Σαν σήμερα το 1977: Από ένα ρεπορτάζ στη σκηνή (Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους)

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1977 κάποιες αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφία του θιάσου του θεάτρου Ρεξ (Κοτοπούλη) που θα παρουσίαζε σε λίγες μέρες την "επιθεωρησιακή φαντασμαγορική κωμωδία" Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους--με επικεφαλής φυσικά τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Νίκο Ρίζο. Τα Νέα, ωστόσο, ασχολήθηκαν λίγο παραπάνω με το έργο, αφού, όπως αναφέρει το παρακάτω δημοσίευμα, οι συγγραφείς του το εμπνεύστηκαν από ρεπορτάζ της εφημερίδας...

Η έρευνα των "Νέων" για τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε και μεγαλώνουμε--ιδίως τα παιδιά--σε διαμερίσματα-κλουβιά και σε πόλεις χωρίς πράσινο, χωρίς κοινόχρηστους χώρους, ενέπνευσε από τη σατιρική πλευρά ένα θεατρικό έργο.

Το έργο αυτό είναι η επιθεωρησιακή μουσική κωμωδία "Η Ρένα, ο κοντός και το... σόι τους", που ανεβαίνει την άλλη εβδομάδα στο θέατρο "Ρεξ" με τη Ρένα Βλαχοπούλου, το Νίκο Ρίζο, τον Δημήτρη Νικολαΐδη, τον Αντ. Παπαδόπουλο, τη Μαίρη Χαλκιά, τον Γιάννη Μαλούχο και πολλούς άλλους γνωστούς ηθοποιούς. Στην κωμωδία αυτή η Βλαχοπούλου και ο Ρίζος είναι δυο δίδυμα αδέλφια, με τη διαφορά ότι ο Ρίζος--κοντός και μικροκαμωμένος--έχει έρθει στον κόσμο μισή ώρα πριν από την αδελφή του κι έτσι γίνεται ο αρχηγός της οικογενείας. Ο τίτλος αυτός του "αρχηγού" τον φορτώνει όλα τα δικαιώματα αλλά και τις βαρειές υποχρεώσεις που έχει σε κάθε ελληνική οικογένεια ο πρωτότοκος, ενώ η δευτερότοκη Ρένα καταπιέζεται από το "σύστημα" και τις οικογενειακές προκαταλήψεις μέχρις ότου κάνει μια μέρα την επανάστασή της...

Η Ρένα, ο Νίκος, τα άλλα αδέλφια αλλά και κάτι πρωτοξάδελφα μεγαλώνουν σ' ένα παλιό ευάερο και ευήλιο αθηναϊκό σπίτι με την αυλή και τον κήπο του. Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή που οι κληρονόμοι αυτής της "εξ αδιαιρέτου" περιουσίας θέλουν να δώσουν το σπίτι αντιπαροχή για πολυκατοικία. Ο Ρίζος αντιδρά γιατί δεν θέλει να μεγαλώσει το παιδί του μέσα σ' ένα "κλουβί" και παρασύρει μερικούς από τους κληρονόμους με το μέρος του. Έτσι, τα αδέλφια, το σόι--γενικότερα--χωρίζεται σε δυο στρατόπεδα και ξεσπά ένας άγριος οικογενειακός καυγάς, μέσα από τον οποίο γίνεται μια χιουμοριστική ανατομία της σημερινής αθηναϊκής οικογένειας. 

Την κωμωδία "Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους" έχουν γράψει οι Π. Παπαδούκας, Κ. Καραγιάννης, Ν. Καμπάνης και Β. Μακρίδης. Η σκηνοθεσία του Δημ. Νικολαΐδη, οι σκηνογραφίες του Γ. Ανεμογιάννη και οι χορογραφίες του Γιάννη Φλερύ. Στο θίασο μετέχουν επίσης η Έλσα Ρίζου, ο Γιάννης Ευαγγελίδης, ο Β. Κολοβός, η Δήμητρα Νομικού, η Μάρω Βασιλείου, ο Τ. Πολάτος, ο Γ. Βασιλείου, ο Μ. Δεσύλλας, ο Α. Τσάκωνας, η Εύα Ηλιοπούλου, η Χρ. Δελαβίνια, ο Α. Ξηρόπουλος, η Ελένη Γεωργιάδη και η Μάρ[α] Θρασυβουλίδου. 

Τα Νέα, 30-9-1977

Η φωτογραφία του άρθρου σε καλή ανάλυση από το αρχείο του Μιχάλη Δεσύλλα

Η επιθεωρησιακή αυτή κωμωδία (ενδιαφέρων όρος, θα μπορούσε να έχει και αρνητική έννοια αν δεν τον χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι οι συγγραφείς του) είχε ως βασικό κορμό τον χαρακτήρα του Νίκου Ρίζου. Ο ίδιος ήταν εξάλλου θριαμβευτής την προηγούμενη χρονιά στο Ρεξ ως επικεφαλής του θιάσου που παρουσίαζε τα Παιδιά της πιάτσας, κωμωδία βασισμένη στο δημοφιλές έργο του Νίκου Τσιφόρου. Στον ρόλο του Νίκου Δελημάνη, του σοβαρού αρχηγού της οικογένειας, ξεχώριζε, σύμφωνα με την κριτική του Στάθη Δρομάζου στην Καθημερινή (27-1-1978), χάρη στην υποκριτική και τον αυτοσχεδιασμό του, ως "κωμικός κλάσεως".

Η διαφήμιση της παράστασης (Βραδυνή, 8-10-1977)

Το έργο, για το οποίο ο Δρομάζος είχε μάλλον θετική άποψη, παρόλο που εντόπισε αρκετές κοινοτοπίες, ξεκινούσε με ένα εύρημα: παρουσίαζε τα τρία παιδιά της οικογένειας Δελημάνη (Βλαχοπούλου, Ρίζος, Μαλούχος) και τους φίλους/τις φίλες τους (Μαίρη Χαλκιά, Δημήτρης Νικολαΐδης, Αντώνης Παπαδόπουλος) ως παιδιά που λένε τα κάλαντα. 

Βλαχοπούλου-Ρίζος στην έναρξη
του έργου ως παιδάκια
που λένε τα κάλαντα
Φωτογραφία: Τα Νέα, 11-10-1977

Και στην επόμενη σκηνή τα παιδιά ήταν πια ενήλικες και οι χαρακτήρες τους είχαν τις ποιότητες για τις οποίες μας είχαν προϊδεάσει από παιδιά στη χριστουγεννιάτικη σκηνή. Ο Ρίζος παρέμενε σοβαρός, ο Μαλούχος τεμπέλης αιώνιος φοιτητής, η Χαλκιά χαζούλα (όπως στη θρυλική τηλεοπτική Γειτονιά που την καθιέρωσε) και μονίμως ερωτευμένη με τον Ρίζο, ο Νικολαΐδης (σκηνοθέτης της παράστασης) είχε εξελιχθεί από πονηρό παιδάκι σε ύποπτο επιχειρηματία και ο Αντ. Παπαδόπουλος από μικρός μπούφος σε μια κωμική εκδοχή ελληνοαμερικανού. 

Φωτογραφία από το πρόγραμμα της κωμωδίας
Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους

Όσο για τη Ρένα, ήταν μια φτασμένη αρτίστα στην Αμερική (γι' αυτό και το πρώτο τραγούδι που ερμήνευε στην παράσταση ήταν το "Hello Dolly") που επέστρεφε στην Ελλάδα μαζί με τον αμπιγιέρ της, τον Ζικ-Ζακ, που υποδυόταν ο αξέχαστος Μιχάλης Δεσύλλας. Τη μουσική της παράστασης υπέγραφε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, αλλά η μόνη δική του σύνθεση που τραγουδούσε η Ρένα ήταν το ομαδικό τραγούδι του φινάλε. Μόνη της, εκτός από το Hello Dolly, ερμήνευε την "Οδό Αριστοτέλους" των Γιάννη Σπανού-Λευτέρη Παπαδόπουλου, τη "Συννεφιασμένη Κυριακή" του Τσιτσάνη, το "Ας έπαιρνες βεργούλες" του Τάκη Μουσαφίρη και μια ελληνόφωνη εκδοχή του "Sorrow" που μεταφράστηκε ως "Λείπει ο άνθρωπός μου" (και το ερμήνευε καταπληκτικά...).  Η γνώμη του Δρομάζου για τη Ρένα; "[Ά]ψογη, αλλά δεν είναι στα νερά της. Δεν της πάει η κωμωδία. Την αποζητά το νούμερο για να 'σκίσει'"...

Ρένα Βλαχοπούλου-Μιχάλης Δεσύλλας
φωτογραφία από το αρχείο του Μ. Δεσύλλα

Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους παρουσίαζαν τα πάθη τους στο κοινό, από τις 8 Οκτωβρίου 1977, για περισσότερο από έξι μήνες, ως το τέλος της σεζόν. Δυστυχώς (για τους θεατές) τα τραγούδια ήταν πλέι-μπακ. Ευτυχώς για μας όμως, γιατί έτσι οι ηχογραφήσεις της Ρένας έφτασαν μέχρι τις μέρες μας...

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του ηθοποιού και τραγουδιστή Μιχάλη Δεσύλλα, που ήταν ένας από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους που έχω γνωρίσει... Όπως τραγουδούσε η συμπατριώτισσα και καλή του φίλη στην παράσταση, λείπει...

Σαν σήμερα το 1943: Ρεβύ-βαριετέ στον κινηματογράφο Αθηνά

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1943 η Ρένα Βλαχοπούλου ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στο πρόγραμμα βαριετέ που παρουσίαζε ο στιχουργός και κονφερανσιέ Κώστας Κοφινιώτης στον θερινό κινηματογράφο Αθηνά της οδού Πατησίων (εκεί που εμφανιζόταν η Ρένα και στα πρώτα της βήματα, τον Αύγουστο του 1940). Στο συγκρότημα συμμετείχαν δημοφιλή ονόματα όπως οι κωμικοί Κυριάκος Μαυρέας, Μαρίκα Νέζερ και Βασίλης Μεσολογγίτης, ο θρυλικός μεταμορφωτής Ζαζάς, το Τρίο Βάμπαρη και το ντουέτο Βάσος Σεϊτανίδης-Παύλος Βισβάρδης και οι διευθυνές ορχήστρας Γιάννης Βέλλας και Ιωσήφ Ριτσιάρδης. Ωστόσο στις διαφημίσεις των εφημερίδων το όνομα που προβαλλόταν περισσότερο ήταν το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου, της δημοφιλέστατης "Βασίλισσας της Τζαζ".

Αθηναϊκά Νέα, 29-9-1943

Το ανανεωμένο πρόγραμμα του συγκροτήματος διαφημίστηκε στις περισσότερες αθηναϊκές εφημερίδες. Τα κλισέ παρουσίαζαν μικρές διαφορές από εφημερίδα σε εφημερίδα. Στην Ακρόπολη για παράδειγμα τα ονόματα των καλλιτεχνών/καλλιτέχνιδων (πλην της Ρένας) "μοιράζονται" τις γραμμές...

Ακρόπολη, 29-9-1943

Σε όλες τις εφημερίδες όμως το όνομα "Ρένα Βλαχοπούλου" παρουσιάζεται σταθερά με μεγαλύτερα και εντονότερα στοιχεία από ό,τι των υπολοίπων. Στη Βραδυνή μάλιστα υπάρχει και το άρθρο "Η" πριν από το όνομά της (ρενοφανατικές λεπτομέρειες, αλλά... στο μπλογκ του Rena Fan βρίσκεστε...).

Βραδυνή, 29-9-1943

Πριν το βαριετέ του κινηματογράφου Αθηνά, το καλοκαίρι του 1943 η Ρένα Βλαχοπούλου είχε εμφανιστεί στο θέατρο Λυρικόν της οδού Γ' Σεπτεμβρίου, στην επιθεώρηση Ακουαρέλλες, που παρουσίασε μεγάλος θίασος με επικεφαλής τον δημοφιλή κωμικό Βασίλη Αργυρόπουλο. Όταν κατέβηκαν οι Ακουαρέλλες και ο Αργυρόπουλος ανέβασε ένα έργο πρόζας, την παλιότερη επιτυχία του Το στραβόξυλο του Δημήτρη Ψαθά, η Ρένα Βλαχοπούλου (και η ορχήστρα υποθέτω) παρέμειναν στον θίασο και η Ρένα τραγουδούσε στα διαλείμματα του έργου. Όταν κατέβηκε και το Στραβόξυλο, η Ρένα ξεκίνησε να εμφανίζεται στο βαριετέ Λουξ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Και τελικά ολοκλήρωσε τη σεζόν με τις εμφανίσεις της στον κινηματογράφο Αθηνά. Οι γνωστές/-οί πρωταγωνίστριες/-στές που εμφανίζονταν στο Λουξ και στην Αθηνά ντούμπλαραν, δηλαδή πρωταγωνιστούσαν στην επιθεώρηση ενός κεντρικού θεάτρου και ταυτόχρονα πραγματοποιούσαν εμφανίσεις και στα πιο απόκεντρα βαριετέ για να συμπληρώνουν το μεροκάματό τους αλλά και να ψυχαγωγήσουν θεατές που δυσκολεύονταν να μετακινηθούν στο κέντρο της πόλης (ας μην ξεχνάμε ότι οι συγκοινωνίες στα χρόνια της Κατοχής ήταν προβληματικές) ή να πληρώσουν το ακριβότερο εισιτήριο των θεάτρων του κέντρου. 

Από το περιοδικό Το Ραδιόφωνον
Ιούλιος 1943

Η Ρένα Βλαχοπούλου ντούμπλαρε ήδη από τις αρχές της χειμερινής σεζόν 1942-43, καθώς εμφανιζόταν ταυτόχρονα στο Πάνθεον και στο Παπαϊωάννου... Αυτή όμως είναι μια ιστορία για ένα χειμωνιάτικο "Σαν σήμερα"...

Σαν σήμερα το 1959: Σαμπουάν, View Master και τζαζ (ή Στη Χαβάη της Θεσσαλονίκης IV)

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1959 η Ρένα Βλαχοπούλου και οι συνεργάτες της πραγματοποίησαν την τελευταία τους εμφάνιση στο κοσμικό κέντρο Χαβάη της Θεσσαλονίκης. Το σχήμα που παρουσίαζε η Χαβάη εκείνη τη χρονιά στη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε για κεντρικό καμβά την ορχήστρα του Γιάννη Σπάρτακου, η οποία είχε ξεκινήσει τις εμφανίσεις της πριν αρχίσει η ΔΕΘ. Με το άνοιγμα της ΔΕΘ κατέφτασαν στη Χαβάη η Ρένα Βλαχοπούλου, η Nancy Donovan και ο κονφερανσιέ Όμηρος Αθηναίος. Η πρεμιέρα του συγκροτήματος δόθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου.

Με την παρουσία της Nancy Donovan, τραγουδίστριας που συνεργάστηκε με μεγάλες big band στις ΗΠΑ και πραγματοποίησε εμφανίσεις και σε αμερικανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, και φυσικά του Γιάννη Σπάρτακου και της Ρένας Βλαχοπούλου, μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκείνη τη χρονιά η Χαβάη κινούνταν στους ρυθμούς της τζαζ... Βέβαια στη διαφήμιση διαβάζουμε ότι η ορχήστρα Σπάρτακου θα παίξει και όλες τις επιτυχίες του Σαν Ρέμο. Είμαστε μάλλον σε μια εποχή που το ιταλικό τραγούδι είναι πολύ δημοφιλές. Στο σχήμα συμμετέχουν ακόμα το χορευτικό ζευγάρι Μαρία Ντε Πετρίλιο-Τάκης Βαρλάμος (και το μπαλέτο του), το Τρίο Καντσόνε και ο τραγουδιστής Γ. Πασπάτης.

Nancy Donovan
Πηγή φωτογραφίας: 
https://bigbandsandbignames.com

Πάντως αξίζει να αναφέρουμε ότι τον Σεπτέμβρη του '59 στη Θεσσαλονίκη η τζαζ δεν εκπροσωπούνταν μόνο από τον Γιάννη Σπάρτακο και τις συνεργάτιδές του αλλά και από μια καλλιτέχνιδα με την οποία ο Σπάρτακος είχε έρθει σε διένεξη λίγο καιρό πριν στην Αθήνα και η οποία γνώριζε πλέον επιτυχία με τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι (και σε ένα μήνα θα γνώριζε τον θρίαμβο στο Α' Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του ΕΙΡ). Μιλώ φυσικά για τη Νάνα Μούσχουρη που εμφανιζόταν, επίσης πριν ξεκινήσει η ΔΕΘ, στο Λουξεμβούργον μαζί με τον Τώνη Μαρούδα και την ορχήστρα του Γιώργου Μουζάκη.

Με την έναρξη της ΔΕΘ ενέσκηψε στο Λουξεμβούργον ο Γιώργος Οικονομίδης, θριαμβευτής της προηγούμενης χρονιάς στο ίδιο κέντρο. Μαρούδας και Μούσχουρη συνεχίζουν τις εμφανίσεις τους, και κοντά τους το χορευτικό ζευγάρι Καστρινός-Ζώκα αλλά και ένα νέο ταλέντο, ο Χάρρυ Κλυνν. Ωστόσο ξεχωριστή θέση στο πρόγραμμα φαίνεται και εδώ πως είχε το ιταλικό τραγούδι, αφού στο σχήμα συμμετείχε η ιταλίδα καλλιτέχνιδα Marisia Valli.

Στη διαφήμιση προσέχουμε ότι ο Οικονομίδης διοργανώνει βραδιές ταλέντων για να βρει τα ταλέντα που θα συμμετάσχουν στη νέα του ταινία Καλημέρα Αθήνα. Επίσης σημειώνεται ότι τις Δευτέρες, όπως και την προηγούμενη χρονιά, θα ανηφορίζει από την Αθήνα ο Κώστας Χατζηχρήστος, και πάλι στα ρεπό του από την επιθεώρηση Σαμπάνια και ρετσίνα (στην οποία εμφανιζόταν μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη και η Ρένα Βλαχοπούλου). Σε διαφημιστική καταχώριση άλλης μέρας εντοπίζουμε την πληροφορία ότι το Λουξεμβούργον φιλοξένησε εκτάκτως και τις δημοφιλείς τραγουδίστριες Καίτη Μπελίντα και Λένα Παμέλα. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο βασιλιάς των διαφημίσεων Γιώργος Οικονομίδης δεν διαφημίζει κανένα προϊόν αυτή τη χρονιά στο Λουξεμβούργον. Αντίθετα, ο συνάδελφός του Όμηρος Αθηναίος στη Χαβάη διαφημίζει μια πληθώρα ειδών: σαμπουάν (Vac), οδοντόκρεμες (Colgate), θερμοσίφωνες (Σούλης) μέχρι και τα θρυλικά View Master που τότε ενθουσίαζαν το κοινό (και σήμερα μας προκαλούν μια γλυκιά νοσταλγία...).

Μια άλλη χαρακτηριστική λεπτομέρεια για τον Όμηρο Αθηναίο είναι ότι διαφημιζόταν ως... ιπτάμενος. Πράγματι ο Αθηναίος έπρεπε να βρίσκεται κάθε πρωί  στην Αθήνα για τις ραδιοφωνικές του υποχρεώσεις και επέστρεφε το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη για τις εμφανίσεις του στη Χαβάη.

Και άλλη μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που μαθαίνουμε από τις διαφημίσεις της Χαβάης και του Λουξεμβούργου είναι ότι δίνονταν συχνά απογευματινές παραστάσεις με "όλο το πρόγραμμα" από τις 6 έως τις 9, ενώ η βραδινή παράσταση ξεκινοούσε στις 11.45μμ... Η Donovan ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις της στις 24 Σεπτεμβρίου και το σχήμα της Χαβάης συνέχισε χωρίς εκείνη για πέντε ακόμα μέρες. Τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου δόθηκε η αποχαιρετιστήρια παράσταση...

Ένα ακόμα κέντρο της Θεσσαλονίκης που διασκέδαζε το κοινό του με ελαφρό τραγούδι εκείνο τον Σεπτέμβρη ήταν το Παλλάς (χωρίς την παρουσία του Άλκη Στέα αυτή τη χρονιά και μάλλον με λιγότερη λάμψη). Εκεί εμφανιζόταν συγκρότημα με επικεφαλής τον δημοφιλή τενόρο του ελαφρού τραγουδιού Κώστα Μανιατάκη (σε μια περίοδο που το είδος που εκπροσωπούσε άρχιζε να μπαίνει στο περιθώριο...). Κάποια στιγμή δόθηκε η τιμητική του παράσταση και ανάμεσα στα ονόματα που τον τίμησαν εκτάκτως ήταν η Ζωζώ Σαπουντζάκη--η οποία παραδόξως δεν εμφανιζόταν σε κάποιο κέντρο εκείνη την περίοδο αλλά μόνο στο Στρατιωτικό Θέατρο όπου ο θίασός της παρουσίαζε την επιθεώρηση Η μάνα μου με δέρνει. 

Για την ιστορία, εκτός από τον θίασο της Ζωζώς Σαπουντζάκη οι θεατρόφιλες/-οι μπορούσαν να απολαύσουν και τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου που παρουσίαζε την κωμωδία των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου Ο Φανούρης και το σόι του. Από τα άλλα κέντρα, ξεχωρίζουν οι διαφημίσεις του κέντρου Delice, στο οποίο εμφανίζεται η "τραγουδίστρια του γοητευτικού Σεξ" Μαίρη Ντόλτση.

Το λαϊκό τραγούδι εκπροσωπούσαν τρία κέντρα. Στα Αστέρια ο Σταύρος Γραμματικόπουλος παρουσίαζε, μεταξύ άλλων, τον Πάνο Γαβαλά, τη Δούκισσα, την Ούλα Μπάμπα και τον νεαρό τότε μίμο Τάσο Γιαννόπουλο.  

Στο κέντρο Ωραία Σεβίλλη πρώτα ονόματα ήταν ο Σταύρος Καμπάνης και η Πίτσα Νέγκρι.

Και στην Όαση τραγουδούσαν ο Χάρμας, η Νόρα Μπέλλα και ο Βασιλάκης.

Και μέσα στο πλήθος των διαφημίσεων των κινηματογράφων Α' και Β' προβολής που κατέκλυζαν τις σελίδες της Μακεδονίας εντόπισα την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα διαφήμιση του κινηματογράφου Αστόρια. Δύο ταινίες και στα διαλείμματα πρόγραμμα βαριετέ: ανάμεσα στα ονόματα που εμφανίζονταν, αυτό του θρυλικού μεταμορφωτή Ζαζά, πιθανότατα προς τη δύση της καριέρας του...

Με το σημερινό "Σαν σήμερα" κλείνει ο κύκλος των εμφανίσεων της Ρένας Βλαχοπούλου στο κοσμικό κέντρο Χαβάη στη διάρκεια της ΔΕΘ του 1955, του 1957, του 1958 και του 1959. Από εδώ και πέρα η Ρένα Βλαχοπούλου θα επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη μόνο ως πρωταγωνίστρια θεατρικών παραστάσεων και όχι ως τραγουδίστρια κοσμικών κέντρων--εκτός και αν η έρευνα μού επιφυλάσσει κάποια έκπληξη για το μέλλον... 

Ρένα Βλαχοπούλου και Γιάννης Σπάρτακος
τον Αύγουστο του 1957.
Φωτογραφία από τον δίσκο Η Αρτίστα
(aka Θα σε πάρω να φύγουμε) 
(Atheneum, 1985)

Η Χαβάη του 1959 ήταν η τελευταία συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου με τον Γιάννη Σπάρτακο σε ζωντανές εμφανίσεις--συναντήθηκαν ενώπιον κοινού ξανά στον Λυκαβηττό το 1984. Ωστόσο στα ενδιάμεσα χρόνια συναντήθηκαν στη δισκογραφία, την τηλεόραση και τη ραδιοφωνία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι προς το τέλος εκίνης της χρονιάς, το 1959 ηχογράφησαν μαζί τον πρώτο τους δίσκο που περιείχε τα τραγούδια "Τι κρίμα αγάπη μου" και "Κάποιο ρεφραίν"...

Σαν σήμερα το 1963: Γύρισμα στα Τέμπη

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1963 οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευσαν πληροφορίες για το γύρισμα της ταινίας Κάτι να καίει, στην οποία πρωταγωνιστούσε μεταξύ άλλων και η Ρένα Βλαχοπούλου:

Η ΕΓΧΡΩΜΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΙΗ

Εγυρίσθησαν προ ημερών στον Πλαταμώνα και τα Τέμπη εξωτερικές σκηνές της ταινίας της "Φίνος Φιλμς" "Κάτι να καίη". Το έργο αποτελεί, ως γνωστόν, την πρώτη έγχρωμη μουσικοχορευτική ταινία σινεμασκόπ, που γυρίζεται σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη. Στις σκηνές, καθώς και σε χορευτικές σκηνές που εγυρίσθησαν στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης έλαβαν μέρος ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Ρένα Βλαχοπούλου, η καινούργια "αποκάλυψις" της ελληνικής οθόνης Έλενα Ναθαναήλ, το "κουιντέττο" Κώστας Βουτσάς, Χρ. Νέγκας, Τ. Βοσκόπουλος, Μ. Μεταξάς και Αλ. Τζανετάκος, οι οποίοι, μαζί με την Μάρθα Καραγιάννη, συνθέτουν ένα από τα εντυπωσιακώτερα στοιχεία του φιλμ, ως μουσικοί που ξεκινούν να κατακτήσουν την επιτυχία. Επίσης έλαβαν μέρος η Χλόη Λιάσκου, ο Γ. Τσιτσόπουλος καθώς και ο Μπάμπης Ανθόπουλος που κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο. Η χορογραφία ανήκει στον Μανώλη Καστρινό.

Τα Νέα, 27-9-1963

Λιάσκου, Βοσκόπουλος, Βλαχοπούλου, Μεταξάς, Βουτσάς, Νέγκας, Καραγιάννη, Τζανετάκος
στα Τέμπη για το γύρισμα του Κάτι να καίει (φωτογραφία από το αρχείο της Φίνος Φιλμ)

Το Κάτι να καίει θα αργούσε αρκετούς μήνες να φτάσει στις αθηναϊκές οθόνες--εκείνα τα χρόνια η εκτύπωση των φιλμ των έγχρωμων ταινιών γινόταν στο εξωτερικό, συνήθως στη Γαλλία--αλλά το promotion είχε ξεκινήσει μαζί με τα γυρίσματα τον Αύγουστο του 1963, όταν γυρίστηκαν και οι πρώτες σκηνές της ταινίας στην πλαζ της Αγίας Τριάδας στη Θεσσαλονίκη. 

Βοσκόπουλος, Μεταξάς, Νέγκας, Καραγιάννη, Τζανετάκος, Βουτσάς
στην κορυφή του Λευκού Πύργου στην έναρξη του Κάτι να καίει
(φωτογραφία από το αρχείο της Φίνος Φιλμ)

Τότε, τον Αύγουστο, δημοσιεύτηκαν και οι πρώτες ειδήσεις για την ανακάλυψη της Έλενας Ναθαναήλ--μαζί με τη φωτογραφία της υπογραφής των συμβολαίων της με τη Φίνος Φιλμ.

Έθνος, 24-8-1963

-

Η αξέχαστη Έλενα Ναθαναήλ δούλεψε με τη Ρένα Βλαχοπούλου ξανά και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στον Σωτήρη Κακίση.

Σαν σήμερα το 1958: Περίπτερα, θέματα, εκθέματα και φεστιβάλ (ή Στη Χαβάη της Θεσσαλονίκης ΙΙΙ)

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1958 η εφημερίδα Τα Νέα δημοσίευσε την παρακάτω φωτογραφία:

Το κοσμικό κέντρο της Θεσσαλονίκης ήταν φυσικά η Χαβάη, στην οποία για τρίτη χρονιά εμφανιζόταν η Ρένα Βλαχοπούλου (και για δεύτερη φορά μαζί με τις αδελφές Καλουτά). Για άλλη μια χρονιά στη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης η Θεσσαλονίκη γέμισε από καλλιτέχνιδες/-νες που εγκατέλειψαν την Αθήνα για έναν μήνα και παρουσίασαν μουσικά θεάματα για όλα τα γούστα στη συμπρωτεύουσα. Για... ποικιλία θα αρχίσω αυτή τη φορά την παρουσίαση των σχημάτων από τα κέντρα που πρόσφεραν λαϊκό τραγούδι (οδηγός μας πάντα οι διαφημίσεις της εφημερίδας Μακεδονία). Έτσι, στο Πανόραμα εμφανιζόταν ο Βασίλης Τσιτσάνης μαζί με τη Γιώτα Λύδια:

Ενώ ο Στέλιος Καζαντζίδης εμφανιζόταν στους Χορτατζήδες. Αυτή τη χρονιά είχε στο πλευρό του τη διαλεχτή Κυριακή Παπαδοπούλου ως... Μαρινέλλα!

Ας περάσουμε στα κέντρα που παρουσίαζαν καλλιτέχνιδες/-νες του ελαφρού τραγουδιού. Παρατηρούμε ότι, όπως συνέβη και την προηγούμενη σεζόν στην Αθήνα, οι επιθεωρήσεις πίστας που παρουσίαζαν τα κοσμικά κέντρα απέκτησαν... τίτλο! Έτσι ο Γιώργος Οικονομίδης, μαζί με τις/τους στενές/-νούς φίλες/-ους και συνεργάτιδες/-δες της Ρένας Βλαχοπούλου (Μάγια Μελάγια, Γιάννη Φλερύ-Λίντα Άλμα, Μαίρη Μοντ, Αλέκο Σπάθη) παρουσιάζει στο Λουξεμβούργον την επιθεώρηση πίστας Το περίπτερο του Ρενάτο Καροζόνε (η λέξη "περίπτερο" παραπέμπει φυσικά στη ΔΕΘ, το γιατί επιλέχτηκε όμως το όνομα του Καροζόνε, πέρα από τη δημοτικότητα των τραγουδιών του, δεν μπορώ να το ξέρω).

Ωστόσο, το Λουξεμβούργον φιλοξενεί και πιο λαϊκούς ήχους με τη φωνή της Μαριάννας Χατζοπούλου, η οποία τότε ήταν επίσης πολύ δημοφιλής. Για του λόγου το αληθές, το όνομά της βρίσκεται σε ξεχωριστή διαφημιστική καταχώριση, πάντα μαζί με το όνομα του Οικονομίδη και βέβαια πάντα μαζί με τη φίρμα της Πετρογκάζ.

Η Πετρογκάζ αυτή τη χρονιά φαίνεται πως δεν είναι αποκλειστικότητα του Οικονομίδη, αφού τη συναντούμε και στις διαφημίσεις του κέντρου Παλλάς. Εκεί ο Άλκης Στέας παρουσιάζει την επιθεώρηση πίστας Θέματα και εκθέματα (πάλι αναφορά στη ΔΕΘ). Μαζί του η Σούλη Σαμπάχ, οι νεαροί Τέρης Χρυσός και Κώστας Προκοπίου, ο χορευτής Βαρλάμος και στη λαϊκή ώρα οι μεγάλες φίρμες Μανώλης Χιώτης και Μαίρη Λίντα.

Και μας απομένει η Χαβάη, στην οποία από τέλος Αυγούστου εμφανιζόταν ήδη ο Τώνης Μαρούδας. Στις 10 Σεπτεμβρίου όμως φτάνουν στην πόλη η Άννα και η Μαρία Καλουτά μαζί με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Η Μακεδονία μάλιστα δημοσίευσε και φωτογραφία των τριών πρωταγωνιστριών τη στιγμή που αποβιβάζονται από το αεροπλάνο (την παρουσιάζω παρόλο που η ποιότητά της αδικεί εντελώς τη Ρένα...).

Δυο μέρες μετά, στις 12 Σεπτεμβρίου, οι τρεις κυρίες μαζί με τον Τώνη Μαρούδα, το Τρίο Μπελκάντο, το χορευτικό ζευγάρι Μηνάς-Κάσση (Τζάνετ), το μπαλέτα Μπλου Σκάυ, την ορχήστρα Σπυρίδη και τον τραγουδιστή Γιώργο Κυμωνίδη παρουσιάζουν την επιθεώρηση πίστας Φεστιβάλ στη Χαβάι (sic). Ειδική μνεία γίνεται στις γαλλικές τουαλέτες των τριών πρωταγωνιστριών...

Οι κουζίνες υγραερίου δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τη Χαβάη. Μπορεί η Πετρογκάζ να κατέλαβε το Λουξεμβούργον και το Παλλάς, η Σούπεργκαζ (με πράσινη φιάλη) όμως κατέλαβε τη Χαβάη.

Βέβαια την πρωτοκαθεδρία στις διαφημίσεις κρατούσε πάντα ο Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος κάποια στιγμή στο Λουξεμβούργον άρχισε να παρουσιάζει και τον Κώστα Χατζηχρήστο, μόνο τις Δευτέρες όμως (και μάλιστα σε δύο παραστάσεις), όταν δηλαδή ο λαοφιλέστατος τότε κωμικός είχε ρεπό από το θέατρο Ριάλτο και την επιθεώρηση Γρανίτα και χωνάκι, λαός και Κολωνάκι (από την οποία είχαν περάσει νωρίτερα εκείνο το καλοκαίρι και η Ρένα Βλαχοπούλου και οι Χιώτης-Λίντα):

Αλλά και η Χαβάη κάποια στιγμή στράφηκε στα ντόπια προϊόντα και διαφήμισε την οινοποιία Μπουτάρη...

Τον Σεπτέμβρη του '58 όμως οι Θεσσαλονικείς είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν και καλό θέατρο. Το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν παρουσίασε στο Θέατρο Πάρκου το Αυγουστιάτικο φεγγάρι του Τζ. Πάτρικ και τον Πλούτο του Αριστοφάνη. Ο θίασος της Βίλμας Κύρου ολοκλήρωνε τις παραστάσεις του στο Μετροπόλ με τον Καλό Στρατιώτη Σβέικ ενώ η Έλλη Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν παρουσίαζαν στο Παλλάς το Νυφικό κρεβάτι. Το ελαφρό μουσικό θέατρο εκπροσωπούσε ο θίασος Νανάς Σκιαδά-Κώστα Δούκα-Βαγγέλη Λυκιαρδόπουλου που παρουσίασε, μεταξύ άλλων, τις μουσικές κωμωδίες του θεάτρου Βέμπο Στουρνάρα 288 και Άνθρωποι και παλιάνθρωποι.

Όλα αυτά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης που έδινε την αφορμή για αυτή την παρέλαση αστέρων στη συμπρωτεύουσα και είχε κάθε λόγο να καμαρώνει κι εκείνη για τα επιτεύγματά της:

Και ας κλείσουμε με κάτι ακόμα που γράφτηκε στα Νέα, σαν σήμερα το 1958, εκτός από τη φωτογραφία των τριών πρωταγωνιστριών: γράφτηκε λοιπόν ότι οι αδελφές Καλουτά και η Ρένα Βλαχοπούλου θα συμπράξουν με το συγκρότημα του Οικονομίδη για να μεταβούν για δυο μέρες για παραστάσεις στην Κοζάνη. Ο Οικονομίδης έσπευσε να διαψεύσει την πληροφορία των Νέων στέλνοντας επιστολή στον Αχιλλέα Μαμάκη που δημοσιεύτηκε στο Έθνος τονίζοντας ότι το δικό του συγκρότημα είχε θριαμβευτική επιτυχία στη Θεσσαλονίκη ("τριπλασίαν σχεδόν οικονομικήν απόδοσιν από τους άλλους ομίλους") και ότι κακώς γράφτηκε ότι θα συμπράξει με άλλες πρωταγωνίστριες, αφού αποδείχτηκε ότι "δεν υπήρχε λόγος να ενισχυθή από άλλους συνεργάτες το υπ' εμέ θριαμβεύσαν συγκρότημα" (Έθνος, 28-9-1958). Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό ήταν ένα... καρφί για τις αδελφές Καλουτά ή για τη Ρένα Βλαχοπούλου, πάντως σε λίγες εβδομάδες Βλαχοπούλου και Οικονομίδης συνεργάστηκαν σε κέντρο της Αθήνας. Εν πάση περιπτώσει, στις 30 Σεπτεμβρίου οι αδελφές Καλουτά και η Ρένα Βλαχοπούλου επέστρεψαν από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Την είδηση δημοσίευσε ο Αχιλλέας Μαμάκης στο Έθνος συμπληρώνοντας ότι στην "εξαίρετη βεντέττα του θεατρικού τραγουδιού (...) και πάλιν το εκεί τοπικόν Κοινόν επεφύλαξεν θερμήν υποδοχήν" (Έθνος, 1-10-1958). Γι' αυτό κι εκείνη το επισκέφτηκε και την επόμενη χρονιά. Αυτά όμως σε άλλο "Σαν σήμερα"... 

Σαν σήμερα το 1992: Μια συναυλία... φάντασμα!

Στις 25 Σεπτεμβίου 1992, αν θέλατε να πάτε σε κάποια παράσταση ή συναυλία και συμβουλευόσασταν το πρόγραμμα εκδηλώσεων του περιοδικού Ραδιοτηλεόραση θα βλέπατε την αναγγελία μιας πολύ ενδιαφέρουσας συναυλίας:

Και παραπλεύρως θα διαβάζατε μια πιο αναλυτική περιγραφή του προγράμματος της βραδιάς:

Μελωδίες μιας τρυφερής εποχής

Η Ρένα Βλαχοπούλου στο Λυκαβηττό. Η δημοφιλής μας ηθοποιός θα ανέβει την Παρασκευή στο Λυκαβηττό (25 Σεπτεμβρίου), θα χορέψει και θα τραγουδήσει αναβιώνοντας τη δεκαετία του '60, με τα αξέχαστα τραγούδια των μιούζικαλ της εποχής, αλλά και με κομμάτια από επιθεωρήσεις. Μαζί της θα εμφανιστούν και μερικές πολύ γνωστές και αγαπητές κυρίες του πενταγράμμου όπως η Ζωή Κουρούκλη, η Άντζελα Ζήλια και η Ελίζα Μαρέλλη, αλλά και η εκρηκτική Σπεράντζα Βρανά. Με λίγα λόγια η βραδιά υπόσχεται και κέφι αλλά και μελωδία μιας άλλης, πιο τρυφερής εποχής.

Ραδιοτηλεόραση, 19-9-1992 

Το ζήτημα είναι ότι για αυτή τη συναυλία δεν έγραψε, από όσο γνωρίζω, κανένα άλλο έντυπο. Θυμάμαι ότι όταν διάβασα το σχετικό δημοσίευμα προσπάθησα να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με το θέατρο του Λυκαβηττού ή τον ΕΟΤ, που τότε νομίζω διαχειριζόταν το θέατρο, αλλά δεν απάντησε κανείς/καμιά... Η ιδέα μιας συναυλίας της Ρένας Βλαχοπούλου στο θέατρο του Λυκαβηττού είχε πρωτοσυζητηθεί ενάμιση χρόνο πριν, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1991. Τότε μάλιστα ένας συντάκτης του Οικογενειακού Θησαυρού είχε σχολιάσει: "να το δούμε και να μην το πιστέψουμε"... Πιθανότατα, η πετυχημένη εμφάνιση της Ρένας Βλαχοπούλου ως τραγουδίστριας στο Ρεξ τη σεζόν 1991-92 να έδωσε σε κάποιους την ιδέα να της προταθεί να εμφανιστεί και σε μια συναυλία (στον απόηχο μάλιστα των επιτυχημένων εμφανίσεών της στο ίδιο θέατρο, στις συναυλίες του Γιάννη Σπάρτακου το 1984), ίσως εκείνη να είπε το αρχικό "ναι" και η εκδήλωση να συμπεριλήφθηκε στο δελτίο τύπου που έστειλε ο ΕΟΤ στην αρχή του καλοκαιριού. Και η Ραδιοτηλεόραση βασισμένη σε εκείνο το δελτίο τύπου να έγραψε ό,τι έγραψε... Μετά, όμως, το σχέδιο προφανώς ναυάγησε. Η Ρένα Βλαχοπούλου είχε διάφορες έγνοιες τον Σεπτέμβρη του '92 (μεταξύ άλλων ένα περίπτερο και ένας κάδος σκουπιδιών παρανόμως έξω από το σπίτι της στη Δασιά και μέσα σ' όλα χάθηκε για άλλη μια φορά και ο... Μάο, το αγαπημένο της πεκινουά, με αποτέλεσμα η Ρένα να φτάσει στο σημείο να τον αναζητεί μέσω των εφημερίδων--έδωσε μάλιστα και το τηλέφωνο του σπιτιού της στη Βάρκιζα, ώστε να επικοινωνήσει μαζί της όποιος/όποια τον έβρισκε!)...

Ρένα και Σπεράντζα στις πρόβες
του Ορφέα το φθινόπωρο του 1984.
Από το εξώφυλλο του προγράμματος
της επιθεώρησης
Έξω η Ελλάδα από το Κιάτο

Πάντως το πρόγραμμα μιας τέτοιας συναυλίας με κεντρική ερμηνεύτρια τη Ρένα Βλαχοπούλου και γκεστ σταρ τις τέσσερις κυρίες θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον: με όλες τους κάτι την έδενε. Φυσικά πιο στενή συνεργάτιδά της από τις τέσσερις ήταν η Σπεράντζα Βρανά με την οποία είχε συνεργαστεί πολλές σεζόν στο Ακροπόλ και το Θέατρο Εθνικού Κήπου--και πιο πρόσφατα στον Ορφέα (σεζόν 1984-85). Αλλά και με την Άντζελα Ζήλεια συναντήθηκε κάποια στιγμή στο Ακροπόλ--στην επιθεώρηση Αθήνα Χαρτοπαίχτρα, αμέσως μετά τη βράβευση του τραγουδιού του Γιώργου Μουζάκη "Καλώς όρισες, έρωτα" που τραγούδησε η Άντζελα Ζήλια στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης αλλά στην παράσταση τραγουδούσε η Ρένα. Με την Ελίζα Μαρέλλη δεν θυμάμαι να συνεργάστηκε ποτέ, ωστόσο λίγους μήνες πριν η Ρένα Βλαχοπούλου είχε μιλήσει για εκείνη με κολακευτικά λόγια, στο καμαρίνι του Ρεξ, στον δημοσιογράφο Μάκη Τσιλιμιδό, για ένα αφιέρωμα της ΕΡΤ στη Μαρέλλη. Τελος, με τη Ζωίτσα Κουρούκλη την έδεναν κυρίως προσωπικές στιγμές. Θυμάμαι την αξέχαστη Κουρούκλη να διηγείται στον Σιδερή Πρίντεζη, στο Δεύτερο Πρόγραμμα, ότι συνταξίδεψε με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο πλοίο που την πήγαινε στην Αμερική, ενώ τη γνώρισε καλύτερα (και την αγάπησε ιδιαίτερα) τη σεζόν 1989-1990, όταν η Ρένα συμπρωταγωνιστούσε στο Ακροπόλ με τη Μάρω Κοντού, στενή φίλη της Κουρούκλη (χώρια τα τραγούδια Σπάρτακου που ερμήνευσε η Κουρούκλη στο σινεμά, τη δισκογραφία και το ραδιόφωνο...).

Η Ζωή Κουρούκλη γιορτάζει την κυκλοφορία ενός δίσκου
με παλιές της επιτυχίες. Την πλαισιώνουν ο
Θάνος Μαρτίνος, η Βάσια Τριφύλλη,
η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Μίμης Πλέσσας και η κόρη της
Φωτογραφία από το περιοδικό ΚΑΙ, Φεβρουάριος 1992

Τελικά τα "μη πραγματοποιηθέντα" της Ρένας είχαν τεράστιο ενδιαφέρον--ίσως κάποιες φορές να ήταν πιο ενδιαφέροντα και από τα "πραγματοποιηθέντα"!...

Σαν σήμερα το 1949: Κάπου στο New Jersey...

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1949 η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Σπάρτακος εμφανίστηκαν στο Frank Dailey's Meadowbrook που βρισκόταν στο Cedar Grove του New Jersey. Οι δυο καλλιτέχνες ήταν κατά κάποιον τρόπο το support group στις δυο βραδιές του δημοφιλούς crooner Vic Damone (23 και 24 Σεπτεμβρίου 1949). Τις πληροφορίες παίρνουμε από μια διαφήμιση στην εφημερίδα The News που εκδιδόταν στο Paterson του New Jersey.

The News, Paterson, New Jersey, 22-9-1949

Ο Vic Damone είχε γίνει πολύ γνωστός στις ΗΠΑ μόλις δυο χρόνια πριν, στα δεκαεννιά του χρόνια, όταν διακρίθηκε στον διαγωνισμό ταλέντων Arthur Godrey's Talent Search. To 1949, λίγο πριν συνυπάρξει με τη Ρένα στο New Jersey, ηχογράφησε την πρώτη πολύ μεγάλη του επιτυχία "You're Breaking My Heart". Μια εξίσου μεγάλη επιτυχία του ήταν το "On the Street Where You Live" που είχε πρωτακουστεί το 1956 στο μιούζικαλ Ωραία μου Κυρία (My Fair Lady) με τον Rex Harrison και την Julie Andrews (στην παράσταση το είχε τραγουδήσει πρώτος ο John Michael King--ο Damone το ηχογράφησε το 1960). Πιθανώς ο Vic Damone ήταν το πιο γνωστό αμερικανικό όνομα με το οποίο συνυπήρξαν στον ίδιο χώρο η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Σπάρτακος κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στις ΗΠΑ (αν και δεν ξέρουμε τι θα μας αποκαλύψει η έρευνα στο μέλλον!)...

O Vic Damone το 1959
Πηγή φωτογραφίας: https://en.wikipedia.org/wiki/Vic_Damone

Το Frank Dailey's Meadowbrook φιλοξενούσε ήδη από τη δεκαετία του 1920 μεγάλα ονόματα της αμερικανικής μουσικής. Είχε φιλοξενήσει όλες τις μεγάλες big bands, ενώ λέγεται ότι εκεί τραγούδησε και ο Frank Sinatra κάποτε... Ήταν ένα από τα φημισμένα dinner theatres των ΗΠΑ, με τη σκηνή να βρίσκεται στο κέντρο της αίθουσας και τα τραπέζια των θαμώνων γύρω-γύρω...

Ρένα Βλαχοπούλου-Γιάννης Σπάρτακος κάπου στις ΗΠΑ
Φωτογραφία από το βιβλίο του Μ. Δελαπόρτα Βίβα Ρένα
(εκδ. Άγκυρα, 2002)

Ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς τον φίλο του blog Γιάννη Δαρόπουλο που εντόπισε το απόκομμα αυτό και μου το έστειλε!

Σαν σήμερα το 1951: Μια παράσταση της Λουίζας Ποζέλλι

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1951 η Ρένα Βλαχοπούλου συμμετείχε σε δυο έκτακτες παραστάσεις της Λουίζας Ποζέλλι στο κινηματοθέατρο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου. Στην ίδια παράσταση συμμετείχαν το χορευτικό ζευγάρι Μανώλης Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα και ο κονφερανσιέ Γιώργος Οικονομίδης.

Από το Βήμα, 23-9-1951

Η Λουίζα Ποζέλλι επανεμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1951 στην Αθήνα έπειτα από απουσία έντεκα χρόνων. Είχε ξεκινήσει την καριέρα της ως παιδί-θαύμα στη Θεσσαλονίκη, κοντά στον πατέρα της, όπου την ανακάλυψε ο Αττίκ, ο οποίος στη συνέχεια την έφερε στην Αθήνα και την ενέταξε στο πρόγραμμα της Μάντρας του. Της είχε ιδιαίτερη αδυναμία (που άγγιζε ίσως τα όρια του πλατωνικού έρωτα), τη θεωρούσε παιδί της ψυχής του και της αφιέρωσε αρκετά τραγούδια, τα οποία εκτελούσαν μαζί στη σκηνή της Μάντρας (από τα τραγούδια που ερμήνευαν μαζί--εκείνη καθισμένη πάνω στο πιάνο--ίσως το πιο γνωστό ήταν το "Δυο χειλάκια λένε σ' αγαπώ"). Κάποια στιγμή, όταν έγιναν δελεαστικές προτάσεις στον πατέρα της που ήταν υπεύθυνος για την καριέρα της, εγκατέλειψε τη Μάντρα και αυτό πλήγωσε τον Αττίκ πολύ βαθιά. Τότε έγραψε για εκείνη την "Παπαρούνα" σημειώνοντας στην αρχή της παρτιτούρας "Το τραγούδι μου αυτό αφιερώνω στης ψυχής μου το παιδί που το αποκληρώνω". 

Η Λουίζα Ποζέλλι διέγραψε τη δική της πορεία στο ελαφρό μουσικό θέατρο της Αθήνας ώσπου κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Λόγω της ιταλικής της καταγωγής η οικογένεια Ποζέλλι υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταβεί στην Ιταλία. Η Λουίζα συνέχισε εκεί την καριέρα της: εμφανίστηκε στο μουσικό θέατρο καθώς και σε κάποιες ταινίες. Κάθε τόσο εμφανίζονταν στον αθηναϊκό Τύπο ειδήσεις για την επιτυχία της. Ώσπου ήρθε η στιγμή να επανεμφανιστεί και η ίδια στην αθηναϊκή σκηνή. Έφτασε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου 1951 και στο αεροδρόμιο την υποδέχτηκαν η Άννα και η Μαρία Καλουτά, πρωταγωνίστριες της επιθεώρησης του θεάτρου Σαμαρτζή Φεστιβάλ στην Αθήνα, στην οποία θα πραγματοποιούσε έκτακτες εμφανίσεις και η Ποζέλλι (και στην οποία εμφανιζόταν ήδη από τα τέλη Αυγούστου και η Ρένα Βλαχοπούλου, άρτι αφιχθείσα από την Αμερική).

Από το Έθνος, 11-9-1951

Στις 10 Σεπτεμβρίου το κοινό του θεάτρου Σαμαρτζή υποδέχτηκε με ιδιαίτερη θέρμη και συγκίνηση τη Λουίζα Ποζέλλι. Η δημοφιλής τραγουδίστρια παρουσίασε μια σκηνή αναπόλησης του Αττίκ (που ο Αχιλλέας Μαμάκης έκρινε πως ήταν υπερβολικά μελοδραματική) και τραγούδησε την "Παπαρούνα" και το "Φαληράκι". Τραγούδησε επίσης το τραγούδι "Καλησπέρα Αθήνα" που έγραψε ειδικά για εκείνην ο Μενέλαος Θεοφανίδης σε στίχους της τριάδας Ασημακόπουλος-Σπυρόπουλος-Παπαδούκας.

Από το Έθνος, 15-9-1951

Για την ιστορία, την ίδια μέρα στο Φεστιβάλ στην Αθήνα προστέθηκε ένα χορευτικό με ημίγυμνες χορεύτριες: τη μόδα του γυμνού είχε εγκαινιάσει λίγο καιρό πριν το θέατρο Ακροπόλ και το κοινό της Αθήνας διχάστηκε για αυτή την πρωτοπορία... Πάντως, μετά τη θερμή υποδοχή του αθηναϊκού κοινού, η Ποζέλλι εμφανίστηκε και σε ένα νούμερο της ίδιας επιθεώρησης, ενώ πραγματοποίησε κάποιες εμφανίσεις και στο κοσμικό κέντρο Μαϊάμι.

Από το Έθνος, 8-9-1951

Η Λουίζα Ποζέλλι συνέχισε τις εμφανίσεις της στο θέατρο Σαμαρτζή μέχρι και τις 23 Σεπτεμβρίου. Την ίδια μέρα, εκτός από τις εμφανίσεις της στις δύο παραστάσεις του Σαμαρτζή, έδωσε και τις δύο παραστάσεις στο θέατρο Παλλάς. Στη διαφήμιση τονίζεται ότι η Ποζέλλι θα εμφανιστεί παράλληλα και στα δυο θέατρα--και το ίδιο θα ίσχυε προφανώς και για τους γκεστ-σταρ της βραδιάς, τη Ρένα Βλαχοπούλου και το χορευτικό ζευγάρι Μανώλης Καστρινός-Χρυσούλα Ζώκα. Προσπαθώ να τους φανταστώ να ξεκινούν την απογευματινή παράσταση στο Παλλάς, να τρέχουν μετά για την απογευματινή στο Σαμαρτζή, στην οδό Καρόλου, εκεί που βρίσκεται σήμερα το κτίριο του ΟΣΕ, να επιστρέφουν στη Βουκουρεστίου για τη βραδινή παράσταση του Παλλάς και μετά πάλι στην Καρόλου για τη βραδινή του Σαμαρτζή... Τα πάντα για την αγάπη του κοινού--και για το μεροκάματο!...

Από το Βήμα, 23-9-1951

Σε λίγες μέρες η Ποζέλλι, αφού επισκέφθηκε φίλους και συγγενείς στη γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στην Ιταλία για να συνεχίσει την καριέρα της. Διατήρησε επαφές με τις/τους συναδέλφους της στην Ελλάδα--μέχρι το τέλος της ζωής της τηλεφωνιόταν με την Άννα Καλουτά. Πέθανε το 2007 αφήνοντας το όνομά της τυλιγμένο στα σύννεφα της λήθης αλλά και του μύθου που είχε δημιουργήσει η επαγγελματική και προσωπική της σχέση με τον κορυφαίο Αττίκ...