Στις 30 Σεπτεμβρίου 1977 κάποιες αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφία του θιάσου του θεάτρου Ρεξ (Κοτοπούλη) που θα παρουσίαζε σε λίγες μέρες την "επιθεωρησιακή φαντασμαγορική κωμωδία" Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους--με επικεφαλής φυσικά τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Νίκο Ρίζο. Τα Νέα, ωστόσο, ασχολήθηκαν λίγο παραπάνω με το έργο, αφού, όπως αναφέρει το παρακάτω δημοσίευμα, οι συγγραφείς του το εμπνεύστηκαν από ρεπορτάζ της εφημερίδας...
Η έρευνα των "Νέων" για τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε και μεγαλώνουμε--ιδίως τα παιδιά--σε διαμερίσματα-κλουβιά και σε πόλεις χωρίς πράσινο, χωρίς κοινόχρηστους χώρους, ενέπνευσε από τη σατιρική πλευρά ένα θεατρικό έργο.
Το έργο αυτό είναι η επιθεωρησιακή μουσική κωμωδία "Η Ρένα, ο κοντός και το... σόι τους", που ανεβαίνει την άλλη εβδομάδα στο θέατρο "Ρεξ" με τη Ρένα Βλαχοπούλου, το Νίκο Ρίζο, τον Δημήτρη Νικολαΐδη, τον Αντ. Παπαδόπουλο, τη Μαίρη Χαλκιά, τον Γιάννη Μαλούχο και πολλούς άλλους γνωστούς ηθοποιούς. Στην κωμωδία αυτή η Βλαχοπούλου και ο Ρίζος είναι δυο δίδυμα αδέλφια, με τη διαφορά ότι ο Ρίζος--κοντός και μικροκαμωμένος--έχει έρθει στον κόσμο μισή ώρα πριν από την αδελφή του κι έτσι γίνεται ο αρχηγός της οικογενείας. Ο τίτλος αυτός του "αρχηγού" τον φορτώνει όλα τα δικαιώματα αλλά και τις βαρειές υποχρεώσεις που έχει σε κάθε ελληνική οικογένεια ο πρωτότοκος, ενώ η δευτερότοκη Ρένα καταπιέζεται από το "σύστημα" και τις οικογενειακές προκαταλήψεις μέχρις ότου κάνει μια μέρα την επανάστασή της...
Η Ρένα, ο Νίκος, τα άλλα αδέλφια αλλά και κάτι πρωτοξάδελφα μεγαλώνουν σ' ένα παλιό ευάερο και ευήλιο αθηναϊκό σπίτι με την αυλή και τον κήπο του. Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή που οι κληρονόμοι αυτής της "εξ αδιαιρέτου" περιουσίας θέλουν να δώσουν το σπίτι αντιπαροχή για πολυκατοικία. Ο Ρίζος αντιδρά γιατί δεν θέλει να μεγαλώσει το παιδί του μέσα σ' ένα "κλουβί" και παρασύρει μερικούς από τους κληρονόμους με το μέρος του. Έτσι, τα αδέλφια, το σόι--γενικότερα--χωρίζεται σε δυο στρατόπεδα και ξεσπά ένας άγριος οικογενειακός καυγάς, μέσα από τον οποίο γίνεται μια χιουμοριστική ανατομία της σημερινής αθηναϊκής οικογένειας.
Την κωμωδία "Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους" έχουν γράψει οι Π. Παπαδούκας, Κ. Καραγιάννης, Ν. Καμπάνης και Β. Μακρίδης. Η σκηνοθεσία του Δημ. Νικολαΐδη, οι σκηνογραφίες του Γ. Ανεμογιάννη και οι χορογραφίες του Γιάννη Φλερύ. Στο θίασο μετέχουν επίσης η Έλσα Ρίζου, ο Γιάννης Ευαγγελίδης, ο Β. Κολοβός, η Δήμητρα Νομικού, η Μάρω Βασιλείου, ο Τ. Πολάτος, ο Γ. Βασιλείου, ο Μ. Δεσύλλας, ο Α. Τσάκωνας, η Εύα Ηλιοπούλου, η Χρ. Δελαβίνια, ο Α. Ξηρόπουλος, η Ελένη Γεωργιάδη και η Μάρ[α] Θρασυβουλίδου.
Τα Νέα, 30-9-1977
 |
| Η φωτογραφία του άρθρου σε καλή ανάλυση από το αρχείο του Μιχάλη Δεσύλλα |
Η επιθεωρησιακή αυτή κωμωδία (ενδιαφέρων όρος, θα μπορούσε να έχει και αρνητική έννοια αν δεν τον χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι οι συγγραφείς του) είχε ως βασικό κορμό τον χαρακτήρα του Νίκου Ρίζου. Ο ίδιος ήταν εξάλλου θριαμβευτής την προηγούμενη χρονιά στο Ρεξ ως επικεφαλής του θιάσου που παρουσίαζε τα Παιδιά της πιάτσας, κωμωδία βασισμένη στο δημοφιλές έργο του Νίκου Τσιφόρου. Στον ρόλο του Νίκου Δελημάνη, του σοβαρού αρχηγού της οικογένειας, ξεχώριζε, σύμφωνα με την κριτική του Στάθη Δρομάζου στην Καθημερινή (27-1-1978), χάρη στην υποκριτική και τον αυτοσχεδιασμό του, ως "κωμικός κλάσεως".
 |
| Η διαφήμιση της παράστασης (Βραδυνή, 8-10-1977) |
Το έργο, για το οποίο ο Δρομάζος είχε μάλλον θετική άποψη, παρόλο που εντόπισε αρκετές κοινοτοπίες, ξεκινούσε με ένα εύρημα: παρουσίαζε τα τρία παιδιά της οικογένειας Δελημάνη (Βλαχοπούλου, Ρίζος, Μαλούχος) και τους φίλους/τις φίλες τους (Μαίρη Χαλκιά, Δημήτρης Νικολαΐδης, Αντώνης Παπαδόπουλος) ως παιδιά που λένε τα κάλαντα.
 |
| Βλαχοπούλου-Ρίζος στην έναρξη του έργου ως παιδάκια που λένε τα κάλαντα Φωτογραφία: Τα Νέα, 11-10-1977 |
Και στην επόμενη σκηνή τα παιδιά ήταν πια ενήλικες και οι χαρακτήρες τους είχαν τις ποιότητες για τις οποίες μας είχαν προϊδεάσει από παιδιά στη χριστουγεννιάτικη σκηνή. Ο Ρίζος παρέμενε σοβαρός, ο Μαλούχος τεμπέλης αιώνιος φοιτητής, η Χαλκιά χαζούλα (όπως στη θρυλική τηλεοπτική Γειτονιά που την καθιέρωσε) και μονίμως ερωτευμένη με τον Ρίζο, ο Νικολαΐδης (σκηνοθέτης της παράστασης) είχε εξελιχθεί από πονηρό παιδάκι σε ύποπτο επιχειρηματία και ο Αντ. Παπαδόπουλος από μικρός μπούφος σε μια κωμική εκδοχή ελληνοαμερικανού.
 |
| Φωτογραφία από το πρόγραμμα της κωμωδίας Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους |
Όσο για τη Ρένα, ήταν μια φτασμένη αρτίστα στην Αμερική (γι' αυτό και το πρώτο τραγούδι που ερμήνευε στην παράσταση ήταν το "Hello Dolly") που επέστρεφε στην Ελλάδα μαζί με τον αμπιγιέρ της, τον Ζικ-Ζακ, που υποδυόταν ο αξέχαστος Μιχάλης Δεσύλλας. Τη μουσική της παράστασης υπέγραφε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, αλλά η μόνη δική του σύνθεση που τραγουδούσε η Ρένα ήταν το ομαδικό τραγούδι του φινάλε. Μόνη της, εκτός από το Hello Dolly, ερμήνευε την "Οδό Αριστοτέλους" των Γιάννη Σπανού-Λευτέρη Παπαδόπουλου, τη "Συννεφιασμένη Κυριακή" του Τσιτσάνη, το "Ας έπαιρνες βεργούλες" του Τάκη Μουσαφίρη και μια ελληνόφωνη εκδοχή του "Sorrow" που μεταφράστηκε ως "Λείπει ο άνθρωπός μου" (και το ερμήνευε καταπληκτικά...). Η γνώμη του Δρομάζου για τη Ρένα; "[Ά]ψογη, αλλά δεν είναι στα νερά της. Δεν της πάει η κωμωδία. Την αποζητά το νούμερο για να 'σκίσει'"...
 |
| Ρένα Βλαχοπούλου-Μιχάλης Δεσύλλας φωτογραφία από το αρχείο του Μ. Δεσύλλα |
Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους παρουσίαζαν τα πάθη τους στο κοινό, από τις 8 Οκτωβρίου 1977, για περισσότερο από έξι μήνες, ως το τέλος της σεζόν. Δυστυχώς (για τους θεατές) τα τραγούδια ήταν πλέι-μπακ. Ευτυχώς για μας όμως, γιατί έτσι οι ηχογραφήσεις της Ρένας έφτασαν μέχρι τις μέρες μας...
Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του ηθοποιού και τραγουδιστή Μιχάλη Δεσύλλα, που ήταν ένας από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους που έχω γνωρίσει... Όπως τραγουδούσε η συμπατριώτισσα και καλή του φίλη στην παράσταση, λείπει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου