Άνοιξε γιατρέ την πόρτα...

Με αφορμή... προσωπικά βιώματα αυτών των ημερών (ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε ιστολόγιο!), σκέφτηκα να σας παρουσιάσω ένα μάλλον άγνωστο τραγούδι της Ρένας Βλαχοπούλου από τα χρόνια του '50. Πρόκειται για ένα "λαϊκό τραγουδάκι" σε ρυθμό 9/8 που τραγουδούσε η Ρένα στο θέατρο "Ακροπόλ" από τον Γενάρη ως τον Μάιο του 1957, στην επιθεώρηση Αλήθειες και ψευτιές.

Όπως κάθε σεζόν, έτσι και τη σεζόν 1956-57 ο δαιμόνιος επιχειρηματίας Βασίλης Μπουρνέλλης είχε "επιστρατεύσει" μεγάλα ονόματα για τον θίασο του "Ακροπόλ". Με τη σειρά που διαβάζουμε τα ονόματα στο πρόγραμμα: Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστης Μακρής, Μπελίντα, Βασίλης Αυλωνίτης, Σπεράντζα Βρανά, Γεωργία Βασιλειάδου, Γιάννης Γκιωνάκης, Νίκος Ρίζος, Στέλλα Στρατηγού, Έλσα Ρίζου, Ζωή Φυτούση, Γιάννης Φέρμης, Πόπη Πόλυ, Ι. Σύλβας. Συμμετείχε επίσης το χορευτικό ζευγάρι Μανώλης Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα και ένα 20μελές μπαλέτο με επικεφαλής τους/τις Φώτη Μεταξόπουλο, Μιράντα Ναϊς, Βαγγέλη Σειληνό και Ελένη Προκοπίου...

Ο θίασος ανέβασε τον Οκτώβρη του 1956 την επιθεώρηση Σιγά και με το μαλακό των Θίσβιου-Γιαλαμά-Πρετεντέρη (στην οποία η Ρένα τραγουδούσε μεταξύ άλλων και το γοητευτικό "ρεαλιστικό" τραγούδι "Το αλκοόλ κι η νικοτίνη", διαβάστε εδώ περισσότερα) ενώ στις 15 Ιανουαρίου 1957 παρουσίασε την επιθεώρηση της τριάδας Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας Αλήθειες και ψευτιές. Και στα δυο έργα τη μουσική έγραψαν ο Γιάννης Βέλλας και ο Ζακ Ιακωβίδης. Όλα τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν είτε σε δίσκους είτε σε "μουσικά τεμάχια" από τα έργα αυτά υπογράφονται και από τους δυο συνθέτες και αυτό είναι κάτι σχετικά σπάνιο στο ελληνικό τραγούδι (ήταν συνηθισμένο να υπογράφουν τους στίχους παραπάνω από ένα άτομο, όχι όμως και τη μουσική!).

Οι πέντε αυτοί σπουδαίοι κύριοι του ελαφρού τραγουδιού έγραψαν δυο τραγούδια για να τραγουδάει η Ρένα στην τραγουδιστική της εμφάνιση (είχε φυσικά και μια εμφάνιση ως ηθοποιός με το σόλο "Το είπε ο Διονυσάκης"--όπου ως επτανήσια αναφερόταν στον κόντε Διονύσιο Σολωμό που είχε προφητέψει τα πάντα στα "λίμπρα" του...). Το πρώτο τραγούδι της είχε τον τίτλο "Πάρε μια γυναικούλα αγκαλιά": ήταν ένα μπαγιό που η Ρένα τραγουδούσε πλαισιωμένη από τέσσερις χορεύτριες. Το χαριτωμένο αυτό κομμάτι που δυστυχώς δεν δισκογραφήθηκε εξυμνούσε τις χαρές του γάμου με καθόλου φεμινιστικούς στίχους! Αμέσως μετά η Ρένα, πλαισιωμένη από το αντρικό μπαλέτο, τραγουδούσε:

Άνοιξε γιατρέ την πόρτα, κάνε με καλά,
μ' έμπλεξαν δυο μαύρα μάτια κι έβαλα μπελά.
Δώσ' μου φάρμακα να γειάνω και παρηγοριά
κάθε μια ματιά τους είναι και μια μαχαιριά.



Άνοιξε γιατρέ την πόρτα πριν να τρελαθώ
είναι κρίμα για δυο μάτια έτσι να χαθώ.
Της αγάπης πώς περνάνε πες μου οι καημοί
μ' έχουν λιώσει τα ξενύχτια και οι στεναγμοί.



Άνοιξε γιατρέ την πόρτα κι είναι σοβαρό,
μια φωτιά με καίει στα στήθια κι άλλο δεν μπορώ.
Στο μυαλό μου τα δυο μάτια έχουν καρφωθεί
κι απ' τον έρωτα η καρδιά μου έχει πληγωθεί.



Άνοιξε γιατρέ την πόρτα, σβήνω και πονώ
λες κι απάνω στην καρδιά μου κάθησε βουνό.
Κι όσο παν' τα βάσανά μου όλο πιο πολλά
άνοιξε γιατρέ την πόρτα, κάνε με καλά...

Το τραγούδι αυτό ευτυχώς δισκογραφήθηκε στις 78 στροφές και μάλιστα με τη φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου (ενώ αρχικά είχε γραφτεί στον Τύπο ότι θα το ηχογραφούσε μια νέα λαϊκή τραγουδίστρια). Πρόκειται για ένα από τα λίγα λαϊκού χρώματος τραγούδια που ηχογράφησε η Ρένα στα χρόνια του '50 (διαβάστε εδώ περισσότερα για τις λαϊκές στιγμές της τραγουδιστικής καριέρας της Ρένας Βλαχοπούλου) και ακολουθώντας την παράδοση των αρχοντορεμπέτικων εκτελείται από ορχήστρα χωρίς μπουζούκι. Στον δίσκο της Odeon ακούγονται μόνο οι τρεις από τις τέσσερις στροφές που υπάρχουν τυπωμένες στο πρόγραμμα της παράστασης και στην παρτιτούρα του τραγουδιού (η διάρκεια των δίσκων 78 στροφών ήταν περιορισμένη, και αυτός είναι δυστυχώς ένας λόγος που πολλά ελαφρά τραγούδια είτε δεν δισκογραφήθηκαν ποτέ είτε δισκογραφήθηκαν με... περικοπές) ενώ για την ιστορία να αναφέρουμε ότι στην άλλη του πλευρά ακούγεται ένα ακόμα τραγούδι από την ίδια επιθεώρηση, το "Πόσο στενή είναι η φυλακή" με την Καίτη Μπελίντα (το τραγούδι που συνυπάρχει με το "Άνοιξε γιατρέ" και στη δίφυλλη παρτιτούρα που εξέδωσε ο Νάκας). Λίγα χρόνια αργότερα, με τν ερχομό των δίσκων 45 στροφών, η Parlophone επανεκδίδει το "Άνοιξε γιατρέ την πόρτα" σε ένα δισκάκι Extended Play. Το τραγούδι αυτό δεν επανεκδόθηκε ποτέ μέχρι σήμερα στις 33 στροφές ή σε CD. Εγώ είχα την τύχη να το ακούσω χάρη στον καλό φίλο Ι. που το είχε στη συλλογή του. Δεν ανήκει στα σπουδαία τραγούδια της Ρένας Βλαχοπούλου, αλλά εκείνη καταφέρνει για άλλη μια φορά να σου επιβληθεί με την ερμηνεία της και να σε βοηθήσει να σου φαίνονται όλα... περαστικά!

Σε όσες κι όσους λοιπόν θα χτυπήσουν τις πόρτες γιατρών αυτές τις μέρες εύχομαι περαστικά και σύντομα!