Καλή χρονιά!

Το blog αυτό παραμένει σιωπηλό εδώ και αρκετό καιρό καθώς προσπαθώ να ισορροπήσω τη νέα μου καθημερινότητα με τις παλιές μου δυσκολίες! Μια νέα καθημερινότητα, ωστόσο, που είναι όμορφη, έχει ποικιλία, έχει καλούς φίλους και καλές φίλες (παλιούς/ές και νέους/ες), έχει νέα παιδιά ελπιδοφόρα και ταλαντούχα. (Τις παλιές μου δυσκολίες... ας μην τις απαριθμήσω καλύτερα. Άλλωστε από δυσκολίες θα είστε χορτάτες/οι κι εσείς...)

Αυτή η νέα καθημερινότητα πάντως ορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ξελογιάστρα πόλη που λέγεται Αθήνα. Και αυτή τη μέρα δεν θα μπορούσα να μην την τιμήσω με αυτό το πολυαγαπημένο (και πολυ...ποσταρισμένο εδώ, αλλά και αλλού) βίντεο που παρουσιάζει την εορταστική της όψη στα χρόνια του '50. Ναι, είναι φυσικά η αγαπημένη μου σκηνή από τις Πρωτεουσιάνικες περιπέτειες του Γιάννη Πετροπουλάκη στην οποία ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει το κέντρο της πόλης με στιγμιότυτα χαρακτηριστικά των ημερών αυτών, ενώ η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Στέφανος Στρατηγός αφήνουν δώρα σε έναν τροχονόμο της Πλατείας Συντάγματος.

Την πλήρη ιστορία αυτής της σκηνής την έχω γράψει και ξαναγράψει και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Εδώ θα σας θυμίσω απλώς ότι πρόκειται για πλάνα που κινηματογραφήθηκαν στις 31 Δεκεμβρίου του 1955.

Θα ήθελα επίσης να σας θυμίσω μια από τις τελευταίες τηλεοπτικές εμφανίσεις της Ρένας Βλαχοπούλου στην οποία τραγουδά τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και το "Πάει ο παλιός ο χρόνος" περιτριγυρισμένη από νέες/ους ηθοποιούς και τραγουδιστές/τριες. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από την εκπομπή Μεταξύ μας που προβλήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1996. Λατρεύω το κωμικό ύφος της Ρένας όταν στραβοκοιτάει την Έλντα Πανοπούλου στο άκουσμα του στίχου "Γέρε χρόνε, φύγε τώρα..."

Τέλος, θα ακούσουμε την ίδια τη Μούσα αυτού του blog να δίνει τις ευχές της από μια παλιά ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη και στη συνέχεια να τραγουδά το--ιδιαίτερα επίκαιρο αυτές τις μέρες--"Φεύγουν τα χρόνια" του Μίμη Πλέσσα από το Ραντεβού στον αέρα του Γιάννη Δαλιανίδη. Οι λεζάντες που συνοδεύουν τις φωτογραφίες είχαν γραφτεί πριν η κρίση μάς δείξει τα δόντια της και εκπλήσσουν ακόμα και μένα με την αισιοδοξία τους. Όταν το ξανασκέφτομαι όμως, νομίζω ότι έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία τώρα και θα πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να εφαρμόσω όσα υποδεικνύουν!

Σας εύχομαι από καρδιάς καλή χρονιά, γεμάτη από υγεία και αγάπη!