Σαν σήμερα το 1971: Ζητείται επειγόντως γαμπρός

Στις 2 Νοεμβρίου 1971 οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν τις κριτικές τους για την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Ζητείται επειγόντως γαμπρός με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου. Η προβολή της ταινίας είχε ξεκινήσει την προηγούμενη μέρα, 1 Νοεμβρίου 1971 και ήταν μία από τις τρεις καινούριες ελληνικές ταινίες εκείνης της εβδομάδας. Οι άλλες δύο ήταν Ο Μανωλιός στην Ευρώπη του Κώστα Καραγιάννη με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Παπαζήση και ο Γράμμος του Ηλία Μαχαίρα με πρωταγωνίστρια την Μάρλεν Παπούλια. 

Το ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο της εβδομάδας 1 έως 7-11-1971:
Ζητείται επειγόντως γαμπρός, Γράμμος, Ο Μανωλιός στην Ευρώπη
και ο Παπαφλέσσας που παιζόταν ήδη από τον Σεπτέμβριο...

Φυσικά δεν ασχολήθηκαν σε βάθος όλες οι στήλες κινηματογραφικής κριτικής με τις τρεις ελληνικές ταινίες. Εντύπωση μάλιστα μου προκαλεί το γεγονός ότι παρότι βρισκόμαστε στην καρδιά της δικτατορίας, οι εφημερίδες δεν διστάζουν να αγνοήσουν τον Γράμμο (παρόλο που στηρίχτηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις του χουντικού κράτους) που παρουσιάζει μια απλοϊκή εκδοχή του εμφυλίου με οικτρά κινηματογραφικά αποτελέσματα (μόνη εξαίρεση η Εστία που παρόλο που χαρακτηρίζει την ταινία κακή, παρουσιάζει μια σχετικά εκτενή κριτική στην οποία εγκαλεί τον σκηνοθέτη επειδή "τολμά" να παρουσιάσει τον "ξενοκίνητο συμμοριτοπόλεμο" ως εμφύλιο πόλεμο...).

Η Ρένα Βλαχοπούλου με την έξοχη Άννα Κυριακού
στο Ζητείται επειγόντως γαμπρός
Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ

Τα Νέα έκαναν μια απλή αναφορά στο Ζητείται επειγόντως γαμπρός, ενώ η άλλη εφημερίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, Το Βήμα, ασχολήθηκε περισσότερο:

Στα πρώτα δέκα λεπτά της ταινίας της Ρένας Βλαχοπούλου έχει κανείς την ελπίδα ότι το--συμβατικώτατο--σενάριο πιθανόν να δώση στην πρωταγωνίστριάν του ωρισμένες ευκαιρίες να αναπτύξη τον γνωστό, από παλιές εμφανίσεις, οίστρο της. Στην συνέχεια όμως, η ελπίδα αυτή εξαφανίζεται από την συνεχή επανάληψη του "ευρήματος"--η νεάζουσα κυρία νομίζει τους θαυμαστές της κόρης της για δικούς της υποψήφιους γαμπρούς--και από μιαν αίσθηση αμηχανίας να καλύψη η ταινία το συνηθισμένο της μήκος. Υπό τις συνθήκες αυτές, η Ρένα Βλαχοπούλου, αβοήθητη από την "πρώτη ύλη" του σεναρίου, κρατάει τον ρόλο της με την προσωπική της αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει, χωρίς όμως τίποτε παραπάνω.

Τελικό συμπέρασμα: μια συμβατική ταινία, θεατρικά-στατικά παιγμένη, που προσφέρει σπάνιες ευκαιρίες γέλιου--κι αυτές μάλλον παρωχημένης εποχής.

Το Βήμα, 2-11-1971

Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ

Η Απογευματινή (και συγκεκριμένα η Ειρήνη Καλκάνη, αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γι' αυτό, υπάρχει και η υπογραφή Γ.Ζ. στην ίδια στήλη) γράφει ότι η ταινία είναι "Μια χαριτωμένη κωμωδία που της προσθέτει επιπλέον μπρίο η παρουσία της Ρένας Βλαχοπούλου", ενώ η Εστία γράφει πως και οι τρεις ελληνικές ταινίες της εβδομάδας γίνονται δεκτές με αρκετές επιφυλάξεις, ενώ ειδικά για το Ζητείται επειγόντως γαμπρός επισημαίνει ότι "ακολουθεί την γνωστή συνταγή του Ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου με το πλήθος των υπερβολών και των απιθανοτήτων. Ευτυχώς, όμως, χάρις εις την έμπειρον σκηνοθεσίαν του κ. Σακελλαρίου και τα άρτια τεχνικά μέσα του 'γυρίσματος' η φαρσοειδής αυτή κωμωδία σαφώς υπερτερεί από άλλας του είδους της. Η κ. Ρένα Βλαχοπούλου, παρά της υπερβολάς της, είναι διασκεδαστική, τους λοιπούς δε ρόλους ερμηνεύουν ικανοποιητικώς οι κ.κ. Ανδρ. Μπάρκουλης, Π. Λιάρος, Μπ. Λιβανού, Άννα Κυριακού, Ανδρ. Φιλιππίδης κ.ά.".

Η Ρένα Βλαχοπούλου... μπεμπεκίζει στην αγκαλιά του Ανδρέα Μπάρκουλη
Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ

Την εκτενέστερη κριτική δημοσίευσε και πάλι ο Νέστορας Μάτσας στη Βραδυνή:

Ένας σκηνοθέτης, στον οποίον ο ελληνικός Κινηματογράφος οφείλει μερικές από τις πιο διασκεδαστικές, τις πιο καλοστημένες κωμωδίες του: Ο Αλέκος Σακελλάριος. Μια πρωταγωνίστρια, που ξεκίνησε από το τραγούδι για ν' αποκαλύψη στη χρυσή της ωριμότητα ένα σπάνιο και πρωτεϊκό ταλέντο καρατερίστας: Η Ρένα Βλαχοπούλου. Η αστείρευτη χιουμοριστική φλέβα του ακάματου Σακελλάριου και η χυμώδης παρουσία της Βλαχοπούλου έδωσαν από κοινού αυτή την κωμωδία, που προσφέρει σπάταλα το πλούσιο γέλιο. Αλλά, παράλληλα, και μια πικρή γεύση νοσταλγίας γι' αυτά τα αφιλότιμα τα νειάτα, που κυλούν ασυλλόγιστα γρήγορα και "μας κάνουν απλούς θεατές στο πανηγύρι της ζωής", όπως λέει σ' ένα του ωραίο στίχο ο Ζαν Πρεβέρ...

Η Ρένα Βλαχοπούλου βρίσκεται στην ταινία ακριβώς σ' αυτή την κρίσιμη και άκρως ευαίσθητη καμπή της ζωής... Και ξαφνικά, ενώ η νιότη έχει ήδη διαρρεύσει από τα χέρια και την καρδιά της, σπαταλημένη στο καθήκον και τις υποχρεώσεις, αποφασίζει να προλάβη το χαμένο τραίνο: Να χαρή, να διασκεδάση, να ερωτευθή... Ο Μπάρκουλης, με τους ασημένιους κροτάφους, της καλλιεργεί πρόθυμα αυτή την ψευδαίσθησι: Κατηγορεί τους μοντέρνους νέους, που δεν ξέρουν να ζήσουν, τα μοντέρνα τραγούδια, που, αντί για στίχους, έχουν... πράξεις αριθμητικής, και τους μοντέρνους χορούς... Και ακόμα, κρατώντας της τρυφερά το χέρι, τραγουδά μαζί της ένα νοσταλγικό (πολύ όμορφο) τραγούδι, ενώ γύρω τους παίζουν βιολιά...

Πού θα οδηγήση αυτό το παιγνίδι; Ο Σακελλάριος έστησε, με τη γνωστή του δεξιοτεχνία, τα επεισόδια της εύθυμης αλλά και πικρής αυτής ιστορίας. Με την άνεσι των μέσων της "Φίνος Φιλμς", με την ωραία έγχρωμη φωτογραφία του Ν. Δημόπουλου και με πολλούς γνωστούς ηθοποιούς στους συμπληρωματικούς ρόλους, η ταινία έχει διασφαλισμένη την επιτυχία της... Ακόμη και στις δύσκολες για τον Κινηματογράφο... τηλεοπτικές μέρες μας!

Η Βραδυνή, 2-11-1971

Σε εκείνες λοιπόν τις δύσκολες τηλεοπτικές μέρες του ελληνικού σινεμά, η ταινία γνώρισε όντως επιτυχία κόβοντας 327.366 εισιτήρια και κατακτώντας την 6η θέση στον πίνακα εισιτηρίων της σεζόν 1971-72 (η άλλη ταινία εκείνης της σεζόν που γύρισε η Ρένα Βλαχοπούλου, Η κόμησσα της Κέρκυρας, έκοψε 310.583 και ήρθε 9η ανάμεσα στις 90 ταινίες της περιόδου 1971-72). Οι κριτικές δεν επισήμαναν βέβαια την πρωτότυπη ιδέα του Αλέκου Σακελλάριου να διασκευάσει μια δική του κωμωδία, το Δελησταύρου και υιός που πρωτόπαιξε ο τεράστιος Βασίλης Λογοθετίδης (και σε ριμέικ με τον τίτλο Υιέ μου... Υιέ μου... ο μεγάλος Λάμπρος Κωνσταντάρας) και να προσφέρει τη θηλυκή εκδοχή της. Και βέβαια δεν τονίστηκαν όσο έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, οι δραματικές πινελιές του ταλέντου της μεγάλης κωμικού...