Έχω καθιερώσει τα τελευταία χρόνια το "έθιμο" να αφιερώνω τέτοια βραδιά ένα τραγούδι της Ρένας σε ανθρώπους δικούς μου, ανθρώπους που βρίσκονται σε τρεις περιοχές της Ελλάδας, στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Αρκαδία. Με ανάμικτα συναισθήματα: αβεβαιότητα, αγωνία, αισιοδοξία, μελαγχολία λόγω αποχωρισμού, μα πάνω από όλα αγάπη.
Έτσι και φέτος, που για άλλη μια φορά κάποιες/κάποιοι από μας αναρωτιόμαστε ή/και αγωνιούμε για το πού θα είμαστε (αν και αυτό το ερώτημα κάθε χρόνο που περνάει αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις και αφορά όλους/ες μας), μάς αφιερώνω αυτό το τραγούδι που λέει μοναδικά η Ρένα και κρατώ την κλητική προσφώνηση. Γιατί αυτή έχει πάνω από όλα σημασία...
Καλή μας χρονιά!
ΥΓ. Το τραγούδι αφιερώνεται σε φίλες/φίλους εκπαιδευτικούς αλλά και σε φίλους που αν και έχουν πτυχία... καθηγητικών σχολών, δεν το εξασκούν το επάγγελμα!
3 σχόλια:
Κι ο λόγος που σε έψαχνα ήταν για ένα κομμάτι της Ρένας που άκουσα στο Δεύτερο, σε μιαν εκπομπή του κ. Πρίντεζη. Άραγε το άκουσες...;
Καλή σχολική χρονιά (μιας κ αρχίζει σήμερα) και δύναμη να έχεις. Όσο για τις τοποθετήσεις μην αγχώνεσαι... τούτη η χώρα καταρρέει...
Να περνάς υπέροχα!
Φιλώ κ χαιρετώ σε
http://www.youtube.com/watch?v=zdQejWZCVOU
Και καλό μήνα βεβαίως βεβαίως..
Αχ, και τι δε θα'δινα για να σας είχα κι εγώ καθηγητή!
Δημοσίευση σχολίου