Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019

Δέκα χρόνια χωρίς τη Δανάη Στρατηγοπούλου

Τώρα που σώπασαν οι ανθρώπινες φωνές
κι έχουν στρέψει από δάκρυα τα μάτια
κόρες κι αγόρια βιαστικοί
να μαζευτούμε όλοι εκεί
εκεί που αρχίζουν τα ψηλά τα μονοπάτια.

Κάνε ένα νόημα και στ' άλλα τα παιδιά
να δουν τα χέρια σου να γνέφουν στον αέρα
και με τραγούδια και φιλιά
και πινελιά την πινελιά
να ζωγραφίσουμε την πιο μεγάλη μέρα.

Στη μέση θα 'ναι μια χλωρή ελιά
και στα κλαράκια της χιλιάδες περιστέρια
κάτω να παίζουνε παιδιά
και 'κει στο βάθος μια καρδιά
να τη σηκώνουνε του κόσμου όλα τα χέρια.

Από την ποιητική συλλογή της Δανάης Στρατηγοπούλου Οι λέξεις, εκδόσεις Φύκιρη, 1994.


Δεν υπάρχουν σχόλια: