Η παράσταση "Diva Rena" στο θέατρο Badminton

Το πρώτο πολύ ευχάριστο γεγονός που θέλω να αναφέρω σε σχέση με τη χθεσινή βραδιά στο Badminton είναι ότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε και γέμισε σχεδόν ολόκληρο το θέατρο. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του θεάτρου, η χωρητικότητά του είναι 2.500 άτομα. Σίγουρα χτες στην αίθουσα βρίσκονταν περισσότερα από 2.300 άτομα ενώ, όπως δήλωσε ο παραγωγός του θεάτρου κ. Αδάμ στο τέλος της εκδήλωσης, πουλήθηκαν χτες 1365 εισιτήρια: με άλλα λόγια, συγκεντρώθηκαν για το Ταμείο Αλληλοβοηθείας του ΣΕΗ 13.650 ευρώ. Με δεδομένο ότι όλοι/ες όσοι/ες συμμετείχαν στη χθεσινή εκδήλωση εργάστηκαν αφιλοκερδώς, μπορούμε να πούμε ότι η βραδιά πέτυχε απόλυτα τον σκοπό της να ενισχύσει το ΤΑΣΕΗ (και αν είχαν δοθεί λιγότερες προσκλήσεις ίσως να το είχε ενισχύσει ακόμα περισσότερο).

Η Ρένα Βλαχοπούλου λοιπόν γεμίζει "ακόμα" ένα μεγάλο θέατρο. Βέβαια ένα μεγάλο μέρος του κοινού ήταν μεγάλης ηλικίας αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Στο κάτω-κάτω όταν άτομα μεγάλης ηλικίας μπαίνουν στον κόπο να πάνε σε μια εκδήλωση, δείχνουν ακόμα περισσότερο την αγάπη τους για την καλλιτέχνιδα. Και το γέλιο το κοινού όταν, στην αρχή της εκδήλωσης, είδαμε αποσπάσματα από σκηνές χιλιοπαιγμένων ταινιών της Ρένας ήταν για άλλη μια φορά αυθόρμητο και δυνατό.


Έτσι, ο βασικότερος σκοπός της βραδιάς επετεύχθη: ταλαντούχες/οι καλλιτέχνιδες/οι τίμησαν με τη λάμψη τους, τη φωνή τους και το κέφι τους την αξέχαστη Ρένα ερμηνεύοντας τραγούδια που εκείνη πρωτοτραγούδησε ή/και σημάδεψε με την ερμηνεία της στον κινηματογράφο κυρίως αλλά και στο θέατρο, στη δισκογραφία και το ραδιόφωνο. Υπήρξαν κάποιες αδυναμίες και κάποια λάθη στη βραδιά, κάποιες ατέλειες που ίσως οφείλονταν σε ελλιπείς πρόβες αλλά και κάποιες σοβαρές ανακρίβειες στα κείμενα που έγραψε ο Στέλιος Παπαδόπουλος (στηριζόμενος ίσως στο βιβλίο Βίβα Ρένα του Μ. Δελαπόρτα) και διαβάστηκαν πριν από τα τραγούδια. Η παρουσία γνωστών ηθοποιών, αθλητών και celebrities των MME στο ρόλο παρουσιαστών/τριών (που τους/τις παρουσίαζε ο Μάκης Δελαπόρτας) έδωσε σίγουρα ποικιλία στη βραδιά (η δομή του προγράμματος θύμιζε λίγο τα... βραβεία Αρίων) αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι όλοι/ες όσοι/ες επιλέχτηκαν είχαν θέση σ' αυτήν την εκδήλωση.


Γενικά όμως η εντύπωσή μου από την εκδήλωση είναι θετική, η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και χαρούμενη και ο κόσμος έδειχνε να την απολαμβάνει. Βασικός εμπνευστής και διοργανωτής της εκδήλωσης ήταν ο Μάκης Δελαπόρτας και η βραδιά είχε, όπως ήταν αναμενόμενο, το γνωστό δικό του στίγμα. Εύσημα για την επιτυχία της δεν ανήκουν όμως μόνο στον διοργανωτή, ανήκουν και στον παραγωγό Μιχάλη Αδάμ που διέθεσε το Badminton και για την εκδήλωση αλλά και για την έκθεση στο φουαγιέ του θεάτρου. Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν παρούσα στο θέατρο Badminton, μέσα από τα προσωπικά της αντικείμενα, τις τουαλέτες της, τις φωτογραφίες της και βέβαια μέσα από τα τραγούδια που "σημάδεψε" με το ταλέντο της, την ξεχωριστή ερμηνεία της και την ιδιαίτερη ακτινοβολία της.

Η παράσταση ξεκίνησε πολύ γλυκά με τέσσερις κανταδόρους (μέλη του συγκροτήματος "Τραγουδιστάδες τση Ζάκυνθος", αν δεν κάνω λάθος) που εμφανίστηκαν από την πλατεία του θεάτρου και ανέβηκαν στη σκηνή τραγουδώντας την καντάδα των Γιώργου Κατσαρού-Αλέκου Σακελλάριου "Κάτασπρε μικρέ μου κρίνε"--που τραγουδούσαν στην Κόμησσα της Κέρκυρας σιόρα Αντζολίνα δυο κανταδόροι κατά παραγγελία του Αλέκου Αλεξανδράκη...


Αμέσως μετά εμφανίστηκε στη σκηνή ο Μάκης Δελαπόρτας: μίλησε για τη στενή του σχέση με τη Ρένα Βλαχοπούλου και την υπόσχεση που της έδωσε ότι θα φροντίσει να "μοιραστεί" το υλικό που του άφησε με το κοινό της. Αμέσως μετά προβλήθηκε ένα φιλμάκι 15 λεπτών με χαρακτηριστικές σκηνές από τις πιο γνωστές της ταινίες που ετοίμασαν ο Σταμάτης Μαγουλάς, ο Στέλιος Παπαδόπουλος και ο Δελαπόρτας. Οι πασίγνωστες ατάκες της Ρένας και η φωνή της σε μερικά κινηματογραφικά τραγούδια "ζεσταναν" το κοινό και δημιούργησαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ακουστούν ζωντανά οι παλιές της επιτυχίες. Προηγούνταν όμως οι αμαμνήσεις ανθρώπων που συνεργάστηκαν στενά μαζί της. Αν και οι περισσότεροι διηγήθηκαν με... άλλα λόγια ιστορίες που έχουν ξαναπεί σε αντίστοιχες εκδηλώσεις ή εκπομπές, η στενή τους σχέση με τη Ρένα επέβαλλε να τους ακούσουμε για άλλη μια φορά με σεβασμό.


Πρώτη πήρε τον λόγο η Μάρθα Καραγιάννη. Θυμήθηκε τη ζωντάνια και το κέφι της Ρένας στα γυρίσματα των ταινιών και αναφέρθηκε σ' ένα γνωστό περιστατικό: στη μοναδική φορά που πήγε διαβασμένη σε ένα γύρισμα του Κάτι να καίει, αιφνιδιάζοντας έτσι τους πάντες και ιδιαίτερα τους νεαρούς συμπρωταγωνιστές της που δεν διάβαζαν ποτέ τον ρόλο τους όταν είχαν γύρισμα μαζί της γιατί σκόπευαν να τα μάθουν στην πρόβα, μαζί μ' εκείνη.

Αμέσως μετά πήρε τον λόγο ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης, ο άνθρωπος που καθιέρωσε τη Ρένα στον κινηματογράφο. Ο Δαλιανίδης αρχικά μίλησε πολύ αυστηρά για την απουσία της υφυπουργού πολιτισμού Άντζελας Γκερέκου από την εκδήλωση (δήλωσε πως δεν μπορεί να παραστεί για σοβαρό λόγο) και στη συνέχεια θυμήθηκε το γνωστό περιστατικό από τα γυρίσματα της ταινίας Κορίτσια για φίλημα σ' ένα ξενοδοχείο της Ρόδου, όπου η Ρένα, με πολλή αυτοπεποίθηση και χιούμορ δήλωσε βλέποντας τις συμπρωταγωνίστριές της Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη και Χλόη Λιάσκου "Μ' αυτές τις παλιόγριες θα παίξω;" (Νομίζω ότι η αυθεντική δήλωση της Ρένας ήταν λίγο πιο... τολμηρή, αλλά δεν πειράζει!)

Έπειτα, ο Φώτης Μεταξόπουλος τόνισε για άλλη μια φορά ότι η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν μια από τις καλύτερες παρτενέρ του, κι ας μην τη χορογράφησε ποτέ αφού τον άφηνε πάντα να της κάνει ό,τι ήθελε.

Θυμήθηκε πως μια φορά στο Μετροπόλιταν η μεγάλη Κατίνα Παξινού τη μούτζωνε από το πολύ γέλιο... Μίλησε ακόμα για την περίφημη τσιγκουνιά της--για τους πλούσιους--και τη μεγάλη της γενναιοδωρία για τους φτωχούς. Και βέβαια αναφέρθηκε στη γνωστή ιστορία με τις χρυσές λίρες που του χάριζε στα βαφτίσια των παιδιών του: στο τρίτο του παιδί του είπε: "Σταμάτα πια, θα μου φας όλες τις λίρες!" (Σε παλιότερη εκδήλωση ο Μεταξόπουλος είχε παρουσιάσει την αντίδρασή της ως απορία: "Θα κάνεις κι άλλο ωρέ;")

Στη συνέχεια ο Μάκης Δελαπόρτας παρουσίασε τον αδελφό της Ρένας, τον Σπύρο Βλαχόπουλο που ευχαρίστησε τους διοργανωτές και το κοινό, και έπειτα ο Δελαπόρτας αφιέρωσε τη βραδιά στον αγαπημένο σύζυγο της Ρένας, τον Γιώργο Λαφαζάνη. Μπορεί ο ίδιος να μην κατάφερε να παρευρεθεί, έδωσε όμως το παρόν η αδελφή του, η εξαιρετική κυρία Σοφία Λαφαζάνη μαζί με τον σύζυγό της Λευτέρη Σταυρίδη. Και οι δυο τους ήταν κοντά στη Ρένα Βλαχοπούλου ώς το τέλος της...

Ο σύζυγος της Ρένας Γιώργος Λαφαζάνης, που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση, με την αδελφή του Σοφία Λαφαζάνη-Σταυρίδη. (φωτογραφία από το βιβλίο Βίβα Ρένα, εκδ. Άγκυρα)

Και ήρθε η ώρα των συνθετών. Πρώτος μίλησε ο Μίμης Πλέσσας, ο οποίος θυμήθηκε τα τραγούδια που έγραψε για τη Ρένα: "Δεν έμοιαζε κανένα με το άλλο. Και μόνον η Ρένα η Βλαχοπούλου θα μπορούσε με κάθε ένα από αυτά να μην φτιάχνει ένα σκαλοπάτι για να ανεβαίνει ή να ανεβαίνουμε, αλλά να φτιάχνει ένα πλατύσκαλο: κι εκεί αράζαμε και δεν το καταλαβαίναμε. Γι' αυτό και χαίρω ιδιαίτατα που σήμερα μπορώ να πω: Ρένα, σ' αποθυμάω. Πού 'σαι, ρε κοριτσάρα μου, πού 'σαι μ' αυτό το ταλέντο σου να 'ρθεις να πεις άλλο ένα τραγούδι μου για να 'χουμε να λέμε ύστερα από εκατό χρόνια;" Και μετά ο Γιώργος Κατσαρός τόνισε ότι όχι μόνο το ένα τραγούδι δεν έμοιαζε με το άλλο, αλλά και το ίδιο τραγούδι δεν ήταν ποτέ ίδιο όταν η Ρένα το τραγουδούσε για δεύτερη φορά. Οι αυτοσχεδιασμοί της πάντα το μεταμόρφωναν.


Και έφτασε η ώρα των τραγουδιών. Ο Μάκης Δελαπόρτας παρουσίασε τη Φιλαρμονική του Δήμου Γλυφάδας και τον μαέστρο της, τον Γιώργο Τσιλιμπάνη. Η Φιλαρμονική έπαιξε μια μικρή ουβερτούρα με ρεφραίν από γνωστά τραγούδια της Ρένας κι αμέσως μετά ο διοργανωτής παρουσίασε την πρώτη... παρουσιάστρια της βραδιάς.



Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, από τους/τις λίγους/ες παρουσιαστές/τριες που ξέφυγαν από τα κείμενα που είχε γράψει ο Στέλιος Παπαδόπουλος και μίλησαν αυθόρμητα για τη Ρένα, είπε πως οι ηθοποιοί κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί θέλουν να ανήκουν, να διευρύνουν την οικογένειά τους, κι η Ρένα το κατάφερε αυτό, αφού όλη η Ελλάδα είναι οικογένειά της. Μετά όμως η Κωνσταντινίδου επέστρεψε στο κείμενό της και αφού παρουσίασε κάποια βιογραφικά στοιχεία των πρώτων χρόνων της ζωής της Ρένας είπε ότι το τραγούδι "Τι κρίμα αγάπη μου" των Γιάννη Σπάρτακου-Αιμίλιου Σαββίδη είναι "ένα από τα πρώτα γνωστά και αγαπημένα της τραγούδια", πράγμα που δεν ισχύει, αφού το τραγούδι αυτό γράφτηκε το 1959! Το "Τι κρίμα αγάπη μου " τραγούδησε στη σκηνή του Badminton η Τζούλι Μασίνο, αστέρι της τζαζ, αλλά, επιτρέψτε μου να πω ότι η ερμηνεία της Ρένας Βλαχοπούλου στο τραγούδι αυτό παραμένει απαράμιλλη...


Στη συνέχεια ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης αναφέρθηκε στην πρώτη συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου με το θέατρο "Ακροπόλ" και παρουσίασε το τραγούδι του 1952 "Στο Άλα Κάλα Κούμπα" που έγραψαν ο Γιώργος Μουζάκης και η θρυλική επιθεωρησιακή τριάδα Γιώργος Ασημακόπουλος-Βασίλης Σπυρόπουλος-Παναγιώτης Παπαδούκας (αν και στους παλιότερους δίσκους ως στιχουργός αναφερόταν επίσης ο Μουζάκης). Το "Άλα Κάλα Κούμπα" τραγούδησε χτες το βράδυ με αρκετό μπρίο η Ματθίλδη Μαγγίρα.



Η ηθοποιός Πέγκυ Τρικαλιώτη είπε ότι και η ίδια μεγάλωσε με τη Ρένα Βλαχοπούλου και στη συνέχεια αναφέρθηκε στη συνεργασία της Ρένας με τον Γιάννη Σπάρτακο και στην περιοδεία τους στη Μέση Ανατολή και την Αμερική, για να παρουσιάσει το τραγούδι "Θα σε πάρω να φύγουμε" με μουσική του Σπάρτακου και στίχους του Αλέκου Σακελλάριου και του Δημήτρη Ευαγγελίδη (και όχι του Χρήστου Γιαννακόπουλου, όπως διάβασε η ηθοποιός από το χαρτί που είχε μπροστά της). Το τραγούδι ερμήνευσε ο ηθοποιός Παναγιώτης Πετράκης που με τα δυο τραγούδια του και την εντυπωσιακή έκταση της φωνής του απέσπασε ίσως το περισσότερο χειροκρότημα από όσους/ες εμφανίστηκαν στη σκηνή του Badminton (με εξαίρεση βέβαια τη Ζωζώ Σαπουντζάκη)...


Αμέσως μετά ο Δελαπόρτας κάλεσε στη σκηνή την Έλντα Πανοπούλου, στενή συνεργάτιδα, φίλη και κουμπάρα της Ρένας Βλαχοπούλου. Φυσικά η Έλντα Πανοπούλου δεν είχε ανάγκη κανένα χαρτί, μοιράστηκε μαζί μας από καρδιάς, με αυτοσαρκαστικό χιούμορ ("εγώ τη φώναζα κυρία Ρένα, εκείνη με φώναζε χαηδευτικά 'βουβαλόπαιδο΄") αλλά και με γνήσια συγκίνηση τις αναμνήσεις της από τη "δασκάλα" της. Θυμήθηκε τον επεισοδιακό γάμο της και την ιστορία με τις λαμπάδες που η κουμπάρα Ρένα ξέχασε να φέρει αλλά και τα "κινέζικα" της Ρένας όταν φάγανε πρώτη φορά μαζί σε κινέζικο εστιατόριο. Η Έλντα ανέφερε ότι η πολιτεία θα έπρεπε να έχει προτείνει στη Ρένα να παίξει Αριστοφάνη στην Επίδαυρο (ας επισημάνουμε όμως γι' άλλη μια φορά ότι η ίδια η Ρένα μάλλον ποτέ δεν θέλησε πραγματικά να το κάνει) και τόνισε πως αν και η Ρένα είχε δηλώσει ότι τη θεωρεί συνέχειά της, η ίδια δεν αισθάνεται έτσι και γι' αυτό δεν τόλμησε να παίξει τους ρόλους της ή να τραγουδήσει τα τραγούδια της. Το τραγούδι που παρουσίασε η Έλντα, πάντως, το "Κάποιος, κάπου, κάποτε" των Μενέλαου Θεοφανίδη-Μίμη Τραϊφόρου-Γιώργου Γιαννακόπουλου, δεν το πρωτοτραγούδησε η Ρένα, όπως είπε η Έλντα, αλλά η αξέχαστη Σοφία Βέμπο. Σίγουρα όμως και οι δυο ηχογραφήσεις αυτού του τραγουδιού από τη Ρένα ήταν εξαιρετικές. Εξαιρετικά το τραγούδησε και η σπουδαία Χαρά Κεφαλά στη σκηνή του Badminton.


Ο επόμενος παρουσιαστής ήταν ο ηθοποιός Στέλιος Καλαθάς που μίλησε για τις δραστηριότητες της Ρένας τη σεζόν 1956-57: αφενός την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στις Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες (είναι λάθος να επαναλαμβάνεται ότι η ταινία δεν είχε εισπρακτική επιτυχία, είχε κατακτήσει την 4η θέση στον πίνακα εισιτηρίων με περισσότερες από 100.000 εισιτήρια, απλώς το φιλμ δεν εκμεταλλεύτηκε ιδιαίτερα τις κωμικές ικανότητες της Ρένας και γι' αυτό δεν την ωφέλησε ιδιαίτερα) και αφετέρου την εμφάνισή της στην επιθεώρηση Σιγά και με το μαλακό του θεάτρου Ακροπόλ, όπου η Ρένα ερμήνευσε το υπέροχο τραγούδι "Το αλκοόλ κι η νικοτίνη" των Ζακ Ιακωβίδη-Γιάννη Βέλλα-Ασημάκη Γιαλαμά-Γιώργου Θίσβιου-Κώστα Πρετεντέρη (ομολογουμένως είναι πολλοί οι δημιουργοί του τραγουδιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να αναφέρεται μόνο το όνομα του Ιακωβίδη, όπως έκανε ο κ. Καλαθάς). Τις δυο στροφές του εξαιρετικού αυτού τραγουδιού μας θύμησε η σημαντική ερμηνεύτρια Νίνα Λοτσάρη. Σας υπενθυμίζω ότι το τραγούδι αυτό υπάρχει σε CD με την εξίσου σημαντική ερμηνεία της Χαράς Κεφαλά, διαβάστε εδώ περισσότερα).


Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι δυο πρωταθλήτριες Πηγή Δεβετζή και Κατερίνα Θάνου (δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ πως λίγες μέρες μετά τον θάνατο της Ρένας Βλαχοπούλου η Ελλάδα ένιωθε άβολα για κάποια θλιβερά γεγονότα, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων) για να διαβάσουν ένα κείμενο σχετικό με τη συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου με τον Μάνο Χατζιδάκι. Εδώ ακούστηκαν οι σοβαρότερες ανακρίβειες: η Οδός Ονείρων δεν ανέβηκε το 1961, αλλά το 1962. Ίσως να μην είναι ακόμα πολύ γνωστό ότι δεν κάλεσε ο Χατζιδάκις τη Ρένα για να συνεργαστούν, αλλά η Ρένα τον Χατζιδάκι (έχω γράψει επανειλημμένα για αυτή την ιστορία), αλλά αυτό που είναι αρκετά γνωστό είναι ότι στην παράσταση εκείνη η Ρένα δεν τραγούδησε το "Έλα πάρε μου τη λύπη". Το βασικό της τραγούδι ήταν το "Άστρο της ανατολής". Το "Έλα πάρε μου τη λύπη" των Μ. Χατζιδάκι-Νίκου Γκάτσου είναι παλιότερο τραγούδι και η Ρένα το ηχογράφησε στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ (και ευτυχώς μας το θυμίζει κάθε τόσο ο Σιδερής Πρίντεζης από τις εκπομπές του). Στη χθεσινή βραδιά το τραγούδησε με κέφι ο ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος, από τις υπολογίσιμες μονάδες στον χώρο του μιούζικαλ).


Άλλη μια υπολογίσιμη μονάδα στον χώρο του μιούζικαλ είναι η ηθοποιός Βασιλική Ανδρίτσου που πήρε στη συνέχεια το μικρόφωνο για να μιλήσει για το ξεκίνημα της Ρένας Βλαχοπούλου ως ηθοποιού. Η Ανδρίτσου μίλησε για την επιθεώρηση Σουσουράδα και για το θρυλικο νούμερο "Κάνε μου τέτοια". Το κλασικό αυτό αρχοντορεμπέτικο τραγούδησε μια μαστόρισσα του είδους, η αειθαλής "Βασίλισσα της νύχτας" Ζωζώ Σαπουντζάκη. Καλή φίλη της Ρένας, είχαν μάλιστα συνεργαστεί αρκετές φορές στο σανίδι και την πίστα, σάρωσε τη σκηνή του Badminton με το γνωστό της στιλ που ακόμα και αν σε κάποιους/ες δεν αρέσει, δεν μπορούμε παρά να της βγάλουμε το καπέλο για την αντοχή της και τη ζωντάνια της.


Ένας νέος ηθοποιός που, όπως είπε ο Μάκης Δελαπόρτας, γνωρίζει πολύ καλά τον ελληνικό κινηματογράφο, ο Χάρης Ασημακόπουλος πήρε στη συνέχεια τον λόγο για να εκφράσει τη χαρά του που παίρνει μέρος στην εκδήλωση αλλά και για την τσίχλα της Μάρθας Καραγιάννη που... ήταν κολλημένη στο χαρτί του! Ο Ασημακόπουλος θυμήθηκε την ταινία Κορίτσια για φίλημα και τις πρωτιές της (πρώτη ταινία με στερεοφωνικό ήχο και πρώτη θέση στον πίνακα των εισιτηρίων της χρονιάς εκείνης). Ένα από τα τραγούδια της ταινίας, το "Γελά γαλάζιος ουρανός" των Μίμη Πλέσσα-Βαγγέλη Γκούφα τραγούδησε αμέσως μετά η Κλειώ Δενάρδου. Συμπατριώτισσα της Ρένας και συνεργάτιδά της σε θέατρα και κέντρα στις αρχές του '70, η Δενάρδου έγινε δεκτή από το κοινό της βραδιάς με θερμό χειροκρότημα.


Η επόμενη παρουσιάστρια της παράστασης ήταν η Έμμυ Λιβανίου που μίλησε για το Κάτι να καίει. Διάβασε μια από τις διθυραμβικές κριτικές που γράφτηκαν τότε για την ερμηνεία της Ρένας Βλαχοπούλου, ενώ το κοινό χειροκρότησε αυθόρμητα στο άκουσμα του ονόματος "Έλενα Ναθαναήλ", που συμπρωταγωνιστούσε με τη Ρένα στην ταινία εκείνη, στην οποία η μούσα μας τραγουδούσε τη "Γλυκιά ζωή" των Μίμη Πλέσσα-Κώστα Κινδύνη. Η Χαρά Κεφαλά ανέλαβε να μας θυμίσει το τραγούδι αυτό και τα κατάφερε πολύ καλά. Αμέσως μετά το τραγούδι της η γλυκύτατη Χαρά βρήκε την ευκαιρία να πει από μικροφώνου στον Γιάννη Δαλιανίδη ότι είναι πολύ μεγάλο απωθημένο της να τη σκηνοθετήσει!


Η ηθοποιός Θεοφανία Παπαθωμά μίλησε για την επιτυχημένη πορεία της Ρένας Βλαχοπούλου στις ρεβί πίστας του '50 και του '60 και για το τραγούδι "Έχω απόψε ραντεβού" που η Ρένα τραγούδησε σε δίσκους το 1960 αλλά και το 1993, σε ένα χαριτωμένο ντουέτο με την Αλέξια που έδωσε την ευκαιρία στη νεότερη γενιά να γνωρίσει και να αγαπήσει το τραγούδι των Γιώργου Μουζάκη-Γιώργου Οικονομίδη. Ο Παναγιώτης Πετράκης ανέλαβε να δώσει μια νέα, αντρική ερμηνεία του τραγουδιού (ο πρώτος που το επιχείρησε αυτό ήταν, αν δεν κάνω λάθος, ο Λάκης Λαζόπουλος) και κέρδισε και πάλι το ζωηρό χειροκρότημα της πλατείας του Badminton.


Ο ηθοποιός Μάνος Πίντζης, αφού είπε "Ρένα, ευχαριστώ (ούμε?) πάρα πολύ για την κληρονομιά που μας άφησες", μίλησε, με το ένα χέρι στην τσέπη (ίσως αυτή η στάση τον βοηθούσε να καταπολεμήσει το τρακ του), για τη συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου με τον Αλέκο Σακελλάριο που ξεκίνησε με την κωμωδία Όταν λείπει η γάτα. Ένα επιτυχημένο τραγούδι από αυτή την ταινία, το "Ας πάει και το παλιάμπελο" των Γιώργου Μουζάκη-Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου μας θύμισε η Νίνα Λοτσάρη. Δεν μπόρεσα να εξηγήσω την επιλογή αυτού του τραγουδιού για (από?) τη Νίνα Λοτσάρη, όχι επειδή δεν το είπε καλά, αλλά επειδή θα μπορούσε να πει πολύ καλύτερα και εντυπωσιακότερα κάποιο από τα τζαζ ή άλλα έλαφρά κομμάτια της Ρένας Βλαχοπούλου. Ίσως, και αυτό καταγράφεται ως αδυναμία ολόκληρου του προγράμματος, η επιμονή στη γνωστή εικόνα της Ρένας Βλαχοπούλου ως κωμικής ηθοποιού και ερμηνεύτριας κινηματογραφικών τραγουδιών να οδήγησε σ' αυτές τις επιλογές των χιλιοακουσμένων σουξέ. Έτσι όμως έμειναν έξω υπέροχα τραγούδια που έχει πρωτοπεί η Ρένα (και πολλά δεν έχουν δυστυχώς ηχογραφηθεί με τη φωνή της) και που θα άξιζε να τραγουδηθούν από σύγχρονες σπουδαίες φωνές όπως η Λοτσάρη και η Κεφαλά.


Ο δημοσιογράφος Αντώνης Πρέκας πήρε στη συνέχεια το μικρόφωνο για να μιλήσει για την έναρξη της συνεργασίας της Ρένας με τον Φίνο στην ταινία Μερικοί το προτιμούν κρύο (ο δημοσιογράφος ζήτησε από το κοινό ένα χειροκρότημα και για τον Ντίνο Ηλιόπουλο). Την ταινία ανέλαβαν να μας θυμίσουν η Ματθίλδη Μαγγίρα και ο Αντώνης Λουδάρος, τραγουδώντας με κέφι το "Σαν ξημερώνει Κυριακή" των Μίμη Πλέσσα-Γιάννη Δαλιανίδη.


Η τηλεπαρουσιάστρια Κατερίνα Καραβάτου εμφανίστηκε με ένα εντυπωσιακά αστραφτερό φόρεμα για να μιλήσει για τη διαχρονική επιτυχία του τραγουδιού "Έχω στενάχωρη καρδιά" των Μίμη Πλέσσα-Γιάννη Δαλιανίδη που εξακολουθεί, όπως είπε, να κάνει την Ελλάδα να αγκαλιάζεται και να χορεύει χασαποσέρβικο. Η πλέον αρμόδια για να ερμηνεύσει το τραγούδι ήταν φυσικά η Ζωζώ Σαπουντζάκη που φυσικά δεν περιορίστηκε στη σκηνή, αλλά κατέβηκε και στην πλατεία για να χορέψει και να τραγουδήσει, για τη Ρένα της, "Και οι χαρές που καρτερώ μη σώσουνε και 'ρθούνε" ενώ στο τέλος φρόντισε να παραλλάξει τους στίχους λέγοντας "Και οι χαρές που καρτερώ, με το καλό να 'ρθούνε..."


Αμέσως μόλις τέλειωσε το τραγούδι της, και χωρίς την παρέμβαση του Μάκη Δελαπόρτα, εμφανίστηκε ο Τάκης Ζαχαράτος ως... Ρένα Βλαχοπούλου για να ψευτοτσακωθεί με τη Ζωζώ που πετάει το... πόδι έξω. Ακολούθησε ένα κεφάτο ημι-αυτοσχέδιο νούμερο 7 λεπτών στο οποίο οι δυο... φίλες θυμήθηκαν τον γάμο της Ζωζώς, την επίσκεψη της Ρένας στο σπίτι της στην Κινέτα, τον γάμο της αλλά και... τραγουδιστικές επιτυχίες της Ζωζώς... (Ο Ζαχαράτος τις μιμήθηκε τελικά και τις δυο!) Το νούμερο ολοκληρώθηκε με τη Ζωζώ και τη "Ρένα" να θυμίζουν την κοινή τους εμφάνιση στο θέατρο Μετροπόλιταν ("Δεν λέω πότε, να το πω;" "Χρονολογία όχι, πες" "Να πω;" "Όχι, πες!") στο φινάλε της επιθεώρησης Κάθε καρυδιάς καρύδι, τραγουδώντας το "Πρίμο σεκόντο" των Μενέλαου Θεοφανίδη-Γιαλαμά-Θίσβιου-Πρετεντέρη (συγκινητική, πράγματι, αναβίωση που καταγράφτηκε πριν από λίγα χρόνια σε ένα βίντεο για επιθεώρηση του "Μινώα" και χρησιμοποιήθηκε και από τον Τάκη Ζαχαράτο σε δικές τους παραστάσεις).


Η Ζωζώ αποχώρησε και έμεινε στη σκηνή ο Τάκης Ζαχαράτος για να τραγουδήσει ως "Ρένα" το "Η Αθήνα τη νύχτα" των Μίμη Πλέσσα-Γιάννη Σαντοριναίου και το Κοκορίκο" των Γιώργου Κατσαρού-Αλέκου Σακελλάριου, μιμούμενος απολαυστικά τις κωμικές χορευτικές κινήσεις της Ρένας Βλαχοπούλου. O Μάκης Δελαπόρτας δήλωσε αμέσως μετά ότι σε αυτό το τραγούδι είδε κάποτε η Ρένα Βλαχοπούλου τον Ζαχαράτο να τη μιμείται (σ' ένα μαγνητοσκοπημένο σόου από το Καζίνο της Θεσσαλονίκης) και εντυπωσιάστηκε από την ομοιότητά τους.

Η τελευταία διασημότητα που προσκλήθηκε στη σκηνή από τον Δελαπόρτα ήταν η Βάνα Μπάρμπα (της οποίας την καριέρα ο Δελαπόρτας προσπάθησε να παραλληλίσει με στοιχεία της καριέρας της Ρένας, ανεπιτυχώς κατά τη γνώμη μου). Η Βάνα Μπάρμπα δήλωσε πως δεν θέλησε να πει τα λόγια που της έγραψαν, αλλά να μιλήσει με την καρδιά της. Είπε ότι στις τελευταίες στιγμές της Ρένας ο μόνος άνθρωπος που ήταν δίπλα της ήταν ο Μάκης Δελαπόρτας. Το κοινό χειροκρότησε αλλά ευτυχώς ο ίδιος ο Δελαπόρτας έσπευσε να τη διαψεύσει λέγοντας ότι εκτός από τον ίδιο και τον σύζυγο της Ρένας ήταν κοντά της και η αδελφή του, η κυρία Σοφία Λαφαζάνη, αλλά και άλλοι, πολύ λίγοι όμως, άνθρωποι. Θεωρώ λίγο μίζερο να γίνεται αναφορά μ' αυτόν τον τρόπο στις τελευταίες στιγμές της Ρένας Βλαχοπούλου. Η ίδια η Ρένα είχε αποφασίσει να απομονωθεί τα τελευταία χρόνια της ζωής της, μαζί με τους λίγους ανθρώπους που η ίδια είχε επιλέξει να της κρατούν συντροφιά στα τελευταία δύσκολα χρόνια (ανάμεσά τους σαφώς ο Μάκης Δελαπόρτας, αλλά και η στενή της φίλη Μαρία Πανταζώνα την οποία η Ρένα αποκαλούσε κόρη της και η οποία ανιδιοτελώς και αθόρυβα στάθηκε στο πλευρό της από το 1988 ως το τέλος, ο ζωγράφος Νίκος Ζαχόπουλος και λίγα ακόμα άτομα, όχι απαραίτητα συγγενείς της, αλλά άνθρωποι που η ίδια θεωρούσε φίλους της). Δεν νομίζω ότι η Ρένα έφυγε "μόνη" και δεν βρίσκω τον λόγο να εκμαιεύεται η συγκίνηση του κοινού με αυτόν τον τρόπο, ειδικά σε μια βραδιά κεφιού και αγάπης για τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Η Βάνα Μπάρμπα ευχαρίστησε τον κόσμο που γέμισε το θέατρο για τη Ρένα αλλά και στήριξε με αυτόν τον τρόπο τους/τις ηθοποιούς και το ΤΑΣΕΗ. Δικαίως ευχαρίστησε για τη συμβολή τους στην πραγματοποίηση της βραδιάς τον Γιώργο Γιώργα, τον Τάκη Γιώργα και τον Μιχάλη Αδάμ. Ο Δελαπόρτας ευχαρίστησε ακόμα τον Στέλιο Παπαδόπουλο για τα κείμενα και τον ζωγράφο Νίκο Ζαχόπουλο που πρόσφερε τις προσωπογραφίες της Ρένας για την έκθεση που έστησε η Δέσποινα Βολίδη και κάλεσε στη σκηνή την Κλειώ Δενάρδου για να τραγουδήσει την "Κέρκυρα" των Κατσαρού-Σακελλάριου. Την πλαισίωσαν η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Νίνα Λοτσάρη, η Χαρά Κεφαλά, ο Παναγιώτης Πετράκης, ο Αντώνης Λουδάρος, η Ματθίλδη Μαγγίρα και η Τζούλι Μασίνο. Στη διάρκεια του τραγουδιού άρχισαν να προβάλλονται στην οθόνη σκηνές από τις ταινίες της Ρένας, με την αγαπημένη γελαστή μορφή της.



Αμέσως μετά το τραγούδι ανέβηκαν στη σκηνή ο Μιχάλης Αδάμ που δήλωσε ότι είναι πρόθεση του θεάτρου Badminton να συνεχίσει τη διοργάνωση τέτοιων τιμητικών βραδιών, όχι μόνο για καλλιτέχνες/ιδες που έφυγαν αλλά και για όσους/ες είναι ακόμα εδώ. Όπως πολύ σωστά τόνισε, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε πάντα σαν άλλοθι την πολιτεία, αλλά με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας/η καθεμία μπορεί να αναγνωρίζει και να τιμά την προσφορά των ταλαντούχων ανθρώπων που πρόσφεραν στον πολιτισμό. Τελευταίος ανέβηκε στη σκηνή ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας για να ευχαριστήσει τους διοργανωτές (αλλά και τη Ρένα Βλαχοπούλου) για τη βραδιά αυτή και να μιλήσει για τη σημασία του ΤΑΣΕΗ. Ανκόρ της βραδιάς η "Κέρκυρα" και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ικανοποιημένος...

Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η παράσταση Diva Rena στο θέατρο Badminton. Παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις και επιφυλάξεις μου, επαναλαμβάνω ότι ήταν μια χαρούμενη, ζεστή βραδιά και ότι πέτυχε τον σκοπό της να θυμήσει και να τιμήσει τη σπουδαία Ρένα Βλαχοπούλου, θυμίζοντας σημαντικές στιγμές από το έργο της. Κλείνοντας να ευχηθώ να υπάρξουν και άλλες βραδιές όχι μόνο για άλλους/ες σπουδαίους/ες εκπροσώπους του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και για την ίδια Ρένα, εκδηλώσεις που θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε όλες τις πτυχές του τεράστιου ταλέντου της και της προσωπικότητάς της, και ίσως άγνωστες στιγμές του ρεπερτορίου της και της καριέρας της γενικότερα. Της το οφείλουμε.