δυο στοιχεία για την ανανέωση και το καλλιτεχνικό ανέβασμα του είδους. Πρώτο, όλο σχεδόν το μουσικό πρόγραμμα στηρίζεται σε παρωδίες άλλων τραγουδιών. Αυτό είναι θεμιτό ως νούμερο, όχι όμως ως ολόκληρη επιθεώρηση. Δεύτερο, η σκηνική κίνηση πρέπει να είναι ανάλογη με το θέαμα. Εδώ συμβαίνει ο αντάρτης της ΕΟΚΑ να κινείται, να παίζει και να εμφανίζεται όπως και στο νούμερο της... τροτέζας. Το "Κυπριακός γάμος" [Σημείωση του Rena Fan: ήταν το φινάλε της επιθεώρησης με ολόκληρο τον θίασο επί σκηνής] συγκέντρωσε όλες μαζί τις αδυναμίες και τις ξεπερασμένες μορφές σκηνικής παρουσίας, που αρχίζανε από την ατέλεια και φτάνανε στην κακογουστιά (τι ήταν εκείνη η... Τουρκία!). Όλο το νούμερο που έπρεπε να έχει φίνο επιθεωρησιακό λόγο, μοντέρνα μορφή, ξέσπασμα, σάτιρα, παρουσιάστηκε σαν πρωτευουσιάνα Γκόλφω. Σ' αυτά επιμένει η επιθεώρηση και μας κάνει να φέρνουμε στη μνήμη μας την αξέχαστη σάτιρα που της έκανε ο Χορν με το νούμερο του περυσινού καλοκαιριού [Σημείωση του Rena Fan: Φυσικά ο Δρομάζος εννοεί το προπέρσινο καλοκαίρι και το σατιρικό νούμερο "Ελλάδα-Ελλαδίτσα" που έπαιζε ο Χορν στην Οδό Ονείρων--νούμερο που δεν έχει περάσει στον δίσκο--στο οποίο σατιριζόταν ο εθνικοπατριωτικός χαρακτήρας των παραδοσιακών επιθεωρήσεων. Δυστυχώς το νούμερο δεν υπάρχει ούτε στο σωζόμενο κείμενο της παράστασης που υπάρχει στο αρχείο του Αλέξη Σολομού στο ΕΛΙΑ--μίλησε πριν από λίγα χρόνια, στο Ρέθυμνο, για αυτό η Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη στο Συνέδριο για τα 121 χρόνια της επιθεώρησης, και σύντομα θα διαβάσουμε την εισήγησή της και στα Πρακτικά του Συνεδρίου].

Αν στον Κυπριακό γάμο δεν ήταν ο όμιλος των Κυπρίων φοιτητών που χόρεψε, δεν θα μπορούσε να περισωθεί τίποτα. Από τ' άλλα νούμερα αναφέρουμε τους "Κουλουρτζήδες" με τη Ν. Μαρούδα και τον Π. Πανταζή, το "Μπράβο του Μίκη" που μόνο η Σούλη Σαμπάχ το περιέσωζε από την αρκετή δόση αμφισβητούμενης σάτιρας κατά της Αριστεράς, το "Μπιτ για Μπητλς", καλό μπουφόνικο νούμερο με έντονο αυτοσχεδιασμό του Κουφουδάκη, τη "Θυρωρίνα" με τη Ρ. Βλαχοπούλου. Η Μάριον Σίβα, η Ταϋγέτη και ο Μεθυμάκης ήταν οι τρεις συντελεστές της πλατειάς κοινωνικής σάτιρας του "Ζητείται δακτυλογράφος". Ο Γ. Δάνης και ο Κ. Μποζώνης έδωσαν το μοναδικό νούμερο της βραδυάς "Μετεκλογικές ψαλμωδίες". (Το "μνήσθητί μου κύριε όταν έλθεις εν τη... Δημοκρατία σου!" δεν το θυμόμαστε να ξαναέχει ειπωθεί).

Ο Γιώργος Οικονομίδης έχει σηκώσει ένα μεγάλο μέρος της παράστασης. Δεν έλειψε σχεδόν από κανένα νούμερο και υπήρξε διακριτικός σκηνικός κρίκος της όλης παράστασης. Η συνεχής παρουσία του με τη λεπτότητα που διαθέτει κρατούσε το ενδιαφέρον του κοινού. Βρισκότανε μακρυά κάθε φορά που η σάτιρά του ήταν αμφισβητούμενη. (Γενικά, νομίζουμε πως έπρεπε να γίνει περισσότερη και καλύτερη αξιοποίηση ηθοποιών όπως ο Βέγγος, Δάνης, Παράβας). Το μουσικό μέρος εκφράστηκε κυρίως από την Μπελίντα στο "Καινούριες και παλιές μελωδίες" και από τον Τώνη Μαρούδα σ' ένα φινάλε ποιότητας και συναρπαστικό [Σημείωση του Rena Fan: Ο Μαρούδας "με δέκα τσιγγάνικα βιολιά" εμφανιζόταν στη δεύτερη πράξη, στο τέλος της παράστασης]. Για το μπαλλέτο δεν θα πούμε τίποτε για να μην επαναλάβουμε όσα είχαμε πει. Το δεύτερο, όμως, χορευτικό "Κεραμίδες πάρτυ" μπορούσε να γεμίσει ολόκληρο πρόγραμμα. Μια έξοχη χορογραφία του Φλερύ, ένα μπαλλέτο από γάτες και γάτους στα κεραμίδια, ήταν χάρμα μουσικής, τραγουδιού και κίνησης. Η Λίντα Άλμα και ο Γιάννης Φλερύ κρεάρουν στο ελαφρό θέατρο χορευτικά που θα τα ζήλευε το σοβαρό μας θέατρο. Στο ιδιότυπο αυτό μπαλλέτο η Σούλη Σαμπάχ, γάτα-ντιζέζ, ήταν περίφημη στη μιμική της χάρη. [Σημείωση του Rena Fan: Όλα αυτά πολύ πριν το Cats του Andrew Lloyd Webber!]

Από τα σκηνικά της Ριακόνι πολλά είχαν έναν ευχάριστο εντυπωσιασμό (όπως το φόντο της Πόλης, επιστροφή απ' το ταξίδι, κ.λπ.).

Αυγή, 4-4-1964

Το Κύπρος Γιοκ παίχτηκε για το υπόλοιπο της σεζόν στο θέατρο Ακροπόλ. Όταν διακόπηκαν οι παραστάσεις για τη Μεγάλη Εβδομάδα, αποχώρησαν από τον θίασο ο Γιώργος Οικονομίδης, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Καίτη Μπελίντα και η Μάριον Σίβα, και το Πάσχα εντάχθηκαν στον θίασο η Ρένα Ντορ και η Μπέτυ Μοσχονά ("Θίασος πρωταγωνιστών Ρένας Ντορ-Θανάση Βέγγου-Μπέτυς Μοσχονά-Γ. Δάνη"). Έγινε μάλιστα και ένα ευτράπελο: όπως γράφτηκε στις 5 Μαΐου (ανήμερα της γιορτής της Ντορ και της Βλαχοπούλου), τα ονόματα του Οικονομίδη, της Βλαχοπούλου, της Μπελίντα και της Σίβα δεν είχαν αφαιρεθεί από τη μαρκίζα του θεάτρου και υπήρξαν θεατές που διαμαρτυρήθηκαν έντονα γιατί δεν τους είδαν τελικά στην παράσταση. Ζήτησαν εξαργύρωση των εισιτηρίων τους, ενώ κάποιοι απείλησαν πως θα υποβάλουν μήνυση στον επιχειρηματία... Την επόμενη μέρα όμως διαβάζουμε ότι τελικά η Μπελίντα επέστρεψε από το ταξίδι της στην Ευρώπη και εμφανίζεται και πάλι στο Ακροπόλ.

Από την ιστοσελίδα του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ

Στο πρόγραμμα που διασώζεται στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του ΕΛΙΑ, και προφανώς προέρχεται από αυτήν την περίοδο, η... κατάσταση παρουσιάζεται ως εξής: διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα ότι η θιασαρχική φίρμα είναι "Θίασος Καίτης Μπελίντα-Θανάση Βέγγου-Γ. Δάνη". Φωτογραφίες της Ντορ και της Μοσχονά δεν υπάρχουν (πιθανώς να βρίσκονταν σε κάποια ένθετη σελίδα που δεν διασώθηκε), αλλά τα ονόματά τους και τα νούμερά τους εμφανίζονται κανονικά στη σελίδα της διανομής (όπως και το όνομα της Καίτης Μπελίντα!). Για καλή μας τύχη όμως, σε άλλη σελίδα υπάρχουν οι στίχοι ενός τραγουδιού που εκτελούσε η Ρένα Βλαχοπούλου στην παράσταση πριν το Πάσχα (και το όνομά της φυσικά!). Είναι ένα τραγούδι που πολύ θα την εξέφραζε, αφού μιλούσε για την προσπάθεια μιας καπνίστριας να κόψει το τσιγάρο (κάτι που και η ίδια κατά καιρούς προσπάθησε, αλλά δεν τα κατάφερε, κάπνιζε μανιωδώς μέχρι το τέλος της ζωής της!)... Φυσικά το τσιγάρο είναι η αφορμή για να μιλήσει για έναν χαμένο έρωτα (και τελικά το τραγούδι μοιάζει σαν sequel του "ρεαλιστικού" τραγουδιού "Το αλκοόλ κι η νικοτίνη" που τραγουδούσε στο ίδιο θέατρο επτά χρόνια πριν...).

Μου 'παν να κόψω το τσιγάρο,

μου το 'παν φίλοι μου καλοί

και την απόφαση θα πάρω

μια και καλή.

Ναι... θα το κόψω, τι να γίνει,

κι ας το 'χα για παρηγοριά,

αφού είν' εχθρός η νικοτίνη/

για την καρδιά.

Νιώθω μια λύπη δυνατή

και πώς να παν' οι λύπες κάτω,

αφού μπροστά μου το κουτί

με τα τσιγάρα είναι γεμάτο.

Του 'δωσα κιόλας μια σπρωξιά

κι αφού έτσι τα 'χει φέρει η μοίρα

δεν θέλω ούτε μια ρουφηξιά

και θα κρατήσω χαρακτήρα.

Δυο μέρες τώρα δεν φουμάρω,

κι όλα η καρδιά μου τα μισεί

και σε ρωτώ, φταίει το τσιγάρο

ή φταις εσύ;

Έτσι η καρδιά μου που 'χει γίνει

είναι στ' αλήθεια να με κλαις

και φταίει αλήθεια η νικοτίνη, 

εσύ τι λες;

Ας μη γινόμαστε παιδιά

κι αν θες "περαστικά μου" ευχήσου

κι αν έχω κάτι στην καρδιά

μην το 'χεις βάρος στην ψυχή σου.

Γιατί δεν είναι μυστικό

δεν φταίει το αθώο το χαρμάνι,

το μεγαλύτερο κακό

μόνο εσύ μου το 'χεις κάνει.

Γ. Δάνης και Νανά Σκιαδά
στην επιθεώρηση Κύπρος Γιοκ

Αφορμή της ανάρτησης αυτής ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης. Η Ρένα δεν τραγούδησε ποτέ Θεοδωράκη επισήμως--μόνο σε παρωδίες σε διάφορά νούμερά της. Ένα από αυτά μάλιστα προκάλεσε την μήνιν του Δρομάζου. Αλλά αυτό είναι μια... θερινή ιστορία... Εμφανίζεται, τέλος, στην τελευταία της επιθεώρηση, το Για την Ελλάδα ρε γαμώτο, να τραγουδάει το "Είναι μεγάλος ο καημός" μαζί με όλον τον θίασο, αλλά δεν ακούγεται η φωνή της (όπως και κανενός μέλος του θιάσου) στο πλέι μπακ... 

Φωτογραφία από την υπογραφή του συμβολαίου
για τη χειμερινή σεζόν 1963-64 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1956: Το μήλον της έριδος...

Στις 24 Μαρτίου 1956 ο πάντα καλά ενημερωμένος Αχιλλέας Μαμάκης γράφει στη σαββατιάτικη στήλη του ("Τα θεατρικά νέα εικονογραφημένα--μια φορά την εβδομάδα") για τις ζυμώσεις των μουσικών θεάτρων ενόψει της καλοκαιρινής σεζόν:

Η Ρένα Βλαχοπούλου, που απετέλεσε τον τελευταίο καιρό το μήλον της έριδος ανάμεσα στους νέους μουσικούς θιάσους του καλοκαιριού, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες οδηγείται μάλλον προς σύμπραξιν με το συγκρότημα του Θεάτρου Βέμπο.

Έθνος, 24-3-1956

Τρεις ήταν οι μουσικοί θίασοι του θεατρικού κέντρου που διεκδικούσαν τη Ρένα Βλαχοπούλου. Ο θίασος του Ακροπόλ, όπου οι θεατρικές επιχειρήσεις του Βασίλη Μπουρνέλλη θα παρουσίαζαν τα περίφημα Αστέρια της Αθήνας με επικεφαλής του θιάσου, για πρώτη και τελευταία φορά, τις αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά (δεν τα πήγαιναν καλά με τον Μπουρνέλλη--ειδικά η Άννα, από τότε που τον είχε γνωρίσει ως... τεχνικό στις επιχειρήσεις του Μακέδου), ο θίασος του θεάτρου Βέμπο, που θα παρουσίαζε την επιθεώρηση Ο Ρωμιός, με την ελπίδα να επιστρέψει έγκαιρα από την περιοδεία της στο εξωτερικό η Σοφία Βέμπο για να ηγηθεί του θιάσου της, και ο θίασος Καίτης Ντιριντάουα-Νίκου Σταυρίδη που θα παρουσίαζε την επιθεώρηση Χωρίς παράσιτα, η οποία όμως δεν "άντεξε" όσο τα έργα των άλλων δύο θεάτρων που παίχτηκαν ολόκληρο το καλοκαίρι και τη διαδέχτηκε το πολύ πιο πετυχημένο Γαρύφαλλο στο αφτί. Τελικά, όπως έγραψε ο Μαμάκης, αλλά και άλλες εφημερίδες τις επόμενες μέρες, η Ρένα Βλαχοπούλου, έπειτα από διαπραγματεύσεις με τον Τζώρτζη Βέμπο, συμφώνησε να εμφανιστεί στο θέατρο της οδού Καρόλου--και τελικά, εφόσον, η Βέμπο δεν γύρισε έγκαιρα, ήταν εκείνη επικεφαλής του θιάσου μαζί με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Κυριάκο Μαυρέα. Αλλά αυτές είναι καλοκαιρινές ιστορίες που θα τις πούμε στην ώρα τους... 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1994: Απονομή του Μεταλλίου Δημήτρη Ψαθά

Στις 23 Μαρτίου 1994, στο θέατρο Μπροντγουέι, πραγματοποιήθηκε η πρώτη απονομή του Μεταλλίου Δημήτρη Ψαθά που θέσπισαν οι εκδόσεις Μαρίας Δ. Ψαθά για να τιμηθούν οι ηθοποιοί που διακρίθηκαν στις ερμηνείες ρόλων του σημαντικού κωμωδιογράφου. Η πρώτη ηθοποιός που τιμήθηκε με το μετάλλιο αυτό ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου που εκείνη τη σεζόν παρουσίαζε στο θέατρο Μπροντγουέι την κωμωδία Η χαρτοπαίχτρα.

Η Ρένα Βλαχοπούλου πανευτυχής επιδεικνύει το Μετάλλιο Ψαθά
που της απονεμήθηκε. Δίπλα της η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Πηγή: 1000 Θέματα, 31-3-1994

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μετά την απογευματινή παράσταση εκείνης της Τετάρτης. Τα δελτία τύπου που διαφήμισαν το γεγονός ανέφεραν πως το μετάλλιο δινόταν στη Ρένα με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των χιλίων παραστάσεων του έργου. Δεν είμαι σίγουρος με ποια αλχημεία προέκυπτε αυτός ο αριθμός--στις συνεντεύξεις τύπου πριν την πρεμιέρα η Μαρία Ψαθά είχε θυμίσει στον Τύπο ότι η Χαρτοπαίχτρα κατείχε το ρεκόρ του πρώτου έργου του Ψαθά που ξεπέρασε τις εφτακόσιες συνεχείς παραστάσεις με πρωταγωνίστρια την κυρία Κατερίνα--και κάπου εκεί, μεταξύ αστείου και σοβαρού, η Ρένα δήλωσε πως στόχος της θα είναι οι χίλιες παραστάσεις. Το ανέβασμα όμως του θεάτρου Μπροντγουέι συμπλήρωνε εκείνο τον μήνα τις εκατό, ενώ ακόμα και αν προσέθετε κανείς το εξάμηνο που παρουσίασε η Ρένα το έργο το 1975, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο αριθμός 1000 και πάλι δεν προέκυπτε... Εν πάση περιπτώσει, αυτά είναι... λεπτομέρειες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ρένα άξιζε μια τέτοια διάκριση αφού είχε ενσαρκώσει ιδανικά τον ρόλο σε οθόνη και σκηνή.

Τα Νέα, 29-3-1994

Παρούσα στην εκδήλωση ήταν και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Δεν ήταν τυχαία η παρουσία της εκεί. Παραγωγός της Χαρτοπαίχτρας ήταν ο Βασίλης Πλατάκης, στον οποίο η Εθνική Σταρ είχε αναθέσει την οργάνωση παραγωγής και της δικής της παράστασης στο θέατρο Αλίκη--γιόρταζε τα 35 χρόνια της στο θέατρο (οκ, ήταν λίγα παραπάνω...) με την επανάληψη της προσωπικής της επιτυχίας Ωραία μου κυρία. Η Βουγιουκλάκη είχε σχεδόν αναγγείλει την παρουσία της στην εκδήλωση το πρωί της ίδιας μέρας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1: ήταν καλεσμένη του Γιώργου Παπαδάκη στην εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα και, αφού μίλησε για κάποιες/-ους συναδέλφισσές/-ους της που θαυμάζει είπε: "Θαυμάζω επίσης τη μεγάλη μας ηθοποιό Ρένα Βλαχοπούλου που γιορτάζει απόψε τις 1000 παραστάσεις της Χαρτοπαίχτρας στο θέατρο Μπροντγουέι".

Ο Μιχάλης Τσιμπίλης, που φιλοτέχνησε το Μετάλλιο Ψαθά εκείνης της χρονιάς, και η κόρη του Λίνα,
η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Μαρία Ψαθά.
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 26-3-1994

Η Μαρία Ψαθά κάλεσε λοιπόν την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο βήμα κι εκείνη είπε: "Θαυμάζω πάντα τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη μεγάλη κυρία της ελληνικής σκηνής, που δημιουργεί φέτος μία από τις ωραιότερες παραστάσεις της χρονιάς με τη θαυμάσια ερμηνεία της στη Χαρτοπαίχτρα του Δημήτρη Ψαθά. Αυτή τη χρονιά γιορτάζουμε και οι δύο: Η Ρένα τις χίλιες παραστάσεις της Χαρτοπαίχτρας και εγώ τα τριάντα πέντε χρόνια μου στο θέατρο". 

Ο Λάκης Μιχαηλίδης μιλάει για τη Ρένα Βλαχοπούλου και εκείνη 
τον παρακολουθεί με προσοχή. Δίπλα του ο Αμφιτρύων της βραδιάς Βασίλης Πλατάκης.
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 26-3-1994

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο συγγραφέας Λάκης Μιχαηλίδης που ήταν τότε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Μεταξύ άλλων είπε για τη φίλη και συνεργάτιδά του: "Είναι θείον δώρον η Ρένα. Σπάταλα προικισμένη καλλιτέχνις. Πάνω από όλα αυτοσχεδιαστικές ικανότητες αμίμητης δεξιοτεχνίας. Έφτασε μόνο μια νύχτα για να λάμψει το αστέρι αυτό στο στερέωμα του μουσικού μας θέατρου". Στη συνέχεια η Μαρία Ψαθά μίλησε για την απόφαση των εκδόσεων Ψαθά να τιμήσουν με το "Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά" τους ηθοποιούς που άφησαν ιστορία με τις ερμηνείες τους στις κωμωδίες του πατέρα της. Η αρχή γινόταν με τη Ρένα Βλαχοπούλου και οι απονομές θα συνεχίζονταν την επόμενη χρονιά. Μετά πήρε τον λόγο η Ρένα. Ήταν μια από τις σπάνιες φορές που μίλησε από... χαρτί. Ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και τις παρευρισκόμενες, ευχαρίστησε τον Λάκη Μιχαηλίδη και τη Μαρία Ψαθά. Ωστόσο, δεν στάθηκε μόνο στη δική της χαρούμενη στιγμή. Τα ξημερώματα εκείνης της Τετάρτης είχε πεθάνει από καρκίνο η γλυκύτατη ηθοποιός Χριστίνα Σύλβα, η οποία στο τέλος της ζωής της αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα. Με αυτή την αφορμή η Ρένα έκανε έκκληση για άλλη μια φορά στο κράτος που πρέπει να βοηθά τους καλλιτέχνες/τις καλλιτέχνιδες: "Θα πρέπει να μάθει το κράτος να σέβεται τους ηθοποιούς". Και τελείωσε λέγοντας: "Ευχαριστώ τον κόσμο γιατί αυτή είναι η μεγάλη μου χαρά, η μοναδική χαρά, η αγάπη του κόσμου και τίποτα άλλο". 

Έπειτα ο λόγος δόθηκε και πάλι στην Αλίκη Βουγιουκλάκη:  "Υποκλίνομαι μπροστά στη μεγάλη κυρία του θεάτρου μας, του κινηματογράφου μας. Ρένα Βλαχοπούλου είναι μόνο μία και το ξέρει ο κόσμος που τη λατρεύει, το ξέρουμε εμείς οι συνάδελφοί της που την εκτιμάμε και την έχουμε εκεί ψηλά. Το κράτος τι να σου κάνει, αγάπη μου; Άσ'το, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα". Συμφώνησε η Ρένα: "Ο κόσμος μας ενδιαφέρει" και η Αλίκη συνέχισε: "Εμείς έχουμε τον κόσμο από μόνες μας χωρίς κρατική ενίσχυση και καμία βοήθεια. Δεν θέλουμε τίποτα, την αγάπη του κόσμου". "Και ένα ακίνητο", συμπλήρωσε η Ρένα κατά τον προσφιλή της τρόπο... Και η Αλίκη, αφού ζήτησε "ένα χειροκρότημα για τη Ρένας μας τη μοναδικιά!" 

Ο Γιώργος Λαφαζάνης και ο Μάκης Δελαπόρτας περιεργάζονται
το Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά που απονεμήθηκε στη Ρένα.
Πηγή TV Zapping, 2-4-1994

Τέλος, η Μαρία Ψαθά απένειμε στη Ρένα το μετάλλιο που φιλοτέχνησε ο εικαστικός Μιχάλης Τσιμπίλης, ενώ το κοινό της εκδήλωσης χειροκροτούσε με ενθουσιασμό, και της είπε "Θα χαιρόταν πολύ ο πατέρας μου αν μπορούσε να σας τιμήσει ο ίδιος, μια και ξέρετε πόσο σας εκτιμούσε και σας ξεχώριζε".

Ο Λυκούργος Καλλέργης και ο Ερρίκος Μπριόλας
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 26-3-1994

Ήταν φυσικά εκεί πολλές/-οί συνάδελφοι της Ρένας για να μοιραστούν τη χαρά της. Ο Λυκούργος Καλλέργης, που συνοδευόταν από τη σύζυγό του Τζένη Κολάρου, δήλωσε στους δημοσιογράφους: "Η Ρένα Βλαχοπούλου υπερβαίνει τα όρια του θεάτρου που υπηρετεί. Πάντα μεγαλουργούσε και πάντα μεγαλουργεί". Η γλυκύτατη Τζένη Ρουσσέα, με ένα πλατύ χαμόγελο, είπε: "Η Ρένα είναι ένας ήλιος, ένας ήλιος που τα φωτίζει όλα. Την αγαπώ πολύ". Η Μαίρη Λίντα θυμήθηκε την αρχή της γνωριμίας της με τη Ρένα Βλαχοπούλου: "Γνωριζόμαστε από το 1958, όταν εμφανιζόμαστε και οι δύο στο πλευρό του Κώστα Χατζηχρήστου, στην επιθεώρηση Λαός και Κολωνάκι. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι στον γάμο μου με τον Χιώτη η Ρένα με οδήγησε στην εκκλησία, αντί του πατέρα που δεν είχα"... Η Έλντα Πανοπούλου, μιλώντας εκ μέρους και των συμπρωταγωνιστών της στη Χαρτοπαίχτρα εκείνης της σεζόν, δήλωσε για την κουμπάρα της: "Μακάρι να μπορούμε όλοι να πλησιάσουμε το μικρό δαχτυλάκι της κυρίας Βλαχοπούλου".

Η Ρένα Βλαχοπούλου πλαισιωμένη από τον Κίμωνα Αρέτα
και τη σύζυγό του, τη Μαίρη Λίντα και τη Ρένα Κουμιώτη.
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 26-3-1994

Το παρών/παρούσα έδωσαν ακόμα ο Γιώργος Μοσχίδης, ο Γιάννης Βογιατζής, η Ρένα Κουμιώτη, ο Δημήτρης Πιατάς, η Ελένη Φιλίνη, η Νέλλη Γκίνη, η Τιτίκα Στασινοπούλου και βέβαια όλος ο θίασος της Χαρτοπαίχτρας με επικεφαλής τον Ερρίκο Μπριόλα, τον Μάκη Δελαπόρτα, τη Βερόνικα Αργιέντζη, και τον Θωμά Παλιούρα. 

Η Έλντα Πανοπούλου, η Ελένη Φιλίνη και ο Δημήτρης Πιατάς
Πηγή: Μεσημβρινή, 26-3-1994

Πηγή: 7 Μέρες TV, 2-4-1994

Δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει ο σύζυγος της Ρένας Βλαχοπούλου Γιώργος Λαφαζάνης, ο οποίος δήλωσε "πάντα ερωτευμένος" με τη γυναίκα του και "τρομερά ευτυχισμένος" για την τιμή που της γίνεται. "Ναι, αλλά δεν το δείχνεις αυτό!" "Νομίζεις!" της απάντησε η δημοσιογράφος Κική Σεγδίτσα που κάλυπτε την εκδήλωση για τον ΑΝΤ1. "Αν ήξερες τι μου είπε για σένα στην επίσημη πρεμιέρα σας" και η Ρένα ανταπάντησε: "Για' δεν μου τα 'πε εμένανε;" Η ανάγκη της για επιβεβαίωση της αγάπης του, ακόμα και μετά από τριάντα χρόνια κοινού βίου...

 

 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.