Η πρώτη βροχούλα...

Η πρώτη βροχούλα έπεσε σήμερα το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη. Σημάδι ότι το φθινόπωρο έρχεται επιτέλους;

"Η πρώτη βροχούλα" είναι ο τίτλος ενός κεφάτου τραγουδιού του Αλέκου Σπάθη (σε στίχους πιθανώς του Γιώργου Οικονομίδη) που ηχογράφησε η Ρένα Βλαχοπούλου στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ένα κεφάτο τραγούδι: "Η πρώτη βροχούλα όταν πέσει, μ' αρέσει, μ' αρέσει, μ' αρέσει" τραγουδά η Ρένα και νομίζω πείθει τον ακροατή/την ακροάτρια να αγαπήσει την πρώτη βροχούλα, ακόμα κι αν σημαίνει το τέλος του καλοκαιριού.

Ας μην ξεχνούμε όμως και το άλλο τραγούδι της Ρένας που μιλάει για την πρώτη βροχή που ακόμα όμως δεν έχει έρθει: "Το πρωτοβρόχι μου το λυπημένο, το περιμένω, το νοσταλγώ, το τραγουδάκι του το λυπημένο είναι θλιμμένο όπως κι εγώ..."

Και τα βροχερά τραγούδια της Ρένας Βλαχοπούλου δεν σταματούν εδώ: ας μην ξεχνάμε ότι ένα άλλο τραγούδι για τη βροχή της χάρισε τον τίτλο της "Βασίλισσας της Τζαζ" στην Κατοχή: το "Βρέχει, πόσο μ' αρέσει όταν βρέχει", μετάφραση από τους Αλέκο Σακελλάριο και Χρήστο Γιαννακόπουλο της ιταλικής επιτυχίας "Piove". Η Ρένα τραγούδησε επίσης στο θέατρο και το "Τώρα βρέξε όσο θες" (και λίγο έλειψε, από ό,τι λένε τα ανέκδοτα των παρασκηνίων, να... καταστρέψει τη σεζόν στο θέατρο "Περοκέ" το 1953...) που όμως τραγούδησε σε δίσκους η Μάριον Σίβα.

Απόψε όμως, μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας ανάμικτης με την αισιοδοξία που επιμένω να νιώθω κάθε φθινόπωρο, θέλω να αφιερώσω στις παρέες που "εγκατέλειψα" στην Αριστοτέλους και στην οδό Μελενίκου ένα τραγούδι για... μετά τη βροχή, που τραγούδησε η Ρένα Βλαχοπούλου στον τελευταίο της δίσκο που κυκλοφόρησε το 1997: "Somewhere over the rainbow..."

Καλή σχολική/ακαδημαϊκή χρονιά σε όλες και όλους. Και καλή αντάμωση!