Στις 5 Ιανουαρίου 1971 αρκετές αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν κριτικές για τη μουσική κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη και της Φίνος Φιλμ Μια Ελληνίδα στο χαρέμι που είχε ξεκινήσει να προβάλλεται στις αίθουσες της Αθήνας και της επαρχίας την προηγούμενη μέρα. Για άλλη μια φορά οι εταιρίες αποφάσισαν να φέρουν σε ακούσια μονομαχία τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, καθώς την ίδια μέρα ο οργανισμός Καραγιάννης-Καρατζόπουλος "έριξε" στην αγορά την κωμωδία Ο τρελοπενηντάρης.
Θα δούμε σήμερα κάποιες από τις κριτικές που δημοσιεύτηκαν για την Ελληνίδα--δεν εντόπισα όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες φυσικά. Κάποιες εφημερίδες, όπως το Βήμα, δεν ασχολήθηκαν καν με την ταινία, ενώ Τα Νέα ανέφεραν απλώς πως πρόκειται για έναν συνδυασμό φάρσας και μιούζικαλ. Στη Νέα Πολιτεία (5-1-1971) ο Τώνης Τσιρμπίνος δεν στάθηκε ιδιαίτερα στη Ρένα Βλαχοπούλου, απλώς σημείωσε ότι ο Γιάννης Δαλιανίδης σκηνοθέτησε την ταινία με την εμπειρία που έχει αποκτήσει στις μεγάλες θεαματικές παραγωγές. Στα Σημερινά (5-1-1971) ο Ροδόλφος Μορώνης επισημαίνει ότι η ταινία είναι "κομμένη και ραμμένη" για τη Ρένα: "Προς μεγάλη ικανοποίησι των πολυπληθών θαυμαστών της, που θα βρουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν πολύ. Μαζύ της ο αποθεωτικός Χρόνης Εξαρχάκος".
 |
| Βαγγέλης Σειληνός, Ρένα Βλαχοπούλου, Χρόνης Εξαρχάκος Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ |
Στην Απογευματινή (η συγκεκριμένη κριτική είναι ανυπόγραφη, μάλλον όμως γράφτηκε από τη Μιρέλλα Γεωργιάδου που μοιραζόταν τις κριτικές της στήλης με την Ειρήνη Καλκάνη) διαβάζουμε πως "Πολλά, πάρα πολλά συμβαίνουν στην τηλεφωνήτρια και ερασιτέχνιδα καφετζού Ρένα Βλαχοπούλου προς μεγάλη τέρψι των θαυμαστών της κι όλων όσων γενικώς απολαμβάνουν το ελληνικό έγχρωμο θεαματικό--και άκρως περιπετειώδες--μιούζικαλ στην πιο πολιτισμένη μορφή του" και πως "είτε χορεύει τον χορό της κοιλιάς, είτε προφητεύει το μέλλον, είτε τραγουδά ένα δυο αισιόδοξα τραγουδάκια του Μίμη Πλέσσα, η Ρένα Βλαχοπούλου είναι όπως πάντα απολαυστική, αμίμητη, ο μεγάλος, ο ανεκτίμητος θηλυκός κλόουν του εγχώριού μας στερεώματος". Για τη σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη σημειώνεται πως έγινε "με τη γνώριμη επιδεξιότητά του και με πολύ ελαφρό χέρι".
 |
| Ρένα Βλαχοπούλου και Μαρία Ιωαννίδου. Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ |
Το Μια Ελληνίδα στο χαρέμι ήταν η δεύτερη ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου τη σεζόν 1970-71, καθώς είχε προηγηθεί Η θεία μου η χίπισσα του Αλέκου Σακελλάριου που πρωτοπροβλήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1970. Ο Νέστορας Μάτσας συγκρίνει τις δυο ταινίες στην κριτική του:
Είχαμε πρόσφατα χαρεί το ηφαιστειώδες ταλέντο της Ρένας Βλαχοπούλου στην κωμωδία του Σακελλάριου "Η θεία μου η χίπισσα". Γέμιζε την οθόνη με την διασκεδαστική παρουσία της χωρίς να φθάνη στην ανεξέλεγκτη υπερβολή... Στην νέα της, όμως, κωμωδία σε πολλές στιγμές δεν υπάρχει αυτό το τόσο απαραίτητο μέτρο... Έστω κι αν ο στόχος είναι το πλατύ γέλιο, τα μέσα που το προκαλούν πρέπει να είναι ελεγχόμενα... και θεμιτά:
Η μουσική κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη ακολουθώντας μια πολύ γκροτέσκα γραμμή δανείζεται πολλά στοιχεία φάρσας που δεν υπηρετούν πάντα τις προθέσεις του... Ωρισμένες σκηνές, όπως αυτές που η Βλαχοπούλου κάνει το μέντιουμ ή με τον Εμίρη, καθώς και στο χαρέμι, είναι κάπως τραβηγμένες και φθάνουν στην υπερβολή που θυμίζει επιθεωρησιακά νούμερα... Βέβαια σε μια μουσική κωμωδία, που η μόνη της επιδίωξι είναι να ψυχαγωγήση, επιτρέπονται τα πάντα. Ακόμη και οι πιο παράλογοι εξωφρενισμοί. Αλλά πάντα με κάποιο έλεγχο αισθητικό. Και με κάποια συνέπεια!...
Η ταινία είναι γυρισμένη με την γνώριμη πια άνεσι των μέσων της Φίνος Φιλμς και με μερικά ωραία εξωτερικά στην φωτογενή Ρόδο.
Νόστιμα παρουσιασμένο σε στυλ βωβού κινηματογράφου με σπασμωδικές κινήσεις το τρέξιμο στους δρόμους της Ρόδου, κι ωραίο σαν λήψι το χορευτικό στην πισίνα... Επίσης γυρισμένες και παιγμένες με κέφι οι σκηνές του ιδιωτικού αεροπλάνου που προσγειώνεται αναγκαστικά στην έρημο κι έπεται η τρελλή συνέχεια στην φανταστική Ανατολή. Τα χρώματα της ταινίας περίφημα. Ωστόσο...
...Θα είχαμε περισσότερες απαιτήσεις απ' τον σκηνοθέτη της ταινίας... Και κυρίως να ήταν πιο αυστηρός στα μέσα που χρησιμοποιεί για να αποσπάση πάση θυσία το γέλιο.
Νέστορας Μάτσας
Βραδυνή, 5-1-1971
 |
| Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ |
Το Μια Ελληνίδα στο χαρέμι κατέκτησε την 5η θέση στον πίνακα εισιτηρίων Α' προβολής της σεζόν κόβοντας 455.385 εισιτήρια. λίγο πιο κάτω από τη Θεία μου τη χίπισσα που ήρθε 3η με 481.598 εισιτήρια. Ο Τρελοπενηντάρης ήρθε 15ος με 262.347 εισιτήρια. Θριαμβεύτρια της σεζόν (συνολικά 87 ταινίες) ήταν φυσικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη που κατέκτησε τις δυο πρώτες θέσεις στον πίνακα εισιτηρίων με την Υπολοχαγό Νατάσα (751.117 εισιτήρια, η εμπορικότερη ταινία του παλιού σινεμά) και το Ένα αστείο κορίτσι (549.514 εισιτήρια)... Την επόμενη σεζόν οι αριθμοί θα ήταν αισθητά μειωμένοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου