Την 1η Ιανουαρίου 1964 κυκλοφόρησε το 110ο τεύχος του περιοδικού Πάνθεον που περιείχε μια μίνι συνέντευξη της Ρένας Βλαχοπούλου στη στήλη "Το πρώτο μας τραγούδι". Σε εκείνο το τεύχος η στήλη μοιράστηκε στα δύο, καθώς φιλοξένησε της αναμνήσεις της Ρένας και του Βάσου Σεϊτανίδη, συζύγου της Σμάρως Στεφανίδου και, όπως έχουμε ήδη δει, συνεργάτη της Ρένας εκείνη τη σεζόν στο κέντρο Παλιά Αθήνα στην Πλάκα. Σκέφτηκα πως αξίζει τον κόπο να παραθέσω τις συνεντεύξεις και των δύο συνεργατών--τις πήρε ο Βύρων Μακρίδης που αργότερα συνεργάστηκε κι εκείνος με τη Ρένα Βλαχοπούλου...
Το πρώτο μας τραγούδι
Δυο από τους πιο γνωστούς τραγουδιστές μας, που χρόνια τώρα κυριαρχούν στο πεντάγραμμο, είναι και οι καλλιτέχναι που φιλοξενούμε σήμερα. Και οι δυο τους είναι σαν τους παλιούς "μαστόρους" που με την τεχνική τους, την πείρα και το αναμφισβήτητο ταλέντο τους κυριαρχούν στην τέχνη που υπηρετούν και γίνονται η προσωποποίησί της. Πραγματικά η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Βάσος Σεϊτανίδης δεν θεωρούνται μόνο από τους καλύτερους "μαστόρους" αλλά από τους "πρωτομάστορες" του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού.
Όπως είναι επόμενο, όταν ένας καλλιτέχνης φθάση στην κορυφή της καριέρας όχι με πομπώδεις διαφημίσεις αλλά με την αξία του, πολύ δύσκολα η μόδα και η αλλαγή τεχνοτροπίας μπορούν να τον γκρεμίσουν. Γι' αυτό η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Βάσος Σεϊτανίδης, επί δύο δεκαετίες τώρα και παραπάνω, είναι από τους λίγους "βράχους" του τραγουδιού μας που κανένα "κύμα" δεν μπόρεσε τόσα χρόνια τώρα να τους κλονίση. Αντέχουν και θ' αντέξουν ακόμα στην φθορά του συρμού και της αλλαγής ειδώλων.
ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
--Το πρώτο μου τραγούδι ήταν το μεγάλο σουξέ του 1941 "Μικρή χωριατοπούλα". Την ίδια εποχή γύρισα και τον πρώτο μου δίσκο, την "Κοντσίτα" του Βάμπαρη. [Σημείωση του Rena Fan: είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο πρώτος της δίσκος περιείχε τα τραγούδια "Πάψε να κλαις" και "Θα φύγω για πάντα", ενώ η "Κοντσίτα" είναι ο δεύτερος δίσκος της. Και το ντεμπούτο της με τη "Μικρή χωριατοπούλα" το έκανε το 1940...]
--Στο θέατρο πότε κάνατε το ντεμπούτο σας;
--Το 1943, στην παλιά "Αλάμπρα. Από τότε έπαιξα σε όλα σχεδόν τα μουσικά θέατρα, το "Μοντιάλ", το "Μακέδο", το "Παπαϊωάννου" κ.ά. [Σημείωση του Rena Fan: στην Αλάμπρα εμφανίστηκε το 1941, αφού όμως είχε ήδη περάσει από το σανίδι του "Μακέδο" και του "Μοντιάλ"...]
--Στο εξωτερικό εμφανιστήκατε;
--Πολλές φορές. Έχω κάνει περιοδείες στην Αμερική, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Τουρκία και στην Περσία.
--Εκτός από τα θέατρα σας έχουμε θαυμάσει και στον κινηματογράφο. Θέλετε να μας πήτε σε ποιες ταινίες λάβατε μέρος;
--Η πρώτη μου ταινία γυρίστηκε το 1955. Ήταν η έγχρωμη μουσική κωμωδία "Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες". Μεταξύ των άλλων κυριώτερες, κατά την γνώμη μου, ήταν οι ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη "Μερικοί το προτιμούν κρύο" και "Κάτι που να καίει..." [Σημείωση του Rena Fan: το Κάτι να Καίει επρόκειτο να προβληθεί για πρώτη φορά λίγες μέρες μετά...]
--Στο ραδιόφωνο πότε πρωτακουστήκατε;
--Συγχρόνως με τις πρώτες μου επιτυχίες και τις εμφανίσεις μου στα θέατρα και στα κέντρα, πρωτακούστηκα και στο ραδιόφωνο. Όλα αυτά έγιναν μαζύ σχεδόν.
