Στις 12 Μαΐου 1945 η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανίστηκε εκτάκτως στο πρόγραμμα του βαριετέ Πεύκα, στο Ζάππειο. Διευθυντής ορχήστρας των Πεύκων εκείνο το καλοκαίρι ήταν ο στενός συνεργάτης της Ρένας, ο Γιάννης Σπάρτακος, οπότε η Ρένα δέχτηκε να ενισχύσει τις εμφανίσεις του Σπάρτακου σε τέσσερις βραδινές μόνο παραστάσεις (8-10μμ), μέχρι τις 15 Μαΐου (λίγες μέρες μετά θα ξεκινούσε τις εμφανίσεις της στην επιθεώρηση του θεάτρου Ακροπόλ Μπλε και άσπρο--θα τα πούμε αργότερα αυτά...).
Επικεφαλής του προγράμματος των Πεύκων ήταν το ζευγάρι Νίκος Σταυρίδης και Ξένη Δράμαλη. Οι δύο δημοφιλείς ηθοποιοί είχαν λείψει αρκετό καιρό από την Αθήνα--μέρος της Κατοχής το πέρασαν στη Θεσσαλονίκη--και το κοινό των Πεύκων τους υποδέχτηκε θερμά (ο Σταυρίδης ήταν επίσης ο καλλιτεχνικός διευθυντής αυτού του βαριετέ). Η άλλη μεγάλη ατραξιόν ήταν η Νινή Ζαχά, που από προπολεμικό παιδί-θαύμα είχε εξελιχθεί σε έφηβη-θαύμα (και σύντομα θα ήταν μια ολοκληρωμένη ενήλικη καλλιτέχνιδα). Η "'μικρούλα φαινόμενο' που ξεπερνά κάθε όριο επιτυχίας" έγραψε για εκείνη ο Γιάννης Φερμάνογλου (ας μην ξεχνάμε ότι η Ζαχά, εκτός από καλή φωνή, ήταν και εκτελέστρια 12-14 οργάνων--και η ίδια είχε χάσει τον λογαριασμό--, ενώ χόρευε επίσης καταπληκτικά κλακέτες). Κονφερανσιέ των Πεύκων ήταν ο Φίλων Αρίας και ο Λάμπρος Ζούνης. Εμφανίζονταν ακόμα ο τραγουδιστής και ηθοποιός Νίκος Καζής (γνωστός από ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του '50) και οι ηθοποιοί Χριστίνα Κατακάλου, Μαρίκα Μαντινειού (η πρώτη "Αρετούσα" των Απάχηδων των Αθηνών που έπαιξε τον ρόλο και στις δυο κινηματογραφικές εκδοχές της οπερέτας), η Ντόρα Νούσα και ο Γιάννης Ιωαννίδης, καθώς επίσης και το χορευτικό Φιλοσόφου-Μανγκρέλ. Τα κείμενα του πρώτου προγράμματος των Πεύκων έγραψε ο Μήτσος Βασιλειάδης.
Το άλλο μεγάλο βαριετέ του Ζαππείου ήταν φυσικά η Όαση. Επικεφαλής οι κωμικοί Μητσάρας (που χαλούσε κόσμο ως "ξεπεσμένος Χίτλερ" και Γιάννης Σπαρίδης (για ένα διάστημα στην Κατοχή ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός). Διευθυντής της ορχήστρας ήταν ο Γιώργος Μυρογιάννης, επίσης δοκιμασμένος σε τζαζ συνθέσεις, και ανάμεσα στους σολίστες της ορχήστρας του βρισκόταν και ο ανερχόμενος τότε Γιώργος Μουζάκης. Μεγάλη ατραξιόν του προγράμματος ήταν φυσικά η Μπέλλα Σμάρω, "μοναδική και ασυναγώνιστος χορεύτρια", κατά τον Φερμάνογλου, που βρίσκεται σε "μια εξαιρετική φόρμα" και "συναρπάζει κυριολεκτικώς τους θεατάς" (θυμίζω ότι η Μπέλλα Σμάρω είχε δώσει μια τουαλέτα της στη Ρένα Βλαχοπούλου, όταν η νεαρή Κερκυραία πρωτοξεκινούσε στην Όαση το 1940, ενώ ήταν κουμπάρα και σε έναν από τους δύο πρώτους γάμους της--νομίζω στον πρώτο, με τον ποδοσφαιριστή Κώστα Βασιλείου). Κονφερανσιέ στην Όαση εκείνο το καλοκαίρι ήταν ο Κώστας Παπαχρήστος, ενώ εμφανίζονταν ακόμα ο μεταμορφωτής Γιώργος Χριστοδούλου (μεταμορφωτές ήταν οι άντρες κωμικοί που μιμούνταν γυναίκες--πιο γνωστός όλων ήταν ο Ζαζάς), η Μαίρη Λωράνς, η Δίτη Λίντα, ο Νίκος Κωνσταντινίδης, ο Μ. Δημητρίου και ο τυπίστας Γ. Οικονομίδης, "καλός και μετρημένος ... καλλιτέχνης που ξαναβρήκε την θέσι του". Ακροβατική ατραξιόν ήταν το Ντούο Σούλης και στο τραγούδι "το αηδόνι της Αθήνας" Ρένα Κοτοπούλου (ο Φερμάνογλου έγραψε πάντως πως από το πρόγραμμα "λείπει μία ντιζέρ κλάσεως").
Τα Πεύκα ήταν σοβαρός ανταγωνιστής της Όασης, αλλά η Όαση μάλλον παρέμενε η αδιαφιλονίκητη νικήτρια όλων των θερινών θεαμάτων. Συγκεκριμένα διαβάζουμε ότι την Κυριακή 6 Μαΐου είχε 7.000 θεατές στις δύο παραστάσεις της και την Τρίτη 8 Μαΐου 6.500 θεατές!
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου