Την 1η Σεπτεμβρίου 1965 η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν ελαφρώς συναχωμένη. Διαβάζουμε στο Έθνος, στη στήλη του Ηλία Ηλιόπουλου "Το ελαφρό τραγούδι":
Της μόδας είναι η βραχνή φωνή των τραγουδιστών. Γι' αυτό και η Ρένα Βλαχοπούλου παρατείνει... την βραχνάδα της, αφίνοντας ένα συναχάκι να καλλιεργή το λαρύγγι της και την... μύτη της. Καταχειροκροτείται--και μόνο για το τραγούδι της;--στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου.
Έθνος, 1-9-1965
Θυμίζω ότι εκείνο το καλοκαίρι η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανιζόταν στην επιθεώρηση Γκάρντεν Πάρτυ μαζί με τους/τις Χρήστο Ευθυμίου, Καίτη Μπελίντα, Γιάννη Γκιωνάκη, Σπεράντζα Βρανά και Ντόρα Γιαννακοπούλου. Μεταξύ άλλων τραγουδούσε το "Οσο κι αν πίνω δεν ζαλίζομαι" των Λυκούργου Μαρκέα-Αλέκου Σακελλάριου-Γιώργου Γιαννακόπουλου...
Ούτε ξέρω πού θα φτάσω,
ούτε ξέρω τι θα γίνω,
όσο πίνω σε θυμάμαι
κι όσο σε θυμάμαι πίνω.
Όσο κι αν πίνω δεν ζαλίζομαι,
όσο κι αν κλαίω δεν ξεσπάω.
Κάθε στιγμή σε συλλογίζομαι
κι όπως πρώτα σ' αγαπάω.
 |
| Φωτογραφία από το πρόγραμμα του Γκάρντεν Πάρτυ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου