Ο Μάο και οι... άλλοι...

Ο εορτασμός της "Παγκόσμιας Ημέρας των Ζώων" στις 4 Οκτωβρίου μού έφερε στο μυαλό την αγάπη της Ρένας Βλαχοπούλου για τα ζώα, και φυσικά το πολυαγαπημένο της πεκινουά, τον Μάο, που τη συντρόφευσε για δεκαεφτά χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έως λίγο πριν το τέλος της ζωής της. Πιστός σύντροφός της στο σπίτι, στο καμαρίνι, αλλά και στα στούντιο, όταν εκείνη γύριζε κάποια βιντεοταινία ή τηλεοπτική σειρά ή έδινε συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, ο Μάο ήταν εκεί, ζητώντας ευκαιρία να βρεθεί κοντά στην κυρία του για να χαρεί τα χάδια και τα παιχνίδια της. Ο Μάο όμως δεν ήταν το μόνο ζωάκι στη ζωή της Ρένας... Την είδαμε συχνά παρέα με ζώα στις ταινίες της, την ακούσαμε να τραγουδάει για ζώα και πουλιά, ενώ η ίδια φρόντιζε τα αδέσποτα ζώα στις γειτονιές όπου κατά καιρούς έμενε και λάτρευε τα κατοικίδια που είχε στο σπίτι της... Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ρένα εμφανίζεται με ένα ζώο--ένα γαϊδουράκι--στο πρώτο-πρώτο πλάνο της κινηματογραφικής της καριέρας αλλά και στην τελευταία της εμφάνιση μπροστά σε τηλεοπτικό φακό, σε μια συνέντευξη που έδωσε στο τέλος του 1999, όπου ο Μάο, γέρος πια, κοιμάται κουλουριασμένος στον καναπέ που μοιράζεται με την κυρία του...

Από το γαϊδουράκι στο σκυλάκι...

Η πρώτη ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου λοιπόν (εξαιρώ την... αγνοούμενη τουρκική ταινία Affet Beni Allahim), οι περίφημες Πρωτεουσιάνικες Περιπέτειες, που προβλήθηκαν το 1956, ξεκινούν με μια σκηνή γεμάτη ζώα! Η Ρένα τραγουδάει το "Γαϊδουράκι" ένα όμορφο τραγούδι του Μενέλαου Θεοφανίδη σε στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου: βρίσκεται καβάλα σε ένα γαϊδουράκι, επικεφαλής μιας πομπής γυναικών που πηγαίνουν στο παζάρι του χωριού, για να πουλήσουνε τα αυγά από τις κότες τους και "να αγοράσουνε  στολίδια, τραχηλιές και μπιχλιμπίδια...". Πλήθος γαϊδουράκια, κατσίκες, κότες αλλά και ένα κοπάδι πρόβατα που κινείται... αντιστικτικά στην πομπή των γυναικών με τα γαϊδουράκια (και τελευταίο στη σειρά ένα αρνάκι που μάλλον ακολουθεί τη... μαμά του!).

Στην ταινία αυτή η Ρένα Βλαχοπούλου υποδύεται τη... Ρηνούλα, μια νεαρή Κερκυραία η οποία προσκαλείται στην Αθήνα από τον πλούσιο θείο της (τον υποδύεται ο περίφημος πρωταγωνιστής της οπερέττας Σταύρος Ιατρίδης) για να βρει... γαμπρό. Η Ρηνούλα όμως δεν θέλει να αφήσει το νησί της γιατί δεν μπορεί να αποχωριστεί τον Κόντε και την Κοντέσσα, που δεν είναι άλλοι από τον γάιδαρο και την κατσίκα της. Ο θείος της την ειδοποιεί ότι μπορεί να φέρει τα ζωντανά στην Αθήνα και έτσι η νεαρή Κερκυραία παίρνει το πλοίο παρέα με τη μικρότερη αδελφή της (Άννυ Μπωλ) και τα... ζωντανά της. Όταν φτάνει στον Πειραιά και την υποδέχονται ο μπάτλερ (Κούλης Στολίγκας) και ο γραμματέας (Στέφανος Στρατηγός) του θείου της, αρνείται να φορτώσει τα ζώα σε κάποιο φορτηγό και επιμένει: "Α, καβάλα θα τον πάω τον Κόντε! Τι θες μωρέ, να συγχυστεί ο άνθρωπος;" Τελικά φτάνει όντως στην Ομόνοια καβάλα στον Κόντε (ενώ ο δύστυχος μπάτλερ συνοδεύει την Κοντέσσα) όπου τελικά... συλλαμβάνεται από αστυνομικούς.

Λίγο καιρό μετά την ταινία αυτή, το 1960 η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδά και πάλι για ένα γαϊδουράκι στο γλυκό τραγούδι των Γιώργου Μουζάκη-Γιώργου Οικονομίδη "Το χωριουδάκι μου" (που είναι επίσης γνωστό και ως "Εγώ και το γαϊδουράκι μου"). Στο τραγούδι αυτό πρωταγωνιστεί εκτός από τον γάιδαρο και ο σκύλος της "ηρωίδας" που θέλει να φύγει από το χωριουδάκι της, αλλά όταν βλέπει στα μάτια του σκύλου τον πόνο του, αποφασίζει να μη φύγει. Την ίδια χρονιά, στο Β΄ Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του ΕΙΡ η Ρένα τραγουδάει παρέα με τον Γιάννη Βογιατζή το τραγούδι των Γεράσιμου Λαβράνου-Γιώργου Οικονομίδη "Το πρώτο χελιδόνι" που κερδίζει το βραβείο στίχων. Δεν είμαι σίγουρος αν στις 4 Οκτωβρίου γιορτάζουμε και τα πουλιά (κάπου διάβασα ότι η "Ημέρα των πουλιών" είναι η 3η Οκτωβρίου), αλλά σκέφτηκα να σας θυμίσω εδώ αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι.

Ας επιστρέψουμε όμως στις κινηματογραφικές συνυπάρξεις της Ρένας με ζώα. Πριν περάσω σε ταινίες μεγάλου μήκους, θα σταθώ σε ένα φιλμ μικρού μήκους που προβαλλόταν στην παράσταση του Μάνου Χατζιδάκι Οδός Ονείρων το καλοκαίρι του 1962 στο θέατρο "Μετροπόλιταν". Στο φιλμάκι αυτό που σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολομός, η Ρένα Βλαχοπούλου σατιρίζει ως Ρένα Βόλβο τις πρωταγωνίστριες των μελό του ελληνικού κινηματογράφου: αναφωνεί "Αμάρτησα για το... αρνί μου"... Χαρίζει το αρνάκι που κρατά στον Μίνωα Αργυράκη κι αυτό γεννάει ένα αβγό... Στο φιλμάκι αυτό εμφανίζεται επίσης ένας γάιδαρος που πάνω του καταφτάνει ο Λήσταρχος Μπαρμπούλας, δηλαδή ο Μάνος Χατζιδάκις...

Το ίδιο εκείνο καλοκαίρι ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει το πρώτο του μιούζικαλ Μερικοί το προτιμούν κρύο. Αν και στην ταινία αυτή η Ρένα δεν εμφανίζεται μαζί με κάποιο ζώο, μιλάει για ένα ζώο σε μια από τις αξέχαστες ατάκες της, απαντώντας στον πατέρα της που την πιέζει να παντρευτεί: "Θε να 'ρθει, ας έρθει, δεν θέλει να 'ρθει; Δεν θα σκάσω καθόλου. Γάτες μπόλικες υπάρχουν, θα πάρω τη γατούλα μου όπως κάνουν όλες οι γεροντοκόρες και θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Αμήν!"

Χαριτωμένες σκηνές με ζώα υπάρχουν σε δυο ταινίες που γύρισε η Ρένα στον οργανισμό "Καραγιάννης-Καρατζόπουλος" με σκηνοθέτη τον Κώστα Καραγιάννη. Στη Βουλευτίνα δυο νησιώτες επισκέπονται το πολιτικό γραφείο της συμπατριώτισσάς του βουλευτίνας και τής φέρνουν για πεσκέσι ένα γουρουνάκι και έναν κόκορα. "Καλέ πώς σου μοιάζει" λέει η Ρένα στον αξέχαστο Αντώνη Παπαδόπουλο παίρνοντας το γουρουνάκι στα χέρια της, αυτό όμως τής ξεφεύγει και δημιουργείται ένας πανικός στο γραφείο καθώς τα ζώα κυνηγούν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι τα ζώα... Την επόμενη σεζόν η Ρένα πρωταγωνιστεί σε διπλό ρόλο στο Βίβα Ρένα. Ως διάσημη τραγουδίστρια Πεπίτα Ντι Κορφού έχει δεσμό με τον Αντρέα Μπάρκουλη, ο οποίος περιφέρει ένα τεράστιο σκυλί. Το σκυλί δείχνει ιδιαίτερα εξοικειωμένο με τον Μπάρκουλη και η Ρένα προσποιείται πως το φοβάται, αλλά αυτό μοιάζει να την εμπιστεύεται...

 Βίβα Ρένα: Ρένα Βλαχοπούλου, Αντρέας Μπάρκουλης και ένας σκύλος...

Αξίζει να σημειώσουμε πως ο συμπρωταγωνιστής της Ρένας σ' αυτήν την ταινία, ο αξέχαστος Λάμπρος Κωνσταντάρας, αγαπούσε κι εκείνος πολύ τα ζώα. Έμενε κοντά στο καλοκαιρινό σπίτι της Ρένας, στη Βάρκιζα, και η Ρένα θυμόταν: "Τα βράδια τον άκουγα να πλησιάζει και να μιλάει: 'Έλα, Μπούμπα, έλα, Μπούμπα'. Κρατούσε δυο σακούλες γεμάτες με αποφάγια που μάζευε από τα εστιατόρια για να τα μοιράσει στα ζώα της Βάρκιζας. Από πίσω του τον ακολουθούσαν δέκα γάτες και δέκα σκύλοι..." Και η ίδια όμως αναλάμβανε να ταΐσει τα αδέσποτα της γειτονιάς της. Όπως διηγήθηκε στον Μάνο Τσιλιμίδη, τον Νοέμβριο του 1993, σε μια από τις ωραιότερες συνεντεύξεις που έδωσε ποτέ (και που μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Σχεδόν μεταξύ μας), τους χειμώνες πήγαινε από το σπίτι της Βούλας στο σπίτι της Βάρκιζας για να αφήσει φαγητό για τα αδέσποτα της γειτονιάς. Εκείνα την αναγνώριζαν από τον ήχο του αυτοκινήτου και πλησίαζαν. "Τα αγαπάτε τα ζώα;" τη ρώτησε ο Τσιλιμίδης. "Τα αγαπάω", απάντησε εκείνη. "Ό,τι δεν μιλάει, καλό είναι..."

Λίγα χρόνια μετά το Βίβα Ρένα, η Ρένα ερμήνευσε ένα τραγούδι για άλλο ένα ζωντανό που δεν μιλάει, αλλά βάζει "τη φωνή τη δυνατή". Στην Κόμησσα της Κέρκυρας το "Πετεινάρι" των Γιώργου Κατσαρού-Αλέκου Σακελλάριου ακούγεται τρεις φορές. Διάλεξα να σας παρουσιάσω την τρίτη και πιο... επεισοδιακή. Χαρείτε τη Ρένα σε μια απολαυστικά κωμική (και ίσως και αυτοσχέδια) χορογραφία, σε ένα τραγούδι που τραγουδιέται σήμερα σε νηπιαγωγεία σε ολόκληρη την Ελλάδα...

Το επόμενο ραντεβού της Ρένας με ζώο δίνεται στην τηλεόραση, στο πρώτο της σίριαλ, το αδικοχαμένο Μια Αθηναία στην Αθήνα:  η Ρένα έχει ένα σκυλάκι, τον Μπαμ, το οποίο μισεί ο γείτονάς της, ο κύριος Σκορδίλης, παρόλο που συμπαθεί πολύ την ίδια. Δυστυχώς δεν έχει σωθεί κάποιο επεισόδιο της σειράς για να γνωρίζουμε αν το σκυλί της Ρένας ανήκε μόνιμα στο... καστ της σειράς ούτε έχω βρει κάποια φωτογραφία μέχρι σήμερα για να μπορώ να πω αν πρόκειται για ένα από τα σκυλιά που είχε κατά καιρούς η Ρένα. Ας όψονται όσοι/ες ευθύνονται για το σβήσιμο αυτής της σειράς...

Είδαμε γαϊδάρους, κατσίκες, κόκορες, γάτες, γουρούνια, σκύλους... Τι λείπει; Μα φυσικά τα άλογα! Η Ρένα Βλαχοπούλου εθεάθη... δις να ιππεύει άλογο, αφενός στην ταινία Να η ευκαιρία (1980), όπου πρέπει να μάθει ιππασία για να μπορεί να ανήκει στην υψηλή κοινωνία (το μάθημα ιππασίας έχει φυσικά τραγικά αποτελέσματα...) και αφετέρου στη Σιδηρά κυρία (1983), όπου η Ρένα, μαζί με την ανηψιά της (Τέτη Σχοινάκη) και πλήθος κόσμου διαμαρτύρονται για τα νέα τέλη κυκλοφορίας που επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τραγουδώντας το τραγούδι "Αμαζόνες" (των Γιώργου Κατσαρού-Λάκη Μιχαηλίδη)...

Η Ρένα Βλαχοπούλου μαθαίνει ιππασία στο Ρένα, να η ευκαιρία

Την ίδια σεζόν (1982-83), στην ταινία Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδάει και πάλι για ένα σκυλάκι, αν και αυτή τη φορά στο επίκεντρο του τραγουδιού είναι η κυρία του και όχι το ίδιο: "Το σουβλάκι" μιλάει για μια κυρία του Κολωνακίου που επιθυμεί να φάει ένα σουβλάκι, αλλά για να μην την κακοχαρακτηρίσουν λέει ότι το αγοράζει για το σκυλάκι της... Οι στίχοι είναι και πάλι του Λάκη Μιχαηλίδη και η μουσική του Γιώργου Θεοδοσιάδη, ενώ η προέλευση του τραγουδιού είναι θεατρική (από το μιούζικαλ Η μάνα μου η γόησσα στο οποίο βασίστηκε η ταινία).

Ο Μάρκος και η Λούση

Πριν σας μιλήσω για τον Μάο, αξίζει να σταθούμε για λίγο σε άλλα δυο σκυλιά που είχε η Ρένα Βλαχοπούλου πριν αποκτήσει το θρυλικό πεκινουά. Την ιστορία του Μάρκου μας διηγείται η Σπεράντζα Βρανά στο βιβλίο της Επιθεώρηση, καψούρα μου (εκδόσεις Γλάρος, 1985).

Η Ρένα έχει ένα σπίτι στη Βάρκιζα, όπου μένει τους καλοκαιρινούς μήνες. Απέναντί της έμενε κάποιος κύριος που τον λέγανε Μάρκο. Ήταν πολύ φωνακλάς και δεν την άφηνε σε ησυχία. Κάθε μεσημέρι δε, που η Ρένα ήθελε να κοιμηθεί, αυτός με κάποιον τσακωνότανε, έμπηγε τις φωνές και την ξύπναγε. Του το 'πε μια φορά, του το 'πε δυο, ο κύριος Μάρκος όλο συγνώμη ζήταγε κι όλο ξεχνιότανε και φώναζε. Μια μέρα, λοιπόν, της φέρνουνε ένα σκυλί, κι η Ρένα για να κάνει πλάκα στον απέναντι κύριο, το βαφτίζει Μάρκο. Κάθε φορά που φώναζε το σκυλί Μάρκο, Μάρκο, πετιόταν ο κύριος από το απέναντι μπαλκόνι και... "Ορίστε, κυρία Ρένα", έλεγε πότε τρομαγμένος, πότε νυσταγμένος, "με φωνάξατε;" "Όχι, χρυσέ μου, εσένα, το σκυλί μου φωνάζω", έλεγε γελώντας η Ρένα. "Κι ήταν ανάγκη, κυρία Ρένα, να το βγάλετε Μάρκο;" διαμαρτυρήθηκε ο κύριος. "Τι να σου κάμω, χρυσέ μου, δεν το 'βγαλα εγώ, έτσι το λέγανε!" Τέλος πάντων, Μάρκο, Μάρκο, η κατάσταση έγινε αφόρητη για τον κύριο, που σε κάθε "Μάρκο" της Ρένας πετιότανε... "Ε", του λέει μια μέρα η Ρένα, "δεν το συνήθισες ακόμα; Το σκυλί μου φωνάζω, δεν είναι ανάγκη να βγαίνεις κάθε φορά στο μπαλκόνι τρομαγμένος!..." "Μα τι λέτε τώρα, κι αν γίνει κανένας σεισμός;" Τέλος πάντων, δεν ξαναβγήκε, κι η Ρένα που φοβήθηκε να μην της το σκοτώσει το σκυλί, το έβαζε κάθε βράδυ μέσα και κοιμότανε. Κάποια μέρα το σκυλί έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Το άλλο βράδυ, κατά τις 12 τη νύχτα, ακούει να τη φωνάζουνε: "Κυρία Ρένα, κυρία Ρένα!" Ανοίγει και βλέπει τον κύριο Μάρκο με τις πιτζάμες στο μπαλκόνι. "Τι θες, χριστιανέ μου, και φωνάζεις τέτοια ώρα;" "Περιμένω να μπάσετε το σκυλί σας μέσα για να κοιμηθώ..."

Όταν χάθηκε ο Μάρκος, η Ρένα απέκτησε τη Λούση, μια πανέμορφη σκυλίτσα. Η ίδια η Ρένα είπε στη Σπεράντζα Βρανά (στο ίδιο βιβλίο) σχετικά με τη Λούση:

"Μα τι όμορφη μουρίτσα που είχε, δεν μπορείς να φανταστείς. Είχα όμως ένα πρόβλημα, κάθε φορά που ήτανε στον... καιρό της, μαζευόντουσαν τ' αρσενικά απέξω απ' τον κήπο, κι έτσι και μου ξέφευγε λίγο, γινόταν χαμός. Αναγκάστηκα και την έδεσα, γιατί όλα τα αρσενικά σκυλιά της Βάρκιζας ρωτάγανε πού είναι το σπίτι της Βλαχοπούλου να πάμε να γ......με! Γελάς; Μα σου είπα, είναι πολύ χαριτωμένη!"

(Σημείωση: οι φωτογραφίες του Μάρκου και της Λούση προέρχονται από το βιβλίο Βίβα Ρένα των εκδόσεων Άγκυρα)

Ο Μάο και η... φιλμογραφία του!

Ο Μάο μπήκε στη ζωή της Ρένας Βλαχοπούλου το 1985. "Μα γιατί δώσατε στο σκυλί σας το όνομα ενός κομμουνιστή ηγέτη;" τη ρώτησε απορημένος ο Μάνος Τσιλιμίδης στην ίδια εκείνη συνέντευξη. "Μα αφού είναι κινέζικο πεκινουά, πώς να τον έβγαζα; Θανάση;" ήταν η απάντηση της Ρένας. Ένα όμορφο και πανέξυπνο πεκινουά που έγινε... αυτοκόλλητο με τη Ρένα και την ακολουθούσε παντού. Τα απογεύματα και τα βράδια ήταν μαζί της στο καμαρίνι της στο θέατρο και έκανε χαρές σε όσες/όσους συναδέλφους συμπαθούσε ιδιαίτερα και αναγνωριστικά γαβγίσματα στις/στους δημοσιογράφους που έρχονταν στο καμαρίνι για να πάρουν συνέντευξη από την κυρία του. Την ακολουθούσε και στα γυρίσματα των βιντεοταινιών της. Για την ακρίβεια ο Μάο πραγματοποιεί μια cameo εμφάνιση στην πρώτη βιντεοταινία της Ρένας, το μετριότατο Σας έπιασα στα πράσα που έγραψε ο Χάρης Ρώμας και σκηνοθέτησε ο Τάκης Σιμονετάτος το 1986 (και που γνώρισε δεύτερη και τρίτη καριέρα ως μίνι-σειρά αργότερα σε ιδιωτικά και κρατικά κανάλια). Σε μια από τις πρώτες σκηνές της ταινίας η Ρένα βγαίνει από την πολυκατοικία για να παρακολουθήσει κρυφά έναν γείτονά της και ο Μάο βρίσκεται στο μπαλκόνι του ισόγειου διαμερίσματος. Η Ρένα τον χαηδεύει και μετά τρέχει πίσω από τον γείτονα.

Σας έπιασα στα πράσα: ο Μάο στην πρώτη του εμφάνιση

Την επόμενη χρονιά ο Μάο παίρνει κανονικό ρόλο: στην ταινία Η Μάτα Χάρη ξαναχτυπά (πάλι των Χάρη Ρώμα-Τάκη Σιμονετάτου, πρόκειται μάλλον για τη χειρότερη βιντεοταινία της Ρένας Βλαχοπούλου) ο Μάο είναι το σκυλάκι που συνοδεύει μόνιμα τον άραβα πετρελαιοπαραγωγό Αλή Μπαμπά (Γιάννης Κωστής) ο οποίος ερωτεύεται τη Ρένα...

 Η Μάτα Χάρη ξαναχτυπά:
ο Αλή Μπαμπά (Γιάννης Κωστής) κρατάει τον Μάο

Στις αρχές του 1989 κυκλοφορεί στα βίντεοκλαμπ η ταινία του Γιώργου Σκαλενάκη Μια Ρένα χωρίς φρένα που φιλοδοξεί να είναι μιούζικαλ (και που αν είχε γυριστεί με λίγη περισσότερη προσοχή θα ήταν αρκετά καλύτερη) με σενάριο-στίχους τραγουδιών του Σταμάτη Φιλιππούλη και  ενδιαφέρουσα μουσική του Ζακ Ιακωβίδη. Ο Μάο έχει ένα γκρο πλαν στους τίτλους της ταινίας: το τραγούδι των τίτλων λέει σε κάποιο σημείο "Και χτυπά το κομπολόι κι η ζωή κυλάει ρολόι..." ενώ εμείς βλέπουμε τον Μάο στην αγκαλιά της Ρένας που του κρατάει ένα κομπολόι μπροστά από τα μάτια του...

Γκρο πλαν του Μάο από τους τίτλους της ταινίας Μια Ρένα χωρίς φρένα

Το πέρασμα του Μάο σ' αυτήν την ταινία είναι συντομότερο από ό,τι στην προηγούμενη, καθώς εμφανίζεται μόνο σε μια σκηνή, στην οποία κάνει μια cameo εμφάνιση ο σεναριογράφος της, ο γνωστός δημοσιογράφος Σταμάτης Φιλιππούλης: υποδύεται τον κυρ-Αλέξανδρο, τον υπεύθυνο μιας χωματερής όπου η ιδιότροπη Ελπίδα (ο ένας από τους δυο ρόλους της Ρένας Βλαχοπούλου) και η παρέα της ξεδιαλέγουν παλιόχαρτα. Ο Μάο λιάζεται επάνω στο τραπέζι του κυρ-Αλέξανδρου ενώ εκείνος προσπαθεί να πείσει την Ελπίδα να βγουν έξω...

Μια Ρένα χωρίς φρένα: η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Μάο και ο Σταμάτης Φιλιππούλης

Η Ρένα και ο Μάο σε μια τρυφερή στιγμή στη Μάμα Μία

Η τελευταία βιντεοταινία της Ρένας που τιτλοφορείται Είσαι το λαχείο μου κυκλοφορεί στα βίντεο κλαμπ στις αρχές του 1990 και ο Μάο εμφανίζεται κι εδώ για λίγο, μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Η αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης σημαίνει το τέλος των βιντεοταινιών, αφού οι συντελεστές τους εργάζονται πλέον για τους ιδιωτικούς σταθμούς, συχνά με εξίσου μέτρια αποτελέσματα... Έτσι και η Ρένα Βλαχοπούλου πρωταγωνιστεί το 1991 στη Μάμα μία που γράφει ο Χάρης Ρώμας για τον ΑΝΤ1 και φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία να εντάξει τον Μάο στο καστ δυο επεισοδίων της σειράς: πρόκειται για το 15ο και το 16ο επεισόδιο της σειράς που έχουν τον τίτλο "Μπίμπο". Στο επεισόδιο αυτό η Ρένα μετατρέπει το σπίτι της σε πανσιόν μικρών ζώων για να κερδίσει χρήματα. Έτσι φιλοξενεί μια χαριτωμένη μαϊμού που ονομάζεται Μπίμπο, μια γάτα, δυο παπαγάλους και ένα πεκινουά που είναι φυσικά ο Μάο. Στο τέλος της ιστορίας η Ρένα έχει αγαπήσει τον Μάο τόσο πολύ που αρνείται να τον επιστρέψει στην ιδιοκτήτριά του.

Ο Μπίμπο, η Ρένα και ο Γιώργος Λουκάκης στη Μάμα μία

Την επόμενη σεζόν, 1991-92, η Ρένα Βλαχοπούλου γυρίζει το τελευταίο της σίριαλ με τίτλο Μάλιστα, κύριε που γράφει ο Στάθης Βαλούκος και πάλι για τον ΑΝΤ1. Ο Μάο συμμετέχει στο 18ο επεισόδιο της σειράς που έχει τον εύγλωττο τίτλο "Η κιβωτός του Νώε". Τούτη τη φορά "υποδύεται" ένα σκυλάκι που ξέφυγε από το τσίρκο στο οποίο ανήκει και περιφέρεται στον δρόμο όπου βρίσκεται το γραφείο του υποψήφιου βουλευτή Χρυσόστομου Κουτογιώργου. η Ρένα, που εργάζεται ως γραμματέας του Κουτογιώργου, το περιμαζεύει, ξετρελαίνεται μαζί του αλλά ανακαλύπτει την αληθινή του... ταυτότητα στο τέλος του επεισοδίου όταν ο Μάο τα βάζει με ένα λιοντάρι (φυσικά το λιοντάρι δεν εμφανίζεται στην οθόνη!)...

Πρωινός καφές, 1993: Η Ρένα τραγουδάει "Η Αθήνα τη νύχτα" και ο Μάο ξαπλώνει κάτω από το πιάνο

Μπορεί η Ρένα να μη γυρίζει άλλα σίριαλ, ο Μάο ωστόσο εμφανίζεται και πάλι κάποιες φορές στο γυαλί, στη διάρκεια συνεντεύξεων που δίνει η κυρία του σε διάφορες εκπομπές, είτε στα στούντιο των τηλεοπτικών σταθμών είτε στο σπίτι τους. Έτσι τον βλέπουμε να τρέχει πίσω από τη Ρένα Βλαχοπούλου ενώ εκείνη τραγουδάει το "Η Αθήνα τη νύχτα" στο στούντιο του Πρωινού καφέ  τον Οκτώβριο του 1993, να κοιμάται μπροστά στον Νίκο Χατζηνικολάου, όταν εκείνος επισκέπτεται το σπίτι της οδού Υψηλάντου στη Βούλα για να πάρει μια συνέντευξη της Ρένας για το Ενώπιος ενωπίω (Μάρτιος 1995) και να δέχεται τα χάδια της Ελένης Μενεγάκη όταν κι εκείνη με τη σειρά της επισκέπτεται τη Ρένα για να παρουσιάσουν τον δίσκο Η Ρένα τραγουδάει jazz (Μάρτιος 1997). Και βέβαια, όπως είπα και παραπάνω, ήταν παρών, δίπλα της στον καναπέ όταν στο τέλος του 1999 η Ρένα,  φανερά καταβεβλημένη, έδωσε την τελευταία της τηλεοπτική συνέντευξη στον Νίκο Νικόλιζα.

Πρωινός καφές, 1997: Η Ελένη Μενεγάκη χαϊδεύει τον Μάο,
ενώ η Ρένα και η Μάρω Κοντού λένε τα δικά τους

Πρέπει βέβαια να πούμε ότι ο Μάο λαχτάρισε αρκετές φορές την κυρά του... Ενίοτε έφευγε από το σπίτι (τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κέρκυρα). Μια φορά μάλιστα, το καλοκαίρι του 1992, έλειψε για αρκετό καιρό και η Ρένα δεν δίστασε να δώσει το τηλέφωνο του σπιτιού της στη Βάρκιζα σε εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές για να την ενημερώσει όποιος/όποια τον βρει... Λίγο καιρό αργότερα, το φθινόπωρο του 1994 σε έναν από τους καθημερινούς τους περιπάτους ο Μάο παρέσυρε τη Ρένα και την έριξε κάτω, με αποτέλεσμα να σπάσει το πόδι της. Αν και η Ρένα διακωμωδούσε το γεγονός σε κάθε ευκαιρία ("Με έριξε κάτω και βρέθηκα με τα πόδια ψηλά...." "Θα του δώσω φόλα..."), το σπάσιμο εκείνο στάθηκε η αρχή για τα κινητικά προβλήματα που τελικά την καθήλωσαν στα τελευταία χρόνια της ζωής της. Ο Μάο βέβαια δεν έφυγε ξανά. Έμεινε κοντά στην κυρία του, κουλουριασμένος στα πόδια της ή στην αγκαλιά της, και βίωναν παρέα το βάρος του χρόνου, μέχρι τις αρχές του 2002 που εκείνος πέθανε, βυθίζοντάς τη σε θλίψη. Φυσικά δεν θέλησε να τον αντικαταστήσει. Της κρατούσε πλέον συντροφιά ένα καναρίνι, ο Μήτσος.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν νομίζω ότι υπάρχει στην ελληνική show biz άλλο σκυλάκι που να πραγματοποίησε τόσες εμφανίσεις σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Ο Μάο δεν έκανε βέβαια την καριέρα της Λάσι ή του Ρεξ, αλλά για τα μέτρα του και τις ικανότητές του (και για τα μέτρα της ελληνικής show biz βεβαίως) έγραψε τη δική του μικρή ιστορία στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Ήταν μια όμορφη πινελιά σε κατά τα άλλα μάλλον αδιάφορες ή μέτριες δουλειές της Ρένας Βλαχοπούλου, και φυσικά ήταν ένας πιστός σύντροφος που ομόρφυνε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Βλέποντάς τους και τους δυο στα πλάνα εκείνης της τελευταίας συνέντευξης, δεν μπορώ να μη θυμηθώ το τραγούδι που ερμηνεύει η Άννα Παναγιωτοπούλου για το δικό της σκυλάκι, τον "Πατσατσούφα"...

Για φινάλε όμως αυτού του αφιερώματος στα ζώα, δικαιωματικά πρέπει να ακούσουμε ένα τραγούδι της Ρένας. Νομίζω ότι είναι καλή επιλογή το "Χωριουδάκι μου", που στο κάτω-κάτω συνδυάζει το γαϊδουράκι, δηλαδή το ζώο της πρώτης της εμφάνισης στον φακό, και τον σκύλο, το ζώο που τη συντρόφευσε στην τελευταία της εμφάνιση. Σκέφτηκα να ντύσω το τραγούδι με φωτογραφίες της Ρένας με το γαϊδουράκι της από τις Πρωτεουσιάνικες περιπέτειες αλλά και με τα τρία αγαπημένα της σκυλιά, τον Μάρκο, τη Λούση και φυσικά τον Μάο.



ΥΓ. Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Πάρι και σε εκείνους που τον φροντίζουν.