Σαν σήμερα το 1945: Στο Παρίσι;

Στις 18 Ιουνίου 1945 διαβάζουμε στη Βραδυνή:

Ο μαέστρος Σπάρτακος κατήρτισε την ορχήστρα του, η οποία θα συμπεριληφθή εις την καλλιτεχνική ομάδα που αναχωρεί, ως γνωστόν, εις το Παρίσι διά ψυχαγωγίαν των αμερικανών στρατιωτών.

Η ορχήστρα Σπάρτακου απηρτίσθη από τους μουσικούς Τσιμούρην, Μίχον, Ρουχωτάν, Σιδέραν, Καρδάμην και Ρεμήν.

Εν τω μεταξύ γίνεται κίνησις από θεατρικούς επιχειρηματίας των οποίων ζημιούνται αι επιχειρήσεις με την αιφνιδίαν αναχώρησιν μερικών ηθοποιών, όπως ματαιωθή το ταξίδι αυτό, δεν είνε όμως γνωστόν αν η κίνησις αυτή έφερε αποτέλεσμα.

Διά τον ίδιον λόγον επέδωσαν διαμαρτυρίαν εις τον Αμερικανόν πρέσβην κ. Μαρκ Βη το Σωματείον Ελλήνων Ηθοποιών, η Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων και το Εργατικόν Κέντρον.

Βραδυνή, 18-6-1945

Η είδηση μάς αφορά γιατί, όπως είχε γράψει λίγες μέρες νωρίτερα η Βραδυνή, στην ομάδα αυτή ανήκε και η Ρένα Βλαχοπούλου, καθώς επίσης και η Μπέλλα Σμάρω, ο Γιάννης Φλερύ, η "μικρούλα-φαινόμενο" Νινή Ζαχά και οι ακροβάτες-κωμικοί Κάρλο και Τοτό. Η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση αυτής της ομάδας ανήκε στον Αμερικανό αξιωματικό Χάλαν Χάσκινς και η αίσθησή μου είναι ότι η ιδέα προήλθε από την επιτυχή συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιάννη Φλερύ με την ορχήστρα του Jack Pratt στο θέατρο Ριάλτο στις 5 Ιουνίου, για την οποία μιλήσαμε ήδη. Άλλωστε η ορχήστρα είχε αναχωρήσει για το Παρίσι και ενδεχομένως να γίνονταν σχέδια για μια εκ νέου συνάντηση (παρόλο που δεν γράφτηκε κάτι τέτοιο). Δόθηκε μάλιστα και η 23η Ιουνίου ως ημερομηνία αναχώρησης, ενώ ανακοινώθηκε επίσης ότι η καλλιτεχνική ομάδα θα παρέμενε στο Παρίσι για 4 μήνες. Δικαιολογημένα εξανίσταντο οι επιχειρηματίες (ο Σπάρτακος και η Ζαχά εμφανίζονταν στο βαριετέ Πεύκα και η Ρένα στο θέατρο Ακροπόλ), αλλά τελικά γράφτηκε πως έδωσαν τη συγκατάθεσή τους. Ωσόσο, καθώς περνούσαν οι μέρες, και έφτασε ο Ιούλιος, ανακοινώθηκε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου και η Νινή Ζαχά δεν θα μετέβαιναν τελικά στο Παρίσι, ενώ μετά από λίγες μέρες το εγχείρημα σταμάτησε να απασχολεί τις θεατρικές στήλες. Η αίσθησή μου είναι ότι μάλλον ματαιώθηκε--άλλωστε αν είχε όντως πραγματοποιηθεί, είμαι σίγουρος ότι ο Γιάννης Σπάρτακος θα το είχε αναφέρει στις κατά καιρούς αφηγήσεις του σχετικά με την καριέρα του...

Μεγάλη επιτυχία του Γιάννη Σπάρτακου, του Αλέκου Σακελλάριου
και της Ρένας Βλαχοπούλου το 1945.
Αν η Ρένα είχε πάει τελικά στο Παρίσι, ο Βασίλης Μπουρνέλλης 
θα της τραγουδούσε "τέσσερις μήνες σ' έχω χάσει!"...

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.