Πριν από λίγες ώρες αποχαιρετήσαμε τον Κυριάκο. Στα 39 χρόνια της ζωής του εκείνος δεν πρόλαβε δυστυχώς να μας δείξει όλες τις πτυχές του ταλέντου του. Εμείς όμως προλάβαμε να χαρούμε τη φιλία του, τη δοτικότητά του, το χιούμορ του, το γέλιο του, την αισθητική του, τις γνώσεις του, τη μαγειρική του, τη φιλοξενία του, την αγάπη του. Όχι, δεν μπορέσαμε να τα χορτάσουμε όλα αυτά τα δώρα του, αλλά η γενναιοδωρία του θα είναι πάντα παράδειγμα για μας--ίσως το πιο σπουδαίο δώρο του.
Αλήθεια, πόσο παράταιρη με την πληθωρική του προσωπικότητα μάς φάνηκε η σημερινή σιωπή στην έξοδό του. Για τους δικούς του και κυρίως για τη Βάσω του--και Βάσω μας--τίποτα δεν θα είναι εύκολο χωρίς εκείνον. Δύναμη και παρηγοριά τους ας είναι η ανάμνησή του.
Καλό ταξίδι, Κυριάκο...
Έργο του Κυριάκου Τραχανέλη (2011)
Έπρεπε να περάσει αρκετός καιρός για να βρώ τη δύναμη να σε ευχαριστήσω γι'αυτό το τόσο όμορφο κείμενο. Ο Κυριάκος μου -και μας- χαρακτηριζόταν πράγματι απο όλα όσα ανέφερες και απο ακόμα περισσότερα. Κυρίως όμως ήταν ένας ξεχωριστός και χαρισματικός άνθρωπος. Είμαι σίγουρη οτι εξακολουθεί και απο ψηλά να ομορφαίνει τον κόσμο με τα χρώματά του και πιστεύω πως οι άνθρωποι που αγαπάμε πολύ δε φεύγουν ουσιαστικά ποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ανάμεσα σε φίλους δε χωρούν πολλά λόγια, σε ευχαριστώ πραγματικά για την πολύτιμη στήριξη και για την αγάπη σου