Σαν σήμερα το 1993: Ρένα και Αλίκη στη Θεσσαλονίκη

Στις 31 Μαΐου 1993 η στήλη "Αθηναϊκά και άλλα" της Νίνας Βλάχου στον Ελεύθερο Τύπο ασχολήθηκε με μια "συνύπαρξη" της Ρένας Βλαχοπούλου και της Αλίκης Βουγιουκλάκη στη Θεσσαλονίκη: οι δυο δημοφιλέστατες ηθοποιοί έδωσαν το "παρούσα" στα εγκαίνια του σαλονικιώτικου club Spartacus. Η Ρένα βρισκόταν στην πόλη, όπως έχουμε ξαναπεί, λόγω των παραστάσεων της επιθεώρησης Για την Ελλάδα ρε γαμώτο στο Ράδιο Σίτυ. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν είμαι σίγουρος γιατί βρισκόταν στη συμπρωτεύουσα (είχε δώσει παραστάσεις στο θέατρο Εγνατία στην αρχή εκείνης της χειμερινής σεζόν με τη Μις Πέπσι), πιθανώς ανηφόρισε ειδικά για τα εγκαίνια του club. Στη φωτογραφία που δημοσίευσε ο Ελεύθερος Τύπος βλέπουμε τη Ρένα να τραγουδάει υπό το βλέμμα της Αλίκης Βουγιουκλάκη και άλλων θαμώνων του Spartacus--και αφού πρόκειται για club που είχε DJ, υποθέτω πως θα έβαλαν, για να την τιμήσουν, το "Έχω στενάχωρη καρδιά", των Μίμη Πλέσσα και Γιάννη Δαλιανίδη, που εκείνη τη σεζόν χαλούσε κόσμο...

,

Πηγή φωτογραφίας: Ελεύθερος Τύπος, 31-5-1993

Για την ιστορία, πλάνα από τα εγκαίνια του Spartacus (χωρίς ήχο όμως) πρόβαλε η εκπομπή της Σεμίνας Διγενή Ιστορίες για αγρίους (ANT1), ενώ με τη βραδιά ασχολήθηκαν κι άλλα έντυπα. Ακόμα και τον Ιούλιο, το περιοδικό Κλικ του Πέτρου Κωστόπουλου (τότε γεννιόταν το life style...) δημοσίευσε ρεπορτάζ με "καρφάκια": ανέφερε ότι οι "συμπρωτεουσιάνοι" απογοητεύτηκαν, γιατί δεν παραβρέθηκαν στα εγκαίνια οι "Μιχαλόλιας, Κωστέτσος, Κουλιανού, Τσιντικίδου & Σία" οπότε "αναγκάστηκαν να παρηγορηθούν με ό,τι celebrity βρήκαν εύκαιρο". Αναδημοσιεύω τις φωτογραφίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη και της Ρένας Βλαχοπούλου με τις αυθεντικές λεζάντες που κάνουν αναφορά στον ανερχόμενο, τότε, Τάκη Ζαχαράτο:

Πηγή: ΚΛΙΚ, Ιούλιος 1993

Τα "Σαν σήμερα" του Μαΐου είχαν τελικά πολύ 1990s (και αρκετή Θεσσαλονίκη λόγω των παραστάσεων που δίνουν εκεί παραδοσιακά οι αθηναϊκοί θίασοι)... Τον Ιούνιο αναμένεται να κάνουμε περισσότερες στάσεις στις προηγούμενες δεκαετίες... Καλό μήνα να 'χουμε...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1946: Στην Κωνσταντινούπολη...

Στις 30 Μαΐου 1946 η θεατρική στήλη της εφημερίδας Έθνος δημοσίευσε τα νέα της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιάννη Σπάρτακου από τις εμφανίσεις τους και τη διαμονή τους στην Κωνσταντινούπολη:

—Ό,τι γίνεται με την Ρέναν Βλαχοπούλου εις την Κων/πολιν είναι πρωτοφανές δια Ελληνίδα καλλιτέχνιδα. Τουρκικές, ελληνικές και γαλλόφωνες εφημερίδες είναι πλημμυρισμένες από φωτογραφίες, περιγραφές, συνεντεύξεις, κριτικές με την "Βασίλισσαν της ελληνικής τζαζ" και τον μοντέρνον συνθέτην Γιάννην Σπάρτακον που την συνοδεύει.

—Αλλ' οι εκδηλώσεις του Κοινού ιδιαιτέρως δια την Ρένα Βλαχοπούλου εγγίζουν τα όρια της υποδοχής που συναντούσαν άλλοτε εις τας Αθήνας οι διερχόμενοι ξένοι κινηματογραφικοί αστέρες. Ο κόσμος την σταματά εις τα κέντρα και εις τους δρόμους για να της πάρη αυτόγραφα και όπως αναφέρει ο τουρκικός τύπος, "η Ρένα αλλάζει την ημέρα τρία φουστάνια και το βράδυ τέσσερες τουαλέττες"!

—Άλλη τουρκική εφημερίς αναφέρει επί λέξει ότι "Η Ρένα Βλαχοπούλου άρεσε καταπληκτικά και στους Αμερικανούς. Ευρίσκεται εις Κων/πολιν ομάς Αμερικανών κινηματογραφιστών, οι οποίοι απεφάνθησαν ότι αυτή είναι η βασίλισσα του τραγουδιού των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής και απεφάσισαν να την καλέσουν ταχέως στο Χόλλυγουντ..."

—Η γαλλόφωνος "Ζουρνάλ Ντ' Οριάν" την παρομοιάζει με την... Μαρλένε Ντήτριχ και την Κάρμεν Μιράντα, άλλη δε τουρκική εφημερίς μεταδίδει προς γνώσιν των Κων/πολιτών ότι ο ιδεώδης ανδρικός τύπος, σύμφωνα με το γούστο "της ωραίας Ελληνίδος" πρέπει να συγκεντρώνη τα εξής προσόντα: "Σπόρτσμαν μετρίου ή υψηλού αναστήματος, με φαρδειές πλάτες, μελαχροινός με γαλανά μάτια, γελαστός, ομιλητικός, να ξέρη να σωφφάρη και.. να βγάζη χρήματα και να παίζη και πολύ ωραίο μπριτζ"!

—Παραλλήλως έχει γοητεύσει και ο Σπάρτακος και έτσι, όπως αναγράφει η "Απογευματινή" της Κων/πόλεως, το καλλιτεχνικό αυτό ζευγάρι είνε το ζήτημα της ημέρας εις την Πόλιν και σίγουρα, ενώ πήγε δια 20 ημέρας, όχι μόνον θα μείνη επί πολύ αλλά πρόκειται και να... διαχειμάση εκεί.

Έθνος, 30-5-1946 

Χαριτωμένη ανταπόκριση με μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια (εφόσον βέβαια όλα αυτά αληθεύουν...): η "χαρτοπαίχτρα" Ρένα είχε δώσει το στίγμα της από νωρίς...

Τολμηρή, για την εποχή, πόζα της Ρένας Βλαχοπούλου
στο στούντιο Τούρκου φωτογράφου Sahir στην Κωνσταντινούπολη.
Μια τέτοια φωτογραφία δεν υπήρχε περίπτωση να τραβηχτεί στην Αθήνα του 1946.
Πηγή της φωτογραφίας το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα Βίβα Ρένα
(εκδ. Άγκυρα, 2002)

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1990: Τα παιδιά της Ευτυχίας

Στις 29 Μαΐου 1990 η τηλεοπτική σελίδα της Απογευματινής δημοσίευσε μια είδηση για μια επικείμενη εμφάνιση της Ρένας Βλαχοπούλου σε τηλεοπτικό σίριαλ.

Η Ευτυχία αποκτά ξαφνικά τέσσερις κόρες

Η Ευτυχία Καρπερού είναι μια δυναμική γυναίκα που διευθύνει μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία. Πριν είκοσι χρόνια έχασε τον άνδρα της σε ναυάγιο και όλο αυτό το διάστημα δεν έφτιαξε την προσωπική της ζωή γιατί ήλπιζε στην επιστροφή του.

Τι θα προκύψει, όμως, όταν την Ευτυχία θα ενσαρκώσει η Ρένα Βλαχοπούλου στη σειρά "Τα παιδιά της Ευτυχίας" και όταν στην προκειμένη περίπτωση "τα παιδιά" δεν είναι άλλα από τις τέσσερις κόρες του αγνοούμενου άνδρα της, αποτέλεσμα των... μακροχρόνιων ταξιδιών του; Ασφαλώς μια οικογενειακή χιουμοριστική σειρά την σκηνοθεσία της οποίας θα αναλάβει ο Βαγγέλης Φουρνιστάκης από τα μέσα Ιουλίου, που θα αρχίσουν τα γυρίσματα (Σεϋχέλλες, Κέρκυρα, Αθήνα).

Η Ευτυχία Καρπερού, από την αποζημίωση που πήρε όταν χάθηκε ο καπετάνιος άνδρας της και το πλοίο τους, δημιούργησε μια μικρή αυτοκρατορία. Όμως στη ζωή παρέμεινε εντελώς μόνη μια και με τον καπετάν Αντώνη δεν είχαν αποκτήσει παιδιά. Υπήρχαν, όμως, τα παιδιά του Καρπερού και συγκεκριμένα οι τέσσερις κόρες του, που άκουγαν όλες στο όνομα της μάνας τους, "Αννιώ", με παραλλαγές από τις χώρες που προέρχονταν, όπως Ανέτ, Ανιούσκα, Άννα και Ανέτα.

Αυτές οι κοπέλες--για τις οποίες η Ευτυχία δεν ήξερε τίποτα--εμφανίζονται σταδιακά και ανατρέπουν το ρυθμό της ζωής της. Τόσα χρόνια χωρίς ταίρι, η Ευτυχία αποφασίζει να ενδώσει στο επίμονο φλερτ χρόνων του κ. Ευάγγελου αλλά ο Αντώνης Καρπερός διαλέγει εκείνη ακριβώς τη στιγμή να κάνει την εμφάνισή του...

Η σειρά που βρίσκεται στο στάδιο της προπαραγωγής, θα αποτελείται από 26 ημίωρα επεισόδια που προορίζονται για ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι.

Το σενάριό της είναι γραμμένο από τον Σταμάτη Φιλιππούλη.

Απογευματινή, 29-5-1990

Ο Κώστας Ρηγόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου
στη μοναδική, τελικά, συνεργασία τους,
την ταινία (Ρένα), να ευκαιρία του Κώστα Καραγιάννη 
που προβλήθηκε το 1980.
Από το αρχείο της εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος

Η Απογευματινή δεν ήταν το πρώτο έντυπο που έγραψε για τη σειρά. Η πρωτιά μάλλον ανήκει στον Οικογενειακό Θησαυρό που έγραψε στις 22 Μαΐου ότι η Ρένα Βλαχοπούλου θα πρωταγωνιστήσει στο σίριαλ Τα παιδιά της Ευτυχίας χωρίς όμως να δίνει άλλες λεπτομέρειες. Το παραπάνω κείμενο της Απογευματινής, που προφανώς βασίζεται σε δελτίο τύπου της εταιρίας παραγωγής του Αντώνη Μανιάτη (που είχε αναλάβει το γύρισμα της σειράς) αναδημοσιεύτηκε με ελάχιστες παραλλαγές σε αρκετά έντυπα. Κάποια στιγμή, τον Ιούνιο, γράφτηκε ότι η σειρά προοριζόταν για το Mega Channel και ότι ο συμπρωταγωνιστής της Ρένας θα ήταν ο Κώστας Ρηγόπουλος (δεν διευκρινιζόταν όμως αν θα έπαιζε τον ρόλο του Αντώνη Καρπερού ή του κ. Ευάγγελου). Ο ίδιος ο Ρηγόπουλος επιβεβαίωσε σε μια συνέντευξή του τον Αύγουστο ότι όντως συζητούσε για τη σειρά αυτή, ωστόσο από εκεί και πέρα δεν ακούστηκε τίποτα άλλο για Τα παιδιά της Ευτυχίας. Μόνο ο καλά πληροφορημένος Θησαυρός έγραψε στα μέσα του Σεπτέμβρη ότι η Ρένα εμφανίζεται διστακτική για το σίριαλ που της έχουν προτείνει. Τελικά, ενάμιση μήνα μετά μάθαμε ότι η Ρένα ξεκινούσε τα γυρίσματα του Μάμα Μία, παραγωγή του Μανιάτη και σε σκηνοθεσία Φουρνιστάκη. Τα κείμενα έγραφε ο Χάρης Ρώμας και η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται τον Γενάρη του 1991 με αρκετά καλά νούμερα θεαματικότητας, αλλά με αμφίβολη καλλιτεχνική επιτυχία...

Ο Σταμάτης Φιλιππούλης και η Ρένα Βλαχοπούλου
τον Φεβρουάριο του 1989
Πηγή φωτογραφίας: Εικόνες

Άραγε το σενάριο του Σταμάτη Φιλιππούλη για Τα παιδιά της Ευτυχίας θα ήταν καλύτερο από του Ρώμα; Ο Φιλιππούλης, όπως έχουμε πει ξανά, είχε γράψει τα σενάρια δύο βιντεοταινιών της Ρένας και το ένα από αυτά, το Όρμα, Ρένα, στην αρένα το είχε σκηνοθετήσει και πάλι ο Φουρνιστάκης (που ήταν και εκείνη γυρισμένη στην Κέρκυρα)--και πάλι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ήταν μέτριο. Φυσικά δεν θα μάθουμε ποτέ ποια θα ήταν η τύχη της Ευτυχίας και των παιδιών της, αλλά νομίζω ότι η συνύπαρξη της Ρένας Βλαχοπούλου με τον φίλο της Κώστα Ρηγόπουλο, δέκα χρόνια μετά την ταινία τους Ρένα, να η ευκαιρία, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Και βέβαια χάσαμε την ευκαιρία να δούμε τη Ρένα στις... Σεϋχέλλες...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1990: "Ένα πορτρέτο στην άμμο"

Στις 28 Μαΐου 1990 εγκαινιάστηκε στην πλατεία Φλοίσβου, στο Παλαιό Φάληρο, η έκθεση "Ένα πορτρέτο στην άμμο", μια σειρά προσωπογραφιών της Ρένας Βλαχοπούλου που φιλοτέχνησε ο Νίκος Ζαχόπουλος. Επρόκειτο για μια "εικαστική βιογραφία" της Ρένας, καθώς τα πορτρέτα την απεικόνιζαν σε διάφορες φάσεις της ζωής και της καριέρας της από τα χρόνια του '40 μέχρι το 1989.

Κόσμος πολύς συγκεντρώθηκε στο Παλαιό Φάληρο εκείνο το βράδυ για να θαυμάσει τα έργα και να χειροκροτήσει τη Ρένα Βλαχοπούλου που συγκινημένη υπέγραφε αυτόγραφα και ευχαριστούσε συναδέλφους, θαυμάστριες και θαυμαστές για την παρουσία τους εκεί. Όπως έγραψε η Απογευματινή, η Ρένα δήλωσε: "Ίσως να μην είμαι πάντα όπως με δείχνουν οι πίνακες, αλλά πάντα θα σας αγαπώ και θα σας έχω στην καρδιά μου!"

Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Νίκος Ζαχόπουλος στα εγκαίνια της έκθεσης
"Ένα πορτρέτο στην άμμο"
στην πλατεία Φλοίσβου, στο Παλαιό Φάληρο, στις 28 Μαΐου 1990.

Ο ζωγράφος Νίκος Ζαχόπουλος γεννήθηκε στην Ικαρία το 1965 σε περιβάλλον καλλιτεχνικό--μητέρα του ήταν η Ικαριώτισσα ζωγράφος και ποιήτρια Βούλα Χονδρουλάκη. Όταν, το 1989, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του θέλησε να κάνει γνωστή τη δουλειά του στο ευρύ κοινό, σκέφτηκε πως έπρεπε να ζωγραφίσει ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό. Αποφάσισε λοιπόν να επισκεφτεί τη Ρένα Βλαχοπούλου στο καμαρίνι της στο θέατρο Καλουτά και να της μιλήσει. Της είπε πως δεν είναι "ο τρελός θαυμαστής της", σαφώς την εκτιμούσε και τη θαύμαζε, αλλά ομολόγησε ότι την επέλεξε και για να μπορέσει να αναδείξει τη δουλειά του. Η Ρένα εκτίμησε την ειλικρίνειά του--της άρεσαν πάντα οι ντόμπροι άνθρωποι--και είπε αμέσως το "ναι": δέχτηκε μάλιστα να ποζάρει για ένα ολόσωμο πορτρέτο στο οποίο φορούσε την τουαλέτα του νούμερου "Μοντέρνος κινηματογράφος" που έπαιζε εκείνη τη σεζόν στο Καλουτά (στην επιθεώρηση Οι τελευταίοι ΠΑΣΟΚράτορες). Ο Ζαχόπουλος της είπε βέβαια πως δεν μπορούσε να την πληρώσει γι' αυτό, αλλά θα της χάριζε όσα πορτρέτα της άρεσαν. Η Ρένα, ωστόσο, τον πλήρωσε για τα έργα που πήρε--και μάλιστα έδωσε στον νεαρό ζωγράφο το τριπλάσιο ποσό από εκείνο που θα μπορούσε να ζητήσει εκείνος στο ξεκίνημα της καριέρας του. Τρία από τα πορτρέτα του κοσμούσαν έναν τοίχο στο σπίτι της στη Βούλα...

Η έκθεση "Ένα πορτρέτο στην άμμο" στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει μια βαθιά φιλία ανάμεσα στη Ρένα και τον προσωπογράφο της. Εκείνη τον σύστησε σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και σε πολιτικούς που γνώριζε. Έτσι ο Νίκος Ζαχόπουλος άρχισε να φιλοτεχνεί πορτρέτα διάσημων προσωπικοτήτων της τέχνης και της πολιτικής. Του έδωσε μάλιστα την ευκαιρία να αρχίσει να εργάζεται και ως σκηνογράφος στο θέατρο. Είχε όμως και τη σπάνια ευκαιρία να γίνει άνθρωπος του σπιτιού της--και η Ρένα δεν άνοιγε το σπίτι της εύκολα... Ο Ζαχόπουλος περνούσε πολύ χρόνο κοντά της, διασκέδαζαν αλλά ταυτόχρονα μάθαινε από 'κείνη. Την άκουγε να του αφηγείται ιστορίες για την οικογένειά της και το σινάφι της και έπαιρνε μαθήματα ζωής. Ήταν κοντά της σε χαρούμενες και δημιουργικές στιγμές (μέχρι και τα πλακάκια τής πέρασε στο τελευταίο της σπίτι στη Βούλα!) αλλά ήταν δίπλα της και στις δύσκολες στιγμές, τα τελευταία χρόνια, όταν η Ρένα έγινε ακόμα πιο επιλεκτική και περνούσε τον χρόνο της μόνο με τους πολύ δικούς της ανθρώπους. 

Κάποια στιγμή ο Νίκος Ζαχόπουλος έδωσε το όνομα της Ρένας στην αίθουσα τέχνης που δημιούργησε στο Κουκάκι. Εκεί διοργάνωσε πολλές εκθέσεις και εκδηλώσεις, αρκετές από τις οποίες είχαν φιλανθρωπικό χαρακτήρα, καθώς στήριζαν το έργο της Unicef, το Χαμόγελο του Παιδιού, τα Παιδικά Χωριά SOS. Η Αίθουσα Τέχνης Ρένα Βλαχοπούλου ολοκλήρωσε κάποια στιγμή τον κύκλο της, αλλά ο Νίκος Ζαχόπουλος συνέχισε να στηρίζει τις παραπάνω οργανώσεις με προσφορά έργων του σε δημοπρασίες και τη συμμετοχή του σε διάφορα δρώμενα.

Ο Νίκος Ζαχόπουλος συνεχίζει να δημιουργεί όχι μόνο προσωπογραφίες αλλά και έργα σουρεαλιστικής ζωγραφικής. Καμαρώνει την κόρη του, απολαμβάνει την εκτίμηση κοινού και ειδικών, και μοιράζεται πάντα με φίλες και φίλους το πάθος του για την τέχνη και τις εμπειρίες του από τη γνωριμία με τις δεκάδες προσωπικότητες που ζωγράφισε. Κι εμείς συνεχίζουμε να θαυμάζουμε τις υπέροχες προσωπογραφίες του όχι μόνο για τη "φυσιογνωμική ομοιότητά" τους με τα πρόσωπα που ζωγράφισε αλλά και για την ιδιαίτερη ικανότητά του να αποτυπώνει λεπτομέρειες της ιδιαίτερης προσωπικότητάς τους...

Ο Νίκος Ζαχόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου
στο θέατρο Ακροπόλ, στο γραφείο του επιχειρηματία
Θάνου Μαρτίνου (διακρίνεται στο βάθος)
τη χειμερινή περίοδο 1989-90, όταν η Ρένα εμφανιζόταν
στην επιθεώρηση Τρελλάντα Λαμπάντα
(φοράει την τουαλέτα της αποθέωσης).
 

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το έργο του Νίκου Ζαχόπουλου αλλά και τις αναμνήσεις του από τη ζωή του κοντά στη Ρένα Βλαχοπούλου, μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Rena Fan την άνοιξη του 2010.

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1955: Πρεμιέρα στο Χρυσό Πέταλο

Στις 27 Μαΐου 1955 εγκαινιάστηκε η θερινή περίοδος για το κέντρο Χρυσό Πέταλο στο Γαλάτσι. Στο πρόγραμμα του κέντρου συμμετείχαν ο Γιώργος Οικονομίδης, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Λίντα Άλμα, ο Γιάννης Φλερύ, η Μπέμπα Κυριακίδου και ο Ιταλός τραγουδιστής Πιέρρο Λοβάτι που είχε έρθει στην Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου και παρέμεινε και μετά το τέλος του. Διευθυντής της ορχήστρας του Χρυσού Πετάλου ήταν ο Γιάννης Κανελλίδης.

Το Χρυσό Πέταλο ανήκε στον Κ. Παπαχειμώνα, που είχε και το κέντρο Κάστρο στην Πλάκα, ενώ διευθυντής ήταν ο Δ. Μοστρός, ο οποίος επίσης απέκτησε το δικό του κέντρο στην Πλάκα, το περίφημο Μοστρού, που η ταμπέλα του υπήρχε μέχρι πριν από λίγο καιρό στην πρόσοψη του κτιρίου στην οδό Μνησικλέους...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1991: Περί διακοπών ο λόγος

Στις 26 Μαΐου 1991 η εφημερίδα Ελληνικός Βορράς αναδημοσίευσε μια δήλωση της Ρένας Βλαχοπούλου σχετικά με τις διακοπές των ηθοποιών. Η δήλωση είχε δημοσιευτεί αρχικά μια εβδομάδα νωρίτερα (19-5-1991) ως μέρος ενός ρεπορτάζ για τις διακοπές των αστεριών της show biz στην Απογευματινή της Κυριακής (συνηθιζόταν τότε οι εφημερίδες να αναδημοσιεύουν δηλώσεις γνωστών προσώπων της τέχνης και της πολιτικής σε στήλες όπως "Είπαν", "Ρήσεις" κτλ. Μόνο που οι υπεύθυνες/-οι της στήλης δεν ανέφεραν συνήθως την πηγή, οπότε ο δύστυχος Rena Fan έπρεπε να τους τηλεφωνεί για να τους ρωτήσει πού είχε πρωτοδημοσιευτεί η δήλωση, και πολύ συχνά έπαιρνε την απάντηση "Δεν είμαι σίγουρη/Δεν θυμάμαι καλά/Νομίζω πως ήταν..." και μετά, ελπίζοντας πως θυμούνταν καλά, έτρεχε στον τοπικό εφημεριδοπώλη και τον παρακαλούσε να δει αν υπάρχει ακόμα το τάδε φύλλο της τάδε εφημερίδας ή αν είχε επιστραφεί--ο οποίος δυσανασχετούσε λίγο στην αρχή, αλλά τελικά δεν του χαλούσε χατίρι και, ευτυχώς, τις πιο πολλές φορές το φύλλο βρισκόταν...). Η Ρένα λοιπόν δήλωσε για τις διακοπές της:

Ο χρόνος των καλλιτεχνών είναι πολύτιμος γιατί πρέπει ανά πάσα στιγμή να βρίσκονται κοντά στη δουλειά τους. Έτσι οι μέρες των διακοπών είναι μετρημένες και πολύ λίγες. Άμα έχω έστω και λίγο χρόνο πάω στην Κέρκυρα. Άλλωστε κι εδώ στη Βάρκιζα που μένω είναι τόσο ωραία, που είναι σαν να κάνω διακοπές.

Απογευματινή, 19-5-1991 και Ελληνικός Βορράς, 26-5-1991

Την ίδια μέρα η εφημερίδα Τύπος της Κυριακής γράφει:

Οριστικό είναι το "ΟΧΙ" της Ρένας Βλαχοπούλου για δουλειά το καλοκαίρι. Η Κερκυραία δεν αφήνει με τίποτα το νησί της.

Τύπος της Κυριακής, 26-5-1991

Και πραγματικά, πώς να της κάνει καρδιά να αφήσει το ονειρεμένο εκείνο σπίτι με τον τεράστιο κήπο και την υπέροχη θέα...

Η Ρένα Βλαχοπούλου στο σπίτι της στη Δασιά της Κέρκυρας
στα μέσα της δεκαετίας του '80.
Φωτογραφία από την εκπομπή Mega με μία

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1997: Για έναν καινούριο τηλεοπτικό θεσμό...

Στις 25 Μαΐου 1997 το περιοδικό TV-Έθνος, που κυκλοφορούσε τότε με την εφημερίδα Έθνος, παρουσίασε τις γνώμες ανθρώπων της show business και των ΜΜΕ για τα "Πρόσωπα", δηλαδή την πρωτοβουλία του περιοδικού να βραβεύσει τα σημαντικότερα πρόσωπα της τηλεόρασης σε μια εκδήλωση που φιλοδοξούσε να γίνει ένας καινούριος θεσμός. Ανάμεσα σ' εκείνες που μίλησαν στο περιοδικό ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου και η Ελένη Μενεγάκη. Η συνύπαρξή τους αυτή στις σελίδες του TV-Έθνος δεν ήταν τυχαία. Οι δηλώσεις του καταγράφτηκαν τέσσερις μέρες νωρίτερα στην... αυλή του σπιτιού της Ελένης Μενεγάκη από όπου μεταδόθηκε εκείνη τη μέρα ο Πρωινός καφές του ΑΝΤ1, για να τιμηθεί η εορτάζουσα παρουσιάστριά του. Η Ρένα Βλαχοπούλου αποφάσισε να κάνει έκπληξη στη Μενεγάκη και να εμφανιστεί στην εκπομπή για να της ευχηθεί από κοντά χρόνια πολλά. Είχε προηγηθεί στις 31 Μαρτίου μια τρίωρη εκπομπή του Πρωινού καφέ που μεταδόθηκε από το σπίτι της Ρένας, για να προωθηθεί ο καινούριος της δίσκος Η Ρένα τραγουδάει jazz, στη διάρκεια της οποίας η πρωταγωνίστρια συμπάθησε ιδιαίτερα την Ελένη Μενεγάκη. Έτσι, αποφάσισε να της... ανταποδώσει την επίσκεψη ανήμερα της γιορτής της (είχε προηγηθεί άλλη μια επίσκεψη από τη Μενεγάκη στο θέατρο Μινώα, στην επίσημη παρουσίαση του νέου δίσκου στις 14 Απριλίου).

Η Μενεγάκη ήταν φυσικά ενθουσιασμένη με την τιμή που της έκανε η Ρένα, που όπως ξέρουμε καλά δεν πολυ-ήθελε να εμφανίζεται πλέον σε εκπομπές. Ένα χρόνο αργότερα μάλιστα, στις 31 Μαΐου 1998, σε ερώτηση του περιοδικού Τύπος ΤV της εφημερίδας Τύπος της Κυριακής ποιο είναι το αγαπημένο θέμα που παρουσίασε στην εκπομπή της η παρουσιάστρια απάντησε: "Η πιο γλυκιά συνέντευξη-εκπομπή που έκανα ήταν με τη Ρένα Βλαχοπούλου, που είναι ακριβώς η γυναίκα που βλέπουμε στις ταινίες. Αυτή την τρίωρη εκπομπή που κάναμε στο σπίτι της θα τη θυμάμαι για πάντα. Η κ. Βλαχοπούλου είναι η πιο αυθεντική από όλους όσους έχω γνωρίσει χωρίς να θέλω να μειώσω κανένα". Τελικά, εννιά μήνες αργότερα της πήρε άλλη μια συνέντευξη και πάλι στο σπίτι της (μια εκπομπή που, όπως αποδείχτηκε αργότερα, είχε μάλλον ξεχάσει!...).

Πηγή: TV Έθνος, 25-5-1997

Για να επιστρέψουμε όμως στα "Πρόσωπα", η Ρένα Βλαχοπούλου δήλωσε στο TV Έθνος: "Όλα είναι ωραία όταν γίνονται σωστά και όχι άρπα κόλλα. Δεν ξέρω τι όφελος θα έχουν τα βραβεία αυτά, αλλά είναι μια ωραία πρωτοβουλία", ενώ η Ελένη Μενεγάκη δήλωσε για τον νέο θεσμό: "Το βρίσκω θετικό αν είναι τίμιος και αμερόληπτος, που φαντάζομαι ότι θα ισχύει αυτό, αφού είστε μια μεγάλη εφημερίδα..."

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1990: Το "θείο χαμόγελο" της Ρένας

Στις 24 Μαΐου 1990 διαβάζουμε στη εφημερίδα Μεσημβρινή:

Το "θείο χαμόγελο" της Ρένας

"Κάτσε να πάρω το θείο χαμόγελό μου και μετά με φωτογραφίζεις" είπε η Ρένα Βλαχοπούλου, όταν επιχείρησα να απαθανατίσω την παρουσία της σε εύθυμη συντροφιά φίλων. Κι αυτό που βλέπετε ήταν το "Θείο χαμόγελο" της πρωταγωνίστριας. Μια αστεία μούτα με μια κίνηση δήθεν απειλητική. Η αιώνια Ρένα, που παίζει θέατρο ακόμα και κάτω από τη σκηνή

Κική Σεγδίτσα

Μεσημβρινή, 24-5-1990

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η Κική Σεγδίτσα εκτελούσε και χρέη φωτογράφου...  

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του

Σαν σήμερα το 1985: Ρένα εναντίον Ρένας...

Στις 23 Μαΐου 1985 οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν μια διπλή είδηση που αφορούσε τη Ρένα Βλαχοπούλου. Αφενός ανακοίνωσαν ότι η πρωταγωνίστρια επικεφαλής θιάσου θα ανεβάσει τη χειμερινή περίοδο 1985-86 τη μουσική κωμωδία Η Δυναστεία της Ρένας στο θέατρο Βρετάννια. Αφετέρου αναφέρθηκαν σε μια επιστολή που απηύθυνε η Ρένα Παγκράτη στις εφημερίδες στην οποία ανέφερε ότι έστειλε εξώδικο στη συμπατριώτισσά της Ρένα Βλαχοπούλου επειδή αθέτησε την υπόσχεσή της να την πάρει στον θίασό της.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 23-5-1985

Το θέμα συνέχισε να απασχολεί κάποια έντυπα μέχρι τα μέσα Ιουνίου. Το νεανικό περιοδικό Μανίνα αναδημοσίευσε αυτούσια την επιστολή που εστάλη στον Τύπο καθώς και μια συνέντευξη της Παγκράτη στην οποία η ηθοποιός διηγήθηκε τι προηγήθηκε. Συγκεκριμένα, η Ρένα Παγκράτη ανέφερε ότι στο έργο αυτό που είχε ήδη παρουσιαστεί σε περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο με τον τίτλο Η μάνα μου η γόησσα, και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο με τον τίτλο Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος, είχε υποδυθεί τον ρόλο της Μαίρης, της κόρης της Ρένας Βλαχοπούλου. 

Η Παγκράτη είπε πως όταν η Ρένα Βλαχοπούλου τής ζήτησε το φθινόπωρο του 1980 να συνεργαστούν, για να επωφεληθεί, όπως ισχυρίστηκε η Παγκράτη, από την επιτυχία που σημείωνε η νεαρή ηθοποιός στο τηλεοπτικό Λούνα Παρκ, της υποσχέθηκε ότι όταν θα παρουσιαζόταν το έργο στην Αθήνα, η Παγκράτη θα επαναλάμβανε τον ρόλο. Η συνάντησή τους είχε γίνει στο γραφείο του σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη. Η Παγκράτη ζήτησε από τη Βλαχοπούλου να υπογράψει συμβόλαιο στο οποίο θα αναφέρεται η συγκεκριμένη δέσμευσή της, ο Καραγιάννης όμως της είπε ότι "Ποτέ δεν υπογράφει συμβόλαια, ο λόγος της είναι συμβόλαιο" (προφανώς η Βλαχοπούλου υπέγραφε συμβόλαια, εκείνες τις μέρες μάλιστα δημοσιεύτηκαν στον Τύπο φωτογραφίες από την υπογραφή του συμβολαίου της με τον επιχειρηματία του Βρετάννια Κάρολο Παυλάκη...).

Πηγή: Μανίνα, 18-6-1985

Όταν τον Απρίλιο του '85, συνέχιζε η Παγκράτη στην επιστολή της, έμαθε ότι η Βλαχοπούλου θα παρουσίαζε το έργο χωρίς την ίδια, επικοινώνησε, τηλεφωνικά με την πρωταγωνίστρια ζητώντας να μάθει το γιατί. Η Βλαχοπούλου της είπε ότι δεν ήταν δεσμευμένη με κάποιο συμβόλαιο και ότι επιθυμούσε "να κάνει ανανέωση". Η Παγκράτη υποστήριξε ότι η Βλαχοπούλου της μίλησε με εριστικό ύφος. Κι έτσι αποφάσισε να στείλει εξώδικο στην πρωταγωνίστρια, το οποίο κοινοποίησε στον Τύπο, διαμαρτυρόμενη για τον αποκλεισμό της από το νέο ανέβασμα του έργου--τονίζοντας αφενός ότι σεβόταν την πολυετή προσφορά της Βλαχοπούλου στο θέατρο και το σινεμά και αφετέρου ότι ο ισχυρισμός της για ανανέωση δεν ευσταθούσε, εφόσον εκείνο τον καιρό είχε κυκλοφορήσει και σε βιντεοκασέτα η ταινία Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος.

Το περιοδικό Μανίνα υπογράμμισε ότι, εφόσον δημοσίευσε την άποψη της Ρένας Παγκράτη, ήταν διατεθειμένο να δημοσιεύσει και την άποψη της Ρένας Βλαχοπούλου, εφόσον εκείνη το επιθυμούσε. Ωστόσο, η Βλαχοπούλου επέλεξε να μην απαντήσει στα δημοσιεύματα (δεν ξέρω φυσικά πώς αντέδρασε στο εξώδικο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι Η Δυναστεία της Ρένας ανέβηκε κανονικά τη σεζόν 1985-86, με τη Στέλλα Κωνσταντινίδου στον ρόλο της Μαίρης (χαριτωμένη ηθοποιός, χωρίς ωστόσο το φωνητικό ταλέντο της Παγκράτη) και μάλιστα με εμπορική επιτυχία. Πολλά χρόνια αργότερα ο Μάκης Δελαπόρτας έγραψε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου είχε μάθει πως η Παγκράτη είχε μιλήσει άσχημα για εκείνην στο σινάφι και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν θέλησε να συνεργαστεί ξανά μαζί της. Ο ίδιος προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη, αλλά εκείνη δεν πείστηκε. 

"Όταν αυτοί που λέγονται θεατές σε πιστέψουν, έγινες"
λέει η Ρένα στην "κόρη" της Μαίρη (Στέλλα Κωνσταντινίδου)
Από τη μουσική κωμωδία των Λ. Μιχαηλίδη-Π. Βασιλειάδη
Η Δυναστεία της Ρένας
που ανέβηκε στο θέατρο Βρετάννια τη χειμερινή περίοδο 1985-86
σε σκηνοθεσία της Ρένας Βλαχοπούλου, μουσική Γιώργου Θεοδοσιάδη
και σκηνογραφίες του Γιώργου Ανεμογιάννη.
Λεπτομέρεια: όπως ανακοινώθηκε σαν σήμερα στις εφημερίδες,
ο Ανεμογιάννης είχε ήδη έτοιμο το σκηνικό από τον Μάιο του 1985...
Πηγή φωτογραφίας: Και, 15-1-1986

Δυστυχώς, παρά τις πετυχημένες εμφανίσεις της Ρένας Παγκράτη στον εμπορικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '80 και στη βιντεο-παραγωγή που ακολούθησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η πορεία της στον χώρο του θεάτρου ήταν πτωτική. Συνέχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα ως τραγουδίστρια, αλλά καθώς περνούσε ο καιρός το όνομά της στις μαρκίζες υποβιβαζόταν όλο και περισσότερο, ενώ το comeback της στη δισκογραφία στις αρχές της δεκαετίας του '90 δεν στέφθηκε από επιτυχία. Κάποιες σποραδικές τηλεοπτικές εμφανίσεις μέχρι τα μέσα του '90 δεν κατάφεραν να την επαναφέρουν στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με τον Δελαπόρτα βυθίστηκε στην κατάθλιψη, και το καλοκαίρι του 1998 αυτοκτόνησε.

Φαίνεται πως η Παγκράτη είχε επαγγελματικά την πορεία πολλών ηθοποιών της δεκαετίας του '70 που ενώ γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σε τηλεοπτικές σειρές, μετά και τη δύση του βίντεο "χάθηκαν" από τα φώτα της δημοσιότητας (κάποιες/-οι κατέφυγαν σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., άλλες/-οι αποχώρησαν από το θέατρο αναζητώντας άλλες επαγγελματικές διεξόδους). Η Ρένα Παγκράτη θεωρώ πως ήταν πιο ταλαντούχα από τον μέσο όρο των συναδέλφων της, ωστόσο δεν ξέφυγε από την κοινή τους μοίρα (και εδώ που τα λέμε, κάτι ανάλογο συνέβη και με τα "αστεράκια" της δεκαετίας του '80).

Ό,τι και να συνέβη ανάμεσα στις δύο κερκυραίες Ρένες (οι φήμες δεν έπαψαν να κυκλοφορούν), είναι γεγονός πως τουλάχιστον στην κινηματογραφική τους συνύπαρξη φαίνεται να έχουν "χημεία". Είναι κρίμα που η συνεργασία τους δεν συνεχίστηκε και κυρίως είναι κρίμα που η Ρένα Παγκράτη πέθανε τόσο νέα και με αυτό τον τραγικό τρόπο. 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1993: "Μια κυρία στα μπουζούκια" της Θεσσαλονίκης

Στις 22 Μαΐου 1993 η εβδομαδιαία εφημερίδα Λοιπόν δημοσίευσε ένα μίνι ρεπορτάζ από το ξεφάντωμα της Ρένας Βλαχοπούλου στο θεσσαλονικιώτικο στέκι της τον Ηριδανό. Η εφημερίδα δανείστηκε τον τίτλο ενός από τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη στο οποίο δεν πρωταγωνιστούσε η Ρένα, το Μια κυρία στα μπουζούκια.

Πηγή: Λοιπόν, 22-5-1993

Όπως έχουμε πει ξανά, η Ρένα Βλαχοπούλου βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για τις παραστάσεις της επιθεώρησης Για την Ελλάδα ρε γαμώτο στο θέατρο Ράδιο Σίτυ. Το εστιατόριο Ηριδανός το επισκεπτόταν συχνά όσο έμεινε στην πόλη (όπως το επισκεπτόταν συχνά και τον Απρίλιο-Μάιο του 1990, όταν βρισκόταν και πάλι για παραστάσεις στην πόλη, και ένα από τα γλέντια της εκεί είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί ο ιδιοκτήτης στο αστυνομικό τμήμα--όπου και τον συνόδεψε η Ρένα με την παρέα της!). Όποτε βρισκόταν εκεί βέβαια έσπευδαν να φωτογραφηθούν μαζί της στο τραπέζι της πολλά από τα τοπικά celebrities...

Η Ρένα Βλαχοπούλου με... την μπουκιά στο στόμα
και οι ιδιοκτήτες του Ηριδανού
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 21-5-1993

Οι φωτογραφίες που δημοσίευσε το Λοιπόν προέρχονταν από μια βραδιά μεγάλου κεφιού από την οποία δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες και σε άλλες αθηναϊκές εφημερίδες αλλά και στην τοπική εφημερίδα Θεσσαλονίκη, στη σελίδα με τις (πληρωμένες υποθέτω) ειδήσεις από την κίνηση των νυχτερινών κέντρων... 

"Είμαι σταρ του σινεμά και δεν πάω πουθενά" τραγούδησε η Ρένα, σύμφωνα με το δημοσίευμα...
Πηγή: Θεσσαλονίκη, 28-4-1993

Σύμφωνα πάντως με τον αθηναϊκό και τον θεσσαλονικιώτικο Τύπο, η Ρένα πήγαινε επίσης στο ιστορικό εστιατόριο του Κρικέλα αλλά και σε club της συμπρωτεύουσας, όπου σύχναζαν τα νεότερα μέλη του θιάσου του Ακροπόλ...

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 7-5-1993

  

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1944: "Πρωινή παράστασις υπέρ των απόρων καλλιτεχνών"

Στις 21 Μαΐου 1944 δόθηκε στο θέατρο Ολύμπια μια πανηγυρική παράσταση υπέρ των απόρων καλλιτέχνιδων και καλλιτεχνών, στην οποία συμμετείχαν δημοφιλή ονόματα από το θέατρο πρόζας, το λυρικό θέατρο και το ελαφρό μουσικό θέατρο. Η παράσταση ήταν στημένη από τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Αχιλλέα Μαμάκη (τότε αρχισυντάκτη των Αθηναϊκών Νέων), ο οποίος είχε επιμεληθεί τις δύο προηγούμενες χρονιές τις πανηγυρικές παραστάσεις του Φανού των Συντακτών (περισσότερα για αυτές θα διαβάσουμε σύντομα σε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο της θεατρολόγου Κατερίνας Καρρά στον υπό έκδοση τόμο των πρακτικών του Συνεδρίου για τα 121 χρόνια της επιθεώρησης που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Κρήτης). Το 1944, αντί του Φανού των Συντακτών, διοργανώθηκε η συγκεκριμένη εκδήλωση, η οποία όμως φαίνεται πως ήταν πρωτοβουλία του "Γερμανικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών". Ο προπαγανδιστικός της χαρακτήρας αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι διαφημίστηκε με το ίδιο κείμενο σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες, ενώ, την επομένη της εκδήλωσης, δημοσιεύτηκε το ίδιο ακριβώς ρεπορτάζ στις απογευματινές εφημερίδες, και τη μεθεπομένη ένα συντομότερο αλλά σχεδόν όμοιο κείμενο στις πρωινές--τα κείμενα αυτά μάλιστα δημοσιεύονταν σε διαφορετικό χώρο από αυτόν που αφιερωνόταν συνήθως στις καλλιτεχνικές ειδήσεις. Για να πάρουμε μια καλή ιδέα για την εκδήλωση, αναδημοσιεύω το αναλυτικό ρεπορτάζ (που δημοσίευσαν τα Αθηναϊκά Νέα και η Βραδυνή), με κάποιες πρόσθετες πληροφορίες που συνέλεξα από τα υπόλοιπα δημοσιεύματα.  

Το εξώφυλλο του προγράμματος της εκδήλωσης
από το βιβλίο του Πολύβιου Μαρσάν
Ελένη Παπαδάκη. Μια φωτεινή θεατρική πορεία
με απροσδόκητο τέλος
(εκδ. Καστανιώτη)

.

ΕΝΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ

Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ
ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΠΟΡΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Η μετά ζωηροτάτου ενδιαφέροντος αναμενομένη χθεσινή παράστασις υπέρ των απόρων καλλιτεχνών που ωργανώθη από τον Γερμανικόν Ραδιοφωνικών Σταθμόν Αθηνών και ειδικώς από την ώραν εκπομπής "Μεταξύ μας" εδόθη χθες την πρωίαν εις τα "Ολύμπια" και εστέφθη υπό καταπληκτικής επιτυχίας. Είνε αφάνταστος η σημειωθείσα κοσμοσυρροή. Όχι μόνον υπερπληρώθησαν όλαι αι θέσεις θεωρείων, αμφιθεάτρου και εξώστου--οι θεαταί του οποίου άρχισαν να φθάνουν εις το θέατρον από της 7.30 πρωινής, και εχρειάσθη ισχυρά αστυνομική δύναμις διά να επιβάλη την τάξιν--αλλ' εκατοντάδες θεατών παρηκολούθησαν την ιστορικήν αυτήν παράστασιν όρθιοι. Το μοναδικόν αυτό θέαμα, που εξετελέσθη με απόλυτον ακρίβεια και εξαιρετικήν φροντίδα και επιμέλειαν, χάρις εις τον κ. Μαμάκην, ο οποίος το διοργάνωσε και το διηύθυνε, επιτελέσας τεράστιον καλλιτεχνικόν άθλον, διήρκεσεν επί 4 1/2 ολόκληρες ώρες, ήτοι η παράστασις ήρχισε εις τας 10.15' και ετελείωσε εις τας 3 παρά τέταρτο, αφού ενεφανίσθη ό,τι καλλίτερον έχει να επιδείξη το ελληνικόν θέατρον εις ολους τους τομείς.

Εις την αρχή επρολόγισεν ο Αιμίλιος Βεάκης επί στίχων του κ. Γεώργου (sic) Γιαννακοπούλου. Αμέσως η μεγάλη ορχήστρα της Α.Ε.Ρ.Ε. [Σημείωση του Rena Fan: Ανώνυμη Εταιρία Ραδιοφωνικών Εκπομπών], υπό την διεύθυνσιν του μουσουργού Γεωργίου Βιτάλη, έπαιξε εις πρώτην εκτέλεσιν την "Ελληνικήν Ραψωδίαν" του ιδίου. Ακολούθως ενεφανίσθη το ζεύγος των κομπέρ της πρώτης πράξεως, η διακεκριμένη πρωταγωνίστρια Κα Κατερίνα Ανδρεάδη, που το κοινόν εδέχθη μ' ιδιαιτέραν εγκαρδιότητα, όπως επίσης και ο τόσον δημοφιλής πρωταγωνιστής Γεώργος (sic) Παππάς. Ακολούθως εξετέλεσαν ένα εύθυμο σκετς καταχειροκροτηθέντες η κ. Μαρίκα Κρεββατά και οι κ.κ. Αντώνης Γιαννίδης και Χριστόφορος Νέζερ. Μετά δύο νοσταλγικά τραγούδια του φωνητικού κουαρτέττου του ραδιοφωνικού σταθμού επαίχθηκε το ιστορικό νούμερο του Μωραϊτίνη "Γιαπί" με τους δημοφιλείς καλλιτέχνας Αυλωνίτην, Αποστολίδην, Δούκα, Ιατρίδη, Κυριακό και τον βαρύτονο του μελοδράματος Τσουμπρήν. Χείμαρροι γέλωτος κατόπιν με το σκετς "Πυγμαχικόν ματς" όπου πρωταγωνίστησε ο άσσος του μουσικού θεάτρου Μίμης Κοκκίνης συμπαραστατούμενος από τον συμπαθήν νέον πρωταγωνιστήν Γεώργο Γαβριηλίδη, τον Μιχ. Δημητρίου και τον καλλιτέχνη της λυρικής σκηνής Καραβουσάνον. Η κ. Μιράντα ακολούθως απήγγειλε με την γνωστήν τέχνην της και κατά διδασκαλίαν του κ. Αλέκου Λιδωρίκη ένα δημοτικό ποίημα καταχειροκροτηθείσα [Σημείωση του Rena Fan: απήγγειλε το "Του Μαυριανού και της αδελφής του"]. 

Εντελώς εξαιρετική υπήρξεν μετά ταύτα η επιτυχία της διαλεκτής πρωταγωνιστρίας Μαίρης Αρώνη, σ' ένα επίκαιρον μονόλογο όπου της εδόθη η ευκαιρία να επιδείξη τόσον τα θαυμάσια υποκριτικά της προσόντα όσον και την ωραία της φωνή. Ο "βασιλεύς της τζαζ" Σπάρτακος κατόπιν με την ορχήστρα του επί σκηνής έπαιξε διάφορα μοντέρνα τραγούδια που εξετέλεσαν κατά τον επιτυχέστερον τρόπον η δις Ηρώ Χαντά, ο τενόρος Μανιατάκης και η Ρένα Βλαχοπούλου. Με δαιμονισμένο μπρίον κατόπιν η βεντέττα της μουσικής σκηνής Άννα Καλουτά με τον Δημήτρη Χορν εξετέλεσαν υπό τας θερμοτέρας εκδηλώσεις του κοινού ένα μουσικό και χορευτικό νούμερο. Συμπαθώς έγινε δεκτός μετά ένας μουσικός μονόλογος που εξετέλεσε με φινέτσα η γνωστή πρωταγωνίστρια της πρόζας κ. Βάσω Μανωλίδου. Το κοινόν ακολούθως απεθέωσε τον κ. Γεώργο Γληνό που απήγγειλε μ' έξαρσι και τέχνη τον πρόλογο από την "Φλογέρα του Βασιληά" του Παλαμά.

Η Μαρίκα Νέζερ και ο Άρης Βλαχόπουλος εσκόρπισαν πολύ κέφι με τις ευτυχείς απομιμήσεις διαφόρων καλλιτεχνικών φυσιογνωμιών. Και η πρώτη πράξις ετελείωσε μ' ένα περίφημο χορευτικό σκετς που κυριολεκτικώς εγοήτευσε και εις το οποίον έλαβον μέρος οι κορυφαίοι χορευταί μας Τατιάνα Βαρούτη, Λουκία Κωτσοπούλου, Νίνα Παυλόφσκα, Μπέλλα Σμάρω, Άγγελος Γριμάνης, Σταύρος Σπυρόπουλος και Γιάννης Φλερύ με ολόκληρον το ανδρικόν και γυναικείον μπαλέττο της "Εθνικής Λυρικής Σκηνής" μ' επί κεφαλής τις σολίστ του Μιμίκα Μαρτάκη, Μιράντα Βούλγαρη και Ελένη Παπαγιαννοπούλου.

Μια σελίδα του προγράμματος
από το βιβλίο του Πολύβιου Μαρσάν
Ελένη Παπαδάκη. Μια φωτεινή θεατρική πορεία
με απροσδόκητο τέλος
(εκδ. Καστανιώτη).
Η εκδήλωση έμελλε να είναι η τελευταία εμφάνιση
της Παπαδάκη μπροστά σε κοινό.

Η δευτέρα πράξις είχε μουσικόν πρόλογον, τον πρόλογον των "Παληάτσων" που ετραγούδησε συνοδεία της υπό τον Γ. Βιτάλη ορχήστρας ο μοναδικός μας βαρύτονος Μαγκλιβέρας. Ακολούθως άλλη 60μελής συμφωνική ορχήστρα, επί σκηνής αυτή, η ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, υπό την διεύθυνσιν του αρχιμουσικού της Λεωνίδα Ζώρα, εξετέλεσε καταχειροκροτηθείσα την εισαγωγή από την "Νυχτερίδα" του Στράους και συνώδευσε τους πρωταγωνιστάς του κρατικού μουσικού θεάτρου Ναυσικά Βουτυρά-Γαλανού [Σημείωση του Rena Fan: στο δημοτικό τραγούδι "Το λαγιαρνί"], Κίτσα Δαμασιώτου [σε απόσπασμα από την Κάρμεν του Μπιζέ], Μαίρη Καλογεροπούλου [ναι, τη Μαρία Καλλάς στην "Casta Diva" από τη Νόρμα του Μπελίνι!...] και τον τενόρο Δελένδα [στο δημοτικό τραγούδι "Ο Λύγκος"] εις μελοδραματικές άριες και δημοτικά τραγούδια. Η ιδία ορχήστρα υπό την διεύθυνσιν του Γερμανού αρχιμουσικού Χανς Χαίρνερ εξετέλεσε δύο ελληνικούς χορούς. Τις μουσικές αυτές εκτελέσεις διήνθιζαν ωραιότατα νούμερα και σκετς. Ο διακεκριμένος πρωταγωνιστής Κώστας Μουσούρης επανέλαβε την παληά μεγάλη του επιτυχία "Ένας γκριζομάλλης κύριος" [νούμερο των Αλ. Σακελλάριου-Θεόφρ. Σακελλαρίδη που έπαιζε στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και απορώ πώς "πέρασε" σε μια εκδήλωση που διοργάνωσαν οι αρχές κατοχής. Πιθανώς ο Σακελλάριος άλλαξε τους στίχους του...]. 

Μετά ταύτα η πρωταγωνίστρια της μουσικής σκηνής Μαρίκα Καλουτά με τον θιασάρχη της μουσικής κωμωδίας εκλεκτόν καλλιτέχνην Μάνον Φιλιππίδην και τον Γεώργο Γαβριηλίδη κατεχειροκροτήθησαν εις τον "Εργένη" του Ασημάκη Γιαλαμά. Ο αμίμητος Ορέστης Μακρής έδωσε κατόπιν τον καλλίτερον εαυτόν του εις ένα σπαρταριστόν μεθυσμένον. Είχε μια αφάνταστη επιτυχία και εσκόρπισε ακράτητη ευθυμία η εμφάνισις του μοναδικού μας Μαυρέα ως "Γκόλφω". Γέλιο ατελείωτο και ασυγκράτητο προεκάλεσε και η εκτέλεσις του περίφημου σκετς του κ. Δ. Ψαθά "Ένας νευρικός κύριος" που είχεν απαράμιλλη απόδοσι από τον Βασίλη Αργυρόπουλο, συμπαραστατούμενον από τον κ. Άγγελο Λάμπρου. Προεκάλεσεν ωσαύτως ιδιαιτέρως αίσθησιν η πρώτη εμφάνισις της εξ 22 οργάνων ειδικής γυναικείας τζαζ υπό την διεύθυνσιν του μουσουργού Αινιάν που εξετέλεσε μ' έκτακτον απόδοσιν μοντέρνα τραγούδια.

Το κοινόν διασκέδαζε πολύ και με τις ευφυέστατες αναγγελίες των διαφόρων σκηνών επί στίχων Γιαλαμά και Γεώργου Γιαννακόπουλου που εις το δεύτερο μέρος εγίνοντο από ένα άλλο εκλεκτό ζεύγος κομπέρ: την εξαιρετική μας τραγωδό και πρωταγωνίστριαν του "Εθνικού Θεάτρου" Ελένη Παπαδάκη [Σημείωση του Rena Fan: η τελευταία φορά που εμφανίστηκε επί σκηνής...] και τον δημοφιλή κωμικό Βασίλη Λογοθετίδη. Η μεγαλειώδης παράστασις ετελείωσε μ' εκτέλεσι τριών ελληνικών χορών από τον "Πραματευτή" του Πετρίδη, που εξετέλεσε το μπαλέττο του κρατικού θεάτρου με τραγούδι της 50μελούς χορωδίας του και τον συνθέτη εις την ορχήστρα.

Αι εισπράξεις της εορτής έφθασαν τα 7 1/2 περίπου δισεκατομμύρια [Σημείωση του Rena Fan: δεν έχω εντοπίσει τις τιμές των εισιτηρίων, αλλά βρισκόμαστε στην περίοδο που μια εφημερίδα κόστιζε 40.000 δραχμές] και θα διανεμηθούν μεθαύριον εις τους απόρους καλλιτέχνας υπό ειδικής επιτροπής εις την οποίαν μετέχουν οι κ.κ. Αιμίλιος Βεάκης και Μανώλης Καλομοίρης, ο πρόεδρος του σωματείου ηθοποιών κ. Πατρίκιος, ο πρόεδρος του πανελληνίου μουσικού συλλόγου κ. Σιλαίος και ο κ. Αχ. Μαμάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής της αλησμονήτου αυτής παραστάσεως.

Αθηναϊκά Νέα, 22-5-1944 

Να συμπληρώσω μόνο πως κάποια από τα κείμενα έγραψαν ο Δημήτρης Γιαννουκάκης (την παρλάτα της Μανωλίδου) και οι Βασίλης Σπυρόπουλος-Παναγιώτης Παπαδούκας (το νούμερο της Κρεββατά). Τις σκηνογραφίες επιμελήθηκε ο Κλεόβουλος Κλώνης.

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1975: Χρήστος Βλαχόπουλος

Στις 20 Μαΐου 1975 η κερκυραϊκή εφημερίδα Σημερινή δημοσίευσε την είδηση του θανάτου του Χρήστου Βλαχόπουλου, αδελφού της Ρένας. Ο Βλαχόπουλος, σύμφωνα με την εφημερίδα, ήταν 56 ετών, συνταξιούχος υπάλληλος της ΔΕΗ, "με ιδιαίτερη επίδοσι σε κάθε τι το καλλιτεχνικό, αφίνει αξιόλογο έργο ζωγραφικής. Άνθρωπος της χαράς, μόνο φίλους δημιούργησε". 

Χρήστος Βλαχόπουλος,
Κέρκυρα: Ποντικονήσι και Παναγιά Βλαχερνών
Από την ιστοσελίδα Paletaart, Χρώμα και Φως

Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Μαΐου, η εφημερίδα Κερκυραϊκά Νέα αναφέρθηκε στο πηγαίο ταλέντο του Βλαχόπουλου στη ζωγραφική, το οποίο όμως δεν αναδείχθηκε όσο του άξιζε, και συμπλήρωσε: "Μποέμ, χορευτής, καλλιτέχνης, χαρακτηριστικός τύπος της κερκυραϊκής ζωής, γνωστός εις όλους, εντοπίους και ξένους".

Χρήστος Βλαχόπουλος,
Αυλή σε χωριό της Κέρκυρας
Από την ιστοσελίδα Paletaart, Χρώμα και Φως

Η ακριβής χρονολογία γέννησης του Χρήστου δεν μου είναι γνωστή (παρόμοια περίπτωση δηλαδή με της αδελφής του Ρένας!). Σύμφωνα με τη Σημερινή είχε γεννηθεί το 1919, ενώ στο διαδίκτυο, σε βιογραφικά του, δίνονται επίσης οι χρονολογίες 1914 (μάλλον απίθανο) και 1917. Σε κάθε περίπτωση ξέρουμε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Χρηστάκη της. Τόνιζε πάντα πόσο καλός ζωγράφος είναι (όπως είδαμε πριν λίγες μέρες, το 1959 είπε στον Σταμάτη Φιλιππούλη ότι ήθελε να οργανώσει μια έκθεση με έργα του)--όπως άλλωστε και μια από τις αδελφές της, η Άννα Βλαχοπούλου-Ντικάρλο που ζούσε στις ΗΠΑ. Δύο ακουαρέλλες του Χρήστου Βλαχόπουλου κοσμούσαν έναν τοίχο του σπιτιού της Ρένας στη Βούλα.

Τα έργα του Χρήστου Βλαχόπουλου που βρίσκονταν σε έναν τοίχο
του σπιτιού της Ρένας Βλαχοπούλου στη Βούλα,
εμπνευσμένα κι αυτά, όπως και το σύνολο σχεδόν του έργου του,
από κερκυραϊκά τοπία.

Ο Χρηστάκης (αριστερά) συνοδεύει τη Ρηνούλα του
στον γάμο της με τον Γιώργο Λαφαζάνη.
Φωτογραφία από το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα
Βίβα Ρένα (εκδ. Άγκυρα, 2002)

Ο Χρήστος Βλαχόπουλος, που είχε πάρει μέρος στην αντίσταση κατά των Ιταλών και των Γερμανών στα χρόνια της Κατοχής στην Κέρκυρα, συνόδευσε τη Ρένα στην εκκλησία, στον γάμο της με τον Γιώργο Λαφαζάνη, τον Σεπτέμβριο του 1967. Ο Βλαχόπουλος πραγματοποιεί και μια cameo εμφάνιση στην ταινία Η κόμησσα της Κέρκυρας του Αλέκου Σακελλάριου. Υποδύεται τον κερκυραίο μανάβη με τον οποίο διαπληκτίζεται η Ρένα γιατί δεν της βάζει φρέσκα φρούτα. Εκείνος της λέει ότι από τα φρούτα του έφαγε η Σοράγια κι έκανε γιο, η Ρένα του θυμίζει ότι τον χειμώνα που θα έχουν φύγει οι τουρίστες θα ζει από τους κατοίκους του νησιού κι εκείνος θυμωμένος δεν παίρνει τα χρήματά της και της λέει "πάρ' το εκατομμύριο που μου 'δωσες, άσε με τώρα..." 

Ρένα Βλαχοπούλου, Χρήστος Βλαχόπουλος
και Νόνικα Γαληνέα στην ταινία
Η κόμησσα της Κέρκυρας
του Αλέκου Σακελλάριου και της Φίνος Φιλμ

Η Ρένα Βλαχοπούλου πέταξε στο νησί για την κηδεία του αδελφού της και αμέσως μετά επέστρεψε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, όπου έπαιζε από τις αρχές Μαρτίου τη Χαρτοπαίχτρα του Δημήτρη Ψαθά. Ο Ψαθάς της αφιέρωσε μέρος του χρονογραφήματός του με τον τίτλο "Ποικίλα" στο πρωτοσέλιδο των Νέων στις 21 Μαΐου:

Κι επειδή ο λόγος για Θέατρα θα πρέπει να κάνω μνεία ενός περιστατικού από εκείνα που προκαλούν την βαθειά συγκίνηση στον χώρο του Θεάτρου. Αυτές τις μέρες η Ρένα Βλαχοπούλου--παίζει στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά την "Χαρτοπαίχτρα"--δοκίμασε το πικρό ποτήρι του βαθύτατου πένθους με τον θάνατο του αδελφού της, κι όμως ήταν υποχρεωμένη να εμφανίζεται επί σκηνής κεφάτη και γελαστή, όπως το απαιτούσε ο ρόλος της.

Να βλέπετε έναν ηθοποιό να κλαίη με σπαραγμό στα παρασκήνια κι ύστερα--κατά το "ρίντι παλιάτσο"--να υποκρίνεται τον κεφάτο στην σκηνή, χωρίς τίποτα να υποπτεύεται από το δράμα του το Κοινό, αποτελεί κάτι που είναι δεμένο με τη μοίρα του ηθοποιού και συμβαίνει μόνο σε τούτο το επάγγελμα.

Βλέποντας την Ρένα σ' αυτή την τραγική δοκιμασία, αναθυμήθηκα την Μαίρη Αρώνη, όταν μετά την κηδεία του αγαπημένου άντρα της εμφανίσθηκε στο Ηρώδειο, και λυπήθηκα βαθειά--ομολογώ--γιατί κάποτε αδίκησα απ' την στήλη μου πρωταγωνίστρια της Λυρικής Σκηνής μας, που υποχρεώθηκε να τραγουδήση μετά την κηδεία της μητέρας της, στην παράσταση της ημέρας.

Νομίζω ότι διερμηνεύω τα αισθήματα του πλήθους των θαυμαστών της κοσμαγάπητης Ρένας, διαβιβάζοντας τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια.

Τα Νέα, 21-5-1975

Γκραβούρα του Χρήστου Βλαχόπουλου
από την ιστοσελίδα vendora.gr

Ο Χρήστος Βλαχόπουλος είχε δυο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, στα οποία είχε επίσης μεγάλη αδυναμία η Ρένα. Με την ανιψιά της, την Πόπη Βλαχοπούλου-Κούστα, πέρασε πολλά Πάσχα και καλοκαίρια στο νησί, ειδικά από το 1983 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90, στο αγαπημένο της σπίτι στη Δασιά. Η κυρία Κούστα έχει εμφανιστεί αρκετές φορές σε τηλεοπτικά αφιερώματα στη θεία της, καθώς και σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται στη μνήμη της στην Κέρκυρα, και πάντα όλες και όλοι της λένε πόσο μοιάζει στη θεία της... Της στέλνουμε την αγάπη μας και της ευχόμαστε να είναι πάντα καλά!

Η Πόπη Βλαχοπούλου-Κούστα και ο Ιωάννης Σωτηριανός
σε μια κερκυραϊκή εκδήλωση προς τιμήν της Ρένας

Χρήστος Βλαχόπουλος,
Κέρκυρα, Οδός Θεμιστοκλή Κοτάρδου
από την ιστοσελίδα Paletaart Χρώμα και Φως

 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.

Σαν σήμερα το 1957: "A girl from Corfu" στη Νέα Υόρκη...

Στις 19 Μαΐου 1957 ξεκίνησε στον κινηματογράφο Cameo, στην 42η Οδό της Νέας Υόρκης η προβολή της ελληνικής ταινίας A Girl from Corfu, που δεν ήταν άλλη από τις περίφημες Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου. Εντόπισα, με τη βοήθεια καλών φίλων, μια πολύ ενδιαφέρουσα κριτική της ταινίας από την Dorothy Masters που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Daily News. 

Ακόμα και για εκείνους που προτιμούν κωμωδία βασισμένη στις λεκτικές συγκρούσεις--όπως άλλωστε την προτιμούν πολλοί στις χώρες του Παλαιού Κόσμου--οκτώ κλόουν που χοροπηδούν στα όρια του σλάπστικ είναι υπερβολικά πολλοί... Το "Κορίτσι από την Κέρκυρα", ελληνική παραγωγή που παρουσιάζεται στο Cameo, είναι μια εξουθενωτική εμπειρία, καθώς δεν υπάρχει κανένας πασαδόρος για να συγκρατήσει κάπως τους οκτώ επίδοξους κωμικούς.

Τα τοπία--όταν δεν τα "εξαφανίζουν" οι ηθοποιοί με τον υπερβολικό τους ζήλο--είναι το μεγάλο "ατού" αυτής της παραγωγής. Η κάμερα ταξιδεύει από την Κέρκυρα στην Αθήνα, και μετά πάλι πίσω στην Κέρκυρα για να μας δείξει νοσταλγικές εικόνες, ανάμεσά τους και την πομπή ενός χωριάτικου πανηγυριού, ενώ μια σκηνή δείχνει ένα γαϊδουράκι και μια κατσίκα να ταξιδεύουν από το νησί στην ηπειρωτική Ελλάδα με δυο κορίτσια της υπαίθρου. Ένας πλούσιος θείος αναλαμβάνει να προμηθεύσει στις δύο αδελφές το προσωπείο της αστικής κοινωνίας, μια διαδικασία που περιέχει αρκετές δόσεις burlesque.

Η ταινία είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα καθώς είναι γυρισμένη σε Eastman color, έχει αγγλικούς υπότιτλους και μια συνάθροιση πιθανότατα πολύ γνωστών ηθοποιών του θεάτρου, κανείς από τους οποίους δεν είναι εξοικειωμένος με το λεπτό παίξιμο που απαιτεί ο κινηματογράφος. Πρώτο όνομα είναι η άδουσα κωμικός Ρένα Βλαχοπούλου, που είναι κάπως πιο συγκρατημένη από τους συναδέλφους της.

Daily News, 19-5-1957

Πού να ήξερε η κριτικός πόσο λιγότερο συγκρατημένη θα ήταν η νεαρή κωμικός στο μέλλον, σε σημείο που κάποιες κριτικές--λίγες ευτυχώς--να θεωρούν ότι το παίξιμό της δεν αρμόζει στον κινηματογράφο. Και φυσικά δεν θα είχε καν ιδέα ότι πριν από δέκα χρόνια η νεαρή "άδουσα" κωμικός προσπαθούσε να χτίσει την τραγουδιστική της καριέρα στους ίδιους εκείνους δρόμους της Νέας Υόρκης που τώρα φιλοξενούσαν την ταινία της...

Το επώνυμο της Παμφίλης Σαντοριναίου
είναι λανθασμένα γραμμένο, αλλά τουλάχιστον
είναι σωστά γραμμένο το επώνυμο της Ρένας,
κάτι που δεν συνέβαινε οκτώ χρόνια νωρίτερα
στον αμερικανικό Τύπο...
Από την εφημερίδα
Daily News, 19-5-1957

Διάβασα άλλη μια κριτική για το A Girl from Corfu που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα New York Post. Σε αυτήν η κριτικός Irene Thirer στέκεται ελάχιστα στις ερμηνείες των ηθοποιών, τις οποίες θεωρεί "σεμνότυφες" και "υπερβολικές", και περισσότερο στη φωτογραφία του Βασίλη Μάρου αλλά και στη μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη--μουσική "που σε στοιχειώνει" και που "θα άξιζε να ακούσουμε ξανά". Στέκεται μάλιστα στην καντάδα που κάνει ένα αντρικό ντουέτο στη Ρηνούλα με τη συνοδεία κιθάρας, και θεωρεί ότι αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να έχει επιτυχία στην Αμερική. Τα τοπία, τα φολκλορικά στοιχεία--κυρίως τα χορευτικά της Δόρας Στράτου--, τα χρώματα του Μάρου (η κριτικός υπενθυμίζει ότι ήταν ο οπερατέρ στο Παιδί με το δελφίνι) συγχωρούν, κατά τη γνώμη της, κάποια λάθη στη συνοχή. Σε γενικές γραμμές η Thirer θεωρεί ότι ο Γιάννης Πετροπουλάκης σκηνοθέτησε με κέφι την ταινία, η οποία αναγνωρίζει πως είναι μεγάλη παραγωγή ("με χιλιάδες κομπάρσους και μια επίδειξη μόδας ως μέρος της ιστορίας") που σίγουρα θα ενθουσιάσει τους Ελληνοαμερικανούς θεατές...

Αν θέλετε να θυμηθείτε πώς υποδέχτηκε η αθηναϊκή κριτική τις Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες τον Νοέμβριο του 1956, μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό "Σαν σήμερα"...

Πολλές ευχαριστίες στους φίλους του blog Νίκο Ζάικο και Γιάννη Δαρόπουλο για τη βοήθειά τους στον εντοπισμό των κριτικών!!!

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.