Στις 21 Ιουνίου 1941 ξεκίνησε τις παραστάσεις του το βαριετέ του Ζαππείου Πεύκα (πρώην Αγελάδες). Επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο μέγας Αττίκ, ο Κλέων Τριανταφύλλου. Στο δυναμικό του συγκροτήματος των Πεύκων ανήκαν το Τρίο Βάμπαρη, η Ρένα Βλαχοπούλου, το Τρίο Μόλλυ (δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για τρίο με επικεφαλής τη Νίτσα Μόλλυ), το χορευτικό ζευγάρι Φλερύ-Μοριάνοβα, η Τζένη (Σταυροπούλου άραγε;), ο Γαβριηλίδης (άγνωστο αν ήταν ο Γιώργος ή κάποιος από τους συγγενείς του), η Πέρσα Βλάχου, ο Κυπαρίσσιος, οι 4 Μέμφις, η Κούλα Γκιουζέππε (περίφημη πρωταγωνίστρια του Μεσοπολέμου), η Λιάνα Καζάνσκι και ο "αλήτης αριστοκράτης" Soulis (γνωστός χορευτής και ακροβάτης της εποχής).
Δεν είμαι σίγουρος αν η σειρά των ονομάτων αντικατόπτριζε τη δημοφιλία των καλλιτεχνών: αν συμβαίνει αυτό, η Γκουζέππε είναι πολύ υποβαθμισμένη, ενώ η Ρένα, με θητεία μόλις ενός χρόνου στο αθηναϊκό μουσικό θέατρο, βρίσκεται πολύ ψηλά. Και φαίνεται πως η επιτυχία της στα Πεύκα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είκοσι μέρες μετά να φιγουράρει το όνομά της σε δικό του διαφημιστικό πλαίσιο στις εφημερίδες (τιμή που αποδόθηκε επίσης στο Τρίο Μόλλυ, στον Μοσχόπουλο και φυσικά στο Τρίο Βάμπαρη). Αργότερα προστέθηκαν στο συγκρότημα των Πεύκων η Κάκια Μένδρη (που δικαιωματικά το όνομά της ήταν πρώτο στις διαφημίσεις με δεύτερο σταθερά το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου), ο Ζαζάς, η μικρούλα Καλή Καλό και οι αδελφές Μπελλίνι, οι οποίες υιοθέτησαν ξανά το καλλιτεχνικό τους ψευδώνυμο που τον Οκτώβρη του '40 απαρνήθηκαν λόγω της ιταλικής του χροιάς και εμφανίζονταν, προσωρινά όπως αποδείχτηκε, ως αδελφές Παναγοπούλου...
 |
| Πηγή: Εστία, 12-7-1941 |
Παρόλο που είχαν ήδη αρχίσει να παρατηρούνται κάποιες ελλείψεις στην αγορά, κανείς και καμιά δεν μπορούσε να φανταστεί τον Ιούνιο του '41 τι περίμενε τους κατοίκους της Αθήνας τον χειμώνα που ερχόταν. Ενώ στον καλλιτεχνικό τομέα, ούτε η Ρένα ήξερε πόσο θα εκτοξευόταν η καριέρα της σε ενάμιση χρόνο αλλά ούτε και ο Αττίκ ήξερε πόσο η δικιά του καριέρα θα έπαιρνε την κατιούσα. Έχοντας σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή με τη Μάντρα του και τα αριστουργηματικά του τραγούδια, δεν παρουσίασε πλέον καμία καινούρια σύνθεση μετά το 1940, ενώ οι εμφανίσεις του σιγά-σιγά αραίωσαν. Το άστρο του έδυε (με φωτεινές αναλαμπές τον πανηγυρικό εορτασμό των τριάντα χρόνων της καριέρας του και την παρουσία του στα Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα), και ο ίδιος βυθιζόταν στην κατάθλιψη που την επιδείνωνε η τραγική κατάσταση της κατεχόμενης Αθήνας, ώσπου δεν άντεξε και έδωσε τέλος στη ζωή του τον Αύγουστο του 1944...
Δεν γνωρίζω αν η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδούσε κάποιο τραγούδι του Αττίκ στα Πεύκα ή αν η διάδρασή τους περιοριζόταν στα λόγια που έλεγε εκείνος ως κονφερανσιέ για να την παρουσιάζει κάθε βράδυ στο κοινό (και τι δεν θα 'δινα, βέβαια, για να ακούσω πώς ακριβώς την παρουσίαζε...). Ξέρουμε από κάποιο δημοσίευμα ότι για ένα διάστημα η Ρένα σημείωνε επιτυχία στα Πεύκα τραγουδώντας το "Καλόμαθε η Φιλιώ στα σύκα" του Κώστα Ζαχαρόπουλου, πατέρα της Νινής Ζαχά (στο εξώφυλλο της παρτιτούρας του μάλιστα φιγουράριζε η φωτογραφία της μικρούλας Νινής). Η ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία της Ρένας, πάντως, είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί δελεαστικότερες προτάσεις από το γειτονικό βαριετέ Όασις, όπου είχε επίσημα ντεμπουτάρει την προηγούμενη χρονιά, στις οποίες είπε το "ναι", κι έτσι εγκατέλειψε τα Πεύκα στις αρχές του Αυγούστου του 1941. Και κάποια στιγμή, όπως έχουμε ήδη δει, βρέθηκε στα μέσα Αυγούστου να τραγουδά και στο θέατρο Μακέδο, αντικαθιστώντας τη Σοφία Βέμπο, όταν οι Γερμανοί της απαγόρεψαν να εμφανίζεται στο κοινό...
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου