Στις 27 Φεβρουαρίου 1967 η Ρένα Βλαχοπούλου συμμετείχε σε μια συναυλία ελαφράς μουσικής και τραγουδιού που διοργάνωσε η Γαλλική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση στο θέατρο Κεντρικόν σε συνεργασία με το καλλιτεχνικό γραφείο της Πίας Χατζηνίκου. Η βραδιά είχε τον τίτλο Μουσική στα Ηλύσια Πεδία (Musique aux Champs Elyssées) και είχε στόχο να ενώσει πάνω στη σκηνή τους/τις εκπροσώπους της ελαφράς μουσικής διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να προβάλουν τη δουλειά τους και να συζητήσουν τα προβλήματα που έχουν.
Στη συναυλία συμμετείχαν εκπρόσωποι οκτώ χωρών. Συγκεκριμένα τη Γαλλία εκπροσώπησε ο Jack Diéval με τους μουσικούς του και το συγκρότημα Les Compagnons de la Chanson. Εκ μέρους της Δυτικής Γερμανίας εμφανίστηκαν οι Horst Jankowski και Gerd Husemann και εκ μέρους της Ελβετίας ο Narcisso Parigi. Το Βέλγιο εκπροσώπησε ο Maurice Dean kai τη Γιουγκοσλαβία η Nina Spirona. Η Towa Carson τραγούδησε για λογαριασμό της Σουηδίας και η Irena Santor για λογαριασμό της Πολωνίας. Τέλος, την Ελλάδα εκπροσώπησαν στο μεν ελαφρό τραγούδι η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Γιάννης Βογιατζής και η Νίκη Καμπά και στο ελαφρολαϊκό τραγούδι η Μαρινέλλα και ο Γιάννης Πουλόπουλος με τον Κώστα Παπαδόπουλο στο μπουζούκι. Τις/Τους καλλιτέχνιδες/καλλιτέχνες συνόδευε 30μελής ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κατσαρού. Το πρόγραμμα παρουσίασε η ηθοποιός Αλέκα Κατσέλη, με τη βοήθεια του Jack Dieval που εκτελούσε και χρέη κονφερανσιέ.
Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε στις 26 Φεβρουαρίου, ο Jack Dieval, που ήταν επικεφαλής της εκδήλωσης δήλωσε πως η συναυλία θα μεταδιδόταν από τους σταθμούς δέκα χωρών και πως οι Έλληνες συνθέτες είναι γνωστοί στην Ευρώπη. Ο Γερμανοί Horst Jankowski και Gerd Husemann δήλωσαν επίσης πως στη χώρα τους τραγουδούν ελληνικά αλλά και γαλλικά τραγούδια, αλλά η ελαφρά μουσική της είναι επηρεασμένη κυρίως από τις αγγλικές και αμερικανικές συνθέσεις. Στη διάρκεια της συνέντευξης οι τραγουδίστριες και οι τραγουδιστές όλων των χωρών δήλωσαν τις μουσικές προτιμήσεις τους (στις οποίες κυριαρχούσαν ο Frank Sinatra και ο Charles Aznavour.
 |
| Καθιστές οι Towa Carson, Irena Santor, Nina Spirona και όρθιοι οι Jack Diéval, Maurice Dean, Narcisso Parigi και Les Compagnons de la Chanson Από τη Βραδυνή, 27-2-1967 |
Την επομένη της συναυλίας η Μεσημβρινή (και πιθανότατα ο Βαγγέλης Ψυρράκης που επιμελούνταν την καλλιτεχνική στήλη της εφημερίδας) έγραψε πως η βραδιά δεν είχε προετοιμαστεί αρκετά και πως οι συμμετοχές των διαφόρων χορών ήταν άνισες. Ωστόσο, ξεχώρισε την ευρηματικότητα των Compagnons de la Chanson, τα δύο "ζεστά τραγουδάκια" του Narcisso Parigi (που τραγούδησε στα ιταλικά), την κοινή εμφάνιση του Jack Diéval και του Horst Jankowski που έπαιξαν διάφορα τραγούδια με δύο ή τέσσερα χέρια στο ίδιο πιάνο (με εναλλαγές σε αστραπιαίους ρυθμούς) και τη διασκεδαστική παρλάτα της Ρένας Βλαχοπούλου που χειροκροτήθηκε θερμότατα.
Ο κριτικός Γιώργος Λεωτσάκος των Νέων έγραψε, λίγες μέρες μετά (7-3-1967), πως δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει το πρώτο μέρος της βραδιάς, γιατί έπρεπε να καλύψει μια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Ρεξ, και έτσι έχασε τις εμφανίσεις του Maurice Dean, της Μαρινέλλας, του Γιάννη Βογιατζή και του Κώστα Παπαδόπουλου. Από τις υπόλοιπες εμφανίσεις, έκρινε πως θα μπορούσε να λείπει το "ισπανο-γιουγκοσλαβικό μιξοφολκλορικό κατασκεύασμα" μολονότι η Nina Spirona τραγούδησε συμπαθητικά, όπως και οι Towa Carson, Irena Santor και Narcisso Parigi. Σημείωσε επίσης πως η Ρένα Βλαχοπούλου απέσπασε πλούσιο γέλιο με μια σάτιρα της σημερινής Αθήνας. Και βέβαια, ξεχώρισε, όπως και η Μεσημβρινή τις εμφανίσεις των οκτώ Compagnons de la Chanson, τις σόλο εμφανίσεις των Horst Jankowski ("Πρόκειται για έναν απίστευτο Μαραθώνιο ανάμεσα στη φαντασία και στα χέρια που οδηγεί τον Γιακόφσκυ σ' έναν αφρικάνικο σχεδόν ρυθμικό παροξυσμό") και Jack Diéval ("Ξεκινά με αρμονίες α λα Ραβέλ και Ντεμπυσσύ και περνά σ' ένα στυλ ηρεμώτερης, νωχελικής τζαζ") και φυσικά το ντουέτο τους (ένας διάλογος με "συναρπαστική ευγλωττία" που "η κατακλείδα του πνίγηκε σε θύελλα χειροκροτημάτων"). Τέλος, ο Λεωτσάκος παρατήρησε με έκπληξη πως τα περισσότερα μέλη της ορχήστρας, "που διηύθυνε πλαστικά κερδίζοντας πάντα το επιδιωκόμενο εφφέ ο Γιώργος Κατσαρός" ανήκαν στη Δημοτική Συμφωνική Πειραιώς...
Διαβάζοντας πως η εκδήλωση μεταδόθηκε από δέκα σταθμούς, γεννήθηκε μέσα μου η ελπίδα πως η ενδιαφέρουσα αυτή συναυλία μπορεί να βρίσκεται ακόμα καταχωνιασμένη σε κάποιο ραδιοτηλεοπτικό αρχείο κάπου στην Ευρώπη...
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου