Στις 26 Δεκεμβρίου 1990, στις 13.15, ο ΑΝΤ1 πρόβαλε την εκπομπή Χριστούγεννα στα χιόνια, ένα εορταστικό πρόγραμμα διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Μια ομάδα τραγουδιστριών/-τών και ηθοποιών, ανάμεσά τους και η Ρένα Βλαχοπούλου, επισκέφτηκαν έναν οίκο ευγηρίας της Αθήνας και πρόσφεραν ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα στους/στις τροφίμους του.
Δεν γνωρίζω ποιος ή ποια είχε την ιδέα για την πραγματοποίηση αυτής της εκπομπής, πάντως στους τίτλους αναφέρεται ως παραγωγός η Άννα Πρετεντέρη και σκηνοθέτης ο Μεγαλής Βιντιάδης. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν ο Τζίμης Μακούλης, που τραγούδησε το "Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά" και την "Τσιγγάνα καρδιά", ο Γιάννης Βογιατζής, (τραγούδησε "Μπελ Αμί" και "Τα καημένα τα νιάτα" τι γρήγορα που περνούν), η Άντζελα Ζήλια ("Κάποιο δειλινό" και "Καλώς όρισες έρωτα"), η Ρένα Βλαχοπούλου ("Τι 30, τι 40, τι 50" και "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη") και η Άννα Καλουτά (σε ένα ποτ-πουρί από παλιές επιτυχίες: "Λες και ήταν χτες", "Σπιτάκι μου παλιό", "Άσ' τα τα μαλλάκια σου", "Αχ Μουσταφά"). Το πρόγραμμα έκλεισαν οι αδελφοί Κατσάμπα σε λαϊκά ρεφρέν ("Το τραμ το τελευταίο", "Φραγκοσυριανή", "Δεν είμαι ο Γιώργος", "Χατζηκυριάκειο", "Σκαλί-σκαλί", "Σε είδα να κλαδεύεις") που έκαναν κάποιες/-ους από τις/τους τροφίμους και μέλη του προσωπικού να σηκωθούν και να χορέψουν με την ψυχή τους--και μαζί τους και η Άννα Καλουτά! Σε όλα τα κομμάτια πιάνο έπαιζε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης.
Εκτός από το μουσικό πρόγραμμα, έδωσαν το "παρών" και τρεις γνωστοί ηθοποιοί: ο Κώστας Βουτσάς, ο Θανάσης Βέγγος και ο Αρτέμης Μάτσας που έδωσαν τις ευχές τους για τις γιορτές (ο Μάτσας όμως, αν και εμφανίζεται στο τρέιλερ της εκπομπής να μιλά, η δήλωσή του "κόπηκε" στο μοντάζ). Ξεχώρισα τα λόγια του Θανάση Βέγγου, που έδειχνε αληθινά συγκινημένος που βρισκόταν ανάμεσα σε ηλικιωμένες/-νους θαυμάστριες/-στές του.
Ανάμεσα στις/στους τροφίμους βρίσκονταν και δύο καλλιτέχνες! Ο βιολιστής Στέλιος Καρόπουλος, που συνόδευε με το βιολί του κάποια τραγούδια (ακούστηκε μόνο στο "Μπελ Αμί" όταν ο Βογιατζής έβαλε το μικρόφωνο δίπλα στο βιολί του) και, αφού θυμήθηκε ότι στα νιάτα του ανήκε στην ορχήστρα του καλοκαιρινού κοσμικού κέντρου Μαϊάμι, από όπου πέρασαν και διεθνή αστέρια του τραγουδιού όπως η Εντίτ Πιαφ και ο Ιβ Μοντάν, τραγούδησε ακαπέλα ένα τραγούδι του Σαρλ Τρενέ (και φυσικά τον χειροκρότησαν όλες/-οι).
 |
| Στέλιος Καρόπουλος |
Ο άλλος καλλιτέχνης ήταν ο παλαίμαχος ηθοποιός Χριστόφορος Νέζερ (αδελφός της Μαρίκας Νέζερ και ανιψιός του παλιού Χριστόφορου Νέζερ που γνωρίσαμε από τον κινηματογράφο). Θυμήθηκε κάποια περιστατικά από τις περιπέτειές του με τα παλιά μπουλούκια της επαρχίας και τόνισε πόσο ικανοποιημένος είναι από την περιποίηση που πρόσφερε στις/στους τροφίμους το προσωπικό του οίκου ευγηρίας--παρομοίασε τις εργαζόμενες με αγγέλους...
 |
| Ο Χριστόφορος Νέζερ μιλά στον Γιώργο Παπαδάκη και ο Θανάσης Βέγγος παρακολουθεί συγκινημένος |
Το κοινό του οίκου ευγηρίας (σε κάποια τραπέζια κάθονταν και νεότερες/-οι συγγενείς των ηλικιωμένων) ολοφάνερα απολάμβανε το πρόγραμμα. Κάποιες/-οι τραγουδούσαν μαζί με τις/τους καλλιτέχνιδες/-νες, κάποιες/-οι προσπάθησαν και να τους αγγίξουν ενώ δεν έλειψαν και τα κομπλιμέντα: Όταν η Άννα Καλουτά ρώτησε το κοινό αν θυμάται τα Καλουτάκια, ακούστηκε η φωνή του Χριστόφορου Νέζερ: "Και τώρα Καλουτάκι είσαι!" Οι δημοσιογράφοι Γιώργος Παπαδάκης και Μαρία Μπαλοδήμου πήραν μίνι συνεντεύξεις από κάποιες/-ους τροφίμους. Κανείς/καμιά δεν παραπονέθηκε για μοναξιά (μπορεί βέβαια κάποιες τέτοιες δηλώσεις να "κόπηκαν" επίσης στο μοντάζ). Κάποιες/-οι μάλιστα μίλησαν και για τον έρωτα και τον γάμο στην τρίτη ηλικία. Μου 'ρθε η διάθεση να αναφέρω τα ονόματά τους: Ασημίνα Μιχαηλίδου, Νίκος Αϊβάζης, Πάνος Λαλιώτης και το ζευγάρι Δέσποινα Τόμσον-Αντώνης Δεβεργίλιος...
Η Ρένα Βλαχοπούλου καθόταν διακριτικά στο βάθος στο ίδιο τραπέζι με την Άννα Καλουτά και τον Αρτέμη Μάτσα. Αντίθετα από την Καλουτά, δεν σηκώθηκε να χορέψει, αλλά μόνο για να τραγουδήσει. Δήλωσε ότι, αν και είχαν προβάρει με τον Θεοδοσιάδη το "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη", της ήρθε να αυτοσχεδιάσει, ως συνήθως, και να πει και την παλιά της επιτυχία "Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα..." Όταν τραγούδησε το "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη" κάλεσε τον Χριστόφορο Νέζερ να χορέψει μαζί της (όπως ακριβώς νωρίτερα ο Κώστας Βουτσάς χόρεψε μαζί με μια ηλικιωμένη κυρία, δίνοντάς της ιδιαίτερη χαρά). Εντύπωση προκαλούσε η αβρότητα και η λεπτότητα του Νέζερ στον τρόπο με τον οποίο χόρευε με τη Ρένα--ίσα που άγγιζε την ντάμα του, όπως έκαναν οι καβαλιέροι μιας άλλης εποχής...
Αφού τραγούδησε η Ρένα, μια κυρία της είπε ότι την είχε δει στο θέατρο, κι η Ρένα την ευχαρίστησε, ενώ μια άλλη θέλησε να της θυμίσει ότι ταξίδευαν στο ίδιο πλοίο το 1947, όταν πήγαινε με τον Γιάννη Σπάρτακο στην Αμερική... Η Ρένα ομολόγησε ότι δεν θυμόταν το παρελθόν (όπως έκανε συχνά τραγούδησε τον πρώτο στίχο από το "Σφίξε με" του Σακελλαρίδη: "Θυμήσου εκείνα τα χρόνια...") και δήλωσε πως αν και τότε ήταν νέα και ωραία, νομίζει πως τώρα είναι καλύτερη, κάνοντας φυσικά το κοινό να χειροκροτήσει θερμά...
Δεν νομίζω ότι ο Τύπος ασχολήθηκε πολύ με την εκπομπή αυτή. Την ξεχώρισε πάντως η κριτικός των Νέων Μαρία Παπαδοπούλου που, αφού παρουσίασε όλα τα εορταστικά προγράμματα του τριημέρου των Χριστουγέννων, έγραψε τα εξής:
Το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων, όμως, σαν αίτημα φιλότητας και αγάπης δεν υπήρχε παρά μόνον σ' ένα ασήμαντο φαινομενικά πρόγραμμα του "Αντέννα" με τίτλο "Χριστούγεννα στα χιόνια", που είδαμε την Τετάρτη το μεσημέρι. Όπου, σε οίκο ευγηρίας, μαζί με τους καλλιτέχνες που πήγαν να δώσουν λίγη χαρά στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, ανακαλύψαμε τον κ. Νέζερ, έναν από τους βασικούς ηθοποιούς των ταινιών του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Σκηνή σαν από τον "Θίασο", με τον κ. Νέζερ να χορεύει τανγκό στην αγκαλιά της Ρένας Βλαχοπούλου γεμάτος αγαλλίαση, έφερε στο νου τη χιονισμένη Φλώρινα και τον αφορισμένο φίλο μας Θόδωρο, θύμα της φοβερής κακίας ενός υπάνθρωπου μητροπολίτη. Από τη μία η καλοσύνη και η συμπόνοια για τον πλησίον. Κι από την άλλη η κακότητα και το μίσος του Αυγουστίνου, που χρονιάρες μέρες θυμίζει τη μαύρη ψυχή του θείου Σκρουτζ του Ντίκενς. Με την ελπίδα ότι ο δικός μας ρασοφόρος Σκρουτζ θα πάψει να είναι η ενσάρκωση του κακού, ευχόμαστε χρόνια πολλά, υγεία και ευτυχία.
Τα Νέα, 31-12-1990
Ποιος το περίμενε να οραματιστεί κάποιος/-α τη Ρένα Βλαχοπούλου σε σκηνή ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου!
Την ίδια εκείνη μέρα, στις 26 Δεκεμβρίου 1990, το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου εμφανίστηκε με ψιλά γράμματα στο περιοδικό Και, στη στήλη των απαντήσεων σε επιστολές των αναγνωστριών/-στών.
ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΩ
Αγαπητή Ρένα, η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανίζεται φέτος στο θέατρο "Ακροπόλ", Ιπποκράτους και Ακαδημίας. Γιατί δεν στέλνεις το γράμμα σου εκεί;
Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω αν η Ρένα έστειλε όντως το γράμμα που ήθελε να στείλει στη Ρένα Βλαχοπούλου στη διεύθυνση του Ακροπόλ. Αν το έκανε, ελπίζω να είχε την τύχη του Rena Fan που έλαβε εκείνη τη χρονιά απάντηση στη χριστουγεννιάτικη κάρτα που της έστειλε, έστω και δι' αντιπροσώπου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου