Σαν σήμερα το 1956: Οι δύο Ρένες μαζί;

Στις 7 Αυγούστου 1956 διαβάζουμε στην εφημερίδα Τα Νέα:

Από την εφημερίδα Τα Νέα, 7 Αυγούστου 1956

Η Ρένα Βλαχοπούλου και η Ρένα Ντορ είχαν ήδη συνεργαστεί αρκετές φορές τόσο στην Αθήνα όσο και σε τουρνέ μέχρι το 1954, δηλαδή την περίοδο που η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανιζόταν στο θέατρο ως τραγουδίστρια. Το 1956 όμως η Ρένα Βλαχοπούλου είχε ήδη καθιερωθεί ως νουμερίστα της επιθεώρησης: εκείνο το καλοκαίρι εμφανιζόταν στην επιθεώρηση Ο Ρωμιός του θεάτρου Βέμπο, στην οποία (εκτός από τα τραγούδια του Μενέλαου Θεοφανίδη "Είσαι το μεγάλο μου αμόρε" και "Το ταγκό μας") ερμήνευε και το σόλο "Πε... κε... κε..." (σύμφωνα με μια κριτική, το καλύτερο νούμερο του Ρωμιού) στο οποίο υποδυόταν μια βραδύγλωσση Κερκυραία (το θέατρό μας τότε δεν ήταν καθόλου politically correct). Η πιθανότητα λοιπόν μιας νέας συνάντησης των δυο κωμικών ηθοποιών ακουγόταν άκρως ενδιαφέρουσα.

Καλοκαίρι 1956: Η Ρένα Βλαχοπούλου στη επιθεώρηση Ο Ρωμιός
Φωτογραφία από την εφημερίδα Έθνος, 9 Ιουνίου 1956

Τελικά οι δυο κυρίες δεν συνεργάστηκαν εκείνη τη σεζόν. Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν απάντησε αμέσως στις προτάσεις του Βασίλη Μπουρνέλλη για το Ακροπόλ, καθώς μόλις είχε δεχτεί πρόταση και από το κοσμικό κέντρο του Καΐρου Auberge Des Pyramides. Στο τέλος όμως προτίμησε το θέατρο Ακροπόλ για τη χειμερινή σεζόν 1956-57 όπου πρωταγωνίστησε στις επιθεωρήσεις Σιγά και με το μαλακό και Αλήθειες και ψευτιές (περισσότερα διαβάστε εδώ).

Η Ρένα Ντορ, από την άλλη, αποφάσισε να συνεργαστεί με τον θίασο της Σοφίας Βέμπο στο θέατρο Κυβέλης. Για την ακρίβεια, πήρε τη θέση της Ρένας Βλαχοπούλου στην επιθεώρηση Ο Ρωμιός που λόγω της μεγάλης επιτυχίας της μεταφέρθηκε τη χειμερινή σεζόν 1956-57 στο θέατρο της Πλατείας Συντάγματος για έναν αριθμό παραστάσεων. πριν ανέβει η επιθεώρηση Αλά Νάσερ. Στον χειμερινό Ρωμιό λοιπόν η Ρένα Ντορ ανέλαβε το σόλο της Ρένας Βλαχοπούλου "Πε... κε... κε..." στο οποίο πιθανότατα η Ρένα Ντορ θα υποδυόταν τη βραδύγλωσση Κεφαλονίτισσα.

Όσο για την εκ νέου συνύπαρξη Ρένας Βλαχοπούλου-Ρένας Ντορ; Αυτή πραγματοποιήθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα στο Ακροπόλ... Θα μιλήσουμε όμως γι' αυτήν μιαν άλλη φορά...