Σαν σήμερα το 1979: Ανεβάζει τη... θερμοκρασία...

Στις 18 Μαρτίου 1979 η Καθημερινή δημοσίευσε ένα κριτικό σημείωμα για τις παραστάσεις του ελαφρού μουσικού θεάτρου που παίζονταν εκείνη τη σεζόν στην Αθήνα. Το σημείωμα που υπογράφεται με το αρχικό Δ. είναι πιθανότατα του Στάθη Δρομάζου. Παρουσιάζονται το μιούζικαλ Τραγούδα θεατρίνε των Ηλία Λυμπερόπουλου-Γιώργου Θεοδοσιάδη, με πρωταγωνιστή τον Τόλη Βοσκόπουλο, και οι επιθεωρήσεις Τα παιδιά του σωλήνα (με τη Ρένα Βλαχοπούλου) και Στα σαγόνια της εφορίας  (με τις/τους Κούλη Στολίγκα, Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Γιώργο Κάππη, Γιάννη Μιχαλόπουλο και Κούλα Νικολαΐδου). Η γενική εντύπωση του κριτικού είναι ότι "δε μπορούμε να πούμε ότι ευτυχήσαμε φέτος στις Επιθεωρήσεις. Τα κείμενα κατά κανόνα αδύναμα. Αλλά παραμένουν οι εξαίρετοι ηθοποιοί του είδους, που με το τίποτα βγάζουν σπαρταριστά νούμερα στη σκηνή". Ειδικότερα για Τα παιδιά του σωλήνα γράφει:

Τα "Παιδιά του Σωλήνα" έγραψε η τριάδα Γ. Δαλιανίδη, Ν. Καμπάνη, Β. Μακρίδη". Παίζεται στο θέατρο ΡΕΞ. Βέβαια, όταν διαθέτεις μια Ρένα Βλαχοπούλου, δεν νοιάζεσαι [για] τίποτα άλλο. Και στο πιο ισχνό νούμερο δίνει θεατρική υπόσταση με τον αυτοσχεδιασμό της. Έτσι κι έγινε με τα "Τεκμήρια της Εφορίας" όπου επιστρατεύει όλη της τη θηλυκότητα, την οποία ταυτόχρονα παρωδεί, για να "κόψει" τον εφοριακό. Οι καλοί ηθοποιοί Νίκος Τσούκας, Αλέκα Στρατηγού (που δεν αξιοποιήθηκε), ο Ν. Παπαναστασίου, ο Σ. Τζεβελέκος, η [Μαίρη] Χαλκιά, ο Α. Παπαδόπουλος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να σας διασκεδάσουν. Θα ευχαριστηθήτε το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου, του λαμπρού αυτού χορευτή που διαθέτει αίσθηση του ρυθμού και φινέτσα εκτέλεσης. Η μουσική είναι του Ζακ Ιακωβίδη και η σκηνοθεσία-χορογραφίες του Φ. Μεταξόπουλου.

Καθημερινή, 18-3-1979 

Η Ρένα Βλαχοπούλου πλαισιωμένη από ανερχόμενα και τηλεοπτικά
αστέρια της εποχής εκείνης: Σωτήρης Τζεβελέκος, Νίκος Τσούκας,
Ντάνος Λυγίζος, Μαίρη Χαλκιά, Νέλλη Γκίνη, Νίκος Παπαναστασίου
και η Αλέκα Στρατηγού, παλιά θεατρική καραβάνα φυσικά,
που όμως γνώριζε τότε ιδιαίτερη επιτυχία χάρη στο τηλεοπτικό
Λούνα Παρκ του Γιάννη Δαλιανίδη.
Μαζί τους το χορευτικό ζευγάρι Φώτης Μεταξόπουλος-Νάντια Φοντάνα,

Σχεδόν δυο μήνες νωρίτερα είχε γράψει μια εκτενέστερη κριτική για την παράσταση και ο Αλκιβιάδης Μαργαρίτης στα Νέα. Από ηθοποιούς στέκεται μόνο στη Ρένα Βλαχοπούλου, ενώ προσφέρει και τους προβληματισμούς του για την παρακμή και τις προσπάθειες ανανέωσης του επιθεωρησιακού είδους.

"Τα παιδιά... του σωλήνα" των κ.κ. Γιάννη Δαλιανίδη, Νίκου Καμπάνη και Βύρωνος Μακρίδη είναι μια επιθεώρηση, για την οποία γίνεται "σκοτωμός" για να βρει κανείς μια θέση στο θέατρο "Κοτοπούλη-Ρεξ". Είναι στην παραδοσιακή γραμμή, όπως εξελίχθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συνδυασμένη δλδ με το δυτικότροπο "μεγάλο θέαμα" (σκηνικά-κοστούμια-μπαλλέτο-φωτισμοί).

Εν τούτοις, δεν μας πείθει ότι στη μορφή της αυτή δεν εξακολουθεί η πτώση της επιθεωρήσεως. Και το μεν θέαμα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο άλλοτε. Τα συντριπτικά έξοδα σήμερα για τον τομέα αυτόν δικαιολογούν απόλυτα κάποιον περιορισμό. Βασικά έχουμε ένα καλό σκηνικό σύνθετο του κ. Νίκου Πετρόπουλου (με μια μόνο αρχική χρήση της περιστροφικής σκηνής), που ποικίλλει χάρη στην καλή ρύθμιση των φωτισμών από τον κ. Δημήτρη Χόνδρο. Πλούσια και εύστοχα επιθεωρησιακή είναι η ενδυματολογική εργασία του κ. Γιάννη Βούρου. Έχουμε και μια επιβλητική του μπαλλέτου ("Μαύρο και άσπρο") από τον κ. Φώτη Μεταξόπουλο (σκηνοθέτη και ολόκληρου του θεάματος). που ως σολίστ με την κ. Νάντια Φοντάνα πάντοτε, εξυπηρετεί την επιθεώρηση. Και, φυσικά, την κατάλληλη πάντα μουσική του κ. Ζακ Ιακωβίδη.

Η δε σάτιρα, παρά το ότι δεν λείπει η σφραγίδα των πεπειραμένων συγγραφέων με τις παλιές μεγάλες επιτυχίες, στηρίζεται κυρίως σε σειρά από "σκαμπρόζικα" αστεία (ευτυχώς πολύ συγκρατημένα) που προκαλούν τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των θεατών. Η πολιτική χρησιμοποιείται με ένα φτηνό γενικώς τρόπο. Η σάτιρα του ΚΚΣΕ και του πρωθυπουργού είναι εξαιρετικά αφελής.

Η "θερμοκρασία" θα ανέβει κάθετα όταν εμφανισθεί η κ. Ρένα Βλαχοπούλου. Τελείως εγκλιματισμένη στην ελληνική επιθεώρηση, δημιουργεί θέατρο με το τίποτα. Επί πλέον όμως, οι συγγραφείς την έχουν εφοδιάσει με τα πιο έξυπνα ευρήματά τους (ρετιρέ, τηλέφωνο, τηλεόραση, ρεκλάμες, έφορος, τεκμήρια). Καλό είναι και το ντουέττο της με την κ. Νέλλη Γκίνη (Δίσκοι "Ρένα").

Η επιθεώρηση είναι ένα χρήσιμο θέαμα, που απαιτεί μια ανανέωση. Κάποιο σωστό δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή μας είχαν δώσει στο "Μικρό Θέατρο" της Κυψέλης οι κ.κ. Γιάννης Νεγρεπόντης και Λουκιανός Κηλαηδόνης με τα "Μικροαστικά" (28.11.1974). Σοβαρή υπήρξε και η προσπάθεια των παιδιών του "Ελεύθερου Θεάτρου". Δυστυχώς έφθασε πρόωρα στο τέρμα με το "Τραμ το τελευταίο". Φέτος έχουμε δύο καλές υποδείξεις στο θέατρο "Ριάλτο" με το "Στο κεφάλι σου μια γάτα" και ακόμη περισσότερο από το "Θέατρο Τέχνης" (Θέατρο "Βεάκη") με το "Πού πάει το λεωφορείο...". Είτε με "τραμ" είτε με "λεωφορείο" θα συνεχισθεί άραγε η σωτήρια για την επιθεώρηση διαδρομή;

Τα Νέα, 26-1-1979 

(Μου προκαλεί εντύπωση το ότι ο Μαργαρίτης θεωρεί πως το Ελεύθερο Θέατρο δεν απέδωσε περισσότερο μετά το Τραμ το τελευταίο. Θα πρέπει να αναζητήσω τις κριτικές του για τις μετέπειτα παραστάσεις του καθώς και τις παραστάσεις της Ελεύθερης Σκηνής...)

Η Ρένα Βλαχοπούλου πλαισιωμένη από τους συντελεστές της παράστασης:
τον συνθέτη Ζακ Ιακωβίδη, τον επιχειρηματία του Ρεξ Τάκη Μακρίδη, τους συγγραφείς
Βύρωνα Μακρίδη Νίκο Καμπάνη, και Γιάννη Δαλιανίδη
(απορώ που δεν σκηνοθέτησε την παράσταση),
και τον χορογράφο-σκηνοθέτη Φώτη Μεταξόπουλο
που νομίζω πως κρατάει το... πόδι της Ρένας...
Πηγή φωτογραφίας: Τα Νέα, 1-9-1978

Τα παιδιά του σωλήνα (ευτυχώς ο μάλλον άκομψος αυτός όρος για τα παιδιά που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση εγκαταλείφθηκε σταδιακά--έστω και αν τα λαϊκά σατιρικά θεάματα αρέσκονταν να τον χρησιμοποιούν) ήταν μια από τις εμπορικότερες παραστάσεις της σεζόν 1978-79 (μια άλλη μεγάλη επιτυχία ήταν και το Καμπαρέ που παρουσίαζε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο θέατρό της) καταρρίπτοντας εισπρακτικά ρεκόρ. Στις 8 Ιανουαρίου τα Νέα έγραψαν πως στο διάστημα 7 Οκτωβρίου-7 Ιανουαρίου οι εισπράξεις του θεάτρου έφτασαν τα 13 εκατομμύρια που "μεταφράζεται σε 'μέντια' 171.000 δραχμών για τις 75 εργάσιμες μέρες του θέατρου".

Η διαφήμιση της πρεμιέρας με τη Δόκτορα Ρένα να αποδίδει
μια σωληνο-ιδιότητα στα μέλη του θιάσου
(και να αντανακλά ίσως ως ένα βαθμό και την αισθητική της παράστασης).
Από τα Νέα, 6-10-1978  

Από την επιθεώρηση αυτή έχουν διασωθεί δύο τραγούδια που αποτυπώνουν το επιθεωρησιακό ταπεραμέντο της Ρένας Βλαχοπούλου (σώθηκαν βέβαια επειδή εκτελούνταν πλέι-μπακ στην παράσταση και παρέμειναν στο αρχείο του Ζακ Ιακωβίδη, από το οποίο πέρασαν στο LP της Lyra με ηχογραφήσεις του συνθέτη από το θέατρο). Το ένα προέρχεται από το βασικό της νούμερο, "Τα τεκμήρια της Ρένας" κι έχει τον τίτλο "Ω τι κουτί, κουτί": πρόκειται για μια σάτιρα της τηλεόρασης που ενσωματώνει τη μελωδία του "Tico Tico" που ήταν τότε ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω μιας τηλεοπτικής διαφήμισης. Το άλλο τραγούδι προέρχεται από το ντουέτο της Ρένας με την έξοχη Νέλλη Γκίνη: είναι το χαριτωμένο τσιφτετέλι "Για πού το πας, για πού το πας"--στο οποίο ξεχωρίζει η ικανότητα της Ρένας να κάνει εξαιρετική δεύτερη φωνή". Και, όπως αναφέρουν κάποιες πηγές, στο τέλος του νούμερου η Ρένα τραγουδούσε σόλο το αγαπημένο της τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού-Πυθαγόρα "Δεν ξεχνιέσαι". Εάν, όπως υποθέτω, τραγουδιόταν και αυτό πλέι-μπακ, ίσως να φτάσει κάποτε στα αυτιά μας και αυτή η ηχογράφηση.

Τα Νέα, 20-3-1979

Στις 20 Μαρτίου 1979, δύο μέρες μετά την κριτική του Δρομάζου στην Καθημερινή, τα Νέα, και πάλι, έγραψαν πως Τα παιδιά του σωλήνα συμπλήρωσαν τις 200 παραστάσεις (βέβαια, το συγκεκριμένο δημοσίευμα μοιάζει περισσότερο με διαφημιστική καταχώριση...). Η επιθεώρηση συνεχίστηκε μέχρι την Κυριακή των Βαΐων 15 Απριλίου, πλησιάζοντας τις 250 παραστάσεις. Η τρανταχτή της επιτυχία αποδείκνυε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου μπορούσε να στηρίξει μια ολόκληρη επιθεώρηση έστω και χωρίς την παρουσία μεγάλων αντρών κωμικών (τα προηγούμενα χρόνια συμπρωταγωνιστούσε με τον Θανάση Βέγγο, τον Σωτήρη Μουστάκα, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Σταύρο Παράβα, τον Νίκο Σταυρίδη)...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.