Στις 5 Νοεμβρίου 1983 η Ρένα Βλαχοπούλου απασχόλησε τη σατιρική στήλη του Χάρρυ Κλυνν "Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος" στην εφημερίδα Τα Νέα. Η σάτιρα του δημοφιλέστατου κωμικού είχε βασικό στόχο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που τότε οι οπαδοί του αποκαλούσαν "Θεό", και, εκμεταλλευόμενος τη φιλική σχέση ανάμεσα στον Καραμανλή και τη Ρένα, παρουσίασε και μια χαριτωμένη σάτιρα του Τύπου της εποχής εκείνης.
Εντούτοις οι σχέσεις ΘΕΟΥ-ΗΜΙΘΕΟΥ είναι εξαιρετικές όσο κι αν θέλουν μερικές εφημερίδες να τις παρουσιάζουν κατά καιρούς τεταμένες. (...) (Χίλιες συνεντεύξεις τους έχει δώσει και είκοσι φωτογραφίες τους άφησε να γράψουν για την πάρτη του κι αυτοί οι αχρείοι επιμένουν να τον εκθέτουν και να ζητούν να βγάλουν στη φόρα όλα τα μυστικά του με τον Ημίθεο Ανδρέα).Για τ' όνομα του Θεού, από πού κι ως πού οι δημοσιογράφοι (κοινοί θνητοί) πρέπει να μαθαίνουν τι σκέπτεται ο Θεός αφού είναι ανίκανοι εκ των πραγμάτων να συλλάβουν το μήκος κύματος της επικοινωνίας του με τον Ημίθεο;Μήπως δεν είναι γεγονός, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία της μετάληψης, η παρουσίαση στις εφημερίδες τους άλλων εκδοχών με αντίθετους τίτλους;ΟΙ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥΓια παράδειγμα όταν ο Θεός συναντήθηκε με τη Ρένα Βλαχοπούλου για να πιουν ένα τσάι σαν καλοί παληοί φίλοι, οι εφημερίδες έγραψαν:Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ο Θεός συνηντήθη μετά της Σιδηράς Κυρίας.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τσάι και συμπάθεια του Θεού με τη Ρένα.ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Γιατί κρατούσε ο Θεός κατσαβίδι και σχοινί στην ιδιαίτερη συνάντησή του με τη Ρένα;ΕΣΤΙΑ: Αιφνιδία άνοδος της Ρένας εις την Πολιτείαν.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μυστικά της Μασονίας αποκάλυψε στο Θεό η Ρένα.ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΓΚΑΛΟΠ: ΦΙΦΤΥ-ΦΙΦΤΥ οι πιθανότητες για την πρόκριση.ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ: Μια καλή φίλη ήρθε απόψε απ' τα παληά.ΝΕΑ: Η Ρένα δέχτηκε το Θεό.ΑΥΓΗ: Η ΣΙΑ κρύβεται πίσω απ' τη συνάντηση.ΕΘΝΟΣ: Η Ρένα κρατούσε το ΕΘΝΟΣ στα χέρια της όταν πήγε στο Θεό.ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο πατρονάρει τη συνάντηση Θεού-Ρένας.
Τα Νέα, 5-11-1983
Ο Χάρρυ Κλυνν στο ξεκίνημά του με τον δάσκαλό του Γιώργο Οικονομίδη στο πλευρό του. Φωτογραφία από την ιστοσελίδα www.evros-news.gr |
Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Χάρρυ Κλυνν έτρεφαν αμοιβαία αισθήματα εκτίμησης. Η Ρένα δήλωνε κατά καιρούς ότι ξεχωρίζει τον Χάρρυ Κλυνν ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην κωμωδία και την επιθεώρηση (μαζί με τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Στάθη Ψάλτη). Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί στο ξεκίνημα του Χάρρυ Κλυνν, στην επιθεώρηση πίστας Χούλα Χουπ και Κιθαρίτσα στο κοσμικό κέντρο Κάστρο τον Δεκέμβριο του 1958.
Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν τότε κατά κάποιον τρόπο "μαθητευόμενος" του Γιώργου Οικονομίδη και έτσι, όταν στα μέσα της σεζόν ο Οικονομίδης αποχώρησε από το Κάστρο και πήγε στο πρόγραμμα του Βράχου (όπου εμφανιζόταν και η παλιά του αγαπημένη Ρένα Ντορ), τον ακολούθησε και ο Χάρρυ Κλυνν (που στις διαφημίσεις εκείνης της περιόδου η ορθογραφία του ονόματός του ποικίλει).
Πάντως εκείνη την πρώτη συνεργασία του με τη Ρένα Βλαχοπούλου τη θυμήθηκε ο Χάρρυ Κλυνν την επομένη του θανάτου της, στις 30 Ιουλίου του 2004, στη σκηνή του Δελφινάριου, στο βασικό νούμερό του στην επιθεώρηση Καλατράβα με κι ας κλαίω (στην οποία εμφανιζόταν επίσης η κουμπάρα της Ρένας Έλντα Πανοπούλου). Βέβαια ο Χάρρυ Κλυνν μπέρδεψε λίγο τις λεπτομέρειες εκείνης της συνεργασίας τους (μίλησε για το Ακροπόλ όπου όμως ποτέ δεν συνυπήρξαν οι δυο τους), αλλά αξίζει να καταγράψω εδώ τα όμορφα λόγια που είπε για τη Ρένα λίγα λεπτά αφότου είχε ξεκινήσει το νούμερό του (στο οποίο συνομιλούσε με το κοινό), ξεσηκώνοντας θύελλα χειροκροτημάτων.
Δεν θέλω να σας μελαγχολήσω, εξάλλου ποτέ οι άνθρωποι που διασκεδάζουν τον κόσμο δεν θέλουν οι άλλοι να είναι μελαγχολικοί, κρατάνε τη μελαγχολία για τον εαυτό τους. Σε τούτο δω το σανίδι φιλοξενήθηκε η κυρία Ρένα Βλαχοπούλου. (Το κοινό χειροκρότησε θερμά). Το χειροκρότημά σας είναι το καλύτερο κατευόδιο για τον ηθοποιό. Γιατί "ο ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις, είναι καημός πολύ πικρός και στεναγμός πολύ βαθύς". Να'στε καλά και να τη θυμόμαστε. Και θα τη θυμόμαστε ούτως ή άλλως με τις ταινίες. Και να γελάμε, γιατί η Ρένα ήθελε να γελάμε (το κοινό εξακολουθούσε να χειροκροτά). Σημειώνω ότι κάναμε την πρώτη εμφάνιση μαζί στο θέατρο Ακροπόλ, καλοκαίρι του 1958, μ' ένα νούμερο που έγραψα τότε εγώ, ηλικίας δεκαεφτά ετών ήμουν, οπότε καταλαβαίνετε και πόσων ετών είμαι τώρα, σαράντα τέσσερα... Το νούμερο λεγότανε "Χούλα Χουπ", το θέατρο Ακροπόλ ήταν ακόμα καλοκαιρινό, είχε κάτω γαρμπίλι... Και δεν θα ξεχάσω την αγωνία και το άγχος της ηθοποιού, του ανθρώπου και της ηθοποιού, που ήθελε τον κόσμο πάντοτε να χαμογελάει. Ας είναι καλά, εκεί που πάει, κι ας τη σκεφτόμαστε... (το κοινό χειροκρότησε και πάλι...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου