Στις 10 Ιουλίου 1953 η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανιζόταν, πάντα ως τραγουδίστρια, στην επιθεώρηση του θεάτρου Περοκέ Πουλιά στον αέρα. Η πρεμιέρα της επιθεώρησης είχε δοθεί στις 23 Μαΐου. Παρόλο που τα αθηναϊκά βράδια ήταν ακόμα κρύα και ο βροχερός καιρός απειλούσε τα σχέδια των επιχειρηματιών για τις θερινές τους πρεμιέρες, το Περοκέ διέθετε στέγη σε περίπτωση βροχής. Έτσι ο θίασος με επικεφαλής την Καίτη Ντιριντάουα, τον Μίμη Κοκκίνη, την Μπέμπα Δόξα, τον Κυριάκο Μαυρέα και τον Κώστα Δούκα, με έκτακτη εμφάνιση της Κούλας Νικολαΐδου και τη συνεργασία της Πόπης Άλβα και της Γεωργίας Βασιλειάδου και τον Γιάννη Γκιωνάκη ξεκίνησε τις παραστάσεις της επιθεώρησης που έγραψαν ο Δημήτρης Γιαννουκάκης και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος σε μουσική του Μίμη Κατριβάνου.
Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν εμφανιζόταν στα Πουλιά στον αέρα από την αρχή των παραστάσεων. Τρεις μέρες μετά την πρεμιέρα γράφτηκε ότι ο επιχειρηματίας του Περοκέ Τζων Αρνίδης της πρότεινε να συνεργαστεί με τον θίασο και παρόλο που εξαρχής η ίδια ήταν θετική, οι διαπραγματεύσεις φαίνεται πως άργησαν να ολοκληρωθούν, αφού η Ρένα ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στις 17 Ιουνίου.
 |
| "Αττραξιόν η Βασίλισσα του Μοντέρνου Τραγουδιού". Έτσι διαφημίστηκε στις 17 Ιουνίου 1953 η ένταξη της Ρένας Βλαχοπούλου στον θίασο του Περοκέ... |
Σύμφωνα με το πρόγραμμα η Ρένα δεν ερμήνευε τραγούδια του Κατριβάνου όπως η Κούλα Νικολαΐδου που έλεγε το "Όπως με ξέχασες θα σε ξεχάσω" και το "Τι μου κολλάς". Αντίθετα η Ρένα "έφερε" το δικό της ρεπερτόριο στη σκηνή του Περοκέ, αφού τραγουδούσε μια ξένη επιτυχία της εποχής, το "Papaveri e papere" που αποδόθηκε στα ελληνικά από τον Πωλ Μενεστρέλ ως "Γαμπρό για να βρεις κόρη μου, για κοίτα" (στην παρτιτούρα του τραγουδιού υπάρχει η φωτογραφία της Ρένας αλλά και του Πιέρρο Λοβάτι--σώζονται ηχογραφήσεις του τραγουδιού με τη Ζωή Κουρούκλη και τη Φραντζέσκα Ιακωβίδου). Τραγουδούσε όμως και το αρχοντορεμπέτικο "Θα σου δώσω τα παπούτσια σου στο χέρι" των Κώστα Καπνίση και Πέτρου Γιαννακού που είχε ήδη λανσάρει μαζί με τον Τώνη Μαρούδα νωρίτερα εκείνο το καλοκαίρι στη Σπηλιά του Παρασκευά.
 |
| Ιούνιος του 1953: η Ρένα Βλαχοπούλου στη σκηνή του Περοκέ. |
Η επιθεώρηση Πουλιά στον αέρα, παρόλο που διέθετε ένα μεγάλο επιτελείο ηθοποιών, το εκρηκτικό χορευτικό ζευγάρι Γιάννη Φλερύ-Λίντα Άλμα, πλούσιες σκηνογραφίες του Στέλιου Δόξα και κοστούμια του Σκαλιντώ, φαίνεται πως δεν ευτύχησε από πλευράς κειμένων. Ο Αχιλλέας Μαμάκης έγραψε μάλιστα πως "κανένα νούμερο δεν εσημείωσεν επιτυχία κειμένου" με εξαίρεση το σκετς του Κώστα Δούκα "Εις αναζήτησιν ησυχίας" (αν και το θέμα του ήταν κοινότοπο). Τα νούμερα "πέρασαν ή στάθηκαν" και όσα είχαν επιτυχία την όφειλαν στην προσωπικότητα των ηθοποιών που τα παρουσίαζαν. Παρά το "άφθονο κείμενο--η παράστασις περνά τις τρεις ώρες" και τα "χίλια δυο θέματα" που θίγονται, γράφει ο Μαμάκης, "τα πνευματώδη σπινθηρίσματα μετριούνται στα δάχτυλα". Αξιοπερίεργο θεωρεί ο παντοδύναμος δημοσιογράφος το ότι οι Γιαννουκάκης-Γιαννακόπουλος δεν εκμεταλλεύτηκαν ούτε τους ηθοποιούς αλλά ούτε και τις ίδιες τις ιδέες τους:
Γιατί είχαν την πολύ επιτυχημένη έμπνευσι να παρουσιάσουν στο φινάλε μια παιδούπολι στον ΟΗΕ και να επιχειρήσουν σάτιρα επάνω στα διεθνή γεγονότα παρουσιάζοντας τα στελέχη του θιάσου σαν παιδιά από τα διάφορα μέρη της Γης. Ωραία σκέψις που συνδυάσθηκε μ' αισθητική εμφάνισι του συνόλου, θαυμάσιοι ως στίχος οι έμμετεροι διάλογοι και καλοδιαλεγμένες οι υπομνήσεις των διεθνών διαφορών συσχετισμένες με τα διάφορα παιγνίδια του παιδόκοσμου. Εν τούτοις, το συνολικό αποτέλεσμα είνε απλώς συμπαθητική φλυαρία και χιουμοριστική προσπάθεια χωρίς ικανοποιητικούς καρπούς. Λείπει η σπιρτάδα, η εξυπνάδα. Δεν υπάρχουν επιτυχημένοι σατιρικοί μύδροι.
Επίσης ο Μαμάκης αναφέρθηκε στη μουσική του Κατριβάνου, την οποία χαρακτήρισε "ενδιαφέρουσα στο είδος της ... αν και το μελωδικό της στυλ έρχεται σε κάποια αντίθεσι με τις τωρινές συνήθειες του μεγάλου Κοινού".
 |
| Το θιασαρχικό σχήμα του Περοκέ |
Η κριτική του Μαμάκη προκάλεσε σειρά... επιστολών στις εφημερίδες. Ο Χρήστος Χαιρόπουλος με αφορμή το σχόλιο για τις τωρινές μουσικές συνήθειες του κοινού, βρήκε την ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί, τόσο στο Έθνος, στο οποίο έγραφε καθημερινά, όσο και στην Αθηναϊκή, για το μουσικό κλίμα της εποχής που ευνοεί είτε τις παραφωνίες της τζαζ είτε τα ρεμπέτικα τραγούδια, παραγκωνίζοντας τη μελωδία. Μια μέρα μετά ο σκηνογράφος Γιώργος Ανεμογιάννης έστειλε επιστολή στο Έθνος για να διαμαρτυρηθεί για τις περσινές διακηρύξεις του Δημήτρη Γιαννουκάκη, ο οποίος τασσόταν το 1952 υπέρ του πνευματώδους κειμένου μιας επιθεώρησης και κατά του σκηνικού πλούτου, τον οποίο καθιέρωσε ο Ανεμογιάννης στο θέατρο Βέμπο από το 1950 με το Βίρα τις άγκυρες. Οπότε, γράφει ο Ανεμογιάννης, περίμενε να δει στο Περοκέ μια επιθεώρηση πνευματώδη παιγμένη μπροστά σε ένα απέριττο ριντό. Αντ' αυτού είδε μια επιθεώρηση με φανερή την προσπάθεια επίδειξης θεαματικού πλούτου και με κείμενα που απέφυγε να κρίνει ο ίδιος, αλλά παρέπεμψε στη γνώμη του Μαμάκη...
Σε απάντηση στους Μαμάκη και Ανεμογιάννη, ο Δημήτρης Γιαννουκάκης έστειλε επιστολή σε πρωινή εφημερίδα, στην οποία, φαίνεται, απέδωσε στον Μαμάκη φθόνο, γιατί είχε προ 20ετίας γράψει μια επιθεώρηση που ήταν αποτυχία. Σε αυτό ο Μαμάκης απάντησε: "Λησμονεί όμως ότι εγώ δεν ξανάγραψα ύστερα από την αποτυχία. Εκείνος όμως δυστυχώς παρά τις αποτυχίες του επιμένει να γράφη". Για τον δε Ανεμογιάννη ο Γιαννουκάκης έγραψε ότι το θέαμα του Ανεμογιάννη πλήττει όχι μόνο το χιούμορ "αλλά και ολόκληρη την επιχείρησι της Σοφίας Βέμπο, γιατί με το να έχη δυο χρονιές τον Ανεμογιάννη σκηνογράφο της η Βέμπο, δεν μπόρεσε να κάνη τρίτη χρονιά θίασο. Την βούλιαξε ο Ανεμογιάννης". Οπότε η Σοφία Βέμπο (ή πιθανότατα ο Μίμης Τραϊφόρος) ανέλαβε να απαντήσει για λογιαρασμό του θεάτρου της αλλά και του σκηνογράφου στέλνοντας επίσης μια επιστολή στο Έθνος, στην οποία τονίζει πως η επιχείρησή της δεν βούλιαξε ούτε πρόκειται να βουλιάξει και θυμίζει ότι τον Ανεμογιάννη τον είχε συνεργάτη τις τρεις προηγούμενες χρονιές και θα τον έχει και για τέταρτη. Προσθέτει μάλιστα "χωρίς φόβο και πάθος" πως οι επιθεωρήσεις που ανέβασε στο θέατρό της "κατά ένα μεγάλο ποσοστό, οφείλουν τη θριαμβευτική επιτυχία τους στις σκηνογραφικές του δημιουργίες". Διαμαρτύρεται λοιπόν για την αδικία σε βάρος του συνεργάτη της μια και πιστεύει "πως δεν είνε σωστό τα προσωπικά συμφέροντά μας να μας οδηγούν σε πράξεις που θίγουν καλλιτεχνικά τους όσους ανθρώπους με ταλέντο διαθέτει το ελληνικό Θέατρο".
 |
| Η Καίτη Ντιριντάουα και ο Κυριάκος Μαυρέας στις πρόβες της επιθεώρησης Πουλιά στον αέρα Πηγή: Έθνος, 23-5-1953 |
Όμορφος κόσμος το (επιθεωρησιακό) θέατρο, αγγελικά πλασμένος... Τελικά ο Τζων Αρνίδης έπεισε τον Ανεμογιάννη να συνεργαστεί με το θέατρο Περοκέ στην επιθεώρηση Και ο μήνας έχει εννιά που διαδέχτηκε τα Πουλιά στον αέρα, τα οποία άντεξαν για ενάμιση μήνα, σε ένα δύσκολο θεατρικό καλοκαίρι για όλα τα θέατρα, πρόζας και μουσικά--με εξαίρεση το θέατρο Ακροπόλ που θριάμβευε με την επιθεώρηση Τριάντα το δολάριο... Με το Και ο μήνας έχει εννιά, όμως, θα ασχοληθούμε άλλη φορά...
 |
| Το εξώφυλλο του προγράμματος της επιθεώρησης Πουλιά στον αέρα από την ιστοσελίδα του Facebook Μουσικό Θέατρο του ηθοποιού και χορευτή Γιάννη Χριστόπουλου |
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου