Σαν σήμερα το 1951: Μια παράσταση της Λουίζας Ποζέλλι

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1951 η Ρένα Βλαχοπούλου συμμετείχε σε δυο έκτακτες παραστάσεις της Λουίζας Ποζέλλι στο κινηματοθέατρο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου. Στην ίδια παράσταση συμμετείχαν το χορευτικό ζευγάρι Μανώλης Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα και ο κονφερανσιέ Γιώργος Οικονομίδης.

Από το Βήμα, 23-9-1951

Η Λουίζα Ποζέλλι επανεμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1951 στην Αθήνα έπειτα από απουσία έντεκα χρόνων. Είχε ξεκινήσει την καριέρα της ως παιδί-θαύμα στη Θεσσαλονίκη, κοντά στον πατέρα της, όπου την ανακάλυψε ο Αττίκ, ο οποίος στη συνέχεια την έφερε στην Αθήνα και την ενέταξε στο πρόγραμμα της Μάντρας του. Της είχε ιδιαίτερη αδυναμία (που άγγιζε ίσως τα όρια του πλατωνικού έρωτα), τη θεωρούσε παιδί της ψυχής του και της αφιέρωσε αρκετά τραγούδια, τα οποία εκτελούσαν μαζί στη σκηνή της Μάντρας (από τα τραγούδια που ερμήνευαν μαζί--εκείνη καθισμένη πάνω στο πιάνο--ίσως το πιο γνωστό ήταν το "Δυο χειλάκια λένε σ' αγαπώ"). Κάποια στιγμή, όταν έγιναν δελεαστικές προτάσεις στον πατέρα της που ήταν υπεύθυνος για την καριέρα της, εγκατέλειψε τη Μάντρα και αυτό πλήγωσε τον Αττίκ πολύ βαθιά. Τότε έγραψε για εκείνη την "Παπαρούνα" σημειώνοντας στην αρχή της παρτιτούρας "Το τραγούδι μου αυτό αφιερώνω στης ψυχής μου το παιδί που το αποκληρώνω". 

Η Λουίζα Ποζέλλι διέγραψε τη δική της πορεία στο ελαφρό μουσικό θέατρο της Αθήνας ώσπου κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Λόγω της ιταλικής της καταγωγής η οικογένεια Ποζέλλι υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταβεί στην Ιταλία. Η Λουίζα συνέχισε εκεί την καριέρα της: εμφανίστηκε στο μουσικό θέατρο καθώς και σε κάποιες ταινίες. Κάθε τόσο εμφανίζονταν στον αθηναϊκό Τύπο ειδήσεις για την επιτυχία της. Ώσπου ήρθε η στιγμή να επανεμφανιστεί και η ίδια στην αθηναϊκή σκηνή. Έφτασε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου 1951 και στο αεροδρόμιο την υποδέχτηκαν η Άννα και η Μαρία Καλουτά, πρωταγωνίστριες της επιθεώρησης του θεάτρου Σαμαρτζή Φεστιβάλ στην Αθήνα, στην οποία θα πραγματοποιούσε έκτακτες εμφανίσεις και η Ποζέλλι (και στην οποία εμφανιζόταν ήδη από τα τέλη Αυγούστου και η Ρένα Βλαχοπούλου, άρτι αφιχθείσα από την Αμερική).

Από το Έθνος, 11-9-1951

Στις 10 Σεπτεμβρίου το κοινό του θεάτρου Σαμαρτζή υποδέχτηκε με ιδιαίτερη θέρμη και συγκίνηση τη Λουίζα Ποζέλλι. Η δημοφιλής τραγουδίστρια παρουσίασε μια σκηνή αναπόλησης του Αττίκ (που ο Αχιλλέας Μαμάκης έκρινε πως ήταν υπερβολικά μελοδραματική) και τραγούδησε την "Παπαρούνα" και το "Φαληράκι". Τραγούδησε επίσης το τραγούδι "Καλησπέρα Αθήνα" που έγραψε ειδικά για εκείνην ο Μενέλαος Θεοφανίδης σε στίχους της τριάδας Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας.

Από το Έθνος, 15-9-1951

Για την ιστορία, την ίδια μέρα στο Φεστιβάλ στην Αθήνα προστέθηκε ένα χορευτικό με ημίγυμνες χορεύτριες: τη μόδα του γυμνού είχε εγκαινιάσει λίγο καιρό πριν το θέατρο Ακροπόλ και το κοινό της Αθήνας διχάστηκε για αυτή την πρωτοπορία... Πάντως, μετά τη θερμή υποδοχή του αθηναϊκού κοινού, η Ποζέλλι εμφανίστηκε και σε ένα νούμερο της ίδιας επιθεώρησης, ενώ πραγματοποίησε κάποιες εμφανίσεις και στο κοσμικό κέντρο Μαϊάμι.

Από το Έθνος, 8-9-1951

Η Λουίζα Ποζέλλι συνέχισε τις εμφανίσεις της στο θέατρο Σαμαρτζή μέχρι και τις 23 Σεπτεμβρίου. Την ίδια μέρα, εκτός από τις εμφανίσεις της στις δύο παραστάσεις του Σαμαρτζή, έδωσε και τις δύο παραστάσεις στο θέατρο Παλλάς. Στη διαφήμιση τονίζεται ότι η Ποζέλλι θα εμφανιστεί παράλληλα και στα δυο θέατρα--και το ίδιο θα ίσχυε προφανώς και για τους γκεστ-σταρ της βραδιάς, τη Ρένα Βλαχοπούλου και το χορευτικό ζευγάρι Μανώλης Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα. Προσπαθώ να τους φανταστώ να ξεκινούν την απογευματινή παράσταση στο Παλλάς, να τρέχουν μετά για την απογευματινή στο Σαμαρτζή, στην οδό Καρόλου, εκεί που βρίσκεται σήμερα το κτίριο του ΟΣΕ, να επιστρέφουν στη Βουκουρεστίου για τη βραδινή παράσταση του Παλλάς και μετά πάλι στην Καρόλου για τη βραδινή του Σαμαρτζή... Τα πάντα για την αγάπη του κοινού--και για το μεροκάματο!...

Από το Βήμα, 23-9-1951

Σε λίγες μέρες η Ποζέλλι, αφού επισκέφθηκε φίλους και συγγενείς στη γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στην Ιταλία για να συνεχίσει την καριέρα της. Διατήρησε επαφές με τις/τους συναδέλφους της στην Ελλάδα--μέχρι το τέλος της ζωής της τηλεφωνιόταν με την Άννα Καλουτά. Πέθανε το 2007 αφήνοντας το όνομά της τυλιγμένο στα σύννεφα της λήθης αλλά και του μύθου που είχε δημιουργήσει η επαγγελματική και προσωπική της σχέση με τον κορυφαίο Αττίκ...