Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1996: Στην πρεμιέρα της "Θεοδώρας"

Στις 30 Νοεμβρίου 1996 οι κοσμικές στήλες αρκετών αθηναϊκών εφημερίδων παρουσίασαν ρεπορτάζ από την πρεμιέρα του έργου της Μιμής Ντενίση Θεοδώρα, η αγία των φτωχών, την οποία παρακολούθησε και η Ρένα Βλαχοπούλου.

Η Ρένα Βλαχοπούλου στην πρώτη σειρά του Ακροπόλ
στην πρεμιέρα του έργου της Μιμής Ντενίση
Θεοδώρα, η αγία των φτωχών
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κ. Τριχιάς
 

Το έργο που ανέβηκε στο θέατρο Ακροπόλ, σε μια πλουσιότατη παραγωγή του Αλέξανδρου Παρίση και των αδελφών Τάγαρη, ήταν μια μεγάλη επιτυχία της Μιμής Ντενίση (παίχτηκε για δύο σεζόν στην Αθήνα και περιόδευσε και στην επαρχία) που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Κακλέας. Εκτός από τη συγγραφέα και θιασάρχη πρωταγωνιστούσαν ο Στάθης Ψάλτης, ο Νίκος Γαλανός, ο Φίλιππος Σοφιανός, ο Γιώργος Μούτσιος, ο Σπύρος Καλογήρου, η Όλγα Πολίτου, η Τζέσυ Παπουτσή και πολλές/-οί ακόμα ηθοποιοί.


Την πρεμιέρα, που δόθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1996, παρακολούθησαν εκπρόσωποι του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου. Στην πρώτη-πρώτη σειρά του θεάτρου, στο πιο κεντρικό κάθισμα, καθόταν η ηθοποιός που δόξασε το σανίδι του Ακροπόλ όσο λίγες, η Ρένα Βλαχοπούλου.


Ρένα Βλαχοπούλου, Ζωζώ Σαπουντζάκη στην πρεμιέρα της Θεοδώρας
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κ. Τριχιάς

Οι περισσότερες εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφικά στιγμιότυπα με τη Ρένα να ανταλλάσσει αγκαλιές με την καλή της φίλη Ζωζώ Σαπουντζάκη (που της άφησε το κλασικό κοκκινάδι στο μάγουλο από το δυνατό φιλί που πάντα της έδινε) και τους παλιούς της συνεργάτες Κώστα Βουτσά και Στάθη Ψάλτη.

Κώστας Βουτσάς, Ρένα Βλαχοπούλου στην πρεμιέρα της Θεοδώρας
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κ. Τριχιάς

Ο Ψάλτης έπαζε έναν εντυπωσιακό δραματικό ρόλο στην παράσταση και, παρόλο που η Ρένα έκρινε πως "όλοι ήτανε έκτακτοι", στάθηκε λίγο παραπάνω στον δημοφιλή κωμικό στη μίνι συνέντευξη που έδωσε στην Κική Σεγδίτσα, στο ρεπορτάζ που πρόβαλε λίγες μέρες μετά ο Πρωινός Καφές του ΑΝΤ1 (στην πρεμιέρα ήταν άλλωστε παρούσα και η Ελένη Μενεγάκη). 

Στάθης Ψάλτης, Ρένα Βλαχοπούλου στην πρεμιέρα της Θεοδώρας
Φωτογραφία: Παναγιώτης Κ. Τριχιάς

Η Σεγδίτσα ρώτησε τη Ρένα Βλαχοπούλου αν της λείπει το σανίδι (ήταν η τρίτη χρονιά που απείχε από τη σκηνή) και ομολόγησε με ειλικρίνεια πως δεν της λείπει, δίχως να αποκλείει βέβαια το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ξανά (αν και πιστεύω ότι βαθιά μέσα της ήξερε πως δεν πρόκειται να γίνει αυτό). Στο ίδιο εκείνο ρεπορτάζ μίλησε, περήφανη για τα επιτεύγματα των θυγατέρων της, και η Μαρία Ντενίση, που πέθανε πρόσφατα.
Μιμή Ντενίση, Μαρία Ντενίση στην πρεμιέρα της Θεοδώρας



Δεν εντόπισα καμία φωτογραφία της Ρένας Βλαχοπούλου με τη Μιμή Ντενίση, αλλά σχεδόν όλα τα ρεπορτάζ είχαν φωτογραφία της Ρένας είτε με τον Ψάλτη είτε με τη Σαπουντζάκη είτε μόνη της...

Ρεπορτάζ από τις εφημερίδες Απογευματινή, Ελεύθερος Τύπος, Έθνος (30-11-1996)

Σαπουντζάκη, Ψάλτης, Βλαχοπούλου στην πρεμιέρα της Θεοδώρας
Φωτογραφία:
Ελεύθερος Τύπος, 30-11-1990

Ζωζώ Σαπουντζάκη, Γιώργος Λαφαζάνης
στην πρεμιέρα της
Θεοδώρας
Από το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1

Συνοδευόμενη από τον σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη, υπέρκομψη με την καινούρια της μπλούζα και το νέο της παλτό η Ρένα πόζαρε χαρούμενη: το Down Town σχολίασε: "Η μεγάλη κυρία της ελληνικής κωμωδίας, η πιο τζαζ σε φωνή και επί σκηνής και οθόνης ταμπεραμέντο, Ρένα Βλαχοπούλου, δίνει ακόμα μαθήματα κομψότητας όπου εμφανίζεται"...

Φωτογραφία: Down Town

Η Μιμή Ντενίση πρόκειται να επαναλάβει τη Θεοδώρα τον Οκτώβριο του 2021 στο Παλλάς, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση...

Φωτογραφία: Ελεύθερος Τύπος, 30-11-1996




Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1968: Ποιος ηθοποιός σας αρέσει;

Στις 29 Νοεμβρίου 1968, αν αγοράζατε το 186ο τεύχος του περιοδικού Βεντέτα που είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη μέρα, θα μαθαίνατε ποιες απαντήσεις έδωσαν εννιά δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιοί στην ερώτηση "Ποιος ηθοποιός σας αρέσει;"



Πρώτη-πρώτη στο κείμενο παρουσιάζεται η απάντηση της Ρένας Βλαχοπούλου:
ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Την συναντούμε στα παρασκήνια του θεάτρου "Ακροπόλ". Κάθεται μπροστά σ' ένα τραπέζι, στρωμένο σ' ένα διάδρομο για το απαραίτητο χαρτάκι.
--Μα είναι ώρα για τέτοιες ερωτήσεις...
Καθώς, όμως, πάντα βολική και καλόβολη απαντά:
--Είναι πολλοί οι ηθοποιοί που μ' αρέσουν...
Και ξαφνικά:
--Ο Μαστρογιάννι! Αυτός μου αρέσει πιο πολύ, λέει.
Και... μοιράζει χαρτιά.

ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ
Μακιγιάρεται μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη του καμαρινιού της, στο Ρεξ--στον ίδιο αυτό καθρέφτη που είδε τα πρόσωπα τόσων μεγάλων πρωταγωνιστριών, από τον καιρό της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Μόλις ακούει το ερώτημα μας, δεν σκέπτεται καθόλου. 
--Ο Στηβ Μακ Κουήν, λέει, με μια λάμψι στα μάτια.
Και εκδηλώνει τον θαυμασμό της όσο μπορεί πιο έντονα.

ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ
Κατεβαίνουμε τα ατελείωτα σκαλιά που οδηγούν έως τα βάθη, όπου βρίσκεται το καμαρίνι της, στο θέατρο "Διάνα". Γύρω της μία μικρή παρέα από συναδέλφους--μαζί κι ο άνδρας της, ο Κώστας Καζάκος.
--Πρώτα-πρώτα βέβαια μ' αρέσει ο Μπάρτον. Μου αρέσει ακόμα ο Φίννεϋ, καθώς και όλη η νέα γενιά των Άγγλων ηθοποιών, ο Χέμμινγκ, ο Νταίηβιντ Γουώρνερ κλπ.
 
ΕΛΕΝΑ ΝΑΘΑΝΑΗΛ
Στο καλαίσθητο σαλόνι του διαμερίσματός της, μπροστά από μια βιτρίνα, όπου έχει μαζέψει... χιλιάδες σπιρτόκουτα (κάνει συλλογή) η Έλενα Ναθαναήλ, όμορφη και ήρεμη, καθώς στηλώνει τα μεγάλα της μάτια επάνω μας, απαντά:
--Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον.
Δεύτερο "θύμα" λοιπόν ανάμεσα στις πρωταγωνίστριές μας, μετά την Καρέζη, συγκαταλέγει ο παχουλός Ρίτσαρντ.

 

ΕΛΕΝΗ ΑΝΟΥΣΑΚΗ
Όταν η Ελένη Ανουσάκη λάμπη από χαρά, σημαίνει ότι καλό της συμβαίνει, κάποια επιτυχία. Σ' αυτή την κατάστασι εφορίας την πετύχαμε, όταν της θέσαμε την ερώτησί μας, στο καμαρίνι του θεάτρου "Ακάδημος".
--Ο Ροντ Στάιγκερ, απαντά σβέλτα η Ελένη.
Και να σκεφθεί κανείς ότι του Ροντ Στάιγκερ δεν του λείπουν τα κιλά...


ΜΑΡΘΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Δεν προφθαίνουμε να ολοκληρώσουμε την ερώτησί μας και η απάντησι έχει φθάση κιόλας, καθώς η εκρηκτική Μάρθα Καραγιάννη αστράφτει ολόκληρη:
--Ο Πήτερ Ο' Τουλ, χρυσέ μου!
Η Μάρθα τον "ερωτεύθηκε" από τον καιρό του "Λώρενς της Αραβίας". Και από τότε "δεν τον αλλάζει με κανένα".

ΡΙΚΑ ΔΙΑΛΥΝΑ
Από το τηλέφωνο η κρυστάλλινη φωνή δεν άφινε αμφιβολία--είναι η Ρίκα Διαλυνά, η σταρ με την πιο "θηλυκή" προσωπικότητα, μια σταρ που η γοητεία της δεν έχεί τίποτα το κοινό με τις άλλες "σεξο-βόμβες". Λεπτή και αέρινη, σχεδόν, η Ρίκα Διαλυνά γέλασε μόλις άκουσε την ερώτησί μας, αλλά δεν κάθησε να σκεφθή.
--Ο Κάρυ Γκραντ μου αρέσει πολύ, είπε.
Και δεν έχει κανείς αντίρρησι πως θα της ταίριαζε σαν παρτεναίρ.

                                                  

ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ
Η "πιο μοντέρνα πρωταγωνίστρια" της ελληνικής σκηνής και οθόνης, δείχνει την προτίμησί της στους νέους.
--Όλοι οι νέοι πρωταγωνισταί, μου αρέσουν. Περισσότερο οι Αγγλοσάξωνες--φθάνει να μην έχουν περάσει τα... σαράντα. Κανένας ηθοποιός της περασμένης γενιάς δεν αντέχει μπροστά τους νέους. Ο Τέρενς Σταμπ, πάντως, μου αρέσει ξεχωριστά...



ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΝΙΚΑ
Σύντομη τηλε-συνάντησι με την Καίτη Παπανίκα. Ώρα 10 το πρωί, μόλις έχει ξυπνήσει, και ακούει με τηλε-χαμόγελο την ερώτησί μας.
--Ποιος μου αρέσει; Της αυτής, καλέ, ο άνδρας--της Βίβιαν Λη, ο Λώρενς Ολίβιερ.
Της θυμίζουμε πως ο "Λάρρυ" δεν είναι πια σύζυγος της Βίβιαν Λη, αλλοιώς θα ήταν ο χήρος της!
--Εγώ πάντως κρατώ δεμένα αυτά τα δυο ονόματα, μας λέει η Καίτη.


Βεντέτα, 28-11-1968




Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1994: Έπαθλο Παναθήναια

Στις 28 Νοεμβρίου 1994 το Μουσείο και Κέντρο Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου (το αγαπητό και πονεμένο Θεατρικό Μουσείο δηλαδή...) αναβίωσε τον θεσμό του θεατρικού βραβείου "Έπαθλο Κοτοπούλη" (βραβείο για τον καλύτερο γυναικείο ρόλο) εμπλουτισμένον με δύο ακόμα βραβεία, το "Έπαθλο Βεάκη" (για τον καλύτερο αντρικό ρόλο) και το "Έπαθλο Παναθήναια" (βραβείο για τον καλύτερο ρόλο σε επιθεώρηση). Στην πανηγυρική εκείνη βραδιά, εκτός από τις/τους ηθοποιούς στις οποίες/στους οποίους απονεμήθηκαν τα παραπάνω βραβεία, η επιτροπή αποφάσισε να τιμήσει με τα αντίστοιχα έπαθλα τέσσερις ηθοποιούς του χτες: έτσι, το "Έπαθλο Παναθήναια" απονεμήθηκε στις δυο σπουδαιότερες γυναικείες παρουσίες της επιθεώρησης: την Άννα Καλουτά και τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Άννα Καλουτά, Ρένα Βλαχοπούλου: βραβευθείσες για τη συνολική
τους προσφορά στην επιθεώρηση με το "Έπαθλο Παναθήναια"
Κώστας Χατζηχρήστος: υποψήφιος για το "Έπαθλο Παναθήναια" της χρονιάς εκείνης

Η συνέντευξη τύπου σχετικά με την αναβίωση του θεσμού δόθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1994. Ο Γιώργος Σαρηγιάννης μετέφερε την επόμενη μέρα στα Νέα το σκεπτικό της αναβίωσης όπως το παρουσίασε ο τότε πρόεδρος του Θεατρικού Μουσείου Μανόλης Κορρές:
Πάντα λέμε πόσο καλό είναι το θέατρό μας και πόσο αδικημένοι οι ηθοποιοί μας. Δικαιούνται, λοιπόν, αυτόν τον κότινο νίκης, αφού έτσι κι αλλιώς το κράτος τούς αγνοεί. Αισθανθήκαμε την ανάγκη να κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα. Κρίναμε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου δεν ήταν αρκετό για να καλύψει αυτή τη σοβαρή αποστολή και καλέσαμε ανθρώπους που έχουν υπεύθυνη γνώμη να συγκροτήσουν την επιτροπή που θα απονείμει τα βραβεία. Δεν θέλουμε να κάνουμε απλώς μια διεκπεραίωση, αλλά κάτι ουσιαστικό. Και η μέρα αυτή να γίνει η εορτή του θεάτρου μας.
Τα Νέα, 19-11-1994

Άννα Καλουτά, Ρένα Βλαχοπούλου, Αλέκα Παΐζη σε νεανικές πόζες
Από το ρεπορτάζ της συνέντευξης τύπου στα
Νέα, 19-11-1994

Η σύνθεση της επιτροπής εκείνης της χρονιάς ήταν η εξής: Κώστας Γεωργουσόπουλος (πρόεδρος), Γιώργος Ανεμογιάννης, Άννα Βαρβαρέσου, Ασημάκης Γιαλαμάς, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μανόλης Κορρές, Ασπασία Παπαθανασίου, Αλίκη Μπακοπούλου-Χωλς, ενώ για το "Έπαθλο Παναθήναια" συμμετείχε και ο Μίμης Πλέσσας. Η επιτροπή χρειάστηκε να παρακολουθήσει πάνω από 200 παραστάσεις για να καταλήξει, όπως σημείωσε η Νέα Μεσημβρινή (19-11-1994) "ύστερα από τέσσερις ψηφοφορίες και εξαντλητική συζήτηση" στις τελικές υποψηφιότητες. 

Τα μετάλλια των τριών Επάθλων ("Βεάκη", "Κοτοπούλη", "Παναθήναια")
Νέα Μεσημβρινή, 28-11-1994

Το "Έπαθλο Κοτοπούλη" ήταν ένας θεσμός που καθιέρωσε η ίδια η Μαρίκα Κοτοπούλη το 1949. Εκείνη τη χρονιά η μεγάλη ηθοποιός είχε εμφανιστεί στην Ορέστεια που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο. Μετά την πρεμιέρα οι ηθοποιοί του Εθνικού τής χάρισαν ένα χρυσό μετάλλιο για να τιμήσουν την προσφορά της. Εκείνη αποφάσισε πως δεν πρέπει να το κρατήσει για τον εαυτό της, αλλά να δίνεται κάθε δύο χρόνια σε μια νέα ηθοποιό. Η πρώτη μάλιστα που πήρε το βραβείο από τα χέρια της ίδιας της Κοτοπούλη ήταν η Έλλη Λαμπέτη. Μετά από μια εικοσαετία περίπου, ο θεσμός ατόνησε για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Το Θεατρικό Μουσείο τον επαναδραστηριοποίησε, μετά από επιμονή της Ολυμπίας Παπαδούκα, το 1993, απονέμοντας δέκα τιμητικά "αναδρομικά" έπαθλα σε ισάριθμες πρωταγωνίστριες. Και το 1994 αποφασίστηκε ο θεσμός να αναβιώσει με την καθιέρωση, επιπλέον, του "Επάθλου Αιμίλιου Βεάκη" και του "Επάθλου Παναθήναια". Αργότερα ξεκίνησε η απονομή βραβείων για περισσότερες κατηγορίες θεατρικών επιτευγμάτων: το "Έπαθλο Φωτου Πολίτη" για τη σκηνοθεσία, το "Έπαθλο Πάνου Αραβαντινού" για τη σκηνογραφία, το "Έπαθλο Δημήτρη Μητρόπουλου" για τη μουσική, το "Έπαθλο Κούλας Πράτσικα" για τη χορογραφία, το "Έπαθλο Κυβέλης" για τη συνολική προσφορά ηθοποιού στο θέατρο και το "Έπαθλο Μένανδρος" για την προβολή του ελληνικού θεάτρου στο εξωτερικό. 

Για κάθε κατηγορία το Θεατρικό Μουσείο αποφάσισε να απονέμει τα αντίστοιχα έπαθλα σε καλλιτέχνιδες/-νες για το σύνολο της προσφοράς στο ελληνικό θέατρο. Για την απονομή του 1994, που θα αφορούσε ερμηνείες της διετίας 1992-1994, ο Γιώργος Σαρηγιάννης μας ενημέρωσε:
Φέτος, στην εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη και θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη, θα δοθούν και τιμητικές διακρίσεις: στην Αλέκα Παΐζη και στον Λυκούργο Καλλέργη και από το χώρο του μουσικού θεάτρου στις Άννα Καλουτά και Ρένα Βλαχοπούλου, που με τον Μίμη Πλέσσα στο πιάνο θα ξαναθυμίσουν στους καλεσμένους της βραδιάς και στους ανθρώπους του θεάτρου, για τους οποίους η είσοδος θα είναι ελεύθερη, μουσικές επιτυχίες τους. Στην εκδήλωση θα συμμετάσχει και μικρή ορχήστρα, η οποία θα καλύψει το κενό του χρόνου της ψηφοφορίας που θα γίνει από την επιροπή κατά τη διάρκεια της βραδιάς.

Τα Νέα, 19-11-1994 

Το ενδιαφέρον του Τύπου για την εκδήλωση ήταν μεγάλο και, όπως ήταν φυσικό, ρωτήθηκαν οι τιμώμενες/οι ηθοποιοί σχετικά με τις διακρίσεις που επρόκειτο να λάβουν. Παραδόξως, οι δυο κυρίες του μουσικού θεάτρου, η Ρένα Βλαχοπούλου και η Άννα Καλουτά, στη Νέα Μεσημβρινή, εμφανίστηκαν όχι ιδιαίτερα χαρούμενες, αλλά μάλλον... γκρινιάρες, η καθεμία για τους δικούς της λόγους:

Ρένα Βλαχοπούλου: "Θα πάω βέβαια, αλλά είναι λυπηρό..."
"Δεν έχω ιδέα τι τιμητική διάκριση είναι αυτή. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά, μετά από τόσα χρόνια. Είναι λυπηρό που για τόσους μεγάλους ηθοποιούς, έχουν σκεφθεί αργά να κάνουν κάτι. Γερνάνε, και λένε ας τους δώσουμε κάτι προτού πεθάνουν. Θα πάω, βέβαια, στην τελετή, αλλά νιώθω άσχημα. Και έχω τρακ..."
Άννα Καλουτά: "Δεν αισθάνομαι ωραία", αλλά θα τραγουδήσει
"Δεν αισθάνομαι ωραία, έχω άγχος...". Εκφράζει το παράπονο ότι ποτέ η πολιτεία δεν την τίμησε, ολόκληρη ζωή στο θέατρο. "Στην τελετή, αν πουν ότι είμαι η πρώτη κυρία της επιθεώρησης, θα στενοχωρηθώ. Γιατί από την οπερέτα ξεκίνησα και ξεχώρισα. Αν με βραβεύσουν στο Μουσικό Θέατρο γενικά, έχει καλώς. Αν και έχω παίξει σε όλα τα είδη του θεάτρου". Νομίζει ότι "θα δει τη Μαρίκα Κοτοπούλη στην κουίντα του Ρεξ. Γιατί η Κοτοπούλη ήταν δεύτερη μάνα για τα 'Καλουτάκια'". Θα τραγουδήσει δύο τραγούδια του Πλέσσα, αλλά θα ζητήσει να πει και το "Μ' αρέσεις" των Γιαννουκάκη-Ριτσιάρδη.
Νέα Μεσημβρινή, 28-11-1994 

Η Άννα Καλουτά έκανε δηλώσεις και στον Ελεύθερο Τύπο (25-11-1994): "Εμείς είμαστε τα παιδιά της Κοτοπούλη. Αυτή μας έβγαλε στο θέατρο, αυτή μας κάθησε στα γόνατά της, αυτή όταν αρρωσταίναμε μας τύλιγε με μια κουβέρτα! Απ' αυτή μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα, βλέπετε δεν είχαμε πάει ακόμα σχολείο!" Δήλωσε επίσης πως είχε ήδη λάβει 45 βραβεία στην καριέρα της, αλλά αυτό θα ήταν κάτι ξεχωριστό, αφού η απονομή θα γινόταν στο θέατρο Κοτοπούλη: "με την Κοτοπούλη άρχισα την καριέρα μου και με την Μαρίκα τελειώνω, αφού έχω πει ότι αποσύρομαι απ' το θέατρο και αποσύρομαι πάνω στη σκηνή της".

Η ίδια εφημερίδα φιλοξένησε επίσης τη δήλωση του επίσης τιμώμενου Λυκούργου Καλλέργη: "Είμαι πολύ συγκινημένος επειδή, κυρίως, η τιμητική βράβευση αναφέρεται στον Βεάκη, που ήταν ένας εξαίρετος καλλιτέχνης παγκόσμιας ακτινοβολίας και που είχα γνωρίσει προσωπικά. Εμφανίστηκα μαζί του στην παράσταση 'Καίσαρας και Κλεοπάτρα', ενώ συνεργάστηκα μαζί του και στο Εθνικό Θέατρο, μια εποχή μάλιστα που του έδιναν ρολάκια για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω..." Ο Καλλέργης θυμήθηκε επίσης ότι εμφανίστηκε πολλά χρόνια και στο Ρεξ, όπου έπαιξε, μεταξύ άλλων, στη Σκιά του Νικοντέμι, μαζί με την Κοτοπούλη και τον Αντώνη Γιαννίδη, ενώ έπαιζε εκεί και στη Μαντάμ Μποβαρύ όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος του '40 και άφησε τον θίασο για να πάει στο μέτωπο.

Πηγή: 7 Μέρες TV, 10-12-1994

Αξίζει, πριν δούμε τι συνέβη στη διάρκεια εκείνης της βραδιάς, να αναφέρουμε, για την ιστορία, και τις υποψηφιότητες του διαγωνιστικού μέρους. Για το "Έπαθλο Κοτοπούλη" ήταν υποψήφιες εννιά ηθοποιοί: Άννα Βαγενά, Πέμυ Ζούνη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Άννα Κοκκίνου Λυδία Κονιόρδου, Όλια Λαζαρίδου, Αμαλία Μουτούση, Λήδα Τασοπούλου, Λυδία Φωτοπούλου. Για το "Έπαθλο Βεάκη" ήταν υποψήφιοι έντεκα ηθοποιοί: Μπάμπης Γιωτόπουλος, Κώστας Δημητρίου, Κώστας Καζάκος, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Δημήτρης Οικονόμου, Θανάσης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Χρήστος Πάρλας, Κώστας Ρηγόπουλος, Νικήτας Τσακίρογλου, Ιάκωβος Ψαρράς. Τέλος, για το "Έπαθλο Παναθήναια" ήταν υποψήφιες/-οι δεκατρείς ηθοποιοί: Κώστας Βουτσάς, Ελένη Γερασιμίδου, Χάρρυ Κλυνν, Γιώργος Κωνσταντίνου, Λάκης Λαζόπουλος, Σωτήρης Μουστάκας, Έλντα Πανοπούλου, Γιώργος Παρτσαλάκης, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Πάνος Σκουρολιάκος, Πέτρος Φιλιππίδης, Τάσος Χαλκιάς, Κώστας Χατζηχρήστος. Τελικά τα βραβεία κέρδισαν στις αντίστοιχες κατηγορίες η Λήδα Τασοπούλου (για την ερμηνεία της στο Ονειρόδραμα), ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ (για τις ερμηνείες του στο Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ και τις Τραχίνιες), και ο Σωτήρης Μουστάκας, (για τις ερμηνείες του σε νούμερα των επιθεωρήσεων Μπρόκολα και λαχανίδες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα... και Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, μάνα, αν αργήσω, φάε). Και τα τρία βραβεία απονεμήθηκαν με ψήφους 5 υπέρ επί συνόλου 9.

Καθημερινή, 30-11-1994

Αν και είχε γραφτεί, όπως είδαμε, ότι ο Μίμης Πλέσσας θα συνόδευε στο πιάνο τη Ρένα Βλαχοπούλου και την Άννα Καλουτά σε παλιές τους επιτυχίες, αυτό τελικά δεν συνέβη. Ο Πλέσσας συνόδεψε στο πιάνο τον Γιάννη Κούτρα, τον Δάκη και τη Λόρνα σε τραγουδιστικές επιτυχίες όπως "Το όνειρο παιδιών της γειτονιάς" και το "Ακόμα ένα ποτηράκι" της Σωτηρίας Ιατρίδου που δοξάστηκαν στο θεατρικό σανίδι, το οποίο, όπως δήλωσε ο Πλέσσας, είναι φτιαγμένο "από εκείνο το είδος του ξύλου το οποίο μοσχοβολάει περισσότερο από όλα τα άλλα (Νέα Μεσημβρινή, 29-11-1994). Όπως ήταν φυσικό, ο Τύπος σχολίασε αρκετά το γεγονός ότι το βραβείο στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ παρέδωσε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ο οποίος είχε αναφερθεί στον ηθοποιό με βαρύτατους χαρακτηρισμός όταν εκείνος διαφώνησε με την κίνηση του τότε υπουργού να διαθέσει εισιτήρια της Εργατικής Εστίας για νυχτερινά κέντρα, ενώ για την Άννα Καλουτά και τη Ρένα Βλαχοπούλου γράφτηκε ότι... έκλεψαν την παράσταση (για άλλη μια φορά...)! Η βραδιά όμως είχε, όπως έγραψε ο Κώστας Καναβούρης στη Νέα Μεσημβρινή (29-11-1994), και καταγγελίες: "Από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο Σπύρο Κάρδαρη, που κατήγγειλε την αδιαλλαξία της κυβέρνησης και σημείωσε ότι η τελετή συμπίπτει με μαύρες μέρες του ελληνικού θεάτρου.

Τα Νέα, 29-11-1994

Ο Γιώργος Σαρηγιάννης έγραψε στα Νέα:
Η βραδιά τα είχε όλα
Όχι, δεν ανάγεται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος βρέθηκε χθες στη θέση να απονέμει στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ το "Έπαθλο Βεάκη"! 
Η βραδιά δεν ήταν βέβαια άριστα οργανωμένη, τα είχε όμως όλα. Είχε φλας πολλά που άστραψαν κυρίως για τον Νίκο Κούρκουλο και την Μαριάννα Λάτση. Είχε από σκηνής λογύδριο εκπροσώπων των απεργών που άνοιξε την εκδήλωση. Είχε τον πρόεδρο του Θεατρικού Μουσείου κ. Μανόλη Κορρέ, που μίλησε για το θεσμό τονίζοντας: "Ο Έλληνας ηθοποιός δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον ξένο".
Είχε τον κ. Κώστα Γεωργουσόπουλο, πρόεδρο της εννεαμελούς επιτροπής που συγκροτήθηκε για την απονομή, ο οποίος αναφέρθηκε στο σκεπτικό της επιτροπής αλλά κάποια στιγμή τον διέκοψε ο κ. Κορρές. Αφορμή, το μουσικό διάλειμμα που είχε προγραμματιστεί. (...) Βέβαια, η βραδιά στην Μελίνα ήταν αφιερωμένη. Κι εκείνη ήταν παρούσα. Μέσα από την άδεια θέση της πρώτης σειράς όπου είχαν αφήσει κόκκινα τριαντάφυλλα, μέσα στην οθόνη όπου την είδαμε όμορφη και λαμπερή να μιλάει με χιούμορ και μέσα από τον Ζυλ Ντασσέν και την Μανουέλα Παυλίδου που ήταν εκεί.
O Ζυλ Ντασσέν και η άδεια θέση της Μελίνας
Φωτογραφία:
7 Μέρες TV, 10-12-1994
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ανήγγειλε στη συνέχεια τα βραβεία. Πρώτα το Έπαθλο "Βεάκη". Κάλεσε τον κ. Γιαννόπουλο να ανέβει στη σκηνή, για να το απονείμει. Νικητής, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ! "Είχαμε μια παρεξήγηση", είπε ο κ. Γιαννόπουλος ψύχραιμος. "Τώρα όμως του δίνω το βραβείο για την ομόνοια και την ενότητα των Ελλήνων. Δημήτρη, είσαι η δόξα του θεάτρου". Και εν μέσω χειροκροτημάτων και γελώτων φιλήθηκαν!
Ευάγγελος Γιαννόπουλος, Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Φωτογραφία:
7 Μέρες TV, 10-12-1994
Υπήρχαν όμως και αντιδράσεις! "Η Κονιόρδου πού είναι;", ακούστηκε να λέει δυνατά θεατής, όταν ανακοινώθηκε το όνομα της Λήδας Τασοπούλου για το Έπαθλο "Κοτοπούλη". "Στην Κονιόρδου έπρεπε", συμπλήρωσε μια κυρία. Τα "σςςςςς" όμως των υπολοίπων επανέφεραν την τάξη.
Η Λήδα Τασοπούλου παραλαμβάνει το έπαθλο
από τα χέρια της Ράνιας Οικονομίδου
Φωτογραφία:
Νέα Μεσημβρινή, 29-11-1994

Ο Λάκης Μιχαηλίδης έδωσε το Έπαθλο "Παναθήναια" στον Σωτήρη Μουστάκα που μπροστά στο μικρόφωνο έκανε τα κολπάκια του--"κύτταξε πώς τρέμουν τα χέρια μου, καστανιέτες πρέπει να παίξω", είπε και ζέστανε την ατμόσφαιρα.
Σωτήρης Μουστάκας: Πρώτος βραβευθείς
με το "Έπαθλο Παναθήναια"
Φωτογραφία:
7 Μέρες TV, 10-12-1994
Υπήρχαν όμως και τέσσερις βετεράνοι να τιμηθούν.
Η Αλέκα Παΐζη δεν μπόρεσε να παραστεί και τη διάκριση παρέλαβε από την Ασπασία Παπαθανασίου ο Ασημάκης Γιαλαμάς--κίνηση συμβολική με δύο συμπρωταγωνιστές, τη γλυκύτατη κ. Παΐζη στο θέατρο και στον αγώνα όπως είπε ο κ. Γεωργουσόπουλος. Ο Λυκούργος Καλλέργης θυμήθηκε τον εαυτό του 44 χρόνια πριν να παίζει στα ίδια σανίδια τον κύριο Μποβαρί και να μονολογεί δραματικά πλάι στο "πτώμα" της κυρίας Μποβαρί--της κορυφαίας Μαρίκας Κοτοπούλη--ενώ εκείνη μουρμούριζε συνταγές μελιτζανοσαλάτας στον επί σκηνής επίσης θρηνώντα Βασίλη Λογοθέτη!
Η Μαρία και η Άννα Καλουτά στη σκηνή του Ρεξ
Φωτογραφία:
Ελεύθερος Τύπος, 30-11-1994
Η Άννα Καλουτά θυμήθηκε ότι στα ίδια σανίδια πρωτοβγήκε, παιδάκι ακόμη, στο θέατρο, εξήντα τόσα χρόνια πριν και θύμησε ότι τα Καλουτάκια ήταν δύο. Και ζήτησε να μοιραστεί με την αδελφή της τη διάκριση που απένειμε ο Γιώργος Ανεμογιάννης. Αποθέωση! Η Μαρίκα ανέβηκε στη σκηνή και η Άννα χωρίς ορχήστρα, χωρίς πιάνο, άρχισε να τραγουδάει. Λίγο έλειψε και να χορέψει! Και το θέατρο ξεσηκώθηκε. "Είναι η τελευταία φορά", είπε. "Γιατί εδώ απ' όπου ξεκίνησα, από 'δω και φεύγω. Τώρα που στέκομαι ακόμα στα πόδια μου. Και φεύγω ευτυχισμένη.
Η Ρένα Βλαχοπούλου και η Δήμαρχος Ζωγράφου
Φωτεινή Σακελλαρίδου στη σκηνή του Ρεξ

Το κοινό άρχισε να γελάει πριν ακόμη ανέβει στη σκηνή η Ρένα Βλαχοπούλου για να πάρει τη διάκριση από την δήμαρχο Ζωγράφου κ. Φωτεινή Σακελλαρίδου. Μετά, ό,τι κι αν έλεγε εκείνη, αστείο ή σοβαρό--και το τι είπε δεν λέγεται... 
(Σημείωση του Rena Fan: αχ, γιατί κύριε Σαρηγιάννη μας;...) το θέατρο έπεφτε από τα γέλια. Την τελευταία ατάκα της την έδωσε κατεβαίνοντας από τη σκηνή στην Άννα Καλουτά που σηκώθηκε να τη φιλήσει "πάλι μάκια; θα μας φύγει όλο το μέικ-απ".
Και η βραδιά που άνοιξε συγκρατημένα έκλεισε με γέλια, πολλά φιλιά και χειροκροτήματα.
Τα Νέα, 29-11-1994



"Πάλι μάκια; Θα μας φύγει όλο το μέικ-απ!" Και ο Νίκος Κούρκουλος ξεκαρδίζεται!...

Για τη Ρένα η Καθημερινή σημείωσε επίσης ότι "έλαμψε στο κατάμεστο Κοτοπούλη-Ρεξ με το πολυβόλο χιούμορ και το μπρίο της: κάθε ατάκα της προκαλούσε χειμάρρους γέλιου και χειροκροτήματος", ενώ ο Ν. Παπανικολάου συμπλήρωσε στον Ελεύθερο Τύπο (30-11-1994) ότι "απέδειξε για άλλη μια φορά τη σπάνια ικανότητά της να κάνει τον κόσμο να γελά, έστω κι αν 'δεν ξέρω πώς έφθασα εδώ που έφθασα'...". Όσο για την Άννα Καλουτά, ευτυχώς δεν τήρησε τον λόγο της και τραγούδησε κάποιες φορές ακόμα, με κορυφαίες τις δυο εμφανίσεις της στο Ηρώδειο το 2003 (στη "Βραδιά του Ηθοποιού") και το 2008 (στο υπέροχο Χ Σκηνής: Αυτά που κάψαν το σανίδι του Σταμάτη Κραουνάκη).

Ρένα Βλαχοπούλου, Νίκος Κούρκουλος, Μαριάννα Λάτση.
Στο βάθος διακρίνονται ο Ζυλ Ντασσέν, η Δέσπω Διαμαντίδου και ο Νικήτας Τσακίρογλου


Για την ιστορία παραθέτω και τις δηλώσεις των τριών βραβευθέντων όπως τις παρέθεσε ο Γ. Σαρηγιάννης στα Νέα:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ, Έπαθλο "Βεάκη": "Το βραβείο αυτό με φέρνει 39 χρόνια πίσω όταν ξεκινούσα απόφοιτος της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δεν ήξερα τι θα κάνω. Με αξίωσε ο Θεός να δουλέψω με σπουδαίους σκηνοθέτες που μου εμπιστεύθηκαν σπουδαίους ρόλους. Έτσι μπόρεσα να εξελιχθώ και να εκπληρώσω το όνειρό μου: να υπηρετήσω το καλό θέατρο. Αφιερώνω το βραβείο στην μνήμη της Μελίνας Μερκούρη, στον Αλέξη Σολομό και στη Δέσπω Διαμαντίδου, που μου έμαθαν το Α και το Ω του θέατρου."
ΛΗΔΑ ΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, Έπαθλο "Κοτοπούλη": "Για μένα το βραβείο είναι ένα σημάδι αποδοχής, είναι ένα σήμα κινδύνου για το μέλλον και είναι ένα σημείο αναφοράς στον μύθο, στο εκτόπισμα, στο όνομα, αλλά και στον μόχθο και στον κόπο της Μαρίκας Κοτοπούλη, που ήταν μόχθος και πόνος όχι μόνο για το θέατρο, αλλά και για τη ζωή."
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ, Επαθλο "Παναθήναια": "Ένιωσα και πολύ τρακ και πολλή χαρά. Ένα βραβείο ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Ήταν καλό, όμως, και για την επιθεώρηση. Γιατί ορισμένοι τη θεωρούν δευτέρας διαλογής. Εύχομαι στο μέλλον να βραβεύονται και οι συγγραφείς της επιθεώρησης. Γιατί τους χρειαζόμαστε.
Τα Νέα, 29-11-1994

Λήδα Τασοπούλου, Σπύρος Ευαγγελάτος
Φωτογραφία:
7 Μέρες TV, 10-12-1994

Η Ελένη Μπίστικα στη δική της στήλη "Σημειωματάριο" στην Καθημερινή αναφέρθηκε σε όλες/όλους τις βραβευθείσες/-θέντες πλην της Ρένας Βλαχοπούλου (παρασυρμένη ίσως από το ωραίο σκίτσο της Έλλης Σολομωνίδου-Μπαλάνου που δεν τη συμπεριέλαβε!...), και συμπλήρωσε τη λίστα των παρισταμένων: Σπύρος Ευαγγελάτος (που καμάρωνε για τη βράβευση της Λήδας του), Νικήτας Τσακίρογλου, Χρυσούλα Διαβάτη, Μαρία Σκούντζου, Λυδία Κονιόρδου, Θύμιος Καρακατσάνης, Ελένη Χατζηαργύρη, Ρένη Πιττακή και Ταϋγέτη.

Σκίτσο της Έλλης Σολομωνίδου-Μπαλάνου
Δυστυχώς "απουσιάζει" η Ρένα Βλαχοπούλου...
Καθημερινή, 2-12-1994


Επιφυλάξεις εξέφρασε ο Βασίλης Αγγελικόπουλος (στη Νέα Μεσημβρινή αν δεν κάνω λάθος) για την αναβίωση του θεσμού: αφενός σημείωσε πως η Μαρίκα Κοτοπούλη είχε θεσπίσει το βραβείο για τις νέες ηθοποιούς και όχι για τις καταξιωμένες και αφετέρου του φάνηκε μεγάλος ο αριθμός των βραβευθέντων, επισημαίνοντας πως υπάρχει κίνδυνος ο θεσμός να μοιάσει στα "Κορφιάτικα Βραβεία"... Και αν το επισήμανε αυτό για τα δέκα βραβεία που απονεμήθηκαν το 1994, αξίζει να πούμε ότι το 2002 απονεμήθηκαν 23 βραβεία συνολικά (εδώ το δικό του ρεπορτάζ).

Αν και ο Γιώργος Σαρηγιάννης είχε γράψει στο πρώτο εκείνο ρεπορτάζ της συνέντευξη τύπου ότι η εκδήλωση θα καλυφθεί από την ΕΡΤ, από όσο ξέρω δεν προβλήθηκε ποτέ. Σίγουρα θα μεταδόθηκαν κάποια ρεπορτάζ βέβαια στα διάφορα κανάλια. Ο Rena Fan πέτυχε μόνο ένα ρεπορτάζ στο New Channel (σε μια περίοδο που δυστυχώς το οικογενειακό βίντεο ήταν στον τεχνικό για επισκευή...) στο οποίο η κάμερα απαθανάτιζε τη Ρένα Βλαχοπούλου να φιλάει τον Θύμιο Καρακατσάνη και να του λέει "Έτσι, να σκάσουν οι εχθροί μας..." Και σίγουρα υπάρχει στο αρχείο της Άννας Καλουτά, αν όχι ολόκληρη, τουλάχιστον το στιγμιότυπο της δικής της βράβευσης, αφού προβλήθηκε κάποια χρόνια αργότερα σε ένα τηλεοπτικό της πορτρέτο.



Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι τις επόμενες χρονιές βραβεύτηκαν με το "Έπαθλο Παναθήναια" και άλλες/-οι βετεράνες/-οι της επιθεώρησης: η Ρένα Ντορ, η Σπεράντζα Βρανά, ο Κώστας Χατζηχρήστος, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ο Νίκος Ρίζος, ο Κώστας Βουτσάς--ενώ στον Θανάση Βέγγο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο απονεμήθηκε τιμητικά το "Έπαθλο Βεάκη"...





Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1968: Η Κριτική για τη Ζηλιάρα

Στις 27 Νοεμβρίου 1968 η εφημερίδα Το Βήμα δημοσίευσε την κριτική του "Θεατή" για την καινούρια ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου, τη Ζηλιάρα που είχε ξεκινήσει να προβάλλεται στους αθηναϊκούς κινηματογράφους στις 25 Νοεμβρίου 1968.

Η αφίσα της ταινίας από το αρχείο της εταιρίας
Καραγιάννης-Καρατζόπουλος
Παραδόξως η φωτογραφία δεν προέρχεται από την ταινία,
αλλά ούτε και από προηγούμενη ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου
στην εταιρία.
Η ΖΗΛΙΑΡΑ: ΠΕΠΑΤΗΜΕΝΗ
Κλασική "ελαφρή κωμωδία", του τύπου που διανέμεται με "ανοιχτοχεριά" από τους αρμοδίους του ελληνικού κινηματογράφου και που βασίζεται στους ώμους ενός ή δύο καλών Ελλήνων ηθοποιών του θεάτρου.
Στην περίπτωση της "Ζηλιάρας" ούτε το αναμφισβήτητο κωμικό ταλέντο της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιώργου Κωνσταντίνου, μπορεί να σώση την ταινία από την υποτυπώδη σκηνοθεσία και τις εμφανείς αδυναμίες του σεναρίου, που είναι γραμμένο σαφώς για το κοινό των "λίγων απαιτήσεων".
Λίγες είναι οι στιγμές που οι συμπαθείς πρωταγωνιστές δίνουν πραγματικά το μέτρο των δυνατοτήτων τους. Σωστοί στους δεύτερους ρόλους τους ο Λαυρέντης Διανέλος και η Κ. Λαμπροπούλου.
Το Βήμα, 27-11-1968
Λιγότερο αυστηρές αλλά όχι θετικές ήταν και άλλες κριτικές. Φαίνεται πως υπήρχε συμφωνία ως προς το ταλέντο της Ρένας Βλαχοπούλου. Η Μιρέλλα Γεωργιάδου γράφει στην Απογευματινή:
"Η Ζηλιάρα"
ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
(...) Με το αυθόρμητο, πηγαίο κέφι της, με τον χείμαρρο των αυτοσχεδιασμών της, η εκπληκτική Ρένα Βλαχοπούλου προσπαθεί να εξουδετερώση, τις κάποιες προχειρότητες και αδεξιότητες του φιλμ. Και το καταφέρνει σχεδόν κάποτε.
Απογευματινή, 26-11-1968
Ο Π. Ν. Λινάρδος έγραψε στα Νέα
Η Βλαχοπούλου αγωνίζεται να δώση υπόσταση και καταφέρνει να βγάλη γέλιο, καθώς επιστρατεύει το γνωστό μπρίο της. Ο παρτεναίρ της Γ. Κωνσταντίνου σε μέτρια φόρμα.
Τα Νέα, 26-11-1968

Τέλος, το Έθνος, στη θετικότερη κριτική από όσες εντόπισα, ο Στάθης Αναγιάννης δίνει και μερικά spoilers για την υπόθεση του έργου: 
Ολόκληρη η ταινία είναι η Ρένα Βλαχοπούλου. Κυριαρχεί απ' άκρου εις άκρον στην οθόνη, παραμερίζει κάθε τι άλλο και παραμένει μοναδικό, σχεδόν, στοιχείο ενδιαφέροντος για τον θεατή. Άλλωστε όλα στην "Ζηλιάρα" φαίνεται να εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό: Να αναδείξουν το "πολύτροπο" υποκριτικό "ξέσπασμα" της πρωταγωνιστρίας. Και βεβαίως το επιτυγχάνουν... Παθολογικά ζηλότυπη--αν και συντελεί στην "έξαρσι" του πάθους της ο εύλογος καϋμός για έλλειψι παιδιού...--η Ρένα μεταβάλλει σε μαρτύριο την ζωή του αγαθού, συνεσταλμένου, αφοσιωμένου συζύγου της (Γιώργου Κωνσταντίνου), μέχρι του σημείου να ζητήση διαζύγιο. Τελικώς, μετά σειρά επεισοδίων, ευτυχείς συμπτώσεις θα συμβάλουν στην "θεραπεία" της. Η οικογενειακή γαλήνη θα αποκατασταθή, εν αναμονή μάλιστα του πολυποθήτου "ευτυχούς γεγονότος"...
Όπως είναι φανερό, υπόθεσι ουσιαστικώς δεν υφίσταται. Το φιλμ αποτελεί συρραφή τυποποιημένων κωμικών "κλισέ", τα οποία--μετεφέρθησαν στην οθόνη, διανθισμένα με μερικά κατάλληλα για την περίστασι τραγούδια του Γιώργου Κατσαρού και χορευτικά του Φώτη Μεταξόπουλου. Κάποτε τα πασίγνωστα αυτά "ευρήματα" μπορούν να χαρακτηρισθούν επιτυχή. Μερικά, εν τούτοις--όπως αίφνης η απαράδεκτη γελοιογραφική "υπερβολή" του Κρητός αδελφού--είναι μάλλον περιττά... Ο Γιώργος Κωνσταντίνου--ένας από τους πιο "φινετσάτους" νέους κωμικούς μας--στον ρόλο του συζύγου εμφανίζεται μεν "ευδιάθετος" αλλά στιγμές-στιγμές μοιάζει και αυτός να "θεάται" την "εξέφρενη" επίδειξι της παρτεναίρ του. Από την ομάδα των γνωστών ηθοποιών, που πλαισιώνουν τους δύο πρωταγωνιστάς, περισσότερο κεφάτος ο Πέτρος Λοχαΐτης ως "αετονύχης" πλασιέ. Και είπαμε, ήδη, υπάρχει η Ρένα Βλαχοπούλου, που... αεικίνητη, ανεξάντλητη σε επινοήσεις και... αντοχή, καθώς ωρύεται, οδύρεται, τραγουδάει, χορεύει, μεθάει... δέρνει κλπ. κλπ., "κατακαλύπτει" τα πάντα... 
Έθνος, 26-11-1968

Ομολογουμένως, η Ζηλιάρα είναι η πιο αδύναμη ταινία της πρώτης περιόδου της κινηματογραφικής καριέρας της Ρένας Βλαχοπούλου (1956-1972). Η Ρένα κυριαρχεί, σαφέστατα, αλλά, καθώς η δράση κορυφώνεται, νομίζω πως το έργο ξεφεύγει από τα όρια της κωμωδίας και οι υπερβολές του σεναρίου κάνουν την ηρωίδα τραγική (με αδέξιο όμως τρόπο, αφού δεν ήταν αυτός ο σκοπός του). Αυτή η ανατροπή, συν κάποιες "κοιλιές" στο σενάριο (ο διάλογος του μεθυσμένου ζευγαριού για παράδειγμα) κάνουν το δεύτερο μισό της ταινίας λιγότερο ευχάριστο από το πρώτο. Φαίνεται πως το κοινό το έμαθε αυτό και για αυτόν τον λόγο η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας ήταν κάπως περιορισμένη σε σχέση με τις προηγούμενες επιτυχίες της Ρένας Βλαχοπούλου στη Φίνος Φιλμ αλλά και στον οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος: έκοψε 346.522 εισιτήρια και κατέκτησε τη 16η θέση ανάμεσα στις 108 ταινίες της σεζόν 1968-69. Και παρόλο που, όπως είδαμε πρόσφατα, γράφτηκε ότι η Ρένα θα γύριζε άλλη μια ταινία στην ίδια εταιρία με τίτλο Ποιος φοβάται τη Ρένα, το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε και, ανταποκρινόμενη και στη δελεαστικότερη πρόταση που της έκανε η Φίνος Φιλμ, η Ρένα Βλαχοπούλου επέστρεψε την επόμενη σεζόν στην κινηματογραφική εταιρία που ανέδειξε το ταλέντο της με την Παριζιάνα.

Αξίζει όμως να μεταφέρουμε ένα στιγμιότυπο από τα γυρίσματα της Ζηλιάρας που διέσωσε το Έθνος:
Η Ρένα Βλαχοπούλου γυρίζει μία σκηνή από την "Ζηλιάρα" κ' έχει ένα μονόλογο που βρίθει... ζήλειας. Το γύρισμα συνεχίζεται, αλλά σε μια στιγμή ο σύζυγός της, Γιώργος Λαφαζάνης, που παρακολουθεί πιο πέρα, δεν κρατιέται και γελάει δυνατά, με αποτέλεσμα να διακόψη το γύρισμα.
--Τι γελάς, ρε παιδάκι μου; του λέει. Γυρίζουμε τώρα, δουλεύουμε.
--Ναι, της απαντάει. Αλλά δεν κρατήθηκα. Τάλεγες τόσο ωραία, σα να με είχες... απέναντί σου...
Έθνος, 20-8-1968

Δεν ξέρουμε βέβαια αν αυτό όντως συνέβη στα γυρίσματα της ταινίας (μπορεί να ήταν ένα διαφημιστικό κολπάκι της εταιρίας), ξέρουμε όμως σίγουρα ότι η Ρένα Βλαχοπούλου ζήλευε τον Γιώργο Λαφαζάνη--το ομολογούσε και εκείνος αλλά και η ίδια στις συνεντεύξεις της...





Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1995: "Όχι" σε "χρυσή" προσφορά

Στις 27 Νοεμβρίου 1995 διαβάζουμε στο Έθνος της Κυριακής το παρακάτω:

Η Ρένα αρνήθηκε "χρυσή" προσφορά
Ακόμα και τώρα που η φετινή χειμερινή σεζόν έχει προχωρήσει αρκετά, κάποιοι θεατρώνηδες προσπάθησαν να πείσουν τη Ρένα Βλαχοπούλου να βγει στη σκηνή. Όπως έμαθα σχετικώς, οι θεατρικοί επιχειρηματίες του "Ακροπόλ", αδελφοί Τάγαρη και Αλέκος Παρίσης, της προσέφεραν... γην και ύδωρ (τουτέστιν μεθερμηνευόμενον αμοιβή-μαμούθ) για μια ολιγόλεπτη, έστω, εμφάνιση. Όμως η βασίλισσα της κωμωδίας του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και πρώτη κυρία της επιθεώρησης αποποιήθηκε τη "χρυσή" προσφορά.
Προεξοφλώντας, μάλιστα, ότι δεν πρόκειται να ξαναπατήσει στο σανίδι...
Και τούτο, διότι, όπως εκμυστηρεύτηκε σε ανθρώπους του στενού της περιβάλλοντος, θέλει να τη θυμάται ο κόσμος όπως ήταν στις ταινίες της. Δεν θέλει--τόνισε η Βλαχοπούλου--να βγει στη σκηνή και να τρέμουν τα χέρια της...
Σε αντίθεση με κάποιους άλλους--τονίζω εγώ--που βγαίνουν στη σκηνή όχι μόνο με τρεμάμενα χέρια, αλλά και πόδια και λόγια!
Έθνος της Κυριακής, 26-11-1995

Η Ρένα Βλαχοπούλου στις αρχές του 1995
Πηγή φωτογραφίας:
Οικογενειακός Θησαυρός

Η αλήθεια είναι ότι τη Ρένα Βλαχοπούλου την πολιορκούσαν οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες από το καλοκαίρι, αφού από τον Ιούλιο είχε γραφτεί στον Τύπο ότι θα εμφανιστεί στην επιθεώρηση του Ακροπόλ και μάλιστα σε ένα ποτ-πουρί των κινηματογραφικών της επιτυχιών (η μόδα των κινηματογραφικών τραγουδιών κρατούσε ακόμα, όχι ίσως τόσο έντονα όσο δυο χρόνια πριν, αλλά πάντως κρατούσε καλά). Και, όπως έγραψαν τα Νέα στις 25 Οκτωβρίου το όνομά της συνέχιζε να κυκλοφορεί επί καιρό για τη θέση της πρωταγωνίστριας "διά της εις άτοπον απαγωγής"... Τελικά πρωταγωνίστρια του Ακροπόλ χρίστηκε η Μαίρη Χρονοπούλου (σε έναν θίασο με πολλά γνωστά ονόματα: Κώστας Βουτσάς, Σωτήρης Μουστάκας, Βασίλης Τσιβιλίκας, Μαρία Μπονέλλου, Αθηνά Μαυρομάτη), η οποία ομολογουμένως είχε ένα ωραίο σόλο στην επιθεώρηση Και Μι-μή χειρότερα (στο οποίο μάλιστα τραγουδούσε ζωντανά, αντίθετα από τον υπόλοιπο θίασο...) που ξεκίνησε τις παραστάσεις της στο τέλος του Οκτώβρη. Πάντως θα ήταν πολύ ασυνήθιστο (για την εποχή εκείνη) να ενταχθεί στον θίασο η Ρένα έναν μήνα μετά την πρεμιέρα. Αν όντως της έγινε η σχετική πρόταση, αυτό δείχνει τη μεγάλη της "δύναμη".

Όμως η Ρένα Βλαχοπούλου φαίνεται πως όντως είχε πάρει την απόφαση να απομακρυνθεί από το θέατρο--είχε αρχίσει να γράφεται και η είδηση ότι είχε πλέον προβλήματα στο πόδι της εξαιτίας ενός σπασίματος...--και επιπλέον είχε αρχίσει να δουλεύει και τον δίσκο Η Ρένα τραγουδάει τζαζ που επρόκειτο να κυκλοφορήσει ενάμιση χρόνο μετά.



Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020

Σαν σήμερα το 1993: Στην Αίγλη για τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Γιώργο Κατσαρό

Στις 25 Νοεμβρίου 1993 η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος (στο ένθετο "Το Κεντρί") δημοσίευσε το παρακάτω φωτογραφικό στιγμιότυπο από τη βραδιά που η Ρένα Βλαχοπούλου με τον σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη διασκέδασαν στην Αίγλη με τον Γιώργο Κατσαρό και τη Βίκυ Μοσχολιού:

Μεγακλής Βιντιάδης, Ρένα Βλαχοπούλου και Γιώργος Λαφαζάνης
απολαμβάνουν το σαξόφωνο του Γιώργου Κατσαρού στην Αίγλη
Πηγή:
Ελεύθερος Τύπος, 25-11-1993


Φωτογραφία της Ρένας με τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Κατσαρό δημοσίευσε ενάμιση μήνα αργότερα η Ραδιοτηλεόραση: η Ρένα συγχαίρει τον φίλο της και συμπατριώτη της και την αγαπημένη της τραγουδίστρια (διασκέδαζε πολύ συχνά στα κέντρα που τραγουδούσε η Μοσχολιού από τη δεκαετία του '60) στα καμαρίνια της Αίγλης.

Βίκυ Μοσχολιού, Γιώργος Κατσαρός, Ρένα Βλαχοπούλου
στα καμαρίνια της Αίγλης.
Πηγή:
Ραδιοτηλεόραση, 8-1-1994

Θυμίζω ότι λίγες εβδομάδες πριν η Ρένα Βλαχοπούλου, η Βίκυ Μοσχολιού και ο Γιώργος Κατσαρός είχαν συναντηθεί και στην εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του συνθέτη ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών.