Ρένα Βλαχοπούλου: Απριλίου 2021

Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1942: Τουρνέ στην κατοχική Πάτρα

Στις 30 Απριλίου 1942 διαβάζουμε στη θεατρική στήλη της εφημερίδας Αθηναϊκά Νέα:

Αθηναϊκά Νέα, 30-4-1942

Η είδηση για τη συγκρότηση αυτού του "άρτιου" μουσικού θιάσου δημοσιεύτηκε στον αθηναϊκό Τύπο στα μέσα Μαρτίου του 1942. Είχε προηγηθεί ο φριχτός πρώτος κατοχικός χειμώνας στον οποίο το σχεδόν πολικό ψύχος και ο λιμός είχαν πλήξει τα περισσότερα αθηναϊκά θέατρα. Ήταν φυσικό λοιπόν μετά από αυτές τις συνθήκες να δεχτούν κάποιες/-οι ηθοποιοί να μεταβούν στην επαρχία, όπου από άποψη σίτισης τουλάχιστον, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα από την Αθήνα. Στον θίασο, εκτός από τα ονόματα που αναφέρει το ρεπορτάζ των Αθηναϊκών Νέων, ανήκαν ακόμα η Χριστίνα Κατακάλου, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Απόλλωνας Γαβριηλίδης, ο Ι. Δούκας και ο χορευτής-χορογράφος Γιάννης Φλερύ (ο οποίος, μάλιστα, θα έδινε μαζί με την Μπέλλα Σμάρω και ένα ρεσιτάλ χορού). Διευθυντής ορχήστρας του θιάσου ήταν ο σπουδαίος Μενέλαος Θεοφανίδης, σύζυγος της Σοφίας Βερώνη.

Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Μενέλαος Θεοφανίδης
σε μεταγενέστερη συνεργασία τους στα χρόνια του '50.
Φωτογραφία από το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα
Βίβα Ρένα (εκδ. Άγκυρα, 2002)

Ο θίασος αναχώρησε για την Πάτρα τη Μεγάλη Παρασκευή (3 Απριλίου) και ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο θέατρο Απόλλων την Κυριακή του Πάσχα (5 Απριλίου). Εναρκτήριο έργο του η επιθεώρηση του Δημήτρη Γιαννουκάκη Ζουρνάλ που είχε ήδη παρουσιαστεί για δυόμισι μήνες στην Αθήνα από τον θίασο Κώστα Μουσούρη με τη συνεργασία των Κυριάκου Μαυρέα και Μάνου Φιλιππίδη (αν και κάποια εφημερίδα γράφει ότι το πρώτο έργο θα είχε τον τίτλο Νέα από την Αθήνα)..

Ο συγγραφέας Δημήτρης Γιαννουκάκης
Φωτογραφία από το blog Το θέατρο

Στο αρχείο του Δημήτρη Γιαννουκάκη, που βρίσκεται ψηφιοποιημένο στον Τομέα Θεατρολογίας και Μουσικολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, διασώζονται κάποια από τα νούμερα που έγραψε για τις ανάγκες του θιάσου ο συγγραφέας στην Πάτρα και που προφανώς παίχτηκαν μαζί με νούμερα αθηναϊκών επιθεωρήσεων. Στον χειρόγραφο πρόλογο του Ζουρνάλ ο κομπέρ Γιώργος Γαβριηλίδης είναι ξεκάθαρος για τα... κίνητρα του θιάσου:

Καλησπερίζω το κοινόν της πόλεως των Πατρών
μου φαίνεται οι κάτοικοι εδώ πως καλοτρών,
γιατί τους βλέπω ευτραφείς και αρκετά γεμάτους.
Λουκούλλειο φαντάζομαι το κάθε πρόγευμά τους.

Ο κομπέρ λέει πως το να ζεις στην Αθήνα είναι πια ατυχία, και πως τώρα τους Αθηναίους τους εκδικείται η επαρχία "που έχει απ' όλα και του πουλιού το γάλα" και γι' αυτό ο θίασος στην Πάτρα "ήρθε τρεχάλα". Προτείνει μάλιστα την εξής ανταλλαγή:

Έτσι λοιπόν σας δίνουμε το θέαμα που με λύπη νομίζουμε σας λείπει
κι η σχέσις μας η φιλική δεν θα διαρραγεί αν κάνουμε ανταλλαγή:
και θα 'τανε μου φαίνεται πραγματικά σωτήριον
αντί τιμής να βάζαμε σε είδος το εισιτήριον.
Θα ήτανε πραγματικά πρωτότυπη η τιμή:
θέλετε εισιτήριο; Μισή οκά ψωμί.

Ο Γιώργος Γαβριηλίδης και η Ρένα Βλαχοπούλου
28 χρόνια μετά τη συνεργασία τους.
στο θέατρο Απόλλων της Πάτρας.
Σκέφτομαι, πού να το φανταζόταν τότε, στα νιάτα της,
η νεαρή ντιζέζ ότι με αυτούς τους ανθρώπους
(Γαβριηλίδης, Ντορ, Δούκας) θα συνεργαζόταν
αργότερα ως ηθοποιός πλέον;
Φωτογραφία από την ταινία της Φίνος Φιλμ
Μια τρελή τρελή σαραντάρα

Μια από τις επιθεωρήσεις που παρουσίασε ο θίασος είχε τον τίτλο Τα νέα της Πάτρας και μια άλλη λεγόταν Τεντούρα (το τοπικό ποτό της Πάτρας): στην άκρως αυτοαναφορική έναρξη οι ηθοποιοί αναρωτιούνται τι είναι αυτή η τεντούρα που δεν την έχουν δοκιμάσει γιατί λόγω του πολέμου υπάρχει έλλειψη. Στα νούμερα που γράφτηκαν για το κοινό της Πάτρας υπάρχουν αναφορές σε συνοικίες της πόλης όπως το Μαρκάτο και τα Ψηλά Αλώνια, σε πατρινές εφημερίδες όπως ο Νεολόγος Πατρών αλλά και σε πατρινές φιγούρες όπως ο Γιάννης που νόμιζε πως είναι ο Θεός. Θέματα που κυριαρχούν στα νούμερα είναι η έλλειψη τροφίμων και η μαύρη αγορά που προφανώς απασχολούσαν και τους κατοίκους της Πάτρας--αλλά γίνονται συγκρίσεις με την Αθήνα, όπου τα πράγματα είναι χειρότερα. Πάντως είναι χαρακτηριστικοί οι παρακάτω στίχοι:

Στην Πάτρα πια οι έμποροι πολύ το παρακάνανε
και με αυξήσεις διαρκείς τον κόσμο τον ξεκάνανε.
Τόσο σου λένε φερ' ειπείν η μία πήχη τώρα
κι ύστερα το διπλάσιο σου λένε σε μιαν ώρα.

Αναφέρεται μάλιστα σε ένα νούμερο ότι στην Πάτρα έγιναν τελευταία πολλοί γάμοι:

Όλοι πια ζευγαρώνουνε στην Πάτρα άρον-άρον
κι έτσι υπάρχει βέβαια και έλλειψις κουμπάρων.
Ο γάμος έχει βέβαια πολύ μεγάλη χάρη
μα τώρα είναι δύσκολα της κουμπαριάς τα βάρη.
Και οι κουμπάροι σίγουρα, το λέμε σοβαρά,
μόνο κρυφά θα βρίσκονται στη μαύρη αγορά.

Και βέβαια υπάρχει και ένα νούμερο για τις γυναίκες της Πάτρας, άκρως κολακευτικό:

Έχουν τόσες χάρες και καπρίτσια
απ' την ομορφιά του Παναχαϊκού
και οι παντρεμένες ως και τα κορίτσια
πήραν τη δροσιά του Κορινθιακού.
Σε φτωχά σπιτάκια ως και στα σαλόνια
πάντα συναντάς υπάρξεις θελκτικές.
Απ' την παραλία στα Ψηλά Αλώνια
είναι και θρεμμένες προπολεμικές...

Ο θίασος φαίνεται πως είχε επιτυχία, αφού έμεινε τελικά στην Πάτρα μέχρι τα μέσα Μαΐου--στην Αθήνα επέστρεψε στις 15 Μαΐου, αφού έδωσε και κάποιες παραστάσεις στην Αμαλιάδα. Μέχρι να καταφέρω να αποκτήσω πρόσβαση στον πατρινό Τύπο της Κατοχής και να ανακαλύψω πόσα ακριβώς και ποια έργα ανέβασε, περιορίζομαι στην πληροφορία ότι ο θίασος παρουσίασε τουλάχιστον τέσσερα έργα με την παρουσία του Γιαννουκάκη πριν εκείνος επιστρέψει στην Αθήνα και ο θίασος ανεβάσει τη Φλόγα του Μαμάκη (η οποία είχε παρουσιαστεί επίσης στην Αθήνα από δύο θιάσους πριν και μετά τα Χριστούγεννα εκείνης της σεζόν). Στην έναρξη του τέταρτου έργου που μάλλον είχε τον τίτλο Επικαιρότητες ο κομπέρ Γαβριηλίδης υποτίθεται πως διαβάζει ένα γράμμα θεατή που του έδωσε μια ταξιθέτρια:

Ο θίασός σας, κύριοι, μας άρεσε πολύ
και στων Πατρών την τρομερή γνωστή μονοτονία
μας έχει κάνει τη ζωή σαν κάπως πιο καλή,
λίγη ευθυμία σκόρπισε και έδιωξε την ανία...

Η Ρένα Βλαχοπούλου και το Τρίο Μουτσάτσος
(Φώτης Πολυμέρης, Γιώργος και Χαράλαμπος Μαλλίδης)
στη Ναύπακτο το καλοκαίρι του 1942.
Φωτογραφία από το βιβλίο του Φώτη Πολυμέρη Των αναμνήσεων η λιτανεία
(εκδ. Άγκυρα, 2003)

Δυστυχώς τα χειρόγραφα του Γιαννουκάκη δεν μας αποκαλύπτουν ποια τραγούδια ερμήνευε η νεαρή ντιζέζ του θιάσου Ρένα Βλαχοπούλου. Η Ρένα επέστρεψε με τον θίασο στην Αθήνα τον Μάιο. Εργάστηκε σποραδικά σε κάποια μουσικά πρωινά και σε ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά φαίνεται πως η επιτυχία που γνώρισε στην Πάτρα (και βέβαια τα τρόφιμα που ήταν περισσότερα από ό,τι στην Αθήνα) την έκανε να επιστρέψει εκεί μαζί με το Τρίο Μουτσάτσος και πραγματοποίησε εμφανίσεις άλλοτε μόνη της και άλλοτε με τους τρεις συνεργάτες της σε διάφορες πόλεις της δυτικής Ελλάδας--και κάπου εκεί πρέπει να γνώρισε τα ιταλικά τζαζ τραγούδια με τα οποία συνεπήρε το αθηναϊκό κοινό την επόμενη χειμερινή σεζόν...

Σκέψεις της Μεγάλης Παρασκευής και του lockdown...

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και θυμήθηκα μια ατάκα από την ταινία Σιδηρά κυρία με τη Ρένα Βλαχοπούλου, όταν αγανακτισμένη με τα κουλτουριάρικα προγράμματα που παρακολουθούσαν μετά μανίας τα ανίψια της στην τηλεόραση, την έκλεισε και τους είπε: "Αυτή η τηλεόραση θα κλείσει, όπως έκλεισε, και θα ανοίξει τη Μεγάλη Παρασκευή να δω τον Επιτάφιο!" Σε μια περίοδο που η τηλεόραση, με τις διάφορες σύγχρονες μορφές της, έγινε η κεντρική μας ασχολία, δεν μπόρεσα να μη φτιάξω ένα σχετικό μιμίδιο...

Τη Σιδηρά Κυρία του Τάκη Βουγιουκλάκη (που πέθανε πρόσφατα) την είδα για πρώτη φορά σε βιντεοκασέτα, τη Μεγάλη Δευτέρα του 1986 (δυο μέρες δηλαδή μετά την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ, κάτι που φυσικά δεν γνωρίζαμε τότε...). Ήταν μια εποχή που οι γιαγιάδες μας μάς έλεγαν ότι δεν πρέπει τη Μεγάλη Εβδομάδα να βλέπουμε τηλεόραση ή, έστω, να βλέπουμε διασκεδαστικά προγράμματα. Οπότε, γεμάτος ενοχή, σκέφτηκα: "Ωραία, τώρα που πήρα μια γερή δόση Ρένας μπορώ να κλείσω την τηλεόραση μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή..."

Και βέβαια, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, θυμάμαι τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι στον πρόλογο της Οδού Ονείρων (που ποτέ δεν ξεχνάμε ότι η αφορμή για τη δημιουργία της ήταν η Ρένα...): "Σ' αυτόν τον δρόμο γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ' ανοιξιάτικο αεράκι του Επιταφίου και θα χαθεί..."

Ακούγοντας και πάλι αυτά τα πανέμορφα λόγια και το "Όνειρο παιδιών της γειτονιάς" εύχομαι τα όνειρα που γεννήθηκαν και πέθαναν αναγκαστικά μέσα στο lockdown (που μας λένε ότι τελειώνει σε λίγο) να είναι τα τελευταία... Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους, ρενοφανατικές, ρενοφανατικους και μη!...

Πέμπτη 29 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1989: Παριζιάνα... μεταμεσονύχτια...

Στις 29 Απριλίου 1989, Μεγάλο Σάββατο, στις 2 τα ξημερώματα (δηλαδή ξημέρωμα Κυριακής του Πάσχα) η ΕΡΤ 1 πρόβαλε την Παριζιάνα με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Δεν ήταν συνηθισμένο τότε να προβάλλεται μια ελληνική ταινία τέτοια ώρα (στις μέρες μας συμβαίνει), ενδεχομένως να ήταν και η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό. Βέβαια δεν ήταν ένα οποιοδήποτε βράδυ Σαββάτου, ήταν ένα εορταστικό βράδυ και ενδεχομένως οι ιθύνοντες της ΕΡΤ να πίστεψαν πως το κοινό θα έβλεπε ευχάριστα την απολαυστική ταινία της Ρένας για να... χωνέψει τη μαγειρίτσα.

Μια από τις αφίσες της Παριζιάνας. Όπως έχουμε πει όσες αφίσες
της ταινίας έχουν εντοπιστεί έχουν τον τίτλο Παριζιάνα απ' τα Τρίκαλα...

Ο Τύπος της εποχής βέβαια επισήμανε ότι η Παριζιάνα ήταν μια εύκολη και φτηνή λύση που γλίτωνε την ΕΡΤ από τα έξοδα ενός πασχαλινού show (αν και αμέσως μετά την Ανάσταση προβλήθηκε μια μουσική εκπομπή με τίτλο Τραγούδια αγάπης που δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν...): "Ποιος είδε άραγε την 'Παριζιάνα' με την Ρένα Βλαχοπούλου 2-4 το πρωί; Μη χειρότερα" έγραψε η στήλη "Το τρίτο κανάλι" των Νέων στις 4 Μαΐου, ενώ ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης αναρωτιόταν στις 28 Απριλίου "γιατί την έβαλαν στις 2 το πρωί; Την πέρασαν για θρίλερ ή για πορνό; Και να σκεφτεί κανείς πως είναι η πιο διασκεδαστική περίπτωση της ημέρας". Για την ιστορία, οι υπόλοιπες ταινίες του Μεγάλου Σαββάτου ήταν το Θα σε κάνω βασίλισσα με Βέγγο-Κωνσταντάρα-Λινάρδου, το Μέχρι χτες ήμαστε ξένοι με Ρίτσαρντ Γκιρ-Βανέσα Ρεντγκρέιβ αλλά και η Μελωδία του Νότου, η πρώτη ταινία στην οποία ο Ντίσνεϊ συνδύασε ηθοποιούς και κινούμενα σχέδια (τεχνική που απογείωσε αργότερα με τη Μαίρη Πόππινς)--μια ταινία που δεν προβάλλεται πια (και δεν κυκλοφορεί ούτε σε DVD) γιατί περιέχει στερεοτυπικές εικόνες για τους αφροαμερικανούς/τις αφροαμερικανίδες...

Η κριτική του Τιμογιαννάκη για την Παριζιάνα ανέφερε τα εξής:

Τα Νέα, 28-4-1989

Ευτυχώς οι εποχές άλλαξαν και οι θεωρητικοί του ελληνικού κινηματογράφου καταπιάνονται και με αυτές τις ταινίες! Σημειώνω, για την ιστορία και πάλι, ότι η προηγούμενη προβολή της Παριζιάνας από την κρατική τηλεόραση είχε γίνει τον Ιούνιο του 1985. Δεν ήταν δηλαδή και τόσο συχνές οι προβολές των ταινιών, παρόλο που ήδη τότε λεγόταν ότι οι ταινίες ήταν χιλιοπαιγμένες και ο κόσμος τις βαριόταν πλέον. Πού να ήξεραν όσες/-οι το έλεγαν αυτό τι θα γινόταν λίγο αργότερα, με τον ερχομό της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Τέλος, επίσης για την ιστορία, να αναφέρω πως η επόμενη μεταμεσονύχτια προβολή ταινίας της Ρένας Βλαχοπούλου καταγράφεται την άνοιξη του 1998, όταν ο ANT1 πρόβαλε τις Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες (η δεύτερη τηλεοπτική προβολή τους στη... νεότερη εποχή) ένα ξημέρωμα Παρασκευής, την ώρα που είχε αρχικά ανακοινώσει ότι θα πρόβαλλε την παράσταση του Βυσσινόκηπου με την Κάτια Δανδουλάκη (ή μήπως ήταν ο Γλάρος--συγχωρήστε τον Rena Fan για αυτό το κενό της μνήμης του...).

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1993: Στο πρόγραμμα του Μίμη Πλέσσα στον Ζυγό

Στις 28 Απριλίου 1993 η στήλη "Αθηναϊκά και μη" της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος δημοσίευσε, με αρκετή καθυστέρηση, ένα ρεπορτάζ από τον Ζυγό, όπου ο Μίμης Πλέσσας και οι συνεργάτιδες/-τες του παρουσίαζαν ένα πρόγραμμα με τίτλο Σινεμά, ο δικός μας παράδεισος που ήταν αφιερωμένο στα τραγούδια που έγραψε ο συνθέτης για το παλιό ελληνικού σινεμά.

Αστέρια υπό... Ζυγό

Ελεύθερος Τύπος, 28-4-1993

Νόρα Βαλσάμη, Ερρίκος Ανδρέου, Άριελ Κωνσταντινίδη, Τασσώ Καββαδία.
Η συγκεκριμένη παρέα είχε επίσης ιδιαίτερες σχέσεις με το πρόγραμμα του Ζυγού,
αφού οι τρεις κυρίες πρωταγωνιστούσαν εκείνη
(και την επόμενη) σεζόν στο σίριαλ Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα
που έγραφαν ο Άγγελος Πυριόχος και ο Πάνος Χατζηκουτσέλης
και σκηνοθετούσε ο Ανδρέου. Η Άριελ Κωνσταντινίδη συνοδευόταν
από τον Δημήτρη Σγούρο, με τον οποίο, σύμφωνα με τη λεζάντα του Ελεύθερου Τύπου,
είχε σχέση εκείνη την περίοδο, αλλά δυστυχώς δεν τον απαθανάτισε ο φακός της εφημερίδας.

Έγραψα παραπάνω ότι το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε με καθυστέρηση, γιατί εκείνες τις μέρες η Ρένα Βλαχοπούλου βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη όπου ο θίασος του Ακροπόλ παρουσίαζε από την Κυριακή του Πάσχα (18 Απριλίου) την επιθεώρηση Για την Ελλάδα ρε γαμώτο των Άγγελου Πυριόχου-Πάνου Χατζηκουτσέλη. Το συγγραφικό δίδυμο είχε βάλει το χεράκι του και στο πρόγραμμα του Ζυγού (που είχε ξεκινήσει από μια ιδέα της συζύγου του συνθέτη Λουκίλας Καρρέρ), οπότε η Ρένα είχε παραπάνω από έναν λόγο για να επισκεφτεί τον Ζυγό και να απολαύσει τα τραγούδια του παλιού της συνεργάτη και φίλου--κάποια από τα οποία, άλλωστε, είχε ερμηνεύσει πρώτη εκείνη στις ταινίες της Φίνος Φιλμ.

Η Κλεοπάτρα και ο Άγγελος Πυριόχος
τραγουδούν "Σαν ξημερώνει Κυριακή"

Ανάμεσα στα τραγούδια της Ρένας Βλαχοπουλου που ακούγονταν εκείνη τη σεζόν στον Ζυγό ήταν το κεφάτο "Σαν ξημερώνει Κυριακή" που αναβίωναν η Κλεοπάτρα και ο Άγγελος Πυριόχος, το γλυκό βαλς "Η Αθήνα τη νύχτα" που τραγουδούσε τρυφερά ο αξέχαστος Πάνος Χατζηκουτσέλης, που πέθανε ξαφνικά πριν από έναν χρόνο, και βέβαια το... καινούριο σουξέ της Αθήνας, το "Έχω στενάχωρη καρδιά" που τραγουδούσε όλο το σχήμα του Ζυγού στο λαϊκό πρόγραμμα--το τραγούδι γνώριζε τεράστια επιτυχία εκείνη την περίοδο, πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είχε γνωρίσει όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1963.

Ο Μίμης Πλέσσας, ο Άγγελος Πυριόχος και η Ρένα Βλαχοπούλου
εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ στον Ζυγό.
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού κάθονται ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης,
ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης και ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Η φωτογραφία προέρχεται από το χρονολόγιο του Άγγελου Πυριόχου στο Facebook.
Ο Πυριόχος θυμάται ότι η Ρένα πήγε πολλές φορές στον Ζυγό εκείνη τη σεζόν.

Το Σινεμά, ο δικός μας παράδεισος, αν και ξεκίνησε, όπως θυμάται η Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα στο βιβλίο της Ποιος το ξέρει, ως... outsider στη νυχτερινή Αθήνα, λίγο πριν τις Απόκριες του 1993, αποδείχτηκε ο μεγάλος νικητής της σεζόν. Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, μάλιστα, ήταν η νεολαία που χάρη στην ιδιωτική τηλεόραση αγάπησε φανατικά τις παλιές ελληνικές ταινίες και έκανε μόδα τα τραγούδια τους που ακούγονταν πια σε όλα τα νυχτερινά κέντρα. Βέβαια, ο Άγγελος Πυριόχος είχε ήδη τολμήσει να τα εισαγάγει στη νυχτερινή Αθήνα από την προηγούμενη σεζόν, όταν έβαλε τη Ρένα Βλαχοπούλου να τα τραγουδήσει ξανά στη σκηνή του Ρεξ...

Ο Μίμης Πλέσσας απευθύνεται στα νέα παιδιά που παρακολουθούν
το πρόγραμμα του Ζυγού.
Πηγή φωτογραφίας: Απογευματινή, Μάρτιος 1993

Εκτός από τα ονόματα που αναφέρονται στο ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου στο σχήμα του Ζυγού συμμετείχαν ακόμα η Μαριάννα (Ευστρατίου-Παγκάκη), ο Γιάννης Σαββιδάκης και η ορχήστρα του πρόωρα χαμένου Χρήστου Λαγού (συζύγου της Κλεοπάτρας). Το πρόγραμμα κυκλοφόρησε σε διπλό δίσκο το καλοκαίρι του 1993 και, αν και επρόκειτο να προβληθεί από τον ANT1, νομίζω ότι αυτό δεν συνέβη. Ο σταθμός, ωστόσο, πρόβαλε (συντομευμένο φυσικά) το πρόγραμμα της επόμενης σεζόν που είχε τον τίτλο "Σινεμά ο δικός μας παράδεισος: δεύτερο ημίχρονο". Από εκεί προέρχεται το παρακάτω βίντεο με την επίσης αξέχαστη Ζωή Κουρούκλη να τραγουδά το "Αν σ' αρνηθώ, αγάπη μου" σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους της μεγάλης μας Δανάης.

Κλείνω όμως την ανάρτηση με το κλασικό, πλέον, βαλς "Η Αθήνα τη νύχτα, όπως το ερμήνευε ο Πάνος Χατζηκουτσέλης στον Ζυγό...

Τρίτη 27 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1952: Υπέρ των θυμάτων του ελληνοϊταλικού πολέμου

Στις 27 Απριλίου 1952, Κυριακή του Θωμά, στις 10.30 το πρωί, διοργανώθηκε στο κινηματοθέατρο Παλλάς μια εκδήλωση με τον τίτλο "Πασχαλινές μελωδίες υπέρ της Ενώσεως Θυμάτων Αλβανικού Πολέμου 40-41". Πλήθος καλλιτεχνών/καλλιτέχνιδων πήραν μέρος στην εκδήλωση αυτή, ανάμεσά τους και η Ρένα Βλαχοπούλου.

Βέβαια, όπως βλέπουμε στη σχετική διαφήμιση, το αδιαφιλονίκητα πρώτο όνομα της εκδήλωσης ήταν η Καίτη Ντιριντάουα--το όνομά της προηγείται όλων των άλλων καλλιτέχνιδων/-νών των οποίων παρατίθενται μόνο τα επώνυμα με αλφαβητική σειρά. Εκτός της Ντιριντάουα εμφανίστηκαν λοιπόν από γυναίκες η Ιωάννα Άλβα (υποθέτω ότι δεν ήταν η Πόπη), η Ρένα Βλαχοπούλου, η Λένα Γιάννα, η Κούλα Ευστρατοπούλου, η Ζωίτσα Κουρούκλη, ο Μίμης Πλέσσας (υποθέτω πως συνόδευε την Κουρούκλη, γι' αυτό το όνομά του βρίσκεται δίπλα στο δικό της), η Νίτσα Μόλλυ. Από άνδρες ο Γιάννης Γκιωνάκης, ο Κομποθέκρας, ο Τζίμης Μακούλης, ο Σώτος Παναγόπουλος, ο Φώτης Πολυμέρης, ο Βάσος Σεϊτανίδης, ο Τζων Στάκας, το Τρίο Κιτάρα, το ντουέτο Κορώνης-Φίλανδρος, ο Βασίλης Μεσολογγίτης, ο Τάκης Μηλιάδης και ο Γιώργος Ξύδης. Επίσης εμφανίστηκε η Χαβανέζικη Συντροφιά (συγκρότημα με επικεφαλής τον Νάσο Φακίδη και τη Ζοζεφίνα Γενοβέζου που έγινε γνωστό τραγουδώντας σατιρικά τραγούδια) και η χορευτική ατραξιόν Τζίμη Χριστιάνο. Χόρεψαν ακόμα η Αλέκα Νικολαΐδου, η Μπέμπα Ροζαλίν, ο (;) Κ. Νταλμάς, η Θ. Σταθάτου. Ξεχωριστή θέση έχουν στη διαφήμιση η Μαίρη Λω και ο Νίκυ Γιάκοβλεφ καθώς και οι ξένες ατραξιόν Ανίκ Σερλιέρ, Κο Νταγκουηλάρ (θαυματοποιός), και Πόλα και Ρένα.

Κονφερανσιέ της εκδήλωσης ήταν ο Φίλων Αρίας και ο Κώστας Παπαχρήστος, ενώ τις καλλιτέχνιδες/τους καλλιτέχνες συνόδευε η ορχήστρα τζαζ του Σταύρου Ρουχωτά. Την καλλιτεχνική διεύθυνση της εκδήλωσης επωμίστηκε ο Κώστας Κοφινιώτης (που είχε... "ταράξει" το κοινό με ανάλογα μουσικοθεατρικά πρωινά στη διάρκεια της Κατοχής). Ο Κοφινιώτης κατά καιρούς εμπλεκόταν και σε διοργανώσεις καλλιστείων, οπότε ενδεχομένως εκείνος να κανόνισε την εμφάνιση επτά καλλονών του διαγωνισμού "Σταρ Ελλάς": Λόλη Βακά, Αφροδίτη Βαΐδου, Βιργινία Πετιμεζάκη, Ρένα Κωνσταντινίδου, Ρεγγίνα Μπέρτου, Ρένα Παπαδοπούλου, και Ιωάννα Ραφτοπούλου (η τελευταία είχε εμφανιστεί στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο "Ζαν Ντ' Αρκ"...). Η ίδια η Σταρ Ελλάς Νταίζη Μαυράκη δεν εμφανίστηκε, γιατί βρισκόταν εκείνο το Σαββατοκύριακο στη Ρόδο...

Η Ρένα Βλαχοπούλου και η Καίτη Ντιριντάουα
στο φινάλε της επιθεώρησης Να τι θα πει Αθήνα
Διακρίνεται επίσης η Σπεράντζα Βρανά.
Από τη σελίδα του Facebook Μουσικό Θέατρο
του Γιάννη Χριστόπουλου

Δεν εντόπισα κάποια φωτογραφία από την εκδήλωση, οπότε σκέφτηκα να "θυμηθούμε" μια φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγους μήνες αργότερα στη σκηνή του Ακροπόλ, όταν η Καίτη Ντιριντάουα κλήθηκε να ενισχύσει τον θίασο του Βασίλη Μπουρνέλλη στο δεύτερο έργο που ανέβασε εκείνη τη σεζόν, το Να τι θα πει Αθήνα. Η... λεπτομέρεια της φωτογραφίας που σας παρουσιάζω (από την ιστοσελίδα του Facebook Μουσικό Θέατρο του ηθοποιού και χορευτή Γιάννη Χριστόπουλου) απεικονίζει την Καίτη Ντιριντάουα στο κέντρο και πίσω της αριστερά τη Ρένα Βλαχοπούλου ως Μαντίνα (το φινάλε παρουσίαζε τους ήρωες και τις ηρωίδες των παλιών επιθεωρήσεων--δεν ξέρω δυστυχώς ποιαν υποδύεται η Ντιριντάουα)...

Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1993: Πώς πήγαν τα θέατρα τη σεζόν 1992-93

Στις 26 Απριλίου 1993 η εφημερίδα Μεσημβρινή δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ της Λιλιάνας Παρασκάκη με τίτλο "Πώς πήγαν τα θέατρα" που παρουσίαζε την κίνηση των θεάτρων τη χειμερινή σεζόν 1992-93 που μόλις είχε επισήμως ολοκληρωθεί (επισήμως, γιατί κάποια θέατρα συνέχιζαν ακόμα τις παραστάσεις τους, ενώ άλλοι θίασοι είχαν μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσά τους και ο θίασος του Ακροπόλ που παρουσίαζε την επιθεώρηση Για την Ελλάδα ρε γαμώτο με επικεφαλής τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Νίκο Ρίζο). Νομίζω παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, καθώς μας δίνει μια εικόνα του αθηναϊκού θεατρικού τοπίου εκείνης της σεζόν.

Έτσι, με βάση τα στοιχεία που έδωσαν ορισμένοι από τους επιχειρηματίες των αθηναϊκών θεάτρων, στην "κορυφή της εισπρακτικής πυραμίδας" βρέθηκαν τα εξής επτά θέατρα:

1. Θέατρο Βέμπο (600 θέσεων), Συρανό ντε Μπερζεράκ του Ε. Ροστάν (Γιώργος Κιμούλης-Κοραλία Καράντη): 70.000 εισιτήρια από 25/12 ως 11/4)

2. Θέατρο Ακροπόλ (1200 θέσεων), Για την Ελλάδα ρε γαμώτο των Α. Πυριόχου-Π. Χατζηκουτσέλη-Μ. Άνθη (Ρένα Βλαχοπούλου, Σωτήρης Μουστάκας, Νίκος Ρίζος): 64.000 εισιτήρια σε 155 παραστάσεις.

3. Θέατρο Βρετάννια (600 θέσεων), Ταμ Ταμ και Τάνγκο του Ε. Λαμπίς (Μιμή Ντενίση, Σπύρος Παπαδόπουλος, Παύλος Κοντογιαννίδης, Τζέσυ Παπουτσή): 50.000 εισιτήρια σε 184 παραστάσεις.

4. Θέατρο Ιλίσια (600 θέσεων), Ξανά μαζί του Ν. Σάιμον (Θύμιος Καρακατσάνης, Θανάσης Θεολόγης): 55.000 εισιτήρια σε έξι μήνες,

5. Θέατρο Περοκέ (750 θέσεων), Ο αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου (Κώστας Βουτσάς, Πέτρος Φυσσούν, Χρυσούλα Διαβάτη, Θάνος Καληώρας): 45.000 εισιτήρια σε 140 παραστάσεις.

6. Θέατρο Κάππα (430 θέσεων), Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ελένη Κούρκουλα): 43.000 εισιτήρια από 16/10 ως 11/4.

7. Θέατρο Βεάκη (600 θέσεων), Οι γαμπροί της Ευτυχίας των Ν. Τσιφόρου-Π. Βασιλειάδη (Σταμάτης Φασουλής, Μίμης Χρυσομάλλης, Χρύσα Ρώπα): 23.000 εισιτήρια σε 130 παραστάσεις.

Ο "Κακός Μάγος της ΕΟΚ" Σωτήρης Μουστάκας
και η "Καλή Νεράιδα" Ρένα Βλαχοπούλου
στην έναρξη "Παραμυθόδραμα ρε γαμώτο!",
στην πρεμιέρα της επιθεώρησης Για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Φωτογραφία NDP Nikolareas Daskalakis Poypoylidou
Από την ιστοσελίδα Prosopa News

Ωστόσο υπήρξαν και κάποια θέατρα που ναι μεν είχαν πολλούς θεατές, οι επιχειρηματίες τους όμως δεν αποκάλυψαν ακριβείς αριθμούς:

--Θέατρο Λαμπέτη, Η μικρή μας πόλη του Θ. Ουάιλντερ (Νικήτας Τσακίρογλου, Πέμυ Ζούνη, Αλεξάνδρα Λαδικού, Στέφανος Κυριακίδης), παράσταση που παιζόταν για δεύτερη χρονιά και συζητιόταν, τότε, ότι μπορεί να παιχτεί και για τρίτη.

--Αμφιθέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου, Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες του Π. Κόχουτ (Γιώργος Τσιτσόπουλος, Χρήστος Μπίρος) και Άμλετ του Σέξπιρ (Γιάννης Φέρτης, Ελένη Χατζηαργύρη, Λήδα Τασοπούλου, Γιώργος Τσιτσόπουλος) που επίσης παιζόταν για δεύτερη χρονιά.

--Θέατρο Διονύσια, Μετά το πανηγύρι του Τ. Χάρντι (Κάτια Δανδουλάκη, Κώστας Σπυρόπουλος, Τίμος Περλέγκας--είχε πεθάνει ξαφνικά μια βδομάδα πριν...)

--Θέατρο Μουσούρη, Η γυναίκα με τα μαύρα των Σ. Χιλ-Σ. Μάλατρατ (Αλέκος Αλεξανδράκης, Δάνης Κατρανίδης).

Τέλος, η Λιλιάνα Παρασχάκη παρουσιάζει τα θέατρα λιγότερων θέσεων, αρκετά από αυτά εκτός κέντρου, που παρουσίαζαν πιο απαιτητικό ρεπερτόριο:

--Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο (170 θέσεων), Γέρμα του Λόρκα (Ρένη Πιττακή): 14.500 εισιτήρια σε 110 παραστάσεις.

--Θέατρο Εμπρός (80 θέσεων), Ο Αμερικανικός Βούβαλος του Ντ. Μάμετ (Δημήτρης Καταλειφός, Γιώργος Κέντρος, Δημήτρης Τάρλοου): 12.000 εισιτήρια σε 120 παραστάσεις.

--Θέατρο Αμόρε (Θέατρο του Νότου, 200 θέσεων) Σαλώμη του Ο. Ουάιλντ 6.300 εισιτήρια σε 32 παραστάσεις, Η αρρώστια της νιότης του Φ. Μπρούκνερ 5.200 εισιτήρια σε 38 παραστάσεις, Φαίδρα του Ρακίνα 2.400 εισιτήρια σε 18 παραστάσεις.

--Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη (250 θέσεων), Μοναχικός δρόμος του Α. Σνίτσλερ (Μηνάς Χατζησάββας, Κώστας Γαλανάκης, Ντίνος Καρύδης, Ζαχαρίας Ρόχας): 7.700 εισιτήρια σε τέσσερις μήνες.

--Απλό Θέατρο του Αντώνη Αντύπα (188 θέσεων) Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε του Χ. Μπροχ (Αλέκα Παΐζη) 3.600 εισιτήρια σε 30 παραστάσεις και Ένας σύζυγος του Ι. Σβέβο (Όλγα Τουρνάκη, Άρης Λεμπεσόπουλος, Μαριάνθη Σοντάκη): 6.000 εισιτήρια σε 74 παραστάσεις.

--Θέατρο Εξαρχείων (113 θέσεων) Το τίμημα του Α. Μίλερ (Τάκης Βουτέρης, Ανίτα Δεκαβάλλα, Μπάμπης Γιωτόπουλος): 11.000 εισιτήρια σε 200 παραστάσεις.

Κυριακή 25 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1991: Πειραιώτικη εκδήλωση για τη Ρένα

Στις 25 Απριλίου 1991 η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ από μια τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Ροταριανός Όμιλος Πειραιά για τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Ο πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Πειραιά Κώστας Ανδρέογλου
απονέμει στη Ρένα Βλαχοπούλου τιμητική πλακέτα
για την προσφορά της στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Πηγή φωτογραφίας: Ελεύθερος Τύπος, 25-4-1991

Ενδεχομένως ο πειραιώτικος όμιλος να... ζήλεψε τη λάμψη της αντίστοιχης εκδήλωσης που είχε διοργανώσει δυόμισι μόλις μήνες πριν η λέσχη Λάιονς Αθηνών. Πάντως, στην εκδήλωση αυτή δεν δόθηκε τόση δημοσιότητα ούτε και παραβρέθηκαν σ' αυτήν λαμπερά ονόματα της ελληνικής show biz. Ωστόσο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Ρένα είχε κέφια και τραγούδησε παλιές της επιτυχίες που ενθουσίασαν τα μέλη του ομίλου που έδωσαν το παρών/παρούσα.

Η Ρένα Βλαχοπούλου προσφέρει ένα λευκό γαρίφαλο στην Έρη Μινέτα.
Πηγή φωτογραφίας: Ελεύθερος Τύπος, 25-4-1991

Παρών ήταν φυσικά και ο σύζυγος της Ρένας, ο Γιώργος Λαφαζάνης, που μόλις που διακρίνεται στην παρακάτω φωτογραφία από την εκδήλωση...

Η Ρένα Βλαχοπούλου με το απαραίτητο τσιγάρο στο χέρι
(φαντάζομαι ότι δεν θα... άντεχε με τίποτα τους σημερινούς
αντικαπνιστικούς περιορισμούς!...)
Ο Γιώργος Λαφαζάνης ίσα που διακρίνεται στα δεξιά.
Ανάμεσα στις εικονιζόμενες/στους εικονιζόμενους, διαβάζουμε
στη λεζάντα του Ελεύθερου Τύπου (25-4-1991), βρίσκονται
ο νομάρχης Χίου Δ. Βασιλάκος και η Γωγώ Ρίζου.

Σάββατο 24 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1954: Στην εκπομπή "Το θέατρο στο μικρόφωνο" του Αχιλλέα Μαμάκη

Στις 24 Απριλίου 1954 ο Αχιλλέας Μαμάκης, στη σαββατιάτικη στήλη του "Τα θεατρικά νέα εικονογραφημένα", στην εφημερίδα Έθνος, "διαφήμισε" το περιεχόμενο της εκπομπής του Το θέατρο στο μικρόφωνο που θα μεταδιδόταν από το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας την επόμενη μέρα, Κυριακή του Πάσχα.

Έθνος, 24-4-1954

Ρένα Βλαχοπούλου, Γιώργος Μουζάκης, Μάγια Μελάγια,
στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ στο Ζάππειο, στην ηχογράφηση
της πασχαλινής εκπομπής της σειράς εκπομπών του Αχιλλέα Μαμάκη
Το θέατρο στο μικρόφωνο.
Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύτηκε στο Έθνος στις 24-4-1954
και αναδημοσιεύτηκε στο φωτογραφικό λεύκωμα
Βασικά Θεατής. Ελληνικό Θέατρο 1950-1960
με φωτογραφίες από το αρχείο του Κ. Μεγαλοκονόμου
(εκδ. Τόπος, 2008)

Αν και έχουν διασωθεί αρκετά αποσπάσματα από τις εκπομπές του Αχιλλέα Μαμάκη, ανάμεσά τους και τραγούδια με τη φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου (τα έχει μεταδώσει κατά καιρούς ο Σιδερής Πρίντεζης από τις συχνότητες του Δεύτερου και του Τρίτου Προγράμματος), η συγκεκριμένη εκπομπή μάλλον δεν σώζεται. Κρίμα, θα πρέπει να ήταν πολύ όμορφη αυτή η ραδιοφωνική συνύπαρξη των τριών σπουδαίων ονομάτων του ελαφρού μας τραγουδιού. Βέβαια, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μάγια Μελάγια και ο Γιώργος Μουζάκης είχαν ήδη συνεργαστεί στο θέατρο Ακροπόλ, το καλοκαίρι του 1952, στις επιθεωρήσεις Βασίλισσα της νύχτας και Να τι θα πει Αθήνα που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Σ' αυτές η Ρένα, πότε μόνη και πότε μαζί με τη Μελάγια και την Καίτη Μπελίντα, ερμήνευσε αρκετά τραγούδια του συνθέτη. Δυστυχώς δεν δισκογραφήθηκε κανένα από αυτά με τη φωνή της. Την ίδια χρονιά όμως ηχογράφησε για τη δισκογραφία το τραγούδι του Μουζάκη Άλα Κάλα Κούμπα. Πάντως, για την ανάρτηση αυτή διάλεξα ένα όμορφο μπιγκίν του συνθέτη που ερμήνευε η Ρένα Βλαχοπούλου μαζί με την Μπελίντα στην επιθεώρηση Να τι θα πει Αθήνα το '52, και τελικά πέρασε στη δισκογραφία με τη φωνή της Μάγιας Μελάγια: "Σ' αγαπώ τόσο πολύ". Ποιος ξέρει, ίσως η Ρένα να το τραγούδησε μαζί με τη Μελάγια σε εκείνη την πασχαλιάτικη εκπομπή του Αχιλλέα Μαμάκη...

Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1953: Πρεμιέρα της τουρκικής ταινίας "Affet Beni Allahim"

Στις 23 Απριλίου 1953 ξεκίνησε στην Τουρκία η προβολή της ταινίας Affet Beni Allahim, μια παραγωγή της εταιρίας Isik Film σε σενάριο και σκηνοθεσία Sinasi Özonuk. Στην ταινία αυτή συμμετείχε η Ρένα Βλαχοπούλου. Δυστυχώς οι πληροφορίες που έχουμε για αυτή την ταινία είναι ελάχιστες. Η Ρένα ανέφερε πρώτη φορά την ύπαρξή της σε μια συνέντευξή της στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, στο περιοδικό Δίφωνο τον Απρίλιο του 1997. Δεν θυμόταν καν τον τίτλο, του είπε ότι είχε μόνο κάποιες φωτογραφίες. Το μόνο που θυμόταν να του πει ήταν ότι γυρίστηκε μάλλον το 1946, όταν πήγε για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη. Το 2002 στην επίσημη βιογραφία της ο Μάκης Δελαπόρτας τοποθέτησε την ταινία στα 1951 και ανέφερε τον τίτλο Ανατολίτικες νύχτες, παρουσιάζοντας φωτογραφίες της Ρένας από τρεις διαφορετικές σκηνές του έργου. Τελικά, λίγο καιρό αργότερα, η ιστοσελίδα IMDb.com (International Movie Database) μας αποκάλυψε ότι ο τουρκικός τίτλος της ταινίας ήταν Affet Beni Allahim και παρουσίασε την αφίσα της.

Η αφίσα της τουρκικής ταινίας Affet Beni Allahim
Από την ιστοσελίδα www.imdb.com

Δυστυχώς δεν έχω ως τώρα καταφέρει να αποκτήσω πρόσβαση σε τουρκικές εφημερίδες της περιόδου εκείνης--ή σε ελληνικές που εκδίδονταν στην Κωνσταντινούπολη και ασφαλώς θα δημοσίευσαν κάποιες πληροφορίες για το γύρισμα ή την προβολή της ταινίας. Η Ρένα Βλαχοπούλου είχε πάει στην Κωνσταντινούπολη τον Νοέμβριο του 1952 για εμφανίσεις σε κάποιο κέντρο (είχε γνωρίσει θριαμβευτική επιτυχία εκεί το 1946, οπότε ήταν λογικό να της ζητήσουν να επανέλθει). Ωστόσο, στον αθηναϊκό Τύπο δεν έχω καταφέρει να βρω κάποια πληροφορία για τις δραστηριότητές της. Μόνο την επομένη της πρεμιέρας, όταν η Ρένα βρισκόταν ήδη στην Αθήνα, διαβάζουμε στο Βήμα:

Το Βήμα, 24-4-1953

Το IMDb.com αλλά και διάφορες άλλες τουρκικές ιστοσελίδες παρουσιάζουν το όνομα της Ρένας (ως Rena Vlahopulo) τέταρτο στην κατάταξη των ονομάτων, μετά τους Esref Kolçak, Neriman Köksal και Talat Artemel και πριν την Jale Seven. Στο κάτω μέρος της αφίσας της ταινίας όμως υπάρχουν μόνο τα τέσσερα τουρκικά ονόματα, με μεγάλους χαρακτήρες, ενώ στο πάνω μέρος της υπάρχουν τα ονόματα τριών γνωστών ονομάτων της τουρκικής μουσικής: Hamiyet Yüceses, Müzeyyen Senar και Ekrem Kongar. Όσο επιτυχημένες και να ήταν οι εμφανίσεις της στην Πόλη, μάλλον το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου δεν ήταν ισχυρός πόλος έλξης για το τουρκικό κινηματογραφικό κοινό. Ασφαλώς, κρίνοντας και από κάποιες φωτογραφίες, η Ρένα εκπροσωπούσε την ευρωπαϊκή μουσική στην ταινία που μάλλον φιλοδοξούσε να έχει μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς για την υπόθεσή της στηριζόμαστε στη λακωνική περιγραφή του IMDb.com: πρόκειται για την ιστορία ενός άντρα που προσπαθεί να "καθαρίσει" το όνομά του από τις βρώμικες υποθέσεις στις οποίες είχε αναμιχθεί στο παρελθόν, αλλά τελικά βρίσκεται και πάλι μπλεγμένος στα ίδια βρώμικα κυκλώματα...

Η Ρένα Βλαχοπούλου σε μια σκηνή της τουρκικής ταινίας
Affet beni Allahim
Πηγή φωτογραφίας: Δίφωνο, Απρίλιος 1997

Μέχρι να βρούμε περισσότερες πληροφορίες ή (εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο πλέον) και την ίδια την ταινία ας αρκεστούμε σε δύο ακόμα πληροφορίες που μας δίνει το Imdb.com: διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο Manasi Filmeridis (μάλλον ελληνικής καταγωγής) και διευθυντής παραγωγής ο Agop Findikyan (πιθανώς αρμενικής καταγωγής)...

Πέμπτη 22 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1997: Στην επίδειξη ρούχων του Χρήστου Μαΐλη

Στις 22 Απριλίου 1997 διαβάζουμε στο περιοδικό Πίστα:

Οι πειρασμοί του μαιτρ Μαΐλη

Πίστα, 22-4-1997

Πηγή φωτογραφίας: Πίστα, 22-4-1997

Η συγκεκριμένη επίδειξη μόδας είχε πραγματοποιηθεί στο τέλος του Μαρτίου, αλλά οι φωτογραφίες της Ρένας, άλλοτε μόνη της και άλλοτε με τον σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη, συνέχισαν να δημοσιεύονται στα αθηναϊκά έντυπα όλο τον Απρίλιο, παράλληλα με τις φωτογραφίες από την παρουσίαση του νέου της δίσκου Η Ρένα τραγουδάει jazz στο θέατρο Μινώα...

"Βίβα Ρένα! Ευτυχώς που μέσα σ' ένα σύμπαν όπου όλα αλλάζουν
η Ρένα Βλαχοπούλου είναι ακόμα εδώ, για να την αγαπάμε"
έγραφε η λεζάντα της παραπάνω φωτογραφίας
που δημοσίευσε το περιοδικό Down Town

Όσο για τον Χρήστο Μαΐλη, ήταν όντως ο αγαπημένος σχεδιαστής της Ρένας Βλαχοπούλου που της έραβε ρούχα τόσο για τη σκηνή, τα τελευταία χρόνια της καριέρας της, όσο και για την καθημερινή της ζωή. Για το χατίρι του άλλωστε εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην εκπομπή Πρωινός Καφές τον Ιούνιο 1992, και μάλιστα ως... μανεκέν, φορώντας ένα ωραίο σύνολο που λίγους μήνες αργότερα φόρεσε και στη σκηνή του θεάτρου Ακροπόλ...

Ο Χρήστος Μαΐλης και η Ρένα Βλαχοπούλου
στην εκπομπή Πρωινός Καφές του ΑΝΤ1
τον Ιούνιο του 1992

Τετάρτη 21 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1968: Μαύρη επέτειος

Στις 21 Απριλίου 1968 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και το δικτατορικό καθεστώς αποφάσισε να το γιορτάσει. Επειδή όμως η επέτειος συνέπιπτε με τον εορτασμό του Πάσχα εκείνης της χρονιάς, οι επετειακές εκδηλώσεις μετατέθηκαν μια εβδομάδα αργότερα, την Κυριακή 28 Απριλίου. Όλες τις προηγούμενες μέρες οι αθηναϊκές εφημερίδες, εκτός από εγκώμια για τη Χούντα, δημοσίευαν τον κατάλογο των καλλιτεχνών/καλλιτέχνιδων που θα έπαιρναν μέρος σε μια μεγάλη εκδήλωση στο Καλλιμάρμαρο.

Έτσι, ανακοινώθηκε ότι στην "παλλαϊκή εορτή" θα συμμετάσχουν οι ηθοποιοί Ρένα Βλαχοπούλου, Τζένη Καρέζη, Κώστας Βουτσάς, Ντίνος Ηλιόπουλος, Νίκος Σταυρίδης, Μπέτυ Μοσχονά, Ρένα Ντορ, Σταύρος Παράβας και Νινή Τζάνετ, οι τραγουδίστριες/-στές του ελαφρού τραγουδιού Τώνης Μαρούδας, Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Νάντια Κωνσταντοπούλου, Σώτος Παναγόπουλος, Φώτης Δήμας, Γιάννης Πουλόπουλος και Τρίο Γκρέκο καθώς και οι τραγουδίστριες/-στές του λαϊκού τραγουδιού Γιώργος Ζαμπέτας, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού και Μαρινέλλα. Θα εμφανίζονταν ακόμα η χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το συγκρότημα παραδοσιακών χορών της Ντόρας Στράτου, ο Πειραματικός Όμιλος Χορού του Μανώλη Καστρινού και χορευτικά συγκροτήματα από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Τη μεγάλη ορχήστρα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) θα διηύθυναν οι Τάκης Αθηναίος, Γιώργος Κατσαρός, Κώστας Κλάββας, Τάκης Μωράκης και Ανδρέας Χατζηαποστόλου. Το πρόγραμμα θα παρουσίαζε ο Γιώργος Οικονομίδης.

Ευτυχώς η Τζένη Καρέζη και ο Σταύρος Παράβας δεν εμφανίστηκαν στην εκδήλωση. Δυστυχώς όλες/όλοι οι υπόλοιπες/-οι πήραν μέρος στον εορτασμό της μαύρης επετείου που έπειτα από τις ομιλίες των δικτατόρων, ξεκίνησε με τους παραδοσιακούς χορούς, συνεχίστηκε, στο δεύτερο μέρος, με τις εμφανίσεις των παραπάνω καλλιτέχνιδων/-χνών και ολοκληρώθηκε με ένα θέαμα "Ήχος και Φως" και τον εθνικό ύμνο από τη χορωδία της ΕΛΣ.

Έχει γραφτεί ότι οι παραπάνω καλλιτέχνιδες/-νες παρουσίασαν φιλοχουντικά νούμερα και τραγούδια. Δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για τις υπόλοιπες/τους υπόλοιπους (πέρα από μια φράση που υπήρχε στο επιθεωρησιακό ντουέτο του Ν. Σταυρίδη και της Ν. Τζάνετ και αφορούσε τα χρέη που "χάρισε" η δικτατορία στους αγρότες), ξέρω όμως, καθώς έχω τη σχετική ηχογράφηση, ότι η Ρένα Βλαχοπούλου, που άνοιξε το δεύτερο μέρος, τραγούδησε ένα κωμικό τραγούδι, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, το "Λάι, λάι, λάι" του Γιώργου Μουζάκη, που είχε τραγουδήσει λίγα χρόνια πριν σε μια επιθεώρηση και περιγράφει τις τρεις φάσεις στη ζωή ενός ζευγαριού (νιότη, μέση ηλικία, γηρατειά). Η Ρένα εμφανίστηκε βιαστική, γιατί, όπως είπε, έπρεπε να προλάβει και την παράσταση στο θέατρο Ακροπόλ, δεν αντέδρασε (τουλάχιστον όχι λεκτικά) σε ένα φιλοχουντικό λογοπαίγνιο του Οικονομίδη, ερμήνευσε με κέφι το τραγούδι (την ορχήστρα του ΕΙΡ διηύθυνε ο Γιώργος Κατσαρός), αποθεώθηκε από το "κατάμεστο" στάδιο και έφυγε, όπως είπε ξανά, για τη βραδινή της παράσταση. Βέβαια, το τι τραγούδησε δεν έχει τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι ήταν εκεί, σε μια εκδήλωση που επιχειρούσε να νομιμοποιήσει το δικτατορικό καθεστώς.

Η εμφάνισή της αυτή στη γιορτή του Σταδίου και η θητεία της ως προέδρου, για ένα χρόνο, στο ελεγχόμενο από τη Χούντα Εθνικό Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΕΣΕΗ) ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου έχει κατά καιρούς συνδεθεί με τη δικτατορία (υπάρχουν επίσης κάποιες μαρτυρίες για φιλοχουντικά αστεία σε επιθεωρησιακά της νούμερα, για τα οποία σαφώς, αν δεν ήταν δικές της προσθήκες, συνυπεύθυνοι ήταν και οι συγγραφείς των έργων). Φαίνεται πως η Ρένα αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς μετά το 1971, αφού η Χούντα έκλεισε τρεις φορές τα θέατρα στα οποία εμφανιζόταν. Και μπορεί τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1970 να βρέθηκαν λύσεις που επέτρεψαν τελικά στο θέατρο Ακροπόλ να λειτουργήσει, το καλοκαίρι όμως του 1971, παρά τη συνάντηση της Ρένας Βλαχοπούλου, του Γιώργου Μουζάκη και του Κώστα Νικολαΐδη (ως εκπροσώπων του προσωπικού των επιχειρήσεων του Βασίλη Μπουρνέλλη) με τον Στυλιανό Παττακό, το θέατρο του Εθνικού Κήπου παρέμεινε κλειστό με την επίσημη δικαιολογία ότι δεν ήταν ασφαλές για το κοινό (ενώ στην πραγματικότητα όλες/-οι ήξεραν ότι η επιτυχία του Έρχονται, δεν έρχονται που είχε παρουσιαστεί εκεί το προηγούμενο καλοκαίρι από τον θίασο Ρένας Βλαχοπούλου-Σταύρου Παράβα-Νινής Τζάνετ είχε ενοχλήσει πολύ τους δικτάτορες).

Αυτή η αποστασιοποίηση φυσικά είναι μια υπόθεση του Rena Fan, που παρά τον απεριόριστο θαυμασμό και την αγάπη του για τη μεγάλη αρτίστα, δεν μπορεί να ξεχάσει και κάποια σφάλματά της...

Σαν σήμερα το 1991: Οι απόφοιτοι του 8ου Γυμνασίου τιμούν τον Αλέκο Σακελλάριο

Στις 29 Απριλίου 1991 το περιοδικό 7 Μέρες TV δημοσίευσε φωτογραφίες από μια εκδήλωση που είχε διοργανώσει προς τιμήν του Αλέκου Σακελλάριου στο τέλος του Μαρτίου ο Σύλλογος Αποφοίτων του 8ου Γυμνασίου Αθηνών. Στην εκδήλωση έδωσε το "παρούσα" και η Ρένα Βλαχοπούλου.

Ο Αλέκος Σακελλάριος και η Τέτη Σχοινάκη
στην εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν
του συγγραφέα, στιχουργού και σκηνοθέτη
ο Σύλλογος Αποφοίτων του 8ου Γυμνασίου Αθηνών
Πηγή: 7 Μέρες TV, 20-4-1991

Ο Σακελλάριος, απόφοιτος κι εκείνος του 8ου Γυμνασίου, συνάντησε παλιούς συμμαθητές που δεν είχε δει για περισσότερο από μισό αιώνα, συζήτησε μαζί τους, αντάλλαξε αστεία και αναμνήσεις και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου του Λες και ήταν χθες που είχε κυκλοφορήσει, με την επιμέλεια της γυναίκας του Τίνας Σακελλάριου, έναν χρόνο νωρίτερα από τις εκδόσεις Σμυρνιωτάκη.

Ο Αλέκος Σακελλάριος υπογράφει αντίτυπα
του βιβλίου του Λες και ήταν χθες
Όρθια, στο μέσον, η σύζυγός του Τίνα Σακελλάριου
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 1-4-1991

Εκεί, στην αίθουσα Τερψιχόρη του ξενοδοχείου Χίλτον, ήταν και ο παλιός του φίλος και συνεργάτης Γιάννης Σπάρτακος που φυσικά κάθησε στο πιάνο για να παίξει τις παλιές μεγάλες επιτυχίες του τιμώμενου συγγραφέα, στιχουργού και σκηνοθέτη. Τα τραγούδια ερμήνευσαν η Άντζελα Ζήλια και η Ρένα Βλαχοπούλου που είπε, από μικροφώνου, στον Σακελλάριο: "Σου εύχομαι να ζήσεις εκατό χρόνια!", για να της απαντήσει εκείνος: "Δεν θέλω υπερβολές!"

Ο Φρέντυ Γερμανός συγχαίρει τον Αλέκο Σακελλάριο,
ενώ ο Γιάννης Σπάρτακος περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.
Πηγή φωτογραφίας: Ελεύθερος Τύπος, 1-4-1991

Δυστυχώς επρόκειτο για μια από τις τελευταίες, αν όχι η τελευταία, δημόσια εμφάνιση του Αλέκου Σακελλάριου, καθώς, λίγους μήνες αργότερα, αρρώστησε και, έπειτα από σύντομη νοσηλεία, πέθανε στις 28 Αυγούστου 1991...

Ο Φρέντυ Γερμανός και η Ρένα Βλαχοπούλου
στην εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν
του Αλέκου Σακελλάριου
ο Σύλλογος Αποφοίτων του 8ου Γυμνασίου Αθηνών.
Ο Φρέντυ Γερμανός δήλωσε κάποτε ότι η ιδανική γυναίκα
για εκείνον πρέπει να έχει το χιούμορ της Ρένας Βλαχοπούλου,
ενώ θαύμαζε ιδιαίτερα και τη φωνή της...
Πηγή φωτογραφίας: 7 Μέρες TV, 20-4-1991

Δευτέρα 19 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1985: Ταινία για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;

Στις 19 Απριλίου 1985 διαβάζουμε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος:

Δύο ταινίες θα γυρίσει το καλοκαίρι ο Πάνος Μιχαλόπουλος. Μία με τον Σωτήρη Μουστάκα και μία με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Με την τελευταία μάλιστα στοχεύουν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ελεύθερος Τύπος, 19-4-1985

Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Πάνος Μιχαλόπουλος είχαν ήδη συνυπάρξει στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος που προβλήθηκε τη σεζόν 1982-83, καθώς και στην επιθεώρηση Μας πρήξανε τα ούμπαλα που παίχτηκε στο Δελφινάριο το καλοκαίρι του 1983. Αν και συναντήθηκαν ξανά θεατρικά το 1992 (στην επιθεώρηση Για την Ελλάδα ρε γαμώτο), η δεύτερη κινηματογραφική τους συνάντηση τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Το καλοκαίρι του '85 ο Μιχαλόπουλος όντως συμπρωταγωνίστησε με τον Σωτήρη Μουστάκα στην ταινία Ο ροζ γάτος, ενώ η Ρένα Βλαχοπούλου γύρισε το Ρένα, τα ρέστα σου με τον Αλέκο Σακελλάριο. Όσο για τη φιλόδοξη προοπτική να παιχτεί μια ταινία της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ήταν η τρίτη φορά που ναυαγούσε ένα τέτοιο σχέδιο--οι δύο προηγούμενες φορές ήταν το 1966 και το 1967 με τις ταινίες Η βουλευτίνα και Βίβα Ρένα αντίστοιχα...

Ο Πάνος Μιχαλόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου
στην αφίσα της μοναδικής κινηματογραφικής ταινίας
που γύρισαν μαζί το 1982:
Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος
του οργανισμού Καραγιάννης-Καρατζόπουλος

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1995: Πού θα το σουβλίσει

Στις 18 Απριλίου 1995 ένα από τα τρία βασικά θέματα του περιοδικού Χάι, όπως φαίνεται άλλωστε και στο εξώφυλλό του, ήταν το πού θα το σουβλίσουν γνωστά ονόματα του θεάτρου και του τραγουδιού, ανάμεσά τους και η Ρένα Βλαχοπούλου (το Πάσχα εκείνη τη χρονιά έπεφτε στις 23 Απριλίου).

Φυσικά δεν προκαλούσε έκπληξη η επιλογή της Ρένας, η οποία δήλωσε στις δημοσιογράφους Γ. Μαργιώρα και Μ. Κουστένη: "Γι' άλλη μια φορά θα πάω στην Κέρκυρα, την οποία λατρεύω. Σας εύχομαι και σας Καλό Πάσχα!".

Για την... ιστορία, ας αναφέρουμε πού πέρασαν και οι υπόλοιπες/-οι από τις ερωτηθείσες/-θέντες το Πάσχα. Η Μαρία Αλιφέρη πήγε επίσης στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Σπάρτη. Στην Αθήνα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων παρέμειναν ο Ντίνος Ηλιόπουλος και η Ζωζώ Σαπουντζάκη. Ο Κώστας Χατζηχρήστος στο σπίτι του στην Κηφισιά και ο Θύμιος Καρακατσάνης επίσης στο σπίτι του, στην Παιανία. Κάπου στο εξωτερικό η Μαρινέλλα (δεν είχε αποφασίσει πού, όταν ρωτήθηκε) και οι αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά στην Αίγυπτο. Ο Γιώργος Μαρίνος επίσης στην Αίγυπτο, αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Για τους ίδιους λόγους η Μαίρη Χρονοπούλου στη Θεσσαλονίκη. Η Νόρα Κατσέλη στα Ζαγοροχώρια και ο Λευτέρης Πανταζής στην Ερέτρια. Τέλος, αναποφάσιστοι δήλωσαν η Νόρα Βαλσάμη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, δεν απέκλεισαν να πάνε κάπου στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα.

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Σαν σήμερα το 1968: Μήλον της έριδος και για τους κινηματογραφικούς παραγωγούς...

Στις 17 Απριλίου 1968 η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε το τρίτο από τα πέντε μέρη μιας έρευνας του Ανδρέα Δεληγιάννη με τίτλο "Οδηγείται εις αφανισμόν ο ελληνικός κινηματογράφος;" Ο βασικός λόγος για τον οποίο διαφαινόταν ο αφανισμός, σύμφωνα με τους παραγωγούς, ήταν τα αποκλειστικά συμβόλαια τα οποία υπέγραφαν, ή λεγόταν ότι υπέγραφαν, οι δημοφιλείς ηθοποιοί.

Στο πρώτο μέρος της έρευνας ο παραγωγός Τζαίημς Πάρις υποστήριξε ότι όταν οι ηθοποιοί υπογράφουν συμβόλαια των 200.000 ή 500.000 υπογράφουν και την καταδίκη τους. γιατί βάζουν το ταλέντο τους σε καλούπια. Επιπλέον οι "ελεύθεροι παραγωγοί" που έχουν καλές προθέσεις και καλά σενάρια στα χέρια τους δεν βρίσκουν πλέον ηθοποιούς να τα γυρίσουν. Στο δεύτερο μέρος της έρευνας ο Ντίμης Δαδήρας προέβλεψε ότι τα αποκλειστικά συμβόλαια θα οδηγήσουν σε οικονομικό κραχ τον ελληνικό κινηματογράφο, αφού θα οδηγούν στο διαρκώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής των ταινιών.

Ο Κώστας Καραγιάννης παραδέχτηκε ότι έχει υπογράψει συμβόλαια αποκλειστικής συνεργασίας με τους Λάμπρο Κωνσταντάρα, Ντίνο Ηλιόπουλο, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Γιάννη Βόγλη και Τζένη Ρουσσέα, αλλά δεν αρνείται τις "ανταλλαγές": για παράδειγμα επέτρεψε στον Λάμπρο Κωνσταντάρα να συνεργαστεί σε μια ταινία με τη Φίνος Φιλμ (Κάτι κουρασμένα παλικάρια) παρόλο που τελικά ζημιώθηκαν και οι δυο εταιρίες γιατί η Φίνος Φιλμ "έβγαλε" την ταινία την ίδια εβδομάδα που "έβγαλε" μια ταινία του Κωνσταντάρα και ο οργανισμός Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Δήλωσε πάντως πως δίνει την έγκρισή του μόνο αν μπορεί να ελέγξει το σενάριο και να είναι σίγουρος ότι η ταινία που θα γυρίσει ο ηθοποιός του με άλλη εταιρία θα έχει επιτυχία. Τόνισε πάντως ότι οι άλλοι παραγωγοί φοβούνται την άμιλλα και αν τους ζητούσε ο ίδιος έναν ηθοποιό, δεν θα του τον παραχωρούσαν.

Λάμπρος Κωνσταντάρας, Κώστας Καραγιάννης, Ρένα Βλαχοπούλου και Νίκος Ρίζος
στα γυρίσματα της ταινίας Βίβα Ρένα, παραγωγή του οργανισμού Καραγιάννης-Καρατζόπουλος,
που προβλήθηκε εκείνη τη σεζόν (1967-68),
Ο Κωνσταντάρας, όπως ανέφερε ο Καραγιάννης, είχε αποκλειστικό συμβόλαιο
με την εταιρία, όχι όμως και η Ρένα Βλαχοπούλου.
Είναι η εποχή που η Ρένα αμείβεται με 350.000 δρχ. για την κάθε της ταινία
(η δεύτερη πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός μετά την Αλίκη Βουγιουκλάκη
που αμειβόταν με 500.000 δρχ. την ταινία)

Το τρίτο μέρος της έρευνας ξεκινούσε με δύο αποκαλύψεις. Πρώτον, ότι ο Κώστας Βουτσάς επιθυμούσε να "σπάσει" το συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας που είχε με τη Φίνος Φιλμ και πιθανότατα η λύση θα δινόταν στα δικαστήρια.

Έθνος, 17-4-1968

Στο ίδιο μέρος μίλησαν ο Φιλοποίμην Φίνος και ο Γιώργος Τζαβέλλας. Ο πρώτος δήλωσε ότι στην εταιρία του οι ηθοποιοί είναι ελεύθεροι--εκτός από 3-4 ονόματα που είναι δημιουργήματα της εταιρίας του, ανάμεσά τους και ο Βουτσάς. Δήλωσε πως είναι κατά των αποκλειστικών συμβολαίων γιατί οδηγούν όντως σε αφανισμό των παραγωγών και πως δεν θα έμπαινε στη διαδικασία της "δημοπρασίας" για να πάρει ένα μεγάλο όνομα από άλλη εταιρία. Παραδέχτηκε ότι δίνει μεγάλες αμοιβές μόνο σε έναν ή δύο ηθοποιούς που είναι "εξαγωγήσιμοι", μπορούν δηλαδή να εγγυηθούν την επιτυχία μιας ταινίας στο εξωτερικό, ενώ κρατά τους άλλους σε λογικά οικονομικά επίπεδα για ταινίες που θα προβληθούν αποκλειστικά στην Ελλάδα. Ο Τζαβέλλας επίσης δήλωσε κατά των αποκλειστικών συμβολαίων που μετατρέπουν τον κινηματογράφο σε χρηματιστήριο και βλάπτουν και την καλλιτεχνική εξέλιξη των ηθοποιών, που αναγκάζονται να παίξουν ό,τι τους ζητήσει ο παραγωγός. Επισήμανε επίσης ότι τα αποκλειστικά συμβόλαια θα αποδειχτούν επιζήμια και για το θέατρο.

Στο τέταρτο μέρος της έρευνας ο Αλέκος Σακελλάριος έριξε την ευθύνη για τα αποκλειστικά συμβόλαια στους αιθουσάρχες που ζητούν από την αρχή της σεζόν να ξέρουν τα ονόματα των πρωταγωνιστών/-στριών των ταινιών που θα προβάλουν. Εξέφρασε επίσης τη γνώμη ότι το πρόβλημα των αποκλειστικών συμβολαίων θα λυθεί μόνο όταν οι εταιρίες αποφασίσουν να επενδύσουν σε καινούρια ονόματα: η ανανέωση θα τις απαλλάξει από την ανάγκη των μεγάλων σταρ.

Τέλος, στο πέμπτο μέρος της έρευνας ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαριόλης τάχθηκε κατά των αποκλειστικών συμβολαίων γιατί ζημιώνουν παραγωγούς, ηθοποιούς και κοινό, ενώ ο Δημήτρης Νικολαΐδης τάχθηκε υπέρ των συναδέλφων του "που καλά κάνουν όσοι κερδίζουν περισσότερα" και δήλωσε πως δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον των παραγωγών: "Αν εξαφανισθούν μερικοί, θα βγουν, οπωσδήποτε, άλλοι που ίσως να είναι καλύτεροι". Ο Γιώργος Μούτσιος επισήμανε πως τα αποκλειστικά συμβόλαια είναι μίμηση του star system της Αμερικής, αλλά αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους παραγωγούς και τις/τους ηθοποιούς είναι να μιμηθούν την ποιότητα των σεναρίων και τη σοβαρότητα της δουλειάς των αμερικανικών κινηματογραφικών εταιριών. Στο πέμπτο μέρος της έρευνας, τέλος, διαψεύστηκε η φήμη ότι η Ζωή Λάσκαρη αποχωρεί από τη Φίνος Φιλμ επειδή άλλη εταιρία της πρότεινε διπλάσια αμοιβή. "Ποτέ δεν πρόκειται να αποχωρισθώ την Φίνος, την εταιρία που με ανέδειξε" δήλωσε η ηθοποιός--και όντως κράτησε τον λόγο της...