Πέντε χρόνια χωρίς τη Ρένα Βλαχοπούλου

Πριν από πέντε ακριβώς χρόνια, στις 29 Ιουλίου 2004, λίγες μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας επέλεξε να "φύγει" η Ρένα Βλαχοπούλου. Η ολυμπιονίκης της σκηνής και του κεφιού, είπαν τότε οι συνάδελφοί της και οι δημοσιογράφοι, η Ρένα μας, είπαν πολλές Ελληνίδες και πολλοί Έλληνες που συγκινήθηκαν στο άκουσμα της είδησης, η Ειρήνη μας, είπαν οι δικοί της άνθρωποι που βίωσαν το τέλος αυτής της τόσο σημαντικής καλλιτέχνιδας, ένα τέλος δύσκολο και θλιβερό, τόσο διαφορετικό από τα κεφάτα happy end των ταινιών της.

Η φίλη Χρονοστιβάδα μού μήνυσε ότι περιμένει ένα αφιέρωμα στη μνήμη της, από εκείνα που ετοιμάζω για άλλους απόντες και άλλες απούσες. Δεν ξέρω όμως αν μπορώ να ετοιμάσω ένα τέτοιο αφιέρωμα. Άλλωστε, το blog αυτό θυμάται κάθε μέρα τη Ρένα Βλαχοπούλου τιμώντας τη μνήμη της με κάθε δυνατή (ή και... αδύνατη!) ευκαιρία και αφορμή. Πέρα από το καθιερωμένο για τέτοιες στιγμές τραγούδι της "Το πρωτοβρόχι μου" (των Γεράσιμου Λαβράνου και Κώστα Πρετεντέρη) που άκουγα τέτοιες μέρες πριν από πέντε χρόνια και θα ακούσω και φέτος, σκέφτηκα να τιμήσω τη Ρένα μας με εικόνες από την καριέρα της και με τα λόγια ενός ξένου τραγουδιού που έγραψε ο Herbert Kretzmer με μουσική του Charles Aznavour και τραγούδησε ο Elvis Costello.

She may be the face I can't forget
a trace of pleasure or regret,
may be my treasure or the price I have to pay.
She may be the song that summer sings,
may be the chill that autumn brings,
may be a hundred different things within the measure of a day.

...
She may not be what she may seem inside her shell.

She who always seems so happy in a crowd,
whose eyes can be so private and so proud,
no one's allowed to see them when they cry.
She may be the love that cannot hope to last,
may come to me from shadows of the past
that I'll remember till the day I die.

...
Me, I'll take her laughter and her tears
and make them all my souvenirs...

Δεν γνωρίζω πόσοι/ες θα θυμηθούν φέτος την επέτειο του θανάτου της Ρένας Βλαχοπούλου, πέρα από τους δικούς της ανθρώπους που τέλεσαν ένα τρισάγιο στη μνήμη της τη Δευτέρα. Είμαι σίγουρος ότι θα τη θυμηθεί το Pathfinder club που είναι αφιερωμένο στη Ρένα και ελπίζω να τη θυμηθούν τα (οκτώ, αν δεν κάνω λάθος) groups του Facebook που είναι επίσης αφιερωμένα σ' εκείνη. Σας ενημερώνω επίσης ότι θα τη θυμηθεί η εκπομπή του Σιδερή Πρίντεζη Πάμε σαν άλλοτε, στο Δεύτερο Πρόγραμμα, το Σάββατο 1 Αυγούστου. Ο Σιδερής Πρίντεζης, τηρώντας την υπόσχεση που μας έδωσε όταν ολοκληρώθηκε η ζώνη 70 χρόνια ΕΡΑ, επανέρχεται με σπάνιες ηχογραφήσεις της Ρένας Βλαχοπούλου από τους ραδιοθαλάμους του παλιού ΕΙΡ. Προβλέπεται ότι θα είναι ένα ουσιαστικό αφιέρωμα στη μνήμη της μούσας μας και ανυπομονούμε για αυτό!