Σαν σήμερα το 1944: Γκραν σουξέ!

Στις 27 Αυγούστου 1944 ο μουσικός θίασος Πέτρου Κυριακού-Φωφώς Λουκά-Γιάννη Σπαρίδη, που παρουσίαζε από την Πέμπτη 24 Αυγούστου 1944 στο θέατρο Ερμής (το σημερινό θέατρο Βέμπο) τη μουσική ηθογραφία των Δημήτρη Βασιλειάδη-Ιωσήφ Ριτσιάρδη Η καρδιά του ναύτη, αναγκάστηκε λόγω της ξαφνικής κακοκαιρίας να δώσει παραστάσεις στον κινηματογράφο Ορφεύς της οδού Σταδίου (έβρεχε επί τρεις συνεχόμενες μέρες και ο θίασος είχε αναγκαστεί να ακυρώσει τις παραστάσεις της Παρασκευής και του Σαββάτου, αλλά έπρεπε να βρεθεί λύση, ώστε να μη χαθούν οι δυο παραστάσεις της Κυριακής, παραδοσιακά "θεατρικής" μέρας της παλιάς Αθήνας--αντίστοιχα κινήθηκαν άλλοι τέσσερις αθηναϊκοί θίασοι που μετέφεραν εσπευσμένα τις παραστάσεις τους σε χειμερινές αίθουσες).

Καθημερινή, 27-8-1944

Πράγματι, η χωρητικότητας περίπου 1800 θέσεων αίθουσα του Ορφέα γέμισε και στις δυο παραστάσεις: όπως έγραψε την επόμενη μέρα η Βραδυνή ο θίασος γνώρισε "αληθινήν αποθέωσιν από τις περίπου 3.500 θεατάς". Ιδιαίτερη επιτυχία όμως φαίνεται πως γνώρισε η τραγουδίστρια του θιάσου, σύμφωνα με τη Βραδυνή:

Η κ. Ρένα Βλαχοπούλου, στο τραγούδι της τής β' πράξεως, εκρατήθη στη σκηνή επί... είκοσι λεπτά και υπεχρεώθη να πη από δύο φορές τρία τραγούδια.

Βραδυνή, 28-8-1944 

Διόλου αμελητέα η επιτυχία αυτή της Ρένας Βλαχοπούλου, ειδικά σε ένα έργο που δεν ήταν επιθεώρηση και είχε διαφορετική ροή και ατμόσφαιρα. Χώρια που στην Κατοχή τα ωράρια ήταν κάπως πιεσμένα λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας...

Περιοδικό που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1944

Η καρδιά του ναύτη ήταν το 5ο έργο που παρουσίαζε ο θίασος του Ερμή εκείνο το καλοκαίρι: είχαν προηγηθεί τέσσερις επιθεωρήσεις και θα ακολουθούσε και άλλη μία, μετά το τέλος των παραστάσεων της Καρδιάς του ναύτη. Ήταν παράξενο το τελευταίο θεατρικό καλοκαίρι της Κατοχής. Οι επιτυχημένες παραστάσεις παίζονταν κατά μέσο όρο για τρεις εβδομάδες, με πληθωρικές τιμές εισιτηρίων--κόστιζαν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια--που αυξάνονταν από μέρα σε μέρα... Η μουσική ηθογραφία των Βασιλειάδη-Ριτσιάρδη αποδείχτηκε πιο πετυχημένη από τις επιθεωρήσεις του θιάσου, καθώς παίχτηκε για τεσσεράμιση εβδομάδες (αξιοσημείωτη διάρκεια σε μια περίοδο που το κοινό της Αθήνας διψούσε για επιθεώρηση).

Από το πρόγραμμα του Ακροπόλ, 1945

Το έργο ισορροπούσε ανάμεσα στη συγκίνηση και το γέλιο. Στις δραματικές σκηνές πρωτοστατούσαν ο Πέτρος Κυριακός και η Μπέμπα Δόξα, η οποία παινέθηκε ιδιαίτερα από την κριτική, καθώς εμφανιζόταν "εντελώς διαφορετική από τις ελαφρές εμφανίσεις της στην επιθεώρησι. Τόσο καλή που δικαιωματικά ανεβαίνει πιο ψηλά από την θέσι που ήδη από καιρό κατέκτησε" (Βραδυνή, 26-8-1944). Σε κάποια σκηνή που έπεφτε θύμα της συμπεριφοράς δυο κακών χαρακτήρων του λιμανιού που τους υποδύονταν πειστικά ο Σαντοριναίος και η Φίτσα Ντάβου (καρδιακή φίλη της Ρένας Βλαχοπούλου) το κοινό εκδήλωνε έντονα τη συμπάθειά του για εκείνη και τον θυμό του για τους θύτες... Στις κωμικές σκηνές, από την άλλη πλευρά, πρωτοστατούσαν ο Γιάννης Σπαρίδης, η Φωφώ Λουκά, ο Μίμης Καντιώτης και ο Γιάννης Διανέλλος. Όσο για τα τραγούδια του Ιωσήφ Ριτσιάρδη που τραγουδούσε η Ρένα Βλαχοπούλου και τα υπόλοιπα μέλη του θιάσου, "μοσχοβολούσαν θάλασσα"...

Η Μπέμπα Δόξα και η Ρένα Βλαχοπούλου σε μεταγενέστερη
συνεργασία τους στο Περοκέ (1953).
Φωτογραφία από το βιβλίο Βίβα Ρένα του Μ. Δελαπόρτα
(εκδ. Άγκυρα, 2002)

Και όλα αυτά συνέβαιναν το τελευταίο κατοχικό καλοκαίρι, δυο μέρες πριν πεθάνει ο Αττίκ, ενάμιση μήνα πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Αθήνα...