"Έφυγε" η Νίτσα Μόλλυ...

Πριν από μια εβδομάδα, στις 14 Οκτωβρίου, πέθανε μια από τις τελευταίες εκπροσώπους του ελαφρού τραγουδιού: η μεγάλη ερμηνεύτρια Νίτσα Μόλλυ. Ελάχιστοι/ες ανέφεραν τον θάνατό της (προσωπικά το πληροφορήθηκα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση από την εκπομπή του Σιδερή Πρίντεζη στο Δεύτερο) και μια πρόχειρη αναζήτηση στο ίντερνετ δείχνει ότι η σπουδαία αυτή τραγουδίστρια ήταν ήδη ξεχασμένη προτού αποχωρήσει από τον κόσμο μας.

Η Νίτσα Μόλλυ (Άννα Μολυβάδα το πραγματικό της όνομα) γεννήθηκε το 1921. Άρχισε να τραγουδά το 1937, χάρη στον γνωστό συνθέτη Γιάννη Βέλλα που την άκουσε τυχαία στο σπίτι μιας ξαδέλφης της. Συνόδευε η ίδια το τραγούδι της με την κιθάρα της και γνώριζε ιδιαίτερη επιτυχία σε ισπανικά τραγούδια του Μεσοπολέμου. Ήταν ένα από τα αστέρια της «Μάντρας» του Αττίκ. Εμφανίστηκε επίσης στην «Όαση» και σε άλλα βαριετέ μαζί με μεγάλα ονόματα: τη Δανάη, τους Γιώργο Οικονομίδη, Αρία, Τώνη Μαρούδα και άλλους/ες. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε με το τραγούδι «Καμιά δεν θα αγαπήσω σαν εσένα» του Λεό Ραπίτη (το τραγουδούσε μαζί με την Ελένη Ντε Ροζέ). Ηχογράφησε περίπου 40 τραγούδια στις 78 στροφές, αρκετά από τα οποία έχουν ευτυχώς επανεκδοθεί στις 33 στροφές και σε CD.

Στα χρόνια του ’50 και του ’60 συμμετείχε σε πολλές εκπομές στο ΕΙΡ και για καλή μας τύχη έχουν σωθεί αρκετά από τα τραγούδια που ηχογράφησε είτε με την ορχήστρα του ΕΙΡ είτε με τη συνοδεία του Κώστα Γιαννίδη στο πιάνο (ιδιαίτερα γοητευτική η συνύπαρξή τους στις «Χάντρες» των Μίμη Πλέσσα-Κώστα Πρετεντέρη) είτε απλώς με την κιθάρα της (συχνά σε απρόβλετες ερμηνείες, πχ σε τραγούδια του Νέου Κύματος). Ελπίζουμε ότι το μεράκι του Σιδερή Πρίντεζη θα μας επιτρέψει να ακούσουμε αυτές τις ηχογραφήσεις από το Δεύτερο Πρόγραμμα στο μέλλον...

Η Νίτσα Μόλλυ και η Ρένα Βλαχοπούλου δεν συνεργάστηκαν ποτέ (εκτός ίσως από κάποιες έκτακτες εμφανίσεις σε συναυλίες ή τιμητικές παραστάσεις άλλων καλλιτεχνών). Ωστόσο, τις συνέδεε το ρεπερτόριό τους, καθώς η Νίτσα Μόλλυ διακρίθηκε σε ερμηνείες τραγουδιών slow και swing που έγραφαν ο Ηρακλής Θεοφανίδης («Θα ‘θελα να ‘μουνα εκείνη που αγαπάς»), ο Νίκυ Γιάκοβλεφ («Μοίρες»), ο Γιώργος Μουζάκης («Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει») και άλλοι συνθέτες. Μπορούμε να πούμε ότι κάλυψε το κενό που δημιούργησε στη δισκογραφία η Ρένα Βλαχοπούλου φεύγοντας στο εξωτερικό το 1946. Πολύ όμορφα τζαζ τραγούδια που θα μπορούσε να έχει τραγουδήσει και η Ρένα πέρασαν στην αθανασία με τη φωνή της Νίτσας Μόλλυ. Μάλιστα, τις δυο ερμηνεύτριες συνδέει ένα εξαιρετικό τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη, το οποίο ηχογράφησαν σε δίσκο ταυτόχρονα, η καθεμιά στην εταιρία της. Πρόκειται για το «Τι σου λένε τα λουλούδια» που ηχογράφησε το 1946 η Ρένα Βλαχοπούλου στην Odeon και η Νίτσα Μόλλυ στην Columbia. Δυστυχώς η ηχογράφηση της Βλαχοπούλου αγνοείται (κάνω έκκληση στους συλλέκτες που την έχουν να μας τη... δανείσουν!). Ευτυχώς όμως η ηχογράφηση της Μόλλυ υπάρχει: μπορείτε να την ακούσετε στο CD Το ελληνικό σλόου (όπως και το «Θα ‘θελα να ‘μουνα εκείνη που αγαπάς») και να απολαύσετε τη γοητεία της φωνής και της ερμηνείας της (για την ιστορία να αναφέρω ότι αυτά τα δυο τραγούδια έγιναν γνωστά στα νεότερα χρόνια και από τη φωνή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά, στους δίσκους Ο εξαίρετος κύριος Γιαννίδης και Πάμε σαν άλλοτε.)

Η Νίτσα Μόλλυ, μια κομψή, ευγενική κυρία, εμφανίστηκε αρκετές φορές στην τηλεόραση, κυρίως σε εκπομπές του Αρτέμη Μάτσα, και τραγουδούσε πάντα με την κιθάρα της. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν σε μια εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα το 1995. Ένα χρόνο πριν, την είχε βραβεύσει για την προσφορά της το Δημοτικό Θέατρο Βόλου. Εκτός από πολύ καλή τραγουδίστρια ήταν και πολύ καλή ζωγράφος (είχε παρουσιάσει έργα της και σε κάποιες εκθέσεις). Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο φιλοξενούνταν σε ένα γηροκομείο στη Γαστούνη. Έφυγε αθόρυβα, όπως ζούσε. Το blog αυτό την αποχαιρετά με τη γλυκόπικρη αίσθηση που αφήνει η φωνή της στο άκουσμα των στίχων του Κώστα Κοφινιώτη:
Θα ‘θελα να ‘μουνα εκείνη που αγαπάς,
αυτή που σ’ έκανε στ’ αλήθεια να πονέσεις,
να ‘ξερα πάντοτε τι σκέφτεσαι, πού πας,
γιατί όσο κανείς εσύ μ’ αρέσεις.
Μέσα στα μάτια σου διαβάζω την αλήθεια,
δεν είμαι τίποτα για σένα στη ζωή,
κοντά μου σ' έφερε το πείσμα κι η συνήθεια
και όπως ήρθες, θα χαθείς ένα πρωί»...

ΥΓ. Την ανάρτηση συνοδεύει το τραγούδι "Τι σου λένε τα λουλούδια" με τη Νίτσα Μόλλυ. Την ηχογράφηση μου χάρισε ο καλός φίλος και συν-blogger desmich8.