Πριν από 54 χρόνια και... κάτι, συγκεκριμένα την Τετάρτη, 27 Απριλίου 1960, στο Βήμα, στην εβδομαδιαία επισκόπηση της έβδομης τέχνης που υπέγραφε ο "Κινηματογραφικός", δημοσιεύτηκε η παρακάτω είδηση:
Εντός των ημερών θα αρχίσει το γύρισμα μιας νέας ταινίας της εταιρείας Φίνου, την οποίαν σκηνοθετεί ο Αλ. Σακελλάριος. Το σενάριο έγραψε ο εν λόγω σκηνοθέτης εν συνεργασία με τον Χρ. Γιαννακόπουλον. Πρόκειται περί αισθηματικής κωμωδίας με μουσική και τραγούδια του Τάκη Μωράκη. Πρωταγωνιστούν οι Δημ. Παπαμιχαήλ, Β. Αυλωνίτης, Ρένα Βλαχοπούλου και Α. Μπάρκουλης.
Στο ίδιο δημοσίευμα που είχε τον τίτλο "Τρεις νέαι ταινίαι της Φίνος Φιλμ" διαβάζουμε ακόμα ότι ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος, ο συγγραφέας Γεώργιος Ρούσσος και τρεις τεχνικοί της εταιρίας αναχώρησαν για την Αντίπαρο για να προετοιμάσουν το γύρισμα της Μανταλένας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη (η οποία προβλήθηκε το φθινόπωρο του 1960) καθώς επίσης κι ότι οι Νίκος Τσιφόρος-Πολύβιος Βασιλειάδης παρέδωσαν στη Φίνος Φιλμ το σενάριο μιας μοντέρνας κωμωδίας με τίτλο Ο 14ος κολασμένος που θα σκηνοθετήσει ο Τσιφόρος.
Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα είδηση, λοιπόν, για μια ταινία που αν γυριζόταν θα έδινε την ευκαιρία στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ να συνεργαστεί με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Ίσως ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν γυρίστηκε να ήταν ακριβώς το γύρισμα της Μανταλένας που υποχρέωσε τον Παπαμιχαήλ να αναχωρήσει επίσης για την Αντίπαρο. Πολλά-πολλά χρόνια αργότερα, στη βιογραφία του που εκδόθηκε από την "Άγκυρα" τον Νοέμβριο του 2011 ο δημοφιλέστατος πρωταγωνιστής δήλωσε στον Μάκη Δελαπόρτα:
Λυπάμαι που δεν έπαιξα ποτέ με τη Ρένα Βλαχοπούλου.... Το μεγαλύτερο ίσως ταλέντο της ελληνικής κωμωδίας. Πιστεύω πως αν έπαιζα μαζί της, δεν θα μπορούσα ν' αρθρώσω λέξη, θα γελούσα συνεχώς. Αυτή η γυναίκα υπήρξε ένας χείμαρρος. Τόσο αυθόρμητη, τόσο ετοιμόλογη μα και τόσο πηγαία. Τη θαυμάζω απεριόριστα, θα ΄θελα πολύ να είχα βρεθεί μαζί της στη σκηνή. Η εμπειρία θα ήταν μοναδική. (Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Ένας μύθος, μια ιστορία, σελ. 100)
Δυστυχώς ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σχεδόν συμπρωταγωνίστησε με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο "φινάλε": λίγες μέρες μετά τον θάνατό της (29 Ιουλίου 2004) και συγκεκριμένα σαν σήμερα, στις 8 Αυγούστου 2004, έπεσε και για εκείνον η τελευταία αυλαία καθώς η καρδιά του τον πρόδωσε στα εβδομήντα του χρόνια...
Η μόνη φωτογραφία (που εγώ κατάφερα να εντοπίσω) που απεικονίζει Βλαχοπούλου και Παπαμιχαήλ είναι από τον Απρίλιο του 1970, από την ημέρα των εγκαινίων των νέων--υπερσύγχρονων για την εποχή--στούντιο της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα. Πολλά από τα αστέρια του Φίνου (όχι πάντως η Αλίκη Βουγιουκλάκη) βρίσκονται κοντά στο ζεύγος Φίνου για αυτή τη σημαντική στιγμή--δυστυχώς ο Φίνος δεν έζησε πολύ ακόμα για να τα χαρεί: τα γελαστά πρόσωπα του παραγωγού, των αστεριών του και των συνεργατών του δείχνουν ότι μάλλον δεν υποψιάζονται την καταστροφή που παραμόνευε στη... γωνία τον ελληνικό κινηματογράφο που εκείνοι/ες υπηρετούσαν. Προς το παρόν είναι όλοι/ες χαρούμενοι/ες γιατί η Φίνος Φιλμ συνεχίζει να θριαμβεύει. Ωστόσο ας πούμε ότι δύο χρόνια πριν, στη σεζόν 1967-68, η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ παρά λίγο να συναντηθούν στο πανί υπό τη σκέπη της... ανταγωνιστικής εταιρίας, Καραγιάννης-Καρατζόπουλος στην οποία τότε ανήκαν και οι δύο. Ο Παπαμιχαήλ γύριζε το μιούζικαλ του Κώστα Καραγιάννη Δημήτρη μου, Δημήτρη μου και η Βεντέτα έγραφε στις 3 Οκτωβρίου 1967 πως επρόκειτο να εμφανιστούν σε αυτό ως γκεστ σταρ τα αστέρια της καινούριας εταιρίας, δηλαδή η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, η Μάρω Κοντού, ο Νίκος Ρίζος, η Ελένη Ανουσάκη και ο Σταύρος Ξενίδης, "όλοι αυτοί σε μικρά ρολάκια φυσικά"... Προφανώς ο συντάκτης της Βεντέτας αναφερόταν σε μια από τις σκηνές που διαδραματίζεται στο κέντρο που τραγουδά ο ήρωας και εμφανίζονται γνωστοί ηθοποιοί ως θαμώνες. Ανάμεσά τους τελικά δεν βρίσκονταν τα δυο πρώτα αστέρια, και έτσι η Ρένα, ο Δημήτρης αλλά και η Αλίκη έχασαν την ευκαιρία να συνυπάρξουν έστω και σε ένα πλάνο...
Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ (www.finosfilms.gr)
Ο συνθέτης Τάκης Μωράκης (φωτογραφία από την ιστοσελίδα www.musicportal.gr)
Ας επιστρέψουμε όμως στον Απρίλιο του 1960. Αν εκείνη η ταινία του Αλέκου Σακελλάριου είχε γυριστεί θα έδινε στη Ρένα Βλαχοπούλου τη δυνατότητα να τραγουδήσει και στο πανί τραγούδια του Τάκη Μωράκη (είχε ήδη συνεργαστεί μαζί του στο θέατρο, στα χρόνια της Κατοχής, αλλά και τη δισκογραφία, έναν χρόνο πριν, καθώς είχε γυρίσει ένα 45άρι με δυο γλυκά τραγούδια του, το "Τα λόγια που μ' ορκίστηκε" και τον "Κλήδονα", ενώ δεν ξεχνάμε την υπέροχη ερμηνεία της στο "Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη" στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ). Βέβαια πιο σημαντικό είναι το ότι αν η ταινία αυτή είχε γυριστεί, θα είχε σηματοδοτήσει νωρίτερα την είσοδο της Ρένας Βλαχοπούλου στη Φίνος Φιλμ. Φαίνεται πως δεν είχε έρθει ακόμα το πλήρωμα του χρόνου για αυτή την είσοδο που θα την επέβαλλε τελικά ο Γιάννης Δαλιανίδης δυο χρόνια μετά, όταν θα έπειθε τον Φίνο να δεχτεί τη Ρένα ως πρωταγωνίστρια στο πρώτο του μιούζικαλ. Δεν νομίζω ότι η αναγγελθείσα ταινία του Σακελλάριου δεν γυρίστηκε επειδή ο Φίνος δεν είχε πειστεί ακόμα για την αξία της Ρένας (το γύρισμα της Μανταλένας μοιάζει πιο λογική εξήγηση), αλλά σίγουρα η σύνθεση του καστ που παρουσιάζει το δημοσίευμα του Βήματος είναι πολύ ενδιαφέρουσα και με κάνει να σκέφτομαι πως σήμερα θα ήταν πολύ όμορφη συντροφιά για μας και αυτή η ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ.
Ο συγγραφέας Χρήστος Γιαννακόπουλος, στενός συνεργάτης του Αλέκου Σακελλάριου
Ή μήπως τελικά γυρίστηκε; Κοιτώντας τη φιλμογραφία του Αλέκου Σακελλάριου, διαπιστώνουμε πως τελικά γύρισε ένα σενάριο που έγραψε ίδιος μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο (χωρίς να βασίζονται σε θεατρική τους επιτυχία) δύο χρόνια μετά. Πρόκειται φυσικά για το Όταν λείπει η γάτα, την πασίγνωστη αισθηματική κωμωδία με τραγούδια του Γιώργου Μουζάκη στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Βασίλης Αυλωνίτης και η Ρένα Βλαχοπούλου. Βέβαια, οι δυο κωμικοί, αν και εμφανίζονται επικεφαλής του καστ στους τίτλους, είχαν μάλλον δευτερεύοντες ρόλους στην ταινία--ειδικά η Ρένα. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται τα δυο νεαρά ζευγάρια Μπέμπη Κούλα (σύντροφος τότε του Σακελλάριου)-Ανδρέας Ντούζος και Φλωρέττα Ζάννα-Γιάννης Βογιατζής. Άλλωστε όταν ανακοινώθηκε το γύρισμα αυτής της ταινίας τον Γενάρη του 1962, οι εφημερίδες ανέφεραν τον τίτλο Το ρομάντζο μιας καμαριέρας (καμαριέρα ήταν φυσικά η Μπέμπη Κούλα). Κάτι μου λέει λοιπόν ότι και το αρχικό δημοσίευμα του 1960 σε αυτό ακριβώς το σενάριο αναφέρεται (που τιτλοφορήθηκε τελικά Όταν λείπει η γάτα τον Φεβρουάριο του 1962). Πιθανότατα ο Παπαμιχαήλ προοριζόταν για τον ρόλο του μπον-βιβέρ Άγγελου Φλωρά (τον ρόλο του Ντούζου δηλαδή), ο Μπάρκουλης για τον ρόλο του τραγουδιστή Τέλη Στεφανή (του Γιάννη Βογιατζή δηλαδή--η φωνή του Μπάρκουλη είχε ήδη χρησιμοποιηθεί λίγους μήνες πριν σε ένα τραγούδι στο θεατρικό έργο των ιδίων συγγραφέων Σαράντα και..., τη θεατρική εκδοχή της Τρελής τρελής σαραντάρας...). Η είδηση του Βήματος δεν αναφέρει βέβαια όνομα νεαρής πρωταγωνίστριας, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Σακελλάριος θα ήθελε να δώσει τον ρόλο στην Μπέμπη Κούλα: της είχε δώσει ήδη ρολάκια σε αρκετές ταινίες του αρχίζοντας από τις Λατέρνες και φτάνοντας στο Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, όπου λέγεται ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη τσακώθηκε με τον Σακελλάριο γιατί προσπαθούσε να προβάλει περισσότερο σε κάποια πλάνα τη σύντροφό του... Και τώρα, ως... τολμηρός Θουκυδίδης του σινεμά, αναρωτιέμαι: μήπως τελικά το γύρισμα εκείνης της ταινίας του 1960 πάγωσε εξαιτίας της Αλίκης Βουγιουκλάκη που μπορεί να μην έβλεπε με καλό μάτι το κινηματογραφικό σμίξιμο του συμπρωταγωνιστή της Παπαμιχαήλ με μία ηθοποιό που φερόταν ως ανταγωνίστριά της υπό τη σκέπη μιας εταιρίας της οποίας είχε πλέον χριστεί απόλυτη πρωταγωνίστρια;
Μπέμπη Κούλα, Βασίλης Αυλωνίτης, Ρένα Βλαχπούλου, Νίκος Ρίζος στο Όταν λείπει η γάτα
Η Μπέμπη Κούλα τελικά έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους κυρίως σε ταινίες που γύρισε ο Σακελλάριος εκτός Φίνου, το Όταν λείπει η γάτα της εταιρίας Αφοί Ρουσσόπουλοι-Λαζαρίδης-Σαρρής-Ψαρράς, το Θα σε κάνω βασίλισσα του Αντ. Καρατζόπουλου και το Καλώς ήρθε το δολλάριο της Ανζερβός (χωρίς όμως να ξεχνούμε και το Υπάρχει και φιλότιμο της Φίνος Φιλμόπου έπαιζε την κόρη του Μαυρογιαλούρου/Κωνσταντάρα). Παράλληλα εμφανιζόταν στο θέατρο κυρίως σε κωμωδίες και επιθεωρήσεις (είχε ντεμπουτάρει στην αθηναϊκή σκηνή στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, ενώ συναντήθηκε και με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο Διάνα τη σεζόν 1957-58 στα τέσσερα έργα που παρουσίασε ο Θίασος Μουσικής Κωμωδίας Νίκου Σταυρίδη-Μενέλαου Θεοφανίδη-Ρένας Βλαχοπούλου-Αλέκου Λειβαδίτη). Το αληθινό της όνομα ήταν Ανδρονίκη Κούλα, ξεκίνησε την καριέρα της όμως ως Μπέμπη Κούλα για να το αλλάξει τελικά σε Νίκη Λινάρδου τον Σεπτέμβρη του 1962. Στο τέλος της δεκαετίας του '60 αποσύρθηκε από την ηθοποιία και ασχολήθηκε κυρίως με την παραγωγή τηλεοπτικών εκπομπών, αρχικά στο πλευρό του πρώτου της συζύγου, του Σακελλάριου δηλαδή, στη συνέχεια στο πλευρό του δεύτερου συζύγου της, του Θάνου Χρυσοβέργη και αργότερα μόνη της. Στη διάρκεια των γυρισμάτων της τηλεοπτικής σειράς Μια Αθηναία στην Αθήνα με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου που σκηνοθετούσε ο Αλέκος Σακελλάριος εκτός απο την επιμέλεια της παραγωγής αναλάμβανε και το... coaching, τη διδασκαλία δηλαδή του σεναρίου στη Ρένα, όπως μαρτυρεί μια φωτογραφία από τα γυρίσματα...
Η Ρένα με τη Νίκη Λινάρδου και τον Αλέκο Σακελλάριο στην cameo εμφάνισή τους στην ταινία Η θεία μου η χίπισσα
(φωτογραφία από το βιβλίο του Άρη Μαλανδράκη Το αλφαβητάρι του ελληνικού κινηματογράφου, εκδ. Bell)
Ρένα Βλαχοπούλου και Νίκη Λινάρδου στην Κόμησσα της Κέρκυρας
Πριν κλείσω αυτή την ανάρτηση, αξίζει να θυμηθώ άλλη μια λεπτομέρεια σχετικά με το Όταν λείπει η γάτα: όταν τελικά δρομολογήθηκε το γύρισμα της ταινίας από την εταιρία Ρουσσόπουλοι-Λαζαρίδης-Σαρρής-Ψαρράς τον Φλεβάρη του 1962, προϋπήρχε και κάτι ακόμα πέρα από το σενάριό της: η μουσική ενός από τα βασικά τραγούδια της ταινίας, που μάλιστα έγινε επιτυχία με τη φωνή της Ρένας. Το περίφημο "Ας πάει και το παλιάμπελο" των Γιώργου Μουζάκη-Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου είχε και προηγούμενη ζωή ως... μουσική: στο αρχείο του παλιού ΕΙΡ υπάρχει το τραγούδι "Το καπηλειό" με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Κώστα Προκοπίου. Το μετέδωσε αρκετές φορές ο Σιδερής Πρίντεζης στις εκπομπές του τα τελευταία χρόνια (πιο πρόσφατα στο αφιέρωμα στις ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις της Ρένας που παρουσίασε από την εκπομπή του Από το γραμμόφωνο στο μαγνητόφωνο την περασμένη Κυριακή στο Τρίτο Πρόγραμμα). Ο Γιώργος Μουζάκης συνήθιζε ήδη από εκείνα τα χρόνια να ξαναχρησιμοποιεί τις μουσικές του και είναι μάλλον δύσκολο να εντοπίσουμε πότε ακριβώς γράφτηκε ή πρωτοτραγουδήθηκε το "Καπηλειό". Οι στίχοι του μάλλον ανήκουν και πάλι στους Σακελλάριο-Γιαννακόπουλο, αφού ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο και αυτούς τους στιχουργούς υπάρχει στον κατάλογο τραγουδιών του Μουζάκη που δημοσιεύει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης στο βιβλίο του Γιώργος Μουζάκης, Βίρα τις άγκυρες (εκδ. Άγκυρα 2001).
Η Ρένα Παπαρόδου και ο Αγγελος Φλωράς/Ανδρέας Μπάρκουλης
Πολλές υποθέσεις, πάρα πολλές για μία μόνο ανάρτηση... Ώρα να αφήσω τον ρόλο του Θουκυδίδη του σινεμά και να επιστρέψω στον ασφαλέστερο ρόλο του Ρένα Φαν...
Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας!
1 σχόλιο:
Πολυ ενδιαφερουσα αναρτηση
Δημοσίευση σχολίου