Εννιά χρόνια χωρίς τη Δανάη Στρατηγοπούλου

ΖΩΗ
Η νύχτα βλάστησε — και  πέταξε αστέρια       

                κι άλλα ήταν χέρια

                                                κι άλλα ήταν πουλιά.

Γράψανε μήνυμα — το διάβασα και… πάει,

                ποιος μου κρατάει

                                                στα στήθη την καρδιά;

«Πιάσε την ώρα σου — και κάνε την τραγούδι,

                βάλε για χνούδι

                                                του Ήλιου τη ματιά,

μην καρτερείς ναρθεί, φτιάχτην μονάχη,

                και τότε θα ‘χει

                                                κι αλήθεια και φωτιά».

Κι εγώ που ‘μαι παιδί, παιδί σαν όλα τ’ άλλα

                έγινα στάλα,

                                                ιδρώτας και βροχή,

και το τραγούδι μου τραγούδισμα της Πλάσης.

Κι ως να το πιάσεις

                                                εγράφτηκ’  η Αρχή…

                                       Από την ποιητική συλλογή 
                                       της Δανάης Στρατηγοπούλου 
                                       Οι λέξεις
                                       (εκδ. Φύκιρης, 1994)

ΜΟΥΣΙΚΗ

(Στον Δαμιανό Στρουμπούλη, Πειραιά)

Η Αόρατη Συμφωνία έγινε. Ξεκίνησε από τα εφτά επουράνια, αγκάλιασε τα σύννεφα, έφτασε στις βουνοκορφές τους Ελλάδας, κύλησε ώς την Αττική Γη, λούστηκε στο φως της, τραγούδησε, αντιλάλησε μέσα σε δύο ερωτευμένα παιδιά τούτης της εκπληκτικής στιγμής και ύστερα ανάλαφρη κι ευτυχισμένη ξανάφυγε στα ύψη της δυο νότες λιγότερη.

Υ.Γ.

Μόνο με μουσική πληρώνονται τα δώρα
που βγαίνουν από την ψυχή των φίλων.

                                                         Id.

                                       Από το βιβλίο
                                       της Δανάης Στρατηγοπούλου
                                       Η συνέντευξη

                                       (εκδ. Φύκιρης, 1991)

Η Δανάη Στρατηγοπούλου που πέθανε σαν σήμερα, πριν από εννιά χρόνια, λάτρευε τη ζωή και το έδειχνε με κάθε τρόπο, μέχρι το τέλος. Καλλιτέχνιδα, ποιήτρια, αγωνίστρια, σύζυγος, μάνα και γιαγιά. Και φίλη, καλή φίλη... Όλους αυτούς τους ρόλους τους εμπότισε με την αγάπη της για τη ζωή που την άφησε παρακαταθήκη στην κόρη της, Λήδα Χαλκιαδάκη, και τα εγγόνια της Γιώργο, Ευδοκία και Κώστα. Αλλά και σε όλους εμάς που είχαμε την τύχη να απολαμβάνουμε τη συντροφιά της, τη σοφία της και πάνω από όλα, τη Μουσική της, δώρο ακριβό από την ψυχή της για τους φίλους και τις φίλες της Τέχνης της: της μεγάλης τέχνης των "μικρών" τραγουδιών...

Διαβάστε εδώ για τη ζωή και το έργο της Δανάης Στρατηγοπούλου. Και ένα από τα ωραιότερα κείμενά της γραμμένο για τον άντρα της Γιώργο Χαλκιαδάκη εδώ.