Σαν σήμερα το 1943: Με το συγκρότημα Χαντά-Σπάρτακου στο Μοντιάλ

Στις 31 Οκτωβρίου 1943 το μουσικό συγκρότημα Ηρώς Χαντά-Γιάννη Σπάρτακου, στο οποίο συμμετείχε και η "Βασίλισσα της Τζαζ" Ρένα Βλαχοπούλου, ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο θέατρο Μοντιάλ που μέχρι τότε λειτουργούσε υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Μακέδου. Φαίνεται όμως πως ο Μακέδος αποσύρθηκε, τουλάχιστον επισήμως, εκείνο το φθινόπωρο από την επιχείρηση, την οποία ανέλαβε η ίδια η Ηρώ Χαντά.

Βραδυνή, 31-10-1943

Στο συγκρότημα που αρχικά παρουσίαζε ένα θέαμα που ήταν πιο κοντά στο βαριετέ συμμετείχαν ο Κώστας Δούκας και η Μαρίκα Νέζερ. Επίσης εμφανίζονταν η Άννα Γκαλ, ο Τάκης Χατζηχρήστος, ο Μιχάλης Δημητρίου και, ως κομπέρ, ο Ερρίκος Κονταρίνης, σύζυγος της Μαρίκας Νέζερ. Χόρευαν ο Μ. Μοσχόπουλος, το ζευγάρι Κώστας-Μαντελέν και η Μαίρη Λέρμη. Εκτός από τη Ρένα Βλαχοπούλου, τραγουδούσε και ο Βάγγος Μαράς, ο "Bing Crosby της Ελλάδας", όπως τον είχε αποκαλέσει ο Σπάρτακος, που σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα στα Δεκεμβριανά... 

Καλλιτεχνικός Κόσμος, 13-11-1943

Ήταν παράξενη η χειμερινή σεζόν 1943-44. Όλα τα μουσικά θέατρα αντιμετώπισαν δυσκολίες, άλλο περισσότερες άλλο λιγότερες (με εξαίρεση το θέατρο Παπαϊωάννου που ανέβασε τη μεγαλύτερη επιτυχία της θεατρικής κατοχικής Αθήνας, την οπερέτα Γκρεμισμένη φωλιά του Νίκου Χατζηαποστόλου). Ειδικότερα το Μοντιάλ, παρουσίασε το δεύτερο πρόγραμμά του λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα, αργότερα γράφτηκε ότι ο θίασος διαλύθηκε και θα ανασυγκροτηθεί, μετά ο ανασυγκροτηθείς θίασος παρουσίασε επιθεωρήσεις και τελικά η σεζόν έκλεισε με την οπερετοποιημένη Γκόλφω των Γιώργου Βιτάλη-Ορέστη Λάσκου (και πάλι με προβλήματα που αυτή τη φορά είχαν να κάνουν και με τη λογοκρισία της εποχής). 

Η παρουσία της Ρένας Βλαχοπούλου στον θίασο φαίνεται πως ήταν σταθερή μόνο μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, αφού μετά τον δεύτερο γάμο της γράφτηκε ότι θα σταματήσει τις καθημερινές εμφανίσεις της στο θέατρο (απόφαση που δεν τήρησε για πολύ...). Το ζευγάρι Χαντά-Σπάρτακος, που, όπως είπαμε ξανά, ήταν ζευγάρι τότε και στη ζωή, έδωσε τη δική του ηρωική μάχη ολόκληρη τη σεζόν, αλλά η εφημερίδα Καλλιτεχνικός Κόσμος σατίρισε τις προσπάθειές τους δυο-τρεις φορές. Στις 18 Δεκεμβρίου 1943 σε μια σατιρική έμμετρη παρουσίαση της στήλης των θεαμάτων, έγραψε για το Μοντιάλ: "Άδει η Χαντά του κάκου και με μουσική Σπαρτάκου", ενώ μετά τις γιορτές (και αφού στις γιορτές τους σατίρισε με χιουμοριστικά κάλαντα που θα δούμε άλλη φορά...) παρουσίασε το παρακάτω "φωτογραφικό ρεπορτάζ" (είχε βέβαια ήδη μεταχειριστεί το ίδιο αστείο και για την αποτυχία του θεάτρου Απόλλων...):

Καλλιτεχνικός Κόσμος, 10-1-1944

Σαν σήμερα το 1990: Με αφορμή μια δεξίωση για τρεις δίσκους...

Στις 30 Οκτωβρίου 1990 ο Οικογενειακός Θησαυρός δημοσίευσε μια φωτογραφία της Ρένας Βλαχοπούλου και του Αλέκου Σακελλάριου που συνοδευόταν από το παρακάτω σχόλιο:

Σε δεξίωση στο "Ακροπόλ"

Και μόνο μια συνάντηση μεταξύ της Ρένας Βλαχοπούλου και του Αλέκου Σακελλάριου αποτελεί είδηση.

Τα δυο "ιερά τέρατα" του καλλιτεχνικού χώρου συναντήθηκαν, τα είπαν και φωτογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια δεξίωσης στο θέατρο "Ακροπόλ", όπου ο κ. Σακελλάριος συνοδευόταν φυσικά από την--πάντα ωραιοτάτη--σύζυγό του.

Θυμίζουμε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου θα είναι και φέτος μία από τις "κολώνες" της επιθεώρησης του "Ακροπόλ" ενώ ο θεατρικός συγγραφέας ετοιμάζει αυτή την εποχή το δεύτερο(!) αυτοβιογραφικό του βιβλίο που θα αποτελεί συνέχεια  του προηγούμενου "Λες και ήταν χθες".

Οικογενειακός Θησαυρός, 30-10-1990 

Η Ρένα Βλαχοπούλου συνοδευόταν, όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, από τον προσωπογράφο και φίλο της Νίκο Ζαχόπουλο. Δυστυχώς ο Σακελλάριος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει αυτό το σχέδιό του αφού τον πρόλαβε ο θάνατος.

Επάνω: Γιώργος Θεοδοσιάδης
και Τέτη Σχοινάκη
Κάτω: Ρένα Βλαχοπούλου,
Κλειώ Δενάρδου, Ζωή Κουρούκλη
και Γιοβάννα
Φωτογραφίες: 7 Μέρες TV

Η δεξίωση περί... της οποίας επρόκειτο (για να παραφράσω τον τίτλο παλιάς κωμωδίας του Σακελλάριου) αφορούσε την κυκλοφορία τριών δίσκων από τη Lyra σε παραγωγή του Μάκη Δελαπόρτα. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν οι πρώτες παραγωγές του, μέχρι τότε, ηθοποιού: ένας δίσκος με κινηματογραφικά τραγούδια του Κώστα Καπνίση, ένας δίσκος με τραγούδια από θεατρικά μιούζικαλ του Γιώργου Θεοδοσιάδη και ένας δίσκος με θεατρικά τραγούδια (από επιθεωρήσεις και μιούζικαλ) του Ζακ Ιακωβίδη. 

Η Ρένα Βλαχοπούλου ακουγόταν στους δυο θεατρικούς δίσκους. Στον δίσκο του Γιώργου Θεοδοσιάδη σε δυο τραγούδια από το μιούζικαλ Η μάνα μου η γόησσα ή Η Δυναστεία της Ρένας (και την ταινία Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος) των Λάκη Μιχαηλίδη-Πολύβιου Βασιλειάδη: "Τον γιο μου τον μοναδικό" και "Το σουβλάκι". Στον δίσκο του Ζακ Ιακωβίδη σε δυο τραγούδια από την επιθεώρηση των Γιάννη Δαλιανίδη-Νίκου Καμπάνη-Βύρωνα Μακρίδη Τα παιδιά του σωλήνα (εμπορικότατη παράσταση της σεζόν 1978-79 στο Ρεξ): το "Ω τι κουτί, κουτί" (σάτιρα της τηλεόρασης που "ενσωμάτωνε" τη γνωστή μελωδία "Tico Tico" που ήταν τότε ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω μιας τηλεοπτικής διαφήμισης) και το ντουέτο της Ρένας με τη Νέλλη Γκίνη "Για πού το πας". Ειδικά στον δίσκο του Ιακωβίδη ακούγονταν φωνές ηθοποιών που αν και εμφανίζονταν συχνά στο μουσικό θέατρο δεν έχουν καταγραφεί πολλές φορές στη δισκογραφία, όπως της Ρένας Ντορ, του Αλέκου Λειβαδίτη, του Μίμη Φωτόπουλου, της Τιτίκας Στασινοπούλου και της Κάτιας Αθανασίου (που ήταν και σύζυγος του συνθέτη). 

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας των τριών δίσκων λοιπόν, στις 8 Οκτωβρίου 1990 συγκεντρώθηκαν πολλά γνωστά ονόματα του θεάτρου, του σινεμά και του τραγουδιού στο φουαγιέ του Ακροπόλ για να τιμήσουν τους τρεις συνθέτες και τον δισκογραφικό παραγωγό. Μπορεί να μην έδωσε το "παρούσα" η Αλίκη Βουγιουκλάκη (που ακουγόταν στον δίσκο του Κώστα Καπνίση), ήταν όμως εκεί η Ρένα Βλαχοπούλου, η Άννα Καλουτά και η Μάγια Μελάγια (δυστυχώς δεν δημοσιεύτηκε καμιά φωτογραφία της Καλουτά και της Μελάγια στον Τύπο), η Γιοβάννα, η Ζωή Κουρούκλη, η Κλειώ Δενάρδου, η Τζένη Βάνου, η Καίτη Χωματά, η Κατερίνα Γιουλάκη, η Ρένα Παγκράτη, η Τιτίκα Στασινοπούλου, ο Γιώργος Παπαζήσης, η Ελένη Φιλίνη, η Τέτη Σχοινάκη, η Σάσα Καστούρα, η Ελένη Ερήμου, η Γιούλη Σταμουλάκη, η Δήμητρα Νομικού. Και βέβαια ήταν εκεί άνθρωποι που είχαν δουλέψει για τα έργα αυτά πίσω από τις κάμερες και τους προβολείς της σκηνής: ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Γιάννης Δαλιανίδης και ο Φώτης Μεταξόπουλος.

Ρένα Βλαχοπούλου, Γιώργος Θεοδοσιάδης, Μάκης Δελαπόρτας
και Καίτη Χωματά
Φωτογραφία από το βιβλίο του Μ. Δελαπόρτα Ξέρω κάποια αστέρια
(εκδ. Άγκυρα)

Τουλάχιστον ένα έντυπο ακόμα αναφέρθηκε ξεχωριστά στη Ρένα Βλαχοπούλου, με φωτογραφία από τη δεξίωση αυτή. Στο περιοδικό Και διαβάζουμε:

Η ΑΕΙΘΑΛΗΣ ΡΕΝΑ

Ρένα Βλαχοπούλου και πάσης Ελλάδος... Όλοι δίνουν ρέστα γι' αυτήν. Είτε βρίσκεται πάνω στη σκηνή είτε κάτω απ' αυτή. Στο δρόμο, στις δεξιώσεις, γνωστοί και άγνωστοι την περιτριγυρίζουν. Οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου προσπαθούν να βρίσκονται κοντά της για να κάνουν... καινούριο συκώτι... Γιατί η Ρένα, όσο στενοχωρημένη κι αν είναι, αφήνει το πηγαίο χιούμορ της να ξεχειλίσει... "Γελάτε μουρτζούφληδες", λέει και μόνο με τον τρόπο που εξωτερικεύει τα συναισθήματα που την πλημμυρίζουν, όλοι γελάνε.

Ναι, Ρένα Βλαχοπούλου και πάσης Ελλάδος.

Από το περιοδικό ΚΑΙ 

Ρενοφανατική λεπτομέρεια για την πρώτη φωτογραφία: το γάλα που πίνει η Ρένα (το συνήθιζε στις απογευματινές εξόδους της, όταν δεν έπινε ουίσκι!...).

Σαν σήμερα το 1990: Εκδήλωση για τον Μίμη Τραϊφόρο

Στις 29 Οκτωβρίου 1990 η Ρένα Βλαχοπούλου συμμετείχε σε μια εκδήλωση προς τιμήν του Μίμη Τραϊφόρου που διοργάνωσε ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών στο ξενοδοχείο "Royal Olympic". Αφορμή και για αυτή την εκδήλωση ήταν φυσικά η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, ο εορτασμός της οποίας είναι στενά συνυφασμένος με το έργο του Τραϊφόρου και κυρίως της συζύγου και μούσας του, της Σοφίας Βέμπο.

Ο Μίμης Τραϊφόρος
με τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο
και τη Ρένα Βλαχοπούλου
Φωτογραφία: Ελεύθερος Τύπος, 5-11-1990

Στην εκδήλωση αυτή πρωτοστάτησαν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, η Άννα Καλουτά και η Ρένα Βλαχοπούλου. Η Καλουτά ερμήνευσε ένα ποτ-πουρί από παλιές επιτυχίες: αν έχω καταλάβει καλά, πρόκειται για το νούμερο "Οι ένδοξοι αεροπόροι μας" που είχε ερμηνεύσει στη ραδιοφωνική επιθεώρηση Μια τέτοια μέρα σαν κι αυτή (έχει διασωθεί ένα ερασιτεχνικό βίντεο, προφανώς από αυτή τη βραδιά και από τα καλά ενημερωμένο αρχείο της Άννας Καλουτά που είχε προβληθεί στην εκπομπή Έστιν Ουν του Ηλία Μαλανδρή).

Πανδώρα Τσαλδάρη, Μίμης Τραϊφόρος, Άννα Καλουτά
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 31-10-1990

Η Ρένα Βλαχοπούλου τραγούδησε επιτυχίες του Τραϊφόρου (υποθέτω το "Κάποιος, κάπου, κάποτε" και το "Σ'αγαπώ και μ' αρέσει η ζωή"...). Οι ηθοποιοί Πίτσα Καπιτσινέα, Γωγώ Ατζολετάκη και Μαρία Αλιφέρη (η οποία παρά λίγο να συνεργαστεί εκείνη τη σεζόν με τη Ρένα στο Ακροπόλ, αλλά αυτό είναι θέμα άλλου "Σαν σήμερα") διάβασαν ποιήματα του Τραϊφόρου. Τέλος, η δεύτερη σύζυγος του Τραϊφόρου, η Κρύσταλ Τσίχλα-Τραϊφόρου, ερμήνευσε τα τραγούδια της πρώτης του συζύγου, της αξέχαστης Βέμπο.

Παναγιώτης Φωτέας, Μαρία Αλιφέρη
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 31-10-1990

Εκτός από τις παραπάνω καλλιτέχνιδες, το μικρόφωνο πήραν και ομιλητές που αναφέρθηκαν στη σημασία του έργου του Τραϊφόρου. Ο τότε πρόεδρος του Θεατρικού Μουσείου Μανώλης Κορρές μίλησε για τον "Ποιητή και άνθρωπο Τραϊφόρο". Ο συγγραφέας Ασημάκης Γιαλαμάς μίλησε για τον επιθεωρησιογράφο Τραϊφόρο. Ο ποιητής Στέλιος Γεράνης μίλησε για το στιχουργικό έργο του τιμώμενου. Τέλος, από πολιτικούς, μίλησαν ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Δικαιοσύνης Αθανάσιος Κανελλόπουλος και ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Παναγιώτης Φωτέας.

Άννα Καλουτά, Μίμης Τραϊφόρος, Σωτήρης Ράπτης, Αθανάσιος Κανελλόπουλος
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 31-10-1990

Ο ίδιος ο Τραϊφόρος μίλησε για το έπος του '40 και φυσικά θυμήθηκε στιγμές από τον κοινό του βίο με τη Σοφία Βέμπο. Στο τέλος της εκδήλωσης  ο πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών και καθηγητής της Ιατρικής Σωτήρης Ράπτης του απένειμε τιμητικό μετάλλιο και δίπλωμα.

Γ. Γαλανάκης, Μέλπω Ζαρόκωστα
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 31-10-1990

Πολλές και πολλοί τίμησαν τον Τραϊφόρο με την παρουσία τους. Πρώτες και καλύτερες οι παλιές του συνεργάτιδες, από τα χρόνια της Μάντρας του Αττίκ και της Όασης, Δανάη Στρατηγοπούλου και Νινή Ζαχά. Ήταν εκεί επίσης η ηθοποιός και συγγραφέας Μέλπω Ζαρόκωστα, η συγγραφέας Ιώ Λαμπίρη, ο συνθέτης Τάκης Ξενάκης και εκπρόσωποι του πολιτικού, επιχειρηματικού και ακαδημαϊκού κόσμου.

Σωτήρης Ράπτης, Αθανάσιος Κανελλόπουλος,
Ρένα Βλαχοπούλου
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 31-10-1990

Η Ρένα Βλαχοπούλου χρωστούσε, όπως έλεγε, πολλά στον Μίμη Τραϊφόρο, αφού συνεργάστηκε μαζί του στα δυο της ντεμπούτα: εκείνος ήταν ο κονφερανσιέ στην Όαση όπου πρωτοτραγούδησε το 1940 (και της έγραψε και τραγούδια λίγους μήνες αργότερα στις πολεμικές επιθεωρήσεις του Μοντιάλ), εκείνος ήταν ο συγγραφέας της επιθεώρησης Σουσουράδα, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως νουμερίστα το 1954 (και είχε άλλωστε και την έμπνευση να της αναθέσει νούμερο, στο θέατρο Βέμπο φυσικά). Ο Τραϊφόρος έλεγε ότι η Ρένα δεν τα μπορούσε τα... χρέη και γι' αυτό φρόντισε να του το ξεπληρώσει καλώντας τον να συμμετάσχει στη συγγραφή της επιθεώρησης Μας πρήξανε τα ούμπαλα το καλοκαίρι του 1983, στο Δελφινάριο. Ο άλλοτε δημοφιλής κονφερανσιέ/κομπέρ και συγγραφέας πέθανε μάλλον ξεχασμένος και πικραμένος, στα 86 του χρόνια, τον Μάρτιο του 1998, την εποχή που θριάμβευε στο Ρεξ το Βίρα τις άγκυρες, το αφιέρωμα του Εθνικού Θεάτρου στην επιθεώρηση, όπου καταχειροκροτούνταν κάθε βράδυ το "Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά" αλλά και ο Νίκος Γαρουφάλλου ως επιθεωρησιογράφος Μάκης Αλεβίζος, χαρακτήρας εμπνευσμένος από τον Μίμη Τραϊφόρο και τις θεατρικές του περιπέτειες...

Σαν σήμερα το 1940: Πόλεμος

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, η Ρένα Βλαχοπούλου βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη με τον θίασο των αδελφών Καλουτά και, υποθέτω, όπως και ο υπόλοιπος θίασος, έψαχνε να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στην Αθήνα. Ο θίασος είχε ξεκινήσει τις παραστάσεις του στο θέατρο Παλλάς της Θεσσαλονίκης μόλις τρεις μέρες πριν, στις 25 Οκτωβρίου, με την επιθεώρηση Αθηναϊκές βραδιές. Οι αδελφές Καλουτά σκόπευαν μετά τη Θεσσαλονίκη να περιοδεύσουν σ' ολόκληρη την Ελλάδα, για πρώτη φορά στην καριέρα τους, όμως η κήρυξη του πολέμου ανέτρεψε τα σχέδιά τους.

Απογευματινή της Θεσσαλονίκης
25-10-1940

Η επιστροφή στην Αθήνα δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού όλα τα τρένα ήταν γεμάτα στρατιώτες που κινούσαν για το μέτωπο. Η Άννα Καλουτά διηγήθηκε σε μια παλιά εκπομπή του Αρτέμη Μάτσα ότι χρειάστηκε να περάσει περίπου μια βδομάδα προτού ο θίασος, μετά από διάφορες περιπέτειες, καταφέρει να κατηφορίσει στην Αθήνα, δίχως βέβαια τα σκηνικά και το βεστιάριό του...

Με το που έφτασαν όμως στην Αθήνα, οι δύο θιασαρχίνες και κάποια ακόμα στελέχη του θιάσου τους, ο Μίμης Τραϊφόρος, ο Μητσάρας και η Ρένα Βλαχοπούλου, ξεκίνησαν τη συνεργασία τους με τον θίασο του Ανδρέα Μακέδου που παρουσίαζε από τον Σεπτέμβρη στο Μοντιάλ την επιθεώρηση Βραδινές τρέλες. Μετά την κήρυξη του πολέμου, ο θίασος έπαιξε για λίγες μέρες το ίδιο έργο εμπλουτισμένο με επίκαιρα νούμερα, ενώ από τις 12 Νοεμβρίου παρουσίασε την Επίκαιρον Πολεμικήν Επιθεώρησιν, ένα απάνθισμα από παλιά και καινούρια σατιρικά νούμερα. Βασικά στελέχη του θιάσου ήταν ακόμα ο Μίμης Κοκκίνης, η Καίτη Ντιριντάουα, το Τρίο Βάμπαρη και φυσικά η Σοφία Βέμπο που έγραφε τη δική της ένδοξη ιστορία με τις πολεμικές παρωδίες της.

Οι εισπράξεις του θεάτρου Μοντιάλ
(ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος τους)
δίνονταν υπέρ του στρατού.

Η νεαρή Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδούσε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το "Πατρίδα, πατρίδα, Ελλάδα δοξασμένη" (παρωδία της "Διαμάντως" του Γιάννη Βέλλα), τραγούδι που έκανε τη Βέμπο να προσέξει τον στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο και να του ζητήσει μια παρωδία της "Ζεχρά"--κι εκείνος της έγραψε το "Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά". Η Ρένα τραγουδούσε ακόμα το πασίγνωστο "Κορόιδο Μουσολίνι", παρωδία της ιταλικής "Μικρής Χωριατοπούλας" που τραγουδούσε η ίδια στο ξεκίνημά της εκείνο το καλοκαίρι στην Όαση. Τους επίκαιρους στίχους είχε γράψει λίγα 24ωρα μετά την επίθεση των Ιταλών ο Γιώργος Οικονομίδης (οι στίχοι δημοσιεύτηκαν στη Βραδυνή στις 3 Νοεμβρίου 1940).

Ένα πολύτιμο ρεπορτάζ από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο θέατρο Μοντιάλ διαβάζουμε στα Παρασκήνια λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα.

Πώς διασκεδάζει η Πολεμική Αθήνα

Στο θέατρο "Μοντιάλ"

Η παρέα βρισκόταν σε πλήρη αμηχανία. Συμβούλια επί συμβουλίων, γνώμες επί γνωμών, αντιρρήσεις, διαφωνίες, τέλειο πελάγωμα, όπως ακριβώς και στο Ιταλικό Γενικό Στρατηγείο!! Αντικείμενο όλων αυτών, το πώς και πού θα περάσουμε τη βραδυά. Δηλ. για την ακρίβεια, μέρος της βραδυάς, αφού ύστερα από τις 10 παύουν να λειτουργούν όλα σχεδόν τα κέντρα διασκεδάσεως λόγω του πολέμου. Σε μια στιγμή--κατάλληλη πάντοτε--παρουσιάζεται ο "από μηχανής θεός". Φίλος θεατρόφιλος, ρίχνει την ιδέα να πάμε στο θέατρο "Μοντιάλ"--το μόνο ελαφρό μουσικό που λειτουργεί--και που για το έργο του είχε αρκετές καλές συστάσεις. Η πρόταση γίνεται δεκτή και σε λίγο πιάνουμε σειρά, πίσω από την ουρά που είχε σχηματισθεί μπρος στο ταμείο του θεάτρου. Αν κρίνω από την ύπαρξι αυτής της... ουράς, τα λεπτά μας δεν πρόκειται να πάνε χαμένα. Κάθε τάξης άνθρωποι περιμένουν, αλληλοσπρώχνοντας, τη σειρά τους, για να βγάλου εισιτήρια. Αφθονεί το χακί. Από το δίκωχο, με το πηλίκιο, με την χρυσό γείσο. Ένας μοντέρνος Ρωμαίος με την Ιουλιέτα του--τι πόζα, Θεέ μου, και τι μοιραίο ύφος αυτή--βρίσκουν πως το καλύτερο για τέτοιες περιστάσεις καταφύγιο, είναι το θέατρο. Μια ευτραφής κυρία με τα απαραίτητα σύνεργα του πλεξίματος στα χέρια, περιμένει κι αυτή καρτερικά... Αυτό θα πη ζήλος για πλέξιμο, μια φορά... Ούτε στο θέατρο δεν ησυχάζει. Δίπλα μου δυο ναυτάκια, χαζεύουν στις φωτογραφίες των πρωταγωνιστών. Η Ντιριντάουα είναι ο στόχος των περισσοτέρων βλεμματοεπιθέσεων!--Πιο πέρα ένας μεσόκοπος--γνώστης ασφαλώς των σχεδίων του Ελλην. Επιτελείου--αναπτύσσει τις "κυκλωτικές κινήσεις", τα "πλευροκοπήματα" που... ετοιμάζει ο ελληνικός στρατός για τον εχθρό! Είναι απόλαυση να τον ακούει κανείς. Θάθελα πολύ να παρακολουθήσω το τέλος των... νοερών αυτών επιχειρήσεων, αλλά, τα εισιτήρια της συντροφιάς έχουν παρθή και προχωρούμε για την αίθουσα.

Ένα σφοδρότατο χειροκρότημα, και μια μυριόστομη βουή μας υποδέχεται, καθώς περνάμε την είσοδο της πλατείας. 

--Μπράβο, Μητσάρα...

--Πες τους κι άλλα να καταλάβουνε...

Ο γνωστός μιμητής των λαϊκών τύπων, εκτελεί μια πετυχημένη παρωδία του "Παληατζή" γραμμένη από τον κ. Κοφινιώτη. Σ' αυτή ερωτά, έναν "φρατέλλο" πόσα θέλει να του δώση, για να του πη πού είναι κρυμμένος, "και δεν βρίσκεται ευκόλως, ο ιταλικός ο στόλος!!" Σ' έναν άλλο πάλι που του δίνει για "σκότωμα" το μαγιό του ο παληατζής τον συμβουλεύει "Κράτα το να το φορέσεις, μες στην θάλασσα σαν πέσεις!".

Πανζουρλισμός σωστός από τις επιδοκιμασίες. Η γαλαρία, τα "ανώτερα στρώματα", όπως την αποκαλεί ο Τραϊφόρος ο κομπέρ, εκτός από το ποδοκρότημα και το χειροκρότημα, [έχει] επιστρατεύσει και το σφύριγμα. Πλήρης πολεμική ατμόσφαιρα επικρατεί για λίγο. Νομίζει κανείς πως σφυρίζουν σφαίρες και οβίδες γύρω του. Ρίχνω ένα βλέμμα να κατατοπιστώ. Το θέατρο όλο γεμάτο. Σ' αυτό βέβαια συντείνουν και οι λαϊκές τιμές, αφού το ακριβώτερο εισιτήριο έχει μόνο 28 δραχμές. Παντού κυριαρχούν... αι ένοπλοι δυνάμεις. Ιδίως στη γαλαρία. Βλέπω ακριβώς απέναντί μου έναν θεόρατο τσολιά--βεριτάμπλ Καρπενησιώτης, που λένε και οι σνομπ--ανεβασμένο στο ψηλότερο μέρος της γαλαρίας, να χειρονομεί επιδοκιμάζοντας θερμότατα. Οι αδελφές Καλουτά και η Ντιριντάουα γίνονται ιδιαίτερο αντικείμενο εκδηλώσεων. Ο Κοκκίνης το ίδιο. Υπεραρέσει και καταχειροκροτείται ένα νούμερό του μαζί με την τελευταία, τα "Λόγια μεγάλων ανδρών" που σ' αυτό περνάνε τον ψευτο-Καίσαρα της Ρώμης, γενεές δεκατέσσερις. Ο κόσμος διασκεδάζει με την καρδιά του. Οι δυο λέξεις "τσαρούχι" και "τσολιάς" κάνουν κάθε φορά που ακούγονται να κουνιέται το θέατρο από κάθε είδους εκδηλώσεις. Ρίγη πατριωτισμού και συγκίνησης αισθάνεται ο κόσμος. Ελεύθερα πια, από δεσμεύσεις, δείχνει όλη τη βδελυγμία και το ιερό μίσος που νοιώθει. Στην παρωδία της "Χωριατοπούλας", όλοι όσοι βρίσκονται στο θέατρο, μικροί μεγάλοι, παιδιά, γέροι, επαναλαμβάνουν το ρεφραίν της, μαζί με την Ρένα τη Βλαχοπούλου που το τραγουδά.

Παρ' όλο που το έργο που παίζεται δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα "μοντάζ" από παληά και νέα επιτυχή νούμερα, φρεσκαρισμένα με επίκαιρα κουπλέ, εν τούτοις αρέσει και ο κόσμος διασκεδάζει. Μέσα στην ατμόσφαιρα του πατριωτισμού που δημιουργείται αυτόματα, ξεχνιούνται όλες οι στεναχώριες, της πολεμικής ζωής.

Σ' ένα νούμερο του Κοκκίνη με την Λαζαρίδου "Τα τηλεγραφήματα", ο κόσμος ενθουσιάζεται κυριολεκτικά. Στόχος και δω είναι το Υδροκεφαλικό Τέρας της Ρώμης. [Α]ι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας, πρωτοστατούν, στις εκδηλώσεις.

Ένας ναυτάκος--μια πήχυ μπόι όλος-όλος--δίνει πρώτος το σύνθημα.

--Στη θάλασσα τους μακαρονάδες....

Το τι γίνεται δεν περιγράφεται. Η πλατεία, που άλλοτε εθεωρείτο το πιο αξιοπρεπές και γεμάτο αλύγιστη σοβαρότητα μέρος της θεατρικής αίθουσας, τώρα συμμετέχει ενεργώς κι αυτή στις επιδοκιμασίες. Όρθιοι οι περισσότεροι χειροκροτούν ακατάπαυστα. Ένας ασπρομάλλης κύριος, που κάθεται δίπλα μου, φαίνεται κατασυγκινημένος. Σε μια στιγμή βγαίνει το μαντήλι του και σφουγγίζει τα μάτια του. Αυτό ήταν το πιο ωραιότερο στιγμιότυπο που είδα, εκείνο το βράδυ.

Στη διάρκεια του απαραίτητου οκτάστιχου, μαθαίνω μια καινούρια λέξι, που την είπε κάποιος των... ανωτέρων στρωμάτων. Σας την παραθέτω για να πλουτίσετε το λεξιλόγιό σας: "Παγωτοπιπιλίστρα"!

Η εμφάνισι και το τραγούδι της Βέμπο, καταγοητεύει όλους. Εκεί δε που γίνεται πανζουρλισμός, είνε όταν λέει τις δυο παρωδίες της "Μάρως" και του "Στη Λάρ'σα βγαίνει ο Αυγερινός", γραμμένες από τον κ. Γιώργο Θίσβιο. Αληθινά επιτυχημένες, δίνουν μια ακόμα ευκαιρία--την μεγαλύτερη ίσως--για να ξεσπάσει και να αποκορυφωθεί η φρενίτιδα του κόσμου.

Απορροφημένος με τα συμβαίνοντα επί σκηνής και επί πλατείας και γαλαρίας, λησμόνησα την παρέα μου. Γυρίζω το κεφάλι και του βλέπω ξαναμμένους να χειροκροτούν ακατάπαυστα την τελευταία εμφάνισι της Βέμπο. Ο φίλος που είχε την ιδέα να 'ρθούμε εδώ, δέχεται συγχαρητήρια από όλους. 

Έτσι περνά ο κόσμος που πηγαίνει στο "Μοντιάλ". Έτσι διασκεδάζει. Αφήνοντας κατά μέρος τις σκοτούρες, λησμονώντες για δύο ώρες την ύπαρξι του πολέμου, στέλνοντας στο διάβολο τον Πρίγκιπα της προδοσίας και του στιλέτου και τα αεροπλάνα του, γελώντας με την ψυχή του. Και η διασκέδασί του αυτή έχει το εξής ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Είναι αληθινά πηγαία, γίνεται μέσα σε μια εντελώς πατριωτική ατμόσφαιρα και τονώνει ακόμα περισσότερο τον πατριωτισμό του, και την πεποίθησι για την τελική νίκη. 

ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκήνια, 16 Νοεμβρίου 1940

Και πώς ένιωθε η νεαρή τραγουδίστρια Ρένα Βλαχοπούλου για όλα αυτά; Καμιά τριανταριά χρόνια αργότερα δήλωσε σε μια τηλεοπτική της συνέντευξη στον συγγραφεα Δημήτρη Γιαννουκάκη (ένα ντοκουμέντο που μου παραχώρησε ο αξέχαστος φίλος Πέτρος Κωλέτης), όταν εκείνος τη ρώτησε τι θυμόταν από την εποχή που εκείνη. 

--Εκείνη την εποχή έκανες την πρώτη σου εμφάνιση στο θέατρο.

--Ναι, στο θέατρο Μοντιάλ. Εκεί πρωτοβγήκα.

--Μήπως θυμάσαι τίποτα από εκείνη την πρώτη σου εμφάνιση στον χρόνο του πολέμου;

--Πώς δεν θυμάμαι. Θυμάμαι όταν πρωτοτραγούδαγα στη σκηνή που ήρθαν και μου είπαν ότι στον βομβαρδισμό της Κερκύρας σκοτωθήκαν οι γονείς μου. Τρομερό ήτανε. Βέβαια δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε γιατί ήμουνα κι εγώ πολύ νέα τότε.

--Απο όσο θυμάμαι, θα'σουν δεκαπέντε χρονών το πολύ.

--Το πολύ. Ευχαριστώ που θυμόσαστε πόσο ήμουνα. Και... εξακολούθησα να τραγουδάω. Ήταν οι συνθήκες τέτοιες. Και τραγουδούσα. Εντωμεταξύ ένιωθα και μια συγκίνηση, ένα δέος για αυτό που έβλεπα, τα παιδιά να τρέχουν με χαρά να πάνε στον πόλεμο να πολεμήσουνε, φτωχά, ξυπόλητοι οι περισσότεροι, αλλά με μία αγάπη και πόνο, να τρέξουνε για την πατρίδα τους. Αφού εγώ που ήμουνα μικρό ήθελα να τρέξω κι εγώ μαζί τους....

Σαν σήμερα το 1993: Εκδήλωση για τον Γιώργο Κατσαρό

Στις 27 Οκτωβρίου 1993 οι αθηναϊκές εφημερίδες έγραψαν για την εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του συνθέτη Γιώργου Κατσαρού ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών. Στην εκδήλωση ήταν παρούσα και η Ρένα Βλαχοπούλου, συμπατριώτισσα, συνεργάτιδα και φίλη του συνθέτη. Η εκδήλωση είχε πραγματοποιηθεί στις 25 Οκτωβρίου σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο.

Όρθιοι/-ες: ο Μίμης Πλέσσας, ο Κυριάκος Στριγγάρης, πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου,
η Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα, η σύζυγος του τιμώμενου Μιρέλλα Κατσαρού, 
ο Γιώργος Κατσαρός, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Βίκυ Μοσχολιού και ο Άλκης Στέας.
Καθιστή η Μαρία Στριγγάρη.
Φωτογραφία: Ελεύθερος Τύπος, 30-10-1993

Η ημερομηνία της βράβευσης του Γιώργου Κατσαρού δεν επιλέχτηκε τυχαία, αφού ο συνθέτης σε συνεργασία με τον αξέχαστο στιχουργό Πυθαγόρα έγραψε τον κύκλο τραγουδιών Αλβανία που αναφέρεται στα γεγονότα του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-41. Τα τραγούδια της Αλβανίας, που τραγούδησε φυσικά πρώτη η Μαρινέλλα, απέδωσε εκείνο το βράδυ η σπουδαία Βίκυ Μοσχολιού, που εκείνη τη σεζόν συνεργαζόταν με τον Κατσαρό στην Αίγλη (και φυσικά πήγε να τους ακούσει κάποια στιγμή και η Ρένα Βλαχοπούλου).

Βίκυ Μοσχολιού και Ρένα Βλαχοπούλου
στην εκδήλωση προς τιμήν του Γιώργου Κατσαρού
Φωτογραφία: Απογευματινή, 27-10-1993

Στην εκδήλωση εκείνης της βραδιάς για τον Γιώργο Κατσαρό μίλησαν η Ρένα Βλαχοπούλου, ο συνθέτης και συνεργάτης του Κατσαρού Μίμης Πλέσσας, ο κονφερανσιέ/παρουσιαστής Άλκης Στέας και ο στιχουργός Φώντας Φιλέρης (ο σύζυγος της υπέροχης Μάρθας Βούρτση).

Άλκης Στέας, Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα,
Μίμης Πλέσσας και Γιώργος Κατσαρός
Φωτογραφία: Απογευματινή, 27-10-1993

Κατσαρός και Βλαχοπούλου μας έχουν αφήσει δεκαεννιά όμορφα κινηματογραφικά τραγούδια, όπως το νοσταλγικό "Ήρθες" και τον "εθνικό ύμνο" της πατρίδας τους "Κέρκυρα, Κέρκυρα" (και τα δύο σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου), τα τραγούδια της θεατρικής Λυσιστράτης '79 (μια παράσταση ατυχήσασα...), κάποιες σπάνιες ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις (ανάμεσά τους και το ωραιότατο τραγούδι των Κατσαρού-Πυθαγόρα "Κάθε λιμάνι και καημός") και μια σπάνια τηλεοπτική ηχογράφηση της Ρένας στο τραγούδι που ερμήνευσε πρώτη η Καίτη Μπελίντα "Κυλάνε στη γη τα ποτάμια". Και φυσικά ο Γιώργος Κατσαρός ήταν το 1985 ο παραγωγός, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας στο πρώτο LP της Ρένας Βλαχοπούλου που κυκλοφόρησε με δυο τίτλους, Η αρτίστα και Θα σε πάρω να φύγουμε, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στη Ρένα να ηχογραφήσει επιτέλους κι εκείνη για τη δισκογραφία τη μεγάλη επιτυχία των Σπάρτακου-Σακελλάριου-Ευαγγελίδη. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως δεν έχουν διασωθεί καθόλου ηχογραφήσεις από τις συνεργασίες της Ρένας και του Κατσαρού στα κέντρα της παλιάς Αθήνας. 

Κυριάκος Στριγγάρης, Μαρία Στριγγάρη, Γιώργος Κατσαρός,
Ρένα Βλαχοπούλου, Βίκυ Μοσχολιού, Άλκης Στέας
Φωτογραφία: Μεσημβρινή, 27-10-1993

Σαν σήμερα το 1992: Ευχές στον Μίμη Πλέσσα

Στις 26 Οκτωβρίου 1992 η Ρένα Βλαχοπούλου έδωσε το "παρούσα" στην ονομαστική γιορτή του Μίμη Πλέσσα. Ο δημοφιλής συνθέτης και στενός συνεργάτης της στη Φίνος Φιλμ επί οκτώ περίπου χρόνια κάλεσε στενούς/στενές φίλους/-ες και συνεργάτες/-ιδες στο τότε δημοφιλές κλαμπ Αυτοκίνηση.

Η Ρένα Βλαχοπούλου εύχεται στον Μίμη Πλέσσα
(φωτογραφία από την Απογευματινή, 29-10-1992)

Πραγματικά ένας... ουρανός με αστέρια βρέθηκε εκείνο το βράδυ δίπλα στον Πλέσσα για να γιορτάσει μαζί του. Η Ρένα Βλαχοπούλου, με τον σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη, ο Γιάννης Δαλιανίδης, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Μαίρη Χρονοπούλου, με τον τότε σύντροφό της Νίκο Σταγόπουλο, ο Γιάννης Πετρόπουλος, η ανερχόμενη τότε Έλντα Πανοπούλου και ο Μάκης Δελαπόρτας, που τότε είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται ακόμα πιο ενεργά στον χώρο της δισκογραφικής παραγωγής: έναν μήνα μετά κυκλοφόρησε τη συλλογή Η Μεγάλη Οθόνη που γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία και έκανε μόδα τα κινηματογραφικά τραγούδια.

Πάνω: Γιάννης Δαλιανίδης, Έλντα Πανοπούλου, Γιάννης Πετρόπουλος, 
Ζωζώ Σαπουντζάκη, Μάκης Δελαπόρτας, Νίκος Σταγόπουλος, Γιώργος Λαφαζάνης
Κάτω: Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα, Ρένα Βλαχοπούλου, Μίμης Πλέσσας, Μαίρη Χρονοπούλου
Φωτογραφία από το βιβλίο του Μ. Δελαπόρτα Ένας ουρανός με αστέρια

Η μεγάλη επιτυχία των κινηματογραφικών τραγουδιών έδωσε την ευκαιρία στον Μίμη Πλέσσα την ίδια σεζόν, μετά τις γιορτές, να παρουσιάσει το κινηματογραφικό του, κυρίως, ρεπερτόριο στον Ζυγό. Στο πλευρό του είχε νεότερα ονόματα του τραγουδιού: τον Γιάννη Κούτρα, τη Μαριάννα Ευστρατίου-Παγκάκη, την Κλεοπάτρα με τον σύζυγό της, τον αξέχαστο μουσικό Χρήστο Λαγό και τον Γιάννη Σαβιδάκη. Τον χιουμοριστικό τόνο έδιναν ο Άγγελος Πυριόχος και ο Πάνος Χατζηκουτσέλης και την παράσταση έκλεβε η μεγάλη Ζωή Κουρούκλη. Ένα βράδυ της άνοιξης του '93 βρέθηκε στον Ζυγό και η Ρένα Βλαχοπούλου με την παρέα της. Ο Πλέσσας την κάλεσε στην πίστα και τη συνόδεψε σε κάποιο από τα τραγούδια της (πιθανότατα στο δημοφιλέστατο τότε "Έχω στενάχωρη καρδιά", που έκανε τη δεύτερη καριέρα του--μεγαλύτερη μάλλον από την πρώτη!).

Γιάννης Κούτρας, Μίμης Πλέσσας, Ρένα Βλαχοπούλου,
Άγγελος Πυριόχος, Χρήστος Λαγός στον Ζυγό την άνοιξη του '93
Φωτογραφία από τον δίσκο Σινεμά, ο δικός μας παράδεισος

Η παρακαταθήκη που μας άφησαν Πλέσσας και Βλαχοπούλου είναι είκοσι κινηματογραφικά τραγούδια από τις ταινίες του Δαλιανίδη και του Σακελλάριου στη Φίνος Φιλμ (κάποια από αυτά η Ρένα τα τραγούδησε και με τη συνοδεία της ορχήστρας του ΕΙΡ, την οποία διηύθυναν πότε ο Πλέσσας και πότε ο Γιώργος Κατσαρός). Μας άφησαν επίσης και τη μισή ηχογράφηση από το "Δεν θα ξαναγαπήσω", το ένα από τα δύο τραγούδια του Πλέσσα που ερμήνευε η Ρένα στην επιθεώρηση Άσπρο, μαύρο και ζερό των Ασημακόπουλου-Σπυρόπουλου-Παπαδούκα στο θέατρο Ακροπόλ την άνοιξη του 1956 (η ηχογράφηση έχει διασωθεί χάρη στην εκπομπή του Αχιλλέα Μαμάκη Το θέατρο στο μικρόφωνο και τη μετέδωσε πρόσφατα ο Σιδερής Πρίντεζης στο ραδιοφωνικό του αφιέρωμα στον Φώτη Μεταξόπουλο). Πλέσσας και Βλαχοπούλου συναντήθηκαν άλλη μια φορά στο θέατρο, τον χειμώνα 1971-72 στο Ρεξ, στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου-Γιώργου Γιαννακόπουλου Καντζονίσιμα, Σατιρίσιμα, Ψιθυρίσιμα, στην οποία δυστυχώς δεν ξέρουμε τι τραγουδούσε η Ρένα...

Ελεύθερος Τύπος, 29-10-1992

Ο Μίμης Πλέσσας συνεχίζει θαλερός και ακαταπόνητος να ζει μέσα στη μουσική, ενώ πρόσφατα η σύζυγός του Λουκίλα Καρρέρ εξέδωσε το βιβλίο Μίμης Πλέσσας-Ποιος το ξέρει που περιέχει αφηγήσεις του συνθέτη για σημαντικά γεγονότα της ζωής και της καριέρας του. Χρόνια του πολλά και καλά!

Σαν σήμερα το 1994: Μια εκδήλωση για το χιούμορ στον ελληνικό κινηματογράφο

Στις 25 Οκτωβρίου 1994 αρκετές εφημερίδες παρουσίασαν ρεπορτάζ από μια εκδήλωση για το χιούμορ που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βραδιά: σε αυτήν πήραν μέρος η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Λάκης Λαζόπουλος. Επρόκειτο για μια ανοιχτή συζήτηση με το κοινό, με την οποία ολοκληρωνόταν ο κύκλος εκδηλώσεων "Το χιούμορ στον Ελληνικό Κινηματογράφο" που διήρκεσε από την 1 έως τις 24 Οκτωβρίου 1994. 

Η Ρένα Βλαχοπούλου δείχνει την εκτίμηση
και την αγάπη της στον Λάκη Λαζόπουλο με ένα φιλί.
Φωτογραφία: 7 Μέρες TV, 5-11-1994

Οι εκδηλώσεις, που πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα τέχνης Flocart με την επιμέλεια του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, περιλάμβαναν από προβολές και τιμητικές βραδιές για δημοφιλείς ηθοποιούς μέχρι ένα εργαστήριο στη διάρκεια του οποίου το κοινό ετοίμασε αναμνηστικά δωράκια για τους/τις αγαπημένους/-ες του ηθοποιούς. Η τελευταία εκδήλωση της 24ης Οκτωβρίου θα είχε κεντρικό ομιλητή τον Λάκη Λαζόπουλο, ο οποίος θα μιλούσε για το χιούμορ. Όσες/-οι τυχερές/-οί όμως βρέθηκαν εκεί με έκπληξη διαπίστωσαν ότι ήταν παρούσα, χωρίς να έχει ανακοινωθεί από πριν, και η Ρένα Βλαχοπούλου!

Το μισό πάνελ της βραδιάς εκείνης: Λάκης Λαζόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου,
Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Τάσος Παλαντζίδης, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης,
Κάρμεν Ρουγγέρη και καθιστή μπροστά η Ματθίλδη Μαγγίρα
που χρόνια μετά θα γνώριζε ιδιαίτερη επιτυχία ενσαρκώνοντας
τη Ρένα Βλαχοπούλου στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο
(στην ταινία Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή)
Φωτογραφία: 7 Μέρες TV, 5-11-1994

Ακολουθεί το (ανυπόγραφο--αν και η γραφή μου θυμίζει τον Γιώργο Σαρηγιάννη) ρεπορτάζ των Νέων: 

ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

Το χιούμορ ζει

Όλοι των Δέκα Μικρών Μήτσων ήταν εκεί--Χατζηπαναγιώτης, Ευθυμίου, Ρουγγέρη, Μαγγίρα, Παπακαλιάτης, Χριστοδουλίδης.

Ο Λάκης Λαζόπουλος ήταν εκεί. Εκεί ήταν και η Ρένα Βλαχοπούλου. Δεν έπαιξαν όμως επιθεώρηση. Ούτε καν κωμωδία. Απλώς μίλησαν. Για το χιούμορ βέβαια. Το χιούμορ στον ελληνικό κινηματογράφο. Μέσα στη μικρή συμπαθητική αίθουσα "Flocart" του Φλόκα της Κηφισίας, με τους τοίχους σκεπασμένους από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, που είχε την όλη επιμέλεια, με φωτογραφίες από κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Και ενώπιον τριών περίπου εκατοντάδων ατόμων που γέμισαν το χώρο--πολλοί έμειναν όρθιοι.

Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Λάκης Λαζόπουλος εισήλθαν αγκαζέ χειροκροτούμενοι ενώ τα φλας άστραφταν και η εκδήλωση--που έκλεινε μια σειρά εκδηλώσεων με θέμα το χιούμορ--άρχισε με την προβολή μιας εξαιρετική ταινίας-απανθίσματος σημαδιακών σκηνών από τις παλιές καλές κωμωδίες που σκάρωσε ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης--και ποιος δεν περνάει από τα πλάνα της με "λάιτ μοτίβ" τις στάμνες που σπάζουν της "Θείας από το Σικάγο"--και που έκανε όλους να σκάνε από τα γέλια.

"Αυτές οι καταπληκτικές ελληνικές ταινίες συνεχίζουν να συγκινούν όλες τις γενιές γιατί διαθέτουν ένα τρομακτικό κέφι και ένα απίστευτο ταλέντο", είπε ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ταινία τελείωσε. "Και το μεγαλύτερο ατού τους είναι αυτοί οι άνθρωποι--οι ηθοποιοί τους--και η σχέση τους με το κοινό που παραμένει αναλλοίωτη και μοναδική".

Στα κέφια της η Ρένα Βλαχοπούλου, κομψή, παραπονέθηκε για τα δικαιώματα των ταινιών που ΔΕΝ παίρνουν οι ηθοποιοί από τις ταινίες τους αυτές που προβάλλονται συνέχεια στην τηλεόραση, πήρε να τραγουδάει το "Βρέχει" από την τζαζ τραγουδιστική της περίοδο, έπαιξε την μπέμπα όταν ένα κοριτσάκι της απηύθυνε μια ερώτηση, έκανε χιούμορ με την ηλικία της, θυμήθηκε κάποια σκηνικά που έπεσαν στο κεφάλι της σ' ένα φουριόζο γύρισμα και ο κόσμος ξέσπασε σε γέλια, ζήτησε--δις--να της δώσουν φωτογραφίες από τις... κολλημένες στους τοίχους γιατί "δεν έχει καμία", είπε ότι δεν ασχολείται με το παρελθόν, ακόμα και τις δυστυχίες της τον καιρό του πολέμου και της κατοχής θυμήθηκε με τον Λαζόπουλο πλάι της να τη σεκοντάρει.

Σοβαρός, ήρεμος και μεστός συζητητής ο ίδιος αναφέρθηκε στη μητέρα του και στο πάντα "πονεμένο" ύφος της-πηγή χιούμορ, έκανε και αυτός τον κόσμο να γελάσει και απάντησε εμπεριστατωμένα στις πολλές ερωτήσεις του.

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, που ξεπέρασε σε διάρκεια την ώρα και μια ζεστή βραδιά που έκλεισε με την απονομή πλακετών στους δύο κωμικούς που ένωσαν με το χιούμορ τις απομακρυσμένες γενιές τους.

Τα Νέα, 25-10-1994

...και το άλλο μισό πάνελ της βραδιάς: Χρήστος Ευθυμίου,
Γιώργος Χριστοδουλίδης, Ιάσονας Τριανταφυλλίδης,
Λάκης Λαζόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Χριστόφορος Παπακαλιάτης
Φωτογραφία: Απογευματινή, 25-10-1994

Ήταν η εποχή της μεγάλης ακμής του κωμικού σίριαλ Δέκα Μικροί Μήτσοι και ήταν φυσικό αρκετές από τις ερωτήσεις που απηύθυνε το κοινό στον δημοφιλή κωμικό να αφορούν, όπως διαβάζουμε στο παρακάτω ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, το αγαπημένο σίριαλ. Το ρεπορτάζ μετέφερε επίσης κάποια από τα λόγια της Ρένας Βλαχοπούλου.

Γέλιο, το μεταίχμιο της θλίψης

Ο Λαζόπουλος, η Βλαχοπούλου και το ελληνικό σινεμά

Ο Λάκης Λαζόπουλος δεν ήταν κανένας από τους δέκα μικρούς Μήτσους χθες. Ήταν ο εαυτός του. Αυτός που πιστεύει πως "το γέλιο είναι το μεταίχμιο της θλίψης" και "βαθειά ανάγκη αυτού που φτάνει στον πάτο και θέλει να τιναχτεί ψηλά". Την ίδια γεύση της πίκρας, παρά της ευθυμίας, είχε να καταθέσει και η Ρένα Βλαχοπούλου στην τελευταία εκδήλωση που έγινε στην αίθουσα "Flokart" για τα 100 χρόνια του κινηματογράφου. Κοιτούσε γύρω της τους ταπετσαρισμένους τοίχους με φωτογραφίες ελληνικών ταινιών και έλεγε "βασικά δεν θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά. Θυμάμαι μόνο τους κόπους μας. Ξυπνούσαμε τις νύχτες και πηγαίναμε για γύρισμα μέσα στο κρύο. Φορούσαμε ξώπλατες τουαλέτες και γινόμασταν κασάτες!" 

--Βλέπω φωτογραφίες παντού. Είναι δυνατόν φεύγοντας να πάρω μία, γιατί αν έρθετε στο σπίτι μου δεν θα βρείτε καμία. Της υποσχέθηκαν ένα ολόκληρο κομμάτι του τοίχου, για να σταματήσει να τις βλέπει με βουλιμία.

--Τι φταίει που ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος δεν έχει την απήχηση του παλιού; ρώτησαν από το κοινό που γέμιζε ασφυκτικά την αίθουσα, κυρίως νέοι (δεν έλειπαν μαμάδες με μικρά παιδιά).

--Τα σενάρια που γράφονται σήμερα είναι από απαράδεκτα ως χυδαία, απάντησε ο Λ. Λαζόπουλος. Οι παλιές ταινίες είχαν σουρρελισμό, ανθρωπιά, ποίηση. Κατέγραφαν την εποχή. Για να καταλάβετε, καθάριζε η Βασιλειάδου τα χέρια της και βρωμοκοπούσε το σινεμά κρεμμύδια. Αυτή ήταν η μαγεία της κίνησης. Η υποβολή που ασκούσε στο κοινό. Τώρα παίζουν εγκεφαλικά. Με συμβόλαιο. Με τις σκέψεις, πόσα θα πάρω, πού θα πάω, πού θα μπω...

--Μήπως όμως η μαγεία του κινηματογράφου εξαρτάται από τη μαγεία της εποχής που καταγράφει;

--Νομίζω ότι δεν καταγράφεται καν η εποχή σήμερα.

--Από ποια απόγνωση οδηγημένος βγάλατε τους χαρακτήρες των Μήτσων;

--Είμαι στενάχωρος άνθρωπος. Δεν έχω διαφυγές. Αν κάποιος από τους ανθρώπου που με αγαπούν έβλεπε πώς γυρίζω τους Μήτσους, θα με λυπόταν. Υποφέρω. Οι ήρωές μου πολλές φορές εκφράζουν άποψη αντίθετη από τη δική μου. Όταν γράφω τα κείμενα, γίνομαι αυτός που μιλάει. Όταν σηκωθώ, δεν ξέρω ποιος πραγματικά είμαι.

Είπε ακόμη πως βλέπει με λύπη "μια τάση για ξεβράκωμα, μια ροπή στην πορνεία, που δεν υπήρχε άλλοτε σε τέτοιο βαθμό". Βλέποντας όμως τις παλιές ελληνικές ταινίες του γεννήθηκε η όρεξη να ξαναγυρίσει την "Κάλπικη Λίρα" με τους χαρακτήρες των Δέκα Μικρών Μήτσων.

Η Ρένα Βλαχοπούλου, που αναγκάστηκε από τις επίμονες ερωτήσεις μια μικρούλας να θυμηθεί πώς ξεκίνησε την καριέρα της και πώς αισθάνθηκε το ταλέντο της, κατέληξε κάπως πικρά. Θυμήθηκε όταν το '40-'41 μια βόμβα θέρισε μέσα στο πατρικό της, που ζούσαν οκτώ παιδιά, τη μητέρα της και τον πατέρα της κι αυτή το βράδυ αναγκάστηκε να χορέψει και να τραγουδήσει. Επίσης εξέφρασε το παράπονό της ότι από τις προβολές των ελληνικών ταινιών στην τηλεόραση οι καλλιτέχνες δεν παίρνουν δικαιώματα και πολλοί από εκείνους τους πρωταγωνιστές δεν έχουν σήμερα να πληρώσουν το νοίκι τους.

Μ. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Ελευθεροτυπία, 25-10-1994

Λάκης Λαζόπουλος, Στάθης Παναγιωτόπουλος
και Ρένα Βλαχοπούλου
Φωτογραφία από το αρχείο του Στ. Παναγιωτόπουλου

Ήταν η εποχή που είχαν αρχίσει να γίνονται οι κινήσεις για τη δημιουργία του Διόνυσου, του σωματείου που ανέλαβε να εισπράξει τα συγγενικά δικαιώματα των ηθοποιών για τις ταινίες που έπαιζε συνεχώς η ελληνική τηλεόραση, κυρίως η ιδιωτική. Τη σχετική δήλωση της Ρένας σχολίασε ο Πανοραμικός των Νέων λίγες μέρες μετά--δίνοντάς της μάλιστα και τον βαθμό 4 με άριστα το... 1 (που εκείνη τη βδομάδα δόθηκε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη)--ως εξής:

"Να'σαι καλά που μας το υπενθύμισες. Πως εσείς εξακολουθείτε με τις ταινίες σας να μας κάνετε να γελάμε, αλλά εκείνοι δεν σας δίνουν δραχμή. Ρένα μου, οι άνθρωποι δεν ήταν παραγωγοί ταινιών, αλλά οικοπεδοφάγοι του ταλέντου σου. Δεν είδες πώς κατάντησαν την Αθήνα; Σαν τα μούτρα τους!"

Τα Νέα, 29-10-1994

Για την ιστορία, ο Πανοραμικός ασχολήθηκε άλλες τρεις φορές με τη Ρένα Βλαχοπούλου, αν και σε μία από αυτές της έδωσε μια μάλλον υψηλή--δηλαδή χαμηλή--βαθμολογία με αφορμή τον δίσκο Η Ρένα τραγουδάει τζαζ. Στον δίσκο εκείνο πάντως (1997) συναντήθηκαν ξανά Ρένα Βλαχοπούλου και Λάκης Λαζόπουλος που ανταπέδωσε με την guest συμμετοχή του τη δική της guest συμμετοχή στους Δέκα Μικρούς Μήτσους το 1995...

Λάκης Λαζόπουλος και Ρένα Βλαχοπούλου με τις τιμητικές πλακέτες
που τους δόθηκαν εκείνη τη βραδιά.
Φωτογραφία από το αρχείο του ηθοποιού και συλλέκτη Λευτέρη Λαμπράκη
(πολλές ευχαριστίες!)

Σαν σήμερα το 1960: Συνέβη στο Στάδιο...

Στις 24 Οκτωβρίου 1960 η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ από μια ασυνήθιστη μουσική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη μέρα στο Καλλιμάρμαρο....

"Εγυρίσθησαν" χθες εις το Στάδιον σκηνές της ταινίας διά τον Λούην

Επιτυχίαν εσημείωσε χθες την πρωίαν η ειδική συγκέντρωσις που ωργανώθη εις το Παναθηναϊκόν Στάδιον, διά να "γυρισθούν" δια το φιλμ "Συνέβη στην Αθήνα" αι σκηναί της εισόδου εις αυτό του μαραθωνοδρόμου Λούη, που περιλαμβάνονται εις την αμερικανικήν αυτή ταινίαν. Δεκάδες χιλιάδων κόσμου προσήλθον από της 8ης πρωινής και παρέμειναν μέχρι σχεδόν της 2ας απογευματινής, από δε τας 10 ήρχισε το "γύρισμα", με συμμετοχήν της Τζαίην Μάνσφηλντ, της Ξένιας Καλογεροπούλου, του Νίκου Μινάρδου και άλλων γνωστών ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών. Η παραγωγός εταιρεία εχρησιμοποίησεν εκατοντάδας κομπάρσων με ενδυμασίας εποχής. Εις τα ενδιάμεσα των λήψεων των σκηνών ο δημοφιλής κονφερανσιέ Γιώργος Οικονομίδης παρουσίασε με όλως εξαιρετικήν επιτυχίαν ένα πλουσιώτατον πρόγραμμα εις το οποίον συμμετέσχον η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Τώνης Μαρούδας, η Μάριον Σίβα, το χορευτικόν ζευγάρι Βαρλάμος και ΝτεΠετρίλλο, καθώς επίσης και ειδικαί ορχήστραι.  Η σύμπραξις του Γιώργου Οικονομίδη και των καλλιτεχνών που τον επλαισίωσαν προεκάλεσεν ιδιαίτερον ενδιαφέρον. Γενικώς οι προσελθόντες χιλιάδες θεαταί--μεταξύ αυτών συγκατελέγοντο ο υπουργός της Βιομηχανίας κ. Μάρτης και άλλοι επίσημοι, καθώς και ειδικοί του ελληνικού κινηματογράφου--παρηκολούθησαν ένα αξιόλογον ποικίλον πρόγραμμα, παράλληλα με το βασικόν στοιχείον ενδιαφέροντος που προεκάλεσεν το "γύρισμα" των σκηνών της ταινίας. Ας σημειωθή ότι, όπως είχε προαναγγελθή, έκαστος των προσελθόντων έλαβε δωρεάν έναν αριθμόν λαχείου. Κατά την διενεργηθείσαν επί τόπου κλήρωσιν εκέρδισαν οι εξής: 1ον) η δνις Εύη Λιάτου, μίαν σειράν Εγκυκλοπαιδείας του "Ηλίου" και δύο ζεύγη υποδημάτων Σεβαστάκη. Ο αριθμός της ήτο 19.556. Κατόπιν εκληρώθη ο αριθμός 7.675, τον οποίον είχεν ο κ. Χρήστος Καφαρόπουλος, που επήρεν ένα εισιτήριον διά Λονδίνον μετ' επιστροφής ή τ' αντίστοιχα χρήματα. Εν συνεχεία εξήχθη εκ της κληρωτίδος ο αριθμός τον οποίον είχεν ο κ. Δημήτριος Γαϊτάνης, ο οποίος έλαβεν αεροπορικόν εισιτήριον δια την Ρώμην ή τα αντίστοιχα χρήματα. Συγχρόνως 6 μπουκάλια ουίσκυ και μίαν ασφάλειαν ζωής δι' έναν χρόνον που προσέφερεν ο κ. Πλυτάς. Τέλος, ο αριθμός 16.227, του οποίο κάτοχος ήτο ο κ. Δημήτριος Βαφάκος, ο οποίος εκέρδισεν ένα αεροπορικόν εισιτήριον διά το Χόλλυγουντ ή 30 χιλιάδας δρχ. εις μετρητά.

Έθνος, 24-10-1960 

Η αφίσα της ταινίας Συνέβη στην Αθήνα
από την ιστοσελίδα της Wikipedia

Αυτός ήταν λοιπόν ο λόγος που, όπως είδαμε πριν από λίγες μέρες, η Jayne Mansfield και άλλα μέλη του καστ της ταινίας It Happened in Athens (Συνέβη στην Αθήνα) παραβρέθηκαν στην πρεμιέρα της ρεβί πίστας Συμπόσιο των θεών στον Βράχο στις 14 Οκτωβρίου του 1960, στην οποία εμφανίζονταν ο Οικονομίδης, η Βλαχοπούλου και οι υπόλοιπες/-οι καλλιτέχνιδες/-νες που συμμετείχαν στη μουσική εκδήλωση του Σταδίου. Δεν ξέρουμε δυστυχώς ποια τραγούδια τραγούδησαν, αλλά ξέρουμε ότι τουλάχιστον ο Γιώργος Οικονομίδης είχε και ενεργό ρόλο στο γύρισμα καθώς έδωσε τις ακόλουθες οδηγίες στο κοινό:

"Μόλις μπη ο Λούης στο Στάδιο θα σηκωθήτε όρθιοι και θ' αρχίσετε να τον ζητωκραυγάζετε με ενθουσιασμό, πετώντας στον αέρα τα ψαθάκια σας. Καμμιά πενηνταριά θα υποδυθούν τους πιο ενθουσιώδεις και θα πηδήσουν μέσα στο στίβο, για να συνοδεύσουν τον μαραθωνοδρόμο έως το τέρμα. Προσέξτε όσοι πηδήσετε μέσα στον στίβο να σταθήτε πέντε περίπου μέτρα πίσω από τον αθλητή."

Τα Νέα, 24-10-1960

Έτσι προσκλήθηκε στο γύρισμα το κοινό της εποχής.
Η αναγγελία της εκδήλωσης είχε γίνει αρκετές μέρες πριν.
Η συγκεκριμένη διαφήμιση δημοσιεύτηκε 
στο Έθνος στις 22/10/1960

Στο εκτενές ρεπορτάζ των Νέων ο Νίκος Καμπάνης εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για το γεγονός ότι οι χιλιάδες θεατές φορούσαν σύγχρονα ρούχα--τα πλάνα όμως ήταν τόσο μακρινά που τα ρούχα των πολλών δεν φαίνονταν...--αλλά και για τα ρούχα που φορούσε ο ηθοποιός Trax Colton που υποδυόταν τον Σπύρο Λούη: η νύφη του μαραθωνοδρόμου που παραβρέθηκε επίσης στο γύρισμα δήλωσε ότι τα ρούχα που φορούσε ο πεθερός της ήταν διαφορετικά, όπως το αποδείκνυαν και οι φωτογραφίες που είχε η οικογένεια. Το Hollywood όμως έχει τους δικούς του κανόνες και ο ηθοποιός έπρεπε να φοράει τα ρούχα που θα τον κάνουν πιο ελκυστικό. Τέλος, ο Καμπάνης σημείωσε πως ο τρόπος που τερμάτισε ο ηθοποιός διέφερε από τον τρόπο με τον οποίο είχε τερματίσει ο Σπύρος Λούης το 1896. 

Απογευματινή, 24-10-1960

Ωστόσο, η ταινία Συνέβη στην Αθήνα δεν είχε σκοπό να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις ιστορικές λεπτομέρειες. Γυρίστηκε με στόχο να προσελκύσει το μεγάλο κοινό και όχι να αποτελέσει μια ιστορική  καταγραφή των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, γιατί η 20th Century Fox χρειαζόταν χρήματα λόγω του υψηλού κόστους της Κλεοπάτρας που επρόκειτο να γυριστεί την επόμενη χρονιά. Δεν τα κατάφερε όμως. Η Jayne Mansfield δεν ήταν πια τόσο δημοφιλής όσο στα μέσα της δεκαετίας του '50 και η όταν η ταινία προβλήθηκε το 1962, η επιτυχία της δεν ήταν η αναμενόμενη, οπότε η εταιρία αποδέσμευσε τη Mansfield από το συμβόλαιο που είχε υπογράψει και η ηθοποιός συνέχισε την καριέρα της με φτηνότερες και λιγότερο λαμπερές παραγωγές.

Ξένια Καλογεροπούλου (aka Maria Xenia) και Trax Colton
στην ταινία Συνέβη στην Αθήνα

Στην ταινία πρωταγωνιστούσε και η Ξένια Καλογεροπούλου--στους τίτλους διαβάζουμε το όνομα Maria Xenia--αλλά δεν νομίζω ότι αυτή της η εμφάνιση βοήθησε ιδιαίτερα τη δική της καριέρα στο εξωτερικό. Πάντως από το Συνέβη στην Αθήνα μάς έμεινε η ωραία μουσική του Μάνου Χατζιδάκι...  

Μέρος των 50.000 θεατών που χειροκρότησαν τον "Σπύρο Λούη"
αλλά και τη Ρένα Βλαχοπούλου στο Καλλιμάρμαρο 
στις 23 Οκτωβρίου 1960.
Πλάνο από την ταινία Συνέβη στην Αθήνα 

Σαν σήμερα το 1972: Η Ρένα είναι οφ-σάιντ

Στις 23 Οκτωβρίου 1972 ξεκίνησε σε κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης η προβολή της κωμωδίας του Αλέκου Σακελλάριου Η Ρένα είναι οφ-σάιντ. Πρόκειται για την τελευταία συνεργασία του Σακελλάριου και της Ρένας Βλαχοπούλου με τη Φίνος Φιλμ. Η κρίση του ελληνικού κινηματογράφου έχει ξεκινήσει ήδη από την προηγούμενη σεζόν (με το μεγαλύτερο πλήγμα να προέρχεται από την τηλεόραση) και οι προοπτικές για το μέλλον του λαϊκού κινηματογράφου προβλέπονται δυσοίωνες.

Μέσα στη δίνη που κατάπινε τον λαϊκό κινηματογράφο ο Σακελλάριος είχε την έμπνευση να γυρίσει μια επίκαιρη κωμωδία που σατίριζε ένα τρέχον φαινόμενο της περιόδου εκείνης: την ποδοσφαιρομανία των Ελλήνων και την τάση των ομάδων να προσλαμβάνουν ξένους παίκτες. Η Ρένα Βλαχοπούλου υποδύεται μια μοδίστρα που πρέπει να παραδώσει μία τουαλέτα σε μια κυρία που μένει σ' ένα ξενοδοχείο. Στο ίδιο ξενοδοχείο όμως μένει και ο Αργεντινός άσσος του ποδοσφαίρου Χούλιο Μπάλμας. Η Ρένα αγανακτεί με τον συνωστισμό των δημοσιογράφων, τη φασαρία, την καθυστέρηση και το γεγονός ότι ο Χούλιο πληρώνεται πολύ περισσότερο από ό,τι τα νέα παιδιά που σπουδάζουν και εργάζονται σκληρά και χαστουκίζει τον ποδοσφαιριστή. Οι δημοσιογράφοι παρεξηγούν μια δήλωσή της και πιστεύουν ότι ο Χούλιο είναι γιος της, αλλά μέσα από διάφορα ευτράπελα ο Χούλιο θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί την κόρη της. Στην ταινία παίζουν πολλοί καλοί ηθοποιοί της νεότερης και της παλιότερης γενιάς: Νίκος Γαλανός, Δημήτρης Νικολαΐδης, Βασίλης Τσιβιλίκας, Σωτήρης Τζεβελέκος, Άρης Μαλλιαγρός Περικλής Χριστοφορίδης, Αθηνόδωρος Προύσαλης και σε ένα μικρό ρόλο ποδοσφαιρικού παράγοντα ο Κώστας Τσιάνος. Την κυρία Μαριάννα, αφεντικίνα της Ρένας, υποδύεται η ηθοποιός του μουσικού θεάτρου Λουίζα Μπατίστα (που τόση επιτυχία γνώρισε πριν από λίγα χρόνια διαφημίζοντας γνωστό καφέ φίλτρου!), ενώ την κόρη της Ρένας υποδύεται η μετέπειτα γνωστή δικηγόρος και βουλευτίνα Ελίζα Βόζεμπεργκ--μόλις δεκαέξι χρόνων τότε, στην πρώτη και μοναδική της ταινία... Σε μια απολαυστική cameo εμφάνιση ο ίδιος ο Αλέκος Σακελλάριος παριστάνει έναν φίλαθλο που είναι τόσο απορροφημένος και αγχωμένος με τον ποδοσφαιρικό αγώνα που ξηλώνει χωρίς να καταλάβει το πουλόβερ του ("Αυτός θα φτάσει μέχρι σώβρακο..." σχολιάζει η Ρένα)! Τα χαριτωμένα τραγούδια του Γιώργου Κατσαρού τραγουδούν οι έξοχες αδελφές Έρρικα και Μαργαρίτα Μπρόγιερ, οι αδελφοί Κατσάμπα και φυσικά η Ρένα Βλαχοπούλου.

Ελίζα Βόζεμπεργκ, Νίκος Γαλανός, Ρένα Βλαχοπούλου
από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ

Η ταινία Η Ρένα είναι οφ-σάιντ δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τις στήλες της κινηματογραφικής κριτικής. Ήδη από τα προηγούμενα χρόνια ο... συνωστισμός των εμπορικών ταινιών στις αίθουσες και η συνύπαρξή τους με μεγάλες ξένες κινηματογραφικές επιτυχίες έφερνε το ελληνικό σινεμά σε δεύτερη μοίρα στις προτεραιότητες των κριτικών. Ειδικά την εβδομάδα που άρχισε να προβάλλεται το Η Ρένα είναι οφ-σάιντ προβλήθηκαν επίσης το Καμπαρέ με τη Λάιζα Μινέλλι, το Ο ντετέκτιβ, η γυναίκα μου κι εγώ, το Τζο Κιντ και το... Κατσαριδάκι αγάπη μου. Από τις ελληνικές που προβλήθηκαν εκείνη τη βδομάδα η μόνη που προκάλεσε το ενδιαφέρον της κριτικής ήταν ο Βαρθολομαίος του Μανούσου Μανουσάκη. 

Το κινηματογραφικό τοπίο της εβδομάδας 23-29 Οκτωβρίου 1972
Από την εφημερίδα Απογευματινή

Υπήρξαν στήλες κριτικής που απλώς ανέφεραν ότι το Η Ρένα είναι οφ-σάιντ άρχισε να προβάλλεται (Απογευματινή), στήλες που δεν το ανέφεραν καν (Τα Νέα) και στήλες που του αφιέρωσαν κάποιες γραμμές συγκαταβατικά (η Εστία έγραψε ότι το Η Ρένα είναι οφ-σάιντ και Ο Αντιφασίστας--του Κώστα Καραγιάννη με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά--που επίσης προβλήθηκε εκείνη την εβδομάδα "έχουν 'γυρισθή' με την γνωστήν συνταγήν των εμπορικών κωμωδιών του Ελληνικού κινηματογράφου, αν δε κρίνη κανείς από τας αντιδράσεις του λαϊκού κοινού, πρέπει να επιτυχγάνουν τον στόχον των...", 24-10-1972).

Σε όλες τις αφίσες της ταινίας το όνομα της Ρένας
συνόδευε ο τίτλος "Η πρώτη κυρία του θεάτρου".
"Δεν μου λέει τίποτα αυτός ο τίτλος", δήλωνε αρκετά χρόνια μετά
η Ρένα, "όλες οι ηθοποιοί κυρίες είναι!"

Ο Φ. Η. (υποθέτω ο Φρίξος Ηλιάδης) έγραψε στα Σημερινά Νέα ότι στην "κεφάτη" κωμωδία του Σακελλάριου "το γέλιο βγαίνει άφθονο, καθώς τα σπαρταριστά επεισόδια ανθούν και ο έξυπνος διάλογος δημιουργ[εί] απανωτές εκρήξεις", ενώ βρήκε τη Ρένα Βλαχοπούλου "απολαυστική". Ο Κ. Πάρλας, από την άλλη, έγραψε στο Βήμα ότι η ταινία, "ενώ φιλοδοξεί να σατιρίση την ποδοσφαιρική μανία της εποχής, τελικά καταλήγει στο να δίνη την ευχή της στο γενικό τούτο κλίμα που μας χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια" (24-10-1972). 

Από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ

Η εκτενέστερη κριτική για την ταινία γράφτηκε από τον Νέστορα Μάτσα (που είκοσι χρόνια νωρίτερα ήταν πολύ αυστηρότερος με το ελληνικό σινεμά) στη Βραδυνή. Την παραθέτω αυτούσια:

ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ ΚΑΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

"Η Ρένα είναι οφ-σάιντ"

Το πόσο θαυμαστά ξέρει ο Αλέκος Σακελλάριος να διευθετή μια κωμωδία το έχομε πολλές φορές γράψει. Ρωμιός συγγραφέας ως το κόκκαλο, κατέχη το μυστικό να επισημαίνη θέματα του τόπου του και να τα παρουσιάζη με το δικό του ρόδινο και άσφαλτα γελαστικό τρόπο. 

Στόχος του αυτή τη φορά η πληγή της ποδοσφαιρομανίας που τείνει να γίνη αμόκ. Μαζί με τα μπουζούκια αποτελεί το ανασταλτικό φράγμα κάθε πολιτιστικής προσπάθειας. Ο Σακελλάριος δεν προχωρεί στο βάθος του προβλήματος. Άλλωστε δεν είναι αυτή η επιδίωξί του. Θέλει (και το επιτυγχάνει) να σατιρίση την ποδοσφαιρομανία που απλώνεται όλο και περισσότερο σ' όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Όλα στην κωμωδία του ξεκινούν από ένα χαστούκι που δίνει η Ρένα--να αγιάση το χεράκι της!--σ' έναν Αργεντινό άσσο του ποδοσφαίρου για τον οποίον έχει ξεσηκωθή η Αθήνα. Αγανακτισμένη η γυναίκα από αυτή την ηλίθια θεοποίησι χαστουκίζει το ποδοσφαιρικό είδωλο με αποτέλεσμα να γίνη το πρόσωπο της ημέρας κι οι εφημερίδες να πλέξουν γύρω από αυτή της την ενέργεια ολόκληρα μυθιστορήματα.

Η Ρένα Βλαχοπούλου κυριολεκτικά οργώνει σ' ένα ρόλο, που της επιτρέπει να φθάση ακόμη και στην τόσο συμπαθητική "ασυδοσία" του αυτοσχεδιασμού της. Και τι δεν επινοεί σε ερμηνευτικά ευρήματα, για να δώση ακόμη πιο πλούσιο το γέλιο... Και το κατορθώνει, έστω κι αν σ' ωρισμένες σκηνές κάποιος έλεγχος θα έδινε ένα πιο σωστό αποτέλεσμα! Αλλά, βέβαια, θα μας επιτραπή τούτη τη φορά να απονείμουμε ακέραιο τον έπαινό μας στη γενναία πρόθεσι του Σακελλάριου να τα πη "έξω από τα δόντια", για μια πληγή της σύγχρονης ελληνικής ζωής, που όλο και περισσότερο απλώνεται. Διάλεξε γι' αυτό τον πιο εύκολο δρόμο. Η σάτιρά του παραμένει μονοδιάστατη και βασικά στηρίζεται στον ανεκδοτολογικό διάλογο. Τι σημαίνει; Εκείνο που βαραίνει είναι η λεβεντιά των προθέσεων. Ν' απογυμνώση αυτόν τον κόσμο από την φτιασιδωμένη αίγλη του, που πίσω του κινείται χορός εκατομμυρίων. Εξυπνότατες οι συσκέψεις των διοικητικών συμβουλίων των διαφόρων ομάδων, που αγωνίζονται να διασφαλίσουν τον άσσο της κλωτσιάς. Υποδηλώνεται η ταυτότητά τους από το χρώμα των κοστουμιών των συνέδρων. Γελάσαμε και προβληματιστήκαμε με την κωμωδία του Σακελλάριου. Αλλά το αλώνι παραμένει αλώνι! Κι η πληγή, πληγή!

Βραδυνή, 24-10-1972

Δεν είμαι σίγουρος σε ποιες σκηνές εντόπισε ο Μάτσας τη Ρένα να ξεφεύγει υπερβολικά, πάντως έχοντας διαβάσει το δακτυλογραφημένο σενάριο της ταινίας, πρέπει να επισημάνω (και να δικαιώσω την Τίνα Σακελλάριου που έχει δηλώσει ότι τα σενάρια του συζύγου της οι μεγάλοι κωμικοί τα σέβονταν και δεν αυτοσχεδίαζαν) ότι πέρα από κάποιες αλλαγές στη διατύπωση κάποιων προτάσεων, η Ρένα δεν μοιάζει να ξεφεύγει από αυτό που έγραψε ο Σακελλάριος. Ίσως να είναι δική της, βέβαια, η φράση που απευθύνει στην Κατίνα, την υπηρέτριά της, όταν ο μάνατζερ του Χούλιο (Β. Τσιβιλίκας) ζητάει να τους αφήσει μόνους να συζητήσουν. Το σενάριο γράφει "Πήγαινε, Κατίνα" και η Ρένα προσθέτει "Θα σου πω μετά τι θα πούμε!"

Το Η Ρένα είναι οφ-σάιντ έκοψε 165.128 εισιτήρια στην πρώτη του προβολή σε Αθήνα-Πειραιά (πολύ λιγότερα από τις επιτυχίες της Ρένας στις προηγούμενες σεζόν) και κατέκτησε την 5η θέση στον πίνακα των εισιτηρίων. Αν και γράφτηκε στον Τύπο ότι η Ρένα θα γύριζε μία ακόμα ταινία στη Φίνος Φιλμ, αυτό δυστυχώς δεν συνέβη. Και γράφω "δυστυχώς" επειδή πιστεύω ότι ακόμα και μια λιγότερο επιτυχημένη ταινία του 1973 θα ήταν πολύ καλύτερη από τις ταινίες που γύρισε μετά το 1979. Σε αυτή τη δεύτερη περίοδο της κινηματογραφικής της καριέρας συναντήθηκε για μια τελευταία φορά με τον Αλέκο Σακελλάριο το 1985 (στο χαριτωμένο, πάντως, Ρένα, τα ρέστα σου!), τότε που το εμπορικό ελληνικό σινεμά καταποντιζόταν για δεύτερη φορά, οπότε και η Ρένα Βλαχοπούλου το παράτησε για να στραφεί στη βιντεοπαραγωγή...

"Καλά σας λέει, περάστε έξω, το έργο τελείωσε. Αυτά είναι οικογενειακά..."