tag:blogger.com,1999:blog-7029142888349442122024-02-19T10:49:05.770+02:00Ρένα ΒλαχοπούλουRena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.comBlogger613125tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-37020340361624468792024-01-18T23:30:00.010+02:002024-01-18T23:43:09.941+02:00Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τη Δανάη ΣτρατηγοπούλουΣυμπληρώθηκαν σήμερα δεκαπέντε χρόνια από τον θάνατο της Κορυφαίας τραγουδίστριας, ποιήτριας, μεταφράστριας Δανάης Στρατηγοπούλου (1913-2009). Τεράστια η προσφορά της στην Τέχνη και τον Λόγο. Τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη.<div><br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/z_MK-M-4Uwg?si=HAenFhdMfD9t2chQ" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-9903122124272018912023-10-04T23:39:00.003+03:002023-10-04T23:55:58.230+03:00Σαν σήμερα το 1955: Στη Λάρισα<p style="text-align: justify;">Στις 4 Οκτωβρίου 1955 διαβάζουμε στη στήλη "Εφήμερα" της λαρισαϊκής εφημερίδας <i>Ελευθερία</i>:</p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: justify;"><i></i></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><i style="text-align: justify;"></i><blockquote><i style="text-align: justify;">Οι καλλιτέχναι που μετείχαν στο συγκρότημα Οικονομίδη έμειναν έκπληκτοι από την υποδοχή που τους έγινε. Ήξευραν βέβαια ότι η Λάρισα έχει θεατρόφιλο κοινό αλλά δεν περίμεναν να... αντιμετωπίσουν τέτοια επίθεσι.</i><br /><p style="text-align: justify;"><i>Αυτό που έγινε τις πέντε ημέρες που έμεινε το συγκρότημα του Οικονομίδη στην πόλι μας ήταν απερίγραπτο. Και θάχουν να το λένε οι καλλιτέχνες που έφυγαν χθες.</i></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><i></i></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: justify;"><i></i></p></blockquote><p style="text-align: center;">Ελευθερία <i>(Λάρισας), 4-10-1955</i></p><p style="text-align: justify;">Ποιοι ήταν αυτοί οι καλλιτέχνες; Ήταν το "επιστρέφον από την θριαμβευτικήν εμφάνισιν εις την Διεθνή Έκθεσιν Θεσσαλονίκης Μουσικόν συγκρότημα του Γιώργου Οικονομίδη εις το οποίον συμμετέχουν εκτάκτως οι μεγαλύτερες βεντέτες του ελληνικού μουσικού θεάτρου Άννα και Μαρία Καλουτά" και μαζί τους "η δυναμικώτερη και πιο αγαπημένη τραγουδίστρια του Ελληνικού κοινού Ρένα Βλαχοπούλου", το "διεθνούς φήμης χορευτικό ζευγάρι" Γιάννης Φλερύ και Λίντα Άλμα, ο "κορυφαίος Έλλην τραγουδιστής Τώνης Μαρούδας, η "κουβανέζα δυναμίτις" Λολίν, ο "υπέροχος μίμος" Στέφανος Ξύδης και η "μπριόζα ορχήστρα" του Λυκούργου Μαρκέα.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUhluOPW63ajQW9szi4nWebENNIAzGgHb-r0FzNSyHpsgwuG8_qWSQniGattc4QRcXsW0g97w77LOWBqmvHfX-BADTJ8WpsIQKHJ53ST9AZoTrQx2r_4Yr0vWXuvKjJWzTHLh-oynTBOcS6J9iWhEkyv29_NuXxZ6eeEHTRoMjiRSQwOXMIMjgC34svjVL/s946/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="946" height="397" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUhluOPW63ajQW9szi4nWebENNIAzGgHb-r0FzNSyHpsgwuG8_qWSQniGattc4QRcXsW0g97w77LOWBqmvHfX-BADTJ8WpsIQKHJ53ST9AZoTrQx2r_4Yr0vWXuvKjJWzTHLh-oynTBOcS6J9iWhEkyv29_NuXxZ6eeEHTRoMjiRSQwOXMIMjgC34svjVL/w550-h397/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.png" width="550" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ξεχωριστές διαφημιστικές καταχωρίσεις για τις βεντέτες αδελφές Καλουτά και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος του Γιώργου Οικονομίδη. Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για τις τιμές των εισιτηρίων: πιο χαμηλές στις απογευματινές παραστάσεις (7.50 δρχ. στην πλατεία και 5.50 δρχ. στον εξώστη) και πιο υψηλές στις βραδινές (13.50 δρχ. οι αριθμημένες θέσεις της πλατείας και 5.50 δρχ. στον εξώστη). Σε άλλη διαφήμιση υπήρχε η επισήμανση: "ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΛΩΣΙ". </i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Το "τουριστικό συγκρότημα" ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις του στο κοσμικό κέντρο Χαβάη της Θεσσαλονίκης στις 25 Σεπτεμβρίου 1955 (έγραψα και παλιότερα για αυτή την εμφάνιση της Ρένας Βλαχοπούλου <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/09/1955.html" target="_blank">στη Χαβάη το 1955</a> αλλά και για τις εμφανίσεις της στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της ΔΕΘ το <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/09/1957.html">1957</a>, το <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/09/1958.html" target="_blank">1958</a> και το <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/09/1959-view-master-iv.html" target="_blank">1959</a>) και μετά από ολιγοήμερη ξεκούραση ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο κινηματοθέατρο Ορφεύς της Λάρισας την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5Sqio0yI9qzYzWrPMhont0B3cipvCuCuDgmTBpQZgY4Asdhd8tS1VPcW-TNidqNIpX6dTjJ4iSDToBWRLF5hiD8ZIoaG2J7W17Gy3dygK0dYSFSUf1lWZ0vkvjzuuQb6ksVUuSUMdSaeGCXntm_kskVHsiw8muiwQZIPYMWTijVZKV0orEvzvTXW3rEv/s730/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="730" data-original-width="716" height="433" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5Sqio0yI9qzYzWrPMhont0B3cipvCuCuDgmTBpQZgY4Asdhd8tS1VPcW-TNidqNIpX6dTjJ4iSDToBWRLF5hiD8ZIoaG2J7W17Gy3dygK0dYSFSUf1lWZ0vkvjzuuQb6ksVUuSUMdSaeGCXntm_kskVHsiw8muiwQZIPYMWTijVZKV0orEvzvTXW3rEv/w425-h433/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7.png" width="425" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η </i>Ελευθερία <i>ανέφερε ότι το συγκρότημα θα πραγματοποιήσει <br />"τέσσερις αλλαγές προγράμματος", με άλλα λόγια, κάθε μέρα <br />θα παρουσίαζε και ένα διαφορετικό πρόγραμμα στο κοινό της Λάρισας...<br /><br /></i></td></tr></tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHqcpJCBl2nm8Cw7ILScRl4fYkSD6UdZfzeyPF3oyLmuDMqmV_ZcUA4yrYvSoEcdzKOs8lfyojSqEKbd5DTjG6wLMkTVALH3Sq-WmoQByVM8RPRYyjyAaW-Vk2by-8Q_9_Zzhz7SdRi-JaaPItsquRU3W5MPgv9sWCF-seNaKwOJJ4_vtJrd2J9T4sIsA/s696/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%20%CE%A1%CE%92%20%CE%93%CE%A6%20%CE%9B%CE%91.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="696" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHqcpJCBl2nm8Cw7ILScRl4fYkSD6UdZfzeyPF3oyLmuDMqmV_ZcUA4yrYvSoEcdzKOs8lfyojSqEKbd5DTjG6wLMkTVALH3Sq-WmoQByVM8RPRYyjyAaW-Vk2by-8Q_9_Zzhz7SdRi-JaaPItsquRU3W5MPgv9sWCF-seNaKwOJJ4_vtJrd2J9T4sIsA/s320/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%20%CE%A1%CE%92%20%CE%93%CE%A6%20%CE%9B%CE%91.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από την </i>Ελευθερία <i>της Λάρισας, 28-9-1955</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Αρχικά είχε προγραμματιστεί να δίνονται δύο παραστάσεις κάθε μέρα (στις 7.30μμ και στις 10μμ), αλλά λόγω της μεγάλης ζήτησης, την Κυριακή 2 Οκτωβρίου, τελευταία μέρα των παραστάσεων, δόθηκε και μία επιπλέον απογευματινή στις 5μμ.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9P1EFvltaihDq2T-8Qd0SeHs9f9oh6L4l8AQtyfK7eFQbsCZG4nWoDhdKoaGUd7baztXjLlwqX_j6abfVLuGFLt3oYMZJTIFg-5krBN-ty75CQNyd_tcWB_NWL9jaaVF2VVFyR1Bng5veua2_3pgJ6sMp36C_DWATN-edgPCEfOv5lgR0A-0ep_r2IznH/s1317/20231004_230459.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1317" data-original-width="1241" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9P1EFvltaihDq2T-8Qd0SeHs9f9oh6L4l8AQtyfK7eFQbsCZG4nWoDhdKoaGUd7baztXjLlwqX_j6abfVLuGFLt3oYMZJTIFg-5krBN-ty75CQNyd_tcWB_NWL9jaaVF2VVFyR1Bng5veua2_3pgJ6sMp36C_DWATN-edgPCEfOv5lgR0A-0ep_r2IznH/w351-h372/20231004_230459.jpg" width="351" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου, Μαρία και Άννα Καλουτά, <br />πιθανότατα στο κέντρο Χαβάη της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 1955.<br />Φωτογραφία από το βιβλίο του Μ. Δελαπόρτα </i>Βίβα Ρένα <br /><i>(εκδ. Άγκυρα, 2002)</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Τη βδομάδα εκείνη διεξαγόταν στη Λάρισα η μεγάλη εμποροπανήγυρη της πόλης, η οποία όμως τερματίστηκε πρόωρα λόγω της αλλαγής του καιρού, καθώς το βράδυ του Σαββάτου 1 Οκτωβρίου ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα που διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες, "πλημμύρισε όλους τους δρόμους με νερά και τους κατέστησεν εντελώς αδιάβατους. Είχε δημιουργηθή μια κωμικοτραγική κατάστασις, η οποία ανεστάτωσε τους πάντας και τα πάντα, χωρίς να μπορή κανείς να αντισταθή ή να κάμη κάτι να σταματήση το μεγάλο κακό που έκανε η νεροποντή" (και σαν να μην άλλαξε τίποτα από τότε...).</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvZ0kEXvNlE2AK-rDiyldeFGK8rxRZaLPYrE5s76nu1XmA_ey37O6UTXT3dL1bIb0HzJNnAYjEXTt7-BR4xy2pvsnCKBKucDUuq-fACuABB_8gnKossdfAMp0mfib7_ymiPqv0aAs5hKwNhi5xsyZR77n1RWC2ypFdQt5FxEuqVuXHXIbeuNhNkVCBTabi/s1146/%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82%20.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1146" data-original-width="856" height="379" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvZ0kEXvNlE2AK-rDiyldeFGK8rxRZaLPYrE5s76nu1XmA_ey37O6UTXT3dL1bIb0HzJNnAYjEXTt7-BR4xy2pvsnCKBKucDUuq-fACuABB_8gnKossdfAMp0mfib7_ymiPqv0aAs5hKwNhi5xsyZR77n1RWC2ypFdQt5FxEuqVuXHXIbeuNhNkVCBTabi/w283-h379/%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82%20.jpg" width="283" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Τώνης Μαρούδας <br />σε μεταγενέστερη συνεργασία τους.<br />Φωτογραφία από το βιβλίο του Μ. Δελαπόρτα<br /></i>Βίβα Ρένα <i>(εκδ. Άγκυρα, 2002)<br /><br /></i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6KCdIg94CxiWNQ7bwwQblnwOpbztY0WW58TgJBy0ssObVxkum-DpfemYFRfXYy87XLiVMfFz10gCkab34RKDbB0ZCpjzOPo_xFm71_sHn9vGlRgZX-XX4N-r8g_KECjo2Sly_beG8ra43KSOlwqAjy0U9Puorl5rk23lB-poYU8z2PXjQAEiMoi2uCfMO/s1401/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="1401" height="81" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6KCdIg94CxiWNQ7bwwQblnwOpbztY0WW58TgJBy0ssObVxkum-DpfemYFRfXYy87XLiVMfFz10gCkab34RKDbB0ZCpjzOPo_xFm71_sHn9vGlRgZX-XX4N-r8g_KECjo2Sly_beG8ra43KSOlwqAjy0U9Puorl5rk23lB-poYU8z2PXjQAEiMoi2uCfMO/w618-h81/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82.png" width="618" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYF9CJMLwlciCPq9SifbDEqIxRnN8IwxA3sSo749CNKdijg1qR4sh5YjXRh7odPUl5JvtOGKecJ4aP25bdWB4ozETcUnkOO0s1gGcHMoyvGcncyAgJYSvi7Z085_L5nJohL_2swGsSwyTH1nYx9dl50sj3fZhczsaj0gPj91zSJUDgtpuS_HGHfHNfejI/s720/%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="540" height="375" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYF9CJMLwlciCPq9SifbDEqIxRnN8IwxA3sSo749CNKdijg1qR4sh5YjXRh7odPUl5JvtOGKecJ4aP25bdWB4ozETcUnkOO0s1gGcHMoyvGcncyAgJYSvi7Z085_L5nJohL_2swGsSwyTH1nYx9dl50sj3fZhczsaj0gPj91zSJUDgtpuS_HGHfHNfejI/w282-h375/%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" width="282" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Γιώργος Οικονομίδης<br />σε μεταγενέστερη συνεργασία τους.<br />Φωτογραφία από το περιοδικό </i>Δίφωνο, <i>Μάιος 1997</i></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Όπως έγραφε, επίσης σαν σήμερα, η στήλη "Πεννιές" της ίδιας εφημερίδας, "Με την αναχώρησι του μουσικού συγκροτήματος, τας εμφανίσεις του οποίου παρηκολούθησαν σχεδόν όλοι οι συμπολίται, το γενικόν ενδιαφέρον στρέφεται από χθες προς τους κινηματογράφους μας, οι οποίοι προβάλλουν και πάλιν ενδιαφέρουσες ταινίες που ευχαριστούν τον θεατή". Σκέφτηκα να σας δείξω πώς παρουσίαζε η στήλη των θεαμάτων τις ταινίες που προβάλλονταν--μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η επισήμανση πως ο <i>Ο Λάκος των Κολασμένων</i> θα συγκινήσει όλες τις Λαρισινές...</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbTjyffP789IzJL80BPooj9IEXfb1Qdtmt8vcm1uHhJibcAX89bfzu0QB39bsDzWzGxg5Zth9P3hozBObQwagw2CURToX3GyN9X-ujh0MZwPg3Unpbiaevjc8F0uLPnn4MR6OGBzGvuoAvHn_riHRPa1HgDYKPDnOEoXVywKtnDdVNfTsWRhi5J-iHUQiQ/s1127/%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82%201.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1127" data-original-width="249" height="1077" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbTjyffP789IzJL80BPooj9IEXfb1Qdtmt8vcm1uHhJibcAX89bfzu0QB39bsDzWzGxg5Zth9P3hozBObQwagw2CURToX3GyN9X-ujh0MZwPg3Unpbiaevjc8F0uLPnn4MR6OGBzGvuoAvHn_riHRPa1HgDYKPDnOEoXVywKtnDdVNfTsWRhi5J-iHUQiQ/w239-h1077/%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82%201.png" width="239" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από την εφημερίδα </i>Ελευθερία <i>της Λάρισας, 4-10-1955</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Βέβαια, εκτός από τις νέες ταινίες, το κοινό της Λάρισας είχε να περιμένει και κάτι ακόμα: ένα ρεσιτάλ της διεθνούς φήμης μέτζο σοπράνο Έλενας Νικολαΐδου την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 1955, και πάλι στον Ορφέα. Και όπως έγραψε η στήλη "Εφήμερα", "όλα καλά" με την υποδοχή του συγκροτήματος της ελαφράς μουσικής, "θα κερδίση όμως η πόλις μας πολύ στην εκτίμησι του καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας αν παρόμοια και ανωτέρα υποδοχή γίνη την Παρασκευή και στην μεγάλη καλλιτέχνιδα του τραγουδιού" που επισκέπτεται τη Λάρισα "διότι η καλή φήμη της την έπεισε ότι θα απευθυνθή σε κοινό που διαθέτει καλλιεργημένο μουσικό αίσθημα".</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtElIk_qxpxcrXPeY_Ui7dwr5NWjSfRbO_5klZXVNguIJM6VU43YpyN7FrjiO0eJysEfVeRdb37mGXq6XBH8LHGAWq4pvKlKzfAUxnEl14hRM31JMJzl0wYvOdLj3GrHRrKfsaSWH-e9Us6tIIEfAU42fvs05oQ-M99rvPiyq6SD7vzH_H83I91XcrvYM3/s473/%CE%A1%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BB%20%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%BF%CF%85.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="443" data-original-width="473" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtElIk_qxpxcrXPeY_Ui7dwr5NWjSfRbO_5klZXVNguIJM6VU43YpyN7FrjiO0eJysEfVeRdb37mGXq6XBH8LHGAWq4pvKlKzfAUxnEl14hRM31JMJzl0wYvOdLj3GrHRrKfsaSWH-e9Us6tIIEfAU42fvs05oQ-M99rvPiyq6SD7vzH_H83I91XcrvYM3/s320/%CE%A1%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BB%20%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%BF%CF%85.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από την εφημερίδα </i>Ελευθερία <i>της Λάρισας, 4-10-1955<br /></i></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Και πριν κλείσω την ανάρτηση, λίγα ακόμα "εφήμερα" διαμαντάκια που... ψάρεψα ξεφυλλίζοντας τα φύλλα της <i>Ελευθερίας </i>εκείνων των ημερών: πρώτα από όλα, μια ενδιαφέρουσα αναφορά στον μαέστρο του συγκροτήματος Λυκούργο Μαρκέα, τον εκλεκτό συνθέτη που συνεργάστηκε αρκετά με τη Ρένα Βλαχοπούλου σε θέατρα, κέντρα και τηλεόραση, αλλά χάθηκε δυστυχώς πρόωρα. Σύμφωνα με τη στήλη "Εφήμερα" λοιπόν, ο Μαρκέας, αν και είχε γεννηθεί στην Τρίπολη, "είναι κατά 50% Λαρισινός διότι εδώ έζησε τα παιδικά του χρόνια".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Fo4iB_vxH3VHwAiDhFGparJBpeGq8bQNNusmmu7sTXrPkZbpvpJaTWPDDAQp5_w2t-taxYloj4XXzBBLo0O-p5qfAkaI9-VnjYF_BnXAVj2k6Gu07R7Suih5rb-agMB_QJYo-R_PQnSjwzfVMoFCt9CD3_L2QDkq_5B1CAswrNrQoN6S6f4Kpp_nZSRk/s384/%CE%9B%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AD%CE%B1%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="258" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Fo4iB_vxH3VHwAiDhFGparJBpeGq8bQNNusmmu7sTXrPkZbpvpJaTWPDDAQp5_w2t-taxYloj4XXzBBLo0O-p5qfAkaI9-VnjYF_BnXAVj2k6Gu07R7Suih5rb-agMB_QJYo-R_PQnSjwzfVMoFCt9CD3_L2QDkq_5B1CAswrNrQoN6S6f4Kpp_nZSRk/s320/%CE%9B%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AD%CE%B1%CF%82.jpg" width="215" /></a></div><p style="text-align: justify;">Μου έκανε επίσης εντύπωση πως τις μέρες που εμφανιζόταν η Ρένα στον Ορφέα της Λάρισας, η Ελευθερία δημοσίευσε ένα χρονογράφημα για την... κατάντια της Ομόνοιας, αφού η εικόνα της αθηναϊκής πλατείας το 1955 δεν θύμιζε πλέον τις παλιότερες μέρες δόξας. Ως τίτλος του χρονογραφήματος που δημοσιεύτηκε στις 2 Οκτωβρίου 1955 επιλέχτηκε ο τίτλος του τραγουδιού που είχε πρωτοτραγουδήσει η Ρένα Βλαχοπούλου έναν χρόνο νωρίτερα: "Ομόνοια Πλας".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQN18vDu7ixD7vt5dBiabNVuCB2O9TorOTXJhqqDSWr7ANQk84pLdkdbq1acOVEFjg_dpV8gLY_cTcQyRu3JoRuApwRDerxOl6rWodmg8gkM6C3Ds7qSBVSVpcEqK6DfamyGwzol2njwzRAKUFyDRxPF60oHM9NPYvCS6XPTx8_BZQnGfFhArFF787Guek/s758/%CE%9F%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%82.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="292" data-original-width="758" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQN18vDu7ixD7vt5dBiabNVuCB2O9TorOTXJhqqDSWr7ANQk84pLdkdbq1acOVEFjg_dpV8gLY_cTcQyRu3JoRuApwRDerxOl6rWodmg8gkM6C3Ds7qSBVSVpcEqK6DfamyGwzol2njwzRAKUFyDRxPF60oHM9NPYvCS6XPTx8_BZQnGfFhArFF787Guek/w448-h172/%CE%9F%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%82.png" width="448" /></a></div><p style="text-align: justify;">Τέλος, το μάτι μου στάθηκε σε μια διαφημιστική καταχώριση του καταστήματος Δημητρακόπουλου που αναφέρει ότι "παρελήφθησαν καρτ-ποστάλ ηθοποιών". </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnQLAKNlCckw2dliMLyRFAVbMoNqkBaUDkVW6YA-F3_oRcfmsNu59UhHs-zOMfL8TMqLA_dcyIYYriQdeiG9I_JV_I0rI3hX6wx3fWIN_we0Vq-KosGSinKRFxy7W-isZiwAvSd8buvF-E2FbBxEJz8Z9d6__8ySuPp3OIMtRjEDaKjRi-kSTYRGvAJhBu/s280/%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%20%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="228" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnQLAKNlCckw2dliMLyRFAVbMoNqkBaUDkVW6YA-F3_oRcfmsNu59UhHs-zOMfL8TMqLA_dcyIYYriQdeiG9I_JV_I0rI3hX6wx3fWIN_we0Vq-KosGSinKRFxy7W-isZiwAvSd8buvF-E2FbBxEJz8Z9d6__8ySuPp3OIMtRjEDaKjRi-kSTYRGvAJhBu/s1600/%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%20%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.png" width="228" /></a></div><p style="text-align: justify;">Να βρίσκονταν άραγε ανάμεσά τους και αυτές οι φωτογραφίες, της Ρένας και άλλων συναδέλφων της, που είδα πρόσφατα να πωλούνται στο διαδίκτυο;...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzbWovVSIh53nKtD585jhC-JVHONAmPlkmNlNDVovXwNaRsJ372E0YCta_ozRmbAR3rCw7aNowiwEROiMXecPSle3qALGBQYFLacRH7_lMNaw9WaQ5ovW61e4S4HxA3C99VxN8dY4_jAu-xpk2kDJiqEaEhtWOFl_74cmNM1NPEWj4RbTWvUg4o8wLiQ3d/s739/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1170)%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="739" data-original-width="524" height="357" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzbWovVSIh53nKtD585jhC-JVHONAmPlkmNlNDVovXwNaRsJ372E0YCta_ozRmbAR3rCw7aNowiwEROiMXecPSle3qALGBQYFLacRH7_lMNaw9WaQ5ovW61e4S4HxA3C99VxN8dY4_jAu-xpk2kDJiqEaEhtWOFl_74cmNM1NPEWj4RbTWvUg4o8wLiQ3d/w253-h357/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1170)%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.png" width="253" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisISKB_4n3B6B0LWYXfFSMjfLv0uw4M_oIuD6orb51Sw43QznFATJh0FK7q7PhJmb9FMp9VdmMg4mA6mWr7EM55fb1GaGyYLbAmesqMTNkD_P4TbdZPjBrt4mZrEbd9rFTEjwFswhNuEU9_5SoF80AFgCKZ1M97_kTgP2m6OFaVqR_PuF0c2c2gek_VR5u/s925/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1%20%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%91%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="607" data-original-width="925" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisISKB_4n3B6B0LWYXfFSMjfLv0uw4M_oIuD6orb51Sw43QznFATJh0FK7q7PhJmb9FMp9VdmMg4mA6mWr7EM55fb1GaGyYLbAmesqMTNkD_P4TbdZPjBrt4mZrEbd9rFTEjwFswhNuEU9_5SoF80AFgCKZ1M97_kTgP2m6OFaVqR_PuF0c2c2gek_VR5u/w490-h322/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1%20%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%91%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg" width="490" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στις φίλες και τους φίλους που ζουν στη Λάρισα και σε άλλες περιοχές της Θεσσαλίας, οι οποίες δοκιμάζονται τις τελευταίες εβδομάδες από τις συνέπειες της κακοκαιρίας και των κακών χειρισμών της Πολιτείας...</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: start;"><span style="font-size: x-small;"></span></i></p><blockquote style="text-align: justify;"><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: start;"><span style="font-size: x-small;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</span></i></blockquote><p></p>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-80545492872805989382023-07-29T04:30:00.034+03:002023-07-29T13:12:23.060+03:00Δεκαεννιά χρόνια χωρίς τη Ρένα Βλαχοπούλου<div style="text-align: justify;">Σήμερα, στις επτά το απόγευμα, συμπληρώνονται δεκαεννιά χρόνια από τον θάνατο της σπουδαίας αρτίστας και, μούσας αυτού του μπλογκ, Ρένας Βλαχοπούλου. Η Ρένα Βλαχοπούλου έχει συνδεθεί στο μυαλό όλων μας με το κέφι, τη χαρά και την αισιοδοξία--κυρίως επειδή στη συνείδηση του κόσμου έχει καταγραφεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στον χώρο της κωμωδίας και της επιθεώρησης. Η Ρένα ήταν όμως και μια σπουδαία τραγουδίστρια, από τις πιο σημαντικές τραγουδίστριες που γέννησε η Ελλάδα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIuFpfVtjFPTWzGZc8OfSTP_9x1I3wDf4Rnt51684hInL5pFuGyD0lnjRAMmj_bp_99bZovlWSHFPefoAIG4w3urN3GF4UvzsnGSCosX231McjVkXgXa-RIVfXo18b70thRT5nNbCHA92hkj4exxiPHgJcgNmUC1wgkf6LLLukg0dKbHTVCMKt5ElD2d0w/s472/agapimeni%20foto%20NEO.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="472" data-original-width="313" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIuFpfVtjFPTWzGZc8OfSTP_9x1I3wDf4Rnt51684hInL5pFuGyD0lnjRAMmj_bp_99bZovlWSHFPefoAIG4w3urN3GF4UvzsnGSCosX231McjVkXgXa-RIVfXo18b70thRT5nNbCHA92hkj4exxiPHgJcgNmUC1wgkf6LLLukg0dKbHTVCMKt5ElD2d0w/w265-h400/agapimeni%20foto%20NEO.jpg" width="265" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Με τραγούδια λοιπόν θέλησα να τιμήσω τη φετινή επέτειο του "φευγιού" της και, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες κάθε άλλο παρά χαρούμενη είναι η Ελλάδα με τις καταστροφές που βλέπουμε γύρω μας και τις άδικες απώλειες της ανθρώπινης ζωής, θέλησα να θυμηθώ κάποια τραγούδια της Ρένας που δεν είναι κεφάτα ή αισιόδοξα. Ομολογουμένως αυτά τα τραγούδια της είναι λιγότερα, γιατί, τόσο λόγω των ρόλων της όσο και λόγω της ιδιοσυγκρασίας της, οι συνθέτες και οι στιχουργοί τής έγραφαν συνήθως χαρούμενα τραγούδια. Ωστόσο, κάθε τόσο ερμήνευε και ένα λυπητερό τραγούδι, με θέμα συνήθως έναν χωρισμό ή έναν έρωτα που μένει ανεκπλήρωτος... Τα πιο πολλά από αυτά τα τραγούδια είναι φυσικά γραμμένα σε ελάσσονες τονικότητες, αν και κάποια από αυτά τα μινοράκια διανθίζονται με ματζόρε περάσματα... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το πιο ταιριαστό στις αναμνήσεις του Ρένα Φαν από τη σημερινή ημέρα είναι το τραγούδι "Το πρωτοβρόχι μου" που τραγούδησε η Ρένα Βλαχοπούλου στις 45 στροφές σε μουσική του Γεράσιμου Λαβράνου και στίχους του Κώστα Πρετεντέρη. Μια πανέμορφη ερμηνεία της Ρένας που λειτουργεί σαν λυτρωτικό βάλσαμο σε στιγμές καλοκαιρινών αποχωρισμών, ενώ από την ενορχήστρωση του Λαβράνου ξεχωρίζει το ακορντεόν που υπογραμμίζει τον πόνο: "Το καλοκαίρι το χαρωπό χωρίς εσένα δεν τ' αγαπώ, κι έχει η καρδιά μου μια συντροφιά στου φθινοπώρου τη συννεφιά..."</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tWcj7VSqn8c" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τους χωρισμούς μερικές φορές τους απαλύνουν οι ρυθμοί κι οι μελωδίες της τζαζ, ίσως επειδή δεν πρόκειται πάντα για... μινοράκια--κι ίσως αυτή είναι η δύναμη της μουσικής του Γιάννη Σπάρτακου που έγραψε τραγούδια που τα λόγια τους μιλούσαν για χωρισμό και η Ρένα τα τραγούδησε στα χρόνια του '40 ("Αγάπη μου, πού να 'σαι", "Δέκα μέρες σ' έχω χάσει") προκαλώντας μάλλον το κέφι παρά τη θλίψη. Ένα τέτοιο τραγούδι τής έγραψε και το 1959, το "Τι κρίμα, αγάπη μου" (που αρχικά προοριζόταν για το 1ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του ΕΙΡ), τραγούδι σε στίχους του Αιμίλιου Σαββίδη που η Ρένα απογείωσε με την ερμηνεία της. Είναι η 2η στάση του φετινού μου αφιερώματος:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/yDikF1D7zu8" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στην άλλη πλευρά του δίσκου όμως υπάρχει ένα... καθαρόαιμο μινόρε, ένα ταγκό σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη, τρυφερά θλιβερό: "Κάποιο ρεφραίν", η τρίτη μας στάση.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/DYFa3M9lnnI" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Την ίδια περίπου εποχή, τέλος της δεκαετίας του '50, στους ραδιοθαλάμους του παλιού ΕΙΡ η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδάει ένα ακόμα ταγκό για έναν αγαπημένο που πλέον κουράστηκε ν' αγαπά... Το ελαφρώς... παλιομοδίτικο αλλά πάντα γοητευτικό "Τι φταίω εγώ αν σ' αγαπώ", σε μουσική του Ανδρέα Χατζηαποστόλου και στίχους του Τάκη Σωτήρχου, είναι η τέταρτη στάση μας σήμερα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/jXJjMHcvWzk" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Την ίδια περίοδο όμως τραγουδούσε στο ΕΙΡ και τα πιο νέα ακούσματα που είχε φέρει στη μουσική πραγματικότητα της χώρας ο Μάνος Χατζιδάκις: "Έλα πάρε μου τη λύπη" σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Η πέμπτη στάση του φετινού αφιερώματος είναι και η μοναδική καταγραφή της φωνής της Ρένας σε τραγούδι του Χατζιδάκι που έχει φτάσει στις μέρες μας χάρη στο αρχείο της ελληνικής ραδιοφωνίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/rutvTMgsdcY" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και επιστρέφουμε στη δισκογραφία της ίδιας περιόδου για να ακούσουμε, στην έκτη στάση μας, ένα χαμηλών τόνων τραγούδι του Τάκη Μωράκη που μιλάει κι αυτό για χωρισμό: "Τα λόγια που μ' ορκίστηκε". Κάποιες πηγές αποδίδουν τους στίχους στη Νάντια Κωνσταντοπούλου. Η ενορχήστρωση είναι του Γιάννη Διδίλη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/QYQUo_CU1bg" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Λίγο νωρίτερα, στη δισκογραφία αλλά και στη σκηνή του θεάτρου Ακροπόλ, η Ρένα Βλαχοπούλου είχε τραγουδήσει ένα από τα πιο λυπητερά τραγούδια της καριέρας της, το "Μια ζωή ολόκληρη", κι εμείς θα το ακούσουμε στην έβδομη στάση του φετινού αφιερώματος στην επέτειο του θανάτου της. Τη μουσική του υπέγραφαν ο Γιάννης Βέλλας και ο Ζακ Ιακωβίδης, ενώ οι στίχοι του μάλλον ανήκαν στην τριάδα Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας (η ετικέτα του δίσκου δεν αναφέρει ονόματα στιχουργών). Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε η Ρένα (στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη για λογαριασμό του περιοδικού <i>Δίφωνο </i>την άνοιξη του '97) σιγοτραγούδησε τους στίχους του τραγουδιού κάνοντας έναν γλυκόπικρο απολογισμό της καριέρας και της ζωής της: "Μια ζωή ολόκληρη πήγε στα χαμένα και μια πίκρα ατέλειωτη έμεινε για μένα". Είχε ξεκινήσει η πιο δύσκολη περίοδος της δικής της ζωής, στην οποία, όπως ομολογούσε η ίδια, δεν είχε το κέφι που είχε άλλοτε... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ug1U06gDkKo" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τον επόμενο χρόνο, ηχογραφείται το τραγούδι που αποτελεί τον επόμενο σταθμό μας στη φετινή διαδρομή μας στα θλιμμένα τραγούδια της Ρένας Βλαχοπούλου: στο 1ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του ΕΙΡ τραγουδά με παρόμοια φιλοσοφημένη και μελαγχολική διάθεση τους στίχους του Θάνου Σοφού που έντυσε μουσικά ο Κώστας Καπνίσης: "Είσαι η άνοιξη κι είμαι ο χειμώνας".</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/gzxw3tS6NdY" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αντίστοιχα θλιμμένα είναι και τα λόγια του τραγουδιού που ερμήνευσε η Ρένα, με τη συνοδεία του σπουδαίου Γιάννη Βογιατζή, στο 2ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του ΕΙΡ, το 1960. "Το πρώτο χελιδόνι" του Γεράσιμου Λαβράνου και του Γιώργου Οικονομίδη είναι η ένατη στάση μας σήμερα. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZbA2uBCPias" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ένα χρόνο νωρίτερα η Ρένα Βλαχοπούλου είχε τραγουδήσει για πρώτη φορά στη δισκογραφία ένα θλιμμένο τραγούδι του Γιώργου Μουζάκη σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου: "Κάθε μέρα σ' αγαπάω πιο πολύ". Φαίνεται πως ήταν ένα από τα τραγούδια που η Ρένα ξεχώριζε, αφού, στον βαθμό που επέλεγε βέβαια η ίδια το ρεπερτόριό της, το ηχογράφησε τέσσερις φορές στην καριέρα της: έχουν διασωθεί δύο διαφορετικές (και ερμηνευτικά και ενορχηστρωτικά) εκδοχές του από τους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ, ενώ το τραγούδι υπάρχει και στο δισκογραφικό comeback της Ρένας στα χρόνια του '80. Για τη δέκατη στάση του σημερινού αφιερώματός μου επιλέγω αυτή την ηχογράφηση του 1985, από τον δίσκο <i>Η Αρτίστα</i> (που επίσης κυκλοφόρησε και με τον τίτλο <i>Θα σε πάρω να φύγουμε</i>). Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας από τον Γιώργο Κατσαρό (που ήταν επίσης ο παραγωγός του δίσκου).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/r52fYXDO5qQ" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ως τώρα κινηθήκαμε στον χώρο της ελαφράς μουσικής. Ωστόσο, η Ρένα τραγούδησε θλιμμένα τραγούδια και με τη συνοδεία μπουζουκιού, ξεκινώντας σχετικά νωρίς στην καριέρα της, το 1951, όταν ερμήνευσε δύο τραγούδια του Σπύρου Περιστέρη στις 78 στροφές. Το ένα από αυτά είναι η εντέκατη στάση μας σήμερα: "Πώς μπόρεσε η καρδούλα σου". Τη συνοδεύει ο Γιάννης Τατασόπουλος.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1Y91MKKfD5k" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μεταφερόμαστε δώδεκα χρόνια αργότερα για τη δωδέκατη στάση μας. Το 1963 η Ρένα Βλαχοπούλου ερμηνεύει το "Όπου κι αν ψάξω βρίσκεσαι", ένα λαϊκό τραγούδι του Μίμη Πλέσσα, σε στίχους του Κώστα Κινδύνη, για τις ανάγκες του μιούζικαλ <i>Κάτι να καίει</i> που προβλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964. Αν και στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη ακούγεται μόνο μία στροφή του τραγουδιού, η δισκογραφημένη εκδοχή του περιλαμβάνει δύο. Ένα από τα πιο όμορφα λυπητερά τραγούδια της Ρένας...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/LMkkqCAGX8E" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ένα ακόμα θλιμμένο τραγούδι με συνοδεία μπουζουκιού, αυτή τη φορά γραμμένο από τον Γιώργο Κατσαρό για την ταινία του Κώστα Καραγιάννη <i>Βίβα Ρένα </i>το 1967, θα ακούσουμε στη συνέχεια: "Είναι ο πόνος μου βαρύς", ο δέκατος τρίτος σταθμός μας για σήμερα. Για τους στίχους συνεργάστηκαν ο σεναριογράφος της ταινίας Λάκης Μιχαηλίδης και ο στιχουργός Πυθαγόρας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qVTfQezaGAI" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στον Πυθαγόρα και τον Γιώργο Κατσαρό ανήκει ένα από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια που ερμήνευσαν πρώτοι ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη στην ταινία του 1963 <i>Το κάθαρμα</i>. Λίγα χρόνια μετά, στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ, τραγούδησαν ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν του τραγουδιού η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Βογιατζής. Την ηχογράφηση ανέσυρε από τα αρχεία της ελληνικής ραδιοφωνίας ο Σιδερής Πρίντεζης και την ακούμε σήμερα στη δέκατη τέταρτη στάση του αφιερώματός μας...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/djbzB4rOOsg" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και πριν περάσουμε από τον κινηματογράφο στο θέατρο, μια στάση στις τηλεοπτικές οθόνες: το 1989 κυκλοφόρησε η βιντεοταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη <i>Η μεγάλη ρεμούλα</i> στην οποία η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδούσε δυο τραγούδια του Γιώργου Θεοδοσιάδη σε στίχους Λάκη Μιχαηλίδη. Ένα από αυτά, το "Αφού ήταν να 'ρθεις, γιατί άργησες;" φαίνεται πως είχε ηχογραφήσει πρώτη η Γιοβάννα για τις ανάγκες ενός τηλεοπτικού προγράμματος τη δεκαετία του '70. Λίγο πιο λυπημένη και σαφώς πιο θεατρική η ερμηνεία της Ρένας για τις ανάγκες της ταινίας, είναι η δέκατη πέμπτη στάση της μελαγχολικής μουσικής διαδρομής μας σήμερα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/NBWTb1N7xr0" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 1979, ανέβηκε στο Ρεξ μια φιλόδοξη παραγωγή που δυστυχώς ναυάγησε γρήγορα: η <i>Λυσιστράτη '79</i>, μια σύγχρονη ανάγνωση της κωμωδίας του Αριστοφάνη από τον Γιώργο Σκούρτη και τον Γιώργο Κατσαρό δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε το κοινό ούτε την Κριτική και κατέβηκε δυο μήνες μετά την πρεμιέρα. Ίσως η καλύτερη στιγμή του έργου ήταν ένα τραγούδι της Ρένας σχετικά με την άνιση μεταχείριση του γυναικείου φύλου. Είναι ο δέκατος έκτος σταθμός του σημερινού μας αφιερώματος (η Ρένα το τραγούδησε στο στούντιο της εκπομπής Χωρίς παρεξήγηση το 1990).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/EYoQFxfR54g" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ένα ακόμα θλιμμένο θεατρικό τραγούδι της Ρένας για τη δέκατη έβδομη στάση της διαδρομής μας: το περίφημο "Τι θα μείνει" του Γιώργου Θεοδοσιάδη και του Λάκη Μιχαηλίδη, από το μιούζικαλ <i>Η μάνα μου η γόησσα</i>, περιγράφει τη ματαιότητα της ζωής των ηθοποιών. Η Ρένα Βλαχοπούλου το έχει σφραγίσει φυσικά με μια ερμηνεία μεστή...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/6i_rpusc9YU" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλη μια θεατρική ηχογράφηση για την προτελευταία στάση μας. Για τις ανάγκες του μιούζικαλ <i>Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους</i>, η Ρένα ηχογράφησε ελληνικές και αμερικανικές επιτυχίες (υποδυόταν μια Ελληνίδα αρτίστα που έκανε καριέρα σε Αμερική και Ελλάδα). Ανάμεσά τους ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά τραγούδια, που ερμήνευσε πρώτη η Χαρούλα Αλεξίου: "Οδός Αριστοτέλους" του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου σε μια διαφορετική, φυσικά, εκτέλεση από τη Ρένα Βλαχοπούλου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/dfhcagHyYjU" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το φετινό αφιέρωμα του Ρένα Φαν στη δέκατη ένατη επέτειο του θανάτου της Μούσας του θα κλείσει με το τελευταίο θεατρικό της τραγούδι. Τη σεζόν 1992-93 η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδά στην επιθεώρηση <i>Για την Ελλάδα ρε γαμώτο </i>ένα κομμάτι που αγαπά ιδιαίτερα: "What a wonderful world". Από τους αυθεντικούς στίχους όμως του τραγουδιού που έγραψαν οι Bob Thiele και David Weiss κρατήθηκε μόνο η πρώτη στροφή: ο Άγγελος Πυριόχος έγραψε καινούριους ελληνικούς στίχους που περιέγραφαν τη φρίκη του σύγχρονου κόσμου, όπου υπάρχουν πολλά κλαμένα παιδιά και, αντί για παιχνίδια, φωτιά...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/aSDw3krY5P8" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αγαπημένη μου κυρία Βλαχοπούλου, μακάρι ο κόσμος μας να γεμίσει και πάλι γέλιο και ομορφιά, για το χατίρι όλων των παιδιών, των παιδιών που τόσο αγαπούσατε και που σας αγαπούσαν--και σας αγαπούν πάντα--τόσο πολύ. Ένα από αυτά σας είναι πάντα ευγνώμον γιατί κάνατε τον δικό του κόσμο υπέροχο... </div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-72281233270923258502023-01-18T23:52:00.014+02:002023-01-19T00:15:46.795+02:00Δεκατέσσερα χρόνια χωρίς τη Δανάη ΣτρατηγοπούλουΔανάη Στρατηγοπούλου (8.2.1913--18.1.2009). Τραγουδίστρια, ποιήτρια, μεταφράστρια. Σύζυγος, μητέρα και γιαγιά. Της οφείλουμε πολλά. Την αγαπούσαμε, και την αγαπάμε, πολύ. Δεν την ξεχνάμε.
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XdT9driK0Ys" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-62073367667024738932022-07-29T19:38:00.002+03:002022-07-30T00:44:50.975+03:00Δεκαοκτώ χρόνια χωρίς τη Ρένα Βλαχοπούλου<p style="text-align: justify;"> <span style="text-align: justify;">Δεκαοκτώ χρόνια συμπληρώνονται αυτή
την ώρα από τον θάνατο της Ρένας Βλαχοπούλου: στις εφτά το απόγευμα της Πέμπτης
29 Ιουλίου 2004 η καρδιά της μεγάλης τραγουδίστριας και ηθοποιού σταμάτησε να
χτυπά, σκορπώντας συγκίνηση και θλίψη στο ελληνικό κοινό. Ο βιολογικός της θάνατος
όμως δεν ήταν δυνατό να της στερήσει την αθανασία που της χάρισαν οι
κινηματογραφικές της εμφανίσεις και οι ηχογραφήσεις της.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRYtWDyJ-2SWTyBaACnOONN0u_CpxGzzNt80b5-hSaUQ51cJSLZwr4Z9-zfQz0eP34vcjxaM_i7yROyA_9sBhN-QZBtlVGuMeE9lMC7cFFS1hnkbQ4iO_YyDqt5JMl0tz-CI-5lSzMp4dCIYehuZi0tiV2JecYSwowOjPkhmp_gZdIlNjR2032u2x0Q/s640/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="470" height="599" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRYtWDyJ-2SWTyBaACnOONN0u_CpxGzzNt80b5-hSaUQ51cJSLZwr4Z9-zfQz0eP34vcjxaM_i7yROyA_9sBhN-QZBtlVGuMeE9lMC7cFFS1hnkbQ4iO_YyDqt5JMl0tz-CI-5lSzMp4dCIYehuZi0tiV2JecYSwowOjPkhmp_gZdIlNjR2032u2x0Q/w440-h599/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7%CF%82.jpg" width="440" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα στην κουζίνα του τελευταίου σπιτιού της, στη Βούλα. <br />Φωτογραφία του Γιώργου Καλφαμανώλη</i></td></tr></tbody></table><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στο φετινό μου αφιέρωμα,
αποφάσισα, για καθαρά… προσωπικούς λόγους, να αναφερθώ στη σχέση της Ρένας με
το… φαγητό… Η Ρένα ήταν μια άριστη μαγείρισσα, όπως δήλωνε και η ίδια (η
εξαιρετική της σχέση με την κουζίνα και το νοικοκυριό ήταν από τα λίγα πράγματα
για τα οποία καυχιόταν—αυτά, και όχι το ταλέντο της στο τραγούδι ή την
υποκριτική). Η Μπέτυ Βαλάση, φίλη και συνεργάτιδα της Ρένας, θυμόταν πως αυτό
το χαρακτηριστικό της την «έδενε» με το άλλο μεγαθήριο του θεάτρου μας, την
Κατίνα Παξινού (που ήταν δασκάλα της Βαλάση στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου): η
καλή μαγειρική απαιτεί φαντασία, το ίδιο και η ηθοποιία, και οι δύο
καλλιτέχνιδες ήταν άφταστες μαγείρισσες—και φυσικά άφταστη η καθεμιά τους στο
είδος που υπηρέτησε…<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgiBKmAp3Zn3ZJPw-kmqUiTkMn7z3BLcbO2n5rVDOtgcJl3P1VlRhnHc6SijkNiXM4meH3sNN1tJcTxMEY54LqTCvLTVIVBtMNxuGAjS7Rd59c1s8YPsljX3ABR3efaVnKiL32e3-dIfr8scnGTUp7X17-_R6a-dtEr1yO5LjvHZlCHJbMIz_aE3i7tw/s404/%CE%BB%CF%89%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="361" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgiBKmAp3Zn3ZJPw-kmqUiTkMn7z3BLcbO2n5rVDOtgcJl3P1VlRhnHc6SijkNiXM4meH3sNN1tJcTxMEY54LqTCvLTVIVBtMNxuGAjS7Rd59c1s8YPsljX3ABR3efaVnKiL32e3-dIfr8scnGTUp7X17-_R6a-dtEr1yO5LjvHZlCHJbMIz_aE3i7tw/s320/%CE%BB%CF%89%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1.jpg" width="286" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όταν αποφάσιζε να μαγειρέψει για
φίλες και φίλους, η Ρένα αποσπούσε πάντα τα πιο κολακευτικά σχόλια. Η Ζωζώ
Σαπουντζάκη έμαθε από εκείνη να κάνει μπάρμπεκιου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη
πείστηκε να απαρνηθεί για ένα βράδυ το ψάρι (που έτρωγε πάντα λόγω δίαιτας) και να φάει κρέας μαγειρεμένο από
τα χεράκια της, ενώ ο άνδρας της, ο Γιώργος Λαφαζάνης, έλεγε σε κάθε ευκαιρία
πόσο του άρεσαν τα φαγητά που του μαγείρευε—ειδικά τα ψάρια και η σκορδαλιά
που τα ετοίμαζε με βάση κερκυραϊκές συνταγές, παρόλο που πάντα αυτοσχεδίαζε, όπως
ακριβώς και στο παίξιμό της. <o:p></o:p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgekKcz9weLXArPwikQIPSMlduhlfygnjfTMEQtBlujM-bIi7NVtZsqGpwVvQDEShSmI5E4nBWOFUPkrLWa37ReFMvmmwUypwVwJY_9GYH80Q2tHehGgSvG8StcAOXfCiHydBqlOqis8XYarPXEpSXcw2QUQxO4B-WYIQGfhPr9fy8KXaYkXGNN27uNiw/s1158/taxydromos.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1158" data-original-width="861" height="515" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgekKcz9weLXArPwikQIPSMlduhlfygnjfTMEQtBlujM-bIi7NVtZsqGpwVvQDEShSmI5E4nBWOFUPkrLWa37ReFMvmmwUypwVwJY_9GYH80Q2tHehGgSvG8StcAOXfCiHydBqlOqis8XYarPXEpSXcw2QUQxO4B-WYIQGfhPr9fy8KXaYkXGNN27uNiw/w383-h515/taxydromos.jpg" width="383" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα σε εξώφυλλο του </i>Ταχυδρόμου <i>τον Μάιο του 1973</i></td></tr></tbody></table>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αν και η Ρένα δήλωνε τα τελευταία
χρόνια πως ήταν τρομερά λιτοδίαιτη, και απόφευγε τα βαριά φαγητά και τους…
βαρυφορτωμένους μπουφέδες, ειδικά στις δεξιώσεις και τις δημόσιες εμφανίσεις
της, στα… μικράτα της ήταν ένα παιδί γεμάτο όρεξη, έως και λαιμαργία! Σε μια
από τις τελευταίες της συνεντεύξεις θυμόταν πως πριν καλά-καλά ο πατέρας της
ακουμπήσει τα ψώνια στο τραπέζι της κουζίνας, είχε προλάβει να φάει κιόλας τα…
μισά… Και υπάρχει βέβαια η διήγηση για το πρόγευμά της στο σχολείο, σε δύο
εκδοχές: στη μία δίνει το μισό φαγητό της σε συμμαθητή της που δεν είχε να
φάει, ενώ στην άλλη τρώει το φαγητό των υπέρβαρων συμμαθητών της (μπορεί
κάλλιστα να συνέβαιναν και τα δύο…).<o:p></o:p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwCSSQIlaEkY0mbJFc1GmHRlP7yr3m55ociqxt8cJ2a7xAkjY-9chFUJW2FIvkDZd6J8ffTN16uG8kpkwBLhemqzGsIZ9gnhXd5R9bf7cLX_0xsdQah7askIVeGKBxzXiF64HDompnwpeAc6irs8ESh6JuSdUWT3YHc4PrSw6o-dgoGMbb6vUwY6Zeg/s1191/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2545).png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="1191" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwCSSQIlaEkY0mbJFc1GmHRlP7yr3m55ociqxt8cJ2a7xAkjY-9chFUJW2FIvkDZd6J8ffTN16uG8kpkwBLhemqzGsIZ9gnhXd5R9bf7cLX_0xsdQah7askIVeGKBxzXiF64HDompnwpeAc6irs8ESh6JuSdUWT3YHc4PrSw6o-dgoGMbb6vUwY6Zeg/w395-h300/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2545).png" width="395" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα μαγειρεύει για τις ανάγκες του διαφημιστικού σποτ <br />που γύρισε το 1987.<br />Από το αρχείο του Χρήστου Μαραμένου</i></td></tr></tbody></table>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τι από όλα αυτά πέρασε όμως στους
κινηματογραφικούς ρόλους της Ρένας; Θα θυμηθούμε σκηνές από δεκαοκτώ ταινίες
της στις οποίες η ηρωίδα που κάθε φορά ενσαρκώνει μασουλάει κάτι ή μιλάει για
κάτι… φαγώσιμο! (Θα μείνουν, φυσικά, εκτός οι δυο ατάκες της κινηματογραφικής <i>Χαρτοπαίχτρας
</i>στις οποίες το ρήμα «τρώω» χρησιμοποιείται… υβριστικά!).<o:p></o:p></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt3x_bvoUA6g6GZ7du-rKlRAe-k_24FjMefZtMoLWXgZcNxe5w8r3B3R3wodnlMJQCqH30RdsbE50y7BpcYc0uJWeLMfyjnxUmRrrMB_xD14ErElb5TdptO8DZcLSNA6rASqyG7bzzbRUjsX65wOaeX3d-_5Qc7boBcRFkzY5jJrqbCYiSzsLBVJqcIQ/s1191/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2500).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="806" data-original-width="1191" height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt3x_bvoUA6g6GZ7du-rKlRAe-k_24FjMefZtMoLWXgZcNxe5w8r3B3R3wodnlMJQCqH30RdsbE50y7BpcYc0uJWeLMfyjnxUmRrrMB_xD14ErElb5TdptO8DZcLSNA6rASqyG7bzzbRUjsX65wOaeX3d-_5Qc7boBcRFkzY5jJrqbCYiSzsLBVJqcIQ/w524-h355/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2500).png" width="524" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θα αρχίσω από την πρώτη της
κινηματογραφική εμφάνιση σε ελληνικό έδαφος, τις αγαπημένες <i>Πρωτευουσιάνικες
περιπέτειες</i>, στην οποία υποδύεται την Κερκυραία Ρηνούλα που βρίσκεται από
την απλή ζωή του χωριού της στο νησί στα αστικά σαλόνια της Αθήνας του ‘50. Φαίνεται
πως πιο κοντά στη σχέση της… πραγματικής Ρηνούλας των παιδικών της χρόνων με το φαγητό βρίσκεται η κινηματογραφική αδελφή της, η Μαριέττα (Άννυ Μπωλ), που τρώει
λαίμαργα τόσο στο χωριό όσο και στην πόλη. Στο χωριό και η Ρένα φαίνεται,
βέβαια, να έχει αρκετή όρεξη, έστω κι αν στη διάρκεια του φαγητού η μάνα της
επιμένει να της μιλάει για έναν υποψήφιο γαμπρό που δεν θέλει ούτε να τον
ακούσει, ενώ στην πόλη κάνει ό,τι μπορεί για να μάθει να τρώει με
μαχαιροπίρουνο το μεγάλο ψάρι που της σερβίρει ο Κούλης Στολίγκας.<o:p></o:p></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjldgrLblWiYTINwg-qe5C4pA8FjCN_H0zXvudLntd8WPJ5ZpUorMC5bIbsGIiNRckofr7VsNjnbXWmEJKfp7JSefXNDXaa3JJNuX63xOYJzUH7OIBq7VhF_QlZJvbGXDF0MxDanrOE68bRDfuFFuL05GfSPVI2hfHDtjDxypz3xssJjY86OkQbOMIjWg/s1178/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2502).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="798" data-original-width="1178" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjldgrLblWiYTINwg-qe5C4pA8FjCN_H0zXvudLntd8WPJ5ZpUorMC5bIbsGIiNRckofr7VsNjnbXWmEJKfp7JSefXNDXaa3JJNuX63xOYJzUH7OIBq7VhF_QlZJvbGXDF0MxDanrOE68bRDfuFFuL05GfSPVI2hfHDtjDxypz3xssJjY86OkQbOMIjWg/w459-h311/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2502).png" width="459" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στη δεύτερη ταινία της, την
κωμωδία <i>Όταν λείπει η γάτα </i>του Αλέκου Σακελλάριου, το σενάριο
παρουσιάζει τη Ρένα ως Μαριγώ, μαγείρισσα της οικογένειας Ζέμπερη. Στο πρώτο μέρος
της ταινίας, όταν το υπηρετικό προσωπικό (Βλαχοπούλου-Αυλωνίτης-Μπέμπη Κούλα)
αποφασίζει να το ρίξει έξω υποδυόμενο τα αφεντικά, βλέπουμε πως η Μαριγώ δεν
μπορεί να ξεχάσει τη δουλειά της, ακόμα κι όταν βρίσκεται στο κοσμικό κέντρο «Κουίν Άννα»
και έρχεται η ώρα να παραγγείλει τον «αστακό αλ’ αμερικέν»: ζητάει από τον
εστιάτορα Νίκο Ρίζο να της εξηγήσει τι είναι αυτός ο ιδιόρρυθμος τύπος μαγιονέζας
που κάνουν στο κατάστημά τους. «Α, είναι σαν να λέμε περισσότερο έτσι
λαδολέμονο, χτυπάμε τη σάλτσα με λίγο γαλατάκι για να πάρει άσπρο χρώμα». «Άσ’την
τέχνη και παρήγγειλε (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">sic</span>)
να φάμε να τελειώνουμε» την επιπλήττει ο Αυλωνίτης. Φυσικά την επόμενη μέρα η
Μαριγώ, που είχε ζητήσει από την παρέα να πάνε σε ένα κέντρο στις Τζιτζιφιές όπου
«αν ήξερες τι περιποίηση θα μας κάνανε!», αποφαίνεται: «Σιγά τη βραδιά,
μαγιονέζα να σου πετύχει!». Αργότερα, θα αναλάβει να ετοιμάσει μια σούπα για τον
κύριό της, τον Γιώργο Γαβριηλίδη, που τον είχε πειράξει η θάλασσα το
προηγούμενο βράδυ…<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWLDYWT5JuO793Myf5H79205wDp50DHyaGTBU9VFFyRLo_0Iep1g04Ju0eowbNpulVXHCNFS_WJ9cpr2meRsSO4gJt5fevGZO9TFACA5bWe-VuMxVgCVzKMKZlzZDizd4SGOs6HXYddZiMAPn60oEhbECEZ3QwHqKvnva2geN4EO_3uO_OZhRP9NG5hg/s1359/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2601).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="1359" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWLDYWT5JuO793Myf5H79205wDp50DHyaGTBU9VFFyRLo_0Iep1g04Ju0eowbNpulVXHCNFS_WJ9cpr2meRsSO4gJt5fevGZO9TFACA5bWe-VuMxVgCVzKMKZlzZDizd4SGOs6HXYddZiMAPn60oEhbECEZ3QwHqKvnva2geN4EO_3uO_OZhRP9NG5hg/w475-h316/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2601).png" width="475" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τρίτος σταθμός μας το πρώτο
κινηματογραφικό μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, το <i>Μερικοί το προτιμούν κρύο
</i>(παραγωγή φυσικά της Φίνος Φιλμ, 1963). Υπάρχει, βέβαια, στην ταινία μια
χαριτωμένη σκηνή οικογενειακού τραπεζιού, όπου όμως η Ρένα δεν τρώει, αλλά
μαζεύει τα πιάτα, ζητώντας από τις μικρότερες αδελφές της (Ζωή Λάσκαρη, Χλόη Λιάσκου) να κάνουν το ίδιο—κι αυτές
εκνευρίζονται, γιατί δεν έχουν ακόμα αποφάει. Το επόμενο πρωί όμως βλέπουμε και
την ίδια να μασουλάει ένα βούτημα ή μπισκοτάκι, μαζί με τον καφέ της, ενώ
προσπαθεί να… ψαρέψει τον αδελφό της Ντίνο Ηλιόπουλο για τα νυχτοπερπατήματά
του της προηγούμενης βραδιάς. Λίγο αργότερα, ο Ηλιόπουλος τής προσφέρει ακόμα
ένα μπισκοτάκι, όταν προσπαθεί να την πείσει πως είναι ώρα να βγει έξω στον
κόσμο για να γνωρίσει… γαμπρό!<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3v9fBlvwxa1jzRQ4JalWWqmOCDgSRup91wVGBxOJjjHmhxpKoFWuk-dAB-fAhrQRAJHP2ob2h2LBVh1Gm9RPiP-5ujxiw50BLwKke5hhiCnhiLdpubdpkk1VdCaMK2keTVQTSmFRnlnRnOB3QPH9p2ATtiGlF9JtKlkv8Jpv_cX4F6xv4HCxl35VZA/s1167/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2258).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="889" data-original-width="1167" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3v9fBlvwxa1jzRQ4JalWWqmOCDgSRup91wVGBxOJjjHmhxpKoFWuk-dAB-fAhrQRAJHP2ob2h2LBVh1Gm9RPiP-5ujxiw50BLwKke5hhiCnhiLdpubdpkk1VdCaMK2keTVQTSmFRnlnRnOB3QPH9p2ATtiGlF9JtKlkv8Jpv_cX4F6xv4HCxl35VZA/s320/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2258).png" width="320" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Από το μασούλημα στο…
μπουσούλημα, για την τέταρτη στάση στην κινηματογραφική σχέση της Ρένας
Βλαχοπούλου με το φαγητό. Στην αισθηματική κωμωδία του Δαλιανίδη <i>Ένα κορίτσι για δύο</i>, που
προβάλλεται το φθινόπωρο του ’63, η Ρένα έχει, ως τσαχπίνα χήρα Πολυξένη, μια
ξεκαρδιστική σκηνή με τον κινηματογραφικό της αδελφό Αλέκο Αλεξανδράκη, όταν
προσπαθεί να φύγει κρυφά από το σπίτι για να πάει λίγα φαγώσιμα στον άλλο της
αδελφό, τον Κώστα Βουτσά, που βρίσκεται, μαζί με φίλους του, στο κρατητήριο.
Έχει τυλίξει τα τρόφιμα σε μια πετσέτα που την κρατά στο στόμα, για να το
σκάσει μέσα στη νύχτα μπουσουλώντας. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKBDqCcM58yY1_xCHQxzVLFmJq2g-meVebVvQ4Lj9nX_tg5w1AYchyvUc0RdB13VnRZfktIc36KlKC6f_pZz8O-L0qdBZBI2SEeXrE0jto2MaSvCF7eo-8GX0T4iEBusVjKnHOOOkdk6AxtPFc7PEzQ3Ib8Xs4MuQj36r64zqNHo3jtuPc9FJxsXXsQ/s1122/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2497).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="901" data-original-width="1122" height="379" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKBDqCcM58yY1_xCHQxzVLFmJq2g-meVebVvQ4Lj9nX_tg5w1AYchyvUc0RdB13VnRZfktIc36KlKC6f_pZz8O-L0qdBZBI2SEeXrE0jto2MaSvCF7eo-8GX0T4iEBusVjKnHOOOkdk6AxtPFc7PEzQ3Ib8Xs4MuQj36r64zqNHo3jtuPc9FJxsXXsQ/w472-h379/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2497).png" width="472" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ο Αλεξανδράκης όμως την αντιλαμβάνεται και
όταν τη ρωτάει πού πηγαίνει, του λέει πως πάει λίγη από την τυρόπιτα που
έφτιαξε στη γειτόνισσά της τη Νίτσα, «γιατί της αρέσει πώς τη φτιάχνω εγώ την
τυρόπιτα». Ο Αλεξανδράκης ξαφνιάζεται που η Πολυξένη έκανε τυρόπιτα και δεν του
είπε τίποτα και επιμένει πως πρέπει να τη φάει εκείνος κι όχι οι ξένοι και,
παρά τις παρακλήσεις της («Κίμων, μην την ανοίγεις, θα πάθεις!») ανοίγει την
πετσέτα και έκπληκτος βλέπει τα φαγώσιμα: «Πού είναι η τυρόπιτα; Εδώ βλέπω
αβγά, γάλα, τυρί!» Κι η Πολυξένη του απαντά: «Α, λείπει τ’ αλεύρι, ε; Ε, αυτό
θα το ‘βαζε η Νίτσα!»</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4c1ZcCfZQzpxuU-XApDL_Ejs_P2-BGYEGY0472vngu4CQ9idn6xjyZg1xkqaj_HPkLymd4p-8F6anS1V-6wPRGPyW73ewoMHHkbnsFeALxNmZRNzEoww9U7I98fyfE1FQ0lX_oL6D0KKmcCfyu97_EBRDMSCOeO8b2iOJMiavBrGIhRIJ6AvD749SJw/s1222/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2498).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="1222" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4c1ZcCfZQzpxuU-XApDL_Ejs_P2-BGYEGY0472vngu4CQ9idn6xjyZg1xkqaj_HPkLymd4p-8F6anS1V-6wPRGPyW73ewoMHHkbnsFeALxNmZRNzEoww9U7I98fyfE1FQ0lX_oL6D0KKmcCfyu97_EBRDMSCOeO8b2iOJMiavBrGIhRIJ6AvD749SJw/w435-h322/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2498).png" width="435" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πέμπτος σταθμός της διαδρομής μας
είναι το δεύτερο κινηματογραφικό μιούζικαλ του Δαλιανίδη, το <i>Κάτι να καίει</i>
(παραγωγή του 1964), όπου η Ρένα υποδύεται τη Σοφία που έχει παρατήσει τη
δουλειά της για να αναζητήσει, μαζί με την αδελφή της Χλόη Λιάσκου, τον παιδικό
της φίλο Ντίνο Εξαρχόπουλο στη Θεσσαλονίκη και να τον πείσει να την παντρευτεί
για να μπορέσει να πάρει μια κληρονομιά. Επιστρέφει όμως άδοξα στην Αθήνα και
φιλοξενεί στο σπίτι της μια παρέα φίλων που γνώρισε στη Θεσσαλονίκη (ανάμεσά
τους και ο επίδοξος μνηστήρας της αδελφής της, ο Κώστας Βουτσάς). Έξι άτομα οι
μουσαφίρηδες και δύο οι αδελφές, οκτώ στόματα, και εισόδημα κανένα. Έτσι, όταν Λιάσκου
και Βουτσάς τής λένε «πρίμο σεκόντο» πως ο έρωτας δεν είναι σαχλαμάρες, η Ρένα
εκνευρισμένη τους απαντά: «Βρε εδώ κοιτάζει ο κόσμος τι θα φάει για να στυλωθεί
στα πόδια του και μετά κοιτάει τους έρωτες! Που έχουμε τρελάνει την ταχινόσουπα
λες κι είναι Κατοχή!». Προηγουμένως πάντως έχει αρνηθεί να πάρει σταφύλια που
της προσφέρει η αδελφή της, μάλλον γιατί λόγω της στεναχώριας της δεν πάει
τίποτα κάτω… (Τα σταφύλια αυτά φαίνεται πως τα λαχτάρησε και ο Δαλιανίδης της τα
πρόσφερε δις αργότερα, όπως θα δούμε…).<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9phzwltPzkuaZklNu-REI9awafazczPndBKBwRyTaoUxmz4gxPxwIPkcFGQqd1HtikOrmNKZD-jwkmsuNYRO28ukomWF_47zymkgBJbXn5hsEau2J2kD2ObixzBiwcqKghjV319TMKFaloG1vhC_F8TqPmuOpaYzDbykyBUoUJe8HTkago26dNzLoGw/s993/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1819).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="993" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9phzwltPzkuaZklNu-REI9awafazczPndBKBwRyTaoUxmz4gxPxwIPkcFGQqd1HtikOrmNKZD-jwkmsuNYRO28ukomWF_47zymkgBJbXn5hsEau2J2kD2ObixzBiwcqKghjV319TMKFaloG1vhC_F8TqPmuOpaYzDbykyBUoUJe8HTkago26dNzLoGw/w531-h289/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1819).png" width="531" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στην έκτη στάση μας, στα περίφημα
<i>Κορίτσια για φίλημα </i>του Δαλιανίδη και του Φίνου, η Ρένα είναι η
ιδιοκτήτρια ενός τουριστικού γραφείου στη Νέα Υόρκη, στο οποίο βρίσκεται κάθε
τρεις και λίγο ο μεγάλος θαυμαστής της, ο Γιάννης Βογιατζής. Ο Βογιατζής
φλερτάρει… ασύστολα (ή, μάλλον, συνεσταλμένα) τη Ρένα, αλλά σε μια στιχομυθία
τους εκείνη μυρίζει την αναπνοή του και τον ρωτά: «Σκόρδο έφαγες;» «<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Oh</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">yes</span>, πατρίδα!» της λέει
εκείνος λιγωμένα, για να πάρει την απάντηση «Να σου λείπουν οι πατριωτισμοί και άσε με,
γιατί εγώ φεύγω για την Ελλάδα!» (Της άρεσε πάντως το σκόρδο και το
χρησιμοποιούσε συχνά στις συνταγές της, και όχι μόνο στη σκορδαλιά του μπακαλιάρου—σκορδαλιά
που πρότεινε μέχρι και στην Ελένη Μενεγάκη να δοκιμάσει στη διάρκεια της τελευταίας
τους συνέντευξης τον Γενάρη του ’99)… <o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvY8_g1tdQlH1zOZ2HSy0ccB69Czvc6KPuhpw_aexhlqftv6dtPJgVQCZTv7mbP-n81dgSmypOpki_PH7xdOTowlVyYqy-W5J9BSWeh-w46wiiaMJfxVqi4hranTPR-fRct55o2mLagSqbr-G1i7gNbqwLSZYsCZDaLWQuHI_rWsnDtd7lnxT1S4-uag/s1191/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1804).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="785" data-original-width="1191" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvY8_g1tdQlH1zOZ2HSy0ccB69Czvc6KPuhpw_aexhlqftv6dtPJgVQCZTv7mbP-n81dgSmypOpki_PH7xdOTowlVyYqy-W5J9BSWeh-w46wiiaMJfxVqi4hranTPR-fRct55o2mLagSqbr-G1i7gNbqwLSZYsCZDaLWQuHI_rWsnDtd7lnxT1S4-uag/w489-h322/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1804).png" width="489" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για την έβδομη στάση μας
αλλάζουμε κινηματογραφική εταιρία, όπως έκανε και η Ρένα το 1966: στη <i>Βουλευτίνα</i>
του Κώστα Καραγιάννη. Εδώ έχουμε ένα σπάνιο στιγμιότυπο της Ρένας όχι με
φαγητό, αλλά με γλυκό (σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές δεν ήταν πολύ φίλη
των γλυκών). Η Ρένα πηγαίνει σε ένα καφενείο όπου εκφωνεί τον προεκλογικό του
λόγο ο αρραβωνιαστικός της, ο Περικλής Αράπης (Σταύρος Ξενίδης). Εκεί
παραγγέλνει ένα γλυκό μελιτζανάκι, το οποίο μαθαίνει πως είναι πληρωμένο από
τον υποψήφιο («Πάει το κτήμα στα Σούμερνα!») και στη συνέχεια το γλυκό της βγαίνει
σχεδόν ξινό καθώς το τρώει σχολιάζοντας σχεδόν κάθε λέξη από τον λόγο του αρραβωνιαστικού
της. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4yJEJDOyFTL5gkMgLbh-7yCfcKzKO6YtT2sn42wG-PWarSIXgPgMCjMbFT3XEQRx4Nc2AfArBU6DuZytqaIQlmkjadX3aOYFsnN9V7Rg-spLmrTRXOSJDBUl9Y5pOxL4oa6dycC7PS89Nw9fNpjSvcaVxN9kjRb0SsVeSVcB4TRbE1tEaxsnJy5_BYQ/s1135/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2408).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="1135" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4yJEJDOyFTL5gkMgLbh-7yCfcKzKO6YtT2sn42wG-PWarSIXgPgMCjMbFT3XEQRx4Nc2AfArBU6DuZytqaIQlmkjadX3aOYFsnN9V7Rg-spLmrTRXOSJDBUl9Y5pOxL4oa6dycC7PS89Nw9fNpjSvcaVxN9kjRb0SsVeSVcB4TRbE1tEaxsnJy5_BYQ/w536-h427/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2408).png" width="536" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Λίγο αργότερα, ενώ η Ρένα συζητά με τη θεία της (Σεβασμία Παναγιωτοπούλου)
για το μέλλον της με τον Περικλή, μασουλάει ξηρούς καρπούς (μάλλον φιστίκια
Αιγίνης), ενώ στο δεύτερο μέρος της ταινίας, όταν πια έχει η ίδια εκλεγεί
βουλευτίνα και πηγαίνει στο γραφείο ενός υπουργού (Δημήτρης Νικολαΐδης) για τα
αιτήματα των ψηφοφόρων της, εκείνος προσπαθεί να την εξευμενίσει φλερτάροντάς
την και προτείνοντάς της να την πάει για σπληνάντερο στου Φώτη στη Γλυφάδα (και
όχι στην ψησταριά του Γιώργου στο Μενίδι, όπου του έχει προτείνει νωρίτερα ο
φίλος του να πάει)...<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvc1tXcOnjApBtVNFn7a-ieWXJsvLE0eCqAXGC4pUPdhWCQGF9ERt90HjKSu-Ut9pYodxojEG6Wfi9iUbuQIEAMZ17QOOJAnpX9hb2lk016ypExrk4GALIBaMPmCUyfr1-doT3qqVjCWKpdWsU3fJ-RSG8JKGtx90mqXphxfGps8b37u2pk0ZngLO-PA/s1347/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2378).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1053" data-original-width="1347" height="391" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvc1tXcOnjApBtVNFn7a-ieWXJsvLE0eCqAXGC4pUPdhWCQGF9ERt90HjKSu-Ut9pYodxojEG6Wfi9iUbuQIEAMZ17QOOJAnpX9hb2lk016ypExrk4GALIBaMPmCUyfr1-doT3qqVjCWKpdWsU3fJ-RSG8JKGtx90mqXphxfGps8b37u2pk0ZngLO-PA/w500-h391/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2378).png" width="500" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Την επόμενη σεζόν (1967-68) η
Ρένα θριαμβεύει και πάλι στον οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος με το <i>Βίβα
Ρένα </i>και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο πλευρό της. Θα κάνουμε την όγδοη στάση μας
σε αυτή την ταινία, στην οποία ο Κωνσταντάρας είναι φυσικά ο εφοπλιστής Φωκάς
που φλερτάρει επιμόνως τη Ρένα νομίζοντας πως είναι η διάσημη ξαδέλφη της Πεπίτα.
Μετά την πρώτη τους νυχτερινή έξοδο, η Ρένα ενημερώνει τον Στρατάκια, τον
αδελφό της (Νίκος Ρίζος) πως ο κύριος Φωκάς θα την πάει την άλλη μέρα στη
Δροσιά για πεϊνιρλί… </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW9BVP2qIOyeQV8OLgV3PoLGjA1Fm3RZ1ExeQ1b_ZjzMfWzFwIUZklCJTxK3OEN6FYC_l6HY7x9FoiCI67oNApucfuhJEvN7OWF69rlpVtKYVF7H_Wi1vUjcvItZacGbQfMrQDvHS_aj0oml17T_A3JE1hbvYskL5O7xfctv572SdgeDmRbfU_qDaiQQ/s1163/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2527).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="906" data-original-width="1163" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW9BVP2qIOyeQV8OLgV3PoLGjA1Fm3RZ1ExeQ1b_ZjzMfWzFwIUZklCJTxK3OEN6FYC_l6HY7x9FoiCI67oNApucfuhJEvN7OWF69rlpVtKYVF7H_Wi1vUjcvItZacGbQfMrQDvHS_aj0oml17T_A3JE1hbvYskL5O7xfctv572SdgeDmRbfU_qDaiQQ/w489-h380/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2527).png" width="489" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αμέσως μετά η Ρένα πέφτει να κοιμηθεί και ονειρεύεται πως
είναι μια μικρούλα Ινδιάνα που… μαγειρεύει στον καταυλισμό της όταν εμφανίζεται
πάνω στο (ξύλινο!) άλογό του ο Κωνσταντάρας ως κάου-μπόι…<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_jjE1I2UR3o-lt31_EsAA8p94ITa1Jy0ya2GaPg5qzgoCpChdwOKK-2TGrJy8gl1nblN92uvkgUXR8oO-idG45gtDb3s3TVVesUruGMBJYhFyeMPOhD2CUK_GIeK6BGFkVHSNiT5u5s8hmrAgb3UMxmQgCG7AtD0APhZPyK3XXkDcw-KQ29baER2wGw/s1181/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2508).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="1181" height="367" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_jjE1I2UR3o-lt31_EsAA8p94ITa1Jy0ya2GaPg5qzgoCpChdwOKK-2TGrJy8gl1nblN92uvkgUXR8oO-idG45gtDb3s3TVVesUruGMBJYhFyeMPOhD2CUK_GIeK6BGFkVHSNiT5u5s8hmrAgb3UMxmQgCG7AtD0APhZPyK3XXkDcw-KQ29baER2wGw/w478-h367/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2508).png" width="478" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ο ένατος σταθμός στο φετινό μου
αφιέρωμα είναι η τελευταία ταινία της Ρένας στον οργανισμό
Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, στην οποία είναι μια παθολογική <i>Ζηλιάρα</i> (1968)
που κάνει δύσκολη τη ζωή στον σύζυγό της Γιώργο Κωνσταντίνου. Τον αγαπά υπερβολικά
φυσικά και τον φροντίζει: του έχει ετοιμάσει μία σούπα και τον σερβίρει (πριν του
κόψει την όρεξη φορώντας το μπέμπι-ντολ που ανακάλυψε στον χαρτοφύλακά του). Αν
και στην ταινία σούπα τρώει μόνο ο Κωνσταντίνου, σε μια από τις διαφημιστικές
φωτογραφίες βλέπουμε να τρώνε και οι δύο!...<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTtfRhrdmZErr_n6i88MKpi4u5rF5RMxwCl8P7tIOLhNj3LrvftNdHpkipVpHw8DWYWgmJep_siSNAnMolyeneWwxmuFdIRdce4nOdsXz5O0XxFKmW29gD5VMsySHMMuwLBBw5lndTQCAYuem8K46b_1aREaYp7MPZUWgkYumECKVnVZnjHJRG4qyvLg/s650/%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="650" height="485" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTtfRhrdmZErr_n6i88MKpi4u5rF5RMxwCl8P7tIOLhNj3LrvftNdHpkipVpHw8DWYWgmJep_siSNAnMolyeneWwxmuFdIRdce4nOdsXz5O0XxFKmW29gD5VMsySHMMuwLBBw5lndTQCAYuem8K46b_1aREaYp7MPZUWgkYumECKVnVZnjHJRG4qyvLg/w501-h485/%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B1.png" width="501" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για τη δέκατη στάση, επιστρέφουμε
μαζί με τη Ρένα θριαμβευτικά στη Φίνος Φιλμ, για το… δέκα το καλό, την <i>Παριζιάνα</i>
που προβάλλεται τον Δεκέμβρη του 1969. Οι περισσότερες/-οι φυσικά θυμούνται τη
Ρένα ως μοδίστρα Πελαγία να ασχολείται όχι με το τι τρώει η ίδια, αλλά τι τρώει
η… Σούζυ, η πελάτισσά της (η Ρένα Πασχαλίδου φυσικά), η οποία, σύμφωνα με την
Πελαγία <i>και </i>ψεύδεται <i>και </i>τρώει! Το φαγητό όμως είναι ζήτημα που
απασχολεί και τον τρελό ζωγράφο της ιστορίας, τον Λεωνίδα, που τον υποδύεται ο
σπουδαίος Χρόνης Εξαρχάκος. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-kd9A_MxTIAXR71rQTY8UtfGd4jpZ3DBxo0qDEAkLn5viFnqkpYMJMJoAWiSMV13k1VHiSSg6ulai9pyLejb7F7rwcfpumQ3ay80w-OJdA0tBtflaZ6Us8se4xeQvOXQVJ-_aw95ck6Xuxe1ePtdKOcLf8prun0Mg-_dBknQfNPnP3kO_e6y3maH0CQ/s1134/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2539).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="897" data-original-width="1134" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-kd9A_MxTIAXR71rQTY8UtfGd4jpZ3DBxo0qDEAkLn5viFnqkpYMJMJoAWiSMV13k1VHiSSg6ulai9pyLejb7F7rwcfpumQ3ay80w-OJdA0tBtflaZ6Us8se4xeQvOXQVJ-_aw95ck6Xuxe1ePtdKOcLf8prun0Mg-_dBknQfNPnP3kO_e6y3maH0CQ/w456-h361/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2539).png" width="456" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ο Λεωνίδας τρέχει σαν τρελός στο σπίτι της
Πελαγίας, όπου σύμφωνα με έναν μπόμπιρα, τον περιμένει ένα κατσαρολάκι με
φαγητό! Η Πελαγία και η αδελφή της Ελένη (Έρρικα Μπρόγιερ) προσπαθούν να
δελεάσουν τον Λεωνίδα, ώστε να συμπράξει ως σχεδιαστής μόδας στο εγχείρημά
τους. Όσο η Ρένα τον σερβίρει, η Ελένη προσπαθεί να εξηγήσει το σχέδιο στον
Λεωνίδα που προτείνει να αφήσουν την κουβέντα για μετά τον φαγητό, για την ώρα
του καφέ, αλλά η Ρένα του λέει: «Όχι, χρυσό μου, χορτάτο σε φοβάμαι». Ο
Λεωνίδας αρχίζει επιτέλους να τρώει από το πιάτο που γενναιόδωρα του γέμισε η
Πελαγία με κρέας και πατάτες («Φτάνει ή να σου βάλω όλη την πιατέλα;»), πολύ
λαίμαργα όμως («Κοίτα γαμπρό που θα βάλουμε στο σπίτι μας… Άσ’τηνε να πάρει
λίγη ντομάτα… Άσ’το κάτω το πιάτο μου! Άσ’το κάτω!»). <o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivXsssqNlkqqUcpSr6DqUVHDZyRLHEgjwO8FUe2ev6O3OOGfze78oCx3ygtGwi3XSiXS7KSIx2BP41m2TCeQtWVr2oFmlXg97P9IipD25VpuD27OlHPIXRPRWy4ponm_uHLM-m5R3f7TrYbcYlu5XfK1Dsh9NZqRuJW-7EjidsRD4NpV0MZs8GJ-c_kg/s1133/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2541).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="1133" height="397" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivXsssqNlkqqUcpSr6DqUVHDZyRLHEgjwO8FUe2ev6O3OOGfze78oCx3ygtGwi3XSiXS7KSIx2BP41m2TCeQtWVr2oFmlXg97P9IipD25VpuD27OlHPIXRPRWy4ponm_uHLM-m5R3f7TrYbcYlu5XfK1Dsh9NZqRuJW-7EjidsRD4NpV0MZs8GJ-c_kg/w498-h397/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2541).png" width="498" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στη συνέχεια η ομάδα πρέπει να
προετοιμαστεί για τη μεγάλη εξόρμηση στην καλή κοινωνία της Μυκόνου. Έτσι η
Ελένη προσπαθεί να δείξει στην Πελαγία πώς πρέπει να χρησιμοποιεί το
μαχαιροπίρουνο για να φάει το κρέας της, αλλά η Πελαγία είναι ανεπίδεκτη
μαθήσεως και προτείνει στην αδελφή της να φάει με τα χέρια: «Φάε κι εσύ έτσι,
πιο ευκολία (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">sic</span>) είναι!».
Όταν τελικά οι τρεις τους βρεθούν αργότερα στη Μύκονο, η Πελαγία δέχεται το
επίμονο φλερτ του Δημήτρη Καλλιβωκά που θέλει κάποιο βράδυ να της αποσπάσει ένα
φιλί: εκείνη, για να το αποφύγει, βάζει στο στόμα της μερικά κριτσινάκια
λέγοντας «Πολύ μ’ αρέσουν τα κριτσινάκια…». Τελικά θα ενδώσει στο φλερτ στη
διάρκεια του ωραιότατου τραγουδιού του Μίμη Πλέσσα «Θέλω πολύ», που ξεκινά να το
τραγουδά ενώ προσπαθεί να απαλλαγεί και από τα τελευταία υπολείμματα των
κριτσινιών (φτύνοντας και μασουλώντας ό,τι απέμεινε…).<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYN_3Wb6WRTrYPL-xvIcJqKycQNFBNoDVvBKoGL5dLTypWDEfxd4rs9nuGbZf3CL7Qh-APtg4V2giBFlM2VA_fkSRYCG3zAMPweXYe4MBXuqY0eZ3Z9H18KYLkOjXH95uZhecAsOh9p_vfs8eUwdXIClkRBCZdlHKka3mfzDv5BHrFAFJARuA2nrfiw/s1132/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2544).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="893" data-original-width="1132" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYN_3Wb6WRTrYPL-xvIcJqKycQNFBNoDVvBKoGL5dLTypWDEfxd4rs9nuGbZf3CL7Qh-APtg4V2giBFlM2VA_fkSRYCG3zAMPweXYe4MBXuqY0eZ3Z9H18KYLkOjXH95uZhecAsOh9p_vfs8eUwdXIClkRBCZdlHKka3mfzDv5BHrFAFJARuA2nrfiw/w502-h395/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2544).png" width="502" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ενδέκατη στάση στην κωμωδία <i>Μια
τρελή τρελή σαραντάρα</i>, που έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος και σκηνοθέτησε ο
Γιάννης Δαλιανίδης. Εδώ το φαγητό είναι μια καλή… κάλυψη για την τρελοχήρα Τζένη
που θέλει να συναντήσει τον αγαπημένο της Ανδρέα Μπάρκουλη κρυφά από τα αδέλφια
της. Τους λέει λοιπόν ότι η καλή της φίλη Καίτη (Μέλπω Ζαρόκωστα) θα της κάνει
το τραπέζι. Επειδή όμως ο Γιάννης Μιχαλόπουλος δεν πιάνεται εύκολα κορόιδο,
θέλει να διαπιστώσει αν όντως οι δύο φίλες έφαγαν μαζί το μεσημέρι. Διότι ενώ η
Καίτη του έχει πει νωρίτερα πως η Τζένη της «ρήμαξε το ψυγείο, να φανταστείς
ότι έφαγε μια μπαρμπουνάρα, τρεις κοτολέτες, έφαγε πουρέδες, έφαγε σαλάτα», όταν
μετά ανακρίνει τις δύο φίλες… κατ’ αντιπαράσταση, η Ρένα φαίνεται πως λέει
ψέματα: ισχυρίζεται πως δεν έφαγε τίποτα, «ενώ μου γονάτισε το ψυγείο!» διαμαρτύρεται
η Καίτη, προσπαθώντας να σώσει την κατάσταση. Η Ρένα γκρινιάζει, «έφαγα δύο
κοτολέτες και της γονάτισα το ψυγείο!», ενώ το μπαρμπούνι δεν πιάνεται «διότι το
ψάρι γενικά είναι φρούτο, δεν είναι φαΐ!». Η Ρένα θυμώνει και για να αποπροσανατολίσει
τον αδελφό της, του φωνάζει: «Ωραία, κύριε, δεν μου αρέσει το μπαρμπούνι, έφαγα
λυθρίνι!» (Της άρεσε όμως μάλλον το μπαρμπούνι, γιατί το έφαγε ξανά και στον κινηματογράφο και στο βίντεο!...).<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMalGEDRswgdhyeSjEhXoCgH9Indhew_ZUHXzXlwN_bVJUIA4WrHnOsuuKWOCPHfEK-LRviD9mSQollQlwdW1HX3wdCyuvI-FubU2QOy97kDpfwsHkSc6BXnHLu5BVO1WIoN4PlgU44CgcvZYbkYkT-fQq6nwaCUuFJG8EeSM3nCWe5mYDd0f9hHw_fg/s1381/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2300).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1058" data-original-width="1381" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMalGEDRswgdhyeSjEhXoCgH9Indhew_ZUHXzXlwN_bVJUIA4WrHnOsuuKWOCPHfEK-LRviD9mSQollQlwdW1HX3wdCyuvI-FubU2QOy97kDpfwsHkSc6BXnHLu5BVO1WIoN4PlgU44CgcvZYbkYkT-fQq6nwaCUuFJG8EeSM3nCWe5mYDd0f9hHw_fg/w514-h393/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2300).png" width="514" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Αργότερα, επανερχόμαστε στα φρούτα: μεθυσμένη από έρωτα και από αλκοόλ η Τζένη
απολαμβάνει τη μουσική που της παίζει ο Μπάρκουλης, ενώ ταυτόχρονα τον ταΐζει
μπανάνα και σταφύλια. Οι ρόλοι θα αλλάξουν αμέσως μετά όταν η Τζένη θα αναλάβει
να παίξει εκείνη βιολί (μολονότι δεν ξέρει να παίζει) και θα απαιτεί να την
ταΐσει ο καλός της σταφύλια και μπανάνα.<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHV7Vtf1YPVkltwrqPJ9GMmRD4jwsvHjMYLojm3XO-EyREWDhgpurjicnPHvB2s_TtPDyCw_twjuxiw-JK8gtpm5Xtal500beQ4vUnB56CzEPPvFgEvRdQ-6FiicwEdFpJOGlGu0M8GtkdJKiU_0FIH5I-1_JjFVyMpCdVWv2qlr6rxTEDQt2t8IdrqQ/s197/%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="174" data-original-width="197" height="174" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHV7Vtf1YPVkltwrqPJ9GMmRD4jwsvHjMYLojm3XO-EyREWDhgpurjicnPHvB2s_TtPDyCw_twjuxiw-JK8gtpm5Xtal500beQ4vUnB56CzEPPvFgEvRdQ-6FiicwEdFpJOGlGu0M8GtkdJKiU_0FIH5I-1_JjFVyMpCdVWv2qlr6rxTEDQt2t8IdrqQ/s1600/%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B1.jpg" width="197" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Και βέβαια προς το τέλος της ταινίας, δεν ξεχνάμε τον καημό της Τζένης που περιμένει τηλέφωνο από τον αγαπημένο της και όταν χτυπάει το τηλέφωνο, ακούει να της ζητούν... γιαούρτι!<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivtOFf7z79CuYIjgvTTWudCuWEwQfDCX4z-cQgmSCDmRzrMDU_s0wiFpeYMfu0MnznCXWd6sv1mDtdRJ8hhbldrUJWAtGw1evRKq0i9hsSG4mbwLHftJOhMell_EJxtrm4w66vHYt9PbEjxgS7s7lsbLbrXJE5ORUpfs0aKB6lDz36XQDHoxUoB6MkTQ/s1176/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2329).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="901" data-original-width="1176" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivtOFf7z79CuYIjgvTTWudCuWEwQfDCX4z-cQgmSCDmRzrMDU_s0wiFpeYMfu0MnznCXWd6sv1mDtdRJ8hhbldrUJWAtGw1evRKq0i9hsSG4mbwLHftJOhMell_EJxtrm4w66vHYt9PbEjxgS7s7lsbLbrXJE5ORUpfs0aKB6lDz36XQDHoxUoB6MkTQ/w461-h353/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2329).png" width="461" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Την επόμενη σεζόν η Ρένα
πρωταγωνιστεί σε δυο μουσικές κωμωδίες της Φίνος Φιλμ. Η ταινία του Αλέκου
Σακελλάριου <i>Η θεία μου η χίπισσα</i> είναι ο δωδέκατος σταθμός στη διαδρομή μας:
εδώ η Ρένα είναι η φτωχή καθαρίστρια κυρά-Λένη που υποδύεται την πλούσια κυρία
για να μην απογοητεύσει τη θυγατέρα της (Νόρα Βαλσάμη) και το… συμπεθεριό. Κάθε
πρωί όμως δίνει το «παρούσα» και ως καθαρίστρια του ξενοδοχείου όπου διαμένουν
για να μη χάσει το μεροκάματό της.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTuJZxoh-cyXRcmZTA9XpQgVPHqGTIig3DgIKH1-W4MsVOsmN-sBnmcyvfM-K6kPCImkg54HA-yeev6wsDWthdTFPjkHfQQcUYwVff8APRWZYtzDnwDfYpL_GBHooiZ84I2kb2CEgBWTA3dkO7sCx_4ZujYREgBiGU6RlSn7n_XtNJUxSDOro85d9cXQ/s1194/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2486).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="891" data-original-width="1194" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTuJZxoh-cyXRcmZTA9XpQgVPHqGTIig3DgIKH1-W4MsVOsmN-sBnmcyvfM-K6kPCImkg54HA-yeev6wsDWthdTFPjkHfQQcUYwVff8APRWZYtzDnwDfYpL_GBHooiZ84I2kb2CEgBWTA3dkO7sCx_4ZujYREgBiGU6RlSn7n_XtNJUxSDOro85d9cXQ/w456-h340/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2486).png" width="456" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ο συμπέθερος τη βλέπει ως καθαρίστρια ένα
πρωί και πιστεύει πως αυτή είναι η στολή που διάλεξε η συμπεθέρα του για τον
χορό των μεταμφιεσμένων που διοργανώνει το ξενοδοχείο. Έτσι της προτείνει να τη
συνοδέψει εκείνος στον χορό. Όταν ο συμπέθερος παραγγέλνει σαμπάνια, η
κυρα-Λένη, κουρασμένη, ζητά από το γκαρσόνι: «φέρε ένα σάντουιτς με μπόλικο
πράμα μέσα, γιατί πεινάω»! Και φυσικά ρωτά και τον συμπέθερό της αν θέλει ένα σαντουιτσάκι!...<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwtmuxKb39IdJ3RxInKysrM1Vt3-oYkEhNbOvKmrd1O-PBfMXgQZTD7LhewvzgfUEinbgBtk4cFqcDUZBinVJKNyyEY-XlYRCoynIC4DDepjXMdXUa9ygLsQ-bCApT6blx55S3pLgiDqsq3Mqd3QkFJwrgI6AApKDXzi1ifbgQBZAweQA3hfBNCS6vuw/s1065/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1837).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1065" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwtmuxKb39IdJ3RxInKysrM1Vt3-oYkEhNbOvKmrd1O-PBfMXgQZTD7LhewvzgfUEinbgBtk4cFqcDUZBinVJKNyyEY-XlYRCoynIC4DDepjXMdXUa9ygLsQ-bCApT6blx55S3pLgiDqsq3Mqd3QkFJwrgI6AApKDXzi1ifbgQBZAweQA3hfBNCS6vuw/s320/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1837).png" width="320" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δέκατη τρίτη στάση στη δεύτερη
ταινία της σεζόν 1970-71: <i>Μια Ελληνίδα στο χαρέμι </i>του Γιάννη Δαλιανίδη. Διάφορες
ατάκες για το φαγητό και εδώ (αν και το «Φάε το πόδι μου, φάε το χέρι μου» δεν
πιάνεται!). Η Ρένα έχει υπό την προστασία της τα δυο ανεπρόκοπα αδέλφια της. Ο
μεν Χρόνης Εξαρχάκος ενθουσιάζεται όταν ο Νάσος Κεδράκας ως γείτονάς τους κυρ-Θόδωρος,
(«Ο μπακάλης;» «Που το έχει κάνει σελφ σέρβις!») φέρνει στη Ρένα να δοκιμάσει
λίγη φέτα από το βαρέλι που μόλις άνοιξε, ως ένδειξη της ιδιαίτερης συμπάθειας
που της τρέφει. Ο λαίμαργος Εξαρχάκος αρχίζει να δοκιμάζει τη φέτα, όσο η Ρένα
εκμαιεύει την… αλήθεια από τον κυρ-Θόδωρο, ότι την προορίζει για… δούλα του
ίδιου και των παιδιών του, οπότε και η φέτα και ο κυρ-Θόδωρος εκδιώκονται
θεαματικά. Ο έτερος αδελφός, ο Βαγγέλης Σειληνός, είναι ερωτευμένος με τη Μαρία
Ιωαννίδου που θα παντρευτούν και θα φέρει και την προίκα της, άρα δεν ανησυχούν
για το φαγητό τους! «Θα φέρω τα σεντόνια μου, τις πετσέτες μου!» «Α, ωραία θα κόβουμε
από μισή πετσέτα την ημέρα να την τρώτε!» Αργότερα, ως μέντιουμ πια η Ρένα
οραματίζεται τον Μοχάμετ Αμπντάλα: «πλένει τα πόδια του και τρώει σταφύλι!».
Τελικά λίγη ώρα αργότερα η Ρένα τρώει σταφύλια από τα χεράκια του ίδιου του Μοχάμετ
Αμπντάλα, δηλαδή του Δημήτρη Καλλιβωκά…</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4k78qZorQH6FDAMUerhcBJ_fumsPseKctwwYtQ3kEhN1KUArYPKi0Y__-8PtNtHx-6iF-HBmowCNp7mcOVGVJswTkvEG1ekBUEUi_-tPQ47bP9kyFSESQJpmmG9XL3FrRnToLWDyt29NQCm5JNLxBGPFRvFN2DZ0PtR1KYvokfMYXnpr_Z2AngDSDVg/s1086/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1822).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="897" data-original-width="1086" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4k78qZorQH6FDAMUerhcBJ_fumsPseKctwwYtQ3kEhN1KUArYPKi0Y__-8PtNtHx-6iF-HBmowCNp7mcOVGVJswTkvEG1ekBUEUi_-tPQ47bP9kyFSESQJpmmG9XL3FrRnToLWDyt29NQCm5JNLxBGPFRvFN2DZ0PtR1KYvokfMYXnpr_Z2AngDSDVg/w478-h395/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1822).png" width="478" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δέκατη τέταρτη στάση: <i>Ζητείται
επειγόντως γαμπρός</i>. Εδώ η Ρένα βρίσκεται σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι με
τον υπάλληλό της, τον κύριο Χαραλαμπίδη (Βάσος Ανδρονίδης) που την καλοπιάνει
γιατί θέλει να του δανείσει χρήματα. Όταν ο κύριος Χαραλαμπίδης ρωτά τον
σερβιτόρο (Νάσος Κεδράκας) αν έχει ψάρι, εκείνος απαντά ότι έχει φρεσκότατα
ψάρια που μυρίζουν θάλασσα, κι η Ρένα του λέει: «Ε, τι ήθελες να μυρίζουν, ναφθαλίνη;»
«Εννοώ ότι είναι φρεσκότατα» εξηγεί εκείνος μα η Ρένα τον αντικρούει λέγοντας
πως ξέρει πως «όλα τα παραλιακά κατεψυγμένα πουλάτε. Τέλος πάντων, κατεψυγμένοι
εμείς, κατεψυγμένα τα ψάρια». Ο σερβιτόρος τους προτείνει και πάλι μπαρμπούνι
τηγανητό.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm-qVkTC1HL9ZfXID5bwgKzx0UTFBbR1gb0JSFXFBm1OLRWKA_Y_KEVhXqo2LqxEl6SmzyHSuu9dolUyWuJcK9WH6pX8WTPYX7IwuswIS3rBzyQKPGqQnSnQBmWYXgZjL7_QVmZRvVeoDVCR0NwXDyMp3IAas_-5G5pygfsL06NN_pVlRqJBozMwAfEg/s1195/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2335).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="1195" height="357" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm-qVkTC1HL9ZfXID5bwgKzx0UTFBbR1gb0JSFXFBm1OLRWKA_Y_KEVhXqo2LqxEl6SmzyHSuu9dolUyWuJcK9WH6pX8WTPYX7IwuswIS3rBzyQKPGqQnSnQBmWYXgZjL7_QVmZRvVeoDVCR0NwXDyMp3IAas_-5G5pygfsL06NN_pVlRqJBozMwAfEg/w472-h357/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2335).png" width="472" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Μέχρι να ετοιμαστεί το ψάρι, η Ρένα ζητά
χταποδάκι για ορεκτικό, το οποίο όμως ο κύριος Χαραλαμπίδης δεν τρώει γιατί το
στομάχι του δουλεύει με… ένα καρμπιρατέρ! Εκείνος θα πάρει μια ντομάτα
ξεφλουδισμένη ή, όπως λέει η Ρένα, μια ντομάτα που έχει κάνει στριπτίζ… Σε λίγη
ώρα η Ρένα θα φιλοσοφεί τη ζωή της ακούγοντας το τραγούδι «Άνθρωπε, φιλοσόφησε»
μασουλώντας μια (καυτερή;…) πράσινη πιπεριά… Νωρίτερα στην ταινία έχουμε κι ένα…
σχήμα λόγου από τη θαυμάσια Άννα Κυριακού που χρησιμοποιεί τους… πατατοκεφτέδες
για να δείξει στη Ρένα πόσο παράλογο ήταν που πίστεψε πως ο Αντρέας Μπάρκουλης ήταν
ερωτευμένος μαζί της.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqspze_wvZNeeY3CbdIuIKRuadMja6u_PsCU3LPNlWVrFJThzDodNj5Vq-cwE94rTpCsTUsHR8YIfDQyRA2jfPYXBKs3oWCcJWARXH7aqjutJ2GLNxLXKNpuulz8VKiAtiZHR8hK7a2O6iHM2-d42o0Et7aIQ-ZSMORdi-tFa3P0Q63zPreJMxUZ8srg/s1193/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2366).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="909" data-original-width="1193" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqspze_wvZNeeY3CbdIuIKRuadMja6u_PsCU3LPNlWVrFJThzDodNj5Vq-cwE94rTpCsTUsHR8YIfDQyRA2jfPYXBKs3oWCcJWARXH7aqjutJ2GLNxLXKNpuulz8VKiAtiZHR8hK7a2O6iHM2-d42o0Et7aIQ-ZSMORdi-tFa3P0Q63zPreJMxUZ8srg/w500-h382/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2366).png" width="500" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δέκατη πέμπτη στάση ένα λαδερό
φαγητό! <i>Η Κόμησσα της Κέρκυρας</i> σιόρα-Ανγκιολίνα διακόπτει για λίγο το μάθημά
της και λέει στις μαθήτριες και τους μαθητές της: «Και τώρα κάντε πρόβα μόνοι σας
να πάω να δω τσι μελιτζάνες μου μη μου καούνε και μείνω νηστικιά!». Το κρέας
επανέρχεται όμως σε σχήμα λόγου και πάλι, όταν η Ανγκιολίνα λέει σε μια
μαθήτριά της πως το μεγάλο βιολί (το μπάσο δηλαδή) το παίζει ένας μεγάλος
άνθρωπος με κάτι δάχτυλα «νααα, σαν λουκάνικα Φρανκφούρτης!». Ας μην ξεχάσουμε
βέβαια και την απολαυστική σκηνή που μοιράζεται η Ρένα με τον αδελφό της Χρήστο
Βλαχόπουλο που υποδύεται έναν Κερκυραίο μανάβη και μαλώνει μαζί του για τα
φρούτα που της βάζει! Και φυσικά το περίφημο κρεμμύδι που περιφέρεται από την
κουζίνα της Ανγκιολίνας στο αστυνομικό τμήμα και στο ξενοδοχείο του Σπύρου Καρέτα…<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdx0zOCzbSgaDin5o97ZkpAvAx7vb0JcBh4eO1emQM6b6WMk5sIypzGgdKnzjUfCEDUfJ9X9Pd0r3LIYyfU5TfeCOI6dfcNjqtEEVjSeFKMrNwuI-jqQBy8CtyEVeLiPbzLLwlQwOE_8Iz7cHopw4VMaxBbSILdwQ8LFmThMrcnq7HRvzVf53eSXmakA/s226/%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="226" data-original-width="223" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdx0zOCzbSgaDin5o97ZkpAvAx7vb0JcBh4eO1emQM6b6WMk5sIypzGgdKnzjUfCEDUfJ9X9Pd0r3LIYyfU5TfeCOI6dfcNjqtEEVjSeFKMrNwuI-jqQBy8CtyEVeLiPbzLLwlQwOE_8Iz7cHopw4VMaxBbSILdwQ8LFmThMrcnq7HRvzVf53eSXmakA/w410-h416/%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" width="410" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για τη δέκατη έκτη στάση
μεταφερόμαστε στην περίοδο του Νέου Εμπορικού Κινηματογράφου: στη δεύτερη
ταινία που γυρίζει η Ρένα σ’ αυτή την περίοδο, το <i>(Ρένα) Να η ευκαιρία </i>(1980)
υποδύεται και πάλι μια μοδίστρα που όμως ράβει σε σπίτια και, όπως συνηθιζόταν
τότε, γευματίζει με τα μέλη της εκάστοτε οικογένειας. Στο σπίτι μιας
πελάτισσας όμως απογοητεύεται γιατί, ενώ περίμενε πως θα φάει χαβιάρι «μέσα σ’
αυτόν τον πλούτο», μαθαίνει πως θα φάει σπανακόρυζο, γιατί «κρέας, κρέας,
κρέας, το βαρεθήκαμε πια!» Κι η Ρένα αγανακτεί: «Κι εγώ βαρέθηκα το σπανακόρυζο! Μία εβδομάδα στα σπίτια
που πάω, όλο σπανακόρυζο τρώω. Σίδηρο θέλουνε να βάλουνε;». Λίγα λεπτά αργότερα
η Ρένα ανακαλύπτει ότι κέρδισε το λαχείο! Η πελάτισσα και ο σύζυγός της (ο
Πάνος Κορκοτάς) χαίρονται μαζί της: «Μπράβο, Ρένα μου, τι θα μας κεράσεις;»
«Σπανακόρυζο θα σας κεράσω!»...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo01sMD5sT4uJEVEqgMrZiFFTP3aob3Gq3Yl-1OLuEjqbG3zvMUowRaQK4Dy-QHSJ3rTR3wXEdFxJPhQVqL-km6Lu1tp8sq_SKafzSQ2ZPDYPkNIDump5RuaSOfD2E6ij_I-L9mhl52VPy35Chlc4dZF54VJMt6Y84JXmFQvc8dcQAE4sZxiF-ISw0oA/s1197/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2659).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="1197" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo01sMD5sT4uJEVEqgMrZiFFTP3aob3Gq3Yl-1OLuEjqbG3zvMUowRaQK4Dy-QHSJ3rTR3wXEdFxJPhQVqL-km6Lu1tp8sq_SKafzSQ2ZPDYPkNIDump5RuaSOfD2E6ij_I-L9mhl52VPy35Chlc4dZF54VJMt6Y84JXmFQvc8dcQAE4sZxiF-ISw0oA/w496-h380/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2659).png" width="496" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στην ταινία <i>Της πολιτσμάνας το
κάγκελο</i> η Ρένα είναι και πάλι μια αφοσιωμένη σύζυγος που ως Κερκυραία ετοιμάζει
ένα ξεχωριστό δείπνο για τον σύζυγό της Μάριο (Δημήτρης Ζακυνθινός): «Σου ‘χω
φτιάκει ένα σοφρίτο… μα τι σοφρίτο! Άσε που σου ‘φτιακα και μια μανέστρα
κολοπίμπιρι να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Την έκανα ελαφριά για το στομάχι σου,
με λίγο λαδάκι».<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqZeOVjYDPJ4kB6KFtGHxICQRaMPeLHPC-SblcTg5g1sOHR8m43Prtzs_FTlRc_2EvgcGZANcv6EOJz6Tr8ANBwUyGKnXoZnBzgHlW_lDovtiVTLW9SkaGpXgLeq642dW19k8Xs-ii4NSd6RUQia-z-IZJ6JIQQh9-h2UjYOJyqQJpRTVX8GuSoZOpZw/s1176/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2491).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="898" data-original-width="1176" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqZeOVjYDPJ4kB6KFtGHxICQRaMPeLHPC-SblcTg5g1sOHR8m43Prtzs_FTlRc_2EvgcGZANcv6EOJz6Tr8ANBwUyGKnXoZnBzgHlW_lDovtiVTLW9SkaGpXgLeq642dW19k8Xs-ii4NSd6RUQia-z-IZJ6JIQQh9-h2UjYOJyqQJpRTVX8GuSoZOpZw/w482-h368/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2491).png" width="482" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στο άλλο άκρο βρίσκεται η Ρένα
στη <i>Σιδηρά κυρία </i>του Τάκη Βουγιουκλάκη (προτελευταία κινηματογραφική ταινία της και προτελευταία στάση του φετινού αφιερώματος) όπου λόγω της αφοσίωσής της στη… Μάργκαρετ Θάτσερ, η
Ρένα καίει το παστίτσιο που περίμενε με τόση λαχτάρα να φάει ο σύζυγός της
Κώστας Φλωράτος. Το παστίτσιο γίνεται κάρβουνο, οπότε η Ρένα προτείνει στον
άντρα της να ξεκινήσουν… ανάποδα, από τις πάστες δηλαδή που έφερε ο
«προνοητικός της άντρας» που φυσικά εξοργίζεται… Πιο χαλαρός εμφανίζεται ο
ανηψιός της, Τάσος Πεζιρκιανίδης, που προτιμά τις κόντρες με τη μηχανή του από
το βραδινό που θέλει να του ετοιμάσει η θεία του («Κάτσε να σου κάνω δύο αβγουλάκια
με λίγες πατατούλες…»).<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPqL2Io5_p6VDiK-tCw6Y7MD5nDs7NHtOpPhluCAMJfvIZcquz8Heu-CdCL5OqEajslSP69AkIfdJiA2BAbKCtmh9WGWGoE2kym7twtWhCLGuXbs4zMZN0kAQHbeT_jvyRkn2TnkklnlCOL2n8l33tO9hmMflyDYwTjm7qL6VHgyDg_yV8dqxoZ-yNQ/s938/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1991).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="895" data-original-width="938" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPqL2Io5_p6VDiK-tCw6Y7MD5nDs7NHtOpPhluCAMJfvIZcquz8Heu-CdCL5OqEajslSP69AkIfdJiA2BAbKCtmh9WGWGoE2kym7twtWhCLGuXbs4zMZN0kAQHbeT_jvyRkn2TnkklnlCOL2n8l33tO9hmMflyDYwTjm7qL6VHgyDg_yV8dqxoZ-yNQ/s320/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(1991).png" width="320" /></a></div>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Για την τελευταία μας στάση θα
πάρουμε μια γεύση από… βιντεοταινίες. Στις εννιά βιντεοταινίες που γύρισε η
Ρένα υπάρχουν αρκετές αναφορές σε φαγητά (ας μην ξεχνάμε και τον τίτλο της
κωμωδίας <i>Η βασίλισσα της ρέγγας</i>), ωστόσο θα σταθώ στη βιντεοταινία <i>Όρμα,
Ρένα, στην αρένα</i> του Βαγγέλη Φουρνιστάκη, σε σενάριο του Σταμάτη
Φιλιππούλη, που έχει κάποια ξεχωριστή αξία, γιατί διασώζει εικόνες της Ρένας
στην πατρίδα της, την Κέρκυρα (με πολλές εσωτερικές και εξωτερικές σκηνές,
μάλιστα, να έχουν γυριστεί στο υπέροχο εξοχικό της στη Δασιά). Στην ταινία αυτή
η Ρένα υποδύεται μια ταβερνιάρισσα και έτσι, εκτός από τη γλυκιά κερκυραϊκή
προφορά με την οποία διανθίζει τον ρόλο της, την ακούμε να μιλάει και για
παραδοσιακά κερκυραϊκά πιάτα, κυρίως για παστιτσάδα και μπουρδέτο—με το οποίο
γοητεύει την πελατεία της ταβέρνας αλλά και τους υποψήφιους μνηστήρες της κόρης
της και τη μνηστή του γιου της… Τη βλέπουμε επίσης να παραγγέλνει (και να
κουβαλά σε καφάσια!) τα υλικά που χρειάζεται για τη μαγειρική της, καθώς και να
πίνει τον καφέ της με ένα βούτημα…<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhomnkRZhGiWrne9PessKPoIs8ExrQnzmps_pdFcaL2mjSFdn1YryxaTKDzfDsRig7St6GJF56v4whyuLl6O-6z5MwI86n7NBl8gYwdxxqZKcXq3afMsOHHjo6ytJcPZBOimZiKp_GVLmE79wCvDMOpnvnKUQjCnMGNvo_wvfCPEO71Sq8fYALXI0nbFA/s1225/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2143).png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="909" data-original-width="1225" height="347" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhomnkRZhGiWrne9PessKPoIs8ExrQnzmps_pdFcaL2mjSFdn1YryxaTKDzfDsRig7St6GJF56v4whyuLl6O-6z5MwI86n7NBl8gYwdxxqZKcXq3afMsOHHjo6ytJcPZBOimZiKp_GVLmE79wCvDMOpnvnKUQjCnMGNvo_wvfCPEO71Sq8fYALXI0nbFA/w469-h347/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20(2143).png" width="469" /></a></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η Ρένα Βλαχοπούλου χάριζε πολλές
νοστιμιές στα πρόσωπα του περιβάλλοντός της που είχαν την ιδιαίτερη τύχη να
γεύονται τις λιχουδιές της. Χάρισε όμως και αμέτρητες νοστιμιές στο κοινό της.
Μόνο που η νοστιμάδα των τραγουδιών της και των ρόλων της απλώς ξεγελούν τη δική
μου πείνα, γιατί η ρενοφανατική μου όρεξη δεν θα χορτάσει ποτέ! Αγαπημένη μου
Κυρία Ρένα Βλαχοπούλου, θα σας θυμάμαι πάντα σαν ένα πεντανόστιμο ταλέντο, με
φωνή γλυκιά και χιούμορ σαν αλατοπίπερο…<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-5228848194106793632022-06-08T23:59:00.001+03:002022-06-09T00:07:14.336+03:00Σαν σήμερα το 1963: Δυο "μη πραγματοποιηθέντα"...<div style="text-align: justify;">Στις 8 Ιουνίου 1963 διαβάζουμε σε αθηναϊκές εφημερίδες ειδήσεις για θεατρικές συνεργασίες της Ρένας Βλαχοπούλου που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν. Η πρώτη είδηση δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα <i>Εμπρός </i>(κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο), στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ για τα θέατρα του καλοκαιριού που μόλις ξεκινούσε. Διαβάζουμε λοιπόν:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div style="text-align: justify;"><i>25μελής θίασος θα εμφανισθή στο θέατρο "Περοκέ" με επικεφαλής την Άννα και Μαρία Καλουτά, την Ρένα Ντορ, την Μπέτυ Μοσχονά, τον Αλέκο Λειβαδίτη, τον Τάκη Μηλιάδη, τον Ορέστη Μακρή, την Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά. Θα παρουσιάσουν την επιθεώρησι "Ντόλτσε Βίτα στην Αθήνα", που έγραψαν οι συγγραφείς Γιώργος Γιαννακόπουλος και Κώστας Νικολαΐδης.</i></div></blockquote><div style="text-align: center;">Εμπρός, <i>8-6-1963</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η... βιαστική πρόσθεση του ονόματος της Ρένας στο τέλος της λίστας των επικεφαλής του Περοκέ θα πρέπει να μας... υποψιάσει. Όντως στο μουσικό θέατρο του Μεταξουργείου εμφανίστηκε ο επονομαζόμενος "Θίασος των Οκτώ" (αν και επισήμως αποκαλούνταν "Μουσική Θεατρική Εταιρεία"), ωστόσο το όγδοο μέλος του δεν ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά ο Γιώργος Κάππης. Δεν γνωρίζω αν έγινε κάποια στιγμή πρόταση στη Ρένα να συμπράξει με τον θίασο: οι θεατρικές στήλες που αφορούσαν τις ζυμώσεις εκείνου του καλοκαιριού δεν αναφέρουν καθόλου το όνομά της σε σχέση με το Περοκέ. Αντίθετα υπάρχουν αρκετές αναφορές στη συνεργασία της με τον Τώνη Μαρούδα και την Καίτη Μπελίντα στη Σπηλιά του Παρασκευά (έχουμε ήδη καλύψει το θέμα <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/05/1963.html" target="_blank">εδώ</a>). Άλλωστε, διανύουμε την περίοδο 1960-1963 που η Ρένα προτιμά να εμφανίζεται περισσότερο σε κέντρα και λιγότερο σε θέατρα (αυτό άλλαξε από το φθινόπωρο του '63). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgil-FDWUYtCm7HnZzyEeCDTclsbyVGLTRSJ0FnXA_Mqj16SMp_3EQ1VYGvVcUh0u_J3BnzO3iobaeVYy0-9kwp45OULldAg9uu1Bciu-2ZQ6AT-QxLJ2TFaZCuHY1OzMhQxQHNXSS0-Y0_erTJLyNQ1vhHen2nEJuKN5F1i1l0jd-t090swX3_XbW0cA/s800/%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B5%20%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="538" height="423" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgil-FDWUYtCm7HnZzyEeCDTclsbyVGLTRSJ0FnXA_Mqj16SMp_3EQ1VYGvVcUh0u_J3BnzO3iobaeVYy0-9kwp45OULldAg9uu1Bciu-2ZQ6AT-QxLJ2TFaZCuHY1OzMhQxQHNXSS0-Y0_erTJLyNQ1vhHen2nEJuKN5F1i1l0jd-t090swX3_XbW0cA/w284-h423/%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B5%20%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1.jpg" width="284" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η πρώτη σελίδα του προγράμματος της επιθεώρησης</i><br />Ντόλτσε Βίτα στην Αθήνα<br /><i>που φυλάσσεται στο Αρχείο Παραστατικών Τεχνών<br />του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ</i><br /><br /></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;">Για την ιστορία πάντως πρέπει να αναφέρουμε πως ο "Θίασος των Οκτώ" γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία με την επιθεώρηση <i>Ντόλτσε Βίτα στην Αθήνα</i>, η οποία παίχτηκε ολόκληρο το καλοκαίρι στο Περοκέ (κατατροπώνοντας τη <i>Μαγική πόλη </i>των Χατζιδάκι-Θεοδωράκη στο Παρκ) και μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο θέατρο Καλουτά, όπου παίχτηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του '63 (και τη διαδέχτηκαν η επιθεώρηση <i>Το ημερολόγιο των οκτώ τρελών</i>--τίτλος "δανεισμένος" από την επιτυχία του Δημήτρη Χορν <i>Το ημερολόγιο ενός τρελού</i>--και η μουσική ηθογραφία ή "ηθογραφική επιθεώρηση" των Μίμη Τραϊφόρου-Μήτσου Βασιλειάδη <i>Ο 13ος θεός</i> (έργο που έκανε καριέρα και με άλλους τίτλους...).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-x27o7dvXqET-6no43eJts9mOlo18aXbFNsCPAoFc7UwVDk8Pd4RVEbdQ6hLHmB6M6iDvIzQnwPh-hOiMbumCPhkS7AbQKHZxChkq2gQ8p--5Fp3RxY8bzFtjWfR1qBOrDCpjM5nB-zgfL9DeA_Wjc7K-zt88k-D9RMC-AZrZ6b7SP46uVL2ApBwVA/s1386/%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B5%20%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1003" data-original-width="1386" height="413" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-x27o7dvXqET-6no43eJts9mOlo18aXbFNsCPAoFc7UwVDk8Pd4RVEbdQ6hLHmB6M6iDvIzQnwPh-hOiMbumCPhkS7AbQKHZxChkq2gQ8p--5Fp3RxY8bzFtjWfR1qBOrDCpjM5nB-zgfL9DeA_Wjc7K-zt88k-D9RMC-AZrZ6b7SP46uVL2ApBwVA/w570-h413/%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B5%20%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B1.jpg" width="570" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Οι... επτά από τους οκτώ στην πασαρέλα του Περοκέ (απουσιάζει ο Ορέστης Μακρής),<br />πιθανότατα στο Β΄ μέρος της επιθεώρησης </i>Ντόλτσε Βίτα στην Αθήνα <i>που είχε τον τίτλο<br />"Greek West Side Story"... <br />Φωτογραφία από τη σελίδα του Facebook </i><a href="https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/photos/a.1473390426245357/2954639904787061/" target="_blank">Μουσικό Θέατρο</a> <br /><i>του ηθοποιού και χορευτή Γιάννη Χριστόπουλου</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ας επιστρέψουμε όμως στο καλοκαίρι του '63 και σε άλλη μια θεατρική είδηση που δημοσιεύτηκε σαν σήμερα, στις 8 Ιουνίου, αλλά αφορά το... καλοκαίρι του '64! Συγκεκριμένα, διαβάζουμε στα <i>Νέα </i>ένα ρεπορτάζ του Φάνη Κλεάνθη:</div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: center;"><i>Η ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ το 64 στον Κήπο;</i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Ενώ ελάχιστα καλοκαιρινά θέατρα έχουν ανοίξει ακόμη και δεν ολοκληρώθηκε η θερινή θεατρική σαιζόν του 1963, άρχισαν--από τώρα--ζυμώσεις για την καλοκαιρινή περίοδο του 1964.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Ούτε, διεξήχθησαν προκαταρκτικές συζητήσεις μεταξύ του θεατρικού επιχειρηματίου Βασ. Μπουρνέλλη και της Μάρως Κοντού, με την προοπτική η σημειώνουσα συνεχή ανοδικήν εξέλιξιν εκλεκτή πρωταγωνίστρια να ηγηθή του συγκροτήματος του θεάτρου του Εθνικού Κήπου, του χρόνου το καλοκαίρι!</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Σύμφωνα με τις συζητήσεις που έγιναν, στο θέατρο του Κήπου θα παρουσιασθή το καλοκαίρι του 1964 "μιούζικαλ", το οποίο θα γραφή από Έλληνας συγγραφείς με βάσι την υπόθεσι της ταινίας της Μαίριλυν Μονρόε "Εφτά χρόνια φαγούρα".</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Λέγεται σχετικώς ότι την Μάρω Κοντού θα κληθούν να πλαισιώσουν διαλεχτά στελέχη της σκηνής, μεταξύ των οποίων η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Γιάννης Βογιατζής, ο Κώστας Βουτσάς και ο Γιώργος Κωνσταντίνου.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Τα Νέα, <i>8-6-1963</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από όλα αυτά τα ονόματα τελικά το καλοκαίρι του '64 εμφανίστηκε μόνο η Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο του Εθνικού Κήπου και δυστυχώς όχι σε μιούζικαλ, αλλά σε μια καθαρόαιμη επιθεώρηση, το <i>Γυναίκες και λουλούδια </i>(διαβάστε <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/06/1964.html" target="_blank">εδώ</a>) που, εκτός των άλλων, ξεκίνησε και τη μόδα των παραμυθοδραμάτων του δεύτερου μέρους... Η Μάρω Κοντού, μετά από δύο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που παρουσίασε τη χειμερινή σεζόν 1963-64 μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα (<i>Η βροχή </i>του Somerset Maugham και <i>Η χήρα μου κι εγώ </i>των Barash και Moore--ή αλλιώς το <i>Send Me No Flowers </i>που γνωρίσαμε στο σινεμά με την Doris Day και τον Rock Hudson), αποφάσισε μάλλον να ξεκουραστεί... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjesq9mZYFQhZZMqKHIFpp87q0H0uC4PHJ8-xSZe6uDM3xvkcKbLJSzxsUXFuQ21GYIEtxyl8Pb_3C8ObdsD99BKksLAN0uxDD6IzAISfGR1CtGNtoDVlgFQTubGR6gd2SdwjM1l2TkarD2MC3fbRVPRsr5apC2aZKgOHASKSNzji9_ujUMoQExIBLHqw/s2963/1654720986109.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2963" data-original-width="2184" height="479" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjesq9mZYFQhZZMqKHIFpp87q0H0uC4PHJ8-xSZe6uDM3xvkcKbLJSzxsUXFuQ21GYIEtxyl8Pb_3C8ObdsD99BKksLAN0uxDD6IzAISfGR1CtGNtoDVlgFQTubGR6gd2SdwjM1l2TkarD2MC3fbRVPRsr5apC2aZKgOHASKSNzji9_ujUMoQExIBLHqw/w353-h479/1654720986109.jpg" width="353" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Μπορεί να μην έγινε... Marilyn Monroe, έγινε όμως... Doris Day<br />(που ίσως της πήγαινε και περισσότερο): η Μάρω Κοντού <br />με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Γιώργο Βρασιβανόπουλο<br />στην κωμωδία </i>Η χήρα μου κι εγώ (Send Me No Flowers).<br /><i>Φωτογραφία από την έκδοση του Θ. Κρίτα </i>Θέατρο '64</td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;">Η Κοντού είχε βέβαια ήδη συναντηθεί με τη Ρένα το προηγούμενο καλοκαίρι, στην <i>Οδό Ονείρων </i>του Μάνου Χατζιδάκι στο Μετροπόλιταν, ενώ η επόμενη θεατρική τους συνεργασία θα πραγματοποιούνταν 24 χρόνια μετά, τη χειμερινή σεζόν 1987-88 στην επιθεώρηση <i>Ανδρέα, μας τελείωσες.</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIT70_TaGefSri3q2W0qCwO-dt7S4SF7hGMNuCsxNQISemIylkb0ybWgMEv6nMd_BhTqQsgcl0qQROk7DF1_kF2CbDSwPGr6ZaZTGua2obgGlfLXjhcno_WXT7cI4V1KhZOxH9q0v26zSCYGu-E3wPOAAjV9G8jJva1da2MmZqkcAGtdUFJ6_B1MhlNw/s759/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70012.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="759" data-original-width="622" height="515" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIT70_TaGefSri3q2W0qCwO-dt7S4SF7hGMNuCsxNQISemIylkb0ybWgMEv6nMd_BhTqQsgcl0qQROk7DF1_kF2CbDSwPGr6ZaZTGua2obgGlfLXjhcno_WXT7cI4V1KhZOxH9q0v26zSCYGu-E3wPOAAjV9G8jJva1da2MmZqkcAGtdUFJ6_B1MhlNw/w422-h515/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70012.jpg" width="422" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Νίκη Λεμπέση, η Μάρω Κοντού, η Ζωή Φυτούση <br />και η Ρένα Βλαχοπούλου (η μόνη που δεν φοράει... ίσιο παπούτσι νομίζω!)<br />ως "Αδελφές Τατά" στην </i>Οδό Ονείρων <i>του Μάνου Χατζιδάκι<br />το καλοκαίρι του 1962 στο Μετροπόλιταν.<br />Φωτογραφία από την έκοδση του Θ. Κρίτα </i>Θέατρο '62 </td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Για την ιστορία, τέλος, να αναφέρω πως την ίδια εκείνη μέρα, στις 8 Ιουνίου 1963, τα <i>Νέα </i>δημοσίευσαν πληροφορίες για τις ταινίες που θα παρουσίαζε η Φίνος Φιλμ τη σεζόν 63-64 και ανέφερε, με αλφαβητική σειρά, τα ονόματα των ηθοποιών που θα πρωταγωνιστούσαν σε αυτές, ανάμεσά τους φυσικά και αυτό της Ρένας Βλαχοπούλου που έπαιξε σε δύο ταινίες της εταιρίας, το <i>Ένα κορίτσι για δύο </i>και το <i>Κάτι να καίει...</i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: x-small;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><span style="font-size: x-small;"><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα π</i><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">ου δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι </i><span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif" style="background-color: white;">υ</span><span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif" style="background-color: white;">ποχρεωτική </span><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></span></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-64289751346917793892022-05-02T23:55:00.008+03:002022-05-03T00:20:54.643+03:00Σαν σήμερα το 1973: Στον γάμο της Ζωζώς Σαπουντζάκη<div style="text-align: justify;">Στις 2 Μαΐου 1973 οι κοσμικές στήλες (αλλά και κάποια πρωτοσέλιδα) των εφημερίδων ασχολήθηκαν με τον γάμο της Ζωζώς Σαπουντζάκη και του δικηγόρου Ανδρέα Πολίτη, ο οποίος είχε τελεστεί δυο μέρες νωρίτερα, στις 30 Απριλίου, Δευτέρα του Πάσχα εκείνης της χρονιάς.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbKLnjc3SrzbOh2CyUFr21Q6xffNC9zwFoA2GBHzG-XO43wuXY90PYg43tQGfRxYLZoPCbQ-RCYNVYm7Drmfft0hCNPPVNSazEx-CbPrGJYBONxsn7hOG20jqxW72VhnBpOxvM6ssPQZx5JKItULiMA19pnPOJGR-2n3aUM7FeoLDanw-48euS7ZGOw/s797/zozo%20gamos%20be2news.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="797" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbKLnjc3SrzbOh2CyUFr21Q6xffNC9zwFoA2GBHzG-XO43wuXY90PYg43tQGfRxYLZoPCbQ-RCYNVYm7Drmfft0hCNPPVNSazEx-CbPrGJYBONxsn7hOG20jqxW72VhnBpOxvM6ssPQZx5JKItULiMA19pnPOJGR-2n3aUM7FeoLDanw-48euS7ZGOw/s320/zozo%20gamos%20be2news.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από την ιστοσελίδα <a href="https://be2news.gr/15-%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CE%BF/" target="_blank">be2news.gr</a></i></td></tr></tbody></table><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Σύμφωνα με τις εφημερίδες, ο γάμος ήταν... αιφνίδιος, καθώς το ζευγάρι επιθυμούσε η τελετή να γίνει σε πολύ στενό κύκλο. Το ζευγάρι γνωριζόταν από παλιά (ο Πολίτης ανέλαβε κάποια στιγμή να τακτοποιήσει τις φορολογικές της υποχρεώσεις, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της Πειραϊκής-Πατραϊκής), αλλά ο δεσμός τους είχε ξεκινήσει έναν χρόνο πριν. Την απόφαση για τον γάμο την πήραν στα μέσα του Φλεβάρη του '72, αλλά αποφάσισαν να μην τη δημοσιοποιήσουν, γιατί δεν ήθελαν να γίνει "μεγάλη φασαρία στην εκκλησία". Έτσι καλεσμένα ήταν όλα κι όλα δέκα αγαπημένα τους πρόσωπα--κι ανάμεσά τους μόνο δύο καλλιτέχνιδες: η Εύα Στυλ και η Ρένα Βλαχοπούλου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinq654EAweL53micU1E7Yl67Tq4FqCSxvJD-oEZQ2Qtg8HjikIhjz6xvRicnymf59hXllxnkNUPzDnF5O388SsCLM0aUa6rDvMJtLwoEPae4-2aQWrGtV_Buh6Eudex7A3ltAXsDUaJPYSIf7Pg4c5IeMi6WqCLUqSqYzsid54IaxU6awgvyN1BbKVsg/s687/%CE%B6%CF%89%CE%B6%CF%8E%20%CE%BD%CF%8D%CF%86%CE%B7.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="401" height="520" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinq654EAweL53micU1E7Yl67Tq4FqCSxvJD-oEZQ2Qtg8HjikIhjz6xvRicnymf59hXllxnkNUPzDnF5O388SsCLM0aUa6rDvMJtLwoEPae4-2aQWrGtV_Buh6Eudex7A3ltAXsDUaJPYSIf7Pg4c5IeMi6WqCLUqSqYzsid54IaxU6awgvyN1BbKVsg/w304-h520/%CE%B6%CF%89%CE%B6%CF%8E%20%CE%BD%CF%8D%CF%86%CE%B7.png" width="304" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από το πρωτοσέλιδο της </i>Απογευματινής <br /><i>που κατά τ' άλλα περιείχε μόνο δυσάρεστες ειδήσεις...</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μάλιστα, όπως έγραψε η <i>Βραδυνή</i>, η Ρένα άφησε μόνο του στη Βάρκιζα τον εορτάζοντα σύζυγό της Γιώργο Λαφαζάνη και βρέθηκε στον Άγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη για να δώσει τις ευχές της στο ζευγάρι: "Συγκινημένη η Ρένα φίλησε την νύφη και της έβαλε στο χέρι δυο χρυσά σκουλαρίκια με μπλε πέτρες" (το επιβεβαίωσε η Ζωζώ αμέτρητες φορές σε διηγήσεις της στα χρόνια που ακολούθησαν--ενώ συχνά ανέφερε πως η Ρένα της στάθηκε και τις δύσκολες μέρες μετά τον θάνατο του Πολίτη).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το νιόπαντρο ζευγάρι δήλωσε πάντως πως οι αμέτρητες φίλες και φίλοι τους θα είχαν την ευκαιρία να τους ευχηθούν σύντομα από κοντά σε μια μεγάλη δεξίωση που θα διοργάνωναν στο σπίτι τους στην Κινέττα. Αυτό βέβαια θα συνέβαινε μετά το ταξίδι του μέλιτος που θα κρατούσε, όπως είπαν, περίπου 120 μέρες...</div><div><br /></div><div><br /></div><div><blockquote><i>Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-23998686689264164452022-01-18T23:39:00.001+02:002022-01-18T23:39:21.066+02:00Δεκατρία χρόνια χωρίς τη Δανάη Στρατηγοπούλου<p style="text-align: justify;">Σήμερα συμπληρώνονται δεκατρία χρόνια από τον θάνατο της Δανάης Στρατηγοπούλου. Ανυπέρβλητη ερμηνεύτρια του ελαφρού, κυρίως, τραγουδιού--και αυτή της η ιδιότητα επισκίασε όλες τις υπόλοιπες, επίσης σημαντικές: μεταφράστρια κυρίως ισπανικής και γαλλικής λογοτεχνίας--μετέφρασε σχεδόν όλο το ποιητικό έργο του Πάβλο Νερούδα--, ποιήτρια--με μια δική της ξεχωριστή γραφή, δημοσιογραφική--, συνθέτρια και στιχουργός. Καθηγήτρια ελληνικής λαογραφίας και δημοτικής ποίησης στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο στη Χιλή.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEio_ySQnmPfpMgM6GLrcBMTx4Mdx03J8a-nSud0E63Gf2O8aL-t1qv60X2Q--imHW3_O7GOWwGMXPDO9hnpMtY7ku6eQW7mVOWjivXjCK5dDYNRwQTlvwH6mzEJGAn6bN6NJF6Mf5WVqhde1OR0s1oudZwPcxSH87gp5UXvSoUbz7oF1rlAj2DCgRn00w=s497" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="497" data-original-width="368" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEio_ySQnmPfpMgM6GLrcBMTx4Mdx03J8a-nSud0E63Gf2O8aL-t1qv60X2Q--imHW3_O7GOWwGMXPDO9hnpMtY7ku6eQW7mVOWjivXjCK5dDYNRwQTlvwH6mzEJGAn6bN6NJF6Mf5WVqhde1OR0s1oudZwPcxSH87gp5UXvSoUbz7oF1rlAj2DCgRn00w=s320" width="237" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αλλά και σύζυγος, μάνα και γιαγιά. Και ακόμα "γιαγιά" για μερικά τυχερά νέα παιδιά που τα αγαπούσε πολύ και τα ονόμαζε "τα εγγονοθέτημένα μου", και φίλη ξεχωριστή για ανθρώπους όλων των ηλικιών. Συντρέχτρα και προστάτιδα αδικημένων πλασμάτων--έδινε και την τελευτία της πεντάρα για να βοηθήσει όταν μπορούσε--, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης--φυλακίστηκε για τη δράση της στο ΕΑΜ και αναγκάστηκε να ζήσει με ψευδώνυμο, στην παρανομία, τους τελευταίους μήνες της Κατοχής--, προοδευτικός άνθρωπος, φεμινίστρια, προτού έρθει ακόμα έρθει ο φεμινισμός στην Ελλάδα, ελεύθερη, ανεξάρτητη γυναίκα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgaJtoIRbrQLVF5hCVKB_bCBifdARBAtMJKnBZ3FVj2kY1MCFf30qDy-pKrrkYOW7WFCpz10SmnU-toAtAnT0rh7NPIz6dXdlizFs-ekdkfnjT9N9FPk1jUrH5ofufOS8-0TCFV4SMN2JzYylwjp0WffwXB1shbKZDxzx-MFEfM6T2BTbAaIzoLst1jQg=s1249" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1249" data-original-width="951" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgaJtoIRbrQLVF5hCVKB_bCBifdARBAtMJKnBZ3FVj2kY1MCFf30qDy-pKrrkYOW7WFCpz10SmnU-toAtAnT0rh7NPIz6dXdlizFs-ekdkfnjT9N9FPk1jUrH5ofufOS8-0TCFV4SMN2JzYylwjp0WffwXB1shbKZDxzx-MFEfM6T2BTbAaIzoLst1jQg=s320" width="244" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η κόρη της, η σπουδαία ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός Λήδα Χαλκιαδάκη, "το πιο ωραίο μου ποίημα" έλεγε η ίδια η Δανάη, θα τιμήσει τη μνήμη της στις 9 Φεβρουαρίου 2022, στον πολυχώρο Αλεξάνδρεια. Μαζί με την εκλεκτή ερμηνεύτρια Νένα Βενετσάνου και τον πιανίστα Χρήστο Κουμούση θα παρουσιάσουν ένα ξεχωριστό πρόγραμμα, με τραγούδι, ποίηση και αναμνήσεις...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgR_wQt94JFNbO-q9Uu9u83HxfrkrSm29Axt78qOO6DnBYt5xo-4ERbl424agGSf2lfR3wB3SB-D54m6Gf6bQsWlkGFb3aBkQtPDnUynBdIxQ691we9McpYaaQOl2ngouwjDn3puzfjrLaPH8jD4awMHlob4-JeOvLeK2G0-HxpXQuCyvjl1z_9YH3Z9A=s604" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="604" data-original-width="421" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgR_wQt94JFNbO-q9Uu9u83HxfrkrSm29Axt78qOO6DnBYt5xo-4ERbl424agGSf2lfR3wB3SB-D54m6Gf6bQsWlkGFb3aBkQtPDnUynBdIxQ691we9McpYaaQOl2ngouwjDn3puzfjrLaPH8jD4awMHlob4-JeOvLeK2G0-HxpXQuCyvjl1z_9YH3Z9A=w259-h372" width="259" /></a></div><p style="text-align: justify;">Το όνομα της Δανάης συνδέθηκε κυρίως με το έργο του Αττίκ και του Χρήστου Χαιρόπουλου, αλλά και με σπουδαία τραγούδια του Μιχάλη Σουγιούλ και του Κώστα Γιαννίδη. Μα και πόσους ακόμα συνθέτες δεν τραγούδησε, πόσα και πόσα τραγούδια, ελληνικά και ξένα, δεν σφραγίστηκαν από τις δικές της ερμηνείες... Πότε μόνο με την κιθάρα της, πότε με τη συνοδεία στο πιάνο από σπουδαίους πιανίστες όπως ο Μίμης Πλέσσας και ο Λεβ, πότε με τη συνοδεία μεγάλων και μικρότερων ορχηστρών, η φωνή της ακούγεται πάντα σαν βελούδο και μας μεταφέρει το μοναδικό "σκεπτόμενο αίσθημά" της...</p><p style="text-align: justify;"><br /></p>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/DidMZZqhOZI" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div><br /></div><div><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 12.8px; text-align: center;"><i>Ευχαριστώ από καρδιάς τη Λήδα Χαλκιαδάκη για την παραχώρηση των φωτογραφιών. Διαβάστε ένα εκτενές αφιέρωμα στην αξέχαστη Δανάη <a href="http://vlahopoulou.blogspot.gr/2010/01/blog-post.html" style="color: #ff0026; text-decoration-line: none;">εδώ</a> και μια συζήτηση με τη Λήδα <a href="http://vlahopoulou.blogspot.gr/2009/05/blog-post_05.html" style="color: #ff0026; text-decoration-line: none;">εδώ</a>.</i></i></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-58197853227717729532022-01-06T20:30:00.003+02:002022-01-07T17:26:42.953+02:00Σαν σήμερα το 1947: Ρεσιτάλ στο Ριάλτο της Αλεξάνδρειας<div style="text-align: justify;">Στις 6 Ιανουαρίου 1947 η εφημερίδα <i>Ταχυδρόμος της Αιγύπτου</i> δημοσίευσε μια κριτική για το πρωινό ρεσιτάλ που είχαν δώσει την προηγούμενη μέρα η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Σπάρτακος στο κινηματοθέατρο Ριάλτο της Αλεξάνδρειας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgF-G-S3GIWSLvJTG3W3EaPcDDiY64iQZobnzQo06NowrI6CzwXN3ac1I-g-fzQMd6SJdgl3brSjMD8g7wUWkKCNaB1CiBCKp2r05T2dssMLuCtLWUu9CsjEnDET98x3LD_xFGLcdeHJ7R7sveeYsKfHhmXrWVX1gTl9eNjNWU1iNl2PwnlJJEJgCAFdg=s777" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="777" data-original-width="535" height="455" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgF-G-S3GIWSLvJTG3W3EaPcDDiY64iQZobnzQo06NowrI6CzwXN3ac1I-g-fzQMd6SJdgl3brSjMD8g7wUWkKCNaB1CiBCKp2r05T2dssMLuCtLWUu9CsjEnDET98x3LD_xFGLcdeHJ7R7sveeYsKfHhmXrWVX1gTl9eNjNWU1iNl2PwnlJJEJgCAFdg=w313-h455" width="313" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Ρένα και ο Σπάρτακος εμφανίζονταν στο νυχτερινό κέντρο Carlton της Αλεξάνδρειας από τις 14 Δεκεμβρίου (αφού προηγουμένως είχαν θριαμβεύσει επί ενάμιση μήνα στο Κάιρο). Ωστόσο, πολλοί, ομογενείς κυρίως, δεν είχαν καταφέρει ακόμα να τους θαυμάσουν όχι επειδή αδιαφόρησαν, όπως είχε γράψει στις 4 Ιανουαρίου ο <i>Ταχυδρόμος</i>, "αλλά λόγω της αδυναμίας των να εγκαταλείψουν την στέγην τας νύκτας ή και της αδυναμίας των όπως αγρυπνήσουν". Για αυτόν τον λόγο προγραμματίστηκε το ρεσιτάλ της Ρένας Βλαχοπούλου "τη συμπράξει του κ. Σπαρτάκου" για τις 11 το πρωί της Κυριακής 5 Ιανουαρίου και ο συντάκτης δήλωνε βέβαιος πως "η ευρεία αίθουσα και τα θεωρεία [του Ριάλτο] θα πληρωθούν κόσμου ποθούντος να απολαύση το τραγούδι της διασήμου Ελληνίδος και του εξαιρετικού συνεργάτου της". </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Την επομένη του ρεσιτάλ η εφημερίδα επανήλθε με ένα ενθουσιώδες κείμενο:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;">ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ "ΡΙΑΛΤΟ"</div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Εξαιρετική επιτυχία εσημείωσε το χθεσινό ρεσιτάλ της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιάννη Σπαρτάκου στο "Ριάλτο". Η Ρένα έχει πολύμορφο τάλαντον. Ετραγούδησε Ελληνικά και ξένα τραγούδια, ετραγούδησε σαν αριστοκράτισσα καλλιτέχνις του σαλονιού και σαν μόρτισσα των σοκακιών της Πλάκας, ετραγούδησε Αγγλικά, Ισπανικά, Αράπικα, μεταμορφώθηκε από Ευρωπαία σε Ανατολίτισσα, σ' Αμερικάνα κι από Αμερικάνα σε χωριατοπούλα της Μακεδονίας, άλλαξε χίλιους τόνους η φωνή της και μύριες φάσεις η φυσιογνωμία της και μας φάνηκε απαράλλακτη σαν εκείνο το πουλί που ξέρει να μιμήται τις φωνές όλων των άλλων πουλιών--από του αηδονιού ως της κουκουβάγιας--πράγμα που δεν το εμποδίζη νάχη και δική του προσωπικότητα απάνω από όλες αυτές τις ξένες προσωπικότητες που υποδύεται.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Κι ο Γιάννης Σπάρτακος ήρεσεν επίσης πολύ και εχειροκροτήθη. Ήρεσε και ως συνθέτης και ως εκτελεστής. Πολλά από τα τραγούδια που είπε η Ρένα ήταν δικά του. Κι ο ίδιος έπαιξε επανειλημμένως στο πιάνο διάφορα σόλα.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Άλλα τραγούδια που ήρεσαν πολύ ήσαν του κ. Στέλιου Χριστοφίδη (Διογένη) με μουσική του Σπαρτάκου.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Εξαίσια κόνιστρα με άνθη επετέλεσαν το πλαίσιον, μέσα στο οποίον η Ρένα ετραγουδούσε καθ' όλο το δεύτερο μέρος του προγράμματος.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;"><i>****</i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Χθες το απόγευμα ο ιμπρεσάριος της Κας Βλαχοπούλου, κ. Στραβελάκης, ανεχώρησεν αεροπορικώς εις Κύπρον διά να προετοιμάση τόσον την εκεί άφιξιν της Ρένας και του Σπαρτάκου, όσον και της μεγάλης μας καλλιτέχνιδος Κατερίνας Ανδρεάδη και του θιάσου της.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Ταχυδρόμος της Αιγύπτου, <i>6-1-1947</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg8aT5NxS4o8fN4vW5ZXXZw4hG4vIUrpJ4eXjhTA1d3DC-27fwv_IqBxsN96_oNrr6fnMZJ_o6ssjy-RFwd8QFBSFKwOxtq81QCRGoUMLDYTkGdhJEvtuLO3AtASk8vI69pMx3LNTfT9_i_b0jq4P3eWMzw9SJod-DpkVbqWxgyxuUeMTDv9t5pC1hDCw=s545" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="545" data-original-width="303" height="550" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg8aT5NxS4o8fN4vW5ZXXZw4hG4vIUrpJ4eXjhTA1d3DC-27fwv_IqBxsN96_oNrr6fnMZJ_o6ssjy-RFwd8QFBSFKwOxtq81QCRGoUMLDYTkGdhJEvtuLO3AtASk8vI69pMx3LNTfT9_i_b0jq4P3eWMzw9SJod-DpkVbqWxgyxuUeMTDv9t5pC1hDCw=w306-h550" width="306" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Σπάρτακος<br />γιορτάζουν την επιτυχία τους <br />τη βραδιά της αλεξανδρινής τους πρεμιέρας στο Carlton</i></td></tr></tbody></table></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Κατερίνα Ανδρεάδη εμφανιζόταν επίσης με τον θίασό της στην Αλεξάνδρεια, στο θέατρο Μοασσάτ. Την ίδια εκείνη μέρα που δόθηκε το ρεσιτάλ στο Ριάλτο, η Κατερίνα έδωσε μια λαϊκή μεσημεριανή παράσταση με την κωμωδία <i>Κυριακή αργία </i>και στη συνέχεια δυο παραστάσεις με την κωμωδία του Λουί Βερνέιγ <i>Ο έρως διατάσσει</i>, ενώ σαν σήμερα, στις 6 Ιανουαρίου, ο θίασος έπαιξε το έργο του Γρ. Ξενόπουλου <i>Ο ποπολάρος. </i>Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως, για τον Rena Fan τουλάχιστον, θα παρουσίαζε η "ντόπια επιθεώρηση" του Αντώνη Πλωμαρίτη <i>Η Σουσού στην Αλεξάνδρεια, </i>που παρουσίασε ο θίασος της Κατερίνας στις 10 Ιανουαρίου.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZDukpUZBbPcECfgy3_xrcI8FC5ftL1R1n3Ii0dWYcEE5BdkUsd892MAC-0x6i6MUmw1IVfuIjSb2hVe6UMqeh6T_raAbwii97NXzkMMzdj7iilrcqCeR-Clol6zyjmWIITpe08JSXCHklLAmSSbRvwg4Uubgv-PRDwpCME8V-joEILiahpGHwEdEqgQ=s810" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="272" height="763" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZDukpUZBbPcECfgy3_xrcI8FC5ftL1R1n3Ii0dWYcEE5BdkUsd892MAC-0x6i6MUmw1IVfuIjSb2hVe6UMqeh6T_raAbwii97NXzkMMzdj7iilrcqCeR-Clol6zyjmWIITpe08JSXCHklLAmSSbRvwg4Uubgv-PRDwpCME8V-joEILiahpGHwEdEqgQ=w255-h763" width="255" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Και για να ολοκληρώσουμε την περιγραφή του μουσικού κλίματος της Αλεξάνδρειας εκείνης της περιόδου, να αναφέρω ότι το απόγευμα της Κυριακής 5 Ιανουαρίου οι φίλες και οι φίλοι της κλασικής μουσικής είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα ρεσιτάλ του πιανίστα Γιώργου Θέμελη, ο οποίος απέδωσε τέσσερις σονάτες του Μπετόβεν στο Lyc<span style="background-color: white; color: #747474; font-family: "DM Sans"; font-size: 15px; letter-spacing: 0.75px; text-align: left;">é</span>e Fran<span style="background-color: white; color: #747474; font-family: "DM Sans"; font-size: 15px; letter-spacing: 0.75px; text-align: left;">ç</span>ais, ενώ λίγες μέρες μετά, στις 11 Ιανουαρίου, τραγούδησε στο Ωμπέρζ Μπλε ο Ζωρζ Γκεταρί...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjPzIbv5izspn2i7TOXUSxBpSxn0EKUfSRTLD36_3zEosEEY7LFZAkC1zjQLxvxDNkHfp0yMNI5Je2RpeupzrH3ajxMYYqnt--CTeqUAzsBukEEv5pnh4ovsUD5dP6-knbD3kbMAnz8oVxqeFuFB3v_l4cQaBxzgnwp9qt2ogX3kdnRGeQZH9XvmYgQBg=s704" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="704" data-original-width="244" height="551" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjPzIbv5izspn2i7TOXUSxBpSxn0EKUfSRTLD36_3zEosEEY7LFZAkC1zjQLxvxDNkHfp0yMNI5Je2RpeupzrH3ajxMYYqnt--CTeqUAzsBukEEv5pnh4ovsUD5dP6-knbD3kbMAnz8oVxqeFuFB3v_l4cQaBxzgnwp9qt2ogX3kdnRGeQZH9XvmYgQBg=w191-h551" width="191" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #747474; font-family: DM Sans;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; letter-spacing: 0.75px;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #747474; font-family: DM Sans;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEghNHTP4DXSV0_wP8mFihG5E0GMLCtZWhBi73BAuEBVK2GvqJyltf7DvwX-wBYGvVnbzNfa36P5o_RxZgcT0GOdXu_E-zIEsHDVJTakhriNqSAxWZ3bq_wCrNRJls0dty_L_T01wShs5CuBYnisYIAhWrDSfDrI6ZNnTuB28mO2hT3mClG4lcdajjHP2A=s665" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="665" data-original-width="540" height="409" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEghNHTP4DXSV0_wP8mFihG5E0GMLCtZWhBi73BAuEBVK2GvqJyltf7DvwX-wBYGvVnbzNfa36P5o_RxZgcT0GOdXu_E-zIEsHDVJTakhriNqSAxWZ3bq_wCrNRJls0dty_L_T01wShs5CuBYnisYIAhWrDSfDrI6ZNnTuB28mO2hT3mClG4lcdajjHP2A=w332-h409" width="332" /></a></div><br /><span style="background-color: white; font-size: 15px; letter-spacing: 0.75px;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #747474; font-family: DM Sans;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; letter-spacing: 0.75px;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-36993878004703650982022-01-05T23:59:00.001+02:002022-01-06T00:00:09.553+02:00Σαν σήμερα το 1993: Mambo party.....<p style="text-align: justify;">Στις 5 Ιανουαρίου 1993 οι κοσμικές στήλες κάποιων αθηναϊκών εφημερίδων ασχολήθηκαν με μια χορευτική βραδιά που διοργάνωσε λίγο πριν την εκπνοή του 1992 το περιοδικό <i>Διπλό Τηλέραμα </i>και η δισκογραφική εταιρία Lyra στο τότε δημοφιλές club Αυτοκίνηση. Θέμα της βραδιάς η αναβίωση του μάμπο, της χορευτικής τρέλας της δεκαετίας του '50. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj3MWpmEBNR0UV7fAuDeo_jpy6klOr9mEV1Hmu2Ca6UIFHOyjEnL85sjpn7f4LRLmzCxisH_7soaBJERnLWtVJ9Tbgep7O1BFyO-ww-ELd7eGwkYDQul4e_tke82IRn7uy31Xf5dUn3PaQJF_5oDIUALdDn0I_J4ZZ3-bKDTRhy3qhz85rZipSpcJj0sw=s732" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="732" data-original-width="410" height="526" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj3MWpmEBNR0UV7fAuDeo_jpy6klOr9mEV1Hmu2Ca6UIFHOyjEnL85sjpn7f4LRLmzCxisH_7soaBJERnLWtVJ9Tbgep7O1BFyO-ww-ELd7eGwkYDQul4e_tke82IRn7uy31Xf5dUn3PaQJF_5oDIUALdDn0I_J4ZZ3-bKDTRhy3qhz85rZipSpcJj0sw=w294-h526" width="294" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Φώτης Μεταξόπουλος<br />χορεύουν μάμπο...<br />Πηγή φωτογραφιών: </i>Διπλό Τηλέραμα</td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Αρκετά αστέρια και αστεράκια της εγχώριας showbiz παραβρέθηκαν στη βραδιά, ωστόσο την παράσταση και τα φλας έκλεψαν η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Φώτης Μεταξόπουλος που προφανώς πήγαν στην Αυτοκίνηση αμέσως μετά την παράσταση της επιθεώρησης <i>Για την Ελλάδα ρε γαμώτο </i>στο θέατρο Ακροπόλ--η Ρένα μάλιστα φορούσε το ταγέρ που φορούσε και στη σκηνή, τις πρώτες εβδομάδες των παραστάσεων στο νούμερο "Νυχτερινά ψώνια" (που αργότερα αντικαταστάθηκε με το "Να βρω την ησυχία μου"...). Φυσικά ο Μεταξόπουλος δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό του να κάνει τη Ρένα φιόγκο, όπως συνήθιζε να κάνει στις επιθεωρήσεις της δεκαετίας του '60 και του '70...</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBStSObLO6Zk9ioaFgJXctCKjT_O52V67Mx55u61X8CgHZLeJf3kkSKechgnF8WasrJXimyyeyBTULRz57mYNc34lIozG0ZehZo_GWkY_Ujy_Wh6PvP1MidUhSQZgObYN0fphabiRSMC2p2k2Q5MTmHOoSR5-fll3ffKHWS88sNtP32DCSixnDOxRpWQ=s723" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="723" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBStSObLO6Zk9ioaFgJXctCKjT_O52V67Mx55u61X8CgHZLeJf3kkSKechgnF8WasrJXimyyeyBTULRz57mYNc34lIozG0ZehZo_GWkY_Ujy_Wh6PvP1MidUhSQZgObYN0fphabiRSMC2p2k2Q5MTmHOoSR5-fll3ffKHWS88sNtP32DCSixnDOxRpWQ=w514-h358" width="514" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Φώτης Μεταξόπουλος χορεύουν μάμπο...<br />Πηγή φωτογραφίας : </i>Διπλό Τηλέραμα</td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Ωστόσο δεν επιδόθηκε μόνο η Ρένα στον χορό: στους ρυθμούς του μάμπο χόρεψε και ο σύζυγός της Γιώργος Λαφαζάνης με παρτενέρ του την ηθοποιό και τραγουδίστρια Νέλλη Γκίνη...</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSgJsqWOrN4c8y8WW0dpikVRV8P-ZEChR1RX9-dW0xrzqg8CHOaai1v8cUVAZYr5OVu-OdQogi-GUEF65zrK5bEOejRJTcPKkxznF7ZHJxEk5pWuxw7cJqwiHj3Vdc3YgrsjZCLJqIhh8KXPY4HlbthLmttrTQb7KxQXuaep2cVncmQpIdXUfNRjgz6A=s1114" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1114" data-original-width="624" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSgJsqWOrN4c8y8WW0dpikVRV8P-ZEChR1RX9-dW0xrzqg8CHOaai1v8cUVAZYr5OVu-OdQogi-GUEF65zrK5bEOejRJTcPKkxznF7ZHJxEk5pWuxw7cJqwiHj3Vdc3YgrsjZCLJqIhh8KXPY4HlbthLmttrTQb7KxQXuaep2cVncmQpIdXUfNRjgz6A=w287-h512" width="287" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Νέλλη Γκίνη και ο Γιώργος Λαφαζάνης<br />στους ρυθμούς του μάμπο.<br />Πηγή φωτογραφίας: </i>Ελεύθερος Τύπος, <i>5-1-1993</i> </td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Εκείνη τη σεζόν στη σκηνή του Ακροπόλ η Ρένα θύμιζε στο κοινό μια παλιά της επιτυχία γραμμένη πάνω σε λατινοαμερικανικούς ρυθμούς που αρχικά χαρακτηρίστηκε μάμπο αλλά ανήκει μάλλον στο είδος της σάμπα. Σε κάθε περίπτωση η Ρένα το τραγουδούσε απολαυστικά, ιδίως στην πρώτη του δισκογραφική καταγραφή το μακρινό 1952...</p>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xnR0z4m0luY" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<p style="text-align: justify;">Με το κέφι και την τρέλα της Ρένας Βλαχοπούλου σας εύχομαι καλή χρονιά. Να προσέχετε αυτές τις παράξενες μέρες και να έχουμε όλες και όλοι την υγειά μας...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBbCXuMxX-fIdX_QRk9T5740iVxK-P85x9wf5rWJ68kLnJuWX5NExs-d5DlsNFOafMR3ezNvvGiPSDe5HeoUIVeDoNqMhr4r_L41vEkqjZyeDFHb3lp_kc1qYEe46Nr1_Q8DNR59ZmQupo4VCT_Mbvt92asqfYYaENU9AoDD1HnsD5Mpxq0InKC0JphQ=s526" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="356" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjBbCXuMxX-fIdX_QRk9T5740iVxK-P85x9wf5rWJ68kLnJuWX5NExs-d5DlsNFOafMR3ezNvvGiPSDe5HeoUIVeDoNqMhr4r_L41vEkqjZyeDFHb3lp_kc1qYEe46Nr1_Q8DNR59ZmQupo4VCT_Mbvt92asqfYYaENU9AoDD1HnsD5Mpxq0InKC0JphQ=w232-h342" width="232" /></a></div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></p>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-8433699101972810862021-10-26T23:22:00.002+03:002021-10-26T23:47:07.027+03:00Σαν σήμερα το 1990: Προτάσεις για διακοπές και πρεμιέρα<div style="text-align: justify;">Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 1991 η στήλη "Ένας επώνυμος προτείνει" του "Extra Μαγκαζίνο" της εφημερίδας <i>Ελεύθερος Τύπος </i>δημοσίευσε μια συνέντευξη της Ρένας Βλαχοπούλου: κάθε Παρασκευή ένα όνομα του καλλιτεχνικού χώρου πρότεινε στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες της εφημερίδας μέρη για εκδρομές και αποδράσεις, και εκείνη την Παρασκευή ήταν η σειρά της Ρένας, η οποία όμως πρωτοτύπησε προτείνοντας να... μείνουμε στο σπίτι!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLLYNU7uw9CXApnNxkxT2pf0qxNfr3Ff6kIyyAMR55H5TRFgXy0DdbOhqWbLteOmnky2xM8h1snD_onuqtGJGsi7cgP8XVSGbogZgVM8rWgtLYvWF_FtVyeVGLUTwPX2FJMIXW_r-bIEIu/s1366/extra.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1127" data-original-width="1366" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLLYNU7uw9CXApnNxkxT2pf0qxNfr3Ff6kIyyAMR55H5TRFgXy0DdbOhqWbLteOmnky2xM8h1snD_onuqtGJGsi7cgP8XVSGbogZgVM8rWgtLYvWF_FtVyeVGLUTwPX2FJMIXW_r-bIEIu/w532-h440/extra.jpg" width="532" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i>Διακοπές... λιτότητας!</i></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><br /></i></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><u><span style="font-size: large;"><i>Η ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ <br />ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ</i></span></u></b></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>"Λοιπόν, τα πράγματα είναι γνωστά σε όλους μας. Η εθνική μας οικονομία, το ξέρει και η κουτσή Μαρία, κάθε άλλο παρά χαίρει άκρας υγείας. Κι αν πριν το χέρι έκανε 'τζιζ', κάθε φορά που έμπαινε στην τσέπη, τώρα πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτικό. Οικονομία, λοιπόν! Οικονομία και στις εκδρομές!" Έτσι μας είπε και η <b>Ρένα Βλαχοπούλου</b>, όταν της ζητήσαμε να σας προτείνει ταξίδια!</i></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Της ζητήσαμε να μας πει κάποιες ιδέες για εκδρομές που μπορούν να κάνουν οι αναγνώστες του EXTRA. Εκδρομές στο εσωτερικό της Ελλάδας ή στο εξωτερικό.</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><blockquote><b><i>"Καλέ, τι εξωτερικό μου λες τώρα, πουλάκι μου;", απάντησε. "Για εξωτερικά είμαστε τώρα; Ααα, να κάνετε όλοι οικονομία! Τι τις θέλετε τις Ιταλίες και τα Λονδίνα;".</i></b></blockquote></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Ωραία, να περιμένουμε δηλαδή ότι θα μας προτείνετε Ελλάδα, της απαντήσαμε.</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><blockquote><b><i>"Ναι, Ελλάδα, γιατί εκτός των άλλων είναι υπέροχη".</i></b></blockquote></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Μιλάτε, ασφαλώς, έχοντας στο μυαλό σας την πατρίδα σας, την Κέρκυρα", της είπαμε.</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><blockquote><b><i>"Μωρέ την Κέρκυρα έχω στο μυαλό μου που την αγαπώ τόσο πολύ, αν και με πίκρανε τώρα τελευταία</i> </b>[Σημείωση του Rena Fan: η κοινότητα της Δασιάς είχε τοποθετήσει περίπτερο και κάδους σκουπιδιών έξω από το εξοχικό της...]. <b><i>Αλλά, τέλος πάντων, ας το αφήσουμε αυτό. Προτείνω, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες την Κέρκυρα. Ειδικά αυτή την εποχή είναι πανέμορφη και ήσυχη. Όμως, για στάσου! Εδώ είπαμε να κάνουμε οικονομία. Και εγώ το εννοώ για τα καλά. Και η Κέρκυρα και μακριά είναι και περισσότερα χρήματα θα ξοδέψουμε. Δεν την αφήνουμε εκεί που είναι και να προτιμήσουμε καλύτερα κάποιο από τα νησάκια του Αργοσαρωνικού; Γιατί, λίγα μας πέφτουνε; Άντε και μερικά νησιά να επισκεφθούμε. Είναι όλα πανέμορφα και οι 'αγιογδύτες' πρέπει να έχουν σταματήσει τις καλοκαιρινές εξορμήσεις τους. Άρα θα μας στοιχίσουν και φτηνά".</i></b></blockquote></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>--Μα, για ένα λεπτό, σε λίγο θα μας πείτε να μείνουμε στο σπίτι.</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><blockquote><b><i>--Γιατί όχι, μπρε; Άσχημα θα περάσουμε; Να 'ναι καλά το βίντεο--αν και δεν είμαι φανατική του είδους--, η τηλεόραση ή ακόμα καλύτερα μια καλή παρέα με δυο-τρεις φίλους. Ήσυχα κι ωραία! Παίξτε χαρτιά, τραγουδήστε ή οργανωθείτε για τη βδομάδα που θα έρθει! Κοίτα, πήγα να το ξεχάσω: πηγαίντε και σε κανένα θέατρο! Τα περισσότερα έχουν, ήδη, αρχίσει! Άντε και καλό Σαββατοκύριακο.</i></b></blockquote></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>--Μισό λεπτό, κυρία <b>Βλαχοπούλου</b>, πείτε μας την πιο ωραία ανάμνησή σας από κάποιες διακοπές σας.</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><blockquote><b><i>--Όσο ωραία κι αν έχω περάσει κάπου ή όσο άσχημα, το περνάω στο παρελθόν. Το χθες το ξεχνάω. Αυτό που έχει σημασία είναι να κοιτάζουμε το μέλλον...</i></b></blockquote></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>--<b>Η Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε:</b> στην Κέρκυρα.</i></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>--<b>Είναι παντρεμένη: </b>24 ολόκληρα χρόνια.</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>--<b>Με τον: </b>Γεώργιο Λαφαζάνη, εκ Νικαίας.</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>--<b>Το αγαπημένο της χόμπι είναι το: </b>νοικοκυριό.</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>--<b>Το μεγαλύτερο όνειρό της:</b> "Σ' αυτή την ηλικία όνειρα; Το όνειρό μου είναι να πεθάνω όρθια στα πόδια μου!" </i>[Αναστεναγμός και φατσούλα του Rena Fan: <b><span style="background: rgb(243, 247, 254); font-family: Wingdings;">L</span></b>]</div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i><b>--Η καλύτερη συνεργασία:</b> "Πάντα είχα πολύ καλές συνεργασίες, δόξα τω Θεώ".</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i><b>--Η αγαπημένη της ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε: </b>"Όλες τις αγαπάω εξίσου. Να πω την 'Πρωτευουσιάνικη περιπέτεια' </i>[sic], <i>που ήταν και η πρώτη έγχρωμη".</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i><b>--Το μεγαλύτερο αμάρτημά της: </b>"Δεν ξέρω αν έχω αμαρτήσει η κακομοίρα!"</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i><b>--Το ρητό που αγαπά: </b>"Πίστευε και μη ερεύνα".</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i><b>--Μια ευχή για μας: </b>"Να έχουμε ησυχία και να κοιτάξουμε το μέλλον να το χτίζουμε σωστά".</i></div></div></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"></div></div></blockquote></blockquote><div><div style="text-align: center;">Ελεύθερος Τύπος, <i>26-10-1990</i></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirlRTOfNIzZS0vuXI0U00XhLYy8PkCobaIrjC70N5jIOZdeUqSr6ErHJmenPWkmQH-36Jn4f_pKaI85dzKnK80JAcmFcRw7jrPal_1fUBDkbuxDrJMYusmDCjkLunR3uOCFs8yTcNsEUpI/s925/%25CF%2588%25CE%25B7%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B5+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="925" data-original-width="924" height="498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirlRTOfNIzZS0vuXI0U00XhLYy8PkCobaIrjC70N5jIOZdeUqSr6ErHJmenPWkmQH-36Jn4f_pKaI85dzKnK80JAcmFcRw7jrPal_1fUBDkbuxDrJMYusmDCjkLunR3uOCFs8yTcNsEUpI/w498-h498/%25CF%2588%25CE%25B7%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B5+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" width="498" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Τάσος Πεζιρκιανίδης και ο Γιάννης Μιχαλόπουλος<br />στη συνέντευξη Τύπου για την επιθεώρηση </i>Ούτε.. Ψηλός στον κόρφο μας<br /><i>που δόθηκε στις 24 Οκτωβρίου στο θέατρο Ακροπόλ.<br />Ρενοφανατική λεπτομέρεια: Η Ρένα φορούσε τα ίδια ρούχα<br />και στη συνέντευξη Τύπου για την επιθεώρηση </i>Τρελλάντα Λαμπάντα<br /><i>που είχε ανέβει επίσης στο Ακροπόλ <br />την προηγούμενη χειμερινή σεζόν (1989-90)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και μπορεί η Ρένα να πρότεινε στον κόσμο να πάει στο θέατρο, ξέχασε όμως να αναφέρει ότι και η ίδια είχε πρεμιέρα! Το ίδιο εκείνο βράδυ της Παρασκευής δόθηκε στο θέατρο Ακροπόλ η πρεμιέρα της επιθεώρησης <i>Ούτε... Ψηλός στον κόρφο μας, </i>στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Καρράς, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Σωτήρης Τζεβελέκος, Κάτια Αθανασίου, Μάγδα Τσαγγάνη, Σταμάτης Τζελέπης, Έλντα Πανοπούλου, Ελεάνα Μίχα, Μάκης Δελαπόρτας. Σκηνοθέτης, χορογράφος και βασικός χορευτής ο Φώτης Μεταξόπουλος, ενώ συμμετείχε και ο... ξυλοπόδαρος Βαγγέλης Μανιάτης. Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων έγραψαν με συντομία ότι η πρεμιέρα σημείωσε μεγάλη επιτυχία--ωστόσο ασχολήθηκαν περισσότερο με την επιθεώρηση λίγες μέρες μετά, γιατί το βράδυ της Τρίτης 30 Οκτωβρίου παρακολούθησαν την παράσταση ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τη σύζυγό του Μαρίκα και κάποιους υπουργούς της κυβέρνησής του...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-59947234884518286512021-09-27T23:57:00.010+03:002021-09-28T17:57:44.222+03:00Σαν σήμερα το 1983: Θέατρο Τέχνης εναντίον Ορφέα;<p style="text-align: justify;">Στις 27 Σεπτεμβρίου 1983 διαβάζουμε στη στήλη "Μικροπολιτικά" της εφημερίδας <i>Τα Νέα</i>:</p><p style="text-align: center;"><b><i>Ποιοι παν σε ποιους<br /></i></b></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Δυο δημοφιλείς ηθοποιοί βρέθηκαν χθες, λίγο πριν το μεσημέρι, στο Προεδρικό Μέγαρο: η Ρένα Βλαχοπούλου κι ο Γιάννης Μιχαλόπουλος... Συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας [Κωνσταντίνο Καραμανλή] και μετά τα είπαν με το γενικό γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας ι. Π. Μολυβιάτη. Τι είπαν;</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η φημολογία λέει ότι η επίσκεψη είχε σχέση με το γνωστό θέμα του "Ορφέα" που γίνεται θέατρο. Με τι άλλο μπορούσε να είχε δηλαδή;</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Την ίδια πάνω-κάτω ώρα ο Θανάσης Βέγγος βρισκόταν στο γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Γ. Αλ. Μαγκάκη, που τον δέχθηκε με μεγάλη εγκαρδιότητα.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>--Καλέ μου άνθρωπε, του είπε ο δημοφιλής Θανάσης, πάνε να μας κλείσουν το θέατρο!</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Δυο επισκέψεις που σπάνε την παράδοση: οι πολιτικοί να πηγαίνουν στους... ηθοποιούς--και να φωτογραφίζονται στα παρασκήνια μαζί τους...</i></blockquote><p></p><blockquote><p style="text-align: center;">Τα Νέα, <i>27-9-1983</i></p></blockquote><p style="text-align: justify;">Ποιο ήταν το γνωστό θέμα του Ορφέα; Όλα είχαν αρχίσει δυο εβδομάδες νωρίτερα, όταν ο Κάρολος Κουν ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου πως η λειτουργία του Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης απειλούνταν από τη μετατροπή του κινηματογράφου Ορφέα σε θέατρο που θα στέγαζε τις επιθεωρησιακές παραγωγές του Ηλία Μαροσούλη, ο οποίος φιλοδοξούσε να μεταφέρει τα γιγαντιαία θεάματα του Δελφινάριου σε χειμερινό θέατρο του αθηναϊκού κέντρου.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEMHe9ZLfD0hqDBX1yY4rNW1GTyUZOkC-GDOiXGFHGK-S-2-E9eFyHu_cKOV45b-AFHddq2kDkWPOL58JMGNDYXi9k5cFlS91HAa4ebsTdmUUOiJ554VPvBtFRaSZxN20Qlm0z_W8Z1n-f/s1430/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528847%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="1430" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEMHe9ZLfD0hqDBX1yY4rNW1GTyUZOkC-GDOiXGFHGK-S-2-E9eFyHu_cKOV45b-AFHddq2kDkWPOL58JMGNDYXi9k5cFlS91HAa4ebsTdmUUOiJ554VPvBtFRaSZxN20Qlm0z_W8Z1n-f/w640-h242/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528847%2529.png" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Πετυχημένο, ομολογουμένως, λογοπαίγνιο της </i>Ελευθεροτυπίας...</td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1983 ο Κάρολος Κουν δήλωσε ότι το Θέατρο Τέχνης απειλείται απροσδόκητα με αφανισμό εάν ανέβει το "χολιγουντιανού τύπου σόου" στον Ορφέα, στο υπόγειο του οποίου λειτουργούσε το Θέατρο Τέχνης. Ο Κουν δήλωσε πως με βάση την εμπειρία από τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα που είχε δοθεί λίγους μήνες νωρίτερα στον ίδιο χώρο, ήταν αδύνατον να λειτουργήσει το θέατρο λόγω της φασαρίας και των κραδασμών στη σκηνή του Ορφέα που φτάνουν μέχρι το Υπόγειο. Ο Γιώργος Λαζάνης επισήμανε πως για το θέμα ζητήθηκαν συμβουλές από έναν καθηγητή της ακουστικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο οποίος απεφάνθη πως λύση θα υπάρξει μόνο αν γίνει πλήρης ηχομόνωση--πράγμα που θα χρειαστεί πολύχρονη δουλειά κι ένα κόστος 20 έως 25 εκατομμυρίων δραχμών, ποσό που το Θέατρο Τέχνης αδυνατούσε να πληρώσει.</p><p style="text-align: justify;">Εκτός όμως από την εκκωφαντική επιθεωρησιακή μουσική ο Κουν έθεσε και το ζήτημα της πρόσβασης του κοινού στο Θέατρο Τέχνης: "Η είσοδος από την οδό Σταδίου θα είναι προβληματική με τον φοβερό συνωστισμό που θα υπάρχει για το σώου του Ορφέα. Πέρυσι με τον Νταλάρα οι θεατές μας παίζανε ξύλο για να μπουν μέσα..."</p><p style="text-align: justify;">Και ο Κουν συμπλήρωσε: "Είμαστε εδώ 30 χρόνια... Από δω βγήκε μια γενιά ηθοποιών και θεατών, βγήκανε όλοι οι θιασάρχες, οι μουσικοί, οι σκηνογράφοι, οι συγγραφείς, οι μεταφραστές, που σήμερα πλουτίζουν ολόκληρο το ελληνικό θέατρο. Θέλουμε να προστατεύσουμε και το κοινό του Θεάτρου Τέχνης και τη συνέχεια της εργασίας μας". </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphJDhL3vgyqL9MC4wUGxGdT-MM2qiDJeQs80t-H-e72q40YdPhQ0PA5OgVCSGJ_8XHnAn8c2eW6YeP_-uKzJ4aNwYk11CKhijlEGqVxEWuSx5duGIQvYfwmJB57KB-9GT-NVpnXHXAFyH/s727/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528848%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="727" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphJDhL3vgyqL9MC4wUGxGdT-MM2qiDJeQs80t-H-e72q40YdPhQ0PA5OgVCSGJ_8XHnAn8c2eW6YeP_-uKzJ4aNwYk11CKhijlEGqVxEWuSx5duGIQvYfwmJB57KB-9GT-NVpnXHXAFyH/w518-h288/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528848%2529.png" width="518" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Ορφέας πριν τη μετατροπή του σε θέατρο<br />Πηγή φωτογραφίας: </i>Τα Νέα, <i>14-9-1983</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Στη συνέχεια ο Κάρολος Κουν αναφέρθηκε στις ενέργειες στις οποίες προέβη το Θέατρο Τέχνης: "Στείλαμε μια εξώδικο στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρία στο Αρσάκειο που σ' αυτήν ανήκει το κτίριο και προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους υπεύθυνους του ιδρύματος, πράγμα που απέφυγαν. Επικαλούμαστε όσα είπε ο Πρωθυπουργός [Ανδρέας Παπανδρέου] παλιότερα για τη μετατροπή του Αρσακείου και τη στέγαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επικαλούμαστε τον υπουργό Χωροταξίας για το ρυθμιστικό της Αθήνας (όπως αναφέρει σκοπός του είναι η ανάπλαση της περιοχής με τη δημιουργία νέας πλατείας, των δικαστηρίων, την ανάδειξη του Αρσακείου με <b>ποιοτική </b>παρέμβαση στη λειτουργία του). Κάνουμε ακόμα έκκληση στο υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο γνωρίζει την παράδοση του Θεάτρου Τέχνης και στο υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο θα στεγάσει το Συμβούλιο της Επικρατείας". Και ο Κουν κατέληξε: "Χωρίς να έχουμε καμιά διαφορά με τους καλλιτέχνες που θα εργαστούν από πάνω μας στον 'Ορφέα', βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος συνύπαρξης και των δύο θεάτρων. Μακάρι να υπήρχε τρόπος."</p><p style="text-align: justify;">Όταν ρωτήθηκε για το ρεπερτόριο εκείνης της σεζόν ο Κουν δήλωσε: "δεν έχω να πω τίποτα, πριν λυθεί το θέμα του 'Ορφέα'. Θ' αρχίσουμε πάντως με την 'Κασέτα' <i>[Σημείωση του Rena Fan: επιτυχία της προηγούμενης σεζόν]. </i>Αν αρχίσουμε..."</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfEq-51u1l-D6juaZjoMhLeOMeaTaSV-ki9dXaUmA0g5ZanIP8Q4kwCVlMtm9meKplIarkjoJCL2WJVm-tYPqM-S8y65PQGDxVz9iNpkp1nE7yNtpma1mJjmpnHg5DZwMjFBjiyxqPl7we/s639/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528851%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="639" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfEq-51u1l-D6juaZjoMhLeOMeaTaSV-ki9dXaUmA0g5ZanIP8Q4kwCVlMtm9meKplIarkjoJCL2WJVm-tYPqM-S8y65PQGDxVz9iNpkp1nE7yNtpma1mJjmpnHg5DZwMjFBjiyxqPl7we/w437-h317/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528851%2529.png" width="437" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Σκηνή από την </i>Κασέτα <i>της Λούλας Αναγνωστάκη. Πρωταγωνιστούσαν<br />οι Μίμης Κουγιουμτζής, Σοφία Ολυμπίου, Λάζαρος Γεωργακόπουλος,<br />Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Λυδία Κονιόρδου</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Μετά τη διαμαρτυρία του Κουν, η αστυνομία επενέβη και άρχισε να φρουρεί το θέατρο ολόκληρο το 24ωρο απαγορεύοντας κάθε εργασία ανακαίνισης στον Ορφέα, ακόμα και την κατασκευή σκηνικών για την παράσταση. Ο Αντώνης Τρίτσης που ήταν τότε υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος, δήλωσε στις εφημερίδες πως αποφάσισε τη διακοπή των εργασιών, γιατί "οι επιχειρηματίες που νοίκιασαν το κινηματοθέατρο δεν είχαν άδεια για τη διεξαγωγή των εργασιών. Ο χώρος είναι κοινόχρηστος και για οποιαδήποτε εργασία χρειάζεται η έγκριση της πολεοδομικής υπηρεσίας. Όσο για το Θέατρο Τέχνης, είναι ιστορικό θέατρο, αναπόσπαστο μέρος του διατηρητέου Αρσακείου και ο ενοικιαστής του 'Ορφέα' θα πρέπει να το προστατεύσει με ηχομόνωση και ξεχωριστή είσοδο". Ο Τρίτσης επισήμανε ακόμα πως οι αρμόδιοι υπουργοί θα συζητήσουν με την ιδιοκτήτρια Φιλεκπαιδευτική Εταιρία την περίπτωση αγοράς των κτιρίων από το κράτος ή τη μακροχρόνια μίσθωσή τους για τη στέγαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, οπότε σε εκείνη την περίπτωση "θ' αναθεωρηθεί φυσικά η μίσθωση του 'Ορφέα' στην εταιρία 'Φοίβος Α.Ε.'".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsT7lJYjfo8a4Jnc24MnEFXQHAK5DGDqCBJvrMxk8SfrtsM-yDL09aT89Su2OKmjX7h2ZygTklzn7XFn1PfS6mJ5j8kwcOvgldDuVsqaR9480lr_2OCssCplo-Z7oc0VrK22PbxEJG-pve/s1079/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528846%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="588" data-original-width="1079" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsT7lJYjfo8a4Jnc24MnEFXQHAK5DGDqCBJvrMxk8SfrtsM-yDL09aT89Su2OKmjX7h2ZygTklzn7XFn1PfS6mJ5j8kwcOvgldDuVsqaR9480lr_2OCssCplo-Z7oc0VrK22PbxEJG-pve/w476-h259/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528846%2529.png" width="476" /></a></div><p style="text-align: justify;">Οπότε ήταν η σειρά της άλλης πλευράς να εκφράσει τις απόψεις της. Ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαροσούλης οργάνωσε κι εκείνος συνέντευξη Τύπου στις 13 Σεπτεμβρίου, στην οποία μάλιστα παραβρέθηκε και ο Γιώργος Λαζάνης εκ μέρους του Θεάτρου Τέχνης. Παρόντες ήταν επίσης ο Νίκος Κούρκουλος ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου (Π.Ε.Ε.Θ.) και ο Δημήτρης Πιατάς ως εκπρόσωπος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.). Ο Κούρκουλος είπε πως πρέπει "να λειτουργήσουν και τα δύο θέατρα απρόσκοπτα. Δεν μπορεί να μείνουν χωρίς δουλειά τόσοι άνθρωποι σε περίοδο μάλιστα κρίσης. Λύση μπορεί να βρεθεί. Εύχομαι να βρεθεί σύντομα" και ο Πιατάς συμφώνησε πως πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. </p><p style="text-align: justify;">Ο Δημήτρης Πιατάς ανήκε επίσης στον θίασο του Ορφέα. Παρόντα στη συνέντευξη Τύπου ήταν βέβαια όλα τα στελέχη του θιάσου: η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Θανάσης Βέγγος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, ο Φώτης Μεταξόπουλος και τα μικρότερα ονόματα, καθώς και το τεχνικό προσωπικό του θεάτρου (συνολικά 130 περίπου εργαζόμενες/-οι). Εκεί βρίσκονταν και οι συγγραφείς της επιθεώρησης που θα ανέβαινε στο θέατρο Ηλίας Λυμπερόπουλος, Λάκης Μιχαηλίδης και Ναπολέων Ελευθερίου και οι συνεργάτες και νομικοί σύμβουλοι του Μαροσούλη, οι οποίοι δήλωσαν ότι η μετατροπή του Ορφέα σε θέατρο ήταν νόμιμη, εφόσον ο χώρος είχε άδεια λειτουργίας ως κινηματοθέατρο.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguzC4WCowITEcduaprLYJ8nHlKdWi7ho3glYSnSVziGrEPGVpk4okxodSxs1IkXyZmm9OMcXC4IWOdKnxQwkz4dR4UBen3-c3kCPzBuN2nH_zQ7EFV0zNvEab3El-IKN8A29QwvGyhiq3B/s655/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528845%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="522" data-original-width="655" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguzC4WCowITEcduaprLYJ8nHlKdWi7ho3glYSnSVziGrEPGVpk4okxodSxs1IkXyZmm9OMcXC4IWOdKnxQwkz4dR4UBen3-c3kCPzBuN2nH_zQ7EFV0zNvEab3El-IKN8A29QwvGyhiq3B/w479-h382/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528845%2529.png" width="479" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Θανάσης Βέγγος στη συνέντευξη Τύπου<br />για τη διένεξη Ορφέα και Θεάτρου Τέχνης</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Στη συνέχεια ο Ηλίας Λυμπερόπουλος δήλωσε: "Όλοι μας τιμούμε τον Δάσκαλο και κανείς δεν διανοείται να θίξει το Θέατρο Τέχνης". Η Ρένα Βλαχοπούλου είπε με τη σειρά της: "Ο Δάσκαλος ξέρει τι θα πει ανάγκη. Αυτό το θέατρο (ο Ορφέας) έγινε με θυσίες και είναι ανάγκη να δουλέψει για να δώσει δουλειά σε τόσο κόσμο". Το κλίμα έγινε κάπως δυσάρεστο, καθώς αφέθηκαν υπονοούμενα για "εντολές άνωθεν" που δόθηκαν στο Υ.Χ.Ο.Π. και είχαν ως αποτέλεσμα τη διακοπή των εργασιών, ενώ οι πρωταγωνιστές δήλωσαν πως ο Τύπος μεροληπτεί υπέρ του Θεάτρου Τέχνης, αντιμετωπίζοντας τους καλλιτέχνες της επιθεώρησης ως ηθοποιούς Β' κατηγορίας. Ο Φώτης Μεταξόπουλος είπε "Μας μεταχειρίζονται σαν να είμαστε παρακατιανοί... μπουλούκια...". Ο Γιάννης Μιχαλόπουλος δήλωσε: "Η επιθεώρηση έχει προσφέρει πάρα πολλά... Είναι κι αυτή τέχνη. Μη μας χωρίζετε σε πατρίκιους και πληβείους...". Ο Γιώργος Κωνσταντίνου θύμισε στον Γ. Λαζάνη πως όταν έπαιζαν μαζί στους <i>Όρνιθες </i>του Αριστοφάνη ανακάλυψαν μια μέρα πως η Αστυνομία "είχε μπλοκάρει το θέατρο. Σήμερα βλέπουμε πάλι Αστυνομία να έχει μπλοκάρει το θέατρο...".</p><p style="text-align: justify;">Αναφέρθηκε επίσης ότι από τη στιγμή που το Θέατρο Τέχνης κατάφερε να λειτουργήσει παράλληλα με τις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα στον Ορφέα, η επιθεώρηση δεν θα έπρεπε να δημιουργεί πρόβλημα, αφού τα μουσικά μέρη της θα είχαν μικρότερη διάρκεια. Ο Λαζάνης απάντησε πως η ενόχληση από τις συναυλίες διήρκεσε λίγες μόνο μέρες, ενώ η επιθεώρηση του Ορφέα θα ήταν ένα μόνιμο καθεστώς. Ο Ηλίας Μαροσούλης δήλωσε πως το θέμα της ηχομόνωσης μπορούσε να λυθεί, καθώς εντοπίστηκαν οι αεραγωγοί ενός εγκαταλελειμμένου συστήματος εξαερισμού τους οποίους βούλωσε ο ίδιος: όπως διαπίστωσε και ο Γ. Λαζάνης,<span> </span>με τον τρόπο αυτό ο ήχος δεν ενοχλούσε πια το Θέατρο Τέχνης, παρόλο που τα ηχεία δοκιμάστηκαν στα 100 ντεσιμπέλ (ο ρεπόρτερ της <i>Ελευθεροτυπίας </i>πάντως που κατέβηκε στο Υπόγειο του Κουν διαπίστωσε πως το θέμα δεν είχε λυθεί, αφού ο ήχος ήταν μεν μειωμένος, αλλά θα αποσπούσε σε κάθε περίπτωση τους ηθοποιούς του Θεάτρου Τέχνης από την προσήλωση που απαιτεί το ρεπερτόριό του).</p><p style="text-align: justify;">Ο Μαροσούλης δεσμεύτηκε ότι θα φροντίσει την ηχομόνωση και ότι θα ανοίξει και μια ξεχωριστή είσοδο για το Θέατρο Τέχνης, ώστε να μην εμποδίζεται η προσέλευση των θεατών σε αυτό. Ο Λαζάνης βέβαια επισήμανε πως για να γίνουν όλες αυτές οι εργασίες θα πρέπει να δοθεί η άδεια από τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρία, η οποία αντέδρασε τελευταία από όλους, με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στον Τύπο την 1η Οκτωβρίου και με την οποία διαβεβαίωνε πως όλες οι επεμβάσεις που σχεδίαζε ο Μαροσούλης ήταν νόμιμες και πως οι φόβοι του Κάρολου Κουν και του Υ.Χ.Ο.Π. ήταν αδικαιολόγητοι (ανακοίνωση που τρεις μέρες μετά προκάλεσε την οργή του Κώστα Γεωργουσόπουλου για την εταιρία που κατάντησε "κτηματομεσιτική" και χρησιμοποιεί το Θέατρο Τέχνης ως άλλοθι, ενώ τα μέλη της "εκπαιδευτικοί φροντίζουν για τη μόνωση και για την απομόνωση...").</p><p style="text-align: justify;">Το θέμα, όπως είπαμε και στην αρχή, πήρε πολιτικές διαστάσεις. Βλαχοπούλου-Μιχαλόπουλος μίλησαν με τον Καραμανλή, τον οποίον όμως ευχαρίστησε και ο Κουν επειδή έδειξε ενδιαφέρον για το νέο θέατρο που παραχωρήθηκε στο Θέατρο Τέχνης, στην οδό Φρυνίχου, το οποίο θα ήταν έτοιμο σε δύο χρόνια. Η <i>Απογευματινή </i>ενέπλεξε και τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου στο θέμα, με αντιπολιτευτικές αιχμές, λέγοντας πως η κυβέρνηση είναι χρεωμένη και στις δυο πλευρές: "Ο πρωθυπουργός χρωστάει τα πρώτα του μαθήματα υποκριτικής στον Κάρολο Κουν. Τα πήρε στο Αμερικανικό Κολλέγιο, όπου φοίτησε ο κ. Παπανδρέου και δίδασκε ο μετέπειτα δημιουργός του Θεάτρου Τέχνης". Κάτι χρωστάει όμως το ΠΑΣΟΚ και στον Ηλία Μαροσούλη, αφού, σύμφωνα με την <i>Απογευματινή</i>, φιλοκυβερνητική εφημερίδα έγραψε πως ο επιχειρηματίας "υπήρξε, απ' ό,τι ξέρουμε, από χρόνια φίλος του ΠΑΣΟΚ, κι απ' αυτούς που κατέβαλαν τον οφειλόμενο οβολό τους--στην προεκλογική περίοδο"...</p><p style="text-align: justify;">Ο Ηλίας Λυμπερόπουλος επέμενε, στη στήλη του στο <i>Έθνος</i>, να αποδίδει τη διένεξη "στην αριστοκρατική αντίληψη κυβερνητικών και κουλτουριάρηδων κύκλων", που "ξαφνικά απόχτησαν... πουριτανισμό και... αλλεργία απέναντι στα--πράγματι πολλές φορές--αχαλίνωτα σόκιν και στις βωμολοχίες", και στη "βαθύτερη απέχθεια" μερικών που δεν θέλει να κατονομάσει "απέναντι στις λαϊκές μάζες, το 'συφερτό' όπως το ονομάζουν--χωρίς βέβαια να σκέφτονται πως αυτός ο 'συφερτός' είναι που όταν ξύπνησε έφερε την Αλλαγή". Άλλωστε, παρατηρεί πως το κύμα της βωμολοχίας "το ξεκίνησαν και το φούντωσαν πρώτοι και καλύτεροι οι λεγόμενοι 'κουλτουριάρηδες' νεώτεροι συγγραφείς (Σκούρτης, Αρμένης, Ευθυμιάδης)" που τα βωμολοχικά τους έργα αγκάλιασαν οι ίδιοι κριτικοί που "σοκάρονται" από την επιθεώρηση... (Είναι γεγονός πάντως πως οι επιθεωρήσεις τόσο του Ορφέα όσο και των άλλων μουσικών θεάτρων στηλιτεύτηκαν ιδιαίτερα από την κριτική εκείνης της σεζόν για τη βωμολοχία τους...).</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPX8rcH4bEWZoZCo6G_KY1NXrV4PFNfhrPmgtNiUj0cKXxlPwCew-Vw5H1_Wc5H7VLegco4VXhOfZlGyUalzEmHgu1R8EOWKNj0dZiqY9udpj5fwFZueH2qQtMQyLt7O_QGD_WWBMOmBEp/s706/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528849%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="706" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPX8rcH4bEWZoZCo6G_KY1NXrV4PFNfhrPmgtNiUj0cKXxlPwCew-Vw5H1_Wc5H7VLegco4VXhOfZlGyUalzEmHgu1R8EOWKNj0dZiqY9udpj5fwFZueH2qQtMQyLt7O_QGD_WWBMOmBEp/w547-h369/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528849%2529.png" width="547" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αλαλούμ Ελλάς <i>στον Ορφέα, </i>Η κασέτα <i>στο Θέατρο Τέχνης</i></td></tr></tbody></table><p style="text-align: justify;">Τελικά, στις 8 Οκτωβρίου διαβάζουμε πως βρέθηκε η χρυσή τομή. Το Υ.Χ.Ο.Π. έδωσε τις απαιτούμενες άδειες στον Ηλία Μαροσούλη, ώστε να κατασκευάσει την απαραίτητη ηχομόνωση που θα διαφυλάσσει τη λειτουργία του Θεάτρου Τέχνης, και να διασφαλίσει την απρόσκοπτη προσέλευση του κοινού στο Θέατρο Τέχνης, έως ότου δοθεί μια οριστική λύση με διαφορετική διαρρύθμιση της εισόδου.</p><p style="text-align: justify;">Τα συνεργεία του Μαροσούλη ρίχτηκαν στη δουλειά, ώστε να δοθεί η πρεμιέρα της επιθεώρησης <i>Αλαλούμ Ελλάς </i>στις 27 Οκτωβρίου--μόνο που, όπως ίσως δούμε άλλη φορά, οι ηθοποιοί ήταν κάπως ανέτοιμοι. Ο επιχειρηματίας δήλωσε πως η ανακαίνιση, η ηχομόνωση και όλες οι εργασίες κόστισαν 80 εκατομμύρια δραχμές. Στη συνέντευξη Τύπου, όμως, δυο μέρες πριν από την πρεμιέρα, ο Φώτης Μεταξόπουλος προκάλεσε την ενόχληση κάποιων δημοσιογράφων όταν επικεφαλής του μπαλέτου τους έδωσε μια γεύση από τη φαντασμαγορική έναρξη του έργου (με τις απαραίτητες ακτίνες λέιζερ, που ως καινούριο φρούτο στον χώρο του θεάματος είχαν ήδη καταντήσει "μαϊντανός"--και κόστισαν μάλιστα 15 εκατομμύρια).</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwLh62SxYs_PJD_4bxEu8iiIive34v5YHPzAZNkmmYxc6CFgEt_wP740Gp5CAQpfxV8iZe4RzsN0RLRmcUF4WJORwPhUEvRykM8Wfsw2Q4dx0Pfl8ehjqv0o9O4-rCfuCM8PO0DovJNsTA/s858/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528850%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="566" data-original-width="858" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwLh62SxYs_PJD_4bxEu8iiIive34v5YHPzAZNkmmYxc6CFgEt_wP740Gp5CAQpfxV8iZe4RzsN0RLRmcUF4WJORwPhUEvRykM8Wfsw2Q4dx0Pfl8ehjqv0o9O4-rCfuCM8PO0DovJNsTA/w414-h273/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528850%2529.png" width="414" /></a></div><p></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><i>Κι ενώ η μουσική κι οι στίχοι έχουν ένα δυνατό ρυθμό ο Μεταξόπουλος λέει σε μια στιγμή (με χιούμορ;): "Σιγά-σιγά μην ενοχλήσουμε τον Κουν". Τότε η ένταση χαμηλώνει για λίγο για να ξανανέβει μετά από ένα λεπτό, για να ακουστεί και πάλι στο στυλ "Καίσαρ-Καίσαρ" το "Ορφέας-Ορφέας".</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Ο Μεταξόπουλος είπε ακόμη ότι το πρώτο νούμερο της επιθεώρησης δείχνει ένα ζευγάρι, που ενώ θέλει να πάει στου Κουν, κατά λάθος μπαίνει στον "Ορφέα". Φεύγει, αλλά στου Κουν--λέει--δεν τους αφήνουν, γιατί έχει αρχίσει το έργο, και για να μη μείνουν απέξω στο κρύο, παρακαλούν και τους αφήνουν να μπουν στον "Ορφέα".</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Στο "γιατί ρίχνουν λάδι στη φωτιά" αφού αυτή η διένεξη έχει τελειώσει (μπήκε ηχομόνωση, φτιάχτηκε ξεχωριστή θεατρική είσοδος), ένας από τους συγγραφείς κι ο επιχειρηματίας μας είπαν: "Είναι ένα είδος χιούμορ". Στην κρίση σας...</i></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><i></i></p><p style="text-align: center;">Ελευθεροτυπία, <i>27-10-1983</i></p><p style="text-align: justify;">Ο Ορφέας λειτούργησε για λίγο καιρό ακόμα ως θέατρο. Ανέβηκαν εκεί οι επιθεωρήσεις <i>Έξω η Ελλάδα από το Κιάτο </i>(επικεφαλής του θιάσου και πάλι η Ρένα Βλαχοπούλου) και <i>Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές </i>(επικεφαλής ο Χάρρυ Κλυν), αλλά τελικά πάρθηκε η απόφαση να κατεδαφιστεί, παρά τις διαμαρτυρίες του Ηλία Μαροσούλη για τα χρήματα που είχε επενδύσει για την ανακαίνισή του...</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghecwd0170M2ox77nknc5lsbyNzIOIL-7WBBcu5Qe3CgGWa95BVjmBmxaVhkJKpyWp_uuYVGk9bOWKKCwmwbeQTBDweV0Pe-rhh-NhrCeSd_scWxNfq8zdUGPiy7v7YYriiEdO8Gcwb_rM/s800/%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="586" height="405" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghecwd0170M2ox77nknc5lsbyNzIOIL-7WBBcu5Qe3CgGWa95BVjmBmxaVhkJKpyWp_uuYVGk9bOWKKCwmwbeQTBDweV0Pe-rhh-NhrCeSd_scWxNfq8zdUGPiy7v7YYriiEdO8Gcwb_rM/w296-h405/%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" width="296" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Το εξώφυλλο του προγράμματος<br />από το αρχείο του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών<br />του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ</i></td></tr></tbody></table><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote><p></p>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-50250103498958597392021-09-25T21:03:00.007+03:002021-09-25T21:36:25.848+03:00Σαν σήμερα το 1983: Ληστές(;) και αφιέρωμα<p style="text-align: justify;">Στις 25 Σεπτεμβρίου 1983 δύο στήλες της εφημερίδας <i>Το Έθνος της Κυριακής</i> ασχολήθηκαν με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Και οι δύο στήλες ανήκαν σε φίλους και συνεργάτες της (και δεν ξέρω και αν πρόκειται και για απλή σύμπτωση το ότι ασχολήθηκαν και οι δύο με τη Ρένα στο ίδιο φύλλο) και σας παρουσιάζω τα δημοσιεύματα με... σειρά εμφάνισης.</p><p style="text-align: justify;">Η πρώτη αναφορά λοιπόν στη Ρένα γίνεται στην... ποικίλης καλλιτεχνικής ύλης στήλη του Σταμάτη Φιλιππούλη "Έθνος, μ' ακούς;" ο δημοσιογράφος παρουσίασε τα εισιτήρια των δώδεκα εμπορικότερων ελληνικών ταινιών της κινηματογραφικής περιόδου 1982-83 (η ταινία της Ρένας <i>Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος</i> έκοψε σε 314 μέρες προβολή 140.010 εισιτήρια κατακτώντας την 9η θέση)<i>, </i>την είδηση ότι ο Θανάσης Βέγγος πήρε 1.300.000 δραχμές για μια ολιγόλεπτη εμφάνιση στη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου στο Ολυμπιακό στάδιο (είχε κάνει τον γύρο του σταδίου), είδηση που διέψευσαν τόσο ο Βέγγος όσο και ο Σαββόπουλος, τις διαμαρτυρίες του Ηλία Ανδριόπουλου για την υπερπροβολή της συναυλίας του Σαββόπουλου και του πάρτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη (ενώ ελάχιστες αναφορές υπήρξαν σε συναυλίες δικές του αλλά και του Μίκη Θεοδωράκη) και, τέλος, την παρακάτω είδηση για τη Ρένα Βλαχοπούλου:</p><p style="text-align: center;"><b><i>Οι "ληστές" της Βλαχοπούλου</i></b></p><p style="text-align: justify;"><i></i></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><i>Ακούστε τι συνέβη στη Ρένα Βλαχοπούλου και είναι γεγονός πέρα για πέρα αληθινό. Πριν από λίγες μέρες είχε πάει στην Τράπεζα για να πάρει κάτι χρήματα.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Φεύγοντας βλέπει στην πόρτα δυο νεαρούς που από τις φάτσες τους της φάνηκαν μάλλον ύποπτοι.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>"Κι έτσι όπως με κοίταγαν είπα από μέσα μου ότι αυτοί εδώ θέλουν να μου αρπάξουν την τσάντα. Για να καταλάβουν ότι τους έχω μυριστεί τους λέω 'γιατί στέκεστε εδώ. Για να μου αρπάξετε την τσάντα. Για να μου την αρπάξετε όμως πρέπει να μου κόψετε και το χέρι'".</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Οι δυο "ληστές" τάχασαν.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>--Τι λες κυρά μου; Ποια τσάντα να σου αρπάξουμε;</i></p><p style="text-align: justify;"><i>--Αυτή που κρατάω, ποια άλλη;</i></p><p style="text-align: justify;"><i>"Τα... φίδια" </i></p><p style="text-align: justify;"><i>Οι "ύποπτοι" έφυγαν κουνώντας το κεφάλι </i>[Σημείωση του Rena Fan: σκέφτομαι την πιθανότητα να την κοιτούσαν επειδή την είχαν αναγνωρίσει και να έλεγαν φεύγοντας "τρελή είναι η Βλαχοπούλου!"...] <i>και η Ρένα επειδή την είχαν "ζώσει τα φίδια", τι έκανε; Έδεσε το λουρί της τσάντας της στη ζώνη τής... φούστας της κι έτσι "ασφαλισμένη" βγήκε στο δρόμο.</i></p><p></p><div style="text-align: justify;"><i>"Γιατί αν μου την είχαν στημένη στο δρόμο και προσπαθούσαν να μου πάρουν την τσάντα θα έπρεπε να πάρουν μαζί και τη φούστα μου αλλά όπως είχε δεθεί... κόμπος θα την πάθαιναν τα παλιόπαιδα..."</i></div><div style="text-align: justify;"></div><p></p></blockquote><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Να ήταν άραγε η Ρένα τόσο καχύποπτη μετά <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/02/1968.html" target="_blank">την απόπειρα ληστείας στο διαμέρισμά της το 1968</a>, τότε που μαζί με τον άντρα της και τους γείτονες συνέλαβαν τους διαρρήκτες; Πάντως μια απόπειρα κλοπής της τσάντας της και οι αντιδράσεις της θα αποτελούσαν μια εξαιρετική ιδέα για σκηνή ταινίας...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOb3LIiADAj58W8nbI97uTvbZnGa_hRxDYy4fVqul9cvFVk8SgVjsgkKunP0tvvMb89Pp84fICMCffwC4t-wOM5XEsv97ajtru_lGr-Mw9NVS8zh0zvklBwoW1jU-4b-HL-gdaOnntd3xO/s533/%25CE%25A1%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25A6%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+89.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="493" data-original-width="533" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOb3LIiADAj58W8nbI97uTvbZnGa_hRxDYy4fVqul9cvFVk8SgVjsgkKunP0tvvMb89Pp84fICMCffwC4t-wOM5XEsv97ajtru_lGr-Mw9NVS8zh0zvklBwoW1jU-4b-HL-gdaOnntd3xO/s320/%25CE%25A1%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25A6%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+89.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Σταμάτης Φιλιππούλης και η Ρένα Βλαχοπούλου<br />έξι χρόνια αργότερα, το 1989,<br />φωτογραφίζονται με αφορμή μια συνέντευξη<br />που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό </i>Εικόνες</td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: justify;">Στη σελίδα 32 του ίδιου φύλλου της εφημερίδας, ο Αρτέμης Μάτσας, που για ένα μεγάλο διάστημα έγραφε τακτικά στο <i>Έθνος</i> παρουσιάζοντας το αγαπημένο του θέμα, δηλαδή τα πορτρέτα μεγάλων (και μικρότερων) αστεριών του θεατρικού και τραγουδιστικού χθες, αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στη Ρένα Βλαχοπούλου. Σήμερα ξέρουμε πως κάποιες από τις πληροφορίες που υπάρχουν στο αφιέρωμα είναι λανθασμένες, ωστόσο σκέφτηκα να το αναδημοσιεύσω ολόκληρο, αφενός γιατί κάποιες από τις σωστές πληροφορίες που παρουσιάζει ο "κακός" του ελληνικού κινηματογράφου δεν ήταν ευρέως γνωστές τότε και αφετέρου γιατί κάποιες φορές νοσταλγώ την... εφηβεία μου, τότε που γνώριζα το παλιό θέατρο από τα άρθρα και τις εκπομπές του (μ' όλες τις ατέλειες, τις ανακρίβειες--τι να κάνουμε άλλωστε; Δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα επαρκώς στην Ελλάδα ο κλάδος της θεατρολογίας για να διερευνά τεκμηριωμένα την ιστορία του ελαφρού μουσικού θεάτρου--και την υπερβολικά ρετρό διάθεση του Μάτσα (καταλαβαίνω, σήμερα, πως ο υπερβολικός λυρισμός που είχε περάσει στις εφηβικές εκθέσεις ιδεών του Rena Fan ήταν δικιά του... επιρροή και, ευτυχώς, η φιλόλογός του Rena Fan στη Γ' Γυμνασίου τον βοήθησε να... συνέλθει!). </p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><u>Ρένα Βλαχοπούλου</u></span></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;">Από την Τζαζ... στο γέλιο</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Το άγνωστο χθες μιας "Βασίλισσας". Έτσι όπως το έζησε στα πρώτα της βήματα για την κατάκτηση της επιτυχίας.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Πριν κερδίσει έπαιξε ένα στέμμα... Πριν γίνει η "Βασίλισσα της Τζαζ": Η Ρένα Βλαχοπούλου.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που γνώρισε τη δόξα και την επιτυχία η κοσμαγάπητη πρωταγωνίστρια. Το παλιό κοινό έδωσε τη θέση του στο σημερινό, οι προτιμήσεις άλλαξαν, είδωλα σαρώθηκαν...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Κοσμογονία αληθινή...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου είναι πάντα νέα, πάντα όμορφη και, το σπουδαιότερο, πάντα πρώτη στην προτίμηση, στην καρδιά των θεατών της Μουσικής Σκηνής και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Θεάτρου μας. (Τα άλλα δύο είναι εύκολο να... μαντευθούν).</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Τι είναι αυτό που κάνει τη Ρένα να έχει την προτίμηση του κοινού και παράλληλα--τόσο σπάνιο--και την επιδοκιμασία της σωστής και εποικοδομητικής κριτικής;</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Μα η Αλήθεια που κυριαρχεί στο παίξιμό της, στην όλη της έκφραση... Η Βλαχοπούλου δεν προσποιήθηκε ποτέ, δεν παριστάνει την παιδούλα, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται με συγκλονιστική ειλικρίνεια που αφοπλίζει... Κι όταν ακόμη δείχνει τα ωραιότατα πόδια της, το γυναικείο κοινό αποκτάει αισιοδοξία ότι μπορεί ν' αρέσει πάντα...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Ακόμη--και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό--συγχρόνισε τα ερμηνευτικά της μέσα. Το παίξιμό της, γεμάτο αυθορμητισμό και γνησιότητα, είναι σημερινό και--γιατί όχι--και αυριανό... </i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Και γνωρίζουν καλά οι άνθρωποι του Θεάτρου πόσο ρευστή και χιμαιρική, αλλά και πόσο εύκολα ξεπερνιέται η Τέχνη του Ηθοποιού. Οι κωμικοί, ιδιαίτερα, αν δεν ανανεώσουν το κάθε στοιχείο τους, ξεπερνιούνται πολύ γρήγορα.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Ο μεγάλος <b>Ντάνι Κέι</b> λέει ότι <b>"Οι κωμικοί για να νικήσουν τη φθορά δεν πρέπει να τυποποιούνται, αλλά, απεναντίας, να παρουσιάζονται καινούριοι εκφραστικά, γιατί αν περάσουν τρία χρόνια με τα διαρκώς επαναλαμβανόμενα αστεία τους, πολύ γρήγορα και θα κουράσουν και θα μπουν στο περιθώριο".</b></i></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC3VKpWX7vXfTW46rYU2dci70ul70psxB2abTs82Bd_DzCt935gvY09XysDajpLqhOmqF939eIGOZW9h_v8nYLQYt0tQmBU9Z9Qz2FvFRBzpD-2jHiRn8QOV4hpjyCNDJQ0pdZQQL7pUsf/s1207/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528843%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="727" data-original-width="1207" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC3VKpWX7vXfTW46rYU2dci70ul70psxB2abTs82Bd_DzCt935gvY09XysDajpLqhOmqF939eIGOZW9h_v8nYLQYt0tQmBU9Z9Qz2FvFRBzpD-2jHiRn8QOV4hpjyCNDJQ0pdZQQL7pUsf/w513-h310/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528843%2529.png" width="513" /></a></div><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;">Θηλυκός "Σαρλώ"</span></i></b></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου, που την αποκαλούν πολύ εύστοχα "θηλυκό Σαρλώ", δεν διστάζει να κάνει καμιά γκριμάτσα, από φόβο μην... ασχημύνει, γυμνάζει το αφάνταστα ευκίνητο σώμα της για τις πιο δύσκολες χορευτικές φιγούρες και, προπάντων, δεν αφήνει καμιά γραμμή του ρόλου της στην οποία να μην εναποθέσει διονυσιακά το ένστιχτό της και το πληθωρικό της ταλέντο...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η καριέρα της Ρένας Βλαχοπούλου ξεκίνησε εντελώς τυχαία... Δυο χρόνια πριν από τον πόλεμο, πανέμορφο κοριτσόπουλο, τραγούδησε σ' ένα <b>καφενείο της Κέρκυρας</b> το σατιρικό τραγούδι του Αττίκ "<b>Δεν σου πάει το... πάχος Δημητράκη"</b>. </i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Το τι επακολούθησε δεν λέγεται... Βέβαια όλοι οι συμπατριώτες της ξέρανε τη θαυμάσια φωνή της, αφού την ακούγανε στη χορωδία τους, όμως αυτή τη φορά ο ενθουσιασμός ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Έτσι η μικρή Ρένα αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα με την ελπίδα μήπως κάνει καριέρα, αλλά, προπάντων, για να βρει καμιά δουλειά που θα της επέτρεπε να στέλνει λίγα χρήματα στην πολυμελή οικογένειά της που αντιμετώπιζε τόσα οικονομικά προβλήματα. </i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Στην Αθήνα τής συμπαραστάθηκε ο μεγάλος θεατρικο-κινηματογραφικός επιχειρηματίας <b>Αντώνης Ζερβός </b>που προωθούσε κάθε νέο ταλέντο.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Έτσι, όταν άκουσε την μικρή συμπατριώτισσά του, την προσέλαβε στην "<b>Όαση"</b>. Ήταν τόση η επιτυχία της, που τον άλλο χειμώνα βρέθηκε στο δυσκολότερο θέατρο, το <b>"Μοντιάλ</b>", που και μόνο η πρόσληψη ενός ηθοποιού από τον επιχειρηματία Μακέδο σήμαινε κατά έναν τρόπο την καθιέρωσή του.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Εκεί τραγούδησε το πασίγνωστο <b>"Καμπανιόλα Μπέλλα"</b>, τη <b>"Μικρή Χωριατοπούλα"</b> δηλαδή, που λίγους μήνες αργότερα ένας φαντάρος, την ώρα που φυλούσε σκοπιά, του άλλαζε τους στίχους και έγραψε το τραγούδι που έγινε θρύλος, το "Κορόιδο Μουσολίνι". Ο φαντάρος ήταν ο Γιώργος Οικονομίδης... </i>[Σημείωση του Rena Fan: τη "Χωριατοπούλα" η Ρένα την τραγουδούσε στην Όαση, το "Κορόιδο" στο Μοντιάλ, τα έχουμε ξαναπεί...].</blockquote><p></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><i>Η Ελλάδα είχε μπει στον πόλεμο... Δεκαέξι μέρες όμως πριν, στις 12 Οκτωβρίου του 1940, η Ρένα Βλαχοπούλου έπαιρνε την άδεια να εξασκεί το επάγγελμα από την Επιτροπή Αδείας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ηθοποιού. </i>[Σημείωση του Rena Fan: <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/10/1940.html" target="_blank">με βάση τις δικές μου πηγές</a> αυτό δεν συνέβη πριν τις 17 Οκτωβρίου, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό το ότι ο Μάτσας σκέφτηκε να συμπεριλάβει στο αφιέρωμά του αυτή την πληροφορία...]</p></blockquote><p></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Ήταν πια επίσημα και Ηθοποιός! </i>[Σημείωση του Rena Fan: καλλιτέχνιδα του ελαφρού μουσικού θεάτρου, όχι της πρόζας, μπορούσε δηλαδή να εμφανίζεται σε μουσικά θέατρα εκτελώντας νούμερα ή τραγούδια--από όσο ξέρω δεν γινόταν διαχωρισμός...]</blockquote><p></p><p></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η ευτυχισμένη συνάντηση δυο μεγάλων ταλέντων, του <b>Γιάννη Σπάρτακου</b> και της Ρένας Βλαχοπούλου έφερε τα πιο θαυμαστά αποτελέσματα. Ο Σπάρτακος, πάνω σε στίχους των <b>Αλέκου Σακελλάριου-Χρ. Γιανακόπουλου</b>, έγραψε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής:</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><b style="font-style: italic;">"Βρέχει, πόσο μ' αρέσει όταν βρέχει", "Το μπουμπούκι πούχεις βάλει στα μαλλιά"</b><i style="font-style: italic;">, το, από τα ιταλικά, <b>"Νάνι-νάνι" </b>κ.ά. </i>[Σημείωση του Rena Fan: και τα τρία ήταν ιταλικά, ο Σπάρτακος τα διασκεύασε και τα ενορχήστρωσε...]</blockquote><p></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;">Με το Σπάρτακο</span></i></b></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Ως την ώρα που φάνηκε ο Σπάρτακος το ρυθμικό τραγούδι ήταν άγνωστο στην Ελλάδα και, πολύ σωστά, λέει ο κορυφαίος μας <b>Χρήστος Χαιρόπουλος: "Ο Σπάρτακος έδωσε ρυθμό στη μελωδία"</b>.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Τον ίδιο σχεδόν καιρό ο Σπάρτακος γράφει για τη Βλαχοπούλου το πασίγνωστο <b>"Θα σε πάρω να φύγουμε" </b>που έγινε διεθνής επιτυχία με τον τίτλο <b>"Γκρηκ Μπολέρο"</b>--στίχοι Αλέκου Σακελλάριου</i><i>--</i>[Σημείωση του Rena Fan: και του Δημήτρη Ευαγγελίδη, πιθανότατα μόνο στο κουπλέ...] <i>και που το είχε στο ρεπερτόριό του ο <b>Χαβιέ Κούγκατ</b>.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν πια η "Βασίλισσα της Τζαζ", τίτλο και θρόνο που της έδωσε επάξια το κοινό...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Τότε το μουσικό ζευγάρι άνοιξε τα φτερά του για την Αμερική.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη εκεί...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Οι δυο καλλιτέχνες είναι περιζήτητοι στα μεγαλύτερα Μιούζικ Χωλς. Το Γκρηκ Μπολέρο παίζεται παντού. Η Ρένα Βλαχοπούλου αποθεώνεται. </i>[Σημείωση του Rena Fan: τόσο η Ρένα όσο και ο Σπάρτακος <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2016/07/blog-post.html" target="_blank">ήταν πολύ πιο προσεκτικοί και σεμνοί στις αφηγήσεις τους για εκείνη την περίοδο</a>, ποτέ δεν είπαν ότι εργάστηκαν στα μεγαλύτερα music hall...].</blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Ο μεγάλος Ισραηλινός επιχειρηματίας Πουλέσκι </i>[Σημείωση του Rena Fan: Λου Λέσλι ή Lew Leslie...], <i>γοητευμένος μαζί της, της προτείνει δελεαστικό συμβόλαιο για το "Μπρόντγουεϊ" για να την κάνει σταρ των πιο φημισμένων θεάτρων.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Η Ρένα, που πάντα άκουγε τη φωνή της καρδιάς της, αρνείται...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Χάθηκε μια διεθνής Ελληνίδα σταρ ίσως...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Από το 1950</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Το Ελληνικό Μουσικό Θέατρο όμως κέρδισε τη μεγάλη του Πρωταγωνίστρια. Το 1950 γυρίζουν στην Ελλάδα. Το 1953 μια άλλη ευτυχισμένη συνεργασία αλλάζει εντελώς τη ζωή της </i>[Σημείωση του Rena Fan: 1951 και 1954 αντίστοιχα...]. <i>Η Ρένα συνεργάζεται με το θίασο της αξέχαστης <b>Σοφίας Βέμπο</b>. Ο <b>Μίμης Τραϊφόρος </b>και ο <b>Γιώργος Γιαννακόπουλος</b>, με μουσική του <b>Μενέλαου Θεοφανίδη</b>, ετοιμάζουν την επιθεώρηση <b>"Σουσουράδα".</b></i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><i>"Θέλεις, Ρένα μου, να κάνουμε ένα νούμερο μαζί για να μην είσαι μόνο τραγουδίστρια;" της λέει ο Σταυρίδης.</i></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η Βλαχοπούλου ξαφνιάστηκε, δέχτηκε αμέσως όμως την πρόταση και κάνανε το περίφημο ντουέτο <b>"Άλα Πασά μου" </b>που του έγραψαν ειδικά ο Τραϊφόρος και ο Μενέλαος Θεοφανίδης. Η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία και η Ρένα καθιερώθηκε αμέσως και σαν νουμερίστα.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i style="font-weight: bold;">"Και να σας πω, λέει ο Σταυρίδης, η Ρένα με ξεπέρναγε στα κωμικά και καταχειροκροτιόταν". Την άλλη χρονιά πρωταγωνίστησε στη μουσική κωμωδία του Θεοφανίδης "Ραντεβού στο καμπαρέ" </i>[Σημείωση του Rena Fan: την ίδια χρονιά, την άλλη σεζόν, δηλαδή 1954-55...].</blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Η καθιέρωση ήταν ολοκληρωτική.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Το 1957 κάνει την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση με την ταινία <b>"Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες"</b>. Παρτενέρ της ο <b>Στέφανος Στρατηγός</b>. Εκεί τραγούδησε--στίχοι <b>Ηλία Λυμπερόπουλου</b>, μουσική <b>Μεν. Θεοφανίδη</b>--με συγκίνηση το 1τραγούδι:</i></div><i><b>Αντίο, νησί μου, αντίο,<br />θα φύγω σε λίγο,<br />θα πάω μακριά σου<br />και κλαίω.</b></i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Η Ρένα έβαζε σ' αυτό όλη την αγάπη της για την <b>Κέρκυρα</b>.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Το 1961 παίζει στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου <b>"Όταν λείπει η γάτα"</b>. </i>[Σημείωση του Rena Fan, το 1962, σεζόν 1961-62]. <i>Μια μέρα τρεις άνθρωποι του κινηματογράφου, ο <b>Φίνος</b>, ο <b>Δαλιανίδης </b>και ο <b>Πλέσσας </b>αποφασίζουν κάνουν σωστό μουσικό κινηματογράφο στη χώρα μας και γυρίζουν τα πρώτα μιούζικαλ με πρωταγωνιστές </i>[sic] <i>τη Βλαχοπούλου, τη Λάσκαρη, την Καραγιάννη και την Προκοπίου. Τίτλοι τους: <b>"Μερικοί το προτιμούν κρύο"</b> (1963), <b>"Κάτι να καίει" </b>(1964), <b>"Κορίτσια για φίλημα"</b> (1965), <b>"Ραντεβού στον αέρα" </b>(1966). </i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η επιτυχία είναι πολύ μεγάλη. Η Ρένα πρωταγωνιστεί ακόμη στην ταινία <b>"Ένα κορίτσι για δύο"</b> των <b>Τσιφόρου-Βασιλειάδη </b>και στις κωμωδίες του Ψαθά <b>"Χαρτοπαίχτρα"</b> και <b>"Φωνάζει ο κλέφτης".</b></i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Κινηματογραφικά συνέχισε με τον <b>Κώστα Καραγιάννη</b> με ταινίες που άφησαν εποχή και που πρόσφεραν το πιο πλούσιο γέλιο και που το κοινό της το ανταπέδωσε με την άμετρη αγάπη του. (Ευτυχώς δεν πήρε κανένα Βραβείο στα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η Ρένα ήταν τόσο μεγάλη ηθοποιός πάντα και προπάντων τόσο... υγιής). </i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Πολλές, πάρα πολλές οι επιθεωρήσεις που πρωταγωνίστησε.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: center;"><i><b></b></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFvahaPuVjciTGROddojlaYKXpmn4SeP8Z9jHhb1UwDsfDEQNccLD9T1TWotbm4hTTSAB_4lEOh4FclQ3gEahOIM_yPY-qfDEq7qb37vX6ZgXV1Cqjo8aQt4p7j9moT_8j8IylA0Sb_hnR/s990/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528842%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="839" data-original-width="990" height="435" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFvahaPuVjciTGROddojlaYKXpmn4SeP8Z9jHhb1UwDsfDEQNccLD9T1TWotbm4hTTSAB_4lEOh4FclQ3gEahOIM_yPY-qfDEq7qb37vX6ZgXV1Cqjo8aQt4p7j9moT_8j8IylA0Sb_hnR/w514-h435/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528842%2529.png" width="514" /></a></b></i></div><p></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;">Στο Δελφινάριο</span></b></i></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Η <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/08/1970.html" target="_blank">θρυλική <b>"Έρχονται, δεν έρχονται"</b></a>, η <b>"Αθήνα Χαρτοπαίχτρα"</b>, η <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1%20%CE%A3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1%20%CE%A8%CE%B9%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1" target="_blank"><b>"Καντσονίσιμα, Σατιρίσιμα, Ψιθυρίσιμα"</b> των Σακελλάριου-Πλέσσα. </a>Ένας μακρύς όμορφος δρόμος ως τη σημερινή στο <b>"Δελφινάριο"</b>, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B5%20%CF%84%CE%B1%20%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1" target="_blank">την <b>"Μας πρήξανε τα... ούμπαλα"</b></a>.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Όπως άπειρα είναι και τα τραγούδια που ερμήνευσε.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote style="text-align: justify;"><b><i>"Είναι τόσο πολλά που ράγες του τρένου να ήταν η φωνή μου, θα είχαν... σκουριάσει", λέει η ίδια χαριτολογώντας</i></b><b>.</b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote><i>Σ' ένα τραγούδι του Γιώργου Θεοδοσιάδη η Ρένα τραγουδούσε:<br /></i></blockquote><b><blockquote><i>Τι θα μείνει...<br />Ένα άλμπουμ<br />κριτικές απ' τις πρεμιέρες<br />που το κλείνει<br />βιαστικά ο χρόνος <br />όπως και τις μέρες...<br />Τι θα μείνει...<br />Κάποιοι δίσκοι στο πικάπ<br />κι αυτοί φθαρμένοι...<br />Τι να γίνει...<br />Για το σήμερα<br />είσαι πια ξεπερασμένη...</i></blockquote></b><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Μόνο που το τραγούδι αυτό μπορεί να ήταν μια μεγάλη επιτυχία για τη Ρένα, μια μεγάλη αλήθεια για τις περισσότερες καλλιτέχνιδες, όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα για τη Ρένα Βλαχοπούλου του πάντα...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Τη "Βασίλισσα" της Μουσικής Σκηνής, ακόμη και τώρα που δεν υπάρχουν πια Βασίλισσες...</i></blockquote><p style="text-align: center;">Έθνος της Κυριακής, <i>25-9-1983</i> </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p>Σκέφτομαι πάντως τι έχει να μείνει (και πού...) από το αρχείο του Αρτέμη, αλλά και του αδελφού του, του Νέστορα Μάτσα... </p><p style="text-align: justify;">Όπως είπα παραπάνω, δεν ξέρω αν ήταν συμπτωματική η αναφορά των δυο συνεργατών του <i>Έθνους </i>στη Ρένα Βλαχοπούλου, στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας. Ανακάλυψα όμως μια άλλη σύμπτωση: ο Αρτέμης Μάτσας πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου του 2003, ενώ ο Σταμάτης Φιλιππούλης γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1930--την ίδια χρονιά που γεννήθηκε και ο Μάτσας... </p><p></p><blockquote><i>Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote><p></p><p></p>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-23903034031746253862021-08-30T23:57:00.003+03:002021-09-27T16:49:14.348+03:00Σαν σήμερα το 1970: Τα εβδομηκοστά έκτα γενέθλια της Επιθεώρησης<div style="text-align: justify;">Στις 30 Αυγούστου 1970 η Επιθεώρηση έκλεισε τα 76 χρόνια της, αφού το πρώτο έργο του είδος αυτού, το <i>Λίγο απ' όλα </i>του Μίκιου Λάμπρου, ανέβηκε στις 30 Αυγούστου 1894 στο θέατρο του Παραδείσου. Επικεφαλής του θιάσου ο Δημήτριος και η Ελένη Κοτοπούλη και κοντά τους το επτάχρονο κοριτσάκι τους, η μετέπειτα κορυφαία πρωταγωνίστρια Μαρίκα Κοτοπούλη, που τραγουδούσε, μαζί με άλλα παιδάκια, "Η κυρά μας η δασκάλα, που 'ναι άγρια και κακιά, είπε στα παιδάκια τ' άλλα πως δεν είμαι παστρικιά..." Πρωτοφανής η επιτυχία του <i>Λίγο απ' όλα, </i>χρειάστηκε όμως να περάσει τουλάχιστον μια δεκαετία για να καταφέρει το νέο είδος να στεριώσει στις σκηνές των αθηναϊκών θεάτρων...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Για να τιμήσει τα 76α γενέθλια της επιθεώρησης, ο ηθοποιός και συνεργάτης του περιοδικού <i>Οικογενειακός Θησαυρός </i>Αρτέμης Μάτσας ζήτησε από τρεις πρωταγωνίστριες της επιθεώρησης, έναν συγγραφέα και έναν συνθέτη της να μιλήσουν γι' αυτό το θεατρικό είδος και να εκφέρουν τη γνώμη τους για την εξέλιξή του. Παρουσιάζω τις απόψεις τους με τη σειρά που δημοσιεύτηκαν στο ρεπορτάζ του Μάτσα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Λοιπόν, κυρία Βέμπο, πέστε μας, τι είναι για σας η επιθεώρησι;</i></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Αγαπητέ μου κύριε Μάτσα, για μένα η επιθεώρησι είναι η μάνα μου, η αδελφή μου, η φιλενάδα μου, η ίδια μου η ζωή, γιατί σ' αυτήν χρωστάω την ζωή μου, σ' αυτήν χρωστάω την Βέμπο. Να, έτσι σαν όνειρο:</i></div></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;">Την βραδιά θυμάμαι εκείνη</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">που με καρδιοχτύπια χίλια</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">του θεάτρου το σανίδι</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">πρωτοπάτησα χλωμή</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">και με στεγνωμένα χείλια</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">είπα το τραγούδι ετούτο</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">ενώ μ' έπνιγαν λυγμοί:</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">"Τσιγγάνα μαυρομάτα</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">αντάμωσα στη στράτα..."</div></div></div></blockquote><div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Και έτσι, κυρία Βέμπο, αρχίσατε την θριαμβευτική σας καριέρα... Πέστε μας τις εντυπώσεις που προκάλεσε αυτή σας η εμφάνισι...</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Θα σας τις πω με στίχους που έγραψε ο Μίμης Τραϊφόρος, όταν γιόρτασα τα τριάντα μου χρόνια στη σκηνή.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">Αυτές ήταν οι πρώτες μου οι νότες που ακουστήκαν</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">κι όσοι τις άκουσαν στα δυο αμέσως χωριστήκαν.</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">Άλλοι ενθουσιάστηκαν, φώναξαν "μπράβο"</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">και οι πιο πολλοί συμφώνησαν πως κάνω για τεκέ.</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;">Εγ' όμως δεν φοβήθηκα, ετράβηξα μπροστά</div></div></div><div><div style="text-align: justify;">κι είπα τραγούδια ένα σωρό που έγιναν γνωστά.</div></div></blockquote><div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Είναι πραγματικά πολύ παραστατικοί αυτοί οι στίχοι.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Με γυρίσατε τόσα χρόνια πίσω, κ. Μάτσα. Στην επιθεώρησι, που κλείνει τις μέρες αυτές τα 76 της χρόνια, οφείλω την ευγνωμοσύνη μου και το πιο μεγάλο μου ευχαριστώ.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Κι εκείνη σας ευχαριστεί και σας περιμένει πάλι τον χειμώνα, ανυπόμονα, μαζί με το κοινό, για να της χαρίσετε νέες στιγμές θριάμβου.</i></div></div></div><div><div style="text-align: justify;">[Σημείωση του Rena Fan: η αίσθησή μου είναι ότι αντί για τη Βέμπο μίλησε ο Τραϊφόρος...]</div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2kp-IDTmg3bCf_gMn5rjOsCmGioK4WfvjL9s0K1lHodJRIysjeuSsELELn2ksezU_LB2iHWm4sUR1821WFVRCctQV93Doyu3OKHGhEKN1efj6VKM-dkcb2sIDSFFG0WjpRqKg7R6mqqu7/s687/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="651" data-original-width="687" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2kp-IDTmg3bCf_gMn5rjOsCmGioK4WfvjL9s0K1lHodJRIysjeuSsELELn2ksezU_LB2iHWm4sUR1821WFVRCctQV93Doyu3OKHGhEKN1efj6VKM-dkcb2sIDSFFG0WjpRqKg7R6mqqu7/s320/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><p><br /></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;"><i>ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΥΤΑ</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ποια είναι η γνώμη σας για την επιθεώρησι; ρωτήσαμε την "βασίλισσα" του μουσικού μας θεάτρου τηλεφωνικώς από την Θεσσαλονίκη όπου βρίσκεται.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μα είναι το πιο αγαπημένο θεατρικό είδος του κοινού, μας απάντησε με τη βελούδινη φωνή της από το ακουστικό.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ποιες νομίζετε πως ήσαν οι χρονιές που βρισκόταν στην μεγαλύτερη ακμή της;</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Το 1936 με τις ωραιότατες επιθεωρήσεις του Γιαννουκάκη, του Ευαγγελίδη και άλλων εκλεκτών συγγραφέων αρχίζει η εξέλιξί της για να βρεθή σε μεγάλη ακμή από το 1940 μέχρι το 1964. Οι χρονιές 1950-1958, με τις περίφημες επιθεωρήσεις του θεάτρου "Βέμπο", των θεατρικών επιχειρήσεων Μπουρνέλλη, των επιχειρήσεων Κρίτα και του θιάσου μας, γράφονται στο ενεργητικό της επιθεωρήσεως. Θριαμβευτική επιτυχία είχε σημειώσει, ανάμεσα στις άλλες, η επιθεώρησι "Ντόλτσε Βίτα" των Γιαννακόπουλου-Νικολαΐδη-Μουζάκη.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Και έπειτα;</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πτώσι... Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ενώ το θέατρο πρόζας και ο κινηματογράφος πλουτίστηκαν με αξιόλογα στελέχη, το ελαφρό θέατρο ελάχιστα ανανεώθηκε. Επείγουσα ανάγκη να βρεθή, να υπάρξη μια πλήρης Σχολή Μουσικού Θεάτρου. Προσωπικά επιθυμώ να συμβάλω στην δημιουργία της και να αφιερωθώ στον μεγάλο της σκοπό, όπως αφιερώθηκα σ' όλη μου την ζωή στην ιδέα του θεάτρου. </i>[Σημείωση του Rena Fan: έχω την εντύπωση ότι η Άννα Καλουτά ήδη δίδασκε τότε στη Σχολή Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος...] <i>Η επιθεώρησι στάθηκε πιστή πάντα πλάι στο κοινό. Η επιθεώρησι αντιπροσωπεύει τον λαό μας. με τους καημούς, τις χαρές και τις λύπες του. Τον εμψυχώνει, του δίνει κουράγιο στις δύσκολες στιγμές και τον κάνει ν' αντιμετωπίζη τα πάντα με το γέλιο. Την αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο. Εύχομαι η θεατρική της πορεία να είναι πάντα στρωμένη με φύλλα δάφνης.</i></div></div></div></blockquote><div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYY_RlQU3CL_APMHppCcKjihduC1ErVpbDzVdga9VnXrDuZSvWJI4xHyT00XRm-NuWUehb1Ot5iHHXTbRbu3ymh-sjlsY1ig7I5BC_craGaqGdH5rWNPuINiEbi-MrO5_SIkt9P7Y6Nnng/s433/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="349" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYY_RlQU3CL_APMHppCcKjihduC1ErVpbDzVdga9VnXrDuZSvWJI4xHyT00XRm-NuWUehb1Ot5iHHXTbRbu3ymh-sjlsY1ig7I5BC_craGaqGdH5rWNPuINiEbi-MrO5_SIkt9P7Y6Nnng/w179-h222/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="179" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;"><i>ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>Η κορυφαία του μουσικού μας θεάτρου Ρένα Βλαχοπούλου είναι ντυμένη Πυθία, για να βγη σε λίγο στη σκηνή του θεάτρου του Εθνικού Κήπου και να χαρίση με την απαράμιλλη τέχνη της το γέλιο στους άπειρους θεατές, που γεμίζουν πλατεία και... διαδρόμους για να δουν την επιθεώρησι της χρονιάς "Έρχονται δεν έρχονται" </i>[Σημείωση του Rena Fan: στην οποία ήταν κομπέρ ο ίδιος ο Αρτέμης Μάτσας, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/08/1970.html" target="_blank">διαβάστε περισσότερα εδώ</a>].</div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Αφού είστε μία... Πυθία, κυρία Βλαχοπούλου, θα θέλαμε να μας πήτε για το μέλλον της επιθεωρήσεως.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Με συγχωρείς, φίλε μου, αλλά Πυθία είμαι μόνο στη σκηνή, μας απάντησε γελώντας. Ωστόσο η μακρόχρονη θητεία μου στην επιθεώρησι μου επιτρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι θα έχη πάντα ένα λαμπρό μέλλον, με την προϋπόθεσι ότι όλοι θα την δουν, αν και είναι ελαφρό είδος, πολύ σοβαρά. Πρέπει οι νέοι ηθοποιοί της να δουλέψουνε, να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους και, προ παντός, να μη βιάζωνται να γίνουν βεντέττες. Πριν προβάλουν τους όρους τους για τα νούμερα που θέλουν να παίξουν και για την θέσι που επιθυμούν να γραφτή τ' όνομά τους, ας ελέγξουν καλά τις δυνατότητές τους... Η επιθεώρησι είναι Ρωμιά, βέρα Ρωμιά, και αφού η Ρωμιά είναι πολύ όμορφη, πώς να μην είναι κι εκείνη;</i></div></div></div></blockquote><div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><div style="text-align: justify;"><i>ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Η επιθεώρησι βρίσκεται στον πιο λαμπρό της δρόμο, μάς είπε ο, εκ των συγγραφέων της μεγαλύτερης εφετεινής επιτυχίας "Έρχονται, δεν έρχονται", Κώστας Νικολαΐδης. Πλουτίστηκε με νέα πρόσωπα που προέρχονται από την πρόζα και αυτό είναι ήδη στο ενεργητικό της. Η ζωή προχωράει... Τίποτα δεν μπορεί να σταματήση την ροή του ποταμού. Βεβαίως υπήρξαν μεγάλες, πολύ μεγάλες, μορφές που οι επιτυχίες τους έμειναν αξέχαστες. Ωστόσο πρέπει με αισιοδοξία ν' ατενίζουμε το μέλλον. Ο Παράβας, ο Κωνσταντίνου, ο Πάντζας, ο Μουστάκας, η Στυλιανοπούλου, η Προκοπίου, ο Κάππης είναι ήδη εξαιρετικές μονάδες. Συνέχεια της Αριστοφάνειας κωμωδίας, μιλάει στην ψυχή του λαού μας, που πάντα την θεωρεί σαν κάτι δικό του.</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Τι νομίζετε ότι θα βοηθούσε, ώστε να πάη ακόμα πιο μπροστά;</i></div></div></div><div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ο σχηματισμός θιάσων με την ένωσι πρωταγωνιστών που θα παραμέριζαν τον καταστρεπτικό βεντετισμό, γιατί ο ηθοποιός την αξία του τη δείχνει στη σκηνή και όχι στο διαφημιστικό πανώ, και η ανάθεσι του ανεβάσματός τους--εγώ προσωπικά θα ήθελα να γίνη κάτι τέτοιο σε μια δική μου--σ' έναν Κουν, αν θα ήθελε ο ίδιος ο Κουν, που τόσο μου άρεσε η σκηνοθεσία του στην "Λυσιστράτη".</i></div></div></div></blockquote><div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></div><blockquote><div><div style="text-align: justify;"><i>ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Το 1940, πριν τριάντα χρόνια δηλαδή, την μουσική της επιθεωρήσεως "Όλοι στην ουρά" των Ασημακοπούλου, Σπυροπούλου, Παπαδούκα έγραψε ένας νέος συνθέτης, ο Μενέλαος Θεοφανίδης. Η επιθεώρηση αυτή που ανέβηκε στο "Μακέδο" σημείωσε μεγάλη επιτυχία και οι κριτικές επισήμαναν το ταλέντο του νέου συνθέτη που χάρισε στην μετέπειτα καριέρα του ατέλειωτη σειρά από μεγάλες επιτυχίες. </i>[Σημείωση του Rena Fan: το <i>Όλοι στην ουρά </i>ανέβηκε στο Μακέδο το καλοκαίρι του 1942... Ο Θεοφανίδης, ωστόσο, είχε ήδη ξεχωρίσει λίγο πριν τον πόλεμο ως συνθέτης της οπερέτας].</div><div style="text-align: justify;"><i>Με το κύρος της προσωπικότητός του ο εξαίρετος συνθέτης μάς λέει:</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ό,τι αρέσει περισσότερο στην επιθεώρησι είναι η σάτιρα των ηθών, η σάτιρα της πολιτικής ζωής, των γνωστών καταστάσεων γενικά που ζη ο κάθε άνθρωπος. Μιλάει στην καρδιά, μαστιγώνει ανώδυνα, χαρίζει κέφι, δίνει θάρρος, εμψυχώνει... Νομίζω όμως ότι τελευταία παρατηρείται--με λίγες μόνον εξαιρέσεις--κάποια πτώσι από πλευρά εμψύχου υλικού. Εύχομαι οι νέοι--και τους το συμβουλεύω με όλη μου την καρδιά--να πειθαρχούν πάντα στους νόμους και τις απαιτήσεις του μουσικού θεάτρου για να μπορέσουν να κάνουν μια επιτυχημένη καριέρα. Η επιθεώρησι περιμένει πολλά από τους νέους. Ας την αγαπήσουν κι ας συνεχίσουν τον λαμπρό της δρόμο. </i></div></div></blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiV5F4TEokkki9CkPbf8zATGmFEddsxn2NYNUMFFIO8VVWj5EEtA7fzdtLeyTo_dEQD9FVl6XEdh5xr9IIqhi0JtUvUOXXtnGF7VjaYyT5NLtIvwEoLsytEdFUhfeMEucfJFnp12KnRTAP/s1077/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="859" data-original-width="1077" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiV5F4TEokkki9CkPbf8zATGmFEddsxn2NYNUMFFIO8VVWj5EEtA7fzdtLeyTo_dEQD9FVl6XEdh5xr9IIqhi0JtUvUOXXtnGF7VjaYyT5NLtIvwEoLsytEdFUhfeMEucfJFnp12KnRTAP/w566-h451/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="566" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο αγαπημένος... ραδιοφωνικός θίασος του Αρτέμη Μάτσα. Παλιές δόξες του <br />ελαφρού μουσικού θεάτρου (μόνο η Μπέμπα Δόξα και η Κούλα Γκιουζέπε λείπουν!] <br />που συγκεντρώθηκαν πιθανότατα για κάποια από τις δεκάδες<br />ραδιοφωνικές εκπομπές που αφιέρωσε ο Μάτσας στο, προπολεμικό και πολεμικό κυρίως, <br />μουσικό θέατρο. Μπορεί σε αρκετά σημεία τους να ακούγονται γραφικές<br />με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, διασώζουν, ωστόσο, πολύτιμα ντοκουμέντα:<br />τις αφηγήσεις και τις ερμηνείες παλιών ηθοποιών,<br />έστω και στη δύση της καριέρας τους ή και της ζωής τους...<br /></i><br /></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;">Και ο Αρτέμης Μάτσας κλείνει το ρεπορτάζ με κάποιες σκέψεις του για το επιθεωρησιακό είδος.</div><div style="text-align: justify;"><i></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Οι παλιοί λένε: δεν υπάρχουν αξιόλογες μονάδες να τους παραδώσουμε τη σκυτάλη. Οι νέοι βιάζονται να γίνουν φίρμες. Χρειάζεται δουλειά, πολύ </i>[sic] <i>δουλειά για την επιτυχία.</i></div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Οι νέοι λένε: οι παλιοί--όχι όλοι βέβαια--δεν μας βοηθάνε. Μας κόβουνε τ' αστεία από τα νούμερα και διαλέγουν πάντα τα καλύτερα και τα πιο αβανταδόρικα. Ωρισμένοι συγγραφείς μάς βλέπουν σαν πλαισίωμα. Αν δεν μας δοθή η ευκαιρία, πώς θα φανούμε κι εμείς;</i></div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Και οι συγγραφείς; Σε αντίθεσι με την πρόζα και τον κινηματογράφο, όπου οι... μισοί Έλληνες γράφουν θεατρικά έργα ή σενάρια, στο μουσικό θέατρο φτάνουν μόλις τους δέκα. Οι περισσότεροι δώσανε μεγάλες επιτυχίες. Θεμελίωσαν το μουσικό θέατρο, τα νούμερά τους ανάδειξαν καλλιτέχνες. Όσοι--ελάχιστοι--προσπαθούν να δημιουργήσουν καριέρα κυττάζουν πώς να φανούν αρεστοί στους φτασμένους... Ίσως να θεωρούν και τον εαυτό τους... Σαίξπηρ και γυρίζουν περιφρονητικά τις πλάτες τους στους νέους που θέλουν να τους εκφράσουν τα όνειρά τους και την φιλοδοξία τους να παίξουν ένα καλύτερο νούμερο.</i></div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Προσωπικό συμπέρασμα: πίσω από την χαρούμενη αυλαία με τα πολύχρωμα φώτα και την ξέφρενη μουσική κρύβεται της περισσότερες φορές ένας σκληρός αγώνας υπάρξεως. Κορυφαίες μορφές της μίλησαν για πτώσι της στάθμης της επιθεωρήσεως. Τι θα μπορούσε να την βοηθήση; Μα πρώτα απ' όλα η σκληρή πειθαρχία, η έλλειψη βεντετισμού, η συνολική εργασία με δίκαιο καταμερισμό ρόλων. Να λείψουν εκτός από το λαμπερό θιασαρχικό σχήμα οι αφέντες και οι πληβείοι, γεγονός που φαίνεται απόλυτα στη δουλική "αποθέωσι" του φινάλε και στην αναγραφή των ονομάτων στα πανώ. Παλαιοί και νέοι πρέπει να δώσουνε τα χέρια. Δεν τους χωρίζει τίποτα. Οι νέοι να σέβωνται τους παλαιούς, οι παλαιοί να προετοιμάζουν αυτούς που θα τους παραδώσουν την σκυτάλη. Τέλος, οι συγγραφείς να βλέπουν όλους σαν συνεργάτες τους.</i></div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></blockquote><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>30 Αυγούστου 1894--30 Αυγούστου 1976. Τα χρόνια της θριαμβευτικής πορείας της επθεωρήσεως. Πάντα κοντά στο κοινό. Πάντα προσφέροντας το τόσο πολύτιμο για τον άνθρωπο γέλιο. Ας την βοηθήσουν οι παράγοντές της με την αρμονική τους συνεργασία να τα χιλιάση... ΠΡΕΠΕΙ.</i></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Τρία χρόνια μετά, στο Άλσος Παγκρατίου, μια ομάδα νέων ηθοποιών επιχείρησε να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν (ή δεν ήθελαν;) οι "παλαιοί": να ανανεώσουν το επιθεωρησιακό είδος. Το Ελεύθερο Θέατρο, με την προοδευτική του ματιά και την ουσιαστική κατάργηση του βεντετισμού, άνοιξε έναν νέο δρόμο που, για κάποια χρόνια τουλάχιστον, οδήγησε σε μεγάλες επιτυχίες... Το τι έγινε μετά και το τι μπορεί να γίνει σήμερα είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Σήμερα ας μείνω στους... εορτασμούς, με ένα τραγούδι της Λίνας Νικολακοπούλου και του Διονύση Τσακνή, που ακούστηκε για πρώτη φορά στην επιθεώρηση του Θεσσαλικού Θεάτρου <i>Μας πήρε το ποτάμι </i>(σεζόν 1990-91) και επαναλήφθηκε στην επιθεώρηση <i>Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας</i>, πάλι του Θεσσαλικού Θεάτρου, το καλοκαίρι του 2010...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/VWbSsgAw3GQ" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αν και από τους ωραιότατους στίχους της Νικολακοπούλου λείπουν ονόματα που δεν θα 'πρεπε (ενώ υπάρχουν ονόματα που δεν είχαν μεγάλη πορεία στο είδος), υπάρχει μια ολόσωστη αναφορά σε:</div></div></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>αυτά τα φίνα θηλυκά</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>που πλέον μείναν θρυλικά</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>και από τα γέλια τους παθαίναμε συμφόρηση.</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>Η Ρένα μας η Ντορ για τσαχπινιά δική της</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>τον κόσμο πια τον ξέκανε</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>στα νούμερα που έκανε</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>τραβώντας όλο νάζι το βρακί της.</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>Κι η Βλαχοπούλου, η γυναίκα η τεράστια</i></div></i></div></div><div><div><i><div style="text-align: justify;"><i>με το τραγούδι της ξυπνούσε τα προάστια...</i></div></i></div></div></blockquote><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η επιθεώρηση όντως είναι πολύτιμη όταν "δεν έχει Θεό η αθεόφοβη" και "ανεβάζει επί σκηνής τους οδοιπόρους κι ασθενείς που της φωνάζουν της ζωής: αναθεώρηση!"... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-11712807633000436022021-08-14T23:28:00.004+03:002021-08-17T21:05:28.451+03:00Σαν σήμερα το 1993: Μια Κερκυραία στη Σάμο...<div style="text-align: justify;">Στις 14 Αυγούστου 1993 κάποιες αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφίες από τις διακοπές της Ρένας Βλαχοπούλου στη Σάμο. Η Σάμος ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα δυο στενών συνεργατών της Ρένας, του συνθέτη Μενέλαου Θεοφανίδη και του ηθοποιού Νίκου Σταυρίδη, και η εφημερίδα <i>Ελεύθερος Τύπος </i>συνέδεσε τον δεύτερο με τις διακοπές της εκεί:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i>Σαμιώτισσα η Ρένα</i></span></b></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>"Να πας Ρένα, να δεις το χωριό μου. Να πας να φας 'μπούκνες' και να ρίξεις τις βουτιές σου στα πεντακάθαρα σαμιώτικα νερά", της είχε πει κάποτε ο Νίκος Σταυρίδης.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Το εκμυστηρεύτηκε, στη Σάμο, η Ρένα Βλαχοπούλου, που αν και Κερκυραία ξετρελάθηκε με τις ομορφιές του νησιού. Ειδοποίησε μάλιστα και τον σύζυγό της, τον Γιώργο Λαφαζάνη, να πάει κι εκείνος να τη συναντήσει, "για να δουν μαζί ό,τι δεν μπόρεσε να δει μόνη της".</i></blockquote><p style="text-align: center;">Ελεύθερος Τύπος, <i>14-8-1993</i> </p></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5fFpXldNd51qg-2EcMH0NhzXGQY-LR6_CfvNvmJW94W9jjOedcrkaGSw5AaU24wm6ZpJMriEjzJuG33gnf9s5Bd-01EsxvCarCa2MEzXkbPsC7s7SSjFF_Uy_Ypkzy0i6-4_oL1ividW/s1164/samos+rena.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="786" data-original-width="1164" height="413" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU5fFpXldNd51qg-2EcMH0NhzXGQY-LR6_CfvNvmJW94W9jjOedcrkaGSw5AaU24wm6ZpJMriEjzJuG33gnf9s5Bd-01EsxvCarCa2MEzXkbPsC7s7SSjFF_Uy_Ypkzy0i6-4_oL1ividW/w611-h413/samos+rena.jpg" width="611" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Λεωνίδας Νικολαΐδης και η Ρένα Βλαχοπούλου στο Κοκκάρι της Σάμου.<br />Μαζί τους ο Ηλίας Στέκας, ο επιχειρηματίας Νίκος Γρέβιας και ο Κώστας Παναγιωτίδης.<br />Πηγή: </i>Ελεύθερος Τύπος, <i>14-8-1993</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Την ίδια βραδιά, στο ίδιο "γνωστό στέκι" στο Κοκκάρι της Σάμου, σε άλλο τραπέζι βέβαια, βρίσκονταν ο Σταμάτης Φασουλής και η Δήμητρα Παπαδοπούλου. Και οι δύο, όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς σε συνεντεύξεις τους, θαύμαζαν πολύ τη Ρένα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια φωτογραφία και των τριών από εκείνο το βράδυ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-cshCNbpNds2dALknUfBn340-mWtjnfuFvj-ey7jgYj82MB15h4HrV6i5_1JjO67Fw1cFfQI3WxlfUluDhvm5to2eRcJBxxMDVu4x_V1uSe0GJH0iLiqFVtF8n8nkpkz5JrZYfHVC6j59/s880/samos+fasoulis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="880" height="449" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-cshCNbpNds2dALknUfBn340-mWtjnfuFvj-ey7jgYj82MB15h4HrV6i5_1JjO67Fw1cFfQI3WxlfUluDhvm5to2eRcJBxxMDVu4x_V1uSe0GJH0iLiqFVtF8n8nkpkz5JrZYfHVC6j59/w588-h449/samos+fasoulis.jpg" width="588" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τρεις εβδομάδες αργότερα η εφημερίδα <i>Λοιπόν</i>, στη στήλη "Παραλοιπό(ν)μενα", δημοσίευσε μια ακόμα φωτογραφία με την παρέα της Ρένας από εκείνο το βράδυ στο Κοκκάρι, με την υποσημείωση πως η Ρένα "πολύ στενοχωρήθηκε για τις φωτιές που σκόρπισαν την καταστροφή... Κάποιοι την είδαν να κλαίει...". Δεν αμφιβάλλω πως η Ρένα πράγματι θα στενοχωρήθηκε για τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν μεγάλες εκτάσεις στη Σάμο στις 31 Ιουλίου 1993. Ωστόσο, σύμφωνα με το Facebookικό προφίλ του ηθοποιού Λεωνίδα Νικολαΐδη, συνεργάτη και φίλου της Ρένας, που τη συνόδευε στο Κοκκάρι, εκείνο το βράδυ η Δήμητρα Παπαδοπούλου γιόρταζε τα γενέθλιά της. Τα γενέθλια της ηθοποιού είναι στις 19 Ιουλίου, οπότε η Ρένα είχε μάλλον φύγει από το νησί όταν ξέσπασε η φωτιά...</div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIUqSp39RFh-dzaZA50f1RUf0NAhPtxber9Yqyw7oiTJTOt07ADBntg3IkTUGTvVYBRg1ofogm3OGDvg0orN6u_-PkDOv7bPg85k7aAKod6nucFhyphenhyphengCBEXmDJFudzd9weUdt_ZGlEWvm5j/s525/samos+rena+loipon.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="410" data-original-width="525" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIUqSp39RFh-dzaZA50f1RUf0NAhPtxber9Yqyw7oiTJTOt07ADBntg3IkTUGTvVYBRg1ofogm3OGDvg0orN6u_-PkDOv7bPg85k7aAKod6nucFhyphenhyphengCBEXmDJFudzd9weUdt_ZGlEWvm5j/w350-h273/samos+rena+loipon.jpg" width="350" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Λεωνίδας Νικολαΐδης, ο Νίκος Γρέβιας,<br />ο Θεόδωρος Κατσικάρης και η σύζυγός του Άντζυ.<br />Πηγή: </i>Λοιπόν, <i>9-9-1993</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Ο Νικολαΐδης γράφει επίσης στο προφίλ του ότι η Ρένα έμεινε δέκα μέρες στη Σάμο και ότι πολύ συχνά πήγαινε για ψάρεμα με έναν γέρο βαρκάρη του νησιού... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicbIpYkFU1Q-S8TnN8d-jpkyeBrB6ovi4GNWlL9CKwBt1g4-H0yqFy0NLbzdMn322rKtc26bgqLH-NuYjWDcoIf2sispc6jrjawBPlUuNzgA6kB8mn722_RTiyd0HhxBSuDjmucdmEjniA/s990/%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25282%2529.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="647" data-original-width="990" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicbIpYkFU1Q-S8TnN8d-jpkyeBrB6ovi4GNWlL9CKwBt1g4-H0yqFy0NLbzdMn322rKtc26bgqLH-NuYjWDcoIf2sispc6jrjawBPlUuNzgA6kB8mn722_RTiyd0HhxBSuDjmucdmEjniA/w450-h294/%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25282%2529.jpg" width="450" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Άλλη μια φωτογραφία από εκείνες τις διακοπές της Ρένας στη Σάμο.<br />Μαζί της ο ηθοποιός και φίλος της Λεωνίδας Νικολαΐδης<br />και, αν δεν κάνω λάθος, η φίλη της Ρένας Μαργαρίτα Παπαγεωργίου.<br />Φωτογραφία από το προφίλ του Λεωνίδα Νικολαΐδη στο Facebook</i></td></tr></tbody></table><br /><br /><br /><blockquote><i>Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-1529570227460624172021-08-07T23:51:00.009+03:002021-08-17T21:05:43.051+03:00Σαν σήμερα το 1954: Σουσουράδα<div style="text-align: justify;">Στις 7 Αυγούστου 1954 η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανιζόταν στην επιθεώρηση του θεάτρου Βέμπο <i>Σουσουράδα </i>που είχαν γράψει ο Μίμης Τραϊφόρος και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος με μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη. Επικεφαλής του θιάσου ήταν η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Σταυρίδης. Στο πλάι τους η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Κώστας Δούκας, η Σοφία Βερώνη, η Αλίκη Βέμπο και το χορευτικό ζευγάρι Φλερύ-Άλμα. Ανάμεσα στα νέα φιντάνια του θιάσου η Μπέτυ Μοσχονά (που είχε βέβαια θητεία στα μπουλούκια) και ο Γιάννης Φέρμης. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 9 Ιουνίου 1954.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheNaY9oibZuhezQUR5hksm6hRrJ57wToZQOVfEiC4sVs45gAAsUPJs3HI7r4WOQgEmFTLoBx5lEPoVOrjZadD-l4VmgOUN2m9KM1JO-RH-383NL77PV774OWp107iQP8CM_jqldm13Jkmi/s602/vembo+stavridis+sousourada+backstage.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="602" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheNaY9oibZuhezQUR5hksm6hRrJ57wToZQOVfEiC4sVs45gAAsUPJs3HI7r4WOQgEmFTLoBx5lEPoVOrjZadD-l4VmgOUN2m9KM1JO-RH-383NL77PV774OWp107iQP8CM_jqldm13Jkmi/w424-h362/vembo+stavridis+sousourada+backstage.jpg" width="424" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Μίμης Τραϊφόρος, Μενέλαος Θεοφανίδης,<br />Σοφία Βέμπο, Νίκος Σταυρίδης, Ρένα Βλαχοπούλου<br />στις πρόβες της </i>Σουσουράδας <i>το καλοκαίρι του 1954.<br />Από το αρχείο του Πάνου Μαυραγάνη</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizQaZ-RYH21xMhzh8WPIMJk0AEI1cOWbwLI3YwTJ8Zi3Olvyjk5KDgp0y1pnhTBXiuFFFwd_QEFg6_CxBlrRxDWFIT2mf-XF_9glNbdHmICy-W5WrJvxuYk6BBEEJzLvR27Z13MHCJOhqm/s1190/title+page.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1190" data-original-width="860" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizQaZ-RYH21xMhzh8WPIMJk0AEI1cOWbwLI3YwTJ8Zi3Olvyjk5KDgp0y1pnhTBXiuFFFwd_QEFg6_CxBlrRxDWFIT2mf-XF_9glNbdHmICy-W5WrJvxuYk6BBEEJzLvR27Z13MHCJOhqm/w325-h451/title+page.jpg" width="325" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η <i>Σουσουράδα </i>είναι μια σημαδιακή παράσταση στην καριέρα της Ρένας, καθώς σε αυτή εμφανίστηκε πρώτη φορά με διπλή ιδιότητα: ως τραγουδίστρια και ως νουμερίστα. Όπως έχουμε δει στο παρελθόν, οι κριτικοί τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια είχαν επισημάνει ότι η Ρένα ήταν μια τραγουδίστρια που διέθετε και υποκριτικά προσόντα--ερμήνευε τα τραγούδια της πάντα με ιδιαίτερη εκφραστικότητα. Οπότε ο Μίμης Τραϊφόρος αποφάσισε να την πιέσει να βγει στη σκηνή και ως ηθοποιός--σε ασφαλές φυσικά περιβάλλον, αφού θα ήταν παρτενέρ του έμπειρου Νίκου Σταυρίδη. Με βάση το αρχοντορεμπέτικο τραγούδι "Κάνε μου τέτοια" (γνωστό και ως "Άλα, πασά μου") οι συγγραφείς έγραψαν ένα σκετσονούμερο (σκετς, δηλαδή ελεύθερη και όχι έμμετρη πρόζα, που κατέληγε σε τραγούδι) στο οποίο ο Σταυρίδης συναντούσε μια "αθώα" κοπέλα σε ένα καφενεδάκι και της έκανε κόρτε. Εκείνη δεν αργεί να "πέσει" και, μάλλον (κρίνοντας από τους στίχους που τραγουδούσε η Ρένα στον Σταυρίδη), αποκαλύπτεται πως είναι και έτοιμη για πιο... πονηρά πράγματα...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvQLHSq_6eQdAKnvgyBrQwKo1_Te-5ahDlUCevYFBpr6MigjKwZ-WWqT0XU4GOJUMikC8exy8gdGf4n4BnXvRhcp7IK2NsXBWTIr-jTQrsJ9W2pk-woSS756-p2RZYGTM_6590XN0y06Uj/s660/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70018.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="644" data-original-width="660" height="397" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvQLHSq_6eQdAKnvgyBrQwKo1_Te-5ahDlUCevYFBpr6MigjKwZ-WWqT0XU4GOJUMikC8exy8gdGf4n4BnXvRhcp7IK2NsXBWTIr-jTQrsJ9W2pk-woSS756-p2RZYGTM_6590XN0y06Uj/w407-h397/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70018.jpg" width="407" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Νίκος Σταυρίδης στο νούμερο<br />"Κάνε μου τέτοια" της επιθεώρησης </i>Σουσουράδα<br /><i>Από το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα </i>Βίβα Ρένα <i>(εκδ. Άγκυρα, 2002)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τη Ρένα και τον Σταυρίδη πλαισίωναν στο νούμερο ο Γιάννης Δούκας, ο Γιάννης Φέρμης και ο Ν. Τζανάτος. Παρόλο που, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/search/label/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B1" target="_blank">όπως έχουμε δει</a>, είχε από τον Απρίλιο ανακοινωθεί πως η Ρένα θα εμφανιζόταν και σε νούμερα στη <i>Σουσουράδα</i>, φαίνεται πως δεν ήταν απολύτως έτοιμη ψυχολογικά για το μεγάλο βήμα. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις των συνεργατών και συναδέλφων της (Τραϊφόρος, Θεοφανίδης, Φ. Ντάβου) η Ρένα έκλαιγε στα παρασκήνια από το άγχος και παρακαλούσε να κοπεί το νούμερο. Ο Τραϊφόρος την έσπρωξε με το ζόρι στη σκηνή και, έτσι όπως βγήκε σαστισμένη, το κοινό χειροκρότησε αυθόρμητα. Εκείνη από το τρακ της κάποια στιγμή έπεσε από την καρέκλα, ενώ της έπεφτε κάθε τόσο και το καπέλο, και το κοινό ενθουσιάστηκε. Εκείνο το βράδυ λοιπόν της 9ης Ιουνίου 1954 γεννήθηκε μια νέα πρωταγωνίστρια στο ελαφρό μουσικό θέατρο, στο οποίο θα κυριαρχούσε τα επόμενα σαράντα χρόνια. Ήταν τόσο μεγάλο το σουξέ της Ρένας και του Σταυρίδη που έκαναν τρία μπιζ. Ωστόσο, ο Σταυρίδης, μπαίνοντας στα παρασκήνια, είπε στον Τραϊφόρο: "Με διέλυσε η κωλοκερκυραία!..."</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcxj0YrkQZ8xPKwSX2vh6erxSOhRd4BAVvbWSwo_a3EaeuUrVIoGUsrolCmkyv9BvlqLJhUrNlMQ1Nsc9FLKodue7tnsc-W93jLVziXYbk-aFN2XXfCf-RbcjO_vckxRHOY5qCHalv_lBn/s1239/dianomi.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1020" data-original-width="1239" height="489" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcxj0YrkQZ8xPKwSX2vh6erxSOhRd4BAVvbWSwo_a3EaeuUrVIoGUsrolCmkyv9BvlqLJhUrNlMQ1Nsc9FLKodue7tnsc-W93jLVziXYbk-aFN2XXfCf-RbcjO_vckxRHOY5qCHalv_lBn/w595-h489/dianomi.jpg" width="595" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από το αρχείο του Μάκη Σουρμπή</i></td></tr></tbody></table><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Εκτός από το "Κάνε μου τέτοια" η Ρένα ερμήνευε στην παράσταση δυο καινούρια τραγούδια του Μενέλαου Θεοφανίδη: το "Αθήνα ξελογιάστρα" και το "Σατράπη μου" (περίπου στο μέσον της πρώτης πράξης, αφού η καθιερωμένη τραγουδιστική εμφάνιση προ του φινάλε ανήκε αναμφισβήτητα στη θιασαρχίνα Σοφία Βέμπο. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRl3ABq_Js2l_g70xqENfQ7hVp-r0cDDgV67o2FHR82b3bk6dXa2ErdOgoYM4Dy3gd6tgWb23_gTlhFTZ7lpp1W424sGo2L2zuXgT7Owp1CfhkD411GC1cKyAxGboQGwc_gJWIU6Hf3vEm/s666/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70015+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="666" data-original-width="471" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRl3ABq_Js2l_g70xqENfQ7hVp-r0cDDgV67o2FHR82b3bk6dXa2ErdOgoYM4Dy3gd6tgWb23_gTlhFTZ7lpp1W424sGo2L2zuXgT7Owp1CfhkD411GC1cKyAxGboQGwc_gJWIU6Hf3vEm/w319-h452/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70015+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="319" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/4oyFJUnnZl4" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οι περισσότερες κριτικές επισήμαναν τη νέα ιδιότητα της Ρένας. Αξίζει όμως τον κόπο να διαβάσουμε ολόκληρες τις κριτικές... Ξεκινάμε από τον Αχιλλέα Μαμάκη.</div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Είνε αναντίρρητον ότι οι συγγραφείς και αυτής της επιθεωρήσεως δεν πολυκουράστηκαν. Νούμερα πνευματώδη, υπό την πραγματικήν έννοια του όρου, δεν υπάρχουν και γι' αυτό και στην "Σουσουράδα" παίζουν σημαντικό ρόλο τα χορευτικά της επιθεωρήσεως και το θεαματικό της στοιχείο, που αν και σχετικού μόνον πλούτου έχει ωρισμένες στιγμές έντονη την σφραγίδα των καλαίσθητων δημιουργιών του Μάριου Αγγελόπουλου. Το κείμενο όμως, εάν δεν λέη μεγάλα πράγματα, διαθέτει κάτι που εκτιμά ο θεατής. Έχει πολιτική σάτιρα που πάντοτε απετέλεσε γνώρισμα της αθηναϊκής επιθεωρήσεως και είνε ακόμη και σαν τεχνική επάνω εις τα καθιερωμένα καλούπια του είδους. Έτσι, με την βοήθεια της μουσικής του Θεοφανίδη ωρισμένες σκηνές παρουσιάζουν πολύ μπρίο. Εάν προσθέση τις και τον αδρό υπογραμμισμόν αυτού του στοιχείου από τον δημοφιλή άσσο Νίκο Σταυρίδη και τον συμπαθή κωμικό Κώστα Δούκα πλαισιωμένους από μερικά γνωστά στελέχη της μουσικής σκηνής--όπως ο Αριστείδης Χρυσοχόος, ο Γιάννης Δούκας, ο Νίκος Φιλιππόπουλος και ο νέος καλλιτέχνης κ. Γιάννης Φέρμης που είχε δυο-τρεις αξιοσημείωτες εμφανίσεις--καθώς και τις κυρίες Αλίκη Βέμπο, Φίτσα Ντάβου και Νανά Γκάτση, φθάνουμε στην διαπίστωσι μιας ζωηράδας που εξασφαλίζει δυο ευχάριστες ώρες. Θα ήταν μάλιστα πιο ευχάριστες εάν δεν είχε το χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις κείμενο και ένα άλλο μειονέκτημα: Είνε υπερτροφικό. Είνε πολύ διωγκωμένο και υπάρχουν ένα σωρό περιττά λόγια που αν έλειπαν θα εκέρδιζε το σύνολον. Έπεσε--έμαθα--ψαλίδι και κόπηκαν ένα σκετς κι ένα ντουέττο. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα που θα έπρεπε να κοπούν, όπως εκείνο το θλιβερό σκετς του Δούκα για τις Μις όπου κατεποντίσθη άδικα η καλλιτέχνις της πρόζας Ιουλιέττα Σωτηράκη. Περιορισμό θέλουν και τα συνεχώς επαναλαμβανόμενα στερεότυπα σατιρικά βέλη εναντίον του κ. Μαρκεζίνη.</i></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2P45namfyROKnmfzLfr2ias0GNySgBwGog27TwKpThubjswpfsvifqI0JKtgA1GfwYMAI32mqWpuv9JkIjTvoRHg3j9K_i-1ljrQDeAVnIZmbx2I7LoBlrGS7478vFGctVAa6o4K_iEBu/s874/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70014+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="874" data-original-width="585" height="495" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2P45namfyROKnmfzLfr2ias0GNySgBwGog27TwKpThubjswpfsvifqI0JKtgA1GfwYMAI32mqWpuv9JkIjTvoRHg3j9K_i-1ljrQDeAVnIZmbx2I7LoBlrGS7478vFGctVAa6o4K_iEBu/w331-h495/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70014+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="331" /></a></div><br /><p></p></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Ανέφερα ήδη ότι τα χορευτικά του Γιάννη Φλερύ αποτελούν αναμφισβήτητο μέρος ενεργητικού της παραστάσεως. Θα πρέπει να προσθέσω ότι ξεχωρίζει το μάμπο που χορεύει με δαιμονισμένο μπρίο μαζί με την Λίντα Άλμα και το γκροτέσκο χορευτικό "Ένας περίπατος στο Φάληρο του 1914". Η "Πικρή ξενητειά" του δεν είχε τουλάχιστον στην πρεμιέρα την απήχησι που ανεμένετο, η δε χορογραφική προβολή του "Καραγκιόζη" με συνδυασμό και μαύρου φωτισμού μπορεί να είνε θεαματικώς εντυπωσιακή, αλλά δεν μπορεί να διεκδικήση ξεχωριστές δάφνες, αφού έχει γίνει ήδη άλλη επιτυχημένη χορευτική εκμετάλλευσις του θεάτρου των σκιών. Πρέπει ακόμη να εξαρθή όχι μόνον η χορογραφική επίδοσις του Φλερύ, αλλά και η παράλληλη χορευτική δεινότης τόσον αυτού όσον και της παρτεναίρ του. Μένει η μουσική: Ο Μενέλαος Θεοφανίδης έχει την ικανότητα να θέλγη τον ακροατή του με συνθέσεις, στις οποίες συμβαδίζουν παράλληλα η μοντέρνα τεχνοτροπία και η γλυκειά μελωδία. Αυτή η δημιουργική του ικανότης κάνει πολύ γλυκειά την μουσική του που φυσικά βρήκε ιδεώδεις ερμηνεύτριες την θιασάρχιν και την Ρένα Βλαχοπούλου. Η τελευταία μάλιστα όχι μόνον λανσάρησε από την πρώτη βραδυά το καινούργιο τραγούδι του Θεοφανίδη για την Αθήνα, αλλά επέδειξεν εις ένα ντουέττο με τον Σταυρίδη, το "Κάνε μου τέτοια", υποκριτικά στοιχεία που της εξησφάλισαν έντονη προβολή ανάμεσα εις όλα τα γυναικεία στελέχη του συγκροτήματος. Και αφού ξαναήλθε ο λόγος γι' αυτά, επιβάλλεται να αναφερθή ότι η ύστερα από τόσον καιρό επανεμφάνισις της Σοφίας Βερώνη επιστοποίησε πως ήταν αδικαιολόγητη η εκουσία απουσία της από την μουσικήν σκηνή. Το απέδειξε ιδιαίτερα εις το σκετς του Ιπποδρόμου που είνε και το πιο χαριτωμένο της "Σουσουράδας".</i></blockquote></div><div style="text-align: center;"><i>ΑΧ. ΜΑΜΑΚΗΣ</i></div><div style="text-align: center;">Έθνος, <i>12-6-1954</i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Jv5WTQ5t5TM" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijSKwwpYH0piZpi2OXkPLYb5WIX4XHJ67qAkEBB_On2jhV5bNL-FTIh4JGD_wPrf0yzr43YQFLsAS6pqlSCoX9v8qWkma84XIuG4ul_8fXULX38h2IujmMHpzbVIhh4TFm7x_aVnGJWvlJ/s652/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="652" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijSKwwpYH0piZpi2OXkPLYb5WIX4XHJ67qAkEBB_On2jhV5bNL-FTIh4JGD_wPrf0yzr43YQFLsAS6pqlSCoX9v8qWkma84XIuG4ul_8fXULX38h2IujmMHpzbVIhh4TFm7x_aVnGJWvlJ/s320/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Σπάνια φωτογραφία της μαρκίζας του θεάτρου Βέμπο<br />το καλοκαίρι του 1954.<br />Απο τη σελίδα του Facebook </i>Μουσικό Θέατρο<br /><i>του ηθοποιού και χορευτή Γιάννη Χριστόπουλου</i> </td></tr></tbody></table><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Φέργκουσον της εφημερίδας <i>Ανεξαρτησία </i>(υποπτεύομαι πως είναι ψευδώνυμο του Γιάννη Φερμάνογλου) έγραψε:</div><div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Με άριστα εβαθμολογήθη ως νουμερίστα και η Ρένα Βλαχοπούλου εις το θέατρον "Βέμπο". Ανταξία παρτεναίρ ενός δυναμικού πρωταγωνιστού, του Νίκου Σταυρίδη, η Βλαχοπούλου, γεμάτη φινέτσα, δροσιά και μπρίο, δικαιολογεί απόλυτα το τόλμημά της όταν μάλιστα σκεφθή κανείς πόση έλλειψις δυναμικών στελεχών του είδους υπάρχει εις το μουσικό θέατρο.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Ανεξαρτησία, <i>14-6-1954</i></div></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWr7FhEwxCRs7kOZFB2C6OtLrwZ-ea28m-h4BE7bp8JEa7F8Gen21U5uPEVXDrFJvd8gDogv7h4UDReZ6mazVWbeERrfXIW7M8M3dKa93iiOj3mmUVHkwmKzyrYpERiUy9ZdjqBUDWHIjg/s891/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BF.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="779" data-original-width="891" height="409" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWr7FhEwxCRs7kOZFB2C6OtLrwZ-ea28m-h4BE7bp8JEa7F8Gen21U5uPEVXDrFJvd8gDogv7h4UDReZ6mazVWbeERrfXIW7M8M3dKa93iiOj3mmUVHkwmKzyrYpERiUy9ZdjqBUDWHIjg/w468-h409/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BF.png" width="468" /></a></div><div><br /></div><div>Ο Μάριος Πλωρίτης έγραψε στην <i>Ελευθερία</i>:</div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Με την καινούρια τους επιθεώρηση "Σουσουράδα" ο Δ. Τραϊφόρος και ο Γ. Γιαννακόπουλος ξαναγυρίζουν στην πηγή της ελληνικής επιθεώρησης και της αρχαίας κωμωδίας, στην πολιτική σάτιρα. Τα τελευταία χρόνια το "θέαμα"--κι ίσως και κάποιος κόρος του κοινού--είχαν λίγο πολύ παραμερίσει τη σάτιρα αυτή από την αθηναϊκή επιθεώρηση. Στη "Σουσουράδα" ξαναγυρίζει απόλυτη κυρίαρχη από την εισαγωγή ως το φινάλε. (Το δίχως άλλο, τα έργα και αι ημέραι των πολιτικών μας ευνοούν, με το παραπάνω, αυτή την αναβίωση...). Κι οι δυο συγγραφείς την εκμεταλλεύονται μ' επιτυχία και χωρίς βιαιότητα. Ιδιαίτερα γουστόζικη είναι στα πολιτικά νούμερα--αλλά και στα άλλα--η παρωδία γνωστών τραγουδιών--που είναι, κι αυτή, μια από τις "παραδόσεις" της ελληνικής επιθεωρήσεως. Προ πάντων στο "Ξυπόλητο τάγμα", όπου σατιρίζεται το θέμα--ποιων άλλων--των Δημοσίων υπαλλήλων.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Από τ' άλλα νούμερα ξεχωρίζει το "Κάνε μου τέτοια" που δίνει την ευκαιρία στη Ρένα Βλαχοπούλου να δείξει, πλάι στη γνωστή τραγουδιστική της αξία, και σημαντικά χαρίσματα νουμερίστας: υποκριτική, μιμική, μπρίο που θα ζήλευαν και οι "βετεράνες" του είδους. Τη συντροφεύει ο Νίκος Σταυρίδης με το αιώνιο κέφι του και την αστραπιαία επικοινωνία του με το κοινό. Ο ίδιος χαρίζει πολλά στην "Αλλαγή φύλου" με την συμπαράσταση της Αλίκης Βέμπο και της Σοφίας Βερώνη, που κάνει μιαν ωραία επιστροφή στη σκηνή, ιδιαίτερα με "Τα σίγουρα...". Από τους άλλους ηθοποιούς σημειώνω τον "αγαθό" Κώστα Δούκα, τον Αρ. Χρυσοχόο, το Γιάννη Ιωαννίδη (στην "Επικρατέστερη"), το Ν. Φιλιππόπουλο και τρεις "καινούργιους": τη Τζένυ Τσακίρη, τη Μπέττυ Μοσχονά και τον κωμικό Ι. Φέρμη (ιδιαίτερα στο "Ξυπόλητο Τάγμα" </i>[Σημείωση του Rena Fan: το νούμερο για τους χαμηλόμισθους "πειναλέους" δημοσίους υπαλλήλους].</blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKRJpyy9wPGEq8APCWiME4waSDWoODhrVtGW8PITU1NnNDvuSfsOfr-px_yI-DXuHoJKH-Id1-DpFwZucTEin_Mjum8T_F9f0BWflKZFLnnpfInfwrxeXK1HZLQyS37Ip0yGGBOd03SJY6/s837/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="837" data-original-width="400" height="646" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKRJpyy9wPGEq8APCWiME4waSDWoODhrVtGW8PITU1NnNDvuSfsOfr-px_yI-DXuHoJKH-Id1-DpFwZucTEin_Mjum8T_F9f0BWflKZFLnnpfInfwrxeXK1HZLQyS37Ip0yGGBOd03SJY6/w309-h646/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2592%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.png" width="309" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Σοφία Βερώνη,<br />σύζυγος του Μενέλαου Θεοφανίδη,<br /> στην επιθεώρηση </i>Σουσουράδα</td></tr></tbody></table></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Όσο για τη Σοφία Βέμπο, αξιοποίησε με τη γνωστή της "επιβλητικότητα" τα καινούργια τραγούδια του Θεοφανίδη, που συνέθεσε με γούστο και γνώση το γενικό μουσικό πλαίσιο του έργου.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3kCnjA_UkIbtaYWkaRLmwYMqwBnEzszY4NePm1B8QW7W8S9YqZDtP7uWwaLuXI1YcnjlPBBHj6WuUugWzZbRk3BGvd6P8wc-So3Hx7UYUvNKzrEULg75uDReiaq9iELyD5eC73nBexr60/s1950/7+vlahopoulou+flery+alma.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1311" data-original-width="1950" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3kCnjA_UkIbtaYWkaRLmwYMqwBnEzszY4NePm1B8QW7W8S9YqZDtP7uWwaLuXI1YcnjlPBBHj6WuUugWzZbRk3BGvd6P8wc-So3Hx7UYUvNKzrEULg75uDReiaq9iELyD5eC73nBexr60/w619-h416/7+vlahopoulou+flery+alma.jpg" width="619" /></a></div><blockquote><i>Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει για τα χορευτικά της "Σουσουράδας" που χορογράφησαν με φαντασία και κέφι ο Γιάννης Φλερύ και η Αλίκη Βέμπο. Το πιο χαριτωμένο είναι το "1914: περίπατος στο Φάληρο"--αναπόληση και σάτιρα της προ-προ-πολεμικής Αθήνας έξυπνη σε ευρήματα και παρωδία. Το πιο "δυναμικό", το "Μάμπο", δίνει στη Λίντα Άλμα και το Φλερύ την ευκαιρία να επιδείξουν τα εξαίρετα χορευτικά τους προσόντα και την "ευρωπαϊκή" τους κλάση.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Ο Μάριος Αγγελόπουλος συνδύασε στα ντεκόρ και τα κοστούμια το απαραίτητο "θέαμα" και την αποφυγή των υπερβολικών επιδείξεων. Ιδιαίτερα πετυχημένη ήταν η δουλειά του στο "Θέατρο Σκιών"--θεατρική μετάπλαση του Καραγκιόζη, πενιχρή σε κείμενο αλλά αξιόλογη σε χρώματα, σχήματα και διατήρηση αυτού του άλλοτε κοσμαγάπητου είδους.</i></blockquote></div><div><div style="text-align: center;"><i>Μ. ΠΛΩΡΙΤΗΣ</i></div><div style="text-align: center;">Ελευθερία, <i>16-6-1954</i></div></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz7K2OarYwVHbs1wR01D1vnFHCR73OjU03PvbMXDz7tjZIJX4m6HJBgIOZfNIRTBTQJKZvaA8W4O9Wd7ZJmZza3FNASVIDTKHr-VZ5VpUL-QrFUpvw8Xmkr4iD50o7EIOD94fOb1reZR_s/s1920/fitsa+g.+doukas+ki+alloi+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1342" data-original-width="1920" height="405" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz7K2OarYwVHbs1wR01D1vnFHCR73OjU03PvbMXDz7tjZIJX4m6HJBgIOZfNIRTBTQJKZvaA8W4O9Wd7ZJmZza3FNASVIDTKHr-VZ5VpUL-QrFUpvw8Xmkr4iD50o7EIOD94fOb1reZR_s/w577-h405/fitsa+g.+doukas+ki+alloi+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="577" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Τα μικρότερα ονόματα του θιάσου της Σουσουράδας. Ανάμεσά τους η επιστήθια φίλη της Ρένας<br />Φίτσα Ντάβου και η μετέπειτα πρωταγωνίστρια του μουσικού θεάτρου Μπέτυ Μοσχονά.<br />Από το αρχείο του Μάκη Σουρμπή</i></td></tr></tbody></table><br /><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Αντίθετα από τον Πλωρίτη, ο Γεράσιμος Σταύρου στην <i>Αυγή</i> δεν έμεινε ικανοποιημένος από την πολιτική σάτιρα της <i>Σουσουράδας</i>--και μάλιστα εντόπισε και ένα συγγραφικό ατόπημα (επίσης δεν έκανε καμιά αναφορά στη Ρένα Βλαχοπούλου!). Ο Σταύρου παρουσίασε ένα κριτικό σημείωμα και για τα τρία επιθεωρησιακά θεάματα του αθηναϊκού κέντρου. Εκτός από το Βέμπο, επιθεώρηση παρουσίαζε φυσικά το Ακροπόλ (<i>Μπλε τριαντάφυλλα </i>της συγγραφικής τριάδας Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας με μουσική Σουγιούλ και σκηνικά-κοστούμια Στέλιου Δόξα) με το βαρύ πυροβολικό της επιθεώρησης: Μακρής, Αυλωνίτης, Μαυρέας, Ντορ, Νέζερ, Μπελίντα, Λειβαδίτης, Π. Άλβα, Γαβριηλίδης. Επίσης το Περοκέ (<i>Όσα παίρνει ο άνεμος </i>των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου με μουσική Μουζάκη) διέθετε έναν αρκετά ισχυρό θίασο "νέου" κυρίως αίματος: Ντιριντάουα, Κοκκίνης, Χατζηχρήστος, Στολίγκας, Βρανά, Μηλιάδης. Διέθετε βέβαια τον Γιώργο Ανεμογιάννη στα σκηνικά και τα κοστούμια που οργίαζε (και το θεατρικό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στα παρασκήνια εκείνο τον καιρό έλεγε πως κανονικά ο τίτλος του έργου θα έπρεπε να είναι "Όσα παίρνει ο Ανεμογιάννης"!...). Ο Γεράσιμος Σταύρου λοιπόν παρουσιάζει και τις τρεις επιθεωρήσεις, μαζί με τις σκέψεις του για το επιθεωρησιακό είδος. Καθώς σήμερα κλείνουμε έναν κύκλο αναρτήσεων στον οποίο μας απασχόλησε σταθερά η επιθεώρηση, αφού σ' αυτήν επιδόθηκε κυρίως η Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο, θα το δημοσιεύσω ολόκληρο, έτσι, πανηγυρικά...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><i>ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ "ΕΛΑΦΡΟ" ΘΕΑΤΡΟ</i></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><i>ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ</i></span></div><div style="text-align: justify;"><blockquote style="text-align: center;"><i>Ένα ζωντανό θεατρικό είδος που μάρανε η έμμεση λογοκρισία.--Δεν νοείται επιθεώρησις χωρίς πολιτική σάτιρα.--Ο πλούτος των σκηνικών, οι ακρότητες και η τζαζ δεν αναπληρώνουν την έλλειψιν της σατίρας.--Αξιόλογοι συγγραφείς και καλλιτέχνες μπορούν να ανανεώσουν το είδος.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Η επιθεώρηση, η "σατιρική μουσική επιθεώρηση" όπως αναφέρεται συνήθως στα προγράμματα, είναι ένα θεατρικό είδος που έχει δημιουργήσει μεγάλη παράδοση στον τόπο μας και για την μεγάλη μερίδα του κοινού αποτελούσε, κι ίσως αποτελεί ακόμα, το προσφιλέστερο θέαμα. Κι αυτό για πολλούς λόγους: Πρώτα-πρώτα η επιθεώρηση έχει το στοιχείο της επικαιρότητας, της προβολής των καθημερινών γεγονότων με διάθεση εύθυμη και σατιρική κι έτσι βρίσκεται σε άμεση επαφή με τα ενδιαφέροντά μας κατά τον πιο απλό και διασκεδαστικό τρόπο. Η πολιτική ζωή, οι κοινωνικές αντιθέσεις, οι λαϊκές αντιδράσεις, οι καημοί, τα μεράκια, οι χαρακτηριστικώτεροι τύποι της ελληνικής ζωής είναι οι πηγές που αντλούν οι επιθεωρησιογράφοι τα θέματα των διαφόρων σκηνών. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η επιθεώρηση είναι η θεατρική έκδοση μιας εφημερίδας--μιας εφημερίδας που εκφράζει ή θάπρεπε να εκφράζει ανόθευτα την κοινή γνώμη πάνω σ' όλα τα φλέγοντα ζητήματα, με τον τρόπο της φυσικά.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Έπειτα το θεατρικό αυτό είδος έχει ποικιλία, έχει πλούσιο θέαμα, ενισχύεται από την μουσική, τα τραγουδάκια, και διασκεδάζει ευκολώτερα τον θεατή, όταν μάλιστα οι γνωστές συνθήκες που κρατούσαν πάντα σε απομόνωση τις πνευματικές ανησυχίες του λαού, δεν άφηναν να καρποφορήσουν ανάλογα οι άλλες εκπολιτιστικές εκδηλώσεις.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Αλλά θα ήταν ασυγχώρητη επιπολαιότητα να κατατάσσεται η επιθεώρηση στα "ελαφρά" θεάματα, με την έννοια ότι μπορεί να εξαντλεί την επιείκειά μας και να παραγράφονται ορισμένες απαραίτητες αξιώσεις. Το θέατρο, σε οποιαδήποτε μορφή του, όσο και να περνάει δύσκολες μέρες, δεν παύει νάναι κοινωνικό λειτούργημα. Κι ασφαλώς ούτε η επιθεώρηση θα πρέπει να εξαιρεθεί, αφού έρχεται σ' επαφή με το μεγάλο κοινό, του επιβάλλει απόψεις, ιδέες κι επηρεάζει την διάθεση και το γούστο του. Μα υπάρχει κι άλλος σοβαρώτατος λόγος που ενισχύει τα παραπάνω. Η επιθεώρηση, όπως είπαμε και στην αρχή, έχει δημιουργήσει παράδοση, είναι καθιερωμένο πια θεατρικό είδος, με αυτάρκεια και λαϊκές εκπολιτιστικές βάσεις. Ανάδειξε συγγραφείς και ηθοποιούς, και δεν θάναι υπερβολή να πούμε ότι έπαιξε κι αυτή τον ρόλο της στην προβολή της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Συγγραφείς, όπως ο Άννινος, ο Τσοκόπουλος, ο Πωπ, ο Πολ. Δημητρακόπουλος, ο Μωραϊτίνης, ο Καρακάσης από την περασμένη γενιά, αφιέρωσαν μεγάλο μέρος του σατιρικού τους έργου στην επιθεώρηση. Κι υπάρχουν επιθεωρησιακές σκηνές ("Ο ευχαριστημένος", "Βίβλος γενέσεως" κ.ά.) που, για την εποχή τους, στάθηκαν υπόδειγμα θεατρικής φαντασίας, εξυπνάδας, πρωτοτυπίας, λαϊκής θυμοσοφίας--την ποιότητα και την αξία τέτοιων σκηνών, την ίδια εποχή, δεν θα την εύρισκε κανείς, αν έψαχνε στις αντίστοιχες κωμωδίες "σοβαρών" συγγραφέων, οι οποίες είχαν για θέμα, συνήθως, ό,τι "χαριτωμένα" πράγματα γίνονταν στα σαλόνια και στις κρεββατοκάμαρες...</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Έτσι, η ελληνική επιθεώρηση, όσο και να δανείστηκε πριν από πενήντα χρόνια τα πρότυπά της απ' το Παρίσι, εξελίχθηκε σε καθαρά ντόπιο θεατρικό είδος, ικανό να προσφέρει αληθινή ψυχαγωγία στο μεγάλο κοινό...</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">* * *</div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Πώς λοιπόν συμβαίνει τα τελευταία χρόνια κι η επιθεώρηση περνάει, κατά γενικήν ομολογία, επικίνδυνη για την υπόστασή της κρίση; Ο πρώτος και κύριος υπεύθυνος είναι αναμφισβήτητα η επιβολή πότε της απροκάλυπτης (Τεταρτοαυγουστιανής) και πότε της έμμεσης (καλή ώρα) λογοκρισίας. Ξέρουν οι εκάστοτε ιθύνοντες τι επίδραση μπορεί να έχει το μουσικό θέατρο στο κοινό κι εκεί σφίγγουν, όσο παίρνει, τα χαλινάρια. Για τα σόκιν, τα γυμνά, τα υπονοούμενα "φιλολογικά" μόνο καμώνονται τους αυστηρούς. Εκεί που είναι πανέτοιμοι να επέμβουν με το ψαλλίδι, απειλητικά ανοιχτό κι ανελέητο, είναι στην πολιτική σάτιρα των επιθεωρήσεων. Αλλά επιθεώρηση χωρίς ελεύθερη πολιτική σάτιρα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Όταν αυτή λείψει ή "αποχρωματιστεί", μοιάζει με σκορδαλιά δίχως σκόρδο. Και τότε επιστρατεύονται τα πλούσια--νεοπλουτικά τις περισσότερες φορές--σκηνικά, τα γυμνά μπαλλέτα, τα χοντροκομμένα σόκιν για να καλύψουν το κενό. Μα, όπως απέδειξε η πραγματικότητα, τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει το γνήσιο σατιρικό κείμενο. Αντίθετα, φορτώνονται οι μουσικοί θίασοι με περιττά έξοδα (περιττά για τις οικονομικές συνθήκες του σημερινού θεάτρου και του κοινού) και κάθε τόσο κινδυνεύουν να χρεωκοπήσουν. Το κοινό, το κοινό των επιθεωρήσεων, πάνω απ' όλα θέλει ν' ακούσει πολιτική και κοινωνική σάτιρα για όλα τα σημερινά γεγονότα που τ' απασχολούν κι όχι ό,τι δεν θα ενοχλήσει τους κ.κ. ιθύνοντες. Δεν λέμε πως πρέπει να περιφρονείται το θεαματικό μέρος στις επιθεωρήσεις. Κάθε άλλο. Και τα ωραία σκηνικά, και τα κουστούμια, κι οι χοροί και τα μπαλλέτα--μπαλλέτα όμως!--είναι απαραίτητα στοιχεία για να συμπληρώσουν το σατιρικό κείμενο. Να το σ υ μ π λ η ρ ώ σ ο υ ν και να μη θέλουν να το υποκαταστήσουν, καθώς συμβαίνει σήμερα.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Συγγραφείς το ελαφρό θέατρο διαθέτει αρκετούς που έχουν δώσει πολλά δείγματα του πηγαίου ταλέντου τους: Οι αδελφοί Χρ. και Γ. Γιαννακόπουλος, ο Ασημάκης Γιαλαμάς (ποιος ξεχνάει το θαυμάσιό του "Γιούπι-Γιούπι", την μόνη μεταπολεμική επιθεώρηση που χωρίς "στολίδια" και πολλές φίρμες έδωσε με αληθινό χιούμορ και πρωτοτυπία τα χαρακτηριστικώτερα γεγονότα του 1946-47;), ο Αλ. Σακελλάριος, ο Θίσβιος, ο Δ. Γιαννουκάκης, ο Παν. Παπαδούκας, ο Γ. Ασημακόπουλος κι ένα σωρό άλλοι δοκιμασμένοι και νεώτεροι επιθεωρησιογράφοι. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν και σήμερα να ανταποκριθούν, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, με τις απαιτήσεις του είδους. Αλλά το γενικώτερο πολιτικό κλίμα δεν τους αφήνει περιθώρια. Χαρακτηριστικά θ' αναφέρουμε ότι δεν είναι τυχαίο που τις παραμονές της ενάρξεως των μουσικών θεάτρων διαδίδεται καταλλήλως η προετοιμασία για επιβολή λογοκρισίας. Τότε βέβαια κινούνται οι θεατρικές οργανώσεις, οι "μπαμπούλες" πείθονται να ματαιώσουν τις επιθυμίες τους "διά να μην εκτεθεί η δημοκρατία μας", παράλληλα όμως λαβαίνουν από θεατρώνες και καμμιά φορά κι από συγγραφείς την διαβεβαίωση ότι θα λογοκρίνουν τα έργα τους οι ίδιοι, γι' αυτό ας μην ανησυχούν.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">* * * </div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Αυτά τα περιστατικά και οι παραπάνω σκέψεις νομίσαμε πως θάπρεπε να σημειωθούν πριν μιλήσουμε για τις τρεις επιθεωρήσεις που ανέβηκαν φέτος το καλοκαίρι, γιατί λίγο-πολύ κι οι τρεις γράφτηκαν με αυτές τις "προϋποθέσεις". Η συγγραφική τριάδα Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας κατέβαλε μια προσπάθεια να ξεφύγει απ' αυτό το πραγματικό αδιέξοδο στην επιθεώρηση: "Τα μπλε τριαντάφυλλα" (Θέατρο "Ακροπόλ"). Εδώ δόθηκε μεγαλύτερο βάρος στο κείμενο--λείπουν από τα σκηνικά οι επιδείξεις "πλούτου" και δεν νομίζουμε ότι στενοχωριέται το κοινό... Εξ άλλου, το "Ακροπόλ" διαθέτει και το δυναμικώτερο, ας πούμε, συγκρότημα ηθοποιών που βρίσκει την ευκαιρία να εμφανιστεί σε αρκετές σκηνές με ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ο Κυριάκος Μαυρέας με τους αμίμητους αυτοσχεδιασμούς του, το μπρίο και την ζωντάνια του--αληθινός "αρτίστας"--σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο διασκεδαστικώτερο ίσως νούμερο του έργου: "Μαρκεζινιάδα", όπου εμφανίζεται ως νέος Όμηρος. Επίσης επιτυχημένες σκηνές ήταν "Οι Γερμανοί ξανάρχονται" με τους Αλ. Λειβαδίτη, Γ. Γαβριηλίδη και Ν. Ρίζο ως γερμαναράδες, αλλά υπό... μορφήν εμπορικών εκπρόσωπων του Αντενάουερ, το "Μπάι-μπάι", μια σάτιρα των αμερικανικών αποστολών που καταχειροκροτείται και ερμηνεύεται από την Ρένα Ντορ και τον Αλ. Λειβαδίτη, το σκετς: "Η κυρία ντύνεται" με τον Ορ. Μακρή και την Μαρίκα Νέζερ. Επίσης ο κ. Αυλωνίτης στον περιορισμένο πάντα ρόλο του "κομπέρ" κατάφερε με το παίξιμό του να δώσει ενδιαφέρον. Στο φινάλε της Αης πράξεως σατιρίζονται τ' αποτελέσματα της υδρογονοβόμβας κι εκφράζεται ο πόθος των λαών για Ειρήνη, αν και το θέμα δεν το εκμεταλλεύονται οι συγγραφείς όσο θάπρεπε </i>[Σημείωση του Rena Fan: το βασικό μοτίβο του φινάλε ήταν ότι τα πάντα στη γη αλλάζουν χρώμα εξαιτίας της υδρογονοβόμβας, εξ ου και ο τίτλος <i>Μπλε τριαντάφυλλα]. Οι χορογραφίες του κ. Τάκη Βαρλάμου, χωρίς να θέλανε να εκπλήξουν, είχαν μια φαντασία κι ένα καλό γούστο. Δεν ήταν, όπως συχνά συμβαίνει στις επιθεωρήσεις, ανεξάρτητα απ' τις ικανότητες των χορευτών, "θεαματικές κινήσεις" και τίποτ' άλλο. Για την μουσική του έργου, γραμμένη από τον κ. Σουγιούλ, θάχαμε να σημειώσουμε κάτι που παρατηρείται, από μας έστω τους... αναρμοδίους, σ' όλες τις "μουσικές" των επιθεωρήσεων, αν κι εδώ το κακό παραγίνεται: Η επίδραση της έξαλλης αμερικάνικης τζαζ κυριαρχεί πέρα ως πέρα και δεν επιτρέπει να ξεχωρίσουμε την προσωπικότητα του εμφανιζόμενου ως συνθέτη. Κι η "ελληνική μουσική" εξαντλείται στα μοτίβα των γνωστών ρεμπέτικων τραγουδιών. Προσπάθεια για μιαν ανανέωση δεν βλέπουμε δυστυχώς. Γενικά, "Τα μπλε τριαντάφυλλα" μπορεί να ξεχωρίζουν από τις άλλες δυο φετεινές επιθεωρήσεις σε κέφι και σατιρική διάθεση, αλλά οι σατιρικοί τους στόχοι παραμένουν περιορισμένοι σ' ένα-δυο πολιτικά πρόσωπα και σε μερικές καταστάσεις που δεν χαρακτηρίζουν φυσικά τα κύρια θέματα της καθημερινής μας ζωής...</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Οι κ.κ. Χρ. Γιαννακόπουλος και Αλ. Σακελλάριος έγραψαν θαρρείς με "τσιγγουνιά" την επιθεώρησή τους "Όσα παίρνει ο άνεμος" (Θέατρο "Περοκέ"). Σχεδόν αγνόησαν εντελώς την πολιτική και κοινωνική σάτιρα (δεν νομίζουμε πως μπορεί να την αντικαταστήσει το νούμερο για τους υπαρξιστές), το κείμενό τους είναι λίγο και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Στη θέση του επικρατεί το θέαμα--σκηνογραφίες μπαλλέτα, κουστούμια. Αλλά έτσι που προσφέρεται, μάλλον για να προκαλέσει τον θαυμασμό μας, στο τέλος σ' αφήνει με την εντύπωση ότι αντί να χαρείς, κουράστηκες. Από τις σκηνές του έργου σημειώνουμε το νούμερο "Ένας φρέσκος υπαρξιστής" και την "Ιπτάμενη Παράγκα", όπου το μπρίο του Κώστα Χατζηχρήστου διασκεδάζει αληθινά το κοινό, το σκετς του Μίμη Κοκκίνη: "Φορολογούμενος πολίτης", μια επιτυχής σάτιρα των... φορολογικών παθημάτων μας, και το φινάλε της Αης πράξεως που έχει το ίδιο θέμα με το "Ακροπόλ". Η Κα Ντιριντάουα αδικείται από τα "νούμερά" της. Το χορευτικό ζευγάρι Μ. Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα έχει ωραίες εμφανίσεις, οι χορογραφίες του όμως επιδεικνύουν τις δυνατότητές του, χωρίς να τις αξιοποιούν σε συγκεκριμένα θέματα. Η μουσική του κ. Μουζάκη κάνει κατάχρηση των άγριων ρυθμών της τζαζ κι ενισχυμένη από τα μεγάφωνα, συνεχώς απειλεί κι αυτιά και νεύρα. Η σκηνοθεσία του κ. Αλ. Σακελλάριου έδωσε ρυθμό στην παράσταση.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Η "Σουσουράδα" τέλος, του Γιώργου Γιαννακόπουλου και του Μίμη Τραϊφόρου (Θέατρο "Βέμπο") ρίχνει επίσης το βάρος στο θέαμα. Ο σκηνογράφος κ. Μ. Αγγελόπουλος βοήθησε πολύ σ' αυτό. Αλλά η σάτιρα κι εδώ είναι ελάχιστη και μόλις πάει ν' αγγίξει μερικά θέματα, μόνο και μόνο για να μη λείπει εντελώς--το περυσινό "Τρόλλεϋ-Μπας", των ιδίων συγγραφέων, ήταν ασυγκρίτως καλύτερο. Επίσης τώρα γίνεται απόπειρα όχι μόνο να μην αγνοηθούν, αλλά να δικαιωθούν πολιτικά πρόσωπα και πολιτικές καταστάσεις του παρελθόντος--όπως έξαφνα ο Μεταξάς κι η 4η Αυγούστο--και του παρόντος. Η επιτυχία του έργου είναι οι χορογραφίες κι οι χοροί του Γιάννη Φλερύ και της Λίντα Άλμα. Η αναπαράσταση του "Νέου Φαλήρου κατά το 1914" ήταν έξοχη σε ρυθμό, σε κίνηση και χιούμορ. Θαυμάσια κι η ιδέα κι η εκτέλεση του "Καραγκιόζη"--αδικείται όμως από το κείμενο που αναφέρεται στον γνωστό "μύθο" του "Μεγαλέξαντρου και του καταραμένου όφι" χωρίς προσπάθεια ν' ανανεωθεί με συμβολική, έστω, σάτιρα πάνω στα σημερινά γεγονότα.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Τελειώνοντας, θάχαμε να προσθέσουμε πως οι τόσο αξιόλογοι ηθοποιοί του μουσικού μας θέατρου κι οι επιθεωρησιογράφοι, αν θέλουν να εξελιχθεί όπως τ' αξίζει αυτό το λαϊκώτατο θεατρικό είδος, η επιθεώρηση--και πιστεύουμε να το θέλουν--, θα πρέπει, με την ενίσχυση ολόκληρου του καλλιτεχνικού κόσμου, να επιβάλουν μια πραγματική ελευθερία στο θέατρο, ν' αντιμετωπίσουν θαρραλέα τις διάφορες "πιέσεις", γιατί μονάχα έτσι θα εκπληρώσουν τον εκπολιτιστικό τους προορισμό, το χρέος τους προς το μεγάλο κοινό που με τόση συμπάθεια και χαρά τους παρακολουθεί και τους περιμένει...</i></blockquote></div><div><div style="text-align: center;"><i>Γ. ΣΤΑΥΡΟΥ</i></div><div style="text-align: center;">Αυγή, <i>20-6-1954</i></div></div><div><i><br /></i></div><div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBHJtZ5ia4hAzYv1irq2W1ej_jfzhsnBUM5obXO6U0ztMnpN32Axwb8rvmg_mPg9uKYc30CvOUI0DpuNGJmFBeVCFhqt4nY_cAN-LTC1NRZ4_lTxTe7uJi-e6mlNCEC0pcMUKheMfA39s/s829/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="829" data-original-width="644" height="549" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBHJtZ5ia4hAzYv1irq2W1ej_jfzhsnBUM5obXO6U0ztMnpN32Axwb8rvmg_mPg9uKYc30CvOUI0DpuNGJmFBeVCFhqt4nY_cAN-LTC1NRZ4_lTxTe7uJi-e6mlNCEC0pcMUKheMfA39s/w427-h549/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="427" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου και, αν δεν κάνω λάθος, ο Γιάννης Δούκας<br />στο νούμερο "Κάνε μου τέτοια" της επιθεώρησης </i>Σουσουράδα</td></tr></tbody></table><br /></div><div style="text-align: justify;">Από τα τρία επιθεωρησιακά θέατρα του καλοκαιριού εκείνου, μόνο το Περοκέ άλλαξε έργο. Ανέβασε στα μέσα Ιουλίου την επιθεώρηση των Ναπ. Ελευθερίου-Κ. Νικολαΐδη-Ηλ. Λυμπερόπουλου <i>Όμορφα και ωραία </i>που κράτησε το πρόγραμμα του θεάτρου μέχρι το τέλος της σεζόν. Οι άλλες δυο επιθεωρήσεις ενισχύθηκαν τον Αύγουστο με κάποιες νέες σκηνές. Στο Βέμπο εμφανίστηκε επιπλέον η Γεωργία Βασιλειάδου (στις 28 Αυγούστου). Στην πρώτη θέση του πίνακα των εισπράξεων παρέμεινε σταθερά όλο το καλοκαίρι το θέατρο Ακροπόλ, ενώ το Περοκέ και το Βέμπο ακολουθούσαν (και συνήθως το Βέμπο βρισκόταν στην τρίτη θέση). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFHrJIP09x8EfmrvrSpHJnZILbLoSMLKbjtfxV7S793sWuiZMJf9JMWZ9zBzEzlVQcEMJjbpYIAA7aVln55Bbg2_Y4quI0uBM1jAoMZl1x5bbdWOHpRpRLSz5r0XdjbVhhT5xcPTdOS_ep/s733/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70014+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="733" data-original-width="523" height="540" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFHrJIP09x8EfmrvrSpHJnZILbLoSMLKbjtfxV7S793sWuiZMJf9JMWZ9zBzEzlVQcEMJjbpYIAA7aVln55Bbg2_Y4quI0uBM1jAoMZl1x5bbdWOHpRpRLSz5r0XdjbVhhT5xcPTdOS_ep/w385-h540/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70014+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+%25282%2529.jpg" width="385" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φυσικά το "Κάνε μου τέτοια" παρέμεινε στο πρόγραμμα της <i>Σουσουράδας </i>και το τραγούδι γνώρισε τεράστια επιτυχία. Στη δισκογραφία η Ρένα το τραγούδησε παρέα με τον Πάνο Σάμη, ενώ το ηχογράφησαν επίσης η Μάγια Μελάγια και η Καίτη Μπελίντα. Σχεδόν όλες οι τραγουδίστριες της εποχής το τραγουδούσαν στα κέντρα της Αθήνας (μία από αυτές η Τούλα Λαμάρ μιμούνταν στο πρόγραμμά της διάφορες τραγουδίστριες, ανάμεσά τους και τη Ρένα Βλαχοπούλου, ενώ σύμφωνα με το θεατρικό κουτσομπολιό, ενέταξε στους στίχους το όνομα του Υπουργού Εργασίας Ελευθέριου Γονή, με τον οποίο είχε... προηγούμενα, όταν εκείνος εμφανίστηκε στο κέντρο που τραγουδούσε: "Άλα Γονή μου, άλα υπουργέ μου, κάνε μου τέτοια!"...). Φυσικά τραγουδήθηκε και εκτός Αθήνας, καθώς η <i>Σουσουράδα </i>παρουσιάστηκε από περιοδεύοντες θιάσους: τον Ιούλιο του 1954 την παρουσίασε η Τούλα Δράκου στην Κωνσταντινούπολη ενώ τον επόμενο χρόνο την παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο θίασος Ρένας Ντορ-Νανάς Σκιαδά-Αλ. Λειβαδίτη-Κ Δούκα (άγνωστο, δυστυχώς, ποιοι έπαιζαν το νούμερο σε αυτά τα ανεβάσματα). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivaf5igyyKpiOlFAUN8FddPxUxycpvukfbSNwLngW6am_cNdGEbZJnMAQ-oHfTD9AC1zSpXBL0y7nibpi8ZzGI_MZPQWwEOymAv0r-wPFY9Mhi0RgZZ8UNOjbsR1ADseHyeesip4Bhdv7G/s1279/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="692" data-original-width="1279" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivaf5igyyKpiOlFAUN8FddPxUxycpvukfbSNwLngW6am_cNdGEbZJnMAQ-oHfTD9AC1zSpXBL0y7nibpi8ZzGI_MZPQWwEOymAv0r-wPFY9Mhi0RgZZ8UNOjbsR1ADseHyeesip4Bhdv7G/w432-h234/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7.png" width="432" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Το φινάλε της </i>Σουσουράδας <i>στο θέατρο Μετροπόλ της Θεσσαλονίκης<br />τον Ιούλιο του 1955. Επικεφαλής του θιάσου: Ρένα Ντορ, Νανά Σκιαδά, <br />Αλέκος Λειβαδίτης, Κώστας Δούκας</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το φθινόπωρο του 1954 η Άννα και η Μαρία Καλουτά ερμήνευσαν το τραγούδι και στα ρεσιτάλ που έδωσαν στην Αμερική (και, αν πιστέψουμε την εφημερίδα <i>Εθνικός Κήρυξ </i>της Νέας Υόρκης το τραγούδι δεν άρεσε στο κοινό της ομογένειας, αφού "δεν του αρέσει το χοντροκομμένο σόκιν", εκτιμά τις αδελφές Καλουτά όταν δεν τους "ξεφεύγει το μέτρο", και χειροκρότησε το τραγούδι από "απλή ευγένεια", ενώ χειροκρότησε ενθουσιωδώς σε άλλα μέρη του προγράμματος!...)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhir-4edGNXzdz4gp6e9lEfiXhOzD2ZrE8841BM4E3_HMCoZn2HDiPGGfpP0_8WReQcY15PFWpw647kLRdlxl4gBwriRniFmkCLE7yUnHvLh17dsXl6kfPUEWgQwMAsS2BPZhCFX-cdWlOH/s1096/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="695" data-original-width="1096" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhir-4edGNXzdz4gp6e9lEfiXhOzD2ZrE8841BM4E3_HMCoZn2HDiPGGfpP0_8WReQcY15PFWpw647kLRdlxl4gBwriRniFmkCLE7yUnHvLh17dsXl6kfPUEWgQwMAsS2BPZhCFX-cdWlOH/w383-h243/%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582.png" width="383" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Άννα κι η Μαρία Καλουτά με τη Σόνια Κούρτις <br />στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 1954</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Φαίνεται όμως πως και στην Αθήνα κάποια στιγμή το τραγούδι (που είχε χρησιμοποιηθεί μέχρι και σε πολιτική γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη) ενόχλησε κάποια πιο συντηρητικά άτομα. Στις 3 Οκτωβρίου, μια μέρα μετά τη λήξη των παραστάσεων της <i>Σουσουράδας</i>, διαβάζουμε στην εφημερίδα <i>Ανεξαρτησία</i> ότι το "Κάνε μου τέτοια" απαγορεύτηκε από το ραδιόφωνο!... Τι σημασία είχε όμως πια; Είχε φτάσει στα αφτιά και στα στόματα όλου του κόσμου, ενώ είχε καταφέρει να καθιερώσει τη Ρένα Βλαχοπούλου ως κωμική ηθοποιό...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Διάλεξα αυτό το θέμα για το σημερινό "Σαν σήμερα" επειδή σήμερα κλείνει ένας κύκλος στο blog. Σαν σήμερα πριν από έναν χρόνο αποφάσισα να αρχίσω να γράφω μια σειρά αναρτήσεων με θέμα "Σαν σήμερα η Ρένα Βλαχοπούλου..." βάζοντας ένα προσωπικό στοίχημα: να γράφω κάθε μέρα μια ανάρτηση για έναν ολόκληρο χρόνο. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα καταφέρω να ολοκληρώσω το εγχείρημα. Άλλωστε ο λόγος που το ξεκίνησα ήταν καθαρά ψυχοθεραπευτικός: κάποιο "κρυμμένο τραύμα" που ταλαιπωρούσε την καθημερινότητά μου αλλά και οι πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας επέβαλλαν μια αποφόρτιση που σταθερά προσφέρει πάντοτε στη ζωή μου η Μούσα μου, η Ρένα Βλαχοπούλου. Το στοίχημα το κέρδισα. Επί ένα χρόνο, χωρίς αργίες, σε καθημερινές, γιορτές και σχόλες (και χάρη βέβαια στον χρόνο που αναγκαστικά μάς πρόσφερε η πανδημία), ο Rena Fan ξετρύπωνε κάθε βράδυ στο αρχείο του μια δραστηριότητα της Ρένας, ένα δημοσίευμα που την αφορούσε, μια ταινία, μια παράσταση, μια τηλεοπτική εμφάνιση. Με αγάπη πάντα και με κριτική ματιά ενίοτε. Και βέβαια η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν συχνά η αφορμή για να γράψω κάτι παραπάνω για το κλίμα της κάθε εποχής, για το ελαφρό τραγούδι, για τον λαϊκό κινηματογράφο, για το μουσικό θέατρο που τόσο πιστά υπηρέτησε η Ρένα. Πενήντα εφτά χρόνια καριέρας πρόσφεραν τελικά πολύ υλικό, πολλές αναμνήσεις και πολλές νέες γνώσεις. Θέλω να πιστεύω ότι ζωντανεύοντας στιγμές της καριέρας αυτής ζωντάνεψε και ένας ολόκληρος κόσμος που εγώ γνώρισα και αγάπησα μέσα από την έρευνα χάρη στη Μούσα μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Με τη συμπαράσταση φίλων, παλιών και νέων, που διάβαζαν τις αναρτήσεις μου, σχολίαζαν, διόρθωναν, έδιναν περισσότερες ιδέες αλλά και υλικό, και τις/τους ευχαριστώ για αυτό, το "Σαν σήμερα η Ρένα Βλαχοπούλου" έφτασε στο τέλος του. Δεν σταματά για πάντα, φυσικά. Ούτε το υλικό εξαντλήθηκε αλλά ούτε και η έρευνα για το φαινόμενο "Ρένα Βλαχοπούλου" ολοκληρώθηκε (και δεν ξέρω αν θα ολοκληρωθεί ποτέ...). Το "Σαν σήμερα" θα εμφανίζεται κάθε τόσο, απροειδοποίητα ή όχι, με μια νέα ανάρτηση, με κάποια ακόμα ανάμνηση, κάποια ακόμα ανακάλυψη. Όπως η <i>Σουσουράδα </i>σήμανε ένα νέο ξεκίνημα για τη Ρένα Βλαχοπούλου, η ολοκλήρωση του "Σαν σήμερα" θα σημάνει, ελπίζω, νέα ξεκινήματα για τον Rena Fan, για την ολοκλήρωση παλιών και νέων project... Πάντως σαν σήμερα το 1954 η Ρένα τραγουδούσε "όξω μαράζια, όξω σεκλέτια..." Το νάζι της, η γλύκα της, τα σκέρτσα της, τα σορόπια της, η νοστιμάδα της, το ταλέντο και η προσωπικότητά της που σπάζαν "από πιάτο ως κατσαρόλα", και τα μπερικέτια της είναι μια εγγύηση για αυτό... Κυρία Βλαχοπούλου, δεν θα ζητήσω ποτέ "καιρό το κουράγιο να βρω να ξεμπλέξω" από σας, γιατί αυτός ο έρωτας δεν με τυραννάει ποτέ...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/HqqPNRMT1rU" title="YouTube video player" width="560"></iframe>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Ευχαριστίες στον Γιάννη Δαρόπουλο, τον Νίκο Ζάικο, την Ειρήνη Πολυδώρου και τον Μάκη Σουρμπή που μου έστειλαν υλικό για τις αναρτήσεις μου. Επίσης πολλές ευχαριστίες στην Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη, υπεύθυνη του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ, και το προσωπικό της Βιβλιοθήκης της Βουλής που με διευκόλυναν στην αναζήτηση του υλικού για την έρευνά μου...</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-54755149454551373402021-08-06T22:51:00.004+03:002021-08-17T21:05:51.928+03:00Σαν σήμερα το 1968: Ο "θηλυκός Σαρλώ" στη "Ζηλιάρα"<div style="text-align: justify;">Στις 6 Αυγούστου 1968 διαβάζουμε στην εφημερίδα <i>Έθνος</i>:</div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGthWhM4mWZbwaBzdm1o4jImGa5l6Sz59DWdQ5nbJpyc7QNI8j3Papiaz73Hv74SBA-zI2gcCbdu08s2fabeY90nPzxHkhKwxICC6-lAtyxqWr_yCRi0x0W4ci3iB2pBbAovRIhGLzjUNd/s697/%25CE%25B6%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="650" height="493" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGthWhM4mWZbwaBzdm1o4jImGa5l6Sz59DWdQ5nbJpyc7QNI8j3Papiaz73Hv74SBA-zI2gcCbdu08s2fabeY90nPzxHkhKwxICC6-lAtyxqWr_yCRi0x0W4ci3iB2pBbAovRIhGLzjUNd/w459-h493/%25CE%25B6%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B1.png" width="459" /></a></div><br /></span></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span><b style="text-align: center;"><i><span style="font-size: large;">Η "ΖΗΛΙΑΡΑ"</span></i></b></div></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><b style="text-align: center;"><i> Μια ακόμη επιτυχία της Ρένας Βλαχοπούλου</i></b><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><div style="text-align: justify;"><b style="text-align: center;"></b></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Με την Ρένα Βλαχοπούλου, τον θηλυκό Σαρλώ, όπως την απεκάλεσαν, γυρίζει ο Κώστας Καραγιάννης την "Ζηλιάρα". Μαζί της πρωταγωνιστούν ο "σεφ" του γέλιου Γιώργος Κωνσταντίνου και, ακόμη, η "μπριόζα" Άννα Μαντζουράνη, ο Λαυρέντης Διανέλλος, ο Π. Χριστοφορίδης κ.ά.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Το σενάριο είναι του Νίκου Τσεκούρα, η μουσική του μαέστρου Γιώργου Κατσαρού και οι στίχοι, πάντα, του Πυθαγόρα.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Εδώ διχάζονται οι γνώμες του σκηνοθέτου και της Ρένας.</i></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div style="text-align: justify;"><i> Ο πρώτος ισχυρίζεται ότι η νέα του ταινία δεν θα χαρίση μόνον γέλιο, αλλά και την ευχαρίστησι της... διερευνήσεως του χαρακτήρος των πρωταγωνιστών. </i></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i> Η Ρένα, όμως, δίχως δισταγμό, απαντά:</i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Τι είναι αυτά, μωρέ παιδάκι μου; Εμείς δεν κάνουμε ταινία. Εμείς εισάγουμε "μικρόβια" και πρέπει να μας συλλάβουν.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Γιατί, κυρία Ρένα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Διότι μόλις προβληθή η ταινία θα μεταπηδήση στις αίθουσες η τροπική ασθένεια του γέλιου. Έχεις ακούσει τίποτα γι' αυτήν;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Όχι...</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ε, θα ακούσης. Ή θα πάθης...</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i> Πάντως, σαν παλιός αθλητής, και με παθολογική αγάπη προς τα "ρεκόρ", έχει ανακαλύψει άλλη μιαν επίδοσι. Είναι της Ρένας Βλαχοπούλου, που είναι ο μόνος θηλυκός κωμικός ηθοποιός στον Κόσμο, λέει ο σκηνοθέτης. Φυσικά, αρσενικοί κωμικοί υπάρχουν πολλοί, σε όλες τις χώρες.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Στην ίδια ταινία εκπληκτική είναι η απόδοσι του... υψηλοτάτου Γιώργου Κωνσταντίνου. Και ακόμη μία έκπληξις: το ανεξάντλητο κέφι της Άννας Μαντζουράνη.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Η ταινία αυτή προορίζεται για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.</i></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;">Έθνος, <i>6-8-1968 </i></p></blockquote><div style="text-align: justify;">Οι χαριτωμένες υπερβολές των προωθητικών κειμένων των ταινιών... Σαφώς η Ρένα Βλαχοπούλου δεν ήταν η μοναδική γυναίκα κωμικός του κόσμου. Βέβαια, οι γυναίκες κωμικοί ήταν (και είναι) πράγματι λιγότερες από τους άνδρες, και γι' αυτό, δυστυχώς, έσπευδαν συχνά να τις χαρακτηρίσουν ως θηλυκές εκδοχές ανδρών. Έτσι η Ρένα χαρακτηρίζεται εδώ "θηλυκός Σαρλώ" και αλλού "θηλυκός Βέγγος"--ενώ ποτέ δεν θα ακούσουμε να λένε για τον Θανάση Βέγγο ότι ήταν μια "αρσενική Βλαχοπούλου" (ή σχεδόν ποτέ, αφού το είπε, όπως ανακάλυψα πρόσφατα, στο, άκρως ενδιαφέρον, <a href="https://www.ert.gr/ert-arxeio/rena-vlachopoyloy-29-ioylioy-2004-3/" target="_blank">αφιερωμένο στη Ρένα </a><i><a href="https://www.ert.gr/ert-arxeio/rena-vlachopoyloy-29-ioylioy-2004-3/" target="_blank">Παρασκήνιο</a> </i>ο Γιάννης Δαλιανίδης--την εκπομπή έφερε πρόσφατα στο φως το αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή την επέτειο του θανάτου της ηθοποιού).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όσο για τη <i>Ζηλιάρα</i>, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/11/1968_27.html" target="_blank">όπως έχουμε πει ξανά</a>, ήταν η πιο αδύναμη από τις δεκαεννιά ταινίες που γύρισε η Ρένα στον παλιό εμπορικό κινηματογράφο και αυτό φάνηκε και στην εμπορική της επιτυχία: κατέκτησε μόλις τη 16η θέση στον πίνακα των εισιτηρίων Α' προβολής της σεζόν 1968-69 με 346.522 εισιτήρια. Ίσως όμως αυτό να ήταν για καλό, αφού η μέτρια επιτυχία της ταινίας μπορεί να έπεισε τη Ρένα να δεχτεί την πρόταση της Φίνος Φιλμ και να επιστρέψει στην εταιρία που την ανέδειξε εμπορικά (λέω "ίσως", γιατί μπορεί αυτό που τελικά μέτρησε να ήταν μόνο η οικονομική προσφορά που της έγινε από την εταιρία)... Ευτυχώς, γιατί έτσι γυρίστηκε η <i>Παριζιάνα, </i>η <i>Σαραντάρα </i>και οι υπόλοιπες ταινίες της τριετίας 1969-1972. Μου κάνει εντύπωση, πάντως, πως και για τις τρεις ταινίες που γύρισε η Ρένα με τον οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος (<i>Βουλευτίνα, Βίβα Ρένα, Ζηλιάρα</i>) γράφτηκε ότι προορίζονται για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης--χωρίς ποτέ να προβληθεί καμιά τους τελικά εκεί--, ενώ ποτέ δεν γράφτηκε αυτό για τις ταινίες που γύρισε στη Φίνος Φιλμ...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJOBX_nJQIqrRp7BxQNygt9mUuhbnyzTJA2xCrWuGxuC0xbnLWCNN55Zv8o8aCSKy_SMBYAOTlC2jOZ2Kr65e-Th_2tpEF8uGh-F6S_5PDpbAzbi88rlbR-vV7UEd9knxllFpOAl8rX0w1/s2431/P1050779.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2431" data-original-width="2208" height="459" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJOBX_nJQIqrRp7BxQNygt9mUuhbnyzTJA2xCrWuGxuC0xbnLWCNN55Zv8o8aCSKy_SMBYAOTlC2jOZ2Kr65e-Th_2tpEF8uGh-F6S_5PDpbAzbi88rlbR-vV7UEd9knxllFpOAl8rX0w1/w417-h459/P1050779.JPG" width="417" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Από το βιβλίο του Κρίστη Κουπάτου</i><br />Το πιο λαμπρό αρχείο. Η πλήρης ταινιοθήκη του οργανισμού<br />Καραγιάννης Καρατζόπουλος<br /><i>(ιδιωτική έκδοση, 2019)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τέλος, αξίζει να αναφέρω ότι το καλοκαίρι του 1968 το γύρισμα της <i>Ζηλιάρας </i>είχε ήδη ολοκληρωθεί. Αυτό πιστοποιείται από τα χειμωνιάτικα ρούχα που φορούν οι ηθοποιοί της ταινίας, αλλά και από το συμβόλαιο της Ρένας που έφερε στο φως το βιβλίο του Κρίστη Κουπάτου <i>Το πιο λαμπρό αρχείο. Η πλήρης ταινιοθήκη του οργανισμού Καραγιάννης-Καρατζόπουλος</i> (εκδ. 2019): σ' αυτό διαβάζουμε ότι το γύρισμα της ταινίας ήταν προγραμματισμένο να γίνει από τις 20 Μαρτίου ως τις 30 Απριλίου 1968. Δεν διαβάζουμε κάτι για την αμοιβή της Ρένας--ίσως η σχετική πληροφορία να υπήρχε σε άλλο συμβόλαιο, εκτός αν η σχετική παράγραφος αφαιρέθηκε από τον συγγραφέα του βιβλίου για λόγους διακριτικότητας...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-60267438107838187792021-08-05T23:59:00.751+03:002021-08-17T21:06:37.811+03:00Σαν σήμερα το 1970: Έρχονται, δεν έρχονται<div style="text-align: justify;">Στις 5 Αυγούστου 1970 η Ρένα Βλαχοπούλου εμφανιζόταν στην επιθεώρηση <i>Έρχονται, δεν έρχονται </i>που παιζόταν στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου από τις 27 Ιουνίου. Η επιθεώρηση των Κώστα Νικολαΐδη-Ηλία Λυμπερόπουλου, που γνώρισε τεράστια επιτυχία, επανέφερε τον μαέστρο Γιώργο Μουζάκη στις επιχειρήσεις του Βασίλη Μπουρνέλλη (από τις οποίες είχε αποχωρήσει για μία δεκαετία περίπου). Το έργο παρουσιαζόταν από τον θίασο Ρένας Βλαχοπούλου-Σταύρου Παράβα-Νινής Τζάνετ με τη σύμπραξη της Ελένης Προκοπίου και της Γκιζέλας Ντάλι και του χορευτικού ζεύγους Φώτη Μεταξόπουλου-Νάντιας Φοντάνα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicWStDuGI86IzpdxDeKcmkqxwXAnzkIUESKS4YKMp7-15Q3ck3xkEH9CwXwa9sbBYVJabBIgCa9X49eQkvhXOu5dI-BrLaHNd6f8wS7O2BGoKb5lo0QPntwZx_cphwHeHs_GDucltBppD/s2048/IMG_20200823_132804.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1324" height="583" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicWStDuGI86IzpdxDeKcmkqxwXAnzkIUESKS4YKMp7-15Q3ck3xkEH9CwXwa9sbBYVJabBIgCa9X49eQkvhXOu5dI-BrLaHNd6f8wS7O2BGoKb5lo0QPntwZx_cphwHeHs_GDucltBppD/w377-h583/IMG_20200823_132804.jpg" width="377" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σύμφωνα με τον Φάνη Κλεάνθη των <i>Νέων</i>, ο τίτλος <i>Έρχονται δεν έρχονται </i>ήταν ο πέμπτος κατά σειρά που δόθηκε στο έργο. Είχαν προηγηθεί το <i>Μάταλα, μάταλα </i>(<a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/04/1970.html" target="_blank">αν και αυτός αρχικά λεγόταν ότι θα είναι ο τίτλος ενός μιούζικαλ που θα ανέβαινε στον Κήπο με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου</a>), το <i>Ντίρλα-ντίρλα-ντιρλαντά </i>(που ήταν ένα από τα βασικά νούμερα του έργου), το <i>Κυρά-Γιώργαινα</i><i>, τη σκούπα </i>και το <i>Έρχεται, δεν έρχεται. </i>Οι συγγραφείς δήλωσαν πως με τον τίτλο <i>Έρχονται, δεν έρχονται </i>μπορεί να υπονοούνται τα δολάρια της αμερικανικής βοήθειας, μπορεί και οι εκλογές, μπορεί και κάποια πρόσωπα της επικαιρότητας (ο Καραμανλής ή ο Γλύξμπουργκ;...). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πάντως, το περιοδικό <i>Οικογενειακός θησαυρός</i>,<i> </i>που παρουσίασε δισέλιδο ρεπορτάζ από τις πρόβες, έγραψε πως κάποια στιγμή συζητήθηκε και ο τίτλος <i>Τρίχες</i>. Ήταν η εποχή που στο Λονδίνο γνώριζε τεράστια επιτυχία το μιούζικαλ <i>Hair </i>και ο Φώτης Μεταξόπουλος αποφάσισε να μεταφέρει κάποια από τα τραγούδια του έργου στη σκηνή του Θεάτρου Εθνικού Κήπου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF1ObCVSKexhyyIYhpPVmJX8T6MfhpeVja_axxTWvj72G8CNht1HDSTHRDP-sKLecPKNvQIq5xMoQYw_jQCSBgItpa311qguJ3zst6dTuvgd_GTxOecmF2eVRGEgJHpnaL0hcuxrMaqS1M/s1435/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="663" data-original-width="1435" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF1ObCVSKexhyyIYhpPVmJX8T6MfhpeVja_axxTWvj72G8CNht1HDSTHRDP-sKLecPKNvQIq5xMoQYw_jQCSBgItpa311qguJ3zst6dTuvgd_GTxOecmF2eVRGEgJHpnaL0hcuxrMaqS1M/w574-h265/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="574" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το ρεπορτάζ στον <i>Οικογενειακό Θησαυρό </i>υπογράφει το Κουνούπι. Δεν είμαι σίγουρος για την ταυτότητα του ρεπόρτερ, έχω την εντύπωση πως ήταν ένας από τους διευθυντές του περιοδικού, πιθανώς ο Δ. Αγγελόπουλος. Παρουσιάζω ολόκληρο το ρεπορτάζ: αν και οι πληροφορίες που δίνει για το έργο δεν είναι πολλές (και μέρος του αναλώνεται σε αναφορές στο ίδιο το... Κουνούπι και το περιοδικό), αποτυπώνει ως ένα βαθμό το κλίμα των προβών και γενικότερα της εποχής εκείνης...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>"Μαλλιά στον Κήπο". Κάπως έτσι θάταν ο σωστός τίτλος της επιθεωρήσεως, που παίζεται στο θέατρο "Μπουρνέλλη" του Εθνικού Κήπου. Για να ακριβολογήσουμε, καλύτερα, στη θέσι της λέξεως "μαλλιά" θα μπορούσε να μπη η λέξι "Τρίχες". Θάμαστε μέσα στα πράγματα αλλά... Ο Βασίλης Μπουρνέλλης, ο ρέκτης θεατρικός επιχειρηματίας, πρόβαλε βέτο στους συγγραφείς:</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Όχι και "τρίχες", βρε παιδιά. Θα γίνη καμιά σύγχυσι.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δηλαδή;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Θα νομίζη ο κόσμος πως το έργο... είναι ό,τι λέει ο τίτλος.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μα...</i></div></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Την αντίρρησι την είχε πρώτος ο χορογράφος, χορευτής και σκηνοθέτης της νέας επιθεωρήσεως, που η πρεμιέρα της δόθηκε την περασμένη εβδομάδα. </i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Φώτης είχε, βλέπετε, μεταβή στο Λονδίνο ειδικά για τις "Τρίχες". Τις είδε, ενθουσιάστηκε και επέστρεψε με το κεφάλι γεμάτο όχι τρίχες, αλλά ιδέες.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μα τι είναι επιτέλους αυτές οι "Τρίχες", βρε Φώτη; τον ρωτήσαμε.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Απόρησε.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Είσαι ντιπ απληροφόρητος λοιπόν;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μάλλον.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μάθε, λοιπόν, πως το έργο "Τρίχες", ή "Μαλλιά αν θέλης, παίζεται δυο χρόνια στο Λονδίνο και χαλάει κόσμο. Προσκύνημα κάνουν οι Εγγλέζοι κάθε βράδυ στο ταμείο του θεάτρου.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Για τις τρίχες;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μάλιστα. Και μη γελάς. Είναι το πιο έξυπνο μιούζικαλ της σύγχρονης εποχής. Εκφράζει τα νέα κοινωνικά ρεύματα και τις πνευματικές τάσεις των προηγμένων ανθρώπων.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Σοβαρολογείς;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μάλιστα. Οι τρίχες, κύριέ μου, είναι η σφραγίδα της εποχής μας.</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>--Κύριε ελέησον!</i></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Φώτης δεν έδωσε σημασία. Πήρε αμπάριζα και συνέχισε με ιερό πάθος την "κατήχησί" μας.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Όλα στη ζωή σήμερα είναι... τρίχες. Από κει ξεκινούν τα πάντα. Στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Αμερική.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μη μου πης.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Στο λέω. Το μιούζικαλ παίζεται με την ίδια επιτυχία και στο Μπροντγουαίη. Και σηκώνει θύελλες κάθε βράδυ. Έτσι και μεις...</i><span style="text-align: left;"> </span></div></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOMdNNACMqdPoFSC_pIPc7GMrlBupHpDjVCZ3Ed6yhvmr5FsJLEh8DENqCx-4JZIFuVP16B-wL4-vlJJ12VJijAOQCvGYJnPOAA7kAZwZ-QOJrZiRVpZgTy6WQrx03JhjlTLeti1skZ4XY/s2491/P1130060.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1775" data-original-width="2491" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOMdNNACMqdPoFSC_pIPc7GMrlBupHpDjVCZ3Ed6yhvmr5FsJLEh8DENqCx-4JZIFuVP16B-wL4-vlJJ12VJijAOQCvGYJnPOAA7kAZwZ-QOJrZiRVpZgTy6WQrx03JhjlTLeti1skZ4XY/w506-h360/P1130060.JPG" width="506" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04obEgH_xmzfxbwrb21D2KK1rmMPN8wsLL1Vm7qGa89TjvdDCcnQ7fzp4bAtPOhotP29Hto1uNbxdhymeFPTSbJwRoQJwCTivlp-dX-wety3Rfje2Z3SUigF_YdDFBO3yeZGvmO4U1rPB/s2510/P1130061.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1738" data-original-width="2510" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04obEgH_xmzfxbwrb21D2KK1rmMPN8wsLL1Vm7qGa89TjvdDCcnQ7fzp4bAtPOhotP29Hto1uNbxdhymeFPTSbJwRoQJwCTivlp-dX-wety3Rfje2Z3SUigF_YdDFBO3yeZGvmO4U1rPB/w503-h350/P1130061.JPG" width="503" /></a></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Μεταξόπουλος έπεισε τον κ. Μπουρνέλλη με την θεωρία περί... τριχών. Ευθύς εκλήθησαν οι συγγραφείς Κ. Νικολαΐδης και Ηλ. Λυμπερόπουλος κι έκοψαν πάνω στα ελληνικά μέτρα τις λονδρέζικες "Τρίχες". Το έργο ετοιμάστηκε και ξεκίνησαν οι πρόβες.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ώσπου την τελευταία στιγμή, για λόγους ευαισθησίας των Αθηναίων, ο τίτλος της νέας επιθεωρήσεως άλλαξε και έγινε "Έρχεται, δεν έρχεται".</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Όμως καλύτερα θα ήταν να μείνη αγνός και παρθένος: "Τρίχες".</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Τι λέτε κι εσείς;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Τις προφέρεις και γεμίζει το στόμα σου.</i></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAJTia3yEzziJ89m2o0AWwQI-PKSpbLHSa_HFv0lMrcRoYYMqWQdunbYuC2jExoinMLUrwOYKHsbRZ8fzHSuADxqEE5Jik9XMSSUTqa2ClhpSriFwlk9rahz1nZlGxUG3u3NDZNldAh0TA/s865/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="865" data-original-width="713" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAJTia3yEzziJ89m2o0AWwQI-PKSpbLHSa_HFv0lMrcRoYYMqWQdunbYuC2jExoinMLUrwOYKHsbRZ8fzHSuADxqEE5Jik9XMSSUTqa2ClhpSriFwlk9rahz1nZlGxUG3u3NDZNldAh0TA/w352-h427/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="352" /></a><span style="text-align: left;"> <br /><br /></span></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Νάμαστε </i><i>λοιπόν και πάλι για το... παλιό μας βιολί. Ο ρεπόρτερ-κουνούπι παίρνει πέννα και χαρτί και... πάει για τρίχες. Δουλειά κι αυτή, ε;</i></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Βράδυ, αργά, ώρα 11 και κάτι... Μόνο δυο προβολείς στέλνουν τις φωτεινές δέσμες τους πάνω στο παλκοσένικο του θεάτρου του Εθνικού Κήπου όπου γίνονται οι πρόβες. Η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Σταύρος Παράβας, στημένοι στη σκηνή, υπό τους μελωδικούς ρυθμούς του μαέστρου Γιώργου Μουζάκη, "στρώνουν" μια σειρά από χαριτωμένα σκετς, δεμένα με τολμηρή πολιτική σάτιρα και καυτό χιούμορ. </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Στο αντίκρυσμά μας, καθώς περνάμε μουλωχτά πίσω από τα σκηνικά, η Ρένα Βλαχοπούλου διακόπτει για λίγο την πρόβα.</i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Όχι πιτσιρδέλες φωτογραφίες στο περιοδικό. Φτιάχτε κάτι μεγάλο, τσιγκούνηδες.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Ο υποβολέας και ο Παράβας τα χάνουν, καθώς φαίνεται να διερωτώνται: πού τους είδε η Ρένα...</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Τι με κυττάτε σαν χαζοί; τους ρωτάει εκείνη.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μάτι έχεις, παιδί μου εσύ, ή αστρίτη; της πετάει ο Παράβας και σταυροκοπιέται, καθότι Σταύρος...</i></div></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο φωτορεπόρτερ μας κ. Καραμανώλης στέλνει μερικές δέσμες από το φλας της μηχανής του που καρφώνει στο νεγκατίφ τού φιλμ του ζωντανές πόζες από τις νυχτερινές πρόβες.</i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Στο μεταξύ ο σκηνοθέτης διαμαρτύρεται:</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πρόβες κάνουμε τώρα ή φωτογραφίες;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Και τα δυο! του πετάει η Βλαχοπούλου, που τον αγριοκυττάει... φιλικά.</i></div></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>Σε μια μικρή ανάπαυλα της πρόβας, ξεμοναχιάζουμε την Βλαχοπούλου.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ρένα...</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Λέγε, βρε κουτσομπόλικο κουνούπι, που δεν σε πιάνει ψόφος να ησυχάσουμε κι εμείς και οι κουίντες με τα τσιμπήματά σου. Τι θέλεις πάλι από μένα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ιντερβιού.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Να σε βράσω. Γράψε, βρε, πόσο ωραία γυναίκα είμαι. Δεν είμαι, μωρέ;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μπουκιά και συχώριο.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Λίγο σιτεμένη, όμως, ε;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Μωρέ μπουκιά, σου λέω.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δεν πιστεύω να γράψης αυτά που λέμε τώρα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πώς σου πέρασε τέτοια ιδέα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ξέρω γω;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πώς βλέπεις, Ρένα, την επιθεώρησί σας;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Εγώ δεν την βλέπω. Την παίζω. Εσύ πώς την βλέπεις;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Σου παίρνω ή μου παίρνεις συνέντευξι;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Βρε θα γίνω δημοσιογραφίνα για να σε κάψω. Εσύ καις τόσον κόσμο. Νεκροκαλλιτεχνικοθάφτη!</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Λοιπόν, Ρένα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δεν μιλάω. Έλα να δης την επιθεώρησί μας και μετά γράψε ό,τι νομίζεις.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πού πας τώρα;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Πάω να δροσιστώ με τ' αστεία σου, κουνούπι.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Και η Ρένα χάνεται πίσω από τα παρασκήνια.</i></div></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisusvTlB1XkEaaVOj_1QyblNfMFjuEnwnnLS5KirOIuj7YvaleXOu3eq7wq9VGB0YCfc238EFFHqiQssl74FCpQjfPNM3V8E0gTkfJK_GK7vwtbM7n6vZ2MJdgTDsJTttDVQNQnUwj297O/s546/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="350" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisusvTlB1XkEaaVOj_1QyblNfMFjuEnwnnLS5KirOIuj7YvaleXOu3eq7wq9VGB0YCfc238EFFHqiQssl74FCpQjfPNM3V8E0gTkfJK_GK7vwtbM7n6vZ2MJdgTDsJTttDVQNQnUwj297O/w231-h361/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+%25282%2529.jpg" width="231" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;"><i></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Τώρα οι ριπές της δημοσιογραφικής "ανακρίσεως" κατευθύνονται προς τον Παράβα:</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Σταύρο... </i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Λέγε, βρε κουτσομπόλη. Λέγε βρε που δεν έχετε αφήσει καλλιτέχνη σε χλωρό κλαδί.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Πού το ξέρεις εσύ αυτό;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Χα, χα, χα! ξεφωνίζει ο Παράβας και σείεται η σκηνή. Βρε, νομίζεις ότι δεν διαβάζουμε "Οικογενειακό ΘΗΣΑΥΡΟ"; Γυρνάμε τα ξημερώματα της Τρίτης την Ομόνοια γυροβολιά, μέχρις ότου φανή ο πρώτος εφημεριδοπώλης και αρπάζουμε το περιοδικό. Δεν πας μια φορά ξημέρωμα στην Ομόνοια να δης τα υποψήφια θύματά σας, που ψάχνουν να διαβάσουν "για ποιους χτυπάν οι καμπάνες";</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Τώρα θα μας πης για την επιθεώρησι;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Έχω να σου πω ένα χαριτωμένο κουτσομπολιό, που συνέβη χθες βράδυ σε παραλιακό κέντρο.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ξέρω, ξέρω...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ε, όχι και ξέρεις, που να ξεραθής! Πες μου το...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ήσουνα σε ένα παραλιακό κέντρο με την Γκιζέλα Ντάλι. Κι εκεί συνέβη, το και το...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Παράβας τα χάνει. Γίνεται στήλη άλατος.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ώστε το ξέρεις κι αυτό; Βρε δεν σας ξορκίζω με τον απήγανο, πούλεγε η γιαγιά μου;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Λέγε μας για το έργο.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Επιθεωρησάρα, αδελφέ μου!</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Δηλαδή;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Τολμηρή πολιτική σάτιρα, ζωντανά σκετς, πολύ-πολύ πιπέρι και υπονοούμενα χωρίς τέλος.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ακούσαμε δυο-τρία.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Πότε; Ποια;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Τώρα που κάνατε πρόβες.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ποια μωρέ;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Για την Ελένη Βλάχου, την Βουλή, τους Βουλευτές, τον Αβέρωφ, κι άλλους πολλούς...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Για πες μου το.</i></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div><div style="text-align: justify;"><i>"Πού πήγες, Ελένη,</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>πού πήγες, καημένη</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>και χάθηκες Μεσημβρινώς</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>στις 21 κάποιου μηνός..."</i></div></div></blockquote><div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Και το άλλο που τραγουδάτε:</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>"Στην απάνω γειτονίτσα</i></div><div style="text-align: justify;"><i>στην απάνω γειτονίτσα</i></div><div style="text-align: justify;"><i>βρήκαμε δύο τσαρούχια</i></div><div style="text-align: justify;"><i>δυο τσαρούχια και μια γκλίτσα</i></div><div style="text-align: justify;"><i>του Αβέρωφ του Τοσίτσα..."</i></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><i></i></div></div><blockquote><div><div style="text-align: justify;"><i>--Και πού να ακούσετε και τα άλλα...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Θα τα ακούσουμε στην συνέχεια.</i></div></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><i></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Μόνη, χαϊδεύοντας ένα τεράστιο μπουλντώκ, η θαυμάσια Νινή Τζάνετ, τρίτο σκέλος του θιάσου, κάθεται σε μια σκοτεινή άκρη σκεφτική.</i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Βάσανα έχεις, Νινή;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Και ποιος δεν έχει;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Αν επιτρέπεται, τι ακριβώς σε βασανίζει;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Οι θαυμαστές. Πληθύνανε τόσο που κοντεύω να πνιγώ!</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Μακάρι νάχουν όλες τέτοια βάσανα. Γι' αυτό έχεις το μπουλντώκ;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ναι. Με τη διαφορά ότι... δεν δαγκώνει.</i></div></div><div style="text-align: justify;"><i>Ας τόχουν υπ' όψι τους οι πολυάριθμοι θαυμαστές της λοιπόν. Δεν δαγκώνει το σκυλί. Ούτε και η κυρά του. Αντιθέτως μάλιστα...</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH3YDuzcIN629EA2M7K7Vwt1Y-Fa0foLrG2nYAdAju18QI_trSftS1aHIX3oWCoxUhPXv-KViyvaOM8KcTqCqYWD6IZ4e-CqXfRdqVuQSkYq2wfORoqL-ClPGVELAZC_7zqg-sHqdVgzy2/s568/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="568" data-original-width="347" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH3YDuzcIN629EA2M7K7Vwt1Y-Fa0foLrG2nYAdAju18QI_trSftS1aHIX3oWCoxUhPXv-KViyvaOM8KcTqCqYWD6IZ4e-CqXfRdqVuQSkYq2wfORoqL-ClPGVELAZC_7zqg-sHqdVgzy2/w240-h394/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="240" /></a></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο ρόλος της Νινής Τζάνετ στην επιθεώρησι "Έρχεται, δεν έρχεται" είναι σπαρταριστός. Κι ο πιο μπριόζος. Η Τζάνετ υποδύεται την "Κυρά-Γιώργαινα" που πετάει πικρά και δηλητηριώδη βέλη προς πάσαν κατεύθυνσιν. Κι όποιον πάρει ο χάρος! Τα περισσότερα σκάγια πέφτουν στην ράχη της Τζάκυ και του Ωνάση. Σκάγια με υπονοούμενα, που αν γράφονταν, θα κοκκίνιζε το χαρτί... Ευτυχώς που η Νινή τα λέει μονάχα.</i></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Αθέατος σε μια γωνιά ο "Μέγας Αρχιερεύς" του Αθηναϊκού Κηποθέατρου και γενικώτερα του ελληνικού μουσικού θεάτρου Βασ. Μπουρνέλλης, παρακολουθεί τις πρόβες αμίλητος. Ούτε λέει, ούτε επεμβαίνει, ούτε διορθώνει. Μια ώρα σχεδόν κάθετα κάτω απ' τη φυλλωσιά σχεδόν απαρατήρητος. </i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δεν λέτε τίποτε εσείς;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Εγώ δεν λέω. Βλέπω.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Κι έχετε δη δεκάδες φορές δεκάδες πρόβες.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δεν λέτε εκατοντάδες!...</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Δεν επεμβαίνετε ποτέ;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Όχι. Ξέρουν όλοι πως του βλέπω κι αυτό είναι αρκετό.</i></div></div><div style="text-align: justify;"><i>Να μια μεγάλη κουβέντα επιχειρηματία.</i></div></blockquote><p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwWe2cHH3L-KKCpUp63kJ5DOy4rLG6yIwoB2TVpvyq5G9nkwNe7SQW1IWUBPIlENqFL8zX_0Q5RI-CYC1tNEQjeGtXQZwJ5CWlkYyU_pKqS0u-BRQBJNf4Nu4TUKir-aNMXFq3ZIN52Hma/s2385/P1130058.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2385" data-original-width="1743" height="582" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwWe2cHH3L-KKCpUp63kJ5DOy4rLG6yIwoB2TVpvyq5G9nkwNe7SQW1IWUBPIlENqFL8zX_0Q5RI-CYC1tNEQjeGtXQZwJ5CWlkYyU_pKqS0u-BRQBJNf4Nu4TUKir-aNMXFq3ZIN52Hma/w425-h582/P1130058.JPG" width="425" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>John Petritsis, Philip Lawson, Diana Spyropoulos, Caroline Nowell<br />το φωνητικό κουαρτέτο που απέδιδε τα τραγούδια του μιούζικαλ </i>Hair<br /><i>στο τέλος της πρώτης πράξης της επιθεώρησης</i><br />Έρχονται, δεν έρχονται</td></tr></tbody></table><br /><p></p><div><div style="text-align: justify;"><i></i></div></div><blockquote><div><div style="text-align: justify;"><i>--Γεια σου, Αρτέμη!...</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο Αρτέμης Μάτσας, ο "κακός" του ελληνικού κινηματογράφου και καλός συνεργάτης του "Οικογενειακού ΘΗΣΑΥΡΟΥ", θα είναι ο κομπέρ των... τριχών.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Για οδήγησέ μας. Ποια είναι η παρέα των νεαρών που κάθεται με τον Μεταξόπουλο;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Ξένοι. Τους έφερε απ' έξω. Είναι ο Φιλίπ Λόουσον, ο Τζων Πετρίτσης, η Νταϊάνα και η Καρολίνα Νοέλ. Παίζουν στις "Τρίχες".</i></div><div style="text-align: justify;"><i>--Γι' αυτό είναι μακρυμάλληδες;... Ποιοι άλλοι παίρνουν μέρος στην παράστασι;</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Τους απαριθμεί. Εκτός από τον Σταύρο Παράβα, την Ρένα Βλαχοπούλου, τον Φώτη Μεταξόπουλο, την παρτεναίρ του Φοντάνα και τους μακρυμάλληδες καθώς κι απ' τη Νινή Τζάνετ, που είναι συνθιασάρχις, παίζουν η Ελένη Προκοπίου, ο Βαγγέλης Πλοιός, η Ρία Δελούτση, πρώην μις Ελλάς, η Γκιζέλα Ντάλι, η Σάσσα Καστούρα κ.ά.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ένας κι ένας που λένε. Και μία και μία...</i></div></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl5nNQ_t6SPnp5wOq3sIMpX6Ank9CA1hGtwSjLZFH9EedUi8dYML3sVjbgCK3qJElJbSUgycOdNpeQj6McCCaEFwHyTsSY2lxkKVj5OJi5HDKSSKbCZ38C3KXZH8Hx78sqtT9hdpTqyEXf/s697/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="697" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl5nNQ_t6SPnp5wOq3sIMpX6Ank9CA1hGtwSjLZFH9EedUi8dYML3sVjbgCK3qJElJbSUgycOdNpeQj6McCCaEFwHyTsSY2lxkKVj5OJi5HDKSSKbCZ38C3KXZH8Hx78sqtT9hdpTqyEXf/w447-h314/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+4.jpg" width="447" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Λάθος! Οι μίες δεν είναι μόνες τους.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Στις τέσσερις καρέκλες, κάτω απ' το φως των αστεριών και τις φωτοσκιάσεις των δέντρων, δυο ζευγάρια ψιλοκουβεντιάζουν. Είναι η Ρία Δελούτση και ο Βαγγέλης Πλοιός. Παντρεύτηκαν δυο μέρες πριν από την πρεμιέρα. Και ακόμα... δεν μπορούν να συνέλθουν.</i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Δίπλα, η Ελένη Προκοπίου με κάποιον θαυμαστή της.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Καλησπέρα!</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ω!... κουνούπια μας έλειπαν τώρα...</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Τι κάνεις, Ελένη;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Στη σκηνή ή εκτός σκηνής;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Στη σκηνή.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Διάφορα. Κυρίως σατιρίζω τον... χοντρουλάκο.</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ποιον χοντρουλάκο;</i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>--Ένας είναι. Ο δήμαρχός μας, ο κ. Ρίτσος. </i></div></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Αμάν, δήμαρχε! Πήγαινε ώς το Κηποθέατρο να γελάσης κι εσύ!</i></div></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Σάτιρα, σάτιρα, σάτιρα... Και κομμένα δέντρα, εκείνα τα περιβόητα που κόπηκαν για να στηθή η σκηνή. Και δροσιά και νύχτα και φυλλώματα.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Και τρίχες.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Θα το πιστέψετε ότι οι τελευταίες είναι το μεγαλύτερο θέλγητρο στο θέατρο του Εθνικού Κήπου;<span> </span></i><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><div style="text-align: center;"><i>Ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ-ΚΟΥΝΟΥΠΙ</i><br />Οικογενειακός Θησαυρός, <i>30-6-1970</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν ξέρω αν το τελευταίο ήταν απλώς ένα λογοπαίγνιο ή ένα σχόλιο για την ποιότητα των κειμένων της επιθεώρησης. Αξίζει πάντως, αφού πρόκειται για έργο που γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία, να δούμε το περιεχόμενο των νούμερων, όπως το παρουσίασε ο Φάνης Κλεάνθης στα <i>Νέα</i>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Η επιθεώρηση αρχίζει με το σατιρικό νούμερο "Τελευταία νέα" με τον Μπάμπη Ανθόπουλο εφημεριδοπώλη. Ακολουθεί το ντουέττο της Σάσας Καστούρα με τον Σ. Τσολακάκη "Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε", σάτιρα πάνω στο τραγούδι της εποχής. Οι Φ. Μεθυμάκης, Βαγγ. Πλοιός, Τζεβελέκος εμφανίζονται γέροι στο νούμερο "Νάμαστε στο 21" αναλογιζόμενοι τι θα μπορούσαν να κάμουν αν ήσαν νέοι. Η Γκιζέλα Ντάλι εμφανίζεται στο νούμερο "Στον ρυθμό του Κάντυ Ε Κάντυ" με τον Ανθόπουλο και τον Μεθυμάκη. Η Νινή Τζάνετ σαν "Κυρά-Γιώργαινα αποτείνεται στην κυρά-Κώσταινα, την κυρά-Νίξαινα και την κυρά-Τάσκαινα και λέει τον καημό της. Η Ελένη Προκοπίου, στο αντιπολεμικό σόλο "Παλαιστίνη '70" εμφανίζεται σαν θύμα του πολέμου κοριτσάκι που έχει μητέρα Εβραία και πατέρα Άραβα. Η Ρένα Βλαχοπούλου ερμηνεύει το διεθνούς σατίρας νούμερο "Πυθία του '70" στο οποίο προλέγει τη μοίρα διαφόρων πολιτικών. Επίσης, ερμηνεύει κι ένα νέο τραγούδι. Ο Σταύρος Παράβας έχει δύο εμφανίσεις. Η πρώτη είναι το σόλο "Ο τρελός του Λούνα-Παρκ" </i>[Σημείωση του Rena Fan: την προηγούμενη σεζόν είχε ξεκινήσει ο θρίαμβος του Θανάση Βέγγου στο ομότιτλο έργο του Γιώργου Λαζαρίδη],<i> στο οποίο τρελλός είναι ο λαουτζίκος και λούνα-παρκ ο κόσμος. Η δεύτερη είναι μια σάτιρα πάνω στο σύνθημα "Σκέψου πριν αγοράσης", στην οποία λέγει στους θεατάς, στη μουσική του "Ντιρλαντά", πώς πρέπει να σκέφτωνται για όσα λογαριάζουν να κάμουν. Και το α' μέρος τελειώνει μ' ένα χορευτικό, διασκευή από τις θρυλικές "Τρίχες".</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div></blockquote><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuimjWIf_YllhOQJoZQAvWet1pmpiDeaBc6yclMNitUMyqisHbE7Te08k6GTir2FqvndTSKiCFvPRp0MWh58CzSUDwKiOF1VLXjDSHRpdEhQ5LTlNi6Vei6KaLVlVv5rYonXG8WNhImGOQ/s717/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1+2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="716" height="442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuimjWIf_YllhOQJoZQAvWet1pmpiDeaBc6yclMNitUMyqisHbE7Te08k6GTir2FqvndTSKiCFvPRp0MWh58CzSUDwKiOF1VLXjDSHRpdEhQ5LTlNi6Vei6KaLVlVv5rYonXG8WNhImGOQ/w442-h442/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1+2.jpg" width="442" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Ρένα Βλαχοπούλου ως Πυθία στο Έρχονται, δεν έρχονται <br />(μαζί της ο Σωτήρης Τζεβελέκος ως δημοσιογράφος).<br />Στις πρώτες παραστάσεις φαίνεται πως φορούσε περούκα, <br />την οποία αργότερα εγκατέλειψε...<br /></td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguJ41VJRFB55QAORM1YpdfoY_66qjGCPIYzWfVMRNFUBYpqGHe8rdQB_jkeQw6kYFZkqsWNKysHpS537OxEl_1ulihFFYYj4iFKUkj3u67W4Wm24Ok_Ec3r_ZI0JsZ96pcTgmYeMH1Jv7f/s1561/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1+1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1011" data-original-width="1561" height="347" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguJ41VJRFB55QAORM1YpdfoY_66qjGCPIYzWfVMRNFUBYpqGHe8rdQB_jkeQw6kYFZkqsWNKysHpS537OxEl_1ulihFFYYj4iFKUkj3u67W4Wm24Ok_Ec3r_ZI0JsZ96pcTgmYeMH1Jv7f/w537-h347/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1+1.jpg" width="537" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Εκτός από την περούκα, υπάρχουν βέβαια και κάποιες διαφοροποιήσεις στο σκηνικό<br />(δείτε και τη φωτογραφία παρακάτω), οπότε η συγκεκριμένη πόζα είναι πιθανώς<br />από τη φθινοπωρινή εκδοχή του </i>Έρχονται, δεν έρχονται <i>στο θέατρο Ακροπόλ.</i><br /><i>Πηγή φωτογραφιών: </i>Γιώργος Μουζάκης--Βίρα τις Άγκυρες <i>του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη<br />(εκδ. Άγκυρα, 2001)</i></td></tr></tbody></table><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i><br />Το Β' μέρος χωρίζεται σε τρία ταμπλώ. Το α' είναι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες του Μεξικού. Οι άνδρες του θιάσου εκπροσωπούν τις διάφορες ομάδες και η Νινή Τζάνετ την Εουροβίζιον [sic]. Το β' είναι το σκούπισμα των ακτών. Οι γυναίκες του θιάσου με επικεφαλής την Ελένη Προκοπίου και την Γκιζέλα Ντάλι εμφανίζονται μαθητριούλες κι η Ρένα Βλαχοπούλου με τον Σταύρο Παράβα παιδιά του νηπιαγωγείου. Το γ' ταμπλώ έχει για ντεκόρ μια κάλπη που τη βρήκαν τα παιδιά στα σκουπίδια. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά γίνονται γέροι κι ακόμα να χρησιμοποιηθή η κάλπη... </i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFD0qTrnlilTlU7k3zMWJZvjI8cuHyVMO1cLEkS1hyphenhyphenEs1Ua9Fz0Uy_J7oqbD9fTILqchtW2K225MHrHiyaGAXYKw3vkznf40jwLS1s8XVe4mg5IS02ZY0c38zdvCwqwVkRq6G08v-O9BA4/s1754/P1130063.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="1754" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFD0qTrnlilTlU7k3zMWJZvjI8cuHyVMO1cLEkS1hyphenhyphenEs1Ua9Fz0Uy_J7oqbD9fTILqchtW2K225MHrHiyaGAXYKw3vkznf40jwLS1s8XVe4mg5IS02ZY0c38zdvCwqwVkRq6G08v-O9BA4/w467-h266/P1130063.JPG" width="467" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η διανομή της Β' πράξης<br />από το πρόγραμμα του </i>Έρχονται, δεν έρχονται<br /><i>της συλλογής του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών<br />του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ</i></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Το Β' μέρος είχε τον τίτλο "Μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας" (όπως είπαμε ήδη, από το προηγούμενο καλοκαίρι το φινάλε των επιθεωρήσεων είχε μεταφερθεί στη δεύτερη πράξη) και είχε δύο ακόμα ταμπλό: το τέταρτο που ήταν ένα χορευτικό του μπαλέτου με τίτλο "Οδοκαθαριστές" και το πέμπτο, με όλον τον θίασο, που παρουσίαζε εκλογές του μέλλοντος. Στο πρόγραμμα που έχει στο αρχείο του ο Rena Fan ο τίτλος του ταμπλό είναι "Εκλογές του 3015". Στο πρόγραμμα που βρίσκεται στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ ο τίτλος είναι "Εκλογές του 2051". Δεν ξέρω δυστυχώς ποια εκδοχή είναι πρώτη και ποια δεύτερη... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBl5lUOFXAczt8qm9Cc_sRvtNc9RK72oJKB_k1Mkimlcm4kiZQ8s-9kt2Kw9aya73IiMHqhB7hVx_6Ce0B1I1FcELhbH9HQTXT9t6MAm7IgnDaBgJqH4wrW2sjxBI7Ty4NJQGff4JPhfXt/s2048/IMG_20200823_132739.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1411" data-original-width="2048" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBl5lUOFXAczt8qm9Cc_sRvtNc9RK72oJKB_k1Mkimlcm4kiZQ8s-9kt2Kw9aya73IiMHqhB7hVx_6Ce0B1I1FcELhbH9HQTXT9t6MAm7IgnDaBgJqH4wrW2sjxBI7Ty4NJQGff4JPhfXt/w481-h330/IMG_20200823_132739.jpg" width="481" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ένθετη η φωτογραφία του Γιώργου Νταλάρα <br />στο πρόγραμμα της επιθεώρησης </i>Έρχονται, δεν έρχονται</td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα (πιθανότατα την 1η Ιουλίου) άρχισε να εμφανίζεται στην επιθεώρηση <i>Έρχονται, δεν έρχονται </i>και ο Γιώργος Νταλάρας. Το πρόσωπο, πάντως, που φαίνεται πως έκλεβε την παράσταση σε αυτήν την παράσταση δεν ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά ο Σταύρος Παράβας. Αυτό επισημαίνεται και στις δυο κριτικές που έχω εντοπίσει. Ξεκινάω, με αντίστροφη χρονολογική σειρά, από την κριτική του Γιώργου Κάρτερ στην εφημερίδα <i>Νέα Πολιτεία</i>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Θα θέλαμε, απ' την αρχή κι όλας, να το σημειώσουμε: ότι σε τούτη την επιθεώρησι το ταλέντο του Στ. Παράβα εμφανίζει μιαν εξέλιξι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Σε δύο από τους ρόλους του έχει βρει τις πιο χαρακτηριστικές λεπτομέρειες για να "κρεάρη" έναν "τρελλό" κι έναν "Κρητικό" με αληθινή κωμική υπόστασι. Ο Παράβας δεν καταφεύγει στο φθηνό για να εξασφαλίση το χειροκρότημα, δεν ξεπερνάει το μέτρο για να κερδίση το γέλιο με το χυδαίο, καθώς πράττουν άλλοι συνάδελφοί του και, τις περισσότερες φορές, οι συγγραφείς των επιθεωρήσεων, που προσφέρονται, λες, σε μια προσπάθεια της εποχής, να χαμηλώση το, τόσο χαμηλωμένο με τα ποδόσφαιρα, τις γκαγκστερικές ταινίες, τις πολυποίκιλες φυλλάδες, πνευματικό επίπεδο της μάζας.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Τα διάφορα νούμερα, που έγραψαν οι Νικολαΐδης και Λυμπερόπουλος για την επιθεώρησι "Έρχονται, δεν έρχονται", έχουν μια εμφανή ανομοιογένεια ποιότητος. Άλλα βασίζονται, πράγματι, σε χονδρά σόκιν, άλλα επαναλαμβάνουν την ιδέα από προγενέστερα δικά τους νούμερα--και, μάλιστα, όχι από τα πιο επιτυχημένα--και άλλα διακρίνονται για το πνεύμα τους κι ένα χιούμορ, όπως το "Σκέψου πριν αγοράσης", το "Τρελλός του Λούνα Παρκ", το "Νηπιαγωγείον Δ. Αθηναίων", που (συμπτωματικά;) και στα τρία αυτά πρωταγωνιστεί ο Παράβας </i>[Σημείωση του Rena Fan: στο τελευταίο παρέα με τη Ρένα Βλαχοπούλου].</div><div style="text-align: justify;"><i> Από τους άλλους πρωταγωνιστάς του θιάσου, η Ρένα Βλαχοπούλου μάς αρέσει πάντα για το ιδιότυπο προσωπικό της παίξιμο, την άνεσί της και το αδιάλειπτο κέφι της, η Ελένη Προκοπίου για την ευγενική σκηνική της εμφάνισι και την συγκίνησι με την οποία ντύνει το ρόλο της, καθώς και η Νινή Τζάνετ για την ζωντάνια της, που εδώ, όμως, τα κείμενα δεν την βοηθούν να εκφραστή.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ξεχωριστά, επίσης, αναφέρω τον Σάκη Παπανικολάου. Έχει ένα θερμό μέταλλο φωνής, ξέρει να φραζάρη σωστά και, επιτέλους, δεν διαθέτει... φαβορίτες, μακρυά μαλλιά και... δαντέλλες.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Σ' ένα αρκετά μεγάλο μέρος της επιθεωρήσεως, πλούσια θεαματικό, το μπαλλέτο του θιάσου, με κορυφαίους τον Φ. Μεταξόπουλο και την Ν. Φοντάνα, μάς προσέφερε μια γεύσι από... "Χαιρ".</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Τα σκηνικά της Ριακόνι, σε πρόχειρα επίπεδα κυρίως, δεν ταίριαζαν καθόλου μ' εκείνο το μόνιμο φόντο του μεσαιωνικού πύργου... </i></div><div style="text-align: justify;"><i> Η μουσική του Γ. Μουζάκη απλώς ευχάριστη.</i></div></blockquote><div style="text-align: center;">Νέα Πολιτεία, <i>17-7-1970</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoipIePOqta0JPlRx63vObzdrBPHg8t5j8g30Ejo6OgQwTDhXr3VpW1jPj3nfx77yWzAZWtwqU_MBn4qidkjMum4LUZTkP-_HrKFJje4IHOWVIwPx6yz8ZHMBPj4yBPJcOu_-uIzBcHK5p/s1202/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1202" data-original-width="847" height="553" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoipIePOqta0JPlRx63vObzdrBPHg8t5j8g30Ejo6OgQwTDhXr3VpW1jPj3nfx77yWzAZWtwqU_MBn4qidkjMum4LUZTkP-_HrKFJje4IHOWVIwPx6yz8ZHMBPj4yBPJcOu_-uIzBcHK5p/w389-h553/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC.jpg" width="389" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Σταύρος Παράβας κι η Ρένα Βλαχοπούλου <br />λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου<br />όπου στο δεύτερο μέρος της επιθεώρησης </i>Έρχονται, δεν έρχονται<br /><i>υποδύονται τα νήπια που καθάρισαν την Αθήνα<br />(κάποια εγχείρημα του Δήμου Αθηναίων εκείνης της εποχής)<br />και ο κομπέρ Αρτέμης Μάτσας.<br />Και σ' αυτή την εμφάνιση η Ρένα φορούσε αρχικά περούκα<br />την οποία όμως στη συνέχεια εγκατέλειψε...<br />Πηγή φωτογραφίας: Ανάρτηση του Βασίλη Χαρισόπουλου<br />στη σελίδα του Facebook </i>Θέατρα που έκλεισαν<br /><br /></td></tr></tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkuIxx1_9NI_s7XyDzlgKhwsncG73TOMlICJLu1BdEuLO3sohCwg3JiQyj1rWl-zvir9YfIbQmYRiQc9VcuGE9yMzdbHwwP8jMsXVMzm2YfahS-28Ouj0nrgopKZ18T1Seqh3eQg8LE-OA/s1424/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC+%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1424" data-original-width="908" height="623" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkuIxx1_9NI_s7XyDzlgKhwsncG73TOMlICJLu1BdEuLO3sohCwg3JiQyj1rWl-zvir9YfIbQmYRiQc9VcuGE9yMzdbHwwP8jMsXVMzm2YfahS-28Ouj0nrgopKZ18T1Seqh3eQg8LE-OA/w397-h623/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC+%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1.jpg" width="397" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα ως νήπιο με το φυσικό της μαλλί.<br />Δίπλα της ο Σταύρος Παράβας και ο Αρτέμης Μάτσας.<br />Πηγή φωτογραφίας: </i>Γιώργος Μουζάκης--Βίρα τις άγκυρες<br /><i>του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη (εκδ. Άγκυρα, 2001)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Γιάννης Φερμάνογλου στη <i>Βραδυνή</i> έμεινε, όπως φαίνεται, πιο ικανοποιημένος από τη μουσική του Μουζάκη και την επιστροφή της πολιτικής σάτιρας στα κείμενα της επιθεώρησης (εκφράζει βέβαια κι αυτός επιφυλάξεις). Έμεινε επίσης ικανοποιημένος από τον Σάκη Παπανικολάου και φυσικά από τον Σταύρο Παράβα...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Η ελληνική επιθεώρησις ξαναβρίσκει τον παληό δρόμο της, με την δηκτική πολιτική σάτιρα που έλειψε αρκετά χρόνια από τις σκηνές των θεάτρων μας. Ως τόσο, όμως, αυτό δεν είναι το μοναδικό ατού της επιθεωρήσεως του Κήπου "Έρχονται δεν έρχονται", που έγραψαν οι Νικολαΐδης και Λυμπερόπουλος. Πρόκειται για ένα υπερθέαμα ευρωπαϊκού επιπέδου, που θα ζήλευαν πολλές ξένες σκηνές, με τρεις βασικούς συντελεστάς επιτυχίας, τον Μουζάκη, τον Παράβα και τον Μεταξόπουλο.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ο πρώτος, εκτός συναγωνισμού εις το είδος--συμπληρώνει εφέτος τις 90 επιθεωρήσεις--, πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα με αιθέριες μελωδίες, άλλοτε μοντέρνες και άλλοτε, όπως χρειάζεται συμφωνικές, ενώ ο δεύτερος ερμηνεύει αριστοτεχνικά, με τον δικό του τρόπο, τον "Τρελλό του Λούνα Παρκ" και τον "Ντιρλαντά" που είναι, αναμφισβήτητα, τα πιο επιτυχημένα νούμερα της επιθεωρήσεως. Όσο για τον Φώτη Μεταξόπουλο, δεν μπορεί να χαρακτηρισθή παρά σαν άθλος το ότι κατάφερε μαζί με την παρτεναίρ του Νάντια Φοντάνα να δώση μια ακριβή αναπαράστασι του θρυλικού Σόου του Λονδίνου "Χαιρ", με την αυθεντική μουσική του, τα αυθεντικά του τραγούδια που αποδίδει το κουαρτέτο των Άγγλων (Τζων, Φιλίπ, Νταϊάνα, Καρολίν) και με μία απίθανη κίνησι του τριακονταμελούς μπαλλέτου του. Μία μυσταγωγία τέχνης--εις το είδος της, φυσικά--που ολοκληρώνεται με τα τόσο εντυπωσιακά κοστούμια της Ριακόνι.</i><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i> Η Ρένα Βλαχοπούλου στην μοναδική της εμφάνισι, εκτός από ένα ωραίο λαϊκό τραγούδι του Μουζάκη </i>[Σημείωση του Rena Fan: "Το παλιό το καπηλειό" ο τίτλος του, ακριβώς πριν το "Hair"], <i>δίνει όλο τον εαυτό της, για να ζωντανέψη την "Πυθία", παρ' ότι δεν την βοηθά και πολύ το νούμερο, ενώ η Νινή Τζάννετ σημειώνει ξεχωριστή επιτυχία σε μία επιτυχημένη σατιρική παρωδία της "Κυραγιώργαινας" που είναι στο στοιχείο της.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Όπως, επίσης, είναι στο στοιχείο της η Ελένη Προκοπίου, σε ένα δραματικό σκετς, εμπνευσμένο από τον πόλεμο Αράβων και Ισραήλ.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Συμπαθητικαί εμφανίσεις η Σάσα Καστούρα, η Μάρω Γραβλιώτου, η Πόπη Μαρέλλι, ο Αρτέμης Μάτσας, ο Ανθόπουλος, ο Πλοιός, ο Τσολακάκης και ο Μίνως Μωράκης, ενώ την λαϊκή νότα δίδει κάπως κουραστικά με το "Νάτανε το 21" και... δύο άλλα τραγούδια του ο Νταλάρας.</i></div><div style="text-align: justify;"><i> Η δεύτερη πράξις υστερεί, κάπως, σαν κείμενο, βλέπεται όμως ξεκούραστα, με την παρεμβολή της ωραίας φωνής του Σάκη Παπανικολάου, και με μια μεγαλοπρεπή αποθέωσι σε ένα απίθανο συνδυασμό σκηνικών και κουστουμιών που δίδει την ευκαιρία να εκτιμηθή για μία ακόμη φορά η εργασία της Ριακόνι.</i></div></blockquote><div style="text-align: center;">Βραδυνή, <i>6-7-1970</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBahqLZo30ZpbsPc8E-keeSe-KWGrS2DsKdOlXcQPmrWXKx7TAHs1e_EVP3392pVJLfKhNy6IeHxt1Q1RS5KGDL9RiQzgZIZStny227WAk6mJrg_ZLZRnb_Oe_tV6ujf65egAVEwcWZMqX/s553/erxontai+kamarinia.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="412" data-original-width="553" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBahqLZo30ZpbsPc8E-keeSe-KWGrS2DsKdOlXcQPmrWXKx7TAHs1e_EVP3392pVJLfKhNy6IeHxt1Q1RS5KGDL9RiQzgZIZStny227WAk6mJrg_ZLZRnb_Oe_tV6ujf65egAVEwcWZMqX/w543-h404/erxontai+kamarinia.jpg" width="543" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Σταύρος Παράβας, Ρένα Βλαχοπούλου,<br />Γκιζέλα Ντάλι, Γιώργος Νταλάρας και Γιάννης Ντουνιάς<br />στα καμαρίνια του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου το καλοκαίρι του 1970.<br />Πηγή φωτογραφίας: </i>Βίβα Ρένα <i>του Μάκη Δελαπόρτα<br />(εκδ. Άγκυρα, 2002)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στο βιβλίο της <i>Βίος και πολιτεία μιας γηραιάς κυρίας στην επταετία. Επιθεώρηση και δικτατορία </i>η Κωνστάντζα Γεωργακάκη δημοσιεύει το μεγαλύτερο μέρος του νούμερου της Ρένας "Η Πυθία τα λέει όλα" (το οποίο εντόπισε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους). Πράγματι, όπως ανέφερε και ο Κλεάνθης παραπάνω, η πολιτική του σάτιρα αφορά κυρίως τα διεθνή γεγονότα (ξένοι διπλωμάτες, πόλεμος του Βιετνάμ, πρόεδρος Νίξον), ενώ το μόνο πρόσωπο της χούντας στο οποίο γίνεται αναφορά είναι ο Πατακός (ενδεχομένως υπάρχει και ένα υπονοούμενο για τη σχέση δικτατόρων και πρεσβευτών ξένων χωρών). Στο νούμερο υπάρχουν ακόμα αυτοαναφορικά σχόλια για τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη και την ηλικία της Ρένας, καθώς και τις ηλικίες άλλων ηθοποιών (Παξινού, Μινωτής, Κωνσταντάρας) αλλά και της Λίνας Τσαλδάρη... Υπάρχει, φευ, και μια ομοφοβική ενότητα με έναν θηλυπρεπή ομοφυλόφιλο από την Αγγλία. Για την ιστορία, η Ρένα, η Πόπι Μαρέλι--ως κορυφαία του χορού γυναικών του μαντείου των Δελφών--και ο Σωτήρης Τζεβελέκος--ως εκπρόσωπος των δημοσιογράφων έπαιξαν την αρχή του νούμερου στη θεατρική εκπομπή της Μαρίας Δημητρέα (μία από τις πέντε σελίδες που δημοσιεύει η Γεωργακάκη): είναι χαρακτηριστικό ότι η Ρένα διακόπτει τη σκηνή όταν πρέπει, σύμφωνα με το κείμενο, να πετάξει ένα σόκιν υπονοούμενο για τη σεξουαλική δραστηριότητα του ηλικιωμένου Τζον Γουέιν και συνειδητοποιεί έγκαιρα πως το συγκεκριμένο αστείο δεν μπορεί να ακουστεί από το ραδιόφωνο...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjwusoqAWBnUwy9rhAjbZXtb1zYbQ_ybBTcwL-cpEejmUwpa4kO16DU_cHe5iu-87aCv_b6djrTf2U5hfr9uYcXOVZpjsQrtY_aJ2c2rr902mjs_ban76VxfE9-zPw98Gdk1-ZEQdPUzZ/s1426/%25CE%2588%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1426" data-original-width="1123" height="505" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjwusoqAWBnUwy9rhAjbZXtb1zYbQ_ybBTcwL-cpEejmUwpa4kO16DU_cHe5iu-87aCv_b6djrTf2U5hfr9uYcXOVZpjsQrtY_aJ2c2rr902mjs_ban76VxfE9-zPw98Gdk1-ZEQdPUzZ/w398-h505/%25CE%2588%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="398" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"Τι διάολο πάθατε και ουρλιάζετε έτσι; <br />Εδώ είναι μαντείο, δεν είναι μιούζικαλ του Δαλιανίδη!"<br />λέει η Πυθία στις γυναίκες του χορού.<br />Φωτογραφία από ανάρτηση του Βασίλη Χαρισόπουλου<br />στη σελίδα του Facebook </i>Θέατρα που έκλεισαν.<br /><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου είχε ήδη ερμηνεύσει την Πυθία <br />σε επιθεωρήσεις θεάτρου και πίστας,<br />ενώ την υποδύθηκε για τελευταία φορά<br />τη σεζόν 1988-89 στο δεύτερο μέρος της επιθεώρησης<br />του Γιώργου Κωνσταντίνου<br /></i>Οι τελευταίοι ΠΑΣΟΚράτορες </td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Από τα νούμερα του Παράβα κατόρθωσα, ως τώρα, να εντοπίσω ένα μόνο ρεφρέν από την παρωδία του "Ντιρλαντά" που δημοσίευσε ο Οικογενειακός Θησαυρός προς το τέλος Αυγούστου, σε ένα δισέλιδο αφιέρωμα στο τραγούδι που ήταν το μεγάλο σουξέ της εποχής εκείνης. Ο Παράβας τραγουδούσε προς το τέλος του νούμερου για τον Γλύξμπουργκ:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Και ντιρλαντά, ντιρλανταντά.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>πάνε να φέρουνε εκείνον,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>τον ντίρλα-ντίρλα-ντίρλα-ντίνον.</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Όμως αν έρθει η αφεντιά του,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>ντίρλαντά, ντιρλανταντά,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>σκέψου πως θα 'ρθει κι η μαμά του...</i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πολιτική σάτιρα του <i>Έρχονται, δεν έρχονται</i> και η μεγάλη επιτυχία της παράστασης ("πρωτοφανείς πιέννες στα ταμεία του Βασίλη Μπουρνέλλη" σημειώνει ο <i>Οικογενειακός Θησαυρός</i>) ενόχλησαν τους δικτάτορες και του το φύλαγαν του Μπουρνέλλη και του θιάσου του. Δεν έκαναν κάτι για να σταματήσουν την επιτυχία του έργου στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου, αλλά όταν το έργο μεταφέρθηκε στο χειμερινό θέατρο Ακροπόλ (και τον Σταύρο Παράβα αντικατέστησε ο Κώστας Χατζηχρήστος), έναν μήνα μετά τη χειμερινή πρεμιέρα του, η επιτροπή λογοκρισίας του Υπουργείου Προεδρίας διέταξε τη διακοπή των παραστάσεων επικαλούμενη, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/search/label/%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9" target="_blank">όπως έχουμε πει ξανά</a>, την άρνηση των συγγραφέων να συμμορφωθούν προς τις υποδείξεις της και την προσθήκη στο έργο τριών νούμερων που δεν υποβλήθηκαν προς έγκριση. Ωστόσο, η Γεωργακάκη, που μελέτησε τον ογκώδη φάκελο του <i>Έρχονται, δεν έρχονται </i>στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, αναφέρει πως η πραγματική αιτία της απαγόρευσης ήταν οι αντιδράσεις του κοινού στη διάρκεια των παραστάσεων στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου: "Οι αστυνομικοί που παρακολούθησαν την παράσταση αλλά και μέλη της επιτροπής λογοκρισίας συμφωνούσαν ότι 'ως εκ του τρόπου και του τόνου της διδασκαλίας και των υπονοουμένων εις τους διαλόγους αυτούς εδημιουργείτο έξαψις μεταξύ των θεατών λόγω αναζωπυρώσεως παλαιών πολιτικών παθών με βεβαίαν συνεπείαν εφ' όσον εσυνεχίζετο η διδασκαλία του έργου την διατάραξιν της τάξεως'. Επομένως η ανυπακοή των επιθεωρησιογράφων ήταν το πρόσχημα για την ανάκληση της άδειας" (<i>Βίος και πολιτεία μιας γηραιάς κυρίας στην επταετία</i>, σ. 42).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjs5rBZ2XaFl38_tlLjqXaEg_f-kuhIO2vtnQj6ypxCx1j5zLOjuZQSlBZCgg1o0zncawa0xpQaAkd4Iaxta-YHyrvJJP59yYNT5eKoJKgrisNfJHleczJbGsstZwdfpaGHVQ8UEKr_mk4/s991/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="754" data-original-width="991" height="421" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjs5rBZ2XaFl38_tlLjqXaEg_f-kuhIO2vtnQj6ypxCx1j5zLOjuZQSlBZCgg1o0zncawa0xpQaAkd4Iaxta-YHyrvJJP59yYNT5eKoJKgrisNfJHleczJbGsstZwdfpaGHVQ8UEKr_mk4/w555-h421/%25CE%25AD%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9.jpg" width="555" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η θιασαρχική τριάδα της φθινοπωρινής εκδοχής του </i>Έρχονται, δεν έρχονται:<br /><i>Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Χατζηχρήστος, Νινή Τζάνετ<br />Μαζί τους ο Χρηστάκης και οι δημιουργοί της επιθεώρησης:<br />ο επιχειρηματίας Βασίλης Μπουρνέλλης, ο συγγραφέας Κώστας Νικολαΐδης, <br />ο συνθέτης Γιώργος Μουζάκης και ο συγγραφέας Ηλίας Λυμπερόπουλος.<br />Πηγή φωτογραφίας: </i>Γιώργος Μουζάκης--Βίρα τις άγκυρες <i>του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη<br />(εκδ. Άγκυρα, 2001)</i></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Μετά την απαγόρευση του <i>Έρχονται, δεν έρχονται</i>, ο θίασος του Ακροπόλ επανέλαβε την επιτυχημένη επιθεώρηση της άνοιξης του '70 <i>Να 'τανε το '21</i> έως ότου ετοιμαστεί η νέα επιθεώρηση που τιτλοφορήθηκε <i>Λέγονται, δεν λέγονται. </i>Και αυτού του έργου όμως η πρεμιέρα αναβλήθηκε, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/12/1970.html" target="_blank">όπως επίσης έχουμε δει</a>, όταν η πρωτοβάθμια επιτροπή λογοκρισίας ζήτησε να γίνουν πολλές περικοπές. Λίγες μέρες αργότερα η δευτεροβάθμια επιτροπή επέτρεψε να επανέλθουν στο έργο κάποια από τα κομμένα νούμερα, αλλά οι δικτάτορες "χτύπησαν" για τρίτη φορά το καλοκαίρι του '71, όταν δεν ανανέωσαν την άδεια λειτουργίας του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου, αναγκάζοντας τον Βασίλη Μπουρνέλλη να ματαιώσει το ανέβασμα της επιθεώρησης <i>Αθήνα-Ρώμη-Παρίσι </i>(στην οποία θα πρωταγωνιστούσαν η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Σωτήρης Μουστάκας και η Ζωζώ Σαπουντζάκη). Έτσι, το <i>Έρχονται, δεν έρχονται </i>αποδείχτηκε πως ήταν η τελευταία παράσταση που ανέβηκε στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου, κλείνοντας έναν κύκλο πολύ επιτυχημένων επιθεωρήσεων που είχαν παρουσιαστεί στη σκηνή του από το καλοκαίρι του 1964, στις περισσότερες από τις οποίες πρωταγωνίστρια ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote> </div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-36697886719951339622021-08-04T23:59:00.003+03:002021-08-17T21:06:47.909+03:00Σαν σήμερα το 1958: Γρανίτα και χωνάκι, λαός και Κολωνάκι<div style="text-align: justify;">Στις 4 Αυγούστου 1958 διαβάζουμε στη θεατρική στήλη της εφημερίδας <i>Έθνος</i>:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου εις το θέατρο "Ριάλτο" από της Παρασκευής</i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου που επέστρεψεν προχθές από την Αίγυπτο--όπου εγνώρισε μοναδική επιτυχίαν </i>[Σημείωση του Rena Fan: <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/07/1958.html" target="_blank">διαβάστε εδώ</a>]<i>--έκλεισε συμφωνία και θα εμφανισθή από της προσεχούς Παρασκευής στο "Ριάλτο" όπου θ' αποδώση εις την ωραίαν επιθεώρησιν "Γρανίτα και χωνάκι" καινούργια τραγούδια του δημοφιλούς συνθέτου Ιωσήφ Ριτσιάρδη. Εκτός από την εμφάνισιν της τόσο δημοφιλούς αυτής βεντέττας του θεατρικού τραγουδιού η επιθεώρησις του θεάτρου της Κυψέλης θ' αποκτήση και ένα καινούργιο χορευτικόν του Γιάννη Φλερύ και της Λίντας Άλμα, καθώς επίσης και μερικά καινούργια νούμερα, που θ' αναφέρωνται εις τα θέματα της διεθνούς επικαιρότητος.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Έθνος, <i>4-8-1958</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiogJNA9bHY2dPrbOKq0vV5OyKJmzjgJJiro2b-a270qS-8nr671hLDGtH-MaCrY0pM4LxjQOD50OWfB2rnWnKZSkGQQ4sCrtPy8Zxxj6idr8tf-vRRqjjJIxUQY9kUv9uJc2GI9Gfd8NEQ/s1787/%25CE%25A1%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="462" data-original-width="1787" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiogJNA9bHY2dPrbOKq0vV5OyKJmzjgJJiro2b-a270qS-8nr671hLDGtH-MaCrY0pM4LxjQOD50OWfB2rnWnKZSkGQQ4sCrtPy8Zxxj6idr8tf-vRRqjjJIxUQY9kUv9uJc2GI9Gfd8NEQ/w614-h159/%25CE%25A1%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.png" width="614" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η επιθεώρηση <i>Γρανίτα και χωνάκι (Λαός και Κολωνάκι) </i>(ο υπότιτλος της παρένθεσης εγκαταλείφθηκε σύντομα, αλλά επανήλθε αργότερα ως τίτλος κινηματογραφικής ταινίας και τραγουδιού με συντελεστές της παράστασης) είχε ξεκινήσει τις παραστάσεις της στις 31 Μαΐου 1958. Την παρουσίαζε ο θίασος Νίκου Σταυρίδη-Καίτης Ντιριντάουα-Κώστα Χατζηχρήστου με σύμπραξη της Πόπης Άλβα και του Αλέκου Λειβαδίτη (την επιχείρηση είχαν αναλάβει ο Χατζηχρήστος, η Ντιριντάουα και ο Τάκης Μακρίδης). Τα κείμενά της είχαν γράψει οι Γιώργος Γιαννακόπουλος, Κώστας Νικολαΐδης και Γιώργος Οικονομίδης. Τα σκηνικά υπέγραψε ο Στέλιος Δόξας, τα κοστούμια ο Γ. Μαυρομάτης και τις χορογραφίες και τη σκηνοθεσία ο Γιάννης Φλερύ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguzZ9937T_nGCsotkwquUKF6D9k-NToXe5EsK-pfHOjqBBE2RIxyCUXIsTLwYtp36eTYKIt8TeAlQCeWJS3CW8Pn-6-KDCRI3_vvpp6QW5Mor09eVihFR8YkFZa3IvIqyQasvQkT4MmUgu/s822/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+3.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="799" data-original-width="822" height="491" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguzZ9937T_nGCsotkwquUKF6D9k-NToXe5EsK-pfHOjqBBE2RIxyCUXIsTLwYtp36eTYKIt8TeAlQCeWJS3CW8Pn-6-KDCRI3_vvpp6QW5Mor09eVihFR8YkFZa3IvIqyQasvQkT4MmUgu/w505-h491/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+3.png" width="505" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"Ο πόλεμος του διαστήματος" ήταν ο τίτλος του φινάλε της επιθεώρησης<br /></i>Γρανίτα και χωνάκι (Λαός και Κολωνάκι)</td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Παραδόξως ο θίασος δεν διέθετε "ρενομέ" τραγουδίστρια και τον ρόλο της ρομαντζιέρας ανέλαβε η ανερχόμενη τότε Άννα Μαντζουράνη, που είχε σπουδάσει τραγούδι. Τραγουδούσε, πριν το φινάλε, το "Κάθε βράδυ τέτοια ώρα" με θέμα του τον καημό μιας παλιάς τροτέζας. Σύμφωνα με τον Αχιλλέα Μαμάκη, ωστόσο, το τραγούδι δεν είχε "πολλήν τύχην διότι παραδόξως η Άννα Μαντζουράνη δεν απέδωσεν" ("Αντιθέτως εσημείωσαν πολλήν επιτυχίαν η Μαίρη Λίντα με τον συνθέτην λαϊκών τραγουδιών Χιώτην"--τραγουδούσαν το "Απόψε καίγομαι"). Μια μέρα πριν ανακοινωθεί στον Τύπο η έκτακτη συνεργασία της Ρένας με τον θίασο, γράφτηκε ότι ο Ιωσήφ Ριτσιάρδης παρέδωσε στον θίασο δυο νέα τραγούδια, το "Ιστορία μιας αγάπης" και το "Τσιγγάνικο". Υποθέτω, λοιπόν, ότι αυτά τα τραγούδια ερμήνευσε τελικά η Ρένα Βλαχοπούλου και όχι η Άννα Μαντζουράνη.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vO-yOgoOWJJ8kIU1kkmPdY9GgYdqYFx6LFXLhrl7MoXLzGbQJPmQZFuVO9hP17x6jSLylvOhH8rvx5KTFuzmZOatyo-3TcheU-5o9pdrOzZ21acrWFRSejozri8_JzgpWJcOGl1yoscj/s712/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A6.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="712" data-original-width="461" height="433" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vO-yOgoOWJJ8kIU1kkmPdY9GgYdqYFx6LFXLhrl7MoXLzGbQJPmQZFuVO9hP17x6jSLylvOhH8rvx5KTFuzmZOatyo-3TcheU-5o9pdrOzZ21acrWFRSejozri8_JzgpWJcOGl1yoscj/w280-h433/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A6.png" width="280" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Ρένα εμφανίστηκε στο Ριάλτο για έναν μήνα, από τις 8 Αυγούστου μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου. Δυστυχώς η έναρξη των εμφανίσεών της συνέπεσε με μια επταήμερη απεργία των εφημερίδων, οπότε δεν καλύφθηκε από τον Τύπο. Το <i>Γρανίτα και χωνάκι</i>, πάντως, συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη και ήταν η μία από τις δυο μεγάλες επιθεωρησιακές επιτυχίες της σεζόν εκείνης--η άλλη ήταν το <i>Ό,τι θέλει η γυναίκα </i>στο θέατρο Ακροπόλ, το οποίο, όπως έχουμε πει ξανά, συνεχίστηκε και τη χειμερινή περίοδο, ενισχυμένο με τη συμμετοχή της Ρένας Βλαχοπούλου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2yaTl2W5wbeCGV71ZZzN4cHg_Y1kHmBEHnM6OmocpFEtTVZTMntE_Ch_F24eLlgFDUJjKBrLeDnCNbceQwRIwYisS3Xms53ueOcyJ1kWf3NJ-1-Dwz7idnGpVma-bQJiymY030HrJlFL8/s872/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+4.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="872" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2yaTl2W5wbeCGV71ZZzN4cHg_Y1kHmBEHnM6OmocpFEtTVZTMntE_Ch_F24eLlgFDUJjKBrLeDnCNbceQwRIwYisS3Xms53ueOcyJ1kWf3NJ-1-Dwz7idnGpVma-bQJiymY030HrJlFL8/w463-h275/%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF+4.png" width="463" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Το "Κουαρτέτο Φουκαραζόνε" ήταν ένα από τα καλύτερα της παράστασης</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ας κλείσουμε όμως την ανάρτηση με τους στίχους της έναρξης του <i>Γρανίτα και χωνάκι</i>.</div><blockquote><div><div style="text-align: justify;"><i>Γρανίτα και χωνάκι</i></div><div style="text-align: justify;"><i>λαός και Κολωνάκι</i></div><div style="text-align: justify;"><i>γι' αυτές τις δυο χαρές τις δροσερές,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>γρανίτα και χωνάκι</i></div><div style="text-align: justify;"><i>λαός και Κολωνάκι</i></div></div><div style="text-align: justify;"><i>για μια σταλιά δροσιά κάνουν ουρές.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Κι η ζέστη αν ανεβεί</i></div><div style="text-align: justify;"><i>μ' αυτή μας τη ρεβύ,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>θα δροσιστείς, κοσμάκη,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>γρανίτα και χωνάκι,</i></div><div style="text-align: justify;"><i>λαός και Κολωνάκι.</i></div></div><div style="text-align: justify;"></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><i></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i>Όλα τα κορίτσια</i></div><div style="text-align: justify;"><i>με την αλογοουρίτσα</i></div><div style="text-align: justify;"><i>το χωνάκι τώρα πια τα συγκινεί.<br />Έχει γλύκα τόση<br />που 'χει ο κόσμος παλαβώσει<br />κι ο παππούς το κρύβει από την εγγονή!</i></div></blockquote><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEeJPfb7233zDW-Y6m5dVSUMBgVAEH7_uRzBvTBXM1j-UPhdWfROcNyXTvOAawp4_METBrAernpryg644g7j5mIUHP-mfLnUy8id1cppg2BiT0pgIA95xHVJq_cpIXKJvv6VA241rMKd_/s2048/IMG_20210804_235014.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1430" height="447" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEeJPfb7233zDW-Y6m5dVSUMBgVAEH7_uRzBvTBXM1j-UPhdWfROcNyXTvOAawp4_METBrAernpryg644g7j5mIUHP-mfLnUy8id1cppg2BiT0pgIA95xHVJq_cpIXKJvv6VA241rMKd_/w311-h447/IMG_20210804_235014.jpg" width="311" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Λόγω της επιτυχίας της, η "πεντάδα του Ριάλτο" <br />δέχτηκε αρκετές προτάσεις για τον χειμώνα...</i></td></tr></tbody></table><br /><p></p><div style="text-align: justify;"><i></i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-56630605163505599602021-08-03T23:59:00.027+03:002021-08-17T21:07:06.564+03:00Σαν σήμερα το 1963: Με την Άννα Μαντζουράνη;<div style="text-align: justify;">Στις 3 Αυγούστου 1963 διαβάζουμε στη θεατρική στήλη της εφημερίδας <i>Τα Νέα:</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><i>Η ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ;</i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Η Άννα Μαντζουράνη, η οποία μαζί με τον συνθέτη Μενέλαο Θεοφανίδη θα παρουσιάση των χειμώνα μουσικές κωμωδίες στο θέατρο "Διάνα", επρότεινε στην Ρένα Βλαχοπούλου να συνεργασθή με τον θίασό της. Οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει και πιθανολογείται υπογραφή συμβολαίων λίαν προσεχώς, αν και εν τω μεταξύ η Βλαχοπούλου εδέχθη κατεπείγουσα πρότασι του Μπουρνέλλη να συνεργασθή τον χειμώνα στο "Ακροπόλ".</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Τα Νέα, <i>3-8-1963</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο... κατεπείγων χαρακτήρας της πρότασης του Βασίλη Μπουρνέλλη στη Ρένα έπιασε τόπο, αφού τρεις μόλις μέρες μετά <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/08/21-1963.html" target="_blank">η Ρένα υπέγραψε συμβόλαιο</a> με τον επιχειρηματία του Ακροπόλ. Σίγουρα η οικονομική προσφορά που δέχτηκε η Ρένα από τον Μπουρνέλλη δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την προσφορά που θα της έκανε η Άννα Μαντζουράνη. Ίσως πάλι η δαιμόνια Κερκυραία να αντιλήφθηκε ότι το εγχείρημα της Μαντζουράνη δεν είχε πολλές ελπίδες... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK4Zr_W5KZIaQ-DhP1x14fUsL7Gyqc2KJaEP52ToYv130lEs1MKWvG5Sv7eEhED_jf13mexeZX5Y0RjyibSxsbr13SCoPb6DVRpZStjHGdhjrdCtGyWB2ZisSJPkiKG3e-j8AYo4GpQ_sX/s716/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="716" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK4Zr_W5KZIaQ-DhP1x14fUsL7Gyqc2KJaEP52ToYv130lEs1MKWvG5Sv7eEhED_jf13mexeZX5Y0RjyibSxsbr13SCoPb6DVRpZStjHGdhjrdCtGyWB2ZisSJPkiKG3e-j8AYo4GpQ_sX/w393-h277/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586.png" width="393" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η Άννα Μαντζουράνη είχε αποφασίσει να αναβιώσει το είδος της μουσικής κωμωδίας στο θέατρο Διάνα και κάλεσε για συμπαραστάτες της δυο μάστορες του είδους, τον συνθέτη (και δάσκαλό της) Μενέλαο Θεοφανίδη και τον συγγραφέα Δημήτρη Γιαννουκάκη, ο οποίος είχε υπογράψει τη διασκευή του κειμένου της εξαιρετικά επιτυχημένης μουσικής κωμωδίας <i>Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά </i>το 1949.<i> </i>Η συμπαθέστατη ηθοποιός, που ανέλαβε και την επιχείρηση του θιάσου, δήλωσε στις εφημερίδες ότι αναζητά έργα σαν το <i>Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά </i>ή το κατοχικό <i>Αλάτι και πιπέρι </i>(στο οποίο επίσης είχε βάλει το χεράκι του ο Γιαννουκάκης) για να προτείνει και πάλι στο αθηναϊκό κοινό τη μουσική κωμωδία ως μια εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας. Δυστυχώς η Μαντζουράνη δεν τα κατάφερε, παρά τη συνδρομή του Μενέλαου Θεοφανίδη (που είχε ήδη επιχειρήσει δύο φορές να αναστήσει τη μουσική κωμωδία στο ίδιο θέατρο τις σεζόν 1956-57 και 1957-58 με συνεργάτη τον Νίκο Σταυρίδη--και τη δεύτερη σεζόν και τη Ρένα Βλαχοπούλου--με αποτελέσματα απλώς συμπαθητικά), του αδελφού του Ηρακλή Θεοφανίδη και καλών ηθοποιών όπως ο Κούλης Στολίγκας, η Μαρίκα Κρεββατά και η Σοφία Βερώνη. Ο θίασος παρουσίασε ως πρώτο έργο τον Οκτώβριο το <i>Ο έρωτας είν' η ζωή μας </i>του Δημήτρη Γιαννουκάκη, ενώ τον Νοέμβριο παρουσίασε μια διασκευή της κωμωδίας <i>Δεν θα τα πάρεις μαζί σου</i> των Κάουφμαν και Χαρτ. Το κοινό δεν ανταποκρίθηκε και ο θίασος διαλύθηκε στο τέλος Νοεμβρίου. Λίγες μέρες αργότερα τον διαδέχτηκε στη σκηνή του Διάνα ο θίασος του Δημήτρη Παπαμιχαήλ με τα <i>Οργισμένα νιάτα </i>του Όσμπορν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_HoPahZ-hKXwREp4upwGQf3xRbOZK6dhJJorsUBeRNR3OEsJeb9QVCTY6Wczavk15svEn6QYNrwCK9s-p-ZIHpaZd7GZIYDrknJhCbadGmnrfl6Zy_Wdp9-irunW2XPR-ar3fHrCylwAp/s1000/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B9+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="964" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_HoPahZ-hKXwREp4upwGQf3xRbOZK6dhJJorsUBeRNR3OEsJeb9QVCTY6Wczavk15svEn6QYNrwCK9s-p-ZIHpaZd7GZIYDrknJhCbadGmnrfl6Zy_Wdp9-irunW2XPR-ar3fHrCylwAp/w404-h420/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B9+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="404" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Χαρτάκι στα παρασκήνια μάλλον του θεάτρου Μετροπόλιταν,<br />το καλοκαίρι του 1960. Στο καρέ η Ρένα Βλαχοπούλου <br />(που παράλληλα δέχεται τις περιποιήσεις της κομμώτριας),<br />η Άννα Μαντζουράνη, η Έλσα Ρίζου και μια ηθοποιός <br />της οποίας την πλάτη δεν αναγνωρίζω δυστυχώς...</i></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;">Η Ρένα Βλαχοπούλου και η Άννα Μαντζουράνη είχαν ήδη συνεργαστεί αρκετές φορές σε επιθεωρήσεις στα θέατρα Ακροπόλ, Ριάλτο, Μετροπόλιταν, ενώ συνεργάστηκαν ξανά και στο Κοτοπούλη-Ρεξ τη σεζόν 1972-73. Συναντήθηκαν επίσης στον κινηματογράφο, στις ταινίες <i>Η ζηλιάρα </i>και <i>Της πολιτσμάνας το κάγκελο,</i> παραγωγές της εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος (η Μαντζουράνη ήταν παντρεμένη με τον Αντώνη Καρατζόπουλο), όπου διακρίνει κανείς μια ωραία χημεία ανάμεσα στις δύο καλλιτέχνιδες.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRq9DAXDp7W_HiDcnO-Y35qQhjm3ym82WNRv2AggEUa7HesvE72gMip-7o5xEYh7N_w0eSSZaquFHOfM6t2GCZkIjurONCwfgkvYVYC3oLdPow0H3ilklmSZH9Xc4T_7WUmRf6qjNF5Bxy/s1029/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1029" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRq9DAXDp7W_HiDcnO-Y35qQhjm3ym82WNRv2AggEUa7HesvE72gMip-7o5xEYh7N_w0eSSZaquFHOfM6t2GCZkIjurONCwfgkvYVYC3oLdPow0H3ilklmSZH9Xc4T_7WUmRf6qjNF5Bxy/w471-h228/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="471" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Άννα Μαντζουράνη στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη</i><br />Της πολιτσμάνας το κάγκελο <i>(1980)</i><br /></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;">Αν και η Μαντζουράνη είχε σπουδάσει στη σχολή μουσικού θεάτρου του Τάκη Μουζενίδη και διακρίθηκε πρώτα στις επιθεωρήσεις του θεάτρου Ακροπόλ (όπου, βέβαια, είχε την υποστήριξη του Βασίλη Μπουρνέλλη με τον οποίο συνδέονταν ερωτικά), έχει μείνει στη μνήμη μας και για τις ερμηνείες της σε ρόλους δραματικών αποχρώσεων στις ταινίες <i>Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι </i>και <i>Μάθε, παιδί μου, γράμματα </i>του Θόδωρου Μαραγκού (για τη δεύτερη τιμήθηκε και με το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης). Η Άννα Μαντζουράνη πέθανε από καρκίνο στα 56 της χρόνια.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfHbO9XtAVvENDtaeHJLAtWsKYT2Tl3pS1x3Jycqqi6PwRvJfSA8mxjKg8PTDwIqv_r4mFume1rSzcHICvXc-vmLPKQhqd9Mx3qPQuBqoxRkv1NQwrC1X6lCA-XhclfetzOU3elxWYGiQU/s994/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="677" data-original-width="994" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfHbO9XtAVvENDtaeHJLAtWsKYT2Tl3pS1x3Jycqqi6PwRvJfSA8mxjKg8PTDwIqv_r4mFume1rSzcHICvXc-vmLPKQhqd9Mx3qPQuBqoxRkv1NQwrC1X6lCA-XhclfetzOU3elxWYGiQU/w424-h289/%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.jpg" width="424" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Άννα Μαντζουράνη και Ρένα Βλαχοπούλου σε κοσμική εκδήλωση...</i></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-84899941644451634362021-08-02T23:59:00.005+03:002021-08-17T21:07:24.692+03:00Σαν σήμερα το 1945: Ελεύθερες νύχτες<p style="text-align: justify;">Στις 2 Αυγούστου 1945 δόθηκε στο θέατρο Ακροπόλ η γενική δοκιμή της επιθεώρησης των Γ. Ασημακόπουλου-Β. Σπυρόπουλου-Π. Παπαδούκα <i>Ελεύθερες νύχτες</i> της οποίας η πρεμιέρα δόθηκε την επόμενη μέρα. Ήταν η δεύτερη επιθεώρηση που ανέβαζε εκείνη τη σεζόν η "Μουσική Εταιρία Μαυρέα-Αυλωνίτη-θίασος Φιλιππίδη", "διά την οποίαν τόσος έγινε θόρυβος" (<a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/07/1945_27.html" target="_blank">η πρώτη ήταν το <i>Μπλε και άσπρο</i></a>).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1163YqD6Wit1GPyblIPLgzP0uB_Nq03D3Ia-sS-kr3KIfnE2vy8Wnt-l4s38S20gOSNmBJ43iRgXVkXjY_dq_0VA3c8hU7jENafMPScuBGUhLif9qe_OUGlKTA_iuvagnSSin20DqAVr/s686/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="455" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1163YqD6Wit1GPyblIPLgzP0uB_Nq03D3Ia-sS-kr3KIfnE2vy8Wnt-l4s38S20gOSNmBJ43iRgXVkXjY_dq_0VA3c8hU7jENafMPScuBGUhLif9qe_OUGlKTA_iuvagnSSin20DqAVr/w314-h474/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586.png" width="314" /></a></div><p style="text-align: justify;">Την επομένη της πρεμιέρας ο Γιάννης Φερμάνογλου δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα κριτική-ρεπορτάζ στη <i>Βραδυνή</i>:</p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Χρόνια πολλά ασφαλώς, το μουσικό μας θέατρο θα είχε να γνωρίση πιέννα όπως η χθεσινή της νέας επιθεωρήσεως "Ελεύθερες νύχτες". Ό,τι εκλεκτότερο έχει να επιδείξη η κοσμική Αθήνα παρευρέθη στην χθεσινή πρεμιέρα του "Ακροπόλ", και τα ταμεία του θεάτρου είχαν κλείσει πολύ προ της ενάρξεως.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Όπως το "Μπλε και Άσπρο", έτσι και οι "Ελεύθερες νύχτες" δεν είνε απλώς μια επιθεώρησις. Είνε μία μεγαλοπρεπής φεερί με ονειρώδη διάκοσμον του Κλώνη, πρωτοφανή ιδίως αυτήν την φορά για το ελληνικό θέατρο, με εκθαμβωτικόν πλούτον τουαλεττών για την σημερινή εποχή, με αλλεπάλληλα "τρυκ", με συμμετρικά μπαλλέτα, με αριστείς εκτελεστάς και με αξιόλογο πνεύμα, που συναγωνίζεται θαυμάσια, όπως έλεγε χθες ένας συνάδελφος που ήλθε μόλις προ ολίγων ημερών από το Παρίσι, την τελευταία επιθεώρησι του Παρισινού θεάτρου "A.B.C.".</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Από τα εξυπνότερα νούμερα της νέας αυτής δημιουργίας των κ.κ. Ασημακοπούλου-Σπυροπούλου-Παπαδούκα είνε η "Ερωτική Συμφωνία της Βάρκιζας" με τον Μαυρέαν--που είχε παραδόξως για πρώτη φορά χθες "τρακ", ίσως διότι έπαιξε με μεγάλο πυρετό--και την Μπέμπα Δόξα, "Οι δυο καρδιές" με την Ρένα Ντορ, την εκλεκτή καλλιτέχνιδα που εσκόρπισε το κέφι με το δαιμονισμένο της μπρίο, και την Δόξα, όπως επίσης και ένα ακόμη λεπτότατο νουμεράκι, το "Στο ρυθμό του γιούπι-γιούπι" με τον υπέροχο τυπίστα Κούλη Στολίγκα, που είνε ασφαλώς ο καλλιτέχνης του μέλλοντος, μαζί με την χαριτωμένη Κίτυ Άλμα που σημειώνει διαρκώς εξέλιξι και την Νανά Γκάτση, όπως και το "Ημερολόγιο μεγάλων ανδρών" με τον δημοφιλή θιασάρχη Μάνο Φιλιππίδη και την Πόπη Άλβα. Ωραιόταται αι χορευτικαί συνθέσεις, ιδιαίτερα δε το ειδύλλιο του "Φαύνου", μια μεγάλη επιτυχία του Γιάννη Φλερύ, που του δίδει την ευκαιρία να επιδείξη με το τόσο φυσικό παίξιμό του όλο το δυναμικό και πολυσύνθετο ταλέντο του, όπως επίσης και στο "Κόγκα" που αποτελεί ένα θαυμάσιο ζευγάρι μαζί με την αλματωδώς προοδεύουσα παρτεναίρ του Λίντα Άλμα. Ωραίο το φινάλε, ανεξαρτήτως όμως του πλούτου εις εμφάνισιν θα έπρεπε ίσως να είνε ακόμη καλλίτερο εις περιεχόμενο. Το σκετς δίδει φυσικά πεδίον δράσεως στην πρωταγωνίστρια του θιάσου Νανά Σκιαδά, προκαταλαμβάνει όμως τον θεατή με την εντύπωσι του προηγούμενου και χάνει εν μέρει το ενδιαφέρον του. Τα τραγούδια--το πρώτο ιδίως--και η τριφωνία, χωρίς να μειώνουν την προσωπικότητα της Ρένας Βλαχοπούλου, μπορούσαν να ήσαν καλλίτερα.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"></p><blockquote style="text-align: justify;"><i>Συμπέρασμα: Για ένα τέτοιο ονειρώδες θέαμα που είνε ζήτημα αν έχει ξαναδή η Αθήνα, επιχείρησις, συγγραφείς, σκηνοθέτης και συνθέτης είνε άξιοι θερμών συγχαρητηρίων.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: center;">Βραδυνή, <i>4-8-1945</i></p><p style="text-align: center;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkNH6S_KcerTC9A2VeokiIsw27objGQ9G42AsyGyI7_NbwnAkmZWA-PTUrQrhbjss7MUlQfzakprUbxfCHl2bhjopWoe5Inn4Itpu7-j2j5Ar76nZKSzCOSFBq_I1jSbxwFwuxjOZmeJ9d/s439/P1030793.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="439" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkNH6S_KcerTC9A2VeokiIsw27objGQ9G42AsyGyI7_NbwnAkmZWA-PTUrQrhbjss7MUlQfzakprUbxfCHl2bhjopWoe5Inn4Itpu7-j2j5Ar76nZKSzCOSFBq_I1jSbxwFwuxjOZmeJ9d/w496-h306/P1030793.JPG" width="496" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ρένα Βλαχοπούλου φωτογραφίζεται για το πρόγραμμα του Ακροπόλ.<br />Αρκετά τολμηρή πόζα για τα δεδομένα της εποχής (1945).<br />Φωτογραφία από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά</i><br />Επιθεώρηση, καψούρα μου <i>(εκδ. Γλάρος, 1985)</i></td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: justify;">Παρόμοια καλά λόγια είχε να πει και η κριτική της <i>Εστίας </i>(6-8-1945) που υπογράμμισε "τον πολιτισμένον τρόπον που εδόθη η επιθεώρησις, ώστε να διερωτάται κανείς αν το ανέβασμα είχε γίνει εις τας Αθήνας. Η κουρελαρία, που ήτο μέχρι προ ολίγων ετών και είνε ακόμη διά μερικούς θιάσους το χαρακτηριστικόν του ανεβάσματος κάθε επιθεωρήσεως, αντεκαταστάθη από μίαν εξαιρετικώς πλουσίαν και καλαίσθητον παράστασιν, που διαδηλώνει και σκηνογράφου καλού την παρουσίαν και μίαν γενικωτέραν φροντίδα". Και το θέαμα που παρουσιάζει το Ακροπόλ γίνεται "όχι από τα απλώς καλλίτερα, αλλά τα σπάνια" χάρη στον σπινθηρισμό "της σατύρας, της υγιούς ευθυμίας, ενός ειλικρινούς πατριωτισμού".</p><p style="text-align: justify;">Αντίθετη γνώμη είχε, λίγες μέρες αργότερα, ο Λ. Σάββας (ψευδώνυμο του Γιώργου Σεβαστίκογλου) στον Ριζοσπάστη (19-8-1945). Ενώ το <i>Μπλε και άσπρο, </i>η προηγούμενη επιθεώρηση,<i> </i>τον είχε ικανοποιήσει με την "αρκετά επίκαιρη και έξυπνη" σάτιρα, το προσεγμένο θεαματικό μέρος και το "υποφερτό" μπαλέτο, με τις <i>Ελεύθερες νύχτες </i>"η προσπάθεια αυτή πισωδρομάει απ' την άποψη της σάτυρας (που παραείναι 'άκακη'), προχωρεί στο χορευτικό και τα σκηνικά και μένει στάσιμη (αντιγράφεται δηλαδή) στην παλιά, κακή φόρμα, που σαν προπατορικό αμάρτημα τυποποιεί την επιθεώρηση εδώ και χρόνια. Τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια--νούμερα, τύποι, στίχοι, ομοιοκαταληξίες, τα πάντα". Το αποτέλεσμα είναι να "πληρώνουν τη νύφη" οι θεατές αλλά και οι ηθοποιοί: "Η Ρένα Ντορ μένει η Ρένα Ντορ κι ο Μαυρέας Μαυρέας κι ο Φιλιππίδης κι ο Αυλωνίτης κι η Σκιαδά κι οι πάντες. Μόνη εξαίρεση ακόμη ο Στολίγκας, που δεν πρόλαβε να τον ισοπεδώσει η ρουτίνα". Δυστυχώς, γράφει ο Σεβαστίκογλου, η επιθεώρηση "περιορίζεται να μας παρουσιάζει κοσμαγάπητους ηθοποιούς--και τέχνη μηδέν". Έτσι όμως χάνει την ευκαιρία "να εξελιχθεί σε σπουδαίο θεατρικό είδος, δημιουργώντας ατόφιους ελληνικούς τύπους κι ελληνική παράδοση". Και όσο καλά και να είναι τα χορευτικά και τα πλούσια σκηνικά, δεν συμπληρώνουν το βασικό κενό που αφήνουν οι <i>Ελεύθερες νύχτες</i>, τη σάτιρα δηλαδή "της τωρινής κατάντιας μας σαν κράτος". Και κλείνει την κριτική του αναρωτώμενος: "Ως πότε θα χαραμίζεται έτσι το θεατρικό αυτό είδος που έχει την πιο πλατειά ανταπόκριση μέσα στο λαό;".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkseYz87MB86nB8-NVW9MFsT9H-q7KzrQVhkN1n68vTIva_hlPl85oLfBOMeEa34PSo1bxkw_j5SeimbHx1oDk5zppKaTii-4AZtmnmceMR9hcRgSVESxA5LcqRh7lUdkgjb5ogu_Qmlve/s2446/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B1.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2446" data-original-width="1765" height="485" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkseYz87MB86nB8-NVW9MFsT9H-q7KzrQVhkN1n68vTIva_hlPl85oLfBOMeEa34PSo1bxkw_j5SeimbHx1oDk5zppKaTii-4AZtmnmceMR9hcRgSVESxA5LcqRh7lUdkgjb5ogu_Qmlve/w350-h485/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B1.JPG" width="350" /></a></div><p style="text-align: justify;">Δεν έχω ανακαλύψει τον τίτλο της τριφωνίας στην οποία συμμετείχε η Ρένα Βλαχοπούλου--ούτε τα ονόματα των δυο ηθοποιών που την πλαισίωναν. Ξέρω όμως ότι ερμήνευε το τραγούδι του Ιωσήφ Ριτσιάρδη "Σ' αγαπώ, μη μου λες να σε ξεχάσω":</p><p></p><blockquote><i>Σ' αγαπώ, μη μου λες να σε ξεχάσω<br />γιατί δίχως εσέν' αν βρεθώ <br />κι αν μια ώρα μονάχα σε χάσω<br />σου τ' ορκίζομαι θα τρελαθώ.</i></blockquote><p></p><p></p><blockquote><i>Σ' αγαπώ, μη μου λες να ξεχαστούμε<br />και καινούρια να χτίσω φωλιά,<br />μα για πες μου σαν θα χωριστούμε<br />πού θα βρω τα δικά σου φιλιά.</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;">Ενώ, στην αρχή της δεύτερης πράξης, η Ρένα εμφανιζόταν σε ένα χορευτικό των Φλερύ-Άλμα με τίτλο "Ανατολή", στο οποίο υποδυόταν τη σκλάβα σ' ένα χαρέμι και τραγουδούσε την ιστορία της "Λεϊλά":</p><p></p><blockquote><i>Σε μια χώρα μαγεμένη, <br />μακριά πολύ,<br />για τον έρωτα πλασμένη<br />στην Ανατολή,<br />μια μικρή χωρίς αγάπη<br />με καημό βαθύ<br />σ' έναν άπονο σατράπη<br />έχει σκλαβωθεί.</i></blockquote><p></p><p></p><blockquote><i>Μα στο σκυθρωπό χαρέμι κάθε βραδιά<br />η καρδούλα της πώς τρέμει--φτωχή καρδιά.<br />Καρτερεί τον όμορφο που θα φανεί,<br />μες στη νυχτιά προσμένει<br />για να της πει τα γλυκά<br />τα τραγούδια τα ερωτικά<br />που τα λαχταράει μυστικά.</i></blockquote><p></p><p></p><blockquote><i>Λεϊλά, φτωχή μου Λεϊλά<br />για κοίτα το φεγγάρι εκεί ψηλά<br />Λεϊλά, γλυκιά μου Λεϊλά<br />για μας τους δυο, λες, χαμογελά...</i></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;">Στην επιθεώρηση εκείνη η Ρένα Ντορ και η Μπέμπα Δόξα παρουσίαζαν με μεγάλη επιτυχία το ντουέτο "Οι καρδιές εν δράσει". Η Δόξα υποδυόταν τη ρομαντική καρδιά του χθες και η Ντορ τη μοντέρνα καρδιά του σήμερα:</p><blockquote><p>Δόξα: <i>Είμαι καρδιά πλασμένη για αισθήματα<br />αισθήματα λεπτά, ρομαντικά.<br />Περιφρονώ τα πλούτη και τα χρήματα<br />για δυο θερμά λογάκια ερωτικά.</i></p></blockquote><blockquote><p>Ντορ: <i>Είμαι καρδιά μοντέρνα και με πείσματα<br />ο έρωτας για μένα είναι σπορ<br />και έχω αρκετά διαμερίσματα<br />με όλα τ' απαραίτητα κομφόρ.</i></p></blockquote><p style="text-align: justify;">Το καλοκαίρι του 1952, στο θέατρο Ακροπόλ και πάλι, οι συγγραφείς φρέσκαραν το νούμερο για να το ερμηνεύσει και πάλι η Ρένα Ντορ ντουέτο με τη Ρένα Βλαχοπούλου αυτή τη φορά (στον ρόλο της ρομαντικής καρδιάς). Οι δύο Ρένες όμως δεν θέλησαν να το παίξουν, οπότε το νούμερο δόθηκε και πάλι στην Μπέμπα Δόξα αλλά και στη Σπεράντζα Βρανά, που έκανε τη "μοντέρνα καρδιά" ακόμα πιο μάγκισσα... (το νούμερο αναβίωσε η Βρανά, παρέα με τον αξέχαστο Πάνο Χατζηκουτσέλη στον ρόλο της Μπέμπας Δόξα στη ραδιοφωνική εκπομπή του 9.84 <i>Ας επιθεωρησιολογήσουμε </i>αλλά και στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ2 <i>Μεγεθύνσεις</i>...).</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX7qoKPLC8jAN2HyUFjvJPmxavB1PZxYg4XKcA0VM-I523cQzF3w2m86X0j2MLV2or2JhLULZQCZtMvnassyTUPquSfXCp0n6ROP8-1olGxnvMoUJcY7qD9fhslDXKmdzb6Q_KCCJnP7iP/s769/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="769" data-original-width="582" height="520" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX7qoKPLC8jAN2HyUFjvJPmxavB1PZxYg4XKcA0VM-I523cQzF3w2m86X0j2MLV2or2JhLULZQCZtMvnassyTUPquSfXCp0n6ROP8-1olGxnvMoUJcY7qD9fhslDXKmdzb6Q_KCCJnP7iP/w393-h520/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" width="393" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Μπέμπα Δόξα και η Σπεράντζα Βρανά ως "δυο καρδιές"<br />στην επιθεώρηση του θεάτρου Ακροπόλ<br /></i>Να τι θα πει Αθήνα (1952).<br /><i>Από το αρχείο της Μπέμπας Δόξα που φυλάσσεται<br />στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών<br />του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ</i></td></tr></tbody></table><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως είχε αρχικά ανακοινωθεί πως στις <i>Ελεύθερες νύχτες </i>η Ρένα Βλαχοπούλου θα εμφανιζόταν σε ένα μουσικό σκετς που θα συνδυαζόταν με κινηματογραφική προβολή, αυτό το σχέδιο όμως δεν πραγματοποιήθηκε. </p><p style="text-align: justify;">Οι <i>Ελεύθερες νύχτες </i>παίχτηκαν με μεγάλη επιτυχία όλη τη θερινή σεζόν του 1945, μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου--μόνο που λόγω της ξαφνικής κακοκαιρίας ο θίασος μεταφέρθηκε στον Ορφέα στα μέσα του Σεπτέμβρη. Στη συνέχεια, από τις 2 έως τις 21 Οκτωβρίου ο θίασος παρουσίασε τα καλύτερα νούμερα των επιθεωρήσεων <i>Μπλε και άσπρο </i>και <i>Ελεύθερες νύχτες </i>σε ένα ενιαίο θέαμα. Από τα τραγούδια της Ρένας αυτή η "Best of" παράσταση περιλάμβανε το "Σ' αγαπώ, μη μου λες να σε ξεχάσω" και το χορευτικό της Ανατολής... </p><p> </p><p></p><blockquote><i>Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote><p></p>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-61427970034171377712021-08-01T23:44:00.007+03:002021-08-17T21:07:38.169+03:00Σαν σήμερα το 1941: Στην Όαση και πάλι<div style="text-align: justify;">Την 1η Αυγούστου 1941 η Ρένα Βλαχοπούλου επέστρεψε στο βαριετέ Όασις του Ζαππείου, που ήταν, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2020/08/1940.html" target="_blank">όπως έχουμε ήδη πει</a>, το πρώτο βαριετέ στο οποίο εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1940. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8feeT6mXM02AdHeAK9OcfFc21UEa7ZVoOBSYUX6jeDS0woXJBMWhMeOEJVNyGgzF1lTK5R3CnsnWpUj4adNT1K9s59Hd6E0RhAziOlqhF_Xl_N2AG36IZakAGhN-9b2_yaEzA_0p02Isc/s854/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%2592.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="854" data-original-width="313" height="607" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8feeT6mXM02AdHeAK9OcfFc21UEa7ZVoOBSYUX6jeDS0woXJBMWhMeOEJVNyGgzF1lTK5R3CnsnWpUj4adNT1K9s59Hd6E0RhAziOlqhF_Xl_N2AG36IZakAGhN-9b2_yaEzA_0p02Isc/w222-h607/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%2592.png" width="222" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Το καλοκαίρι του 1941 η Ρένα εμφανιζόταν αρχικά, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/06/1941.html" target="_blank">όπως επίσης είδαμε</a>, στο βαριετέ Πεύκα, που βρισκόταν κι αυτό στο Ζάππειο, με κονφερανσιέ τον μέγιστο Αττίκ. Στην Όαση δεν είμαι σίγουρος ποιος ήταν ο κονφερανσιέ εκείνη τη χρονιά. Ο Μίμης Τραϊφόρος, το μεγάλο όνομα της Όασης, είχε σταματήσει τη συνεργασία του με τον επιχειρηματία Αντώνη Ζερβό το προηγούμενο καλοκαίρι. Θυμάμαι τον ηθοποιό Γιώργο Γρηγορίου να λέει στον Αρτέμη Μάτσα πως εκείνος διαδέχτηκε τον Τραϊφόρο στον ρόλο του κονφερανσιέ, αλλά δεν ανέφερε αν αυτό συνέβη στο τέλος του καλοκαιριού του 1940 ή το καλοκαίρι του 1941. Πάντως ο Γρηγορίου θυμόταν ότι η νεαρή τότε Ρένα Βλαχοπούλου τον παρακάλεσε να λέει "δυο λογάκια" και για εκείνη όταν την παρουσίαζε στο κοινό (όπως άλλωστε έκανε κι ο Τραϊφόρος...), αλλά εκείνος της είπε ότι αφού είναι στο ξεκίνημά της δεν μπορεί να πει ακόμα πολλά λόγια για εκείνη. Της υποσχέθηκε ότι θα λέει περισσότερα όταν γίνει μεγάλη και τρανή--κάτι που έκανε πολλά χρόνια αργότερα, όταν συναντήθηκαν ξανά στο θέατρο Ακροπόλ. Ο Γρηγορίου εμφανίστηκε και σε κάποιες ταινίες με τη Ρένα, όπως στο <i>Κάτι να καίει</i>, στην πλαζ της Αγίας Τριάδας στη Θεσσαλονίκη. Όταν η Ρένα ψάχνει τον Ντίνο Ηλιόπουλο, ο Γρηγορίου είναι ο πρώτος άντρας τον οποίο ρωτάει αν τον λένε Ντίνο και εκείνος της απαντά "Όχι, κυρά μου" για να εισπράξει την αντίδρασή της: "Κερί και λιβάνι!..."</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsl4gzGEyBYfyQF4eQZEv4t5M_jty06TJnR8I0Zvq3USXY6BCpX8s-z5ypG4bEpiNklZld-8h3y0ypvTwKH51RlJvFrzmzj39QvB9SMeqthyRfQXCg6gvyc2D69zvafItb4L1A_pdOsWlW/s836/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="731" data-original-width="836" height="349" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsl4gzGEyBYfyQF4eQZEv4t5M_jty06TJnR8I0Zvq3USXY6BCpX8s-z5ypG4bEpiNklZld-8h3y0ypvTwKH51RlJvFrzmzj39QvB9SMeqthyRfQXCg6gvyc2D69zvafItb4L1A_pdOsWlW/w399-h349/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.png" width="399" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ο Γιώργος Γρηγορίου και η Ρένα Βλαχοπούλου<br />στην ταινία της Φίνος Φιλμ και του Γιάννη Δαλιανίδη</i><br />Κάτι να καίει (1964)</td></tr></tbody></table><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Πάμε πίσω στο πρώτο κατοχικό καλοκαίρι. Γενικά, όπως είναι γνωστό, τα προγράμματα των βαριετέ ήταν πολύ ρευστά και εκτός του ότι γίνονταν αλλαγές στο πρόγραμμα κάθε βδομάδα ή κάθε δύο βδομάδες, γίνονταν και... μεταγραφές. Για παράδειγμα, στις 21 Ιουλίου 1941 διαβάζουμε ότι στην Όαση εμφανίζεται μεταξύ άλλων και η Κάκια Μένδρη.</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0i0XdyXrjC2RPf70uAbvnwCG1LAtNeSUcI2bkN8D-ppgoOwhTQpiOTeSpxol_DRV8kQOc8tW-btrnCVNTfNi7IoQa20MD-uKthpBQ0QreDZ6QvOg7SF14HZAKHeVnjxS8SKQSXY6drGt/s567/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="567" data-original-width="265" height="521" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0i0XdyXrjC2RPf70uAbvnwCG1LAtNeSUcI2bkN8D-ppgoOwhTQpiOTeSpxol_DRV8kQOc8tW-btrnCVNTfNi7IoQa20MD-uKthpBQ0QreDZ6QvOg7SF14HZAKHeVnjxS8SKQSXY6drGt/w244-h521/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.png" width="244" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Βρισκόμαστε ακόμα στο καλοκαίρι του 1941<br />και η αισχροκέρδεια κάποιων εμπόρων<br />που κρύβουν τρόφιμα<br />γίνεται ήδη νούμερο στα βαριετέ,<br />πριν ακόμα οργιάσει η μαύρη αγορά...<br />Τον αισχροκερδή Γιάννη Σπαρίδη<br />μηνύει η απολαυστική Μαρίκα Μαντινειού.</i></td></tr></tbody></table><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Στις 29 Ιουλίου 1941 όμως διαβάζουμε ότι η Κάκια Μένδρη έχει προστεθεί στο δυναμικό των Πεύκων, όπου η Ρένα Βλαχοπούλου είναι, πλέον, το δεύτερο όνομα (τιμητικότατη θέση για μια τόσο νέα καλλιτέχνιδα, δεδομένης μάλιστα και της μεγάλης απήχησης της "Βασίλισσας των δίσκων" Κάκιας Μένδρη).</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheSxBssSgRQTgdF9yfEkU7jJv7N_6ZfdL70wUCvkoPaa5zuOTccKpD-3BpdZYtJBWvFaViTSjoIRjLxKMqFQO5TSZST2X0hSxmyfuXWzOvHE3Lg82dMwhLSdZk-SsLOd52w-q9ZekG2DG/s940/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="940" data-original-width="294" height="618" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheSxBssSgRQTgdF9yfEkU7jJv7N_6ZfdL70wUCvkoPaa5zuOTccKpD-3BpdZYtJBWvFaViTSjoIRjLxKMqFQO5TSZST2X0hSxmyfuXWzOvHE3Lg82dMwhLSdZk-SsLOd52w-q9ZekG2DG/w193-h618/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BA%25CE%25B1.png" width="193" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Αλλά δυο μέρες μετά, σαν σήμερα δηλαδή, διαβάζουμε ότι η Ρένα Βλαχοπούλου προστίθεται στο δυναμικό της Όασης. Έχει ολόδικιά της διαφήμιση στις εφημερίδες:</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF4KcjUMAhUOQesa8Px3Zbr8L7sctxwaUt213oHZy9C2WcgqBaH-OjpDThyphenhyphen5dRKYbiE_NeTF5FVz1vC6xDW2gME_fLKOq4jWI50NDDagrCKF4Iy8Pc0HOM4qmd4f1MnTididLX6O1xohLE/s626/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%2592+2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="626" data-original-width="347" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF4KcjUMAhUOQesa8Px3Zbr8L7sctxwaUt213oHZy9C2WcgqBaH-OjpDThyphenhyphen5dRKYbiE_NeTF5FVz1vC6xDW2gME_fLKOq4jWI50NDDagrCKF4Iy8Pc0HOM4qmd4f1MnTididLX6O1xohLE/w248-h448/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%2592+2.png" width="248" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πάνω από τη διαφήμιση της εμφάνισης της Ρένας Βλαχοπούλου (μαζί με 20 ακόμη νούμερα) στην Όαση βλέπουμε διαφήμιση για την πρεμιέρα της οπερέτας <i>Χριστίνα </i>του Θ. Σακελλαρίδη που παρουσίαζε ο θίασος της Ζωζώς Νταλμάς, με σύμπραξη της Καίτης Βερώνη, στο θέατρο Λαού, στο Μεταξουργείο. Τεράστιο όνομα του προπολεμικού ελαφρού μουσικού θεάτρου η Νταλμάς, δεν κατάφερε ωστόσο το πρώτο κατοχικό καλοκαίρι να προσελκύσει το ενδιαφέρον του αθηναϊκού κοινού. Ο θίασός της παρουσίασε συνολικά επτά οπερέτες, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις παραστάσεις του με μεγάλο παθητικό. Η ίδια ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη όπου συγκρότησε νέο θίασο, με τον οποίο έδωσε παραστάσεις επί δυόμισι χρόνια, και επανέκαμψε στη θεατρική ζωή της πρωτεύουσας την άνοιξη του 1944. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5cnTUq-mFLJ3h423yuVJa4GtWZ8THFd7WtWXIWNGoTFg_XSrOfeB7XpBT9xX4QaUH7TSAaM338iTvK3bdL8bCl6q-ngwiSWvP-AN2ItQ6T4a8LQcOhPZ9W1p1C5-QOn00WND2WGQOvN0p/s1183/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1183" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5cnTUq-mFLJ3h423yuVJa4GtWZ8THFd7WtWXIWNGoTFg_XSrOfeB7XpBT9xX4QaUH7TSAaM338iTvK3bdL8bCl6q-ngwiSWvP-AN2ItQ6T4a8LQcOhPZ9W1p1C5-QOn00WND2WGQOvN0p/s320/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2582.jpg" width="216" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Ζωζώ Νταλμάς πέθανε μάλλον ξεχασμένη, σαν αύριο, στις 2 Αυγούστου του 1988. Πιστή συντροφιά της ως το τέλος ο Αρτέμης Μάτσας και ο Δημήτρης Ιβάνωφ, ενώ τη στήριζαν οικονομικά και λίγες/-οι συνάδελφοί της, ανάμεσά τους και η Ρένα Βλαχοπούλου...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5NodBjaotagKohUJDB57ilaKmaLAOyVm6eALOo9afDtD8qbN9SeaEXRNztnZ8HOFh1qXrY5vSg_d7p8iHthhrGmAarYmMptUEmRFkjPdNmVaAxCMif2RyifXMShsBh2DoiJYMBujN-pDp/s840/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B7.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="591" data-original-width="840" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5NodBjaotagKohUJDB57ilaKmaLAOyVm6eALOo9afDtD8qbN9SeaEXRNztnZ8HOFh1qXrY5vSg_d7p8iHthhrGmAarYmMptUEmRFkjPdNmVaAxCMif2RyifXMShsBh2DoiJYMBujN-pDp/s320/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B7.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η Ζωζώ Νταλμάς στο σπίτι της, το 1984</i></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPlr20N8Em6AEuU7emPtDZ3c9yF15hg7CKmHZg-C8l-9_nl9HT8JFK8HABfzLKugtqMOmXBtsvb4YPBqrt3SknzBK4tjJ6xLjhnA3cVyZUn606zAVrZVsA8wKt-ENh2jIujs-fsJN_dOow/s857/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="857" data-original-width="409" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPlr20N8Em6AEuU7emPtDZ3c9yF15hg7CKmHZg-C8l-9_nl9HT8JFK8HABfzLKugtqMOmXBtsvb4YPBqrt3SknzBK4tjJ6xLjhnA3cVyZUn606zAVrZVsA8wKt-ENh2jIujs-fsJN_dOow/w203-h425/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582.png" width="203" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Σταθερός πόλος έλξης του κοινού της Όασης<br />η χορεύτρια Μπέλλα Σμάρω, <br />που είχε δανείσει στη Ρένα το προηγούμενο<br />καλοκαίρι μια από τις τουαλέτες της.<br />Πρώτη συνάντηση της Ρένας <br />με το Τρίο Μουτσάτσος,<br />με το οποίο θα δεθεί καλλιτεχνικά<br />την επόμενη σεζόν...</i> </td></tr></tbody></table><p><br /></p><p><br /></p><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-35403234615100078542021-07-31T23:59:00.004+03:002021-08-17T21:07:57.148+03:00Σαν σήμερα το 1956: Στην Αίγυπτο;<div style="text-align: justify;">Στις 31 Ιουλίου 1956 διαβάζουμε στη θεατρική στήλη της εφημερίδας <i>Τα Νέα</i>:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0fEF8tpnFJXtEpKyoOqQcZoHd8IK33zvJ-OU5XewpxeA53XNii2Af_YogwApuBAdmoup4vOVpreqIhLWQm4-kEFZFOTHzE-iXGdDTnus9zzsxQbTPCkPrxq0k1pTh59VzR8oeaeUDp0EY/s1725/%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B3%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2580.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="559" data-original-width="1725" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0fEF8tpnFJXtEpKyoOqQcZoHd8IK33zvJ-OU5XewpxeA53XNii2Af_YogwApuBAdmoup4vOVpreqIhLWQm4-kEFZFOTHzE-iXGdDTnus9zzsxQbTPCkPrxq0k1pTh59VzR8oeaeUDp0EY/w558-h181/%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B3%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2580.png" width="558" /></a></div></b></div><div style="text-align: center;"><b><i><br /></i></b></div><div style="text-align: center;"><b><i>Η ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ</i></b></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Η δημοφιλής βεντέττα του ελαφρού τραγουδιού Ρένα Βλαχοπούλου δεν θα μετάσχη τελικώς στον υπό την Σοφία Βέμπο θίασο των "Συνεργαζομένων Καλλιτεχνών" κατά την χειμερινή περίοδο, μη επελθούσης συμφωνίας σε οικονομικά θέματα. Κατόπιν τούτου, η Ρένα Βλαχοπούλου προέβη σε διαπραγματεύσεις για την εμφάνισί της κατά την χειμερινή περίοδο, στο γνωστό κοσμικό κέντρο του Καΐρου "Ωμπέρζ ντε Πυραμίντ"</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Τα Νέα, <i>31-7-1956</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τελικά η Ρένα Βλαχοπούλου δεν πήγε στην Αίγυπτο τη χειμερινή περίοδο 1956-57. Προτίμησε το θέατρο Ακροπόλ, αφού ο επιχειρηματίας Βασίλης Μπουρνέλλης τής έδωσε μια ικανοποιητική αμοιβή (το "κασέ" της είχε πλέον ανέβει...). Αντίθετα, παρά την είδηση που δημοσίευσαν την ίδια μέρα τα <i>Νέα, </i>ο Νίκος Σταυρίδης δεν εμφανίστηκε στο Ακροπόλ, αλλά προτίμησε να συνεργαστεί τη χειμερινή περίοδο με τον συμπατριώτη του Μενέλαο Θεοφανίδη: συγκρότησαν τον Θίασο "Ελληνική Μουσική Κωμωδία" που παρουσίασε στο θέατρο Διάνα τις μουσικές κωμωδίες <i>Έτσι και την πιάσουμε </i>των Τσιφόρου-Σακελλάριου, <i>Γαμπρός με δόσεις </i>του Δημ. Γιαννουκάκη και <i>Πρώτη νύχτα γάμου </i>του Μ. Θεοφανίδη (την προσπάθειά τους να διατηρήσουν ζωντανό το είδος της μουσικής κωμωδίας οι δύο Σαμιώτες συνεργάτες τη συνέχισαν και τη χειμερινή περίοδο 1957-58 με τη συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου, όπως έχουμε πει αρκετές φορές).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOzu9fQHETJX_XZq1Wcd0eoJY4h14FOMrFM4Sv7wCovPrRAYUboqmcWxdrrg7aH_kwT6ZEyiG8vE48bId4X5hsDw2xy9xAD1BW_u9h9Ot5dC0PHYg-KR01A3XL4nooS1yU82EosOKsp_b/s1099/P1030927.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="771" data-original-width="1099" height="333" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOzu9fQHETJX_XZq1Wcd0eoJY4h14FOMrFM4Sv7wCovPrRAYUboqmcWxdrrg7aH_kwT6ZEyiG8vE48bId4X5hsDw2xy9xAD1BW_u9h9Ot5dC0PHYg-KR01A3XL4nooS1yU82EosOKsp_b/w476-h333/P1030927.JPG" width="476" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Πρώτη επίσκεψη στις πυραμίδες. Φωτογραφία από την έκθεση</i><br />Diva Rena <i>που διοργανώθηκε στο θέατρο Badminton το 2010<br />με επιμέλεια του Μάκη Δελαπόρτα και της Δέσποινας Βολίδη </i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όσο για την Αίγυπτο, στην οποία η Ρένα είχε εμφανιστεί με εξαιρετική επιτυχία τις σεζόν 1946-47 και 1953-54, την επισκέφτηκε, όπως έχουμε πει ξανά, <a href="https://vlahopoulou.blogspot.com/2021/07/1958.html" target="_blank">για μια μοναδική εμφάνιση τον Ιούλιο του 1958</a>... Πάντως έχουν διασωθεί δυο φωτογραφίες της από δυο διαφορετικές επισκέψεις της στις πυραμίδες...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDQFDAnfxgDA1b4FVuEl9AtKdJnuKEbEiw1aoF5iuwCaE0LiHCJF3I42dPSKT4BjOfAg7-RBXFj1upcyWnOgYzoBTmYPSUq9GrdZueK_iHqS19irEC-UlMayggtmy1Xy7yeKPFgT7_UM-R/s1069/P1030800.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="1069" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDQFDAnfxgDA1b4FVuEl9AtKdJnuKEbEiw1aoF5iuwCaE0LiHCJF3I42dPSKT4BjOfAg7-RBXFj1upcyWnOgYzoBTmYPSUq9GrdZueK_iHqS19irEC-UlMayggtmy1Xy7yeKPFgT7_UM-R/w449-h293/P1030800.JPG" width="449" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Δεύτερη επίσκεψη στις πυραμίδες. Φωτογραφία από την έκθεση</i><br />Diva Rena <i>που διοργανώθηκε στο θέατρο Badminton το 2010<br />με επιμέλεια του Μάκη Δελαπόρτα και της Δέσποινας Βολίδη</i></td></tr></tbody></table><br /></div><div style="text-align: justify;">Για την ιστορία, να αναφέρω ότι στην ίδια σελίδα, χωρίς να "κατορθώσει" να προβληθεί ανάμεσα στις σημαντικές θεατρικές ειδήσεις της ημέρας (άλλωστε η αποχή του ζεύγους Παξινού-Μινωτή από το Φεστιβάλ Αθηνών ήταν πιο... πιασάρικη...), δημοσιεύεται ένα τρίπτυχο ειδήσεων που αφορούν τη Δανάη: πρώτον, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τουρνέ σε επαρχιακές πόλεις, δεύτερον, η εκπομπή <i>Τραγούδια για λίγους </i>του Εθνικού Προγράμματος του ΕΙΡ στη οποία λαμβάνει μέρος "αποκλειστικώς" η Δανάη θα μεταδίδεται πλέον κάθε Παρασκευή στις 10μμ (και όχι στις 8.30μμ), και, τρίτον, η Δανάη ηχογράφησε για λογαριασμό της εταιρίας Φίλιπς "μια σειρά από χωριάτικα ελληνικά τραγούδια" με μεγάλη ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Κώστα Γιαννίδη: επρόκειτο για ένα extended play 45άρι με τέσσερα δημοτικά τραγούδια που αποτελούσε μέρος της προσπάθειας της δισκογραφικής εταιρίας να συλλέξει τα πιο αντιπροσωπευτικά της μουσικής παράδοσης κάθε χώρας. Και όταν ο Γιαννίδης ρώτησε τη Δανάη: "Τι θα τραγουδήσεις; Αττίκ;" εκείνη του απάντησε ορθά-κοφτά: "Δημοτικά τραγούδια, φυσικά!"...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-49965885767870334642021-07-30T23:39:00.002+03:002021-08-17T21:08:09.352+03:00Σαν σήμερα το 1960: Μεταπηδά στην πρόζα;<div style="text-align: justify;">Στις 30 Ιουλίου 1960 διαβάζουμε στη θεατρική στήλη της εφημερίδας <i>Τα Νέα</i>:</div><div style="text-align: center;"><i><br /></i></div><div style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh44Tauqr8uadWwkWalAma_yG4nBTffQLlsihxmaGE__BO5WcLTeIcQpIBQdlDIjxG1k7Hq3ITmZhsBoNZxl6J-FcG4Pbe5hFA54Sp02dA8WaApvSpkzklCvQDj1QpFUkshZeCye0nUJpZm/s1592/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528640%2529.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="631" data-original-width="1592" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh44Tauqr8uadWwkWalAma_yG4nBTffQLlsihxmaGE__BO5WcLTeIcQpIBQdlDIjxG1k7Hq3ITmZhsBoNZxl6J-FcG4Pbe5hFA54Sp02dA8WaApvSpkzklCvQDj1QpFUkshZeCye0nUJpZm/w603-h239/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528640%2529.png" width="603" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Η ενδεχόμενη μεταπήδηση της Ρένας στην πρόζα κρίθηκε αρκετά σημαντική είδηση, <br />ώστε να συμπεριληφθεί, έστω και τελευταία, στις κυριότερες θεατρικές ειδήσεις <br />της μέρας εκείνης...</i></td></tr></tbody></table><br /></div><div style="text-align: center;"><i><b>Η ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΤΑΠΗΔΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΖΑ;</b></i></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Πληροφορούμεθα ότι στην εκλεκτή πρωταγωνίστρια του ελαφρού μουσικού θεάτρου Ρένα Βλαχοπούλου έγινε πρότασις να εμφανισθή κατά την ερχομένη χειμερινή περίοδο με κυοφορούμενο θίασο πρόζας.</i></blockquote><p style="text-align: center;">Τα Νέα, 30-7-1960 </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSAkO_GEGNyZMtVaoBUAc6209jZrrh_daG0VRhXRlroBq0pVJLq3YfagbmjQ1aU9JKsNSLMqiVk_HieHhNWhy9OfBXpCQh7aGkQaoLTtQngt5DlNGvCH9oG1CQD9zJOOnXJcEhXN50Mbut/s1801/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528641%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="652" data-original-width="1801" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSAkO_GEGNyZMtVaoBUAc6209jZrrh_daG0VRhXRlroBq0pVJLq3YfagbmjQ1aU9JKsNSLMqiVk_HieHhNWhy9OfBXpCQh7aGkQaoLTtQngt5DlNGvCH9oG1CQD9zJOOnXJcEhXN50Mbut/w660-h239/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528641%2529.png" width="660" /></a></div><br /><p style="text-align: left;"><span style="text-align: justify;">Περισσότερες λεπτομέρειες για τον κυοφορούμενο θίασο έδωσε η ίδια στήλη δύο μέρες αργότερα:</span></p></div><div style="text-align: center;"><b><i>ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, <br />ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΟ ΚΥΒΕΛΗΣ;</i></b></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Σήμερα το μεσημέρι θα διευκρινισθή οριστικά αν το θέατρο Κυβέλης θα συνεχίση τη λειτουργία του ως θέατρο ή αν θα μετατραπή σε κινηματογράφο.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Στην περίπτωση που θα μείνη θέατρο από τους θιάσους που το διεκδικούν φέρεται ως επικρατέστερος θίασος κωμωδίας με επικεφαλής τους Χρήστο Ευθυμίου, Νίκο Σταυρίδη, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Ρένα Βλαχοπούλου και Σμαρούλα Γιούλη.</i></blockquote></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i>Εφ' όσον του παραχωρηθή το θέατρο της πλατείας Συντάγματος, ο θίασος θα αρχίση τις παραστάσεις του τον Οκτώβριο με κωμωδία Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου, που θα γραφή ειδικώς για τους πέντε πρωταγωνιστάς-συνθιασάρχας.</i></blockquote></div><div style="text-align: center;">Τα Νέα, <i>1-8-1960</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και ενώ η προοπτική δημιουργίας ενός τέτοιου θιάσου σε έργο αυτών των συγγραφέων φαινόταν άκρως ενδιαφέρουσα, δύο μέρες αργότερα διαβάζουμε και πάλι στα <i>Νέα </i>ότι το εγχείρημα ναυαγεί "λόγω υπερβολικών οικονομικών αξιώσεων του θεατρώνου Κ. Θεοδωρίδη, ο οποίος εζήτησε ως εφ' άπαξ το ποσόν των 100.000 δραχμών καταβλητέον αμέσως μετά την υπογραφή των συμβολαίων". Ωστόσο, το θέατρο Κυβέλης δεν θα λειτουργούσε ούτε ως κινηματογράφος επειδή ο Θεοδωρίδης (σύζυγος της Κυρίας Κυβέλης) είχε και πάλι υπερβολικές αξιώσεις από τον ενδιαφερόμενο επιχειρηματία Μανιάτη, καθώς ζήτησε να παραμείνουν δικά του τα μηχανήματα του κινηματογράφου μετά τη λήξη του συμβολαίου...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-dUtjGK1NP3M3aOQcIYX550VSdqm4hdpr1pjVGwuL9s-7ZFkiBsF1MMQsSnI7Mj0j0lfzC_pVrrl3DSWu4KMboin1uNtNoySgyOWDU64v1QJfGCeSH8VQg5s1suRuJxI0DglXhChFY4h/s443/P1030739.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="443" data-original-width="335" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-dUtjGK1NP3M3aOQcIYX550VSdqm4hdpr1pjVGwuL9s-7ZFkiBsF1MMQsSnI7Mj0j0lfzC_pVrrl3DSWu4KMboin1uNtNoySgyOWDU64v1QJfGCeSH8VQg5s1suRuJxI0DglXhChFY4h/s320/P1030739.JPG" width="242" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Ρένα Βλαχοπούλου και Χρήστος Ευθυμίου<br />συνθιασάρχες στο Ακροπόλ<br />τη χειμερινή σεζόν 1964-65.<br />Φωτογραφία από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά<br /></i>Επιθεώρηση, καψούρα μου<br />(<i>εκδ. Γλάρος, 1985)</i></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τελικά η Ρένα Βλαχοπούλου συνεργάστηκε με τον Χρήστο Ευθυμίου σε επιθεωρήσεις τέσσερα χρόνια αργότερα (και για δύο χρόνια) και με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο στο σινεμά πέντε χρόνια αργότερα. Με τον Νίκο Σταυρίδη είχε ήδη συναντηθεί αρκετές φορές, ενώ και με τη Σμαρούλα Γιούλη είχε συνυπάρξει όταν εκείνη ήταν παιδάκι σε μουσικά πρωινά της Κατοχής και αργότερα για δύο εβδομάδες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά... Πάντως, αν τελικά πραγματοποιούνταν αυτή η συνεργασία, ενδεχομένως η πορεία της Ρένας στο θέατρο να ήταν διαφορετική, αφού θα δοκιμαζόταν σε πρόζα σε μια φάση της καριέρας της στην οποία ακόμα διαμορφωνόταν η υποκριτική της ταυτότητα και μπορεί να της ανοίγονταν και άλλοι δρόμοι. Βέβαια, είχε ήδη νιώσει τις γλύκες της επιθεώρησης (καλύτερες αμοιβές, λιγότερη κούραση), οπότε και πάλι μπορεί να επέστρεφε στη φιλόξενη αγκαλιά της...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><blockquote><i style="text-align: left;">Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-702914288834944212.post-64675985210546020122021-07-29T04:20:00.003+03:002021-08-17T21:08:21.928+03:00Σαν σήμερα το 2004: Αυλαία<div style="text-align: justify;">Στις 29 Ιουλίου 2004 πέθανε η Ρένα Βλαχοπούλου. Ήταν Πέμπτη, στις επτά το απόγευμα. Σήμερα συμπληρώνονται δεκαεφτά χρόνια και διάλεξα δεκαεφτά ατάκες από τις παλιές ταινίες της για να τιμήσω την επέτειο. Άλλες πιο δημοφιλείς, άλλες λιγότερο, φαντάζομαι, είναι όμως όλες τους ατάκες που κάθε φορά που βλέπω τις ταινίες, περιμένω να τις ακούσω για να χαμογελάσω. Δεν είναι πάντα κάτι πνευματώδες αυτό που λέει, αλλά έχει σημασία ο τρόπος που το λέει: αιφνιδιασμός, απορία, αυτοσαρκασμός, γκρίνια, θυμός υποδόριος που είναι έτοιμος να εκραγεί, νεύρα που συγκρατούνται με το ζόρι... Εύχομαι οι δεκαεφτά επιλογές μου να φέρουν και σε σας δεκαεφτά χαμόγελα...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρώτη ατάκα, από τη δεύτερη ελληνική ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου, το <i>Όταν λείπει η γάτα </i>που προβλήθηκε την άνοιξη του 1962. Σενάριο Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Το υπηρετικό προσωπικό ετοιμάζεται να γλεντήσει κρυφά από τα αφεντικά και η Μαριγώ αγωνιά μήπως τα αφεντικά πάρουν ένα αυτοκίνητο και επιστρέψουν από την Αίγινα, ώσπου πληροφορείται ότι η Αίγινα είναι νησί...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHKOuFOg9uK8PKnASgen5dtezhS5DR9ViHCkV-Nzbt_fhskG6fqu8Sl5HBwqlFqevpVtZTD34exe9q1g2ulAph3E_GnONwYN9deST9EkSOCEkVHjK-6s7Ys9ynvG3BQU_2rA50inyvvIaC/s1920/17-1+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528477%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHKOuFOg9uK8PKnASgen5dtezhS5DR9ViHCkV-Nzbt_fhskG6fqu8Sl5HBwqlFqevpVtZTD34exe9q1g2ulAph3E_GnONwYN9deST9EkSOCEkVHjK-6s7Ys9ynvG3BQU_2rA50inyvvIaC/w587-h330/17-1+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528477%2529.png" width="587" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η δεύτερη ατάκα προέρχεται από τη δεύτερη ταινία της Ρένας στη Φίνος Φιλμ. <i>Ένα κορίτσι για δύο </i>του Γιάννη Δαλιανίδη, μεταφορά της κωμωδίας των Ν. Τσιφόρου και Π. Βασιλειάδη <i>Ερωτευτείτε παρακαλώ. </i>Η χήρα Πολυξένη αντιδρά σε μια εκμυστήρευση του επίδοξου μνηστήρα της Προκόπη...<i> </i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhknkmyJjsO5CBQ__UGiZ4Eo37HXAacTwAL4VvfwxEp9xTQn_K5V8g087oyC2pNt1EqBr503DlzQcI_WqsFXQ6bxSdJ374UYFw_fRbJIa7YbEgRY-2mXO8dj0WeOE9RCERIE99-7ptL0dKa/s3012/17-2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1044" data-original-width="3012" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhknkmyJjsO5CBQ__UGiZ4Eo37HXAacTwAL4VvfwxEp9xTQn_K5V8g087oyC2pNt1EqBr503DlzQcI_WqsFXQ6bxSdJ374UYFw_fRbJIa7YbEgRY-2mXO8dj0WeOE9RCERIE99-7ptL0dKa/w663-h230/17-2.png" width="663" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η τρίτη και η τέταρτη ατάκα είναι από το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη <i>Κάτι να καίει</i> που προβλήθηκε τον Γενάρη του 1964. Η Σοφία συνομιλεί με τον ρεσεψιονίστ ενός ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOZvZoSZzMuPjD8QwP2vbdyAJGUY4r2jnIaOuSXfwlurpA71AmUwWS6Sr3NrzHlz5o_Eo8bpVJzc1Vo9hrRXsnNdlplPl5f-8POyRwipGimnp2atzskzbGhEhRyCYBHQQ3NcaOrSis_6AT/s1354/17-3+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258D%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="698" data-original-width="1354" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOZvZoSZzMuPjD8QwP2vbdyAJGUY4r2jnIaOuSXfwlurpA71AmUwWS6Sr3NrzHlz5o_Eo8bpVJzc1Vo9hrRXsnNdlplPl5f-8POyRwipGimnp2atzskzbGhEhRyCYBHQQ3NcaOrSis_6AT/w639-h330/17-3+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258D%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B1+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" width="639" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMq6_1d69UQYdnLQjbh-Jk8gWvWJF7xaViecBTpVlTX1ysbuCbwO3V2w8htmyNxmLiZMAFFdF1j_vJ-Q69VeaxdAbZ-Eg3hIG1dW6Yc0mqAy-KbPmxGHKRtzU2F7wqR7_uIgEpSUdvSewC/s1401/17-4+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="723" data-original-width="1401" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMq6_1d69UQYdnLQjbh-Jk8gWvWJF7xaViecBTpVlTX1ysbuCbwO3V2w8htmyNxmLiZMAFFdF1j_vJ-Q69VeaxdAbZ-Eg3hIG1dW6Yc0mqAy-KbPmxGHKRtzU2F7wqR7_uIgEpSUdvSewC/w644-h332/17-4+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" width="644" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η πέμπτη ατάκα προέρχεται επίσης από το <i>Κάτι να καίει</i>. Αυτή τη φορά η Σοφία επιχειρεί να απευθυνθεί σε έναν ρεσεψιονίστ άλλου ξενοδοχείου που της μιλά όμως στα γαλλικά.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjFsF1CwCvU0RTNbCe7HDzFm3qMJAVzJOLyxOb7BOwT-Uw5BE61OimzsyD0zWkJqZ-YBgwl0m-VQ1i92HuaNDAN7NsJM6IgRTSlrQW2tXZD3QCmkdzRmSsR-YCBICeFfgeKj1npSEOnmtm/s1311/17-5+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="713" data-original-width="1311" height="331" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjFsF1CwCvU0RTNbCe7HDzFm3qMJAVzJOLyxOb7BOwT-Uw5BE61OimzsyD0zWkJqZ-YBgwl0m-VQ1i92HuaNDAN7NsJM6IgRTSlrQW2tXZD3QCmkdzRmSsR-YCBICeFfgeKj1npSEOnmtm/w608-h331/17-5+%25CE%259A%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B1+2+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" width="608" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η έκτη και έβδομη ατάκα προέρχονται από την κινηματογραφική μεταφορά της <i>Χαρτοπαίχτρας </i>του Δημήτρη Ψαθά που προβλήθηκε τον Γενάρη του 1965. Οι συγκεκριμένες ατάκες δεν υπάρχουν στο κείμενο της θεατρικής κωμωδίας, άρα ανήκουν στον Γιάννη Δαλιανίδη. Η Αλέκα ικετεύει τη Λελέ να μείνει να παίξουν οι δυο τους "ένα ψιλούτσικο", αλλά εκείνη της λέει ότι πρέπει να φύγει γιατί το πρωί θα έρθει γυναίκα για την μπουγάδα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkoLtjGT1QBh1nXpDlbusXqVwoSxE7cwHfkOeAwUu8Hzqr2h2XeBFmPKPly7Vx3zju_pxKPyDToF0JVcDa-6wxNgsLKJRnCHA4Zp7tjSWnVcBP5wT5_XiIix4LXJxTb_1Dce4LYbNmR-zl/s1247/17-6+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528602%2529+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="873" data-original-width="1247" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkoLtjGT1QBh1nXpDlbusXqVwoSxE7cwHfkOeAwUu8Hzqr2h2XeBFmPKPly7Vx3zju_pxKPyDToF0JVcDa-6wxNgsLKJRnCHA4Zp7tjSWnVcBP5wT5_XiIix4LXJxTb_1Dce4LYbNmR-zl/w560-h392/17-6+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582+%2528602%2529+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+-+%25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" width="560" /></a></div><div><br /></div><div>Αφού φύγει η Λελέ, η Αλέκα γκρινιάζει για τη μοίρα της...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQfigeblZzfbckV3YcKJTkHzyvB7Hi11fVMQOFqyVdRfWm3-ZEg4OeYkLbiGuHvqQzi7DMgyXZ_4FM3J9i8poIMBmVNvg6B2Kfzg5oq9IK5qF6XVPb5eSUJvabcBKVYHxbYf6iuVUFLF1T/s1334/17-7.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="1334" height="409" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQfigeblZzfbckV3YcKJTkHzyvB7Hi11fVMQOFqyVdRfWm3-ZEg4OeYkLbiGuHvqQzi7DMgyXZ_4FM3J9i8poIMBmVNvg6B2Kfzg5oq9IK5qF6XVPb5eSUJvabcBKVYHxbYf6iuVUFLF1T/w594-h409/17-7.png" width="594" /></a></div><br />`</div><div>Περνάμε σε άλλη μια κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά που γύρισε την άνοιξη του 1965 για τη Φίνος Φιλμ ο Γιάννης Δαλιανίδης: <i>Φωνάζει ο κλέφτης.</i> Η Λία τα βάζει με τον σύζυγό της Σόλωνα, ο οποίος προσπαθεί να κάνει τη βραδινή προσευχή του...</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4IAeZ4pot2gN658SMCR_9XkGKCh5UFUZq8vS2b9mkeqIdqsRPGk_3GF-N9_dTJ0ktOQtR3UzbokoWhUcx3hi__iU-IM5ft8n-9MJOS0W-HLWNkdAojETyZwl4XfoLWePX_mWWiYLaiZZT/s1164/17-8+%25282%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="808" data-original-width="1164" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4IAeZ4pot2gN658SMCR_9XkGKCh5UFUZq8vS2b9mkeqIdqsRPGk_3GF-N9_dTJ0ktOQtR3UzbokoWhUcx3hi__iU-IM5ft8n-9MJOS0W-HLWNkdAojETyZwl4XfoLWePX_mWWiYLaiZZT/w569-h394/17-8+%25282%2529.png" width="569" /></a></div><br /><div>Για την ένατη ατάκα μεταφερόμαστε από τη Φίνος Φιλμ στον οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Στην ταινία <i>Βίβα Ρένα</i>, παραγωγή του 1967 σε σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία του Κώστα Καραγιάννη, ο Στρατάκιας λέει στην αδελφή του Ρένα ότι αν τον είχε αφήσει να συνθέσει, θα γινόταν ο "Στράους της Ελλάδος"!</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBbNXFFngpXM6Hy9_sJX7WxA4kva2thVrI6DImHOqZWsoV-zFTevqFvA3PL8YtiG3SziKik7ZYB8AuzohiwyZgPTAJ8H6zZFJ7xtyyW-lMr0jA7_rSrGntPQqcrzPIpcWV33K6vyVAN3hB/s859/17-9+%25282%2529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="604" data-original-width="859" height="399" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBbNXFFngpXM6Hy9_sJX7WxA4kva2thVrI6DImHOqZWsoV-zFTevqFvA3PL8YtiG3SziKik7ZYB8AuzohiwyZgPTAJ8H6zZFJ7xtyyW-lMr0jA7_rSrGntPQqcrzPIpcWV33K6vyVAN3hB/w567-h399/17-9+%25282%2529.png" width="567" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Επιστρέφουμε στη Φίνος Φιλμ, για το "δέκα το καλό", την Παριζιάνα, που προβλήθηκε τον Δεκέμβρη του 1970. Μια ατάκα που δεν υπάρχει στο σενάριο της ταινίας (ευχαριστώ τον συλλέκτη Κώστα Πατσαλή για την πληροφορία), άρα πρόκειται για προσθήκη είτε της Ρένας είτε του Δαλιανίδη στις πρόβες και στο γύρισμα του πλάνου. Η Πελαγία προσπαθεί να ηρεμήσει τον Βαγγέλη που θέλει να γράψει ένα τρελό σέικ για τον απελπισμένο έρωτά του.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLSRtq4YJLBC7bG7wqsXXhbQ1Zu8Hs9Qnh4dUgAFmantc1Y6Dd6n-u_LP7B3ecUm4-kwL69eytDkvM_mAlF7yh1o9AA2HjruEMmmDCjo33QzQlscJuSvBuMYO3gDHpMmkuOUnMTCtZNBi4/s1339/17-10.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1339" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLSRtq4YJLBC7bG7wqsXXhbQ1Zu8Hs9Qnh4dUgAFmantc1Y6Dd6n-u_LP7B3ecUm4-kwL69eytDkvM_mAlF7yh1o9AA2HjruEMmmDCjo33QzQlscJuSvBuMYO3gDHpMmkuOUnMTCtZNBi4/w602-h480/17-10.png" width="602" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Την άνοιξη του 1970 προβάλλεται η ταινία που η Ρένα αγαπούσε πιο πολύ: <i>Μια τρελή τρελή σαραντάρα</i>, κινηματογραφική μεταφορά από τον Γιάννη Δαλιανίδη της κωμωδίας των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου <i>Σαράντα και... </i>Η ενδέκατη ατάκα προέρχεται από τον καυγά ανάμεσα στην Τζένη και τα αδέλφια της για τον κύριο Χατζηθωμά...</div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV1_lnw8TRbP9VR-28Bw9qmD9wFq-mnebXH41ByuxQ3-B68JKQYZoarH2dw_wrHrVQ36J4zj79fuBM-wtqpTOclEvwzdeLJgGF_nCdnDLVl4JXj_ifV6r83Pp8ht_LIxTEgJcpehQtfkB8/s1670/17-11.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="648" data-original-width="1670" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV1_lnw8TRbP9VR-28Bw9qmD9wFq-mnebXH41ByuxQ3-B68JKQYZoarH2dw_wrHrVQ36J4zj79fuBM-wtqpTOclEvwzdeLJgGF_nCdnDLVl4JXj_ifV6r83Pp8ht_LIxTEgJcpehQtfkB8/w633-h245/17-11.png" width="633" /></a></div><br /></div><div style="text-align: justify;">Την επόμενη σεζόν η Ρένα γίνεται πρώτα <i>Η θεία μου η χίπισσα </i>και περιμένει με λαχτάρα τα γράμματα της κόρης της που σπουδάζει στην Αμερική. Τη δωδέκατη ατάκα την απευθύνει στον ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου που της δίνει ένα γράμμα. </div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglBgcZ7XistVDdDVYJiN3lTsvZps4zIoV6gvdV7rnmvMkJAxwC4Fj95WPBFDWM2FC722R2liGOO90qdJ9q2B5jIrk3OY-sLHHsqlLdukMiMuxCGUR9Xz4fSdgaKlhS14Oy23S-xz_dlFuJ/s2310/17-12.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1010" data-original-width="2310" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglBgcZ7XistVDdDVYJiN3lTsvZps4zIoV6gvdV7rnmvMkJAxwC4Fj95WPBFDWM2FC722R2liGOO90qdJ9q2B5jIrk3OY-sLHHsqlLdukMiMuxCGUR9Xz4fSdgaKlhS14Oy23S-xz_dlFuJ/w650-h285/17-12.png" width="650" /></a></div><br /><div><div style="text-align: justify;">Και στη συνέχεια γίνεται <i>Μια Ελληνίδα στο χαρέμι</i>: η Ρένα θρηνεί για τον πλούσιο θείο που πέθανε και μαλώνει με τις άλλες ανηψιές του για τη μοιρασιά της περιουσίας. </div></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_3jmwXqO7KZQgXNG8xYIyvFDczmPYd3ch5_3g6lQQ0FKmjxIlVTsinElOSmPXMpRmUb2G0aman3Gv-WlCXgNA8QkrK-EhuJUMKffWOn5CBpOZFzneXLvsLqORZ1OYbF_dPSJPKJvTmqr/s789/17-13.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="531" data-original-width="789" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_3jmwXqO7KZQgXNG8xYIyvFDczmPYd3ch5_3g6lQQ0FKmjxIlVTsinElOSmPXMpRmUb2G0aman3Gv-WlCXgNA8QkrK-EhuJUMKffWOn5CBpOZFzneXLvsLqORZ1OYbF_dPSJPKJvTmqr/w597-h402/17-13.png" width="597" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Στο νούμερο δεκατέσσερα ομαδοποιώ ατάκες του μέντιουμ Ρένα Μπιμπίδου από την ίδια ταινία φυσικά...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcx9XlnXGkscvHpNTOxNquBGbSNt6p_Dqoo6gjuZjo0DjZbWaAxCNS7E9DRHsNwrTMHxNA9kspmbqsYOGxUqRN4fN0n2pucYjabMIA166LNqR8_VuyEd61xzj7OLC7j3tGRtf3zpI62WXl/s2016/17-14.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2016" data-original-width="1724" height="679" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcx9XlnXGkscvHpNTOxNquBGbSNt6p_Dqoo6gjuZjo0DjZbWaAxCNS7E9DRHsNwrTMHxNA9kspmbqsYOGxUqRN4fN0n2pucYjabMIA166LNqR8_VuyEd61xzj7OLC7j3tGRtf3zpI62WXl/w581-h679/17-14.png" width="581" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Την επόμενη σεζόν <i>Η κόμησσα της Κέρκυρας </i>μας δίνει τη δέκατη πέμπτη και την δέκατη έκτη ατάκα. Η σιόρα Αγγιολίνα αμφισβητεί τις μουσικές γνώσεις του μάνατζερ ενός καλλιτεχνικού ομίλου από την Ιταλία...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITfHCeh3Bnkm0xNTeWDdX_GvygYtIOeNDM_YLup_zlb7-E3ldLPMy895X3q7HMQT-5gzIQTztAvB0YD5VRcT2PnwcCi4ny_vzaaG73yMEo5GFwIVAeJM19uet0xW1TJ6-95g91f9Qb5Kx/s1067/17-15.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="879" data-original-width="1067" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITfHCeh3Bnkm0xNTeWDdX_GvygYtIOeNDM_YLup_zlb7-E3ldLPMy895X3q7HMQT-5gzIQTztAvB0YD5VRcT2PnwcCi4ny_vzaaG73yMEo5GFwIVAeJM19uet0xW1TJ6-95g91f9Qb5Kx/w606-h500/17-15.png" width="606" /></a></div><br /> Και αργότερα συνομιλεί με τον άλλο μάνατζερ που τη ρωτά αν έχει τηλέφωνο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXey-yaIuQR6sOUDCfEGSwNkwrjwIlWZIKCaUTswl5brq5jPdw8-dsPQzGAkgps8xIWp6aRMP2OE6k8c2AP_Rdo3umffxkt8tK43qIaFDEzYTj-ZDzEPrn-s_aTCnf2xw51_ydBTqwkJ6k/s2442/17-16.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="982" data-original-width="2442" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXey-yaIuQR6sOUDCfEGSwNkwrjwIlWZIKCaUTswl5brq5jPdw8-dsPQzGAkgps8xIWp6aRMP2OE6k8c2AP_Rdo3umffxkt8tK43qIaFDEzYTj-ZDzEPrn-s_aTCnf2xw51_ydBTqwkJ6k/w611-h246/17-16.png" width="611" /></a></div><div><br /></div>Και κλείνω το αφιέρωμα στα 17 χρόνια από τον θάνατο της Ρένας με μια ατάκα από την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου <i>Η Ρένα είναι οφ-σάιντ. </i>Η Ρένα ζητά από την οικιακή βοηθό της να την αφήσει μόνη με τον Αργεντινό ποδοσφαιριστή Χούλιο και τον μάνατζέρ του (ούτε αυτή η ατάκα υπάρχει στο σενάριο της ταινίας, άρα προέκυψε κατά το γύρισμα...).<div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0auBwyYdklU8rbLobUOLmDSj9bFWVfUm1uBWzoiPpKcuwxMtxFcO0j1msIsWwJH-P78kYHbrCuHdE38AqIhlE_LlvWMBAQ2rkqW-FRALx3_Uq8f7bn-p8JhSQNrAG3qtU_jv68KvGTbXX/s883/17-17.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="668" data-original-width="883" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0auBwyYdklU8rbLobUOLmDSj9bFWVfUm1uBWzoiPpKcuwxMtxFcO0j1msIsWwJH-P78kYHbrCuHdE38AqIhlE_LlvWMBAQ2rkqW-FRALx3_Uq8f7bn-p8JhSQNrAG3qtU_jv68KvGTbXX/w537-h406/17-17.png" width="537" /></a></div><br />Κυρία Βλαχοπούλου, για άλλη μια χρονιά "η σκέψη μου σε σας πετά", στους ρόλους σας, στις ατάκες σας, στα τραγούδια σας και σας ευχαριστώ, όπως πάντα, για τα πολύτιμα δώρα σας...</div><div><br /></div><div><br /><div><blockquote><i>Η παρούσα ανάρτηση, όπως και όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας. Είναι υποχρεωτική η ρητή αναφορά στο ιστολόγιο, όταν χρησιμοποιείται υλικό από τις αναρτήσεις του.</i></blockquote></div></div>Rena Fanhttp://www.blogger.com/profile/18267521494122135515noreply@blogger.com0