Σαν σήμερα το 1989: Επίσημη πρεμιέρα της επιθεώρησης Τρελλάντα Λαμπάντα

Στις 12 Δεκεμβρίου 1989 δόθηκε στο θέατρο Ακροπόλ η επίσημη πρεμιέρα της επιθεώρησης Τρελλάντα Λαμπάντα, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ρένα Βλαχοπούλου πλαισιωμένη από τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρω Κοντού, τον Κώστα Καρρά και την Όλια Στεφανίδου.

Ρένα Βλαχοπούλου
Κώστας Καρράς, Κώστας Βουτσάς και Μάρω Κοντού
στη συνέντευξη Τύπου μπροστά στο σκηνικό
της αποθέωσης του Τρελλάντα Λαμπάντα

Τα κείμενα της επιθεώρησης είχαν γράψει ο Χάρης Ρώμας και ο Ντίνος Σπυρόπουλος, εκτός από τα δύο νούμερα του Βουτσά που έγραψαν ο βετεράνος επιθεωρησιογράφος Ναπολέων Ελευθερίου και οι Μιχάλης Ρέππας-Θανάσης Παπαθανασίου. Οι χορογραφίες και η σκηνοθεσία έφεραν την υπογραφή του Φώτη Μεταξόπουλου, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια είχε σχεδιάσει ο κορυφαίος Γιώργος Ανεμογιάννης, ο οποίος επέστρεφε μετά από πολλά χρόνια στην επιθεώρηση αλλά και στο Ακροπόλ (στο Ακροπόλ εξάλλου επέστρεφε μετά από 18 ολόκληρα χρόνια και η Ρένα Βλαχοπούλου). Ο σπουδαίος σκηνογράφος και ενδυματολόγος διηγείται στην αυτοβιογραφία του με τίτλο Θεατρική περιπέτεια (έκδοση εκτός εμπορίου του 1990) ότι η εργασία του αυτή στο Ακροπόλ του άφησε πικρή γεύση. Τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι συντελεστές και οι πρωταγωνίστριες/-στές τον διαβεβαίωσαν ότι στόχος τους ήταν να παρουσιάσουν μια επιθεώρηση "σαν τις παλιές". 

Γιώργος Ανεμογιάννης
Φωτογραφία από την ιστοσελίδα www.anemoyannis.gr

Ο Ανεμογιάννης ενθουσιάστηκε και ρίχτηκε στη δουλειά, σχεδιάζοντας νέα ριντώ καθώς και ένα πανέμορφο σκηνικό με ροζ τριαντάφυλλα για την αποθέωση (με την απαραίτητη σκάλα φυσικά) καθώς και κάποια σκηνικά που έλπιζε πως θα φανούν χρήσιμα σε κάποια νούμερα--τα κείμενα αργούσαν να φτάσουν στα χέρια του. Και τότε ξεκίνησαν οι απογοητεύσεις: αντί για δύο χορευτικά όπως περίμενε θα παρουσιαζόταν τελικά μόνο ένα, και το θέμα του που καθυστέρησε πολύ δεν προσφερόταν για κάποια ιδιαίτερα εντυπωσιακή σκηνογραφία, ο θίασος θα ήταν μικρότερος από ό,τι θα 'πρεπε για μια "παραδοσιακή" επιθεώρηση (σκέφτομαι ότι με τα σημερινά δεδομένα ο θίασος ήταν πολύ μεγάλος), τα κείμενα δεν είχαν καμία σχέση με τις παλιές καλές εποχές, φινάλε (με την έννοια του ομαδικού νούμερου που έκλεινε παλιά το πρώτο μέρος και προηγούνταν της αποθέωσης) δεν υπήρχε, και το κερασάκι στην τούρτα: 

Η αποθέωση, με τους ηθοποιούς να κατεβαίνουν διαδοχικά την κεντρική σκάλα εντυπωσιακής σκηνογραφίας, σκοπό έχει το αισθητικό σύνολο. Συμφωνήθηκε λοιπόν από όλους, τα ανδρικά στελέχη να ντυθούν με άσπρα κοστούμια και τα γυναικεία με ροζ φορέματα σε γραμμή κρινολίνου, να πλαισιώνουν τα λευκά των τριών πρωταγωνιστριών.

Δε βαριέσαι! Στην πρεμιέρα, ο ένας πρωταγωνιστής φόρεσε λαμέ σακάκι πάνω από άσπρο παντελόνι, ο άλλος μόνο λαχανοπράσινο ξεκούμπωτο πουκάμισο. Στενά βραδινά οι πρώτες κυρίες, αποχρώσεων μπλε ρουά και μπεζ καφέ.

Ο καθένας το χαβά του. Εξαίρεση η Όλια Λαζαρίδη, αστραφτερή λευκή παρουσία. Όμως μόνο εκείνη γνωρίζει γιατί σε λίγες μέρες το λευκό ωραίο φουστάνι αντικαταστάθηκε μ' ένα άλλο κραυγαλέα κόκκινο.

Οι δευτεροτρίτες γυναίκες, θεατρινίδια άγνωστα στην επαγγελματική μας γειτονιά, και τα κορίτσια του μπαλέτου, καπέλα δεν φόρεσαν. Ασφαλώς για να μη κρυφτούν τα ατίθασα λογής-λογής τσουλούφια τους.

Μάταια διαμαρτυρήθηκα στους επιχειρηματίες, το χορογράφο, τον καλλιτεχνικό διευθυντή (σημείωση του Rena Fan: δεν είμαι σίγουρος σε ποιον ακριβώς αναφέρεται ο Ανεμογιάννης, επίσημα δεν υπήρχε στο πρόγραμμα αυτή η ιδιότητα--που ήταν απαραίτητη βέβαια στις παλιές επιθεωρήσεις!), για όσα απαράδεκτα αντίκριζα, που ούτε από μακριά δε θύμιζαν ενδυματολογικές προσφορές εκείνου του φημισμένου ΑΚΡΟΠΟΛ.

Η επιδίωξη ενός υπερθεάματος, όπως συνηθιζόταν εκεί, έμεινε στη σφαίρα φιλόδοξων ονείρων και ο Βασίλης Μπουρνέλλης, ο τελευταίος της φαντασμαγορίας εραστής. Αυτός την πόνεσε και τη φρόντισε.

Όλα αναρχούμενα στην Τρελλάντα-Λαμπάντα τράβηξαν το δρόμο τους. Οι παραστάσεις που παρακολούθησα θα τρίτωναν μόνο αν ήμουνα μαζοχιστής.

Κοντού, Βουτσάς, Βλαχοπούλου, Καρράς, Στεφανίδου
στην αποθέωση του Τρελλάντα Λαμπάντα
στο θέατρο Ακροπόλ

Παρά την πίκρα του, τα σκηνικά του Γιώργου Ανεμογιάννη ήταν πανέμορφα--ήταν μάλλον τα καλύτερα σκηνικά που έχω δει εγώ σε επιθεώρηση--με υπέροχα χρώματα και όμορφες ιδέες. Θυμάμαι ιδιαίτερα τις διαφορετικές καρδιές των πολιτικών που παρουσίαζε η Μάρω Κοντού ως δόκτωρ Γιακούμπα, τις αναπαραστάσεις των ζωδίων στο σπίτι της καφετζούς Ρένας Βλαχοπούλου αλλά και την πανδαισία χρωμάτων της έναρξης και της αποθέωσης.

Η έναρξη του Τρελλάντα Λαμπάντα
από το περιοδικό ΚΑΙ

Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1989. Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα ο Οικογενειακός Θησαυρός άρχισε να ασχολείται με την επιτυχία του έργου που φαίνεται ότι δεν ήταν η αναμενόμενη. Αφενός γράφτηκε ότι στο κοινό άρεσαν πέντε από τα οκτώ νούμερα, οπότε οι συγγραφείς άρχισαν να κόβουν και να ράβουν τα υπόλοιπα τρία. Η αλήθεια είναι πως επρόκειτο για μια αμήχανη περίοδο για τους επιθεωρησιογράφους: μετά από οκτώ χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχαν ήδη γίνει δυο εκλογικές αναμετρήσεις (το καλοκαίρι και το φθινόπωρο) χωρίς να καταφέρει να πάρει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία (και θα ακολουθούσε μια τρίτη λίγο πριν το Πάσχα). Σημαντικό μέρος των κειμένων του Τρελλάντα Λαμπάντα εξακολουθούσε να ασχολείται με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη Δήμητρα Λιάνη και το θέμα αυτό είχε μάλλον εξαντληθεί την προηγούμενη χειμερινή σεζόν.

Ως προς την εμπορική επιτυχία της επιθεώρησης  οι καλά πληροφορημένες στήλες του Οικογενειακού Θησαυρού έγραφαν πως άλλοτε υπήρχαν ουρές στο ταμείο του Ακροπόλ, άλλοτε όχι, άλλοτε η είσπραξη μιας απογευματινής παράστασης άγγιζε (κατά δήλωση των επιχειρηματιών του) το 1.000.000 δραχμές, άλλοτε (συγκεκριμένα στις 22 Νοεμβρίου...) παρακολουθούσαν την παράσταση 55 θεατές (Οικογενειακός Θησαυρός, 19-12-1989), άλλοτε πάλι 180... Όπως φαίνεται λοιπόν, αποφασίστηκε (έτσι συνηθιζόταν τότε άλλωστε) πως μια επίσημη πρεμιέρα, έστω και τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη των παραστάσεων, θα μπορούσε να διαφημίσει την παράσταση και να τονώσει την κίνηση του ταμείου.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1989 προσκεκλημένες/-οι των επιχειρηματιών Θάνου Μαρτίνου, Μάρκου Τάγαρη και Αλέξανδρου Παρίση ήταν αρκετοί πολιτικοί (κάποιοι από τους οποίους ήταν υπουργοί της προσωρινής κυβέρνησης υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα), επιχειρηματίες αλλά και καλλιτέχνιδες/-νες. Στα διάφορα ρεπορτάζ διαβάζουμε τα εξής ονόματα: οι Μ. Βαρβιτσιώτης, Φ. Πάλλη-Πετραλιά, Γιάννα Δασκαλάκη-Παρθένη, Γ. και Θ. Βαρδινογιάννης με τις συζύγους τους, η Μαριάννα Λάτση και ο Νίκος Κούρκουλος, ο Γιώργος Χατζηνάσιος και η σύζυγός του Μαρία, ο Βασίλης Τσιβιλίκας και η σύζυγός του Αλίκη, ο Γιώργος Μεσσάλας και η σύζυγός του Ντένη, η Κατερίνα Χέλμη, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Ζάχος Χατζηφωτίου και ο σκιτσογράφος ΚΥΡ (Γιάννης Κυριακόπουλος).

Η Ρένα Βλαχοπούλου με τον βουλευτή Νώντα Ζαφειρόπουλο
και τον επιχειρηματία του Ακροπόλ Αλέξανδρο Παρίση 

Από τα αστέρια που λάμπρυναν στο παρελθόν το σανίδι του Ακροπόλ ήταν παρούσες η Λίντα Άλμα (στενή φίλη της Ρένας Βλαχοπούλου), η Σπεράντζα Βρανά (στην οποία η Ρένα απευθύνθηκε αρκετές φορές από σκηνής--λίγο ο διάλογος με την παλιά συνεργάτιδα, λίγο οι προσθήκες της, η Ρένα "τράβηξε το νούμερό της κατά 7 λεπτά περισσότερο. Βλαχοπούλου είναι αυτή, ο κόσμος δεν τη χορταίνει.." έγραψε η Κική Σεγδίτσα στη Μεσημβρινή, 15-12-1989) και η Ζωίτσα Κουρούκλη (που μικρό κοριτσάκι άνοιγε την αυλαία του Ακροπόλ, το τελευταίο κατοχικό καλοκαίρι--κι εκείνη τη σεζόν έκανε παρέα με τη Μάρω Κοντού και κατ' επέκταση και με τη Ρένα Βλαχοπούλου).

Από το περιοδικό ΚΑΙ

Από τη Μεσημβρινή, 15-12-1989

Η Ρένα είχε τέσσερις εμφανίσεις στο έργο. Στο πρώτο μέρος εμφανιζόταν στην έναρξη μαζί με όλον τον θίασο--φορούσε μια φούστα από κρόσσια (στην εξωτική χώρα Τρελλάντα Λαμπάντα εξελισσόταν το χορευτικό της έναρξης) και φρόντιζε να επιδεικνύει τα ωραία της πόδια, και αργότερα επανερχόταν στη σκηνή με το νούμερο "Η Ρένα στα FM Stereo", στο οποίο από την αγορά όπου κάνει τα ψώνια της βρίσκεται να κάνει εκπομπή σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και να επικοινωνεί με τους ακροατές και τις ακροάτριές του που τηλεφωνούν στην εκπομπή (στις φωνές η Έλντα Πανοπούλου). 

"Η Ρένα στα FM Stereo"

Στο δεύτερο μέρος της παράστασης η Ρένα Βλαχοπούλου είχε ένα ντουέτο με τη Μάρω Κοντού με τίτλο "Πήγα σε μάγισσες": η Κοντού υποδυόταν τη Δήμητρα Λιάνη που επισκεπτόταν μια καφετζού για να μάθει το μέλλον του Ανδρέα Παπανδρέου. Η καφετζού Ρένα είχε έναν πρωτότυπο τρόπο να λέει το φλυτζάνι ξαπλωμένη ανάσκελα και φέρνοντας τα πόδια της πίσω από το κεφάλι της... 

Ρένα Βλαχοπούλου-Μάρω Κοντού στο νούμερο
"Πήγα σε μάγισσες"

Και φυσικά εμφανιζόταν και στην αποθέωση με την μπλε τουαλέτα που ανέφερε παραπάνω ο Γιώργος Ανεμογιάννης. Όταν η παράσταση μεταφέρθηκε στο Ράδιο Σίτυ της Θεσσαλονίκης, το νούμερο του ραδιοσταθμού κόπηκε, το "Πήγα σε μάγισσες" μεταφέρθηκε στο πρώτο μέρος και η Ρένα εμφανιζόταν ως τραγουδίστρια στο δεύτερο μέρος (ο Ανεμογιάννης είχε απογοητευτεί και με την έλλειψη τραγουδιστριών/-στών στον θίασο). Την παρουσίαζε η Μάρω Κοντού λέγοντας: "Κυρίες και κύριοι, η παράσταση που είδατε ανέβηκε στο θέατρο Ακροπόλ που φέτος γιορτάζει 45 χρόνια λειτουργίας. Στην παράστασή μας πρωταγωνιστεί μια ηθοποιός που δίκαια θεωρεί το Ακροπόλ δεύτερο σπίτι της: η Ρένα Βλαχοπούλου!" Και η Ρένα κατέβαινε τη μεγάλη σκάλα τραγουδώντας την παλιότερη επιτυχία της "Η αρτίστα" των Γ. Θεοδοσιάδη-Λ. Μιχαηλίδη (με τη συνοδεία δύο χορευτών) και μετά εμφανιζόταν και ο Κώστας Καρράς με τον οποίο τραγουδούσε ντουέτο το κεφάτο τραγούδι "Ψηφίστε αυτοδύναμο λοιπόν το Ακροπόλ!" (Το πρόγραμμα του Ράδιο-Σίτυ έγραφε σε αυτό το σημείο: "Επιθεώρηση-Επιθεώρηση: Ρένα Βλαχοπούλου-Κώστας Καρράς", ενώ το πρόγραμμα του Ακροπόλ είχε το όνομα της Όλιας Στεφανίδου αντί της Ρένας. Δεν γνωρίζω τι συνέβαινε στην αθηναϊκή παράσταση, ας μας διαφωτίσει όποια/όποιος την είδε!...).  

Βουτσάς-Βλαχοπούλου στη συνέντευξη τύπου

Η Τρελλάντα Λαμπάντα απασχόλησε λίγους κριτικούς. O Περσεύς Αθηναίος (στην Ελεύθερη Ώρα, 25-3-1990, σε μια κριτική που μοιάζει βέβαια περισσότερο με χρονογράφημα για τα δεινά της Ελλάδας παρά με κριτική) δήλωσε ενθουσιασμένος με την παράσταση και ιδιαίτερα με τη Ρένα: "Αφήστε πια την Ρένα Βλαχοπούλου με το ΠΗΓΑ ΣΤΙΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ... Δεν σχολιάζουμε γιατί δεν υπάρχουν λόγια". Ο Αλκιβιάδης Μαργαρίτης, από την άλλη πλευρά (στα Νέα, 23-12-1989), ήταν πολύ πιο συγκρατημένος: έγραψε πως οι τέσσερις βασικοί/-ές ηθοποιοί του σχήματος μαζί με τον Ανδρέα Τσάκωνα και την Έλντα Πανοπούλου προσπαθούν να διασώσουν τα κείμενα που δεν ξεφεύγουν από την "πεπατημένη" και ειδικά για το "Πήγα στις μάγισσες" σημείωσε "ο άνοστος 'καφές' της [κ. Ρ. Βλαχοπούλου] θα ήτανε καλύτερος εάν έμενε 'μισός'".  

Μάρω Κοντού και Ρένα Βλαχοπούλου παίζουν χαρτιά
στα καμαρίνια του Ακροπόλ
Φωτογραφία: Θανάσης Πέτας
Από το περιοδικό ΚΑΙ

Κουτσά-στραβά, το Τρελλάντα Λαμπάντα έβγαλε ηρωικά τη χειμερινή σεζόν 1989-90 και τερμάτισε πρώτο σε εισπράξεις ξεπερνώντας τα 100.000.000 δρχ με δεύτερο (αλλά πρώτο σε πληρότητα 100% στο σαφώς μικρότερο θέατρο Λαμπέτη) το Ήταν ένα μικρό καράβι του Λάκη Λαζόπουλου. Και το Πάσχα, όπως είπαμε, μεταφέρθηκε και στη Θεσσαλονίκη όπου παίχτηκε με επιτυχία (χωρίς να "σπάσουν" βέβαια οι πόρτες) για τρεις εβδομάδες.

Η Ρένα Βλαχοπούλου περιμένει με αυτόγραφα τις θαυμάστριες/τους θαυμαστές
στο καμαρίνι της με τη τουαλέτα της αποθέωσης του Τρελλάντα Λαμπάντα
Φωτογραφία του Νίκου Ζαχόπουλου

Ο Rena Fan κρατά τη μαγική εικόνα της Ρένας Βλαχοπούλου να τραγουδά μέσα στην μπλε τουαλέτα της (κι ας στεναχώρησε τον Γιώργο Ανεμογιάννη) και η ίδια η Ρένα Βλαχοπούλου κράτησε ασφαλώς την πολύ ωραία ατμόσφαιρα των καμαρινιών, καθώς είχε την ευκαιρία να συνυπάρχει με την αγαπημένη της Μάρω Κοντού, να κουτσομπολεύουν και να παίζουν χαρτιά...

Φωτογραφία: Θανάσης Πέτας
από το περιοδικό ΚΑΙ