Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Καίτη Μπελίντα

-->
Σήμερα, 21 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται 31 χρόνια από τη μέρα που πέθανε ένα μεγάλο αστέρι του ελαφρού τραγουδιού, η Καίτη Μπελίντα ή απλώς Μπελίντα. Τη θυμήθηκε ο φίλος Θράσος πριν από λίγους μήνες και σκέφτηκα να τη θυμηθώ κι εγώ σήμερα, επέτειο του θανάτου της. Ήταν πολύ δημοφιλής στα χρόνια του ’60 και του ’70 και συνεργάστηκε πολύ και με τη Ρένα Βλαχοπούλου, τόσο στο θέατρο όσο και σε νυχτερινά κέντρα.

Η Μπελίντα γεννήθηκε την 1η Μαρτίου του 1923 (και, όπως γράφει η Σπεράντζα Βρανά, ίσως ήταν η μόνη της γενιάς της που έλεγε με ειλικρίνεια την αληθινή της ηλικία...). Το πραγματικό της όνομα ήταν Καίτη Πολιτοπούλου. Στον κόσμο του τραγουδιού βρέθηκε όταν παντρεύτηκε τον σπουδαίο συνθέτη Γιάννη Βέλλα. Δεν ήταν πρόθεση του συζύγου της να τη... βγάλει στο τραγούδι, ωστόσο η νεαρή Καίτη μάθαινε τραγούδι όταν έρχονταν στο σπίτι της γνωστοί τραγουδιστές για να κάνουν πρόβα με τον άντρα της. Σε μια τέτοια πρόβα, ο αξέχαστος Τώνης Μαρούδας την άκουσε να σιγοτραγουδά από την κουζίνα και έπεισε τον Βέλλα να αφήσει τη γυναίκα του να τραγουδήσει στη δισκογραφία. Έτσι, στον πρώτο της δίσκο, στο τραγούδι «Ήταν όνειρο η αγάπη μας» συνοδεύει ως δεύτερη φωνή τον Μαρούδα, ενώ στην ετικέτα διαβάζουμε το όνομα «Καίτη Βέλλα». Αργότερα, έγινε «Καίτη Βελλίντα» ενώ, μετά τον χωρισμό της με τον συνθέτη, έγινε Καίτη Μπελίντα και πολύ σύντομα απλά Μπελίντα. Η πρώτη αθηναϊκή της εμφάνιση με αυτό το όνομα έγινε το καλοκαίρι του 1951 στις επιθεωρήσεις του θεάτρου «Ακροπόλ» Γαλανός ουρανός και Σκάνδαλα γυναικών. Στον θίασο την είχε φέρει ο Κώστας Μανιατάκης, δημοφιλής τραγουδιστής του ελαφρού τραγουδιού, με τον οποίο εκείνο τον καιρό ήταν ζευγάρι στη ζωή, αλλά πολύ σύντομα ξεκίνησε ο δεσμός της με τον θεατρικό επιχειρηματία του «Ακροπόλ», τον Βασίλη Μπουρνέλλη. Ο Μπουρνέλλης θεωρούνταν δικτάτορας στο θέατρό του, αλλά όσο κράτησε ο δεσμός του με την Μπελίντα λέγεται ότι δικτάτορας ήταν εκείνη...


Για τη σχέση αυτή έχουν γραφτεί και, κυρίως, ακουστεί πολλά. Στην ουσία ο Μπουρνέλλης κατάφερε να επιβάλει την Μπελίντα ως πρώτο όνομα στις επιθεωρήσεις που ανέβαζε. Υπάρχουν μαρτυρίες της Σπεράντζας Βρανά αλλά και της Μάγιας Μελάγια και του Γιώργου Μουζάκη, μεταξύ άλλων, που περιγράφουν την Καίτη Μπελίντα ως σκληρή συνεργάτιδα που επιβλήθηκε στο μουσικό θέατρο χάρη στον δεσμό της με τον Μπουρνέλλη αλλά και χάρη στην επιθυμία του Μπουρνέλλη να δείχνει στους συνεργάτες τους ότι αυτός ήταν ο άρχοντας του μουσικού θεάτρου και έκανε ό,τι εκείνος ήθελε... Έτσι, λένε οι μαρτυρίες, οι συγγραφείς, οι συνθέτες και οι σκηνογράφοι ασχολούνταν πρώτα με τα νούμερα και τα τραγούδια της Καίτης Μπελίντα και ύστερα με τον υπόλοιπο θίασο. Έμειναν κλασικές οι μεγαλοπρεπείς εμφανίσεις της σε ανθοστόλιστες κούνιες που κατέβαιναν από την οροφή του «Ακροπόλ» ενώ στις αποθεώσεις των επιθεωρήσεων ακουγόταν από τα μεγάφωνα «κυρίες και κύριοι, ο θίασος του ‘Ακροπόλ’ και η κυρία Μπελίντα...», κι ας ανήκαν στον θίασο μεγάλα ονόματα όπως ο Αυλωνίτης και ο Μακρής. Η Σπεράντζα Βρανά (στο βιβλίο της Τα μπουλούκια, το θέατρο κι εγώ, εκδ. Εξάντας, 1982) τονίζει ότι στην προσωπική της ζωή η Καίτη Μπελίντα ήταν αρνάκι, έκτακτη φίλη. Στα ζητήματα της δουλειάς όμως είχε σιδερένια θέληση και επέβαλλε, με τη βοήθεια του Μπουρνέλλη, τη δική της άποψη.

Η Σπεράντζα Βρανά, η Καίτη Μπελίντα και η Χρυσούλα Ζώκα παίζουν χαρτιά στα καμαρίνια του "Ακροπόλ"

Η Μπελίντα είχε τη λεβεντιά, λέει η Βρανά, να αναγνωρίζει τις καλλιτεχνικές της αδυναμίες, αλλά δούλευε πολύ σκληρά και έγινε σύντομα μεγάλο αστέρι. Δεν είχε μεγάλη έκταση φωνής όπως, ας πούμε, η Ρένα Βλαχοπούλου, είχε όμως μεγάλη εκφραστικότητα: ζούσε κυριολεκτικά τα λόγια των τραγουδιών της, μετέδιδε το αίσθημα, την τρυφερότητα, τον πόνο και κατάφερνε να γοητεύει το κοινό της. Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης γράφει (στο σημείωμά του για τον Γιώργο Μουζάκη, στο βιβλίο που επιμελήθηκε ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης για τις εκδόσεις Άγκυρα) ότι η Μπελίντα μετέβαλε το «τραγουδίστρια» σε «ερμηνεύτρια» και το «ερμηνεύτρια» σε «τραγουδίστρια» και, όσο κι αν αυτή η άποψη αδικεί άλλες σημαντικότατες τραγουδίστριες που προηγήθηκαν ή συνυπήρξαν με την Μπελίντα (από τη Βέμπο και τη Δανάη μέχρι τη Βλαχοπούλου και τη Μελάγια), είναι ενδεικτική της απήχησης που είχε η Μπελίντα στο μεγάλο κοινό. Ενέπνευσε επίσης και νεότερες τραγουδίστριες. Η Μαρινέλλα, για παράδειγμα, έχει επανειλημμένα αναφέρει πόσο επηρεάστηκε από τον τρόπο ερμηνείας της Μπελίντα (γλωσσική σημείωση: στα χρόνια εκείνα η... επικρατούσα γενική ήταν «της Μπελίντας» αφού για τον πολύ κόσμο αυτό ήταν πια το όνομα της τραγουδίστριας. Ωστόσο, εγώ επέλεξα να το χρησιμοποιώ ως... επώνυμο και για αυτόν τον λόγο προτιμώ τη γενική «της Μπελίντα»...)


Αμέτρητες επιτυχίες
Έτσι, η Μπελίντα ταυτίστηκε με μια σειρά από ανεπανάληπτες επιτυχίες πολλών συνθετών του ελαφρού τραγουδιού. Οι περισσότερες από αυτές ήταν του Γιώργου Μουζάκη. «Το μονοπάτι», το υπέροχο αυτό αρχοντορεμπέτικο με στίχους των Αλέκου Σακελλάριου και Γιώργου Γιαννακόπουλου, που η Μπελίντα πρωτοτραγούδησε σε ένα νούμερο της επιθεώρησης Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα και το «Μαρία» που ο συνθέτης έγραψε για τη μητέρα του είναι ίσως οι πιο χαρακτηριστικές. Άλλα σουξέ τους ήταν τα «Για σένα χτυπά μια καρδιά» (στίχοι της «Τριάδας» Γιώργος Ασημακόπουλος-Βασίλης Σπυρόπουλος-Πάνος Παπαδούκας), «Γλυκιά Μαντόνα» (ντουέτο με τον Νάσο Πατέτσο, στίχοι Ναπολέοντα Ελευθερίου-Κώστα Νικολαΐδη), «Με σένα αρχίζει η ζωή» (στίχοι επίσης της «Τριάδας»). Τραγούδησε επίσης με επιτυχία Μιχάλη Σουγιούλ («Απονιά θα πει γυναίκα», σε στίχους και πάλι της «Τριάδας»), Ζακ Ιακωβίδη-Γιάννη Βέλλα («Σου έχω τόση αδυναμία» σε στίχους της «Τριάδας», «Αχ Αθήνα μου» σε στίχους Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου), Μενέλαο Θεοφανίδη («Κόσμος πάει κι έρχεται» σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη-Γιώργου Θίσβιου-Ασημάκη Γιαλαμά). Τραγούδησε επίσης σε δεύτερη εκτέλεση το αρχοντορεμπέτικο σουξέ των Μενέλαου Θεοφανίδη-Γιώργου Γιαννακόπουλου-Μίμη Τραϊφόρου «Κάνε μου τέτοια» («Άλα πασά μου»), το τραγούδι που καθιέρωσε τη Ρένα Βλαχοπούλου ως κωμική ηθοποιό...
Βλαχοπούλου-Μπελίντα: μια πολυετής συνεργασία
Η πρώτη συνάντηση της Καίτης Μπελίντα με τη Ρένα Βλαχοπούλου είχε γίνει δυο χρόνια νωρίτερα, το καλοκαίρι του 1952, στην επιθεώρηση του θεάτρου «Ακροπόλ» Η βασίλισσα της νύχτας. Είναι η εποχή που έχει αρχίσει η παντοδυναμία της Καίτης Μπελίντα στις επιχειρήσεις του Μπουρνέλλη, και παρόλο που η Βλαχοπούλου προηγείται ως όνομα στο πρόγραμμα από την Μπελίντα (και την ακολουθεί η Μάγια Μελάγια), φαίνεται ότι στην παράσταση προβάλλεται περισσότερο η Μπελίντα. Ίσως να έφταιγε και το γεγονός ότι η Ρένα έχει επιστρέψει πρόσφατα από τη μεγάλη της περιοδεία στο εξωτερικό (1946-51) και, όπως γράφει η Βρανά, έχει κάπως «ψιλοξεχαστεί», ωστόσο, στους θεατρικούς κύκλους κάνει αίσθηση το γεγονός ότι «κοτζάμ Βλαχοπούλου» κάνει σεγόντο στην Μπελίντα! Πάντως εκείνο το καλοκαίρι φαίνεται πως οι τρεις τραγουδίστριες του «Ακροπόλ» γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία. Βλαχοπούλου και Μπελίντα σμίγουν με τη Σπεράντζα Βρανά για μια εντυπωσιακή τριφωνία: στο πρώτο μέρος της παριστάνουν τρεις συντηρητικές κυρίες, σεμνά ντυμένες, με γυαλιά που δεν τις πλησιάζουν οι άντρες...
...ενώ στο δεύτερο μέρος πετούν τα γυαλιά και με ένα τρικ τα σεμνά τους φορέματα μετατρέπονται σε προκλητικά και οι τρεις γυναίκες είναι πλέον μοντέρνες κυρίες της εποχής που σνομπάρουν τους άντρες που τις πολιορκούν...


Εκτός από την τριφωνία, η Βλαχοπούλου και η Μπελίντα, ντυμένες σαν... σιορ Διονύσιος με φράκο και Αντζουλίνα αντίστοιχα τραγουδούν ντουέτο (μάλλον το «Αυτός ο έρωτας» του Γιώργου Μουζάκη) και στη συνέχεια εμφανίζεται και η Μάγια Μελάγια με το αρχοντορεμπέτικο «Της γυναίκας η καρδιά» (που σε δίσκους τραγούδησε εκτός από τη Μελάγια και η Μπελίντα) και οι τρεις τραγουδίστριες κλείνουν μαζί. Οι τρεις τραγουδίστριες εμφανίζονταν και στην επόμενη επιθεώρηση που παρουσίασε το Ακροπόλ εκείνο το καλοκαίρι με τίτλο Να τι δεν είχες Αθήνα (στην πάρασταση αυτή η Ρένα Βλαχοπούλου τραγουδούσε το υπέροχο «Σ’ αγαπώ τόσο πολύ» του Μουζάκη και της «Τριάδας» που σε δίσκους τραγουδήθηκε υπέροχα από τη Μάγια Μελάγια—αλλά δυστυχώς όχι και από τη Ρένα).

Βλαχοπούλου-Μπελίντα-Μελάγια τραγουδούν Μουζάκη στο "Ακροπόλ" το καλοκαίρι του '52


Στα χρόνια του ’50 η Ρένα Βλαχοπούλου και η Καίτη Μπελίντα συναντήθηκαν άλλη μια φορά στο θέατρο «Ακροπόλ», τη σεζόν 1956-57, στις επιθεωρήσεις Σιγά και με το μαλακό και Αλήθειες και ψευτιές. Πλέον είναι και οι δυο πρωταγωνίστριες, έχει η καθεμιά τα δικά της τραγούδια αλλά και τα δικά της νούμερα: κωμικά νούμερα η Ρένα Βλαχοπούλου και δραματικά νούμερα η Καίτη Μπελίντα. Ωστόσο, οι δυο καλλιτέχνιδες θα δεθούν περισσότερο καλλιτεχνικά στα χρόνια του ’60, με τις κοινές τους εμφανίσεις σε θέατρα και κέντρα. Μετά από τη σύντομη συνεργασία τους το 1961-62 στον «Θίασο Γυναικών» που συγκροτούν οι αδελφές Καλουτά για να παρουσιάσουν στο θέατρό τους την πρωτότυπη παράσταση Της φυλακής τα σίδερα των Γιώργου Γιαννακόπουλου-Γιώργου Κατσαρού που δυστυχώς ατύχησε στα ταμεία και κατέβηκε άδοξα, Βλαχοπούλου και Μπελίντα θα βρεθούν στο τέλος του ’62 στην «Παλιά Αθήνα»

Διαφήμιση από τη "Νεράιδα", το κέντρο που ανήκε στην τραγουδίστρια Λένα Παμέλα, στενή φίλη της Καίτης Μπελίντα...

Η Μπελίντα είχε ήδη αρχίσει τις εμφανίσεις της στο γνωστό κέντρο της Πλάκας από τον Οκτώβριο, με τον Γιάννη Βογιατζή και τον Γιώργο Μουζάκη. Ο Γιάννης Βογιατζής θυμάται ότι η Μπελίντα τον έπεισε να αλλάξει ρόλο και από τραγουδιστής ορχήστρας να γίνει τραγουδιστής πίστας, ένα είδος που ανέδειξε τις ικανότητές του στο σόου... Στο σχήμα της «Παλιάς Αθήνας» ανήκαν ακόμα η Άντζελα Ζήλεια το χορευτικό ζευγάρι Γιάννη Φλερύ-Λίντα Άλμα και ο σπουδαίος Βάσος Σεϊτανίδης, σύζυγος της Σμάρως Στεφανίδου. Εκείνο τον καιρό η Ρένα Βλαχοπούλου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση για ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε στις φωνητικές της χορδές (που έγινε και η αιτία να διακοπεί για έναν περίπου μήνα το γύρισμα του πρώτου μιούζικαλ του Δαλιανίδη Μερικοί το προτιμούν κρύο—αν προσέξει κανείς τη φωνή της Ρένας σε κάποιες σκηνές της ταινίας, αντιλαμβάνεται ότι είναι λίγο βραχνή...). Όταν όμως ανέρρωσε, η Μπελίντα την κάλεσε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα της «Παλιάς Αθήνας» και έτσι από την 1η Δεκεμβρίου διαβάζουμε στις διαφημίσεις: «Σε λίγες μέρες η μόνη που λείπει τους εκλεκτούς του Αθηναϊκού κοινού, Ρένα Βλαχοπούλου». Έτσι, από τις 22 Δεκεμβρίου και ως το τέλος της σεζόν, το κοινό απολαμβάνει τη «σύμπραξη Ρένας Βλαχοπούλου» στο πλακιώτικο κέντρο.

Μπελίντα-Βλαχοπούλου-Σειληνός στα χρόνια του '60

Η επιτυχία που γνωρίζουν οι δυο κυρίες είναι τεράστια και αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ξανά, το καλοκαίρι του 1963. Αυτή τη φορά συμπράττουν στη «Σπηλιά του Παρασκευά» με τον μεγάλο τροβαδούρο Τώνη Μαρούδα. Το σχήμα «Μαρούδας-Βλαχοπούλου-Μπελίντα» ενισχυμένο από το χορευτικό ζευγάρι Σειληνός-Προκοπίου και την ορχήστρα του Γιώργου Κατσαρού (με τον οποίο η Μπελίντα ήταν ζευγάρι και στη ζωή εκείνη την περίοδο) είναι ίσως ένα από τα τελευταία επιτυχημένα καθαρόαιμα προγράμματα ελαφρού τραγουδιού που παρουσιάζονται στη νυχτερινή Αθήνα καθώς δύει το ελαφρό τραγούδι. Στα επόμενα χρόνια οι ρεβύ πίστας δίνουν όλο και περισσότερη σημασία στο show, καθώς οι εκπρόσωποι του ελαφρού τραγουδιού στέκονται κάπως αμήχανοι μπροστά στην έλλειψη ρεπερτορίου και στην εμφάνιση νέων ειδών, συνθετών και φωνών στο ελληνικό τραγούδι. Βλαχοπούλου-Μπελίντα-Κατσαρός-Σεϊτανίδης συνεργάζονται εκ νέου στην «Παλιά Αθήνα» τη σεζόν 1963-64 και παρουσιάζουν τις ρεβί πίστας Κομπολόι ηθοποιών (όπου η Βλαχοπούλου υποδύεται την «Κάρμεν» και η Μπελίντα την «Εύθυμη χήρα»), Οδός Νοσταλγίας και Κεφιού γωνία και Κρουαζιέρα στα νησιά μας (όπου η Βλαχοπούλου είναι η «Κερκυραία καπετάνισσα» και η Μπελίντα βρίσκεται «στο τιμόνι του καραβιού»). Παράλληλα με την «Παλιά Αθήνα» οι δυο πρωταγωνίστριες συναντιούνται και στη σκηνή του «Ακροπόλ» όπου παρουσιάζουν μαζί με τον Γιώργο Οικονομίδη, τον Θανάση Βέγγο και τον Γιώργο Δάνη τις επιθεωρήσεις Αρχοντορεμπέτισσα και Κύπρος γιοκ.

Ακροπόλ, 1959: διακρίνονται από αριστερά Τζένη Τσακίρη, Βασίλης Αυλωνίτης, Καίτη Μπελίντα, Ρένα Ντορ, Γιώργος Γαβριηλίδης
Παρόλο που και οι δυο τους δηλώνουν ότι δεν θα συνεχίσουν τη συνεργασία τους με τον Μπουρνέλλη για να ξεκουραστούν, ο δαιμόνιος επιχειρηματίας τις πείθει να εμφανιστούν το καλοκαίρι του 1964 στο θέατρο Εθνικού Κήπου. Ο θίασος «Χρήστου Ευθυμίου-Ρένας Βλαχοπούλου-Καίτης Μπελίντας-Γιάννη Γκιωνάκη και η Σπεράντζα Βρανά» γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με την επιθέωρηση Γυναίκες και λουλούδια (και το παραμυθόδραμα Η ηλιογέννητη και ο βασιλιάς στο οποίο πρωταγωνιστεί η Ντόρα Γιαννακοπούλου) και θα συνεχίσει με μικρές αλλαγές στη σύνθεσή του να παρουσιάζει επιθεωρήσεις μέχρι και την άνοιξη του ’66, στο «Ακροπόλ», ξανά στον Κήπο και ξανά στο «Ακροπόλ». Ταυτόχρονα, τη σεζόν 1965-66 Βλαχοπούλου και Μπελίντα συνεργάζονται για τελευταία φορά και σε νυχτερινό κέντρο, στις ρεβί πίστας που παρουσιάζουν στου «Μοστρού» και πάλι με την ορχήστρα του Γιώργου Κατσαρού.


Το ελαφρό τραγούδι, όπως είπαμε, είναι στη δύση του, αλλά η Μπελίντα συνεχίζει να δισκογραφεί στις 45 στροφές, δίχως βέβαια να γνωρίζει την επιτυχία που είχαν οι δίσκοι της στα χρόνια του ‘50. Η Μπελίντα είναι, ωστόσο, ένα από τα λίγα «τυχερά» ονόματα του ελαφρού τραγουδιού που δισκογραφούν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι (συγκεκριμένα τα τραγούδια «Ο ταχυδρόμος πέθανε» και «Το μαντολίνο»). Αξίζει ακόνα να αναφέρουμε ότι η Μπελίντα κερδίζει το 1962 το πρώτο βραβείο στο Α΄ Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με τις «Αλυσίδες» του Κώστα Γιαννίδη. Θα ακολουθήσει μια ακόμα συμμετοχή στο Φεστιβάλ το 1966, ενώ στα τελευταία χρόνια του ’60 θα συνεχίσει τις εμφανίσεις της σε κοσμικά κέντρα και σε θεατρικές παραστάσεις (επιθεωρήσεις και μουσικές κωμωδίες). Το 1970 αποφασίζει να αποσυρθεί από το τραγούδι. Το λαϊκό τραγούδι έχει πλέον επικρατήσει και η ίδια θεωρεί ότι δεν έχει θέση μέσα στην καινούρια ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί. Ωστόσο, μετά την επιτυχία που γνωρίζει το «ρετρό» του θέατρου «Μινώα» το 1976, και την επιστροφή στη μόδα όλων των εκπροσώπων του ελαφρού τραγουδιού, ο Γιώργος Λαζαρίδης την πείθει να εμφανιστεί στο «Δελφινάριο» το καλοκαίρι του 1977.

Η Μπελίντα τραγουδά το "Μονοπάτι" στη σκηνή του θεάτρου "Παπαϊωάννου". Μαζί της η Νάντα Τζάκα.

Το τέλος
Το 1978 όμως η Μπελίντα αρρωσταίνει από καρκίνο. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι άσχημη και τον Σεπτέμβριο βρίσκεται κατάκοιτη σε νοσοκομείο. Μια εβδομάδα ακριβώς πριν πεθάνει, δημοσιεύεται στα Νέα η τελευταία της συνέντευξη. Εκεί δηλώνει ότι θέλει να τελειώσει τον δίσκο που ετοίμαζε πριν αρρωστήσει, έναν δίσκο με μουσική του Δώρου Γεωργιάδη και στίχους της Σώτιας Τσώτου. Στις δύσκολες στιγμές της δηλώνει: «Ήταν πολλοί αυτοί που μου παραστάθηκαν. Η Ρένα Βλαχοπούλου πρώτη. Κι ύστερα νέα παιδιά, του λαϊκού τραγουδιού. Ο Διονυσίου, ο Πουλόπουλος, ο Μενιδιάτης κι άλλοι πολλοί. Ας με συγχωρήσουν που τους ξεχνάω. Έλειψε όμως ένας Μαρούδας, ένας Παναγόπουλος...». Κοντά της σε όλη αυτή τη δοκιμασία η ηθοποιός Πόπη Κόντου, πιστή της φίλη για περισσότερα από 20 χρόνια, από την εποχή των επιθεωρήσεων του «Ακροπόλ», όπου η Κόντου, ως κομμέρ με φράκο, παρουσίαζε την Μπελίντα στις μεγαλοπρεπείς της εμφανίσεις.


Η Πόπη Κόντου θυμόταν με συγκίνηση, κάποια χρόνια αργότερα στην τηλεοπτική εκπομπή του Αρτέμη Μάτσα Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν ποτέ, τις τελευταίες στιγμές της Καίτης Μπελίντα. Το βράδυ της 21ης Σεπτεμβρίου 1978 διεξαγόταν το 17ο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης που σκέφτηκε να τιμήσει τη δημοφιλή ερμηνεύτρια, την πρώτη νικήτρια του θεσμού αυτού. Η Μπελίντα συγκινημένη για αυτή την τιμή περίμενε με μια, παράξενη για την κατάστασή της, δύναμη να ακούσει τη βράβευσή της από ένα ραδιόφωνο στο δωμάτιο του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν. Μόλις αναγγέλθηκε το βραβείο, θυμάται η Πόπη Κόντου, η Μπελίντα ψέλλισε «ευχαριστώ» και... έφυγε. Την επόμενη μέρα, στην κηδεία της, την αποχαιρέτησαν η Ρένα Βλαχοπούλου, η Άννα Καλουτά, η Μαρινέλλα, η Τζένη Βάνου, ο Γιώργος Κατσαρός και πλήθος θαυμαστών και θαυμαστριών της που την ώρα της ταφής τραγουδούσαν συγκινημένοι/ες την παλιά της επιτυχία: «Κόσμος πάει κι έρχεται...»


Ντοκουμέντα
Η Μπελίντα, εκτός από τις πολλές ηχογραφήσεις της σε δίσκους, άφησε πίσω της κάποιες ηχογραφήσεις από τα στούντιο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας αλλά και κάποιες κινηματογραφικές εμφανίσεις. Μπορεί να είναι «δεύτερες ταινίες» (Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας, Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, Το κορίτσι της γειτονιάς), είναι ωστόσο χρήσιμες μαρτυρίες της εικόνας μιας δημοφιλέστατης τραγουδίστριας του ελαφρού τραγουδιού. Υπάρχει ακόμα ένα πολύτιμο ντοκουμέντο, ένα απόσπασμα από τηλεοπτική εκπομπή, νομίζω του Γιώργου Παπαστεφάνου, στην οποία η Μπελίντα, λίγο καιρό πριν πεθάνει, τραγουδάει μαζί με τον Γιάννη Πάριο, πρώτο όνομα τότε του τραγουδιού, την παλιά της επιτυχία, «Το μονοπάτι».

Ο συν-blogger παυσικραίπαλος έχει ανεβάσει μια σκηνή από την ταινία Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας εδώ:


Δείτε επίσης το "Μονοπάτι" με την Μπελίντα και τον Γιάννη Πάριο εδώ (στο 1:47):

Αι βλαβεραί συνέπειαι του καπνίσματος
Και για να κλείσουμε κάπως πιο εύθυμα—και σχετικά επίκαιρα...—αυτή την ανάρτηση, σας παρουσιάζω ένα δημοσίευμα από τη σεζόν 1963-64, όταν η Καίτη Μπελίντα συνεργαζόταν με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο «Ακροπόλ». Την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 1964 διαβάζουμε στα Νέα, στη στήλη «Αδιακρισίες»:

«Αι βλαβεραί συνέπειαι του καπνίσματος», μονόπρακτον υπό Τσέχωφ αλλά και μόνιμο θέμα ανταλλαγής απόψεων αυτόν τον καιρό στα παρασκήνια του «Ακροπόλ». Μικρό δημοψήφισμα: ΚΑΙΤΗ ΜΠΕΛΙΝΤΑ: «Όχι μόνον έκοψα το τσιγάρο—εκάπνιζα δύο μεγάλα πακέτα ημερησίως—αλλά και ηγούμαι εκστρατείας εναντίον του καπνίσματος». ΜΑΡΙΟΝ ΣΙΒΑ: «Προσεχώρησα στην κίνησι της Μπελίντας!» ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ: «Εμένα δεν με πειράζει γιατί... δεν κατεβάζω τον καπνό στους πνεύμονες». ΛΙΝΤΑ ΑΛΜΑ: «Έχω συνηθίσει τ’ αμερικάνικα, λόγω αρώματος». ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ (πετάει ένα τσιγάρο που κρατούσει και το πατά σκληρά προς μεγίστην ικανοποίησιν της ΜΠΕΛΙΝΤΑ): «Αυτό το έκοψα, αλλά... θ’ ανάψω άλλο!...»
ΠΗΓΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση προέρχονται από τα βιβλία Τολμώ και Τα μπουλούκια, το θέατρο κι εγώ της Σπεράντζας Βρανά (εκδ. Εξάντας), Βίβα Ρένα (εκδ. Άγκυρα), Γιώργος Μουζάκης του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη (εκδ. Άγκυρα) και Βασικά θεατής (εκδ. Topos).

14 σχόλια:

Θράσος είπε...

Τι κρίμα που ξεχάστηκε.Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που θυμάται σήμερα τη Μπελίντα. Και δεν της άξιζε αυτή η συμπεριφορά και ας ήταν σκληρή στα επαγγελματικά της.
Αλλά είναι και οι εταιρείες, τι θα κοστίσει στη ΜΙΝΟΣ να της κάνει ένα ωραίο αφιέρωμα;

μαριάννα είπε...

Συγκινήθηκα με το αφιέρωμά σου Αποστόλη. Πολλά απ' όσα γράφεις δεν τα ήξερα για την ζωή και την πορεία της. Αν και ομολογώ πως τα φανταζόμουν.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς που τότε μεγαλώναμε μ' έναν συντηρητικό τρόπο, είχαμε μια επιφύλαξη έως απέχθεια για τις γυναίκες που θεωρούσαμε ότι αναρριχήθηκαν με τα σηκωμένα φουστάνια τους.
Σήμερα βέβαια, τις κρίνω με άλλο μάτι και άλλη επιείκια, συνεργούσης και της νοσταλγίας.
Γι αυτό και απόλαυσα πραγματικά το αφιέρωμά σου! Χαλάλι της και μπράβο σου!

Χρονοστιβάδα είπε...

Υποκλίνομαι στο μεράκι σου, βρε Απόστολε !!! Τι εξαιρετικό αφιέρωμα ΚΑΙ αυτό !!! Μου φαίνεται ότι θα το καθιερώσω, να μπαίνω γονατιστή στο ιστολόγιό σου :-)
Θα ενημερώσω και τον κύριο Π. για το σύνδεσμο με το βίδεόν του... θα το χαρεί πολύ, το πουλάκι μου :-)

ΥΓ. Κάποτε πρέπει να κάνουμε κι ένα αφιέρωμα στη Σμάρω Στεφανίδου (...αναφέρθηκε τ' όνομά της, παραπάνω), αυτήν την σπουδαία καρατερίστα και πληθωρική προσωπικότητα.

Rena Fan είπε...

Απαντώ σε όλους σας με καθυστέρηση γιατί στο νέο μου σπίτι δεν΄εχω ακόμα ίντερνετ και τρέχω στα καφέ...

Θράσο, τη θυμούνται μόνο οι λάτρεις του ελαφρού (εσύ, εγώ, ο
Πρίντεζης και o Παπαστεφάνου στο Δεύτερο, και πάει λέγοντας...)

Με τη σημερινή κρίση στη δισκογραφία δεν νομίζω η ΜΙΝΟΣ να κάνει οποιαδήποτε κίνηση, όχι μόνο για την Μπελίντα αλλά για κανέναν και καμιά από τις παλιές...

Rena Fan είπε...

Μαριάννα, κι εγώ συγκινήθηκα με το σχόλιό σου. Ανεξάρτητα από το πώς τελικά έφτασε στην κορφή, μας συγκινεί (ακόμα και) σήμερα με κάποιες ερμηνείες της...

Rena Fan είπε...

Χρονοστιβάδα μου, μην τα παραλέμε. Και πρόσεχε τα γόνατά σου, είναι πολύτιμα!! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ναι, πρέπει να κάνουμε αφιέρωμα στη Σμάρω Στεφρανίδου, η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και σύζυγος του Βάσου Σεϊτανίδη, στον οποίο κάνω αναφορά στην ανάρτηση!

Τα χαιρετίσματά μου στον αγαπητό κύριο Π. :)

I είπε...

Η ύπαρξή σου στην ελληνική μπλογκοσφαίρα, αγαπητέ μου ΡέναΦαν, σημαίνει εμπλουτισμό της κατά τον καλύτερο τρόπο! Σημαίνει πρόδηλο και υποδειγματικό μεράκι, αφού με όποια προσωπικότητα από τον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο κι αν καταπιαστείς(και πρωτίστως, φυσικά, με την αγαπημένη μας Ρένα) είναι βέβαιο πως το αφιέρωμά σου γι' αυτήν θα είναι απελπιστικά -γιά όλους όσυς θέλουν να κάνουν κάτι ανάλογο- πλήρης!
Γνώριζε ότι απολαμβάνω πάντα τις αναρτήσεις σου!
Με πολλές ευχές γιά πολλή και πολύ καλή συνέχεια!
Παυσικραίπαλος
(κατά κόσμον Ηλίας)

Rena Fan είπε...

Φίλε Ηλία, σ' ευχαριστώ πολύ! Και με την ευκαιρία, σου χρωστώ ακόμα μια ταινία, δεν το έχω ξεχάσει...

Unknown είπε...

Γνώρισα την Μπελιντα το 68
Αν.. θυμάμαι καλά.
Ήταν η καλύτεροι ερμηνεύτρια.
Θα την θυμάμαι για πάντα.

Φαίδων
corfu1@otenet.gr

liakyr είπε...

Η καλυτερη της γενιας της.

liakyr είπε...

Η Καιτη υπηρξε η μεγαλυτερη ερμηνευτρια της εποχης της,Υπηρξε πρωτοπορος1.Δεν τραγουδουσε Ερνηνευε το τραγουδι2Πριν απο εκεινη στο θεατρο επεφτε η αυλαια και η τραγουδιστρια μπροστα ατο αυτη τραγουδουσε,ηκΑΙΤΗ ανοιξε τη σκηνη εβαλε σκηνικα χορευτικα τη συνοδευαν αλλοι τραγουδιστες συνηθως τριο ντυνοταν αναλογα εκανε το τραγουδι ενα θεατρικο σκ ετς με υψηλη αισθητικη η μονη που ηξερε πως ναχρησιμοποιει σωστα το σωμα της τα χερια της ηταν μια θεατρικη ερμηνευτρια με μοναδικη παρουσια περα απο την εκφραστικοτητα την αμεσοτητα την τεχνικη της φωνης της.Επαιζε με τους τονους και τα ημιτονια.Ναι την βοηθησε ο Μπουρνελης της εδωσε την ευκαιρια δεν θα εφθανε νομιζω στην κορυφη μονο με αυτο το εφοδειο.Ποσες με διασημους ανδρες σκηνοθετες δεν μπορεσαν ποτε να γινουν πρωτες?Δεν θελω απο ευγενια να αναφερθω,Οσο για την αναφορα σας σε ονοματα ηθοποιων θα πρεπει να τα δειτε με τα κριτηρια της εποχης.Ολα αυτα τα ιερα τερατα του κιν/γραφου και επιθ/σης την εποχη εκεινη τα σνομπαραμε ελαφρως η δε Ρενα δεν ηταν τοτε αυτο που μετα εγινε με τις ταινιες.

Rena Fan είπε...

@liakyr
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας. Φαίνεται πως είδατε την Μπελίντα επί σκηνής και σας θεωρώ πολύ τυχερό/ή γι' αυτό. Δεν ξέρω αν το κείμενο αυτό δικαιώνει τη μνήμη της, πάντως αυτή ήταν η πρόθεσή μου. Το blog τιμά και αγαπά το ελαφρό μουσικό θέατρο και αναγνωρίζει τη συμβολή της Μπελίντας σε αυτό. Οι αναφορές μου στις σχέσεις της με τον Μπουρνέλλη έγιναν όχι για να τη μειώσουν αλλά για να περιγράψω καλύτερα το κλίμα της εποχής όπως αυτό έφτασε σε μένα από διηγήσεις, προφορικές και γραπτές, ανθρώπων που έδρασαν τότε.

Δεν επιθυμώ να συγκρίνω τη Ρένα με την Μπελίντα, υποθέτετε ίσως ότι εγώ "προτιμώ" τη Ρένα, δίχως όμως αυτό να μειώνει την αξία της Μπελίντας, ποτέ δεν θα είχα την πρόθεση να το κάνω. Σέβομαι τις προτιμήσεις καθενός/καθεμιάς και καλωσορίζω την έκφρασή τους στο ιστολόγιό μου.

Όσο για τη Ρένα, εκείνη την εποχή, πράγματι, δεν ήταν η κωμικός που γνωρίσαμε (και έμεινε στην αθανασία) χάρη στο σινεμά, ωστόσο θεωρώ (με βάση ηχογραφήσεις της αλλά και γραπτά ντοκουμέντα που έχω μελετήσει) ότι η τραγουδιστική της καριέρα ήταν εξίσου σημαντική με τη μετέπειτα κινηματογραφική της καριέρα και ότι έκανε και εκείνη πολύ σημαντικά πράγματα στον χώρο αυτό, κατακτώντας δίκαια μια θέση ανάμεσα στις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του ελαφρού τραγουδιού.

Τέλος, φαίνεται--και από την πολύχρονη συνεργασία τους--ότι οι δυο τους είχαν πολύ καλές σχέσεις, οπότε είναι αυτονόητο ότι η καθεμιά τους είχε τη θέση της και στους χώρους όπου εργάζονταν και φυσικά στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.

jorge.zgouras είπε...

α) - Μού αρέσουν τα κείμενα σου..
β) - Υπέροχη η << ματιά >> σου..
γ) - Την - (τότε) καλλιτεχνική εποχή την έβρισκα - (και την βρίσκω) πολύ ενδιαφέρουσα - (δεν ξέρω αν και κατά πόσο..αγνή ήταν)..
δ) - Πιθανολογώ ότι τα μόνα άτομα που πήγαν με τον '' σταυρό στο χέρι '' ήταν ο Άκης Πάνου και η Βίκυ Μοσχολιού - (με αφορμή το άρθρο για την σχέση Μπουρνέλλη / Μπελίντας) και βέβαια πισυεύω πως όποιος έχει αξία κάποια στιγμή δικαιώνεται - (αρκεί να έχει μία κάποια..βοήθεια, μα και μυαλό)..

- Αυτά για την ώρα..
Να είσαι καλά που γράφεις...αυτά που γράφεις..έτσι όπως τα γράφεις, με πολύ όρεξη..

Ανώνυμος είπε...

Πολλα Μπραβο,,και στην αξεχαστη Καιτη Μελιντα και σε εσας για το υπεροχο σας Αφιερωμα.
Δεν την προλαβα λογω ηλικιας,,αλλα τα τραγουδια της τα εχω σχεδον ολα,
Ανεπαναληπτη*