Πρωτοχρονιάτικες ευχές και ένα κουίζ!

"Σε λίγο δώδεκα του ρολογιού μας χτύποι, θα 'ρθουν να διώξουνε την κάθε λύπη", τραγουδούσε κάποια Πρωτοχρονιά, πριν από πολλά πολλά χρόνια, η αγαπημένη μας γιαγιά Δανάη, που μας αποχαιρέτησε το 2009...

O Rena Fan σας εύχεται να διώξετε κάθε λύπη σας το 2010 και να έχετε μια καλή χρονιά. Ε, ζήτησε και τη... "συνδρομή" της Ρένας Βλαχοπούλου για να σας δώσει τις ευχές του...

Και πριν σας αφήσω για λίγες μέρες, ένα κουίζ. Στη φωτογραφία που ακολουθεί βλέπετε τη Ρένα Βλαχοπούλου εν πτήσει... Πού πηγαίνει η Ρένα; Παρακαλώ αφήστε τις απαντήσεις σας και τα... στοιχεία σας στο email του blog! Όσοι/ες απαντήσουν σωστά μέχρι τις 5 Ιανουαρίου, θα πάρουν μια κάρτα από το μέρος αυτό...

Χρόνια πολλά και καλά σε όλες και όλους. Να 'χετε την υγειά σας και να δίνετε και να παίρνετε αγάπη!

Πρωτοχρονιάτικα δώρα της ΕΡΤ

Η ΕΡΤ τιμάει τον ρόλο της και τους ακροατές/τις ακροάτριές της κάνοντάς μας πρωτοχρονιάτικα δώρα από το αρχείο της--και όχι μόνο!

Απόψε στις 9μμ ο Σιδερής Πρίντεζης από το Δεύτερο Πρόγραμμα παρουσιάζει ένα αφιέρωμα με τίτλο «Από το Δεύτερο στο Τρίτο...30 χρόνια πριν». Θα μας μεταφέρει νοερά στο Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι το 1979, για να ακούσουμε την περίφημη μουσική συνάντηση του Μάνου Χατζιδάκι με τον Γιώργο Ζαμπέτα στο studio του Τρίτου Προγράμματος τα Χριστούγεννα του 1979, ένα εορταστικό επεισόδιο της Λιλιπούπολης, καθώς και το σχόλιο του Τρίτου με τον Μάνο Χατζιδάκι και με τίτλο «Εκμαγείο μέλλοντος χρόνου» που μεταδόθηκε ακριβώς 30 χρόνια πριν (30 Δεκεμβρίου 1979). Τέλος θα μας χαρίσει ένα μικρό απόσπασμα από το «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή που είχε μεταδοθεί σε συνέχειες τη χρονιά εκείνη με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τη Σμάρω Στεφανίδου. Αν θέλετε να θυμηθείτε περισσότερα για αυτή τη ραδιοφωνική προσαρμογή του έργου του Τατχτσή, διαβάστε εδώ και εδώ.

Επιπλέον, το Σάββατο 2 Ιανουαρίου, και πάλι από το Δεύτερο Πρόγραμμα, ο Σιδερής Πρίντεζης θα μεταδώσει αποσπάσματα από ραδιοφωνικές Πρωτοχρονιάτικες επιθεωρήσεις. Το περασμένο Σάββατο μας έδωσε την ευκαιρία να χαρούμε πολύ όμορφα νούμερα και τραγούδια από Χριστουγεννιάτικες επιθεωρήσεις και μουσικές εκπομπές του παλιού ΕΙΡ, όπου ακούσαμε τις αγαπημένες φωνές της Σοφίας Βέμπο, της Γεωργίας Βασιλειάδου, του Δημήτρη Χορν, της Γιοβάννας, της Τζένης Βάνου, του Γιάννη Βογιατζή, και τόσων άλλων παλιών πρωταγωνιστών/πρωταγωνιστριών... Πιστεύω ότι αντίστοιχης σημασίας και ομορφιάς θα είναι τα αποσπάσματα που θα ακούσουμε και το ερχόμενο Σάββατο.

Ωστόσο εκπλήξεις δεν μας επιφυλάσσει μόνο το κρατικό ραδιόφωνο: και η ΕΤ1 μας κάνει ένα υπέροχο δώρο. Την Πρωτοχρονιά, στις 19.45 θα μεταδοθεί η παράσταση που έκαψε το Ηρώδειο τον Ιούνιο του 2008: μιλώ φυσικά για το X-Σκηνής: Αυτά που κάψαν το σανίδι που παρουσίασε ο Σταμάτης Κραουνάκης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών με την αξιολάτρευτη Σπείρα του και μια πλειάδα πρωταγωνιστών/τριών του ελληνικού θεάτρου. Κορυφαίες παρουσίες η Άννα Καλουτά και η Σπεράντζα Βρανά που, όπως αποδείχτηκε, πραγματοποίησε εκείνα τα δυο βράδια τις τελευταίες της εμφανίσεις στο θέατρο. Περισσότερα για την αλησμόνητη αυτή παράσταση (και για τη φευγαλέα "παρουσία" της Ρένας Βλαχοπούλου σ' αυτήν) μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Συντονιστείτε...

Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις

"Τι να θυμηθώ καλέ από τα Χριστούγεννα; Εκείνα ήταν μαύρες μέρες. Κατ' αρχήν δεν θυμάμαι, μα ούτε και θέλω, γιατί εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Ήμουν μικρή και πολύ δυστυχισμένη. Τι να περιμένεις; Ήμασταν μια οικογένεια δεκατεσσάρων ατόμων. Αμέτρητα παιδιά, και πολλές στερήσεις. Περιμέναμε τα Χριστούγεννα, για να μας δώσουν ένα γλυκό ή πιο σπάνια να μας αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια. Αχ, αυτά τα παπούτσια. Θυμάμαι τα φορούσαμε, για να πάμε μέχρι τη γωνία και τα βγάζαμε για να μη χαλάσουν. Τι να πω λοιπόν, για ποια Χριστούγεννα να μιλήσω. Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.

Όλοι μιλούν για ευτυχισμένες ώρες της ζωής τους. Σίγουρα κάθε οικογένεια, όσο φτωχή και να είναι, περνάει ωραία τέτοιες ώρες. Και εμείς είχαμε έναν πατέρα αξιόλογο, δούλευε για να μας θρέψει, ο μισθός του όμως έφτανε μόνο για το ψωμί της οικογένειας. Τα οικονομικά μας άρχισαν να καλυτερεύουν όταν ήμουν 13 χρόνων. Ήταν η εποχή που τραγούδησα σε ένα καφενείο της Κέρκυρας. Πέντε φράγκα την εβδομάδα. Έτσι έγιναν και καλύτερα τα Χριστούγεννα."

Αυτά δήλωσε η Ρένα Βλαχοπούλου στην εφημερίδα Καθημερινή, σε ένα ρεπορτάζ με αναμνήσεις γνωστών ηθοποιών από τα παιδικά τους Χριστούγεννα, που δημοσιεύτηκε τα Χριστούγεννα του 1988.

Σας εύχομαι χρόνια πολλά και καλά. Να νιώθετε όσο πιο συχνά γίνεται εκείνη τη σπάνια χαρά που ένιωθε η μικρή Ρηνούλα όταν έσφιγγε στα χέρια της τα πολυπόθητα καινούρια παπούτσια της...

Μια συνέντευξη της Ρένας Βλαχοπούλου στον Σωτήρη Κακίση

ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ:
Στην πρίζα θα μπω και θα σ' τα πω;

Συνέντευξη στον Σωτήρη Κακίση
(Ελεύθερη Γνώμη, 24 Ιουλίου 1983)

Συνάντησα τη Ρένα Βλαχοπούλου πριν την παράστασή της, στο θέατρο. Κουβάλησε ένα σωρό πράγματα σ' ένα υποτυπώδες αίθριο που καθίσαμε να μιλήσουμε: κραγιόν, κρέμες, καλλυντικά γενικά, μπικουτί κι ένα γκαζάκι. Στο γκαζάκι άναψε και ζέσταινε ένα μπικουτί.

ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ: Τώρα κοιτάξτε προετοιμασία, κοιτάξτε εδώ: να μπούνε τα μπικουτί στο νερό, να βράσουν τα μπικουτί, να βάλω τα μαλλιά στο μπικουτί, να πάω μέσα, να βαφτώ, να φτιαχτώ, να βγάλω τα μπικουτί, να βάλω τις βλεφαρίδες, να βγω στη σκηνή, ν' αρχίσει το ιδρωτάρι, να φεύγει η βλεφαρίδα απ' το ιδρωτάρι, να ψάχνω να τη βρω. Τρελή, δηλαδή. Κάνω μια δουλειά τελείως παλαβή. Εμείς λεγόμαστε σοβαροί άνθρωποι;

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ: Εσείς τι λέτε;

Ρ.Β.: Καλά, σοβαρή στη ζωή μου είμαι. Απορώ με το επάγγελμα που κάνω, που είμαι τόσο στη ζωή ήσυχη και σοβαρή. Απορώ. Με τόση ζωή που έχω, τόση ζωτικότητα. Είσαι στο σπίτι τόσο σωστή: με τα κεντήματά μου, σαν τις νοικοκυρούλες, με τα μαγειρέματά μου, με τις κουρτινίτσες μου. Ναι, παιδί μου...

Σ.Κ.: Οι ρόλοι που παίζατε στις ταινίες; Στα παλιά εκείνα μιούζικαλ;

Ρ.Β.: Α, πάνε αυτές οι εποχές, δυστυχώς. Δυστυχώς, ένας υπήρχε, ο οποίος μπορούσε να κάνει αυτές τις δουλειές. Ο Φίνος. Αλλά, βλέπετε, τώρα έχουνε γίνει τόσο ακριβά όλα που δε συμφέρει. Αυτές οι ταινίες, οι τότε, τα μιούζικαλ, προϋποθέτουν σήμερα πενήντα εκατομμύρια για να γίνουν. Ποιος θα θυσιάσει τόσα λεφτά; Σε ποιο κοινό ν' αποταθεί; Μην ξεχνάμε ότι περιοριζόμαστε στα πλαίσια της Ελλάδος. Και πάλι καλά. Ορισμένες γίνονται καλές, μπορείς να πεις. Σχετικά καλές. Ήταν ωραίο θέμα το μιούζικαλ. Τα καταφέρναμε κάπως.

Σ.Κ.: Μέχρι που σας μπέρδευε ο κόσμος με τη Βλαχοπούλου της Λυρικής.

Ρ.Β.: Παιδάκι μου, καμία σχέση. Ήτανε η Ζωή η Βλαχοπούλου, αυτή της Λυρικής. Γι' αυτήν με περνάγανε; Υπάρχουν πολλές Βλαχοπούλου. Είναι μια κοπέλα στο Εθνικό. Κι ο Βλαχόπουλος, που είναι κι αυτός στο Εθνικό. Δεν πιστεύω να με μπερδεύουνε και μ' αυτόν;

Σ.Κ.: Οι Αμερικανοί εξακολουθούν να γυρίζουν μιούζικαλ.

Ρ.Β.: Οι Αμερικανοί άλλο. Αυτοί μπορούν να κάνουνε τα πάντα. Να σε ρετουσάρουνε, να σε φτιάξουνε, να σε κάνουν θεό. Εμείς μόνοι μας, ό,τι κάνουμε, μόνοι μας. Εγώ ειδικά, ό,τι κάνω, μόνη μου. Δεν έχω ούτε να με σκηνοθετήσουνε, ούτε να με χορογραφήσουνε. Δε βαριέσαι.

Παίρνω ένα κείμενο σχετικό, το φτιάχνω εκεί, με τον καιρό γίνεται κάτι. Παίρνω ένα σενάριο, να πούμε. Πόσες σελίδες; Δέκα, εκατό, εκατόν πενήντα; Το διαβάζω μια φορά, άντε δύο. Από εκεί και πέρα, δε θέλω. Ξέρω την ουσία του πράγματος.

Σ.Κ.: Και οι άντρες κωμικοί ελάχιστες φορές αντέχουν σκηνοθέτη από πάνω τους.

Ρ.Β.: Ε, κοιτάξτε, για να 'μαστε ειλικρινείς, ένας εντάξει κωμικός, ο οποίος υποτίθεται ότι αυτοσχεδιάζει, δε σκηνοθετείται εύκολα. Βγάζει πράγματα συνεχώς από μέσα του. Μπορεί να του 'ρθει ένα ωραίο αστείο επί σκηνής, και να το πετάξει και ο κόσμος να τρελαθεί στο γέλιο. Η επικοινωνία, η άμεση, με τον κόσμο δεν είναι κάτι που το 'χουνε όλοι.

Είναι δύσκολο το κοινό να πιστέψει ότι είσαι συγγενικό του πρόσωπο και τον πλησιάζεις. Πάρα πολύ λίγοι το πετυχαίνουν αυτό. Εγώ το 'χω. Με βλέπουνε σαν δικό τους πρόσωπο οι θεατές. Με αγαπάνε τρεις γενιές: Η γιαγιά, η κόρη, και το εγγονάκι. Γιατί, πάλι, δεν είμαι βέκια, δεν είμαι παλιά, είμαι σημερινή. Δε μένω στα παλιά. Γι' αυτό δε θυμάμαι τίποτα από τα παλιά. Τι θα γίνει αύριο! Πέρασε κι αυτή η μέρα, 'φχαριστώ το Θεό, ζούμε, ωραία, αύριο. Αύριο τώρα. Δεν έχω: -Αχ θυμάσαι; Δεν το 'χω.

Σ.Κ.: Τι μπορούμε να πούμε ειδικά για τις γυναίκες κωμικούς; Δεν είναι πολλές. Εσάς σας παρομοιάζω στο στυλ με τη Λουσίλ Μπωλ.

Ρ.Β.: Η Λουσίλ Μπωλ! Αυτή είναι βέβαια μια μεγάλη κωμικός. Αλλά δεν είναι τυχαίο που είναι μεγάλη κωμικός. Πόσοι εργαζόντουσαν για τη Λούσι; Εκεί υπάρχουνε δώδεκα συγγραφείς. Το κοσκινίζουνε και βγάζουνε το καλό. Σκηνοθεσίες, αυτά. Πρώτ' απ' όλα, λεφτά. Θα σου πούνε εδώ πέρα, έλα να κάνεις ένα σίριαλ. Τι σίριαλ να κάνω; Σου φέρνει τα κείμενα απόψε, σου λέει. -Αύριο! Πενήντα σελίδες, τα το πεις αύριο. Τι είμαι εγώ που θα το πω αύριο; Ηλεκτρονικός εγκέφαλος είμαι; Στην πρίζα θα μπω και θα σ'τα πω; Σ' όλα άρπα-κόλλα. Τα πάντα στην Ελλάδα είναι άρπα-κόλλα. Δε βαριέσαι, καημένε. Εντάξει, μωρέ. Αυτό ακούς. Συνέχεια.

Δώσε μου λεφτά εμένα να σου κάνω αγγέλους. Δώσε μου. Φαντασία υπάρχει, γούστο υπάρχει, ευφράδεια υπάρχει, μυαλό υπάρχει. Λεφτά δεν υπάρχουνε.

Σ.Κ.: Τι γίνεται λοιπόν; Πώς θα ξαναβρούμε την κωμωδία, τους παλιούς καλούς ηθοποιούς μας;

Ρ.Β.: Και τώρα υπάρχουν καλοί ηθοποιοί. Γυναίκες δεν υπάρχουν στην επιθεώρηση, στο μουσικό τομέα. Κακό είναι, βέβαια, αυτό, γιατί κι εμείς κάποτε θα φύγουμε. Δε θα μείνουμε πια επ' άπειρον στη σκηνή.

Σήμερα λείπει εκείνη η ποικιλία του ηθοποιού. Τυποποιούνται. Οι τυποποιήσεις είναι πολύ άσκημο πράμα. Πόσο θ' αντέξεις; Παίζεις το βλάχο, ή το γύφτο, ή τον άλλο. Πόσο θα πάει; Έχουνε και ταλέντο να κάνουνε άλλα πράγματα, αλλά τυποποιηθήκανε σ' αυτό το στυλ.

Έξω είναι αλλιώς. Ο ηθοποιός θα πάει και στη δραματική σχολή, θα πάει και στο ωδείο, θα μάθει και χορό, θα μάθει κι ένα όργανο. Δεν κάθεται. Δεν κάθεται. Εμείς, έτσι μάθαμε. Δεν υπάρχουν και τα μέσα, αλλά φταίμε. Είναι το δε βαριέσαι, που λέγαμε. Οι νέοι δεν το παλεύουνε. Έχουνε πέσει σε πράγματα εκτός του επαγγέλματός τους. Ασχολούνται, να πούμε, με το Αφγανιστάν και το Σαλβαντόρ. Τι με νοιάζει εμένα; Όταν εγώ πείναγα το Σαράντα και ζητιάνευα στους δρόμους, ήρθαν απ' το Αφγανιστάν; Αυτοί δεν ξέρουνε πού είναι η Ελλάδα, κατ' αρχήν. Λυπηρόν να σκοτώνεται εκεί ο κόσμος. Αλλά δεν μπορούμε και τα δικά μας να τα κοιτάξουμε καλύτερα; Να δούμε τι γίνεται στην Ελλάδα, μες στον τόπο μας; Εδώ μισεί ο ένας τον άλλο, ώρες-ώρες.

Σ.Κ.: Να, και στην επιθεώρηση δεν παίζουν τα πρώτα ονόματα μαζί. Ένας-ένας παίζει το νούμερό του.

Ρ.Β.: Αμέ, σου λέει. Τι λες καλέ! Έτσι φτάσαμε. Πριν ήμαστε πέντε-πέντε, τέσσερις-τέσσερις, όλοι. Υπήρξε μία επικοινωνία. Τώρα είναι όλοι πρωταγωνιστές. Βιάζονται. Βιάζονται, και στο τέλος δεν κατορθώνουν τίποτε. Ελάχιστοι κατορθώνουν.

Σ.Κ.: Πέστε τώρα και για την Κέρκυρα, κυρία Βλαχοπούλου. Την πατρίδα σας.

Ρ.Β.: Η Κέρκυρα έχει μία ωραία Κέρκυρα. Κι αυτή χαλασμένη. Κι αυτοί πέσανε με τη μούρη στα λεφτά. Ό,τι παλιομάγαζο, ό,τι σαράβαλο υπήρχε, ανοίξανε αυτά, είδη παραδοσιακά, ξέρετε, αυτά για τους τουρίστες. Τρελοί. Τώρα, εφέτο, δεν υπάρχει καθόλου τουρισμός. Και κάθονται όλοι στις πόρτες, και λέει η μία στην άλλη: -Μωρή, Μαρία, τι θα γίνει, μωρή; Δεν μπήκε άνθρωπος σήμερα. -Ελένη, είχεις τίποτα; -Τίποτα. Καλομάθανε στα λεφτά αυτοί. Πήγα να κάνω ένα παράθυρο στην Κέρκυρα, και πάω και βρίσκω ένανε ξυλουργό. Να 'ρθεις στο σπίτι, σε παρακαλώ, να μου φτιάξεις ένα παράθυρο. Ναι, ψυχή μου, Ρένα αύριο. Θα 'ρθω. Ερκέτ' αύριο, δεν ήρθε. Τον παίρνω τηλέφωνο. Μου 'πες θα 'ρθεις σήμερα. Μου λέει, έλα, η Παναγιά κοντά σου, είχα μια δουλίτσα, να την τελειώσω. Εντάξει, του λέω. Πότε θα 'ρθεις; Μεθαύριο, ψυχή μου. Έρχεται. Παίρνει τα μέτρα. Πόσα θέλεις; Τόσα. Τον πλήρωσα, όσα μου 'πε. Λέω: πότε θα το έχεις έτοιμο; Σ' ένα μήνα, σε δύο; Όχι, ψυχή μου, άκου σ' ένα μήνα. Την Παρασκευή θα το 'χεις. Μπράβο, λέω. Έρχεται η Παρασκευή. Πουθενά. Του τηλεφωνάω την Τρίτη. Τι έγινε το παράθυρο; Μια δουλίτσα μου 'τυχε, ψυχή μου, Παρασκευή θα σ' το 'χω. Περνάει κι η άλλη Παρασκευή, περνάνε τρεις Παρασκευές. Τέσσερις. Κι έρχεται με το κάγκελο και το παράθυρο. Σ' το 'φερα, Ρηνούλα μου, λέει. Μπράβο, λέω. Πού μένεις; Μου λέει: στη Γαρίτσα. Του λέω: έχεις παράθυρο προς τη θάλασσα; Λέει: έχω ένα. Ωραία, λέω. Πάρ' το παράθυρο, πάρε και το κάγκελο κι άε στην ευχή της Παναγίας. Άντε βάλ' το στο σπίτι σου.

Καταλάβατε; Χαλάσανε. Δεν έχουνε λόγο.

Η παραπάνω συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Γνώμη στις 24 Ιουλίου 1983 και αναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο του ποιητή Σωτήρη Κακίση Οι απέναντι: συζητήσεις με πρόσωπα της ελληνικής οθόνης (Εκδόσεις Κίνητρο, 2005). Σήμερα αναδημοσιεύεται σ' αυτό το blog με την άδεια του Σωτήρη Κακίση, τον οποίο ευχαριστώ θερμά.

Ο Σωτήρης Κακίσης είχε επίσης την καλοσύνη να μου αποκαλύψει κι ένα ντεσού αυτής της συνέντευξης (που μπορείτε να βρείτε--μαζί με τη συνέντευξη--και στο βιβλίο του Τρόμος στο Κολλέγιο νο. 2). Όταν η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Γνώμη τον Ιούλιο του 1983, κάποια άτομα από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ (στο οποίο ανήκε και η εφημερίδα) ενοχλήθηκαν από τα όσα είπε η Ρένα για τους/τις συναδέλφους της που ασχολούνταν με το Αφγανιστάν και το Σαλβαδόρ. Τέτοιες δηλώσεις της Ρένας, καθώς και οι πολιτικές της πεποιθήσεις, είχαν ως αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από τα άτομα αυτά και να είναι ένα από τα "κομμένα κεφάλια" της εποχής. Τότε ο Πέτρος Πολίτης, ο αρχισυντάκτης της κυριακάτικης Ελεύθερης Γνώμης, που δεν ζει πια, αηδιασμένος από τις συνωμοσίες, φώναξε τον Σωτήρη Κακίση και του είπε "Κατόπιν τούτου, όσο είμαι εγώ αρχισυντάκτης εδώ, εσύ θα παίρνεις συνεντεύξεις από δεξιούς και μόνο!"...

Εκτός από τη συνέντευξη της Ρένας Βλαχοπούλου, στο βιβλίο του Σωτήρη Κακίση Οι απέναντι, θα βρείτε απολαυστικές συνομιλίες του ποιητή με πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου. που δημοσιεύτηκαν από το 1981 ως το 1991 σε εφημερίδες και περιοδικά. Το βιβλίο ανοίγει και κλείνει με δυο συζητήσεις του Σωτήρη Κακίση με τον Γιώργο Πανουσόπουλο (ο Κακίσης ήταν ο σεναριογράφος των ταινιών του Μ' αγαπάς και Μια μέρα τη νύχτα). Ενδιάμεσα, παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου οι κυρίες Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρθα Βούρτση, Μπέττυ Λιβανού, Όλια Λαζαρίδου, Θέμις Μπαζάκα, οι κύριοι Νίκος Σταυρίδης, Κώστας Χατζηχρήστος, Ανδρέας Μπάρκουλης, Τίτος Βανδής, Μίμης Χρυσομάλλης, Δημήτρης Πουλικάκος. Στο... διάλειμμα η Βάνα Μπάρμπα. Ακολουθούν ο Θανάσης Βέγγος και οι δημιουργοί του ελληνικού κινηματογράφου Αλέκος Σακελλάριος, Αλέξης Δαμιανός, Νίκος Κούνδουρος, Κώστας Γαβράς, Νίκος Περάκης και Δήμος Αβδελιώδης.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το ποιητικό έργο του Σωτήρη Κακίση από τα αξιόλογα blog Το άρωμα του τραγουδιού (όπου ο φίλος Μάκης γράφει για τον εξαιρετικό δίσκο της Αλέκας Κανελλίδου Σαπφώ που περιελάμβανε 12 ποιήματα της Σαπφώς μεταφρασμένα από τον Σωτήρη Κακίση και μελοποιημένα από τον Σπύρο Βλασσόπουλο) και Βακχικόν (όπου αναδημοσιεύεται ένα κείμενο του Δημήτρη Χαλαζωνίτη που διαβάστηκε στη διάρκεια εκδήλωσης για τα 30 χρόνια του Κακίση στον χώρο της ποίησης, τον Νοέμβριο του 2008--από το Βακχικόν δανείστηκα και τη φωτογραφία του ποιητή). Τέλος, ευχαριστώ τον συν-blogger Ηρακλή Οικονόμου του blog Μουσικά Προάστια που με έφερε σε επαφή με τον Σωτήρη Κακίση. Στα Μουσικά Προάστια θα βρείτε επίσης πολλές συνεντεύξεις του Σωτήρη Κακίση με προσωπικότητες από τον χώρο της ελληνικής μουσικής.

"Τα ετερώνυμα έλκονται" σε CD με τη Ραδιοτηλεόραση

Μια προσφορά της Ραδιοτηλεόρασης θα χαροποιήσει ιδιαίτερα τους θαυμαστές και τις θαυμάστριες της Ρένας Βλαχοπούλου. Το τεύχος που κυκλοφορεί αύριο, Πέμπτη, στην επαρχία και μεθαύριο, Παρασκευή, στην Αθήνα, χαρίζει στους αναγνώστες και τις αναγνώστριές του σε CD τη μουσική κωμωδία Τα ετερώνυμα έλκονται του Βαγγέλη Λυκιαρδόπουλου, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου.

Αναφέρθηκα εκτενώς σ' αυτή την κωμωδία τον Απρίλιο, όταν ο Σιδερής Πρίντεζης μετέδωσε την ηχογράφηση αυτή από τη ζώνη "70 χρόνια Ελληνική Ραδιοφωνία" την οποία παρουσίαζε την περσινή χρονιά στο Δεύτερο Πρόγραμμα (και η οποία μας λείπει φέτος πάρα πολύ...). Πρόκειται για ένα σπάνιο ντοκουμέντο του 1954 που αποτελεί μάλλον την παλιότερη σωζόμενη αποτύπωση τού--κάπως άγουρου ακόμα τότε--υποκριτικού ταλέντου της Ρένας Βλαχοπούλου (θυμίζω ότι το 1954 ήταν η χρονιά που η Ρένα Βλαχοπούλου ξεκίνησε επίσημα να παίζει ρόλους στο θέατρο). Είναι επίσης μια από τις σπάνιες, όπως φαίνεται, ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις της ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου, γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, στο αρχείο της ΕΡΑ βρίσκονται πολλά τραγούδια που τραγούδησε η Ρένα στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ, αλλά ελάχιστες θεατρικές ερμηνείες της (για την ακρίβεια, μέχρι τώρα πρέπει να έχουν εντοπιστεί μόνο τα Ετερώνυμα και το Τρίτο στεφάνι του Κώστα Ταχτσή--το οποίο, απ' ό,τι μαθαίνω, θριαυμβεύει φέτος στο "Ρεξ" με το επιτελείο του Εθνικού Θεάτρου, θα επανέλθω στο θέμα μόλις δω την παράσταση...). Ελπίζω η Αιμιλία Κτενά και ο Σιδερής Πρίντεζης (που επιμελήθηκαν αυτό τα CD) να ανακαλύψουν κάτι ακόμα και να μας το χαρίσουν όσο πιο σύντομα γίνεται...

Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην ταινία
Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962-63)

Στην κωμωδία Τα ετερώνυμα έκλονται συμμετέχουν ακόμα η Νίτσα Τσαγανέα, η Νάντια Χωραφά, η Τζένη Τσακίρη, Νταίζη Θεοχάρη, Γιάννης Δούκας και ο Χρήστος Τσαγανέας. Στα δύο πιάνα ο πιανίστας Λέανδρος και ο ίδιος ο Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος. Η ραδιοσκηνοθεσία είναι του Ίωνα Νταϊφά. Το έργο αφορά δυο φίλους, τον πράο Αργύρη (Μίμη Φωτόπουλος) και τον ζόρικο Πελοπίδα (Ντίνος Ηλιόπουλος), οι οποίοι πιστεύοντας στη θεωρία "Τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται" παντρεύονται, αντίστοιχα, τη νευρική, τεμπέλα και σατράπισσα Μάχη (Ρένα Βλαχοπούλου) και την ήσυχη, λιγομίλητη και γλυκομίλητη Ευτυχία (Νάντια Χωραφά). Η θεωρία όμως αποδεικνύεται πως δεν ισχύει στην πράξη και έτσι τα δυο ζευγάρια παίρνουν διαζύγιο και παντρεύονται... αντίστροφα: σμίγει δηλαδή ο ζόρικος Πελοπίδας με τη σατράπισσα Μάχη και ο ήρεμος Αργύρης με τη γλυκιά Ευτυχία. Και πάλι φαίνεται όμως πως τα πράγματα δεν λειτουργούν... Η συνέχεια στη... Ραδιοτηλεόραση στα τεύχη των 2,5 ευρώ!

Αν και το έργο μοιάζει ελαφρώς ξεπερασμένο για τη σημερινή εποχή, η ηχογράφηση αυτή θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά καθώς οι ηθοποιοί παίζουν με πολύ κέφι, υπάρχουν κάποιες χαριτωμένες ατάκες και βέβαια θα ακούσετε όμορφα τραγούδια που έγραψε ο Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος (αν και είναι γνωστότερος ως συνθέτης--και αδελφός της τραγουδίστριας Αγγέλας Λυκιαρδοπούλου [φωτ. δεξιά] που ήταν δημοφιλής στον Μεσοπόλεμο, όταν εμφανιζόταν στη Μάντρα του Αττίκ--ο Λυκιαρδόπουλος ασχολήθηκε και με τη συγγραφή των κωμωδιών: εκτός από τα Ετερώνυμα έχουμε ακούσει άλλες τρεις κωμωδίες του από το αρχείο της ΕΡΑ). Η Ρένα Βλαχοπούλου ακούγεται σε τρία τραγούδια. Ειδικότερα το πρώτο ("Θέλω τσιγγάνους με παθιάρικα βιολιά...") αποκαλύπτει τη μεγάλη έκταση της φωνής της και την ξεχωριστή εκφραστικότητά της. Και μόνο για αυτό το τραγούδι αξίζει να αγοράσετε αυτό το τεύχος της Ραδιοτηλεόρασης (που, εδώ που τα λέμε, κοστίζει μόνο 2,5 ευρώ, πραγματικά χριστουγεννιάτικο δώρο...). Αλλά βέβαια αξίζει να ακούσετε και την πρωτόβγαλτη κωμική ηθοποιό Ρένα Βλαχοπούλου που είναι σε ένα-δυο σημεία λίγο αμήχανη αλλά είναι πολύ χαριτωμένη ως νευρική σύζυγος (έναν τύπο που θα τελειοποιούσε στις ταινίες της την επόμενη δεκαετία...).

Ο Μίμης Φωτόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου
στη μουσική κωμωδία Λυσιστράτη '79 στο θέατρο
"Ρεξ" (1979).

Είναι πραγματικά δώρο... χριστουγεννιάτικο αυτή η προσφορά, σ' αυτή την τόσο χαμηλή τιμή. Συμπληρώνω πως εκτός από το CD με τα Ετερώνυμα, η Ραδιοτηλεόραση προσφέρει σε DVD και το έργο του Π. Σάφφερ Μαύρη κωμωδία από το "Θέατρο της Δευτέρας". Και τέλος, εκφράζω ένα... αίτημα: θα μπορούσε η Ραδιοτηλεόραση, εκτός από ραδιοφωνικά θεατρικά έργα ή ίσως εναλλάξ με αυτά, να αρχίσει να προσφέρει και μουσικές εκπομπές από το πλουσιότατο αρχείο του ΕΙΡ. Θα χαιρόμουν επίσης ιδιαίτερα με τη συχνότερη προσφορά κάποιων ραδιοφωνικών επιθεωρήσεων (ως τώρα έχουν δοθεί μόνο εορταστικές επιθεωρήσεις) ή μιας επιλογής από τις εκπομπές της σειράς Η ιστορία της ελληνικής επιθεωρήσεως (στην οποία επίσης συμμετείχε η Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά μόνον ως τραγουδίστρια). Υποθέτω πως κάποια στιγμή όλα αυτά θα είναι διαθέσιμα από την ιστοσελίδα του οπτικοακουστικού αρχείου της ΕΡΤ, αλλά μέχρι τότε καλό θα ήταν να παίρναμε μια πρόγευση μέσα από τα CD του περιοδικού...