Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Καλοκαιρινές προσφορές και ευχαριστίες...

Λίγο οι σύντομες διακοπές μου, λίγο κάποιες εκκρεμότητες που έπρεπε να τακτοποιηθούν πριν την… έναρξη της χειμερινής περιόδου, απουσίασα για λίγο από το blog και δεν μπόρεσα να γράψω την «ιστορία» κάποιων ακόμα τραγουδιών της Ρένας Βλαχοπούλου που μας πρόσφερε το Βήμα μέσα από τη γνωστή συλλογή CD ελαφρού τραγουδιού. Η συλλογή αυτή ολοκληρώθηκε σήμερα με την κυκλοφορία του 70ού CD (του τελευταίου της 14ης κασετίνας). Στο ένθετο που συνοδεύει την τελευταία κασετίνα μας αποκαλύπτεται το όνομα του επιμελητή της που δεν είναι άλλος από τον Σιδερή Πρίντεζη, τον γνωστό παραγωγό του Δεύτερου Προγράμματος που επιμελείται μια εβδομαδιαία εκπομπή για το ελαφρό τραγούδι (Πάμε σαν άλλοτε, κάθε Σάββατο, 6-8μμ) αλλά φιλοξενεί ελαφρά τραγούδια και στην καθημερινή του εκπομπή (Το κλειδί του Σολ, καθημερινά 6-7μμ).

Χρωστάμε πολλά ευχαριστώ στον Σιδερή Πρίντεζη γιατί τα τελευταία χρόνια μας έχει χαρίσει πολλούς μουσικούς θησαυρούς που εξακολουθούν να παραμένουν αναξιοποίητοι στα αρχεία της ΕΡΑ, ηχογραφήσεις δηλαδή που έγιναν με την ελαφρά ορχήστρα του ΕΙΡ στα χρόνια του ’50 και του ’60. Δεν μιλώ φυσικά μόνο για ηχογραφήσεις της Ρένας Βλαχοπούλου (με κορυφαίες στιγμές το «Έλα πάρε μου τη λύπη» του Μάνου Χατζιδάκι και το «Ποιος το ξέρει» των Αλέκου Σπάθη-Κώστα Πρετεντέρη), αλλά και για τραγούδια με όλους/ες σχεδόν τους/τις εκπροσώπους του ελαφρού τραγουδιού αλλά και νεότερων τραγουδιστών/τραγουδιστριών. Ο Πρίντεζης έκανε πολύ καλή δουλειά και στη συλλογή του Βήματος, καθώς σε αυτά τα 70 CD μπορούμε να βρούμε αρκετά τραγούδια (όπως το «Τρεχαντήρι» του Αττίκ με τη Δανάη ή τη θρυλική «Μαντάμ Σουσού») που δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ σε CD και υπήρχαν μόνο σε κάποια δυσεύρετα βινύλια 33 ή 45 στροφών ενώ κάποια από αυτά είχαν κυκλοφορήσει μόνο σε δίσκους 78 στροφών.

Τα τραγούδια της Ρένας Βλαχοπούλου που εντάχθηκαν σ’ αυτή τη συλλογή ήταν 17 και καλύπτουν μόνο το διάστημα 1954-1969 αλλά αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι η παρουσία της Ρένας στη δισκογραφία των 78 στροφών πριν από το 1954 δεν ήταν ιδιαίτερα συχνή (και οι παλιότερές της ηχογραφήσεις αποδεικνύονται τελικά εξαιρετικά σπάνιες…). Σίγουρα τα τραγούδια που έδωσε το Βήμα ήταν από τα πιο αντιπροσωπευτικά της: επιτυχίες της θεατρικές (δείτε τις σχετικές αναρτήσεις για τρεις από αυτές εδώ και εδώ), δισκογραφικές (όπως το σχεδόν αυτοβιογραφικό της «Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα» των Νίκυ Γιάκοβλεφ-Πυθαγόρα) αλλά και κινηματογραφικές της δεκαετίας του ’60, τραγούδια του Μίμη Πλέσσα από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη τα οποία έκαναν και μια ικανοποιητική δισκογραφική καριέρα τα χρόνια εκείνα.

Και αυτό μας δίνει αφορμή να πούμε ότι κινηματογραφικά τραγούδια της Ρένας Βλαχοπούλου υπάρχουν και σε μια ακόμα συλλογή CD που δίνονται, αυτή τη φορά, από το Βήμα της Κυριακής. Η σειρά αυτή έχει τον τίτλο Θερινά Σινεμά, 1929-2008 και αποτελείται από έξι CD. Υπάρχει από ένα τραγούδι της Ρένας σε κάθε CD (εκτός από το 4ο), ξεκινώντας από το «Αθήνα ξελογιάστρα» του Μενέλαου Θεοφανίδη—που ερμήνευε αρχικά στην επιθεώρηση Σουσουράδα (βλέπε τη σχετική ανάρτηση εδώ) και αργότερα ακουγόταν από τη φωνή της στην ταινία Οι Τρακαδόροι της Αθήνας με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Νίκο Ρίζο— και φτάνοντας στο λαϊκό «Έλα-Έλα» του Γιώργου Χατζηνάσιου—το τραγουδούσε στην ταινία του 1979 Φανταρίνες, η οποία εγκαινίασε τη νεότερη (και σαφώς λιγότερο επιτυχημένη) καριέρα της Ρένας Βλαχοπούλου στο ελληνικό σινεμά και αργότερα, στα χρόνια του ’90, το τραγούδησε και ο Ηλίας Κλωναρίδης σε δίσκους. Αν και τα πιο πολλά κινηματογραφικά τραγούδια της Ρένας επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά σε πάρα πολλές συλλογές (τόσο του εμπορίου όσο και premium CD), το «Αθήνα ξελογιάστρα» επανεκδίδεται μόλις για δεύτερη φορά σε CD, και έτσι χαιρετίζουμε και αυτή την προσφορά Βήματος με ιδιαίτερη χαρά!

Ωστόσο, για να επανέλθω στον Σιδερή Πρίντεζη, θα εκφράσω για άλλη μια φορά (πέρα από ευχαριστίες για τη συλλογή αυτή και για όσα σπάνια κομμάτια μας χαρίζει από τις εκπομπές του) το αίτημα να αξιοποιηθεί επιτέλους το αρχείο της ΕΡΑ και να δοθούν με κάποιο τρόπο στο κοινό αυτές οι άψογες (και τεχνικώς!) ηχογραφήσεις. Έχουν κυκλοφορήσει αρκετές παλιότερα από την Lyra και, κυρίως, από FM Records σε επιμέλεια Μάκη Δελαπόρτα, αλλά η προσπάθεια αυτή σταμάτησε (ίσως λόγω δικαιωμάτων της ΕΡΑ;). Θα μπορούσαν αυτές οι ηχογραφήσεις να δίνονται από τη Ραδιοτηλεόραση (όπως δίνονται τόσο καιρό τα θεατρικά της ΕΡΑ) αλλά σίγουρα κάπου θα κολλούσε το θέμα με πνευματικά δικαιώματα και την ΑΕΠΙ. Ελπίζω να βρεθεί κάποτε μια λύση και να φτάσουν στα χέρια μας αυτά τα διαμάντια (κύριε Πρίντεζη, μας ακούτε;).

Φωτογραφία από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη
Κορίτσια για φίλημα. Τραγούδια του Μίμη Πλέσσα
από την ταινία αυτή βρίσκουμε και
στις δύο συλλογές που προσφέρει το Βήμα

Τελειώνοντας αυτή την ανάρτηση, να πω ότι θα επανέλθω σύντομα με δυο αναρτήσεις που αφορούν δυο στενούς συνεργάτες και φίλους της Ρένας (σε διαφορετικές περιόδους), καθώς είχαμε πρόσφατα τις επετείους των θανάτων τους: τον συνθέτη Γιάννη Σπάρτακο και τη χορεύτρια Λίντα Άλμα. Και, σε έναν πιο προσωπικό τόνο, να ευχαριστήσω τον καινούριο μου φίλο Αντώνη Μποσκοϊτη, τον γνωστό δημοσιογράφο, σκηνοθέτη εξαιρετικών ντοκιμαντέρ (Φλέρυ: Τερλή Του Φεγγαριού, Ζωντανοί στο Κύττταρο-Σκηνές Ροκ) και φυσικά εκλεκτό συν-blogger bosko, για τα καλά λόγια που είπε για μένα σε συνέντευξή του στην επίσης γνωστή blogger γητεύτρια αλλά και για την ευκαιρία που μου έδωσε μιλώντας για μένα στους υπευθύνους ενός νέου μουσικού περιοδικού (περισσότερα για αυτό στο μέλλον!).

9 σχόλια:

το αερικό είπε...

Kαλημερα!
Πολυ μ'αρεσει που μαζευομαστε παλι σιγα σιγα στα γνωριμα λημερια,μετα τις οληγοημερες διακοπουλες.
Πολυ καλα τα λες φιλε rena fan για τον Κο Πριντεζη και τις εξαιρετικες εκπομπες του
Ελπιζω να εισακουστει και το αιτημα σου!
Χαρηκα επισης πολυ για το ενδεχομενο της συνεργασιας σου με μουσικο περιοδικο γιατι πιστευω κι εγω οπως και πολλοι αλλοι που παρακολουθουν το blog σου οτι αξιζει τον κοπο να μοιραστεις τις γνωσεις και την αγαπη σου για το ελαφρο τραγουδι και με αναγνωστες εκτος internet.
Φιλια πολλα και εκκρεμει μια υποσχεση για ενα αφιερωμα( μην ξεχνιομαστε,ετσι;)

Rena Fan είπε...

Ω! Καλώς την! Ελπίζω να πέρασες καλά. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου, όπως πάντα, λόγια.
Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ ακόμα με το αφιέρωμα-αφιέρωση που σου οφείλω (και δεν είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρω να ανταποκριθώ και στις απαιτήσεις του(!)), αλλά κάτι θα γίνει.

BOSKO είπε...

στο' χω πει ποτέ; όχι, τώρα στο λέω πρώτη φορά. Να μπαίνεις σ' ένα blog και εξ αιτίας ολόκληρου του σχεδιασμού του, να μεταφέρεσαι πολλά- πολλά χρόνια πίσω. Δεν κάνω εγώ μόνο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, το blog σου ειν' από μόνο του το καλύτερο μουσικό ντοκιμαντέρ! Σε ευχαριστώ για τα links, φίλε!Είμαστε σε επικοινωνία!

Ανώνυμος Συγγραφέας είπε...

ΚΑΛΩΣ ΒΡΙΣΚΩ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΤΕ 'ΟΠΑΔΕ' ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ...! ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ''ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ'' ΜΕ ΤΑ 'ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ...
ΕΧΕ ΓΕΙΑ...

Rena Fan είπε...

bosko,
Κατάντησα μονότονος, αλλά σε ευχαριστώ,

ανώνυμε συγγραφέα,
Καλώς όρισες. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και για τα καλά σου λόγια. Μου αρέσουν πολύ τα χρόνια του "ωραίου" κινηματογράφου, όπως λες, καθώς οι ταινίες εκείνης της εποχής αποτελούν την καλύτερη καταγραφή του πολυδιάστατου ταλέντου της Ρένας Βλαχοπούλου, αλλά η Ρένα δεν ήταν μόνο αυτό που βλέπουμε στις ταινίες της. Αυτό προσπαθώ να καταγράψω μέσα από αυτό το blog, να παρουσιάσω δηλαδή στιγμές από την πορεία της και στο τραγούδι και στο θέατρο, πορεία που είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη στις μέρες μας.
Ελπίζω αυτά που γράφω να αποτυπώνουν την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής που είχε πολλά ωραία αλλά είχε και πολλά κακά, για να μην ξεχνιόμαστε. Και βέβαια είχε και πολλά άλλα ωραία, που δεν είχαν σχέση με τη Ρένα Βλαχοπούλου (και στο σινεμά και στο θέατρο και στη μουσική). Απλώς θεωρώ ότι η Ρένα ήταν ένα ωραίο κομμάτι αυτής της εποχής, για αυτό και με έχει γοητεύσει και ασχολούμαι μαζί της.
Τέλος πάντων, φλυάρησα πάλι, εσύ έναν καλό λόγο είπες και εγώ κατέληξα να κάνω προγραμματικές δηλώσεις! Καλώς ήρθες και πάλι, και να τα λέμε!

BOSKO είπε...

δεν έχεις άδικο...σάμπως εγώ δεν έχω γίνει μονότονος; Άσε μην καταντήσουμε σαν τους άλλους που αφήνουν σχόλια του τύπου "σοκολατένιες καλημέρες", "φραουλένιες καλησπέρες" κλπ. Μπρρρ...

μαριάννα είπε...

Τί πανέμορφο μπλογκ!
Τί νοσταλγία δοσμένη ποιοτικά και ποιητικά!
Χαίρομαι που σε ανακάλυψα! Να 'ναι καλά ο Αντώνης!

Την καλημέρα μου!

Rena Fan είπε...

Καλώς ήρθες, αγαπητή γητεύτρια. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ιδιαίτερα για την ποιητική διάθεση που μου αποδίδεις (αν όντως βγαίνει αυτό, έγινε τελείως τυχαία!).
Και εγώ χάρη στον Αντώνη σαφώς ανακάλυψα το εξαιρετικό blog σου (πολύ πριν μου κάνει την τιμή να αναφερθεί σε μένα στη συνέντευξη που σου παραχώρησε), αλλά ορκίστηκα να μην τον ευχαριστήσω ξανά, γιατί θα καταντήσουμε γελοίοι--βλέπε το σχόλιό του παραπάνω χε χε χε)...

Ανώνυμος είπε...

ΈΡΑ, ΚΟΥΊΚ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΕΣ

“Αλήτες”, “μπάσταρδοι”, “καθάρματα”,
“της κοινωνίας αποβράσματα”
τέτοια ωραία λόγια ακούμε
κάθε πρωί όταν ξυπνούμε.

Μα εγώ που αγαπώ τους τρομοκράτες
(όπως βεβαίως όλοι οι δημοκράτες)
ν’ ακούω δε θέλω κάποιος να τους βρίζει-
πολύ αυτό το πράγμα με ξενίζει.

Δεν δέχομαι δημόσιο ένα στόμα
γαλάζιο ή όποιο άλλο να ’χει χρώμα:
Δημόσιο ίσον λαικό ένα κάτι
κι όχι δοκάρι στου Λαού το μάτι.

Και επειδή καλό παιδάκι είμαι
κι όχι καθώς εσείς θηρίο ανήμε
ρο, κι ό,τι δω άτοπο μέσα στην πλάση
στον τόπο του το στέλνω ν’ απαγκιάσει,

κι ύβρεις να βλέπω κάποιους ν΄αραδιάζουν
στους εαυτούς τους μόνο που ταιριάζουν
στον εαυτό μου δεν το επιτρέπω,
γι αυτούς ό,τι είπατε, σας το επιστρέφω.

Γιώργης Χολιαστός