Στις 18 Δεκεμβρίου 1990 είχατε μια τελευταία ευκαιρία να αγοράσετε το 50ό τεύχος του περιοδικού ΚΑΙ, που κυκλοφόρησε στις 12 Δεκεμβρίου και περιείχε μια συνέντευξη που έδωσε η Ρένα Βλαχοπούλου στην Κική Σεγδίτσα. Επιπλέον όμως επεφύλασσε μια έκπληξη για τις/τους αναγνώστριες/-στες και τις/τους θαυμάστριες/-στές της Ρένας, αφού τη συνέντευξή της συμπλήρωνε μια συνέντευξη του Γιώργου Λαφαζάνη, ο οποίος μίλησε στη δημοσιογράφο για την αγαπημένη του σύζυγο. Ας διαβάσουμε πρώτα τη συνέντευξη της Ρένας.
Ρένα Βλαχοπούλου
ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ
Το άλλο πρόσωπο της πρώτης κυρίας του ελληνικού μουσικού θεάτρου είναι μια γυναίκα με αστείρευτο χιούμορ, αυθόρμητη και...πολύ θηλυκή, όπως η ίδια ομολογεί. Είναι το πρόσωπο μιας γυναίκας που ξέρει να δίνει.
Της Κικής Σεγδίτσα
Οκτώ παρά τέταρτο είπε και ακριβώς στην ώρα της έφτασε η Ρένα Βλαχοπούλου στο Θέατρο "Ακροπόλ". Κι όχι μόνη... Ακολουθούμενη από τον Μάο, το σκύλο της, που είναι σοβαρός θεατρόφιλος και φανατικός θαυμαστής της.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να πει πως η Ρένα τον έστησε. Είναι τόσο συνεπής στα ραντεβού της που φέρνει πολλές φορές τους άλλους σε δύσκολη θέση, επειδή τους προλαβαίνει. Στρώνεται στην πολυθρόνα του καμαρινιού της κι αρχίζει να βάφεται. Βλέποντας στον καθρέφτη της το θεατρικό επιχειρηματία Θάνο Μαρτίνο να περνάει έξω από την πόρτα τον ρωτάει: "Πώς είμαστε Θάνο;"
"Γεμάτοι, Ρένα μου", της απαντά.
"Δόξα σοι ο Θεός, πάμε καλά. Σχίζουμε", λέει γυρίζοντας σε μένα. Ξαφνικά συνοφρυώνεται.
"Μπορείς να μου πεις, ψυχή μου, γιατί χαμογελάς υπογείως;" κάνει με τη γνωστή κερκυραϊκή προφορά της, που συχνά θυμάται.
--Αναρωτιέμαι με αυτό το πάθος που έχεις για το θέατρο αν σκέφτηκες ποτέ να το εγκαταλείψεις για ένα μεγάλο έρωτα.
--Όχι, για τον έρωτα δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο, αν και είχα ξέρεις έρωτες κι έρωτες. Πολλούς! Αγάπησα πολλές φορές.
--Κι αγαπήθηκες.
--Γεγονός... Αγάπησα κι αγαπήθηκα. Πρόσεξε, χωρίς να έχω τίποτα το ιδιαίτερο, Δεν ήμουν δηλαδή η σεξουαλική, ας πούμε, γυναίκα. Όχι. Ήμουν γυναίκα ωραία για τον άντρα. Να τον περιποιηθώ, να τον αγκαλιάσω, να τον πλύνω, να τον σιδερώσω, να του μαγειρέψω. Είχα όλα αυτά τα προσόντα. Μου άρεσε να είμαι θηλυκό. Να μην είμαι αδιάφορη στον άντρα που είχα πλάι μου. Πρέπει να σου πω πως είχα δεσμούς μακροχρόνιους... Όχι, δεν είχα μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου.
--Πόσους γάμους έχει κάνει, Ρένα;
--Τι είναι αυτό;... Εννοείς αν έχω κάνει δηλαδή καμιά εικοσαριά γάμους; Τρελάθηκες;
--Τρεις δεν έχεις κάνει;
Κουνάει το κεφάλι καταφατικά κι επαναλαμβάνει:
--Τρεις. Ο ένας όμως δεν πιάνεται.
--Δηλαδή;
--Άφησέ το.
--Ο πρώτος ποιος ήταν;
--Ο Γιαννάκης Κωστόπουλος, ο τραπεζίτης. (Σημείωση του Rena Fan: ο πρώτος ήταν ο ποδοσφαιριστής Κώστας Βασιλείου, που προφανώς δεν είχε καμιά διάθεση να τον θυμηθεί, όπως θα δούμε και παρακάτω).
--Σου λείπουν τα παιδιά;
--Δεν ξέρω αν στενοχωριέμαι που δεν έχω... Και θα μπορούσα να 'χω. Άφησέ το, σου λέω... Είχα πολλές υποχρεώσεις κι έπειτα με αυτή τη δουλειά ποιος θα μου τα μεγάλωνε; Η μάνα πρέπει να μεγαλώνει το παιδί.
--Μίλησέ μου για το γάμο σου, που, όπως είπες, δεν πιάνεται.
--Τι τα θες αυτά τώρα; Εκείνος ο γάμος, βρε παιδί μου, δεν μετράει. Έγινε στην Αμερική για να πάρω τα χαρτιά και να μείνω. Γάμος με συνεννόηση απ' αυτούς που γίνονται στην Αμερική.
--Είχες πάρει τέτοια απόφαση; Θα στερούσες από εμάς αυτό το αστείρευτο ταλέντο σου;
--Ήταν τότε που είχα πάει στην Αμερική με τον Σπάρτακο.
--Αμερικανός ο σύζυγος;
--Σύζυγος εντός εισαγωγικών. Άνευ επαφής.
--Αυτό που λέμε λευκός γάμος;
--Έτσι.
Φασαρία έξω από το καμαρίνι αποσπά την προσοχή μας. "Ακούς;" λέει η Ρένα. "Ο Μάο υποδέχεται τους συναδέλφους. Αυτά τα γρυλίσματα που ακούς είναι φιλιά. Τους γνωρίζει όλους, ξέρεις.
--Κι ο τρίτος και ουσιαστικός γάμος είναι αυτός με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Έτσι;
--Με τον οποίο κλείσαμε 25 χρόνια μαζί. Είμαστε αγαπημένοι, δεμένοι.
--Πώς είναι ο Γιώργος ως οικογενειάρχης;
--Όλοι αυτοί οι Ανατολίτες έχουν ένα προσόν, απ' ό,τι ξέρω. Είναι ίσως μονογαμικοί.
--Το ίσως μου άρεσε...
--Ίσως, γιατί επιφυλασσόμεθα, γιατί δεν ξέρουμε τι γίνεται πίσω από την πλάτη μας... Καλός οικογενειάρχης, ήσυχος, ήρεμος, αγαπητός σε όλους, αγαπά τους άλλους, ξέρει να φερθεί. Σ' όλα αυτά πρόσθεσε και το "κουβαρντάς". Στη δουλειά μου δεν επεμβαίνει.
--Ζηλιάρης είναι;
--Πρέπει, αλλά δεν το δείχνει.
--Εσύ, Ρένα, ζηλεύεις τον Γιώργο;
--Βεβαίως, αλλά δεν έχω δει τίποτα.
--Τι θα συνιστούσες στις γυναίκες που ξεκινούν να κάνουν οικογένεια;
--Πρώτα-πρώτα οι κοπέλες, αν δεν ξέρουν από νοικοκυριό και σπίτι, να μην παντρεύονται, και να μην παντρεύονται πολύ νέες. Στα 17 και 18 να πούμε. Να έχουν αποκτήσει κάποια πείρα, ακόμα και απογοήτευση, γιατί αλλιώς ο γάμος τους δεν θα στεριώσει.
--Είχες ερωτικές ιστορίες με συναδέλφους;
--Όχι. Και ξέρεις γιατί; Όταν τον βλέπεις στα καμαρίνια ή τον ακούς να λέει βλακείες αυτός κι εγώ λέω άλλες τόσες (κάνουμε, βλέπεις, καραγκιοζιλίκι), δεν εμπνέεσαι. Εγώ είχα πάντα εξωθεατρικούς φίλους.
Στη συνέχεια μιλάει για το πόσο ωραία ήταν η καριέρα της.
--Από Θεού μελετημένα ήταν όλα. Δεν πήγα σε σχολείο εγώ, βλέπεις.
--Αλήθεια, Ρένα, έχεις πίστη;
--Μεγάλη. Ο Άγιος που πιστεύω πως με προστατεύει είναι ο Άγιος Νεκτάριος. Όταν έπαιζα στο "Ρεξ", έβγαλα ένα ογκίδιο κάτω από το λαιμό και δεν μπορούσα να δουλέψω.
Στη συνέχεια την παρακαλώ να μου αφηγηθεί ένα περιστατικό που να δείχνει την αγάπη του κοινού.
"Είναι τόσα πολλά...", λέει. "Δεν θα ξεχάσω όμως την Αιγυπτιώτισσα κυρία Καίτη, που δεν έλειπε από το θέατρο. Ένα φεγγάρι την έχασα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε σπίτι καταβεβλημένη. 'Αυτό είναι για σένα' μου είπε δίνοντάς μου ένα κουτάκι: 'Κάτι για να με θυμάσαι, γιατί εγώ θα πεθάνω'. 'Χριστός και Παναγία΄, έκανα. Άνοιξα το κουτί και μέσα ήταν μια τεράστια καρφίτσα. 'Γιατί να τη στερηθείτε;', της είπα. 'Έχω τόσες εγώ'. 'Όχι τέτοια', μου απάντησε. 'Αυτή είναι αληθινή, με μπριγιάν'. Τα έχασα. Την ευχαρίστησα και παρατήρησα. 'Με προβληματίζετε πολύ, αγαπητή κ. Καίτη. Εσείς λέτε ότι θα πεθάνετε και μου τη δίνετε. Άμα πεθάνω εγώ πού πρέπει να τη δώσω;' Δηλαδή σκέφτηκα πως από χέρι σε χέρι πάνε τα πράγματα. Θεός σχωρέσ' την ψυχούλα της".
--Πώς ξεκίνησες την καριέρα σου, Ρένα;
--Με το τραγούδι. Ήρθαμε οικονομικά κατεστραμμένοι και μας έδωσε ο Δήμος ένα σπίτι στην Κάνιγγος. Βρήκα στην "Όαση", τραγούδησα κι από εκεί άρχισαν όλα. Με πήρε ο Μακέδος και ξεκίνησα καριέρα. Το πρώτο μου θεατρικό φουστάνι μου έραψαν η Λαζαρίδου και η Βέμπο, Θεός σχωρέσ' την ψυχούλα τους κι ας είναι ελαφρύ το χώμα τους. Ήταν ένα άσπρο φουστάνι με γιακαδάκι δαντελένιο. Είπα τότε το τραγούδι "Μικρή Χωριατοπούλα".
Καθώς οι μνήμες της ξετυλίγονται, η Ρένα, που μας χαρίζει γέλιο, διακατέχεται από έκδηλη συγκίνηση. Μιλάει για την άνοδό της. Για την αίσθηση του χιούμορ που έχει και που βοήθησε την καριέρα της. Για το πόσο ενημερώνεται καθημερινά για τις πολιτικές εξελίξεις από τις εφημερίδες και αλλάζει αυθόρμητα τα κείμενα των νούμερων που παίζει ανάλογα με τα γεγονότα.
--Πώς προλαβαίνεις με ταινίες, σίριαλ και θέατρο ν' ασχολείσαι και με το Δήμο;
--Θεωρώ υποχρέωσή μου να βοηθήσω τον τόπο, ως δημοτική σύμβουλος.
--Τι άλλο κάνεις αυτόν τον καιρό από το να παίζεις στην επιθεώρηση "[Ούτε] Ψηλός στον... κόρφο μας" στο "Ακροπόλ";
--Γυρίζω ένα σίριαλ, ατιτλοφόρητο ακόμη, στο οποίο παίζω μια τρελή. Το γράφει ο τρομερός Ρώμας. Κάνω τη γυναίκα ενός δικηγόρου που έχει τη μανία να... δικηγορεί.
--Και μετά μας απειλείς πως θα τα παρατήσεις όλα... Ας γελάσω.
--Κάποτε θα τα παρατήσω.
 |
| Με αυτή τη φωτογραφία προανήγγειλε το περιοδικό τη συνέντευξη στο προηγούμενο τεύχος του. ΚΑΙ, 5-12-1991 |
Ο Μάο επεμβαίνει στη συζήτηση με γαβγίσματα. "Κάθισε φρόνιμα βρε... Έχουμε επισκέψεις... Φύγε από το κέντημά μου".
--Τι κάνεις; Κεντάς εδώ στο καμαρίνι; Για σένα;
--Κοίταξε να δεις, με έχουν λογοδοσμένη και κάνω την προίκα μου. Για τον αρραβώνα μου, δηλαδή... Αυτό λέω στον άντρα μου! "Γιώργο μου, σκοπεύω να αρραβωνιαστώ". "Άντε", μου απαντά, "η ώρα η καλή". "Άει στο διάβολο", του κάνω εγώ. "Με κοροϊδεύεις;" "Αφού εσύ κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, τι θα κάνω εγώ;" λέει εκείνος και γελάμε.
--Δεν νομίζεις πως η επιθεώρηση στερείται γυναικείων στελεχών;
--Υπάρχουν κάποια γυναικεία στελέχη κι όλο και κάτι βγαίνουν. Τώρα έχουμε αυτή την Έλντα Πανοπούλου, μεγάλο ταλέντο. Η επιθεώρηση θέλει ανθρώπους με ακτινοβολία, να χορεύει να τραγουδάει, να 'χει ταμπεραμέντο. Πάντως, με στεναχωρεί που δεν βγαίνουν καλλιτέχνες με τόσα στοιχεία.
Αλλαγή συζήτησης.
--Τι ρόλο παίζει το χρήμα στη ζωή σου;
--Εγώ μεγάλωσα με στερήσεις και υπέφερα με τα οικογενειακά. Κατοχή, βλέπεις. Αυτό ήταν ένα μάθημα τρομερό που με ανάγκασε να γίνω οικονόμα. Έβγαζα π.χ. 10, έτρωγα τα 3. Αυτά που έχω αποκτήσει, τα ντουβάρια δηλαδή, τ' απέκτησα με ιδρώτα και κόπο. Και δοξάζω τον Θεό που αυτή τη στιγμή ζω άνετα.
--Βοηθούσες όμως και πολύ κόσμο.
--Από μικρή ήμουν έτσι. Έδινα την μπουκιά μου. Μου αρέσει να δίνω. Δεν μπορώ να δω δυστυχία. Ποιος θα τα πάρει μαζί του;
Ξαφνικά πετάγεται. "Βγαίνω στη σκηνή", μου λέει κι εξαφανίζεται. Η θύελλα των χειροκροτημάτων από τους θεατές φτάνει ως τ' αυτιά μου. Τρέχω στην πλατεία για ν' απολαύσω μαζί του τη "Μαντάμ Βλαχό" στο Μουσείο της Μαντάμ Τυσσώ και να ενώσω το χειροκρότημά μου με το δικό τους. (Σημείωση του Rena Fan: το νούμερο λεγόταν "Το Μουσείο της Μαντάμ Βλαχό" και η Ρένα παρουσίαζε τα κέρινα ομοιώματα Ελλήνων πολιτικών).
 |
| Η Ρένα στο νούμερο "Στο Μουσείο της Μαντάμ Βλαχό" της επιθεώρησης Ούτε Ψηλός στον κόρφο μας που ανέβηκε στο θέατρο Ακροπόλ τη χειμερινή σεζόν 1990-91 Φωτογραφία από το περιοδικό ΚΑΙ, 6-2-1991 |
Γιώργος Λαφαζάνης:
"Η ΡΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΗΛΥΚΟ!"
Είναι ο σύζυγος της πρώτης κυρίας της ελληνικής μουσικής σκηνής, αλλά ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε σαν τέτοιος. Ο Αλέκος Σακελλάριος έχει πει γι' αυτόν πως "είναι ο μοναδικός εξωθεατρικός σύζυγος ηθοποιού που δεν τον ξέρασε τον θέατρο. Που οι άνθρωποί του τον αγαπούν και τον εκτιμούν". Ποτέ ο Γιώργος Λαφαζάνης δεν αποτέλεσε την... ουρά της γυναίκας του.
--Είσαι σύζυγος μιας μεγάλης ηθοποιού, αλλά δεν τρέχεις πίσω της. Δεν τρέχεις στο θέατρο που εργάζεται κ.λπ.
--Δεν ασχολούμαι, γιατί είναι ένας χώρος άγνωστος για μένα. Μόνο όταν συζητώ με την Ειρήνη (έτσι την αποκαλώ εγώ) ή αν βρεθώ ανάμεσα σε καλλιτέχνες, γίνομαι σχετικός με αυτό.
--Δεν έγινες ποτέ ο κύριος της κυρίας...
--Δεν θα το 'θελα ποτέ. Δεν μου πάει και για να πετύχω κάτι τέτοιο, έχω καταβάλει προσπάθειες. Διότι το επάγγελμα το δικό μου, του εμπόρου φωτιστικών, με το επάγγελμα της γυναίκας μου, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ήθελε δύναμη και κουράγιο να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση. Για να ξεφύγεις λοιπόν από μια σχέση δύο ανθρώπων που ο ένας είναι γνωστός στο πανελλήνιο κι ο άλλος ένας έμπορος μέσα στους τόσους απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Έτσι είναι αδύνατον να περάσω σαν... ο κ. Βλαχόπουλος.
--Πώς γνώρισες τη Ρένα;
--Κατά τρόπο κινηματογραφικό. Πραγματικά γίνεται σενάριο. Στο δρόμο γνωριστήκαμε. Δηλαδή μέσα από τα αυτοκίνητά μας, προσπερνώντας ο ένας τον άλλο. Γυρίσαμε, κοιταχτήκαμε. Δεν τη γνώρισα. Απλώς είδα μια ωραία γυναίκα που με κοίταξε και μου χαμογέλασε. Η δική μου συντροφιά μου είπε ότι ήταν η Βλαχοπούλου. Χαθήκαμε. Εκείνη προσπέρασε, εγώ έμεινα πίσω. Αυτό ήταν. Ξανασυναντηθήκαμε συμπτωματικά πάλι σ' ένα εστιατόριο στην Κυψέλη... Ένα βράδυ πήγα στο θέατρο, όμως δεν τολμούσαμε ούτε να συστηθούμε. Όταν αυτό έγινε, μου είπε πως πραγματικά περίμενε να με δει. Από τη βραδιά εκείνη που μιλήσαμε, είμαστε μαζί, εδώ και 25 χρόνια. Μια ζωή.
--Πώς είναι ως σύζυγος;
--Εκτός από τα καλλιτεχνικά της προσόντα, έχει και... σπιτικά. Ως σύζυγος, βέβαια, δεν παύει να είναι και δύσκολη, κι αυτό οφείλεται στο επάγγελμά της. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια τέτοια γυναίκα όπως οποιαδήποτε άλλη. Η Ειρήνη είναι σαν μικρό παιδί, αλλά παιδί που αλλάζει και πολλές φορές δεν ξέρεις πώς να την αντιμετωπίσεις.
--Με τη δουλειά σου ασχολείται;
--Όχι άμεσα, όπως κι εγώ άλλωστε με τη δική της.
--Τη ζηλεύεις λίγο;
--Ναι. Όταν την πρωτογνώρισα, είχα έρθει και στα χέρια με θαυμαστές που την περιτριγύριζαν. Πέρασε καιρός για να χωνέψω ότι δεν είναι γυναίκα του σπιτιού και του γραφείου, ότι θα υπάρχουν χιλιάδες θαυμαστές. Το ξεπέρασα. Πολλές φορές, βέβαια, προσπαθεί να μου προκαλέσει ζήλια. Είναι θηλυκό, βλέπεις. Ξέρει να με δουλέψει, γιατί ξέρει πού πονάω. Ξαφνικά της έρχεται να με προκαλέσει. Βλέπεις, ακόμα και τώρα που είμαστε 25 χρόνια παντρεμένοι, προκαλεί το ενδιαφέρον των αντρών, ακριβώς για το λόγο που είπα, γιατί είναι θηλυκό... Τώρα έχω τη δύναμη και τα σταθμίζω, αλλά... αλλά... Κοίταξε, για την Ειρήνη θα μπορούσαμε να μιλάμε χρόνια, θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους βιβλίων. Αν είχα λογοτεχνικό ταλέντο, θα το έκανα. Η Ειρήνη είναι μια αστείρευτη πηγή. Γυναίκα με πολλά ατού για τον άντρα. Σε γεμίζει, δεν σ' αφήνει να πλήξεις, όλα όσα κάνει δε, τα κάνει αυθόρμητα. Ακόμα και η κακή της συμπεριφορά είναι αυθόρμητη. Σου λέω είναι και δύσκολη. Αλλά όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν βλέπεις παρά μόνο την καρδιά του, την ψυχή του. Αυτό πιστεύω κράτησε εκείνη κοντά μου κι εμένα κοντά της.
--Μίλησέ μου για σένα.
--Δεν έχω τίποτα να πω για μένα. Είπαμε πως για την Ειρήνη θα μιλήσουμε. Αυτό που έχω να πω είναι πως είμαι ευτυχισμένος που δεν έχω σκοπιμότητες και που με αγαπούν και μ' εκτιμούν. Δεν συμμετείχα ποτέ σε πράγματα που αφορούν την Ειρήνη, γιατί θα γινόμουν καραγκιόζης. Δεν μπαίνω σε χωράφια ξένα. Συμμετέχω στις συζητήσεις, βέβαια, αλλά έχω δει πολλά. Παρεμβάσεις ανθρώπων εξωθεατρικών στη δουλειά των γυναικών ή των φιλενάδων τους. Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο.
ΚΑΙ
12 Δεκεμβρίου 1990
 |
| Η συνέντευξη του Γιώργου Λαφαζάνη δεν συνοδευόταν από φωτογραφία του, αλλά το περιοδικό... "επανόρθωσε" έναν μήνα μετά δημοσιεύοντας το παραπάνω στιγμιότυπο. ΚΑΙ, 9-1-1991 |
Ο Γιώργος Λαφαζάνης πέθανε ακριβώς δέκα χρόνια πριν, σαν σήμερα, στις 18 Δεκεμβρίου 2010, έξι χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του. Δεν άντεξε την απουσία της και σιγά-σιγά βυθίστηκε στον δικό του κόσμο μέχρι που, ήρεμος και γαλήνιος, έσβησε. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του και στην ανάμνηση μιας πολύ μεγάλης αγάπης που κράτησε 39 ολόκληρα χρόνια--ή μάλλον, 45 ολόκληρα χρόνια...
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου