Στις 29 Ιουλίου 2004 πέθανε η Ρένα Βλαχοπούλου. Ήταν Πέμπτη, στις επτά το απόγευμα. Σήμερα συμπληρώνονται δεκαεφτά χρόνια και διάλεξα δεκαεφτά ατάκες από τις παλιές ταινίες της για να τιμήσω την επέτειο. Άλλες πιο δημοφιλείς, άλλες λιγότερο, φαντάζομαι, είναι όμως όλες τους ατάκες που κάθε φορά που βλέπω τις ταινίες, περιμένω να τις ακούσω για να χαμογελάσω. Δεν είναι πάντα κάτι πνευματώδες αυτό που λέει, αλλά έχει σημασία ο τρόπος που το λέει: αιφνιδιασμός, απορία, αυτοσαρκασμός, γκρίνια, θυμός υποδόριος που είναι έτοιμος να εκραγεί, νεύρα που συγκρατούνται με το ζόρι... Εύχομαι οι δεκαεφτά επιλογές μου να φέρουν και σε σας δεκαεφτά χαμόγελα...
Πρώτη ατάκα, από τη δεύτερη ελληνική ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου, το Όταν λείπει η γάτα που προβλήθηκε την άνοιξη του 1962. Σενάριο Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Το υπηρετικό προσωπικό ετοιμάζεται να γλεντήσει κρυφά από τα αφεντικά και η Μαριγώ αγωνιά μήπως τα αφεντικά πάρουν ένα αυτοκίνητο και επιστρέψουν από την Αίγινα, ώσπου πληροφορείται ότι η Αίγινα είναι νησί...
Η δεύτερη ατάκα προέρχεται από τη δεύτερη ταινία της Ρένας στη Φίνος Φιλμ. Ένα κορίτσι για δύο του Γιάννη Δαλιανίδη, μεταφορά της κωμωδίας των Ν. Τσιφόρου και Π. Βασιλειάδη Ερωτευτείτε παρακαλώ. Η χήρα Πολυξένη αντιδρά σε μια εκμυστήρευση του επίδοξου μνηστήρα της Προκόπη...
Η τρίτη και η τέταρτη ατάκα είναι από το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη Κάτι να καίει που προβλήθηκε τον Γενάρη του 1964. Η Σοφία συνομιλεί με τον ρεσεψιονίστ ενός ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης.
Η πέμπτη ατάκα προέρχεται επίσης από το Κάτι να καίει. Αυτή τη φορά η Σοφία επιχειρεί να απευθυνθεί σε έναν ρεσεψιονίστ άλλου ξενοδοχείου που της μιλά όμως στα γαλλικά.
Η έκτη και έβδομη ατάκα προέρχονται από την κινηματογραφική μεταφορά της Χαρτοπαίχτρας του Δημήτρη Ψαθά που προβλήθηκε τον Γενάρη του 1965. Οι συγκεκριμένες ατάκες δεν υπάρχουν στο κείμενο της θεατρικής κωμωδίας, άρα ανήκουν στον Γιάννη Δαλιανίδη. Η Αλέκα ικετεύει τη Λελέ να μείνει να παίξουν οι δυο τους "ένα ψιλούτσικο", αλλά εκείνη της λέει ότι πρέπει να φύγει γιατί το πρωί θα έρθει γυναίκα για την μπουγάδα.
Αφού φύγει η Λελέ, η Αλέκα γκρινιάζει για τη μοίρα της...
`
Περνάμε σε άλλη μια κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά που γύρισε την άνοιξη του 1965 για τη Φίνος Φιλμ ο Γιάννης Δαλιανίδης: Φωνάζει ο κλέφτης. Η Λία τα βάζει με τον σύζυγό της Σόλωνα, ο οποίος προσπαθεί να κάνει τη βραδινή προσευχή του...
Για την ένατη ατάκα μεταφερόμαστε από τη Φίνος Φιλμ στον οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Στην ταινία Βίβα Ρένα, παραγωγή του 1967 σε σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία του Κώστα Καραγιάννη, ο Στρατάκιας λέει στην αδελφή του Ρένα ότι αν τον είχε αφήσει να συνθέσει, θα γινόταν ο "Στράους της Ελλάδος"!
Επιστρέφουμε στη Φίνος Φιλμ, για το "δέκα το καλό", την Παριζιάνα, που προβλήθηκε τον Δεκέμβρη του 1970. Μια ατάκα που δεν υπάρχει στο σενάριο της ταινίας (ευχαριστώ τον συλλέκτη Κώστα Πατσαλή για την πληροφορία), άρα πρόκειται για προσθήκη είτε της Ρένας είτε του Δαλιανίδη στις πρόβες και στο γύρισμα του πλάνου. Η Πελαγία προσπαθεί να ηρεμήσει τον Βαγγέλη που θέλει να γράψει ένα τρελό σέικ για τον απελπισμένο έρωτά του.
Την άνοιξη του 1970 προβάλλεται η ταινία που η Ρένα αγαπούσε πιο πολύ: Μια τρελή τρελή σαραντάρα, κινηματογραφική μεταφορά από τον Γιάννη Δαλιανίδη της κωμωδίας των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου Σαράντα και... Η ενδέκατη ατάκα προέρχεται από τον καυγά ανάμεσα στην Τζένη και τα αδέλφια της για τον κύριο Χατζηθωμά...
Την επόμενη σεζόν η Ρένα γίνεται πρώτα Η θεία μου η χίπισσα και περιμένει με λαχτάρα τα γράμματα της κόρης της που σπουδάζει στην Αμερική. Τη δωδέκατη ατάκα την απευθύνει στον ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου που της δίνει ένα γράμμα.
Και στη συνέχεια γίνεται Μια Ελληνίδα στο χαρέμι: η Ρένα θρηνεί για τον πλούσιο θείο που πέθανε και μαλώνει με τις άλλες ανηψιές του για τη μοιρασιά της περιουσίας.
Στο νούμερο δεκατέσσερα ομαδοποιώ ατάκες του μέντιουμ Ρένα Μπιμπίδου από την ίδια ταινία φυσικά...
Την επόμενη σεζόν Η κόμησσα της Κέρκυρας μας δίνει τη δέκατη πέμπτη και την δέκατη έκτη ατάκα. Η σιόρα Αγγιολίνα αμφισβητεί τις μουσικές γνώσεις του μάνατζερ ενός καλλιτεχνικού ομίλου από την Ιταλία...
Και αργότερα συνομιλεί με τον άλλο μάνατζερ που τη ρωτά αν έχει τηλέφωνο.
Κυρία Βλαχοπούλου, για άλλη μια χρονιά "η σκέψη μου σε σας πετά", στους ρόλους σας, στις ατάκες σας, στα τραγούδια σας και σας ευχαριστώ, όπως πάντα, για τα πολύτιμα δώρα σας...
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου