Το ημερολόγιο του Συλλόγου "Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού"

Ένας καλός φίλος μου χάρισε χτες το ημερολόγιο του Συλλόγου "Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού" για το 2010, και παρόλο που βρισκόμαστε στην πρώτη μέρα του Μαρτίου, νομίζω ότι μπορώ ακόμα να σας το παρουσιάσω, αφού στις σελίδες του φιλοξενεί μεταξύ άλλων και τη Ρένα Βλαχοπούλου. 

Πριν μιλήσω όμως για το ημερολόγιο, ας γράψω δυο λόγια για τον ίδιο τον Σύλλογο. Ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό να "προστατέψει" το ελαφρό τραγούδι, να το αναδείξει και να του δώσει νέα πνοή, μέσα από εκδηλώσεις που φιλοδοξούν να καταστήσουν σαφές ότι το ελαφρό τραγούδι δεν αργοπεθαίνει, αλλά υπάρχουν περιθώρια για να αναπτυχθεί περισσότερο, να το απολαμβάνουν όπως πάντα οι μεγαλύτεροι/ες αλλά και να το γνωρίσουν ακόμα καλύτερα οι νεότερες/οι. Ανάμεσα στα άτομα που πρωτοστάτησαν για τη δημιουργία του Συλλόγου είναι η τραγουδίστρια Ελίζα Μαρέλλι, από τις λίγες φωνές του ελαφρού τραγουδιού που εξακολουθούν να είναι δραστήριες σήμερα, ο Παύλος Ναθαναήλ που είναι πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου και ο ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης. 

Το ημερολόγιο του Συλλόγου παρουσιάζει βιογραφικά σημειώματα και φωτογραφίες δεκατριών καλλιτέχνιδων/χνών που άφησαν το προσωπικό τους στίγμα στον χώρο του ελαφρού τραγουδιού. Κατά σειρά παρουσιάζονται οι Ορέστης Μακρής, Ζορζ Γκεταρί, Πέτρος Κυριακός, Άννα και Μαρία Καλουτά, Καίτη Ντιριντάουα, Γιώργος Μούτσιος, Δανάη Στρατηγοπούλου, Πέτρος Επιτροπάκης, Νίκος Μοσχονάς, Ελίζα Μαρέλλι, Ρένα Βλαχοπούλου και Σπεράντζα Βρανά. Τα κείμενα έγραψαν ο Νότης Κύτταρης, ο Ντένης Τζαννάτος (που ευθύνεται και για τα σκίτσα των βιογραφούμενων) και η Ελίζα Μαρέλλι. Υπάρχει ακόμα ένα κείμενο του προέδρου του Συλλόγου Παύλου Ναθαναήλ καθώς και φωτογραφίες από διάφορες εκδηλώσεις του.

Παρά τα λαθάκια που υπάρχουν σε κάποια κείμενα, το ημερολόγιο είναι καλαίσθητο και είναι σίγουρα μια ευπρόσδεκτη πρωτοβουλία για τους φίλους και τις φίλες του ελαφρού τραγουδιού. Εύχομαι ο Σύλλογος να μπορέσει πραγματικά να αναδείξει την ομορφιά και τη διαχρονικότητα του ελαφρού τραγουδιού μέσα από εκδηλώσεις που θα τιμούν το παρελθόν του και ταυτόχρονα θα αποδεικνύουν ότι δεν  πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα μουσειακό είδος αλλά ως κάτι ζωντανό που πρέπει να αντιμετωπίζεται και με σύγχρονους μουσικούς και ερμηνευτικούς όρους...