Είναι φορές που τις επετείους δεν τις θυμάσαι. Σε θυμούνται εκείνες. Μέσα από φίλους που σου μιλούν για κάτι άλλο και ξαφνικά σε εμπνέουν να πας να βρεις ένα αντικείμενο που έχει πάνω του την αύρα ενός προσώπου που αγάπησες πολύ. Και τότε μπλέκει η καθημερινότητά του με την καθημερινότητά σου.
Και τότε συνειδητοποιείς πως ναι, ήταν σαν κι απόψε...
Το soundtrack της επετείου από τη γιαγιά Δανάη: κι ας μην ήταν άνοιξη, κι ας μην ειπώθηκε η λέξη εκείνη, κι ας μην κυλάει η ζωή μου άδεια:
Ευχαριστώ τον Σείριο και τον Νίκο Ζαχόπουλο που ερήμην τους βοήθησαν την αποψινή επέτειο να... με θυμηθεί!
Ελπίζω να έχεις συνειδητοποιήσει πόσο τυχερός είσαι που έχεις συναντήσει το πρόσωπο που θαυμάζεις τόσο πολύ. Να είσαι πάντα καλά και να αφήνεις τις επετείους να κάνουν μόνες τους "εμφανίσεις" στη ζωή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την κουβέντα μας εκείνο το βράδυ, δεν ξέρεις πόσο με βοήθησες να σκεφτώ κάποια πράγματα.
Θέλω να σου αφιερώσω δύο κομμάτια:
Το πρώτο με το αηδονάκι μας, τη Δανάη
http://www.youtube.com/watch?v=jEcpJhsfYt4
Το δεύτερο με την Έλλη Λαμπέτη
http://www.youtube.com/watch?v=93wMeulFo3o&feature=related
Αξεπέραστοι στίχοι, μουσικές...κλείνω τα μάτια και τα ακούω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ
Σείριε, εγώ σ' ευχαριστώ. Και για την αφιέρωση!
ΑπάντησηΔιαγραφή