Στις 13 Αυγούστου 1941 η Ρένα Βλαχοπούλου ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στην επιθεώρηση Άφθονο γέλιο στο θέατρο Μακέδο.
Βραδυνή, 13-8-1941 |
Οι λιγοστές πηγές που έχουμε για την εποχή εκείνη δείχνουν ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο ξεκίνημα. Όπως παρατήρησε πρώτος ο Αντρέας Μοντέζ στο βιβλίο του Σοφία Βέμπο: Η γυναίκα θρύλος (εκδόσεις Ευσταθιάδης, 2007), η Βλαχοπούλου που ήδη εμφανιζόταν στα Πεύκα και την Όαση (είχε ξεκινήσει ήδη η ανάγκη των καλλιτεχνών να ντουμπλάρουν, και η Βέμπο άλλωστε εμφανιζόταν τόσο στο Μοντιάλ όσο και στο βαριετέ Αθήναιον...) εκλήθη να αντικαταστήσει την Τραγουδίστρια της Νίκης επειδή μάλλον οι αρχές Κατοχής τής απαγόρεψαν να εμφανίζεται στη σκηνή. Οι Ιταλοί στους οποίους οι Γερμανοί παρέδωσαν τη διοίκηση της πρωτεύουσας δεν μπορούσαν να της συγχωρήσουν το γεγονός ότι τους σατίριζε με τα τραγούδια της στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, οπότε αποφάσισαν, εκτός από την απόσυρση των σχετικών δίσκων την οποία ζήτησαν μέσω σχετικών ανακοινώσεων στον Τύπο, να σιγήσουν και τη βασικότερη φωνή αυτού του ρεπερτορίου.
Σίγουρα βαρύ το φορτίο της αντικατάστασης για τη νεαρή τραγουδίστρια και, υποθέτω, ανάμικτα και τα συναισθήματά της. Η Ρένα Βλαχοπούλου έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για τη Βέμπο--εκείνη, μαζί με την ηθοποιό Λίτσα Λαζαρίδου, της είχε ράψει την πρώτη τουαλέτα που φόρεσε στο θέατρο Μοντιάλ λίγους μήνες πριν. Και τώρα ο Τραϊφόρος και ο Μακέδος την καλούσαν να αντικαταστήσει την ευεργέτιδά της.
Από το λεύκωμα του Λ. Λιάβα Το ελληνικό τραγούδι: από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950 (εκδ. Εμπορικής Τράπεζας, 2009) |
Δεν ξέρω δυστυχώς ποια τραγούδια ερμήνευσε στη σκηνή του Μακέδο η Ρένα. Τόσο εκείνη όσο και η Βέμπο είχαν ήδη τραγουδήσει τον Ιούλιο στίχους που μιλούσαν για την πολυπόθητη ειρήνη ("Το τραγούδι της Ειρήνης" στα Πεύκα η Βλαχοπούλου, "Θα τελειώσει ο πόλεμος" στο Αθήναιον η Βέμπο). Πάντως, όπως έγραψε μια κριτική της εποχής η απουσία της Βέμπο από τη σκηνή του Μακέδο ήταν αισθητή... Και βέβαια, όταν αργότερα της επιτράπηκε να ξανατραγουδήσει, στη σκηνή του θεάτρου Μοντιάλ, η υποδοχή του κοινού ήταν αποθεωτική...
Από τη συλλογή ελληνικών τραγουδιών της βιβλιοθήκης Λίλιαν Βουδούρη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου