Στις 24 Μαρτίου 1956 ο πάντα καλά ενημερωμένος Αχιλλέας Μαμάκης γράφει στη σαββατιάτικη στήλη του ("Τα θεατρικά νέα εικονογραφημένα--μια φορά την εβδομάδα") για τις ζυμώσεις των μουσικών θεάτρων ενόψει της καλοκαιρινής σεζόν:
Η Ρένα Βλαχοπούλου, που απετέλεσε τον τελευταίο καιρό το μήλον της έριδος ανάμεσα στους νέους μουσικούς θιάσους του καλοκαιριού, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες οδηγείται μάλλον προς σύμπραξιν με το συγκρότημα του Θεάτρου Βέμπο.
Έθνος, 24-3-1956
Τρεις ήταν οι μουσικοί θίασοι του θεατρικού κέντρου που διεκδικούσαν τη Ρένα Βλαχοπούλου. Ο θίασος του Ακροπόλ, όπου οι θεατρικές επιχειρήσεις του Βασίλη Μπουρνέλλη θα παρουσίαζαν τα περίφημα Αστέρια της Αθήνας με επικεφαλής του θιάσου, για πρώτη και τελευταία φορά, τις αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά (δεν τα πήγαιναν καλά με τον Μπουρνέλλη--ειδικά η Άννα, από τότε που τον είχε γνωρίσει ως... τεχνικό στις επιχειρήσεις του Μακέδου), ο θίασος του θεάτρου Βέμπο, που θα παρουσίαζε την επιθεώρηση Ο Ρωμιός, με την ελπίδα να επιστρέψει έγκαιρα από την περιοδεία της στο εξωτερικό η Σοφία Βέμπο για να ηγηθεί του θιάσου της, και ο θίασος Καίτης Ντιριντάουα-Νίκου Σταυρίδη που θα παρουσίαζε την επιθεώρηση Χωρίς παράσιτα, η οποία όμως δεν "άντεξε" όσο τα έργα των άλλων δύο θεάτρων που παίχτηκαν ολόκληρο το καλοκαίρι και τη διαδέχτηκε το πολύ πιο πετυχημένο Γαρύφαλλο στο αφτί. Τελικά, όπως έγραψε ο Μαμάκης, αλλά και άλλες εφημερίδες τις επόμενες μέρες, η Ρένα Βλαχοπούλου, έπειτα από διαπραγματεύσεις με τον Τζώρτζη Βέμπο, συμφώνησε να εμφανιστεί στο θέατρο της οδού Καρόλου--και τελικά, εφόσον, η Βέμπο δεν γύρισε έγκαιρα, ήταν εκείνη επικεφαλής του θιάσου μαζί με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Κυριάκο Μαυρέα. Αλλά αυτές είναι καλοκαιρινές ιστορίες που θα τις πούμε στην ώρα τους...
Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου