Σαν σήμερα το 1987: Στο κινηματοθέατρο Αστέρια των Σερρών...

Στις 24 Νοεμβρίου 1987 ο μουσικός θίασος Ρένας Βλαχοπούλου-Ντίνου Ηλιόπουλου-Μάρως Κοντού παρουσίασε την επιθεώρηση Άντρέα, μας τελείωσες στο κινηματοθέατρο Αστέρια των Σερρών. Η επιθεώρηση των Δημήτρη Ρίζου-Νίκου Καμπάνη είχε παιχτεί το καλοκαίρι του 1987 στο θέατρο Μετροπόλιταν από έναν θίασο νέων κυρίως πρωταγωνιστριών/-τών με επικεφαλής τον βετεράνο Ντίνο Ηλιόπουλο. Μετά τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του Μας τελείωσες οι επιχειρηματίες Θάνος Μαρτίνος και Μάρκος Τάγαρης αποφάσισαν πως το έργο έπρεπε να περιοδεύσει στην επαρχία, "ενισχυμένο (και πόσο!) με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τη Μάρω Κοντού" όπως σημειώνει γενναιόδωρα στην αυτοβιογραφία του ο τεράστιος Ντίνος Ηλιόπουλος (Ένας Ηλιόπουλος ονόματι Ντίνος, εκδ. Άγκυρα, 1999).

Το εξώφυλλο του προγράμματος της παράστασης.

Ο θίασος είχε ξεκινήσει τις παραστάσεις του στις 16 Οκτωβρίου στο κινηματοθέατρο Πάνθεον της Πάτρας, όπου έπαιξε για τρεις μέρες με πρωτοφανή επιτυχία (είσπραξη τέσσερα εκατομμύρια δραχμές) και στη συνέχεια έπαιξε σε πόλεις της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδας και της Θεσσαλίας. Στα μέσα Νοεμβρίου ο θίασος ξεκίνησε τις παραστάσεις του στις πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Για την ιστορία, παραθέτω το πρόγραμμα παραστάσεων του θιάσου: Καστοριά (12 Νοεμβρίου), Πτολεμαΐδα (13), Κοζάνη (14), Καρδίτσα (16), Λάρισα (17-19), Κατερίνη (20), Βέροια (21), Γιαννιτσά (22), Σέρρες (23-24), Ξάνθη (25), Αλεξανδρούπολη (26), Κομοτηνή (27), Καβάλα (28-29), Δράμα (30), Κιλκίς (1 Δεκεμβρίου). Με άλλα λόγια 20 μέρες διπλών παραστάσεων με μία μέρα μόνο ρεπό... Ο θίασος, αφού επέστρεψε στην Πάτρα για δύο μέρες και στη συνέχεια ξεκουράστηκε για λίγο στην Αθήνα, ξεκίνησε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη στις 18 Δεκεμβρίου με εξίσου μεγάλη επιτυχία--που δυστυχώς έμελλε να τερματιστεί άδοξα όταν η Ρένα Βλαχοπούλου ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του '88 μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Κεντρικό Νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας με γαστρορραγία... 

Βλαχοπούλου-Ηλιόπουλος-Κοντού: το θιασαρχικό τρίο
της περιοδεύουσας εκδοχής του Αντρέα, μας τελείωσες
Στην Αθήνα το σκηνοθέτησε ο Φώτης Μεταξόπουλος
Για την περιοδεία, τα δελτία τύπου έγραφαν:
"Σκηνοθετική επιμέλεια: Ρένα Βλαχοπούλου"
Φωτογραφία: Ηνωμένοι Φωτορεπόρτερ

Για να επιστρέψουμε όμως στις... Σέρρες, την απογευματινή παράσταση της 24ης Νοεμβρίου 1987 παρακολούθησε από την πέμπτη σειρά των Αστεριών ένα δωδεκάχρονο αγόρι, μαζί με τους γονείς του. Περίμενε πώς και πώς αυτή τη μέρα, καθώς εδώ και δύο χρόνια είχε ξεκινήσει ο σφοδρός του έρωτας για τη Ρένα Βλαχοπούλου... Ήταν η δεύτερη επιθεώρηση που έβλεπε στη ζωή του και η πρώτη, φυσικά, φορά που θα έβλεπε τη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Η απογευματινή παράσταση θα άρχιζε, σύμφωνα με το εισιτήριο, στις 19.30, αλλά, όπως συνέβαινε συχνά στις παραστάσεις της επαρχίας, τα φώτα της πλατείας έσβησαν με μισή ώρα καθυστέρηση, στις 20.00. Το σκηνικό (του Angelo Saracini) παρουσίαζε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και στην έναρξη της επιθεώρησης οι νεότερες/-οι ηθοποιοί του θιάσου (Ανδρέας Τσάκωνας, Άννα Τσώνη, Γιάννης Τρακάδας, Ελένη Τσαγδή, Έρη Παπαδοπούλου, Angel Vella, Σούλα Πουλίδου, Γιώργος Ζωγράφος) εκδήλωναν τη χαρά τους για τις διακοπές τους εκεί και σατίριζαν τις τηλεοπτικές διαφημίσεις (πάνω στην κεφάτη επιθεωρησιακή μουσική του Γιώργου Κατσαρού). Η έναρξη προχωρούσε και κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Ντίνος Ηλιόπουλος με μια θήκη κοντραμπάσσου από την οποία έβγαλε ένα μπαγλαμαδάκι για να τραγουδήσει, μαζί με τον θίασο την παρωδία του λαϊκού σουξέ "Με τελείωσες", "αφιερωμένο εξαιρετικά στον Αντρίκο..." Μετά το τραγούδι, ο Ηλιόπουλος αποχώρησε και σιγά-σιγά, τραγουδώντας, έφυγαν από τη σκηνή και οι υπόλοιποι/-ες ηθοποιοί. Μα πού ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου;

Η Ρένα Βλαχοπούλου με το χορευτικό κοστούμι που φορούσε στην έναρξη 
του Αντρέα, μας τελείωσες 
Φωτογραφία από τη μουσική κωμωδία Η δυναστεία της Ρένας
(θέατρο Βρετάνια, 1985-86, φωτογραφία από το περιοδικό ΚΑΙ)

Και τότε ακούστηκε η εισαγωγή από το τραγούδι "Hotel" των Γιώργου Θεοδοσιάδη-Νίκου Καμπάνη-Βύρωνα Μακρίδη και πετάχτηκε (κυριολεκτικά!) στη σκηνή η Ρένα Βλαχοπούλου με ένα μαύρο κοστούμι χορού (αυτό που φορούσε και στη μουσική κωμωδία Η δυναστεία της Ρένας, από όπου και η παραπάνω φωτογραφία). Το τραγούδι ήταν αρκετά παλιό, το τραγουδούσε η Ρένα στο ξενοδοχείο "Ωραία Ελλάς" της κωμωδίας Παπαδόπουλος και CIA (1974-75), αλλά εφόσον η έναρξη του Αντρέα, μας τελείωσες εκτυλισσόταν σε ξενοδοχείο, οι στίχοι του ταίριαζαν απόλυτα... Μετά το τραγούδι, το οποίο καταχειροκροτήθηκε, η Ρένα Βλαχοπούλου πλησίασε το μικρόφωνο και είπε: "Σας ευχαριστώ πολύ. Λοιπόν, ξέρετε γιατί δεν φόρεσα σήμερα τουαλέτα; Επειδή αν έβαζα τουαλέτα θα κοιτούσατε όλοι τη μούρη μου, ενώ τώρα..." (και έκανε μια χορευτική φιγούρα που τόνιζε τα καλλίγραμμα πόδια της--και το κοινό χειροκρότησε και πάλι θερμά). Κι η Ρένα συνέχισε: "Λοιπόν, θέλω να σας πω δυο λόγια για την επιθεώρηση. Η επιθεώρηση είναι ένα είδος που σατιρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση. Όταν γίνουν εκλογές και, πρώτα ο Θεός (σταμάτησε με νόημα στο σημείο αυτό και το σερραϊκό κοινό φυσικά... χειροκρότησε--μα γιατί γίνονται εκλογές στις Σέρρες; αναρωτιόταν σωστά ο Γιώργος Καπουτζίδης διά στόματος Ζουμπουλίας χρόνια μετά Στο παρά πέντε), βγει μια νέα κυβέρνηση, θα σατιρίζουμε εκείνη". Και συμπλήρωσε: "Και τώρα... σας παρουσιάζω την αγαπημένη σας Μάρω Κοντού!" Κι η Ρένα παραχώρησε τη θέση της στην Κοντού που τραγούδησε επίσης ένα τραγούδι του Θεοδοσιάδη, το "Είμαι η Μάρω" από το παλιότερο μιούζικαλ του Κώστα Πρετεντέρη Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου (1978) (αντίθετα από τη Ρένα, δεν έκανε... καμία δήλωση μετά το τραγούδι της!).

Αντρέας Τσάκωνας και Ρένα Βλαχοπούλου 
στο νούμερο "Κοινωνικός τουρισμός" της επιθεώρησης
Αντρέα, μας τελείωσες
Στην παράσταση της 24ης Νοεμβρίου 1987 στις Σέρρες
η Ρένα δεν φορούσε αυτή τη φόρμα, αλλά ένα τζιν φόρεμα
Πηγή φωτογραφίας: Αρχείο Γιώργου Χατζηδάκη, σελίδα Τόπος Θεάτρου (Facebook)

Και η παράσταση συνεχίστηκε με μάλλον χλιαρά νούμερα, τα οποία ωστόσο φαίνεται πως ενθουσίαζαν το κοινό της επαρχίας, όπως και της Αθήνας το προηγούμενο καλοκαίρι. Και κάποια στιγμή εμφανίστηκε και πάλι στη σκηνή η Ρένα Βλαχοπούλου. Ντυμένη με ένα ωραίο τζιν φόρεμα (το φοράει και στη βιντεοταινία της Είσαι το λαχείο μου), συνοδευόμενη από τον Αντρέα Τσάκωνα. Το νούμερο λεγόταν "Κοινωνικός τουρισμός". Ήταν από τα καλύτερα της αθηναϊκής παράστασης (μαζί με το νούμερο του Ντίνου Ηλιόπουλου "Δεν θυμάμαι καλά") στην οποία το ερμήνευαν ο Μάρκος Λεζές και ο Τσάκωνας. Στην τουρνέ, λοιπόν, τον Λεζέ διαδέχτηκε η Ρένα που μαζί με τον Τσάκωνα επισκεπτόταν το ξενοδοχείο και με αφορμή τις δικές τους διακοπές σατίριζε τις χλιδάτες διακοπές του τότε πρωθυπουργού και την πολιτική της κυβέρνησής του (φτάνοντας μέχρι τον νόμο περί μοιχείας...). Στην αθηναϊκή παράσταση ο Λεζές τραγουδούσε μόνο ένα τραγούδι, παρωδία της "Μπαλάντας των αισθήσεων και παραισθήσεων", στο τέλος του νούμερου. Στην περιοδεία, εφόσον στο νούμερο έπαιζε η Ρένα Βλαχοπούλου, προστέθηκαν άλλα δυο τραγούδια--ένα από αυτά ήταν μια παρωδία της επιτυχίας του Στράτου Διονυσίου "Ο Σαλονικιός" με στίχους που αναφέρονταν στον Αντρέα Παπανδρέου).

Η Μάρω Κοντού σε μια επανεκτέλεση της "Μαύρης Φορντ"
Πηγή φωτογραφίας: Αρχείο Γιώργου Χατζηδάκη, σελίδα Τόπος Θεάτρου (Facebook)

Ακολούθησε το διάλειμμα. Το δεύτερο μέρος της επιθεώρησης ήταν κυρίως... μουσικοχορευτικό. Μάταια περίμενε το δωδεκάχρονο αγόρι να δει το νούμερο "Η κορφιάτισσα", που σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα έπαιζαν η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Μετά από ένα χορευτικό (ένα τραγούδι της Madonna με τις χορεύτριες 'Ερη Παπαδοπούλου και Angel Vella) και τη Μάρω Κοντού να αποδίδει υπέροχα την παλιά της επιτυχία "Η μαύρη φορντ" από την Οδό Ονείρων εμφανίστηκε ο Ντίνος με την Άννα Τσώνη στο "Δεν θυμάμαι καλά" (που κανονικά θα έπρεπε, σύμφωνα με το πρόγραμμα, να παιχτεί στο πρώτο μέρος). Ο Ηλιόπουλος καταχειροκροτήθηκε επίσης, και δικαίως, και έφυγε από τη σκηνή.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος και η Άννα Τσώνη
στο νούμερο "Δεν θυμάμαι καλά"
της επιθεώρησης Αντρέα, μας τελείωσες
Φωτογραφία: Ελληνικός Βορράς, 20-12-1987

Τι απέμενε για να τελειώσει η παράσταση; Το πρόγραμμα ανέφερε "Τραγούδι: Αλέκος Αναστασιάδης-συμμετοχή Ρένας Βλαχοπούλου". Τα φώτα της σκηνής χαμήλωσαν και εμφανίστηκε με την κιθάρα του ο τραγουδιστής Αλέκος Αναστασιάδης. Τραγούδησε ζωντανά (μέχρι εκείνη τη στιγμή όλα τα τραγούδια της παράστασης ήταν playback) το τραγούδι "Άννα" (των Τάκη Μπουγα-Γιάννη Καλαμίτση). 

Φωτογραφία: Ελεύθερος Τύπος, 3-12-1993

Και τότε εμφανίστηκε πάλι η Ρένα Βλαχοπούλου. Φορώντας μια όμορφη ροζ τουαλέτα, με το απαραίτητο σκίσιμο στο πόδι, και συνόδεψε τον Αναστασιάδη στην επιτυχία του Αντ. Καλογιάννη "Αχ, Αννούλα του χιονιά..." (των Μάριου Τόκα-Σαράντη Αλιβιζάτου). Ο κόσμος χειροκρότησε σαν τρελός... Ακολούθησε ένα ακόμα τραγούδι (που όσο και να προσπάθησε το δωδεκάχρονο αγόρι μετά, δεν μπορούσε να καταλήξει ποιο ακριβώς ήταν--ίσως να ήταν και η... "Άρνηση" των Σεφέρη-Θεοδωράκη!...) και στη συνέχεια Βλαχοπούλου και Αναστασιάδης τραγούδησαν την "Άσπρη μέρα" των Σταύρου Ξαρχάκου-Νίκου Γκάτσου. Οι Σερραίες και Σερραίοι θεατές χειροκρότησαν και πάλι θερμά (δεν αποκλείεται να έδιναν και πάλι μια πολιτική διάσταση στους στίχους) και αμέσως μετά φώναξαν "Κι άλλο, κι άλλο!" Η Ρένα Βλαχοπούλου είπε κωμικά "Τι, θα κάτσουμε δέκα ώρες εδώ πέρα να λέμε τραγούδια;" αλλά το κοινό επέμενε: "Κι άλλο, κι άλλο"--κάποια κυρία μάλιστα φώναξε δυο-τρεις φορές "Κερκυραϊκό! Κερκυραϊκό!" Και τότε η Ρένα με τον δικό της απολαυστικό τρόπο τραγούδησε τον πρώτο στίχο του "Συννέφιασε ο Παρνασσός": "Ωωω ρεεε συννέφιασεεεε..." (όπως ακριβώς στο Βίβα Ρένα και την Παριζιάνα)... Το κοινό την αποθέωσε και οι δυο καλλιτέχνες αποχώρησαν από τη σκηνή. 

Πηγή φωτογραφίας: www.ethnos.gr

Και μετά από έναν σύντομο "εκκλησιαστικό" επίλογο με τον Αντρέα Τσάκωνα και τον Γιάννη Τρακάδα που υποδύονταν δυο παπάδες (αλλά κάτω από τα ράσα τους μπορούσε να διακρίνει κανείς τα κοστούμια της αποθέωσης--συνεπώς το δωδεκάχρονο αγόρι καταλάβαινε ότι οδεύουμε προς το τέλος και... "Κορφιάτισσα" δεν έχει!) ξεκίνησε το τραγούδι της αποθέωσης. Πρώτα οι νεότερες/-οι ηθοποιοί με τα άσπρα κοστούμια και μπλε πουκάμισα, και μετά οι τρεις θιασάρχες--η Ρένα Βλαχοπούλου μάλιστα φορώντας την τουαλέτα που φορούσε στη σκηνή της δεξίωσης στην Παριζιάνα. Και αυτό ήταν όλο...

Η Ρένα Βλαχοπούλου σε μια φωτογραφική... μίξη δυο εμφανίσεών της
στο Αντρέα, μας τελείωσες:
το ποδήλατο από το νούμερο "Κοινωνικός τουρισμός"
και η τουαλέτα από την τραγουδιστική της εμφάνιση.
Πηγή φωτογραφίας: www.ethnos.gr

Αυτό ήταν όλο; Το δωδεκάχρονο αγόρι δεν θα συναντούσε από κοντά τον έρωτά του; Είδε ότι στην πόρτα που οδηγούσε στα καμαρίνια στεκόταν ένας κύριος που έλεγε στον κόσμο που πλησίαζε "Αυτόγραφα υπάρχουν στην έξοδο!" (ήταν συχνό φαινόμενο να μοιράζει τα αυτόγραφα το προσωπικό του κινηματοθεάτρου για να μην ενοχλεί ο κόσμος τον θίασο στο σύντομο κενό ανάμεσα σε απογευματινή και βραδινή παράσταση). Ο πατέρας του δωδεκάχρονου όμως του έκανε νόημα να περιμένει. Η πλατεία του θεάτρου άδειασε, και ο κύριος έφυγε από την πόρτα των καμαρινιών. Τότε ο πατέρας του δωδεκάχρονου (ήξερε τα κατατόπια γιατί ήταν παλιός συνάδελφος του ιδιοκτήτη του κινηματοθεάτρου) τον οδήγησε μέσα από την πόρτα, κάτω από τη σκηνή, στον χώρο των καμαρινιών. Ένας μάλλον στενάχωρος χώρος όπου κάπνιζε ο Αντρέας Τσάκωνας: "Η κυρία Βλαχοπούλου;" ρώτησε το δωδεκάχρονο αγόρι. "Εκεί" έδειξε ο Τσάκωνας και το αγόρι χτύπησε δειλά την πόρτα. "Ναιιι;" ακούστηκε η γνώριμη συρτή φωνή; Με δέος το αγόρι άνοιξε την πόρτα και αντίκρυσε τη γυναίκα μύθο με ένα γαλάζιο μπουρνούζι και, φυσικά, τσιγάρο στο χέρι, και δίπλα της η Μάρω Κοντού. "Κυρία Βλαχοπούλου, θα ήθελα να μου δώσετε ένα αυτόγραφο..." Κι εκείνη, κάπως κοφτά: "Έχει αυτόγραφα έξω, στην πόρτα". Το αγόρι, παραδόξως, δεν τα'χασε. "Αν δεν έχετε, μπορείτε να μου υπογράψετε σε αυτή τη φωτογραφία;" Και της έδειξε μια φωτογραφία από εκείνες τις γνωστές του Bruno/Hollywood τραβηγμένη στην Αμερική, στο τέλος της δεκαετίας του '40, που το αγόρι είχε κόψει από το περιοδικό Γυναίκα. Η μεγάλη πρωταγωνίστρια "μαλάκωσε": "Χρυσό μου... Έχω τέτοιον θαυμαστή;" και απευθύνθηκε στη Μάρω Κοντού (την οποία το δωδεκάχρονο αγόρι... αγνόησε επιδεικτικά!): "Δες εκεί στο σακουλάκι, έχω κάτι αυτόγραφα" κι η Κοντού έβγαλε από ένα πορτοκαλί σακουλάκι ένα από εκείνα τα γνωστά αυτόγραφα με την τυπωμένη (και... ανορθόγραφη!) αφιέρωση και υπογραφή και η Ρένα Βλαχοπούλου το έδωσε στο δωδεκάχρονο αγόρι...

Το αγόρι δεν είχε καν σκεφτεί να έχει μαζί του ένα στυλό για να ζητήσει ιδιόχειρη προσωπική αφιέρωση--και φυσικά δεν είχε καν σκεφτεί να έχει μια φωτογραφική μηχανή μαζί του για να ζητήσει μια φωτογραφία με τον μεγάλο του έρωτα (πόσο μακριά βρισκόμασταν από την εποχή των smartphone)... Είπε "Σας ευχαριστώ πολύ... Καληνύχτα!" και αποχώρησε από τα καμαρίνια δίχως καλά-καλά να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί...

Για δυο-τρεις μήνες ακόμα το αυτόγραφο είχε τη μυρωδιά ενός αρώματος που το αγόρι φυσικά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει, αλλά του θύμιζε έντονα εκείνη τη συνάντηση, σε εκείνο το μικρό, υπόγειο καμαρίνι, με μια γυναίκα που θα γινόταν η Μούσα του και θα της αφιέρωνε αυτό το μπλογκ και θα δανειζόταν το όνομά της για να υπογράφει τις αναρτήσεις του: κείμενα γραμμένα για εκείνην με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη...

Κυρία Βλαχοπούλου, δεν μπορώ να καταλάβω πώς πέρασαν τριάντα τρία χρόνια... Μπορώ όμως να καταλάβω γιατί η φλόγα αυτή δεν έχει σταματήσει να καίει όλα αυτά τα χρόνια...

Το νούμερο "Κορφιάτισσα" που έμεινε απωθημένο του Rena Fan,
καθώς δεν παίχτηκε στην απογευματινή παράσταση
του Αντρέα, μας τελείωσες της 24ης Νοεμβρίου 1987
(την ιστορία του μπορείτε να διαβάσετε εδώ)