"Γεια σου, Βέγγο μου, αγαπημένε..."

Φυσικά δεν είναι δικά μου τα λόγια αυτά... Δεν θα μπορούσα ποτέ να μιλήσω με τόση οικειότητα στον Θανάση Βέγγο, ακόμα και τώρα που έφυγε από κοντά μας και μια τέτοια προσφώνηση μπορεί να ήταν δικαιολογημένη. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν φυσικά από τη Ρένα Βλαχοπούλου, στη διάρκεια ενός τηλεοπτικού προγράμματος με τίτλο Χριστούγεννα στα χιόνια που πρόβαλε ο ΑΝΤ1 στις 26 Δεκεμβρίου 1990. Επρόκειτο για ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην τρίτη ηλικία: δημοφιλείς ηθοποιοί και τραγουδιστές/τριες επισκέφτηκαν έναν οίκο ευγηρίας για να κρατήσουν συντροφιά και να ψυχαγωγήσουν τους ηλικιωμένους και τις ηλικιωμένες που φιλοξενούνταν εκεί. Ανάμεσα στους ηθοποιούς ο Θανάσης Βέγγος και η Ρένα Βλαχοπούλου. Σε κάποια στιγμή που η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδούσε το "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη" και χόρευε με τον παλαίμαχο ηθοποιό των μπουλουκιών Χριστόφορο Νέζερ, φώναξε στον Θανάση Βέγγο: "Γεια σου, Βέγγο μου, αγαπημένε!" (δείτε το στο 2:42 αυτού του βίντεο) Ο Θανάσης Βέγγος και η Ρένα Βλαχοπούλου έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση και αγάπη ο ένας για τον άλλον, συναισθήματα που απηχούσαν αυτά τα λόγια της Ρένας ή μια ατάκα του Βέγγου στο σίριαλ Περί ανέμων και υδάτων, όπου ο Κερκυραίος ήρωας που υποδυόταν ήθελε να φτάσουν τα καλά νέα για τον γιο του μέχρι τη Δασιά για να τα ακούσει στο σπίτι της η φίλη του, η Ρένα Βλαχοπούλου...

Ο Θ. Βέγγος βραβεύεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια.
Ευτυχώς τιμήθηκε πολύ όσο ζούσε.

Στον Θανάση Βέγγο (όπως και σε αρκετούς/ές ακόμα που πέθαναν στη διάρκεια αυτής της σεζόν) θα χρωστώ ένα μεγάλο αφιέρωμα, αντάξιο του ταλέντου του, της σημασίας που έχει για τον ελληνικό πολιτισμό η παρουσία του στο σινεμά και στο θέατρο, και βέβαια της αγάπης που νιώθει για εκείνον ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Λένε συχνά πως ο Θανάσης Βέγγος αγαπήθηκε επειδή ο λαός μας ταυτίστηκε μαζί του. Εγώ θα ήθελα να ευχηθώ πραγματικά ο λαός μας να μη σταματήσει να ταυτίζεται με τον Θανάση Βέγγο: αν του μοιάσουμε στο φιλότιμο, την εργατικότητα, τη γενναιοδωρία, τη σεμνότητα και την ευσυνειδησία, τότε πραγματικά δεν θα υπάρχει καμιά αμφιβολία για το μεγαλείο αυτού του λαού το οποίο κάθε τόσο θέλουμε να επικαλούμαστε.

Σήμερα απλώς θα θυμηθώ ότι ο σπουδαίος Θου-Βου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την τέχνη στη Μακρόνησο, στις αρχές της δεκαετίας του '50, όταν συνάντησε εκεί τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο, τον συγγραφέα Βαγγέλη Γκούφα και τον σκηνογράφο Τάσο Ζωγράφο. Εκεί ο Κούνδουρος οργανώνει κάποιες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες παίρνει μέρος και ο Βέγγος. Λίγα χρόνια αργότερα ο σκηνοθέτης γυρίζει τη Μαγική Πόλη (1954) και τον Δράκο (1956) και δίνει στον Βέγγο την ευκαιρία να δουλέψει επαγγελματικά στον χώρο του θεάματος. Την πρώτη του θεατρική εμφάνιση όμως θα την πραγματοποιήσει το καλοκαίρι του 1959 στο θεάτρο "Περοκέ" στην επιθεώρηση Ομόνοια Πλατς Πλουτς που ανεβάζει ο θίασος Γκιωνάκη-Ρίζου-Μηλιάδη. 

Από εκεί και πέρα, το όνομα του Βέγγου ακούγεται όλο και πιο πολύ. Χαρακτηριστικές εμφανίσεις σε ταινίες (ποιος/ποια δεν θυμάται τις γλυκιές του εμφανίσεις στο Κλωτσοσκούφι ή τη Μανταλένα πλάι στην Αλίκη Βουγιουκλάκη;) και το μουσικό θέατρο, μέχρι που τη σεζόν 1963-64 το όνομά του μπαίνει για πρώτη φορά στη "θιασαρχική φίρμα" ενός θεάτρου. Στο θέατρο "Ακροπόλ" ο Γιώργος Οικονομίδης παρουσιάζει τον μουσικό θίασο Ρένας Βλαχοπούλου-Καίτης Μπελίντα-Θανάση Βέγγου και Γιώργου Δάνη που ανεβάζει πρώτα την Αρχοντορεμπέτισσα και έπειτα το Κύπρος γιοκ.

Τα επόμενα χρόνια ο Θανάσης Βέγγος δούλεψε κυρίως στο σινεμά: ίδρυσε τη δική του εταιρία  ("Θου Βου: Ταινίες Γέλιου") που τον έφτασε στα όρια της χρεωκοπίας, ενώ σταθμός στην καριέρα του ήταν η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; που του χάρισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όσον αφορά τη θεατρική το πορεία, η μεγάλη του επιτυχία ήταν το έργο Ο τρελός του Λούνα Παρκ του Γιώργου Λαζαρίδη (στενού του φίλου και συνεργάτη τόσο στο θέατρο όσο και το σινεμά). Το έργο παιζόταν στην Αθήνα, την επαρχία και το εξωτερικό επί πέντε χρόνια (πραγματοποίησε συνολικά πάνω από 3.500 παραστάσεις). Άλλος σταθμός στη θεατρική του καριέρα ήταν το νούμερο "Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν", πάλι του Γιώργου Λαζαρίδη, που ο Θανάσης Βέγγος έπαιξε στο θέατρο "Μπουρνέλλη" το καλοκαίρι του 1973 (ευτυχώς το νούμερο έχει διασωθεί στην τηλεοπτική του αναβίωση, στη Βραδιά επιθεώρησης της ΕΡΤ). 

Βλαχοπούλου-Βέγγος στο θέατρο "Ορφέας" το 1984

Ο Θανάσης Βέγγος συνεργάστηκε και πάλι με τη Ρένα Βλαχοπούλου το καλοκαίρι του 1976 στο "Παρκ", στην επιθεώρηση Στη φωλιά του Κούκου... Ε, ενώ ξανασυναντήθηκαν σε τρεις ακόμα επιθεωρήσεις στα μέσα της δεκαετίας του '80: στο "Δελφινάριο", το καλοκαίρι του 1983 (Μας πρήξανε τα Ούμπαλα), και στον "Ορφέα", τον χειμώνα 1983-84 (Αλαλούμ Ελλάς) και τον χειμώνα 1984-85 (Έξω η Ελλάδα από το Κιάτο). Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης θυμάται μια χαριτωμένη στιγμή από το Δελφινάριο: η Ρένα παίζει ένα νούμερο που οι θεατές υποδέχονται μάλλον ψυχρά, οπότε κάποια στιγμή η αξέχαστη πρωταγωνίστρια λέει στο κοινό: "Δεν σας αρέσει το νούμερο, ε; Ε, τότε θα αρχίσω να τρέχω σαν τον Βέγγο για να γελάσετε!" και άρχισε να τρέχει πάνω-κάτω στη σκηνή προκαλώντας το γέλιο και το χειροκρότημα του κόσμου...

Ο Θανάσης Βέγγος στην Επίδαυρο το 1995

 

Το 1995 ο Θανάσης Βέγγος γνώρισε την αποθέωση στο θέατρο της Επιδαύρου, παίζοντας στην Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη. Το 1998 έπαιξε στους Αχαρνείς του Αριστοφάνη. Τα τελευταία χρόνια της θεατρικής του σταδιοδρομίας του έπαιξε κυρίως σε επιθεωρήσεις και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές, ενώ πραγματοποίησε εμφανίσεις και σε σημαντικές ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου (Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη, Το βλέμμα του Οδυσσέα του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ενώ το συγκινητικό πέρασμά του από την Ψυχή βαθιά του Βούλγαρη συνοψίζει το δράμα της εμφυλιακής--αλλά και μετεμφυλιακής--Ελλάδας μέσα από το δικό του λυπημένο βλέμμα).

Ο Παπατρέχας και οι αδελφές του (πηγή φωτογραφίας 24gr.blogspot.com)

Ο Βέγγος όμως θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας σαν ηρωικός και ευρηματικός Παπατρέχας που κάνει τα πάντα για να παντρέψει τις αδελφές του και να πατρευτεί κι ο ίδιος μετά, σαν απέραντα καλός άνθρωπος στο Ποιος Θανάσης, σαν γενναιόδωρος φίλος στο Ένας ξέγνοιαστος παλαβιάρης. Στη δική μου μνήμη θα μείνει ως το απόλυτο καλοκαιρινό θέαμα στα πρώτα καλοκαίρια της δεκαετίας του '80 στην ταράτσα του σινέ "Κεντρικόν" της Ηράκλειας, αλλά και ως μια μελαγχολική φιγούρα που έβγαινε από το θέατρο "Αστέρια" των Σερρών, έπειτα από μια βραδινή παράσταση στις αρχές του 1993, κρατώντας τη βαλίτσα του και έχοντας στο πλάι του τη γλυκύτατη κυρία Μίνα. Παρά την κούρασή του και κάποια προβλήματα που μάλλον τον βασάνιζαν, δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με μικρά παιδάκια ή να πει δυο ευγενικά λόγια σε ανθρώπους που του μετέφεραν χαιρετίσματα ενός φίλου από την εποχή της Μακρονήσου...

Βέγγος-Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ στη Μανταλένα (πηγή φωτογραφίας 24gr.blogspot.com)

Μη γνωρίζοντας τι άλλο να γράψω για να κλείσω αυτό το πρόχειρο αφιέρωμα, σας παραπέμπω στις αναρτήσεις του φίλου μου Αντώνη Μποσκοΐτη (αναμνήσεις του Νίκου Κούνδουρου, του Γιάννη Σολδάτου, του Νίκου Κυπουργού και της Μαρίζας Κωχ) αλλά και σε ένα κείμενο του Φώτη Απέργη στην Ελευθεροτυπία σχετικά με την πρώτη εμφάνιση του Θανάση Βέγγου στην Επίδαυρο.

Απόσπασμα από την εκπομπή του ΑΝΤ1 Χριστούγεννα στα χιόνια (1990)

Καλοτάξιδη η ψυχούλα του Θανάση Βέγγου. Η ανάμνησή του ας γλυκαίνει για πάντα την κυρία Μίνα και τους γιους του.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον σπουδαίο ηθοποιό, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη σ' εκείνον (www.veggos.gr), να δείτε το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σολδάτου Ένας άνθρωπος παντός καιρού (προβλήθηκε σήμερ από τη ΝΕΤ, ελπίζω να προβληθεί και πάλι) ή να διαβάσετε το ομότιτλο βιβλίο που έγραψε ο Σολδάτος.