Σαν σήμερα το 1942: Chez Nous

Στις 10 Οκτωβρίου 1942 η Ρένα Βλαχοπούλου ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στην κοσμική ταβέρνα Chez Nous (Σε Νου) στην οδό Σκαραμαγκά, πάροδο της οδού Πατησίων. Μαζί της εμφανιζόταν το Τρίο Μουτσάτος (Φώτης Πολυμέρης, Γιώργος και Χαράλαμπος Μαλλίδης), στενοί συνεργάτες της εκείνη την περίοδο:

Αθηναϊκά Νέα, 10-10-1942

Μόλις το προηγούμενο βράδυ, στις 9 Οκτωβρίου, η Ρένα Βλαχοπούλου είχε πραγματοποιήσει την τελευταία της καλοκαιρινή εμφάνιση στο βαριετέ Αλκαζάρ, στην τιμητική του συγγραφέα Γιώργου Θίσβιου και του συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ, όπου πρωτοστατούσαν φυσικά η Άννα Καλουτά, ο Πέτρος Κυριακός, ο Κυριάκος Μαυρέας και, δυστυχώς με μικρότερα στοιχεία, αν και επικεφαλής του προγράμματος, ο Αττίκ (είχε μάλλον ξεκινήσει η εποχή της παρακμής του που οδήγησε στην αυτοκτονία του δύο χρόνια μετά). Επίσης στη βραδιά εκείνη εμφανίστηκε η άλλη... Ρένα της Κατοχής, η Κοτοπούλου, τραγουδίστρια που εγκατέλειψε νωρίς την καριέρα της για να αφοσιωθεί στον γάμο της. 

Η Ρένα Κοτοπούλου
σε εξώφυλλο παρτιτούρας του 1943

Αξίζει ακόμα να πω ότι εκείνη τη βραδιά πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον άλλες δύο τιμητικές στην Αθήνα: στο Μακέδο η τιμητική του Βασίλη Αυλωνίτη και της Ρένας Ντορ, και στην Όαση η τιμητική του βαθύφωνου Χάρη Οικονομίδη, στην οποία επίσης εμφανίστηκαν ο Πέτρος Κυριακός και ο Κυριάκος Μαυρέας. Δεν αποκλείεται η Ρένα Βλαχοπούλου να εμφανίστηκε κι εκείνη σε κάποια από τις άλλες δυο τιμητικές.

Αθηναϊκά Νέα, 9-10-1943

Αλλά ξεφύγαμε με τα... χρωστούμενα του χθεσινού "Σαν σήμερα". Το θέμα μας είναι το Chez Nous. Θα αναρωτηθεί κανείς/καμιά πώς ήταν δυνατό μέσα στην Κατοχή να λειτουργεί μια κοσμική ταβέρνα. Κι όμως ήταν. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ξεκίνησε να ομαλοποιείται η κατάσταση στην αγορά και τα τρόφιμα άρχισαν να εμφανίζονται και πάλι--αν και ο αριθμός των θανάτων από ασιτία εξακολουθούσε να είναι μεγάλος ως το τέλος του 1942. Οπότε το επόμενο ερώτημα είναι τι εθνικότητας ήταν οι θαμώνες των εστιατορίων: Έλληνες/-ίδες ή Ιταλοί και Γερμανοί κατακτητές; Μάλλον και τα δύο. Η Δανάη Στρατηγοπούλου, που εμφανίστηκε σε βαριετέ και κέντρα την περίοδο της Κατοχής, θυμόταν πως στο μεν εστιατόριο του Άλεξ λειτουργούσαν δυο αίθουσες (μία αποκλειστικά για Ιταλούς και μία κυρίως για Έλληνες στην οποία όμως κάθονταν και κάποιοι Ιταλοί) ενώ στο Chez Nous στην ίδια αίθουσα βρίσκονταν Έλληνες και Γερμανοί (ένα βράδυ του '42 μάλιστα, ο κατοχικός φρούραρχος αναρωτήθηκε γιατί τη χειροκροτούσαν τόσο έντονα οι θαμώνες μετά από μια κρητική μαντινάδα της και ένας "καλός Έλληνας" έσπευσε να τον ενημερώσει πως είχε τραγουδήσει "Κι όπου τους βασανίζουνε να μην τους εύρει χρόνος", οπότε ο φρούραρχος από την οργή του έσπασε το ποτήρι που κρατούσε, χύμησε στην πίστα και με το ματωμένο χέρι του άρπαξε το φουστάνι της, η Δανάη ξέφυγε στην κουζίνα και τη φυγάδεψαν οι μάγειρες...).

Πάλι ξέφυγα κι εγώ. Το θέμα μας είναι η Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία εμφανίστηκε στο Chez Nous για έναν μήνα περίπου. Στη συνέχεια προτίμησε το θέατρο--και όπως είπαμε, και θα ξαναπούμε, εκείνη τη σεζόν εμφανιζόταν σε δυο θέατρα ταυτόχρονα, στο Παπαϊωάννου και το Πάνθεον (εκεί την ακολούθησε και το Τρίο Μουτσάτσος). Στο Chez Nous τη διαδέχτηκαν η Κάκια Μένδρη (που θα τη διαδεχόταν και στο Παπαϊωάννου στα μέσα της σεζόν) και η Νίτσα Μόλλυ. Και για να πάρουμε μια ιδέα και από την κουζίνα της εποχής και τις τιμές της, βλέπουμε την ακόλουθη διαφήμιση του Chez Nous που αφορούσε την εβδομάδα των Χριστουγέννων του 1942: μενού "table d' hote" 12.000 δραχμές το άτομο, την ίδια εποχή που μια εφημερίδα κόστιζε 100 δραχμές και τα εισιτήρια για μια όπερα στο θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά (στα Ολύμπια) κυμαίνονταν από 500 (στο υπερώον) ως 2.000 δραχμές (στην πλατεία)...

Καθημερινή, 24-12-1942