--Πώς βλέπετε την εξέλιξη της ελαφράς μουσικής μας;
--Ραγδαία. Συνεχής και... πυρετώδης εξέλιξις. Οι συνθέται μας έχουν κέφι, πολλή όρεξη για δουλειά. Βρίσκονται, θα 'λεγα, σε μια μουσική υπερδιέγερσι και ευγενή άμιλλα, που σίγουρα θα φέρη--νομίζω πως έχει ήδη φέρη--θαυμάσιους καρπούς. Αυτές οι σκέψεις μου και οι κρίσεις μου για την εξέλιξι της μουσικής μας περιέχουν ενθουσιασμό, γιατί παρακολουθώ την άνοδο του τραγουδιού μας είκοσι και πλέον χρόνια τώρα.
--Η λαϊκή μας μουσική πού βρίσκεται;
--Σε πολύ καλό στάδιο εξελίξεως. Βέβαια εννοώ το γνήσιο ελληνικό τραγούδι, γιατί υπάρχουν και οι αντιγραφές, κι αυτές είναι το μελανό σημείο της εξελίξεως της λαϊκής μουσικής μας. Όταν το τραγούδι γίνεται βιομηχανία και μόνο βιομηχανία, τότε παύει να είναι δημιουργία καλλιτεχνική. Στο σημείο αυτό ακριβώς σταματάμε να μιλάμε για "εγχώρια εξέλιξι" και αρχίζουμε την "αντιγραφή εξωτερικού" για εμπορικούς λόγους.
--Έχουμε παρατηρήσει ότι δεν κυνηγάτε την διαφήμισι, όπως άλλοι συνάδελφοί σας. Γιατί;
--Είναι μία από τις αρχές μου. Ο καλλιτέχνης, σε όποιο είδος κι αν ανήκη και όποια τέχνη κι αν υπηρετή, δεν πρέπει να αποβλέπη μόνο στην διαφήμισι, γιατί αυτή δεν είναι το άπαν στην καριέρα του. Η καλύτερη διαφήμισι και προβολή ενός καλλιτέχνη είναι η μελετημένη του εμφάνισι στην σκηνή ή στην πίστα. Αν εκεί πετύχης, εξησφάλισες τόση διαφήμισι, όση δεν μπορεί να σου προσφέρη κανείς.
--Τίποτα άλλο έχετε να μας πήτε;
--Θέλω να ευχαριστήσω το περιοδικό "ΠΑΝΕΟΝ" και να ευχηθώ σ' όλους μας ευτυχισμένο το... δίσεκτο 1964.
ΒΑΣΟΣ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗΣ
Το 1935 στην "Όαση" του Ζαππείου εμφανίσθηκε για πρώτη φορά ο Βάσος Σεϊτανίδης, με το τραγούδι του Θέμη Νάλτσα "Μεσάνυκτα".
--Με αυτό τραγούδι γύρισα και τον πρώτο δίσκο μου. Από τότε έχω ιχνογραφίσει [sic] γύρω στους πενήντα δίσκους.
--Πώς ξεκινήσατε κύριε Σεϊτανίδη;
--Ήμουν μαθητής του Εθνικού Ωδείου και είχα καθηγητή της Φωνητικής τον Μιλτιάδη Βιθυνό. Σ' αυτόν οφείλω την ορθή τοποθέτησι της φωνής μου. Πήγαινα, λοιπόν, στο Ωδείο με σκοπό να βγω στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Μια μέρα, όμως, με ζήτησε ένα κοσμικό κέντρο και μάλιστα με πλήρωσε με πολλά λεφτά. Πήγα και είχα εξαιρετική επιτυχία. Από τότε, όμως, επρόδωσα την πίστη και την φιλία μου με το λυρικό τραγούδι και ακολούθησα το ελαφρό.
--Σε ποια θέατρα έχετε εμφανισθή;
--Στο "Παπαϊωάννου", "Αθήναιον", "Μακέδο", "Μοντιάλ" και "Ακροπόλ". Προπολεμικά είχα δυο χρόνια συνεργαθή με τον Αττίκ. Είχε γράψη μάλιστα και δυο τραγούδια ειδικά για μένα. Την "Παπαρούνα" και το "Να ζη κανείς ή να μη ζη".
--Στο εξωτερικό έχετε πάει;
--Το 1950 αντιπροσώπευσα το Ελληνικό τραγούδι στο Παρίσι, στο φεστιβάλ της Ουνέσκο. Τραγούδησα μαζί με την Αγγλίδα Άνυ Σέλτον, υπό την διεύθυνσι του Πωλ Ντιτκωρόν. Επίσης έχω κάνει καλλιτεχνικές περιοδείες στο εξωτερικό, στην Γαλλία, στην Αμερική, στην Αίγυπτο, στην Ρουμανία κ.α.
--Σε ποια κέντρα έχετε εμφανισθή;
--Όπως είπαμε πρώτα-πρώτα στην "Όαση" του Ζαππείου. Ακολούθησαν άλλα, πάρα πολλά. Στο "Τζάκι" εργάσθηκα οκτώ χρόνια συνεχώς και εκεί πρωτοσυνεργάσθηκα με την Νάνα Μούσχουρη.
--Πότε ακουστήκατε στο ραδιόφωνο;
--Το 1938.
--Για το ελληνικό τραγούδι θα μας πήτε τίποτε;
--Το ελαφρό μας τραγούδι, το τραγούδι του 1963, είναι προσαρμοσμένο απόλυτα στο πνεύμα της εποχής. Τώρα τελευταία άρχισε να παίρνη η εξέλιξή του την συγκεκριμένη της μορφή.
--Το λαϊκό;
--Έχει εντελώς άλλη σχολή και άλλη εκδήλωσι. Απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό με διαφορετικές αντιλήψεις. Πολλά λαϊκά τραγούδια, βέβαια, μιλάνε στην ψυχή μας, αλλά τα περισσότερα είναι πολύ χαμηλά τοποθετημένα, που δεν βρίσκουν ανταπόκρισι στο καλλιεργημένο κοινό.
--Εσείς που έχετε τεράστια πείρα από "πίστα" μας λέτε τον τρόπο της εργασίας σας;
--Πιστεύω ότι για έναν τραγουδιστή κέντρων δημιουργείται μια ανάγκη να προεκτείνη την εργασία του και πέρα από το τραγούδι μέσα στην πίστα. Γιατί με τα σημερινά μέσα παρουσιάσεως του τραγουδιού, (ραδιόφωνο και δίσκοι), ο ακροατής έχει έλθει σε μεγάλη επαφή με το τραγούδι και δεν αρκείται πλέον στο να το ξανακούση απλώς... Γι' αυτό υπάρχει ανάγκη ο καλλιτέχνης να ποικίλη και να διανθίζη το τραγούδι του με εκφράσεις, κινήσεις και χαριτολογήματα, ώστε να ικανοποιηθή ο ακροατής. Αυτά μπορεί να θεωρηθούν ως κανόνες για τους τραγουδιστάς πίστας, γιατί τα λέει ένας άνθρωπος που επί τριάντα σχεδόν χρόνια μελετούσε σπιθαμή προς σπιθαμή την πίστα και τα μυστικά της.
--Τίποτε άλλο κύριε Σεϊτανίδη;
--Ευχαριστώ το περιοδικό σας, που θυμάται, μαζύ με τους καλλιτέχνες της μόδας, και τους πρωτεργάτες του σημερινού τραγουδιού.
ΒΥΡΩΝ ΜΑΚΡΙΔΗΣ
Πάνθεον, 1-1-1964
 |
| Διαφήμιση για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν εκείνης της σεζόν με την επιθεώρηση πίστας Οδός Νοσταλγίας και Κεφιού (γωνία) στην οποία συνεργάζονταν Ρένα Βλαχοπούλου και Βάσος Σεϊτανίδης |
Λόγια της Ρένας Βλαχοπούλου φιλοξενήθηκαν σε άλλη μια σελίδα του ίδιου τεύχους του περιοδικού Πάνθεον. Συγκεκριμένα ο Κ. Λιναρδάτος ρώτησε 23 δημοφιλείς ηθοποιούς αν θεωρούν πως κρύβει κάποια αλήθεια η φράση "Όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη". Να τι απάντησε η Ρένα Βλαχοπούλου:
Εγώ κερδίζω και στα δύο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όποτε κερδίζω στα χαρτιά κερδίζω και στην αγάπη. Ή το αντίθετο. Μια φορά μόνο μου έτυχε να πάθω ό,τι λέει η παροιμία, αλλά ευτυχώς, τότε έχασα στα χαρτιά.
Πάνθεον, 1-1-1964
Το ρεπορτάζ ξεκινούσε με τη δήλωση της κυρίας Κατερίνας, δικαιωματικά, αφού εκείνη τη σεζόν θριάμβευε ως Χαρτοπαίχτρα. Σε έναν χρόνο ακριβώς θα παρέδιδε τη σκυτάλη του ρόλου στη Ρένα Βλαχοπούλου...
 |
| Το σκίτσο του Αρχέλαου που συνόδευε τις δηλώσεις των δημοφιλών ηθοποιών σχετικά με το ρητό "Όποιος κερδίζει στα χαρτιά, χάνει στην αγάπη". Δεν περιλαμβάνεται δυστυχώς η Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά μου άρεσε τόσο που αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Σκίτσο της Ρένας από τον Αρχέλαο μπορείτε να δείτε εδώ. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